Heimskringla - 13.08.1896, Blaðsíða 1

X. ÁR.
NR. 33.
Heimskringla.
WINNIPEG, MAN., 13. ÁGÚST 1896.
Kvœði.
ÍPlutt á íslendingadaginn í Winnipeg,
3. Ágúst 1896.
Kæra þjóð, á góðri gleðistundu,
'Gleðjum oss á Vesturheimsins storð ;
Úr fjarlægðinni, fósturlandsins grundu
Finst oss skylt að senda vinarorð;
Sem frjálslvnd þjóð vér frelsis merki
berum,
Sem fornar hetjur sigur kveðum brag ;
'Og könnumst við að íslenzkir vér erum,
I þá minning hðldum þennan dag.
Og þó vér-séum fjærri fósturlandi,
Og fylgja hljótum amerískum sið,
Sarat er eins og okkar líf og andi
■Sé æskustöðvar sínar bundinn við.
Og'hver er sá á feðra frægð svo gleyminn
Að finnist ekki hitná’ í æðum blóð ?
Við eigum líka vini viða’ um heiminn
Seai viðurkenna okkar litlu þjóð.
En ef vér viljum viðurkenning slíka,
Að vera göfug, framsækjandi þjóð,
Við hljótum þá að hjálpa’ oss sjálfir líka
Og hrinda margri vanþekking og hnjóð.
Og við ef annars að því gefum gætur,
Sem greinilega’ í ritum mörgum sést,
Að pólitík og trúarbragðaþrætur
Tvístra vorum kröftum einna mest.
Við vorum, erum, verðum drengir hvítir
Og viljum fram meö tímans hraða
straum;
Á mentastigi margir reynast nýtir,
Þó margir ráfi’ í vanþekkingar draum.
En málum þá ei okkur sjálfa svarta,
Með sómalausum vanþekkingar hnjóð,
En iðkumsvo það sanna, hreinaog bjarta
Og sýnum að við elskura vora þjóð.
Fámennir og framandi hér stöndum,
Frelsi og hreysti þurfum allrar við ;
Nú ef ekki höldum saman hötídum
Hverfum við sem annað sundrað lið.
En stöndum þétt og göngum ekki’ í
greypur
Vor göfug þjóð er frægum sigri ann ;
Munum fornu hetjuna, sem hleypur
Hringinn yfir stundum þrefaldann,
Meðan fönn á fjailatindum hvílir,
Og fellur elfan tær í breiðan mar,
Meðan hlíðin dalnum djúpa skýlir,
Og dafna blóm í jöðrum hér og þar,
Meðan fugl á sævarskeri syngur
Og svalköld báran rymur hátt við sand,
Meðan ætti einn liver íslendingur
Að elska og muna þig, vort íöðurland!
Þið íslenzk fljóð, sem elskið frægð og
framann,
Til fullkomnunar sýnist ykkar þrá,
Starfið allar eins og syetur saman,
Þið sannarlega miklu orkið þá.
Fram! áfram, vor fijóðin blíð og drengir
Og fjörugt eflum lands og þjóðar hag.
Ríki friður, frelsi’ og lukkugengi
Framvegis hjá okkur, sem í dag.
Þohstbinn M. BorgfjöRð.
Hriíinn frá dauða.
Dr. Agnew’s hjartveikis-lyf
bjargar lífi konu einnar
í norðvesturlandinu.
Hið merkilega Catarrhal Powder hans
læknar mann frá Nova Scotia.
Þegar maður fær afleysi í hjartað, þá
eru afieiðingarnar ætíð hættulegar nema
hægt sé að auka vöðva-afi þess með ein-
hverju móti. Það er af þessu að svo
margir deyja af hjartveiki. Efnin, sem
Dr. Ágnew’s “Cure for the Heart,” er
búið til úr, eru þess eðlis að þau bæta
undir eins. án þess að gera nokkrar
skemdir á líkamanum, og ef það er
brúkað um tíma upprætir það sýkina
alvg. Mrs. J. L. Hillier frá Whitewood.
N. W. T,, segir hlátt áfram að þetta
meðal hafi bjargað lífi sínu. Hún hafði
verið mjög slæm af hjartveiki og gat
varla nokkurn tíma sofið eða legið svo
mjög lá henni við að kafna. Beztu
læknar í norðvesturlandinu dugðu ekki,
Hún segir: “Lyfsali einn ráðlagði mér
að reyna ,Dr. Agnew’s “Cure for the
Heart”. Ég reyndi það og varð afleið-
ingin sú að mór fór þegar að batna, og
þegar ég hafði brúkað það um stund var
ég orðin albata. Það er enginn efi á því,
að eftir útliti að dæma er rétt að álita,
að þetta meðal hafi bjargað lífi mínu”.
Það væri rangt að ætla að Dr. Ag-
new’s Catarral Powder lækni að eins
mjög veegt kvef, Að vísu læknar það
væga kvefsótt, og það fijótt og vel. en
það læknar oinnig hið versta kvef og
afleiðingar þess, eins og dæmi Mr. J.
Maclnnis frá Watlinahuck Bridge. N.S.,
sýnir. Þessi maður var orðinn heyrn-
arlaus af kvefi og þar af leiðandi nef-
rensli, en þegar hann var búinn að brúka
eina flösku af þessu meðali, þá heyrði
hann eins vel ems og hann hafði heyrt
nokkru sinni áður, Þetta meðal er
þægilegt meðferðis; linar þrautir á tíu
minútum og bætir alveg á stuttum tíma.
FRETTIR.
DAGBÓK.
FIMTUDAG, 6. ÁGÚST.
Konungur Grikkja (Georg sonur
Kristjáns IX.) hefir við orð að segja af
sér, ef stórveldin banna honum að
renna vonaraugum til Krítar sem til-
vonandi útríkis Grikkja.
Demókratar og populistar sóttust í
Alabama í ríkiskosningunum, sem þar
fóru fram 3. þ. m. og hafa demókratar
borið sigur úr býtum. Hafa vald á 3
af hverjum 4 mönnum á rikisþingi. Eru
þar kjörnir í neðri deild 74 demókratar
og 20 popúlistar, en 6 eru óvissir enn ; í
efri deild eru kjörnir 20 demókratar, 3
popúlistar, 1 óviss.
í Toronto er hafin orusta um það,
einusinni enn, hvort strætisvagnar
skuli ganga á sunnudögum. Sem stend-
ur er orustan um það hvort fólkið skuli
hvatt til að greiða atkv. um það mál í
September næstk. eða ekki. — Þar hefir
fylkisstjórnin ekki, þó ‘liberöi’ sé, svift
bæjarmenn atkvæðisrétti í því efni, eins
og ‘liberal’-stjórnin í Manitoba.
Atkvæði féllu gegn stjórn Breta í
dag í efri málstofunni. Irsku land-
kaupalögin voru á dagskránni og urðu
orsökin í þessu hrapi. Ríkir lands-
drottnar vildu hreyta ýmsum atriðum
og reyndust Salisbury of sterkir.
Spánarstjórn hefir skipað konsúl
sínum í New York að útvega tölu Spán
verja í borginni og grendinni, nöfn
þeirra og heimili.
Stjórnarformaður Laurier kom til
Ottawa í gærkveldi alfluttur, og var
honum mikillega fagnað. í skrúðgöng
unni voru 800 menn með blys.
FÖSTUDAG, 7 ÁGÚST.
Sú ólíklega fregn kemur frá New
York, að D. B. Hill hafi afráðið að
fylgja Bryan að vígum í forsetasókn-
inni.
Ofsa hiti eystra og syðra um und-
anfarna daga. I New York var hitinn
91 stig í skugga í gær og var lítt þol-
andi í hinu rakafulla lofti.
Boston-menn viija ekki hafa nakið
kvennlíki (úr bronzi) i bókasafni bæjar
ins. Kvennlíki þetta þykir meistara-
verk og gaf höfundurinn (í Paris) safn-
inu það.
Bankafélög öll i Montreal hafa á-
kveðið að neita að taka Bandaríka silf-
urpeninga og seðilpeniriga innleysan-
lega moð silfri.
Cleveland forseti Bandaríkjanna lief-
ir ekkert sagt né ritað um þjóðmál og
horfur síðan útnefningafundirnir voru
haldnir. En nú er von á bréfi frá hon-
um á hverjum degi,
HeiU hópur af fólki í þorpi ei nu í
Ohio er brjálaður orðinn út af trúarofsa
Fyrirliðarnir þykjast umgangast guð
dagsdaglega. Hafa nii þrír þeirra ver-
ið höndlaðir og settir á vitlausra spít-
ala. Það er búizt við blóðsúthellingum
út.af þessu stórfelda æði.
Stjórn Breta hefir slept tilkalli til
hólmans Trinidad fram af Brasilíu, sam
kvæmt úrskurði Portugisa, er dæmdu í
því þrætumáli,
George Henry Murraj’, sá er í vet-
ur en leið sótti gegn Sir Charles Tupper
í Cape Breton, er orðinn stjórnarfor-
maður í Nova Scotia í stað Fieldings,
hins nýja fjármálastjóra Lauriers.
Maður frá Milwaukee í Wisconsin
var með öðrum að klifra upp á fjalls-
tind í Klettafjöllunum í grend við C. P.
R.-sporið, þegar hann féll fiam af 50
feta háum hamri og valt yfir 900 fet
þaðan niður fjallshlíðina. Hann beið
bana af.
LAUGARDAG, 8. ÁGUST.
I New York er verið að byggja
skrifstofuhyggingu, sem verður 386 feta
há, verður 30 tasíur. Til að sjá verð-
ur hún líkari turni en húsi.
Silfurítar í Bandaríkjunum eru í
iílri klípu. Á Chicag’o-fundinum var
Sewall tilnefndur sem varaforseti, en á
populista-fundinum 1 St. Louis, var
Watson frá Georgia kjörinn. Núvill
hvorugur víkja fyrir hinum, þó öllum
brögðum hafi verið beitc til þess, Er nú
helzt talað um að fá báða til að hætta
og láta framkvæmdarstjórn beggja
flokka koma sér saman um nýjan mann.
Það þarf að gerast fyrir 12. þ. m.
Bretar og Matabelamenn háðu skæða
orustu hinn 5. þ. m. Matabelamenn
voru um 5000 á móti 700 brezkum her-
mönnum. Bretar báru samt sigur úr
býtum.
Cubamenn, uppreistarmennirnir,
eru á ný teknir til að brenna eignir og
eyðileggja. Núna í vikunni lögðu þeir
í rústir eignir virtar á 600 þús. <Joll,— 2
stór tóbaksræktunarbú og eitt kaffi-
ræktunarbú með öllu tilheyrandi.
Bretar og Þjóðverjar eru saupsátt-
ir á ný. Vilhjálmur keisari hefir neitað
að ti^sa þátt í heimboði og skemtunum,
sem amma hans bauð honum til, og
blöðin skamma þjóðirnar og stjórnirnar
á víxl hvert í kapp við annað.
Sir Donald A. Smith og Sir Stephen
sem gáfu Montreal-bæ hið svo nefnda
Royal Victoria-sjúkrahús, er kostaði
meir en $1 milj., hafa nú gefið þessari
stofnun $800,000 sem framfærslufé.
MÁNUDAG 10. ÁGÚST.
Á sambandsþingskjörskrá í Canada
við síðustu kosningar voru nöfn 1.367,-
735 kjósenda, en ekki greiddu atkvæði
nema 890,711. Af þeim fengu liberalir
og patrónar, sem þeim eru hlyntir, sam-
tals 397,104 atkv. eða 96,223 atkv. færra
en conservativar og óháðir menn sem
telja sig þeim megin, og 15,812 atkv.
íærra en conservativar einir út af fyrir
sig. Þó liberalir þannig hafi mikinn
minnihluta atkv. hafa þeir að öllu sam-
töldu 25 mönnum fleiri yfir að ráða á
þingi.
Bryan, forsetaefni silfur-íta, lagði
af stað í austurferð sina, til New York
á laugardaainn, og er för hans sann-
nefnd sigurför. Þúsundir manna biðu
hans á hverri einustu vagnstöð.
Það var ákveðið á fundi demókrata
í Indíanapolis, Indiana, fyrir helgina,
þar sem mættu fulltrúar frá 35 ríkjum
að efna til þriðja þjóðfundarins og senda
út þriðja flokkinn af forseta-umsækj-
endum. Til aðgreiningar frá silfurdemo-
krötum kallar þessi flokkur sig “nati-
onal demokrata”. Þjóðfundurinn verð-
ur settur í Indianapolis 2. September
næstk.
Verkamannaforingjar á Englandi
hafa í huga að gera hina stærstu skrúfu
sem sögur fara af á Englandi, 16. þ. m.
Er hugmyndin að ein milj. uppskipunar
og hafn-vinnumanna hætti þá vinnu.
Þeir viija fá styttan vinnutímann og
launin samtímis aukin um 50 cents á
dag.
Það þykja horfur á að ríki Tyrkja
í Evrópu sé um það að gliðna sundur.
Þar hjálpast alt að: féleysi, styrjöldin á
Krit og vaxandi ófriður innanríkis.
Hinn 8. þ. m. sat Andrée loftsiglari
enn á Spitzbergen. Loftfar hans var þá
ferðbúið, en vindur var óhagstæður.
ÞRIÐJUDAG 11. ÁGÚST.
Tyrkir eru byrjaðir á sömu ódæðis-
verkunum á Krít eins og þeir hafa
unnið í Armeníu. Drápu þannig 30
kristna menna á sunnudaginn, konur
og börn jafnt og karla.
Ekkjufrú Tennyson, ekkja skálds-
ins nafnfræga á Englandi, er látin.
Lávarðarnir hræddir. — Eins og
áður hefir verið skýrt frá, tók lávarða-
deildin á þingi Breta til að umhverfa
írska landlögunum um daginn, livað
sem stjórnin sagði. Kom þá í ljós sú
löngun stjórnarinnar, að rýra völd lá-
varðanna, eins og Roseberry forðum
ætlaði sér. Lávörðunum leizt þá fokið
í flest skjól, óttast nú og gefa í skyn að
þeir muni sleppa landlögunum.
Svo var heitt í Chicago á laugar-
daginn var, að því er blöðin segja, að
65 menn sýktust og af þeim deyja 20 svo
víst sé, en 3 urðu æðisgengnir alveg.
Sama daginn féllu 250 hestar dauðir úr
hita á strætunum.
Maður að nafni E. E. Anderson
þreytti kappreið á reiðhjóli gegn gufu-
vagni, í St. Louis á sunnudaginn, og fór
hann miluna á 1 mín. og 3 sekúndum.
Brautin sem hann fór eftir var þiljuð
með borðyið.
Á laugardaginn ætlar Li Hung
Chang að heimsækja Gladstone gamla
að Hawarden-kaStala.
Wasliington-stjórn gerir aætlun um
að í Bandríkjum verði hveiti-uppskeran
í ár sem svarar 75 hush. á móti 100
bush. í meðal ári.
Tvö canadisk gufuskip, “Vancou-
ver’’ Dominioa línunnar, á austurleið
og “Lake Ontario” Beaver línunnar, á
vesturleið, rákust á í þoku á Lawrence-
fljóti skammt fyrir austan Quehec í gær.
Bæði brotnuðu illilega, en annað slys
varð ekki að. Hafnsögumenn tóku þau
þegar til Quebec til aðgerðar.
írsku landlögin voru samþykt með
öllum atkv. í lávarða deild hrezka þings
ins í gærkvöldi, en með þeim breyting-
nm, sem lávarðarnir þegar höfðu gert.
MIÐVIKUDAG, 12. ÁGÚST.
Skeyti frá Ottawa segja að Robort
Watson, ráðherra opinberra starfa í
Manitoha, hafi verið boðin innanríkis-
stjórnin í ráðaneyti Lauriers, og að
hanu hafi svarað, að enginn Manitoha-
maður gæti gengið í ráðaneyti Lauri-
ers á meðan stefna sambandsstjórnar-
innar í skólamálinu er óákveðin.
Li Hung Chang heimsækir Canada
stjórn og verður gestur hennar á ferð
sinni um Canada. Kemur til Canada
frá Washington snemma í Sept. næstk.
Indíánar 500 mílur norðvestur frá
Victoria, B. C., sáu hinn 10. þ. m. loft-
far sigla beint til norðurs. Er nú getið
á að það sé Andrée ; hafi hrakist fyrir
yindi og ekki náð réttri stefnu fyrri en
þarna. Fregnin þykir ósennileg.
Uppreistarmenn á Krít hafa mynd-
að hráðabyrgðarstjórn, er nú situr á
þingi.
Maðurinn með hunds-
hausinn
hefir nýlega fundið hjá sér hvöt til að
fara um mig nokkrum dóna orðum út
af svari mínu til Lögbergs, þar sem ég
andmælti meðferð þess á íslendinga-
dagsmálinu. Það er ekki tilgangur
minn að svara þessmn óviðjafnanlega
sóðaskap orði til orðs.því málefnið gæti
ekkert grætt á því. Grein mín hefir
auðsjáanlega verið honum of örðug til
þess hann gæti hrakiðhana með rökum.
Maðurinn með hundshausinn hefir sem
sé ekki hundsvit á málefninu og sleppir
því þess vegna fram hjá sér, en leggur
til mín persónulega með öllum þeim
dónaskap sem eðli hans er svo eiginlegt.
Við þess konar mann er aldrei mælandi
málefna vegna, en það liggur stundum
við að það sé skylda aðsvara þeim samt
og enda að mæla þeimíþeirra eigin
mæli þó viðbjóðslegur sé. Sá sem ekk-
ert annað hefir fram að bora sem afsök-
un þegar til reikningsskapar kemur, en
það, að hann hafi ekki betur vit á, þarf
að læra að þekkja sjálfan sig eins og
aðrir sjá hann, og í þessu tilliti er mað-
urinrt meðhundshausinn engin undan-
þága. Hann hefði eflaust gott af að
hugsa út í það, að það sem gefið er út á
almannafæri legst þannig fyrir dóm a 1-
mennings, og í sambandi við það, að
asnaskapurinn slær ætíð hann fóstra
sinn fastast á munninn. Það er nú
raunar ekki von að ‘skepnan’ sé komin
svo langt að vita þetta, og fjarri sé það
mér að mælast til að hann só lát inn
gjalda þess, en hins væri óskandi, að
sem flestirgæfu bonum góð ráð og bend
ingar við og við ; slikt væri víst mjög
þakka vert. Upplag garmsins er raun-
ar í lakara lagi, og heldur er hann tor-
næmur, en ef liann fengist til að láta
minna í magan og meira í höfuðið mán-
aðartíma eða svo, þá ætti hann með
gnðsnáð að lagast. Ef að þessar línur
geta því vakið eftirtekt á aumingjanum
svo að greiðviknir náungar, sem elska
hann af öllu hjarta, miskuni sigyfir
hann og gefi honum ‘lexiu’ við og við,
þá er tilganginum náð. Hann ætti
fljótlega að komast á svo hátt þroska-
stig að hann segði það ekki lýgi í dag,
sem hann sagði sannleika fyrir fáum
dögum síðan, enda þótt þessi tvö atriði
(sannleiki og lýgi) hafi alt af verið ósköp
blönduð í honum, — og garmurinn
mjög vanafastur. En það er lireinasta
hneyksli að láta hann alastupp í svona
óstjórnlegu óvirðingarleysi fyrir sjálf-
um sér, og hreint sorglegt fyrir aðstand
endur hans, sem sagðir eru bæði margir
og vandaðir.
Vegna rúmleysis í blaðinu get ég
ekki sagt meira að sinni, enef þörf ger-
ist hefi ég allan vilja á að brýna fyrir
almenningi síðarmeir, að leggja meiri
rækt við fáráðinn heldur en að undan-
förnu. Og svo kveð ég þá manninn
með hundshausinn i bráðina.
E. Ólafsson.
Ur bréíi
frá Spanish Fork.
.... Af því að í dag er 3. Ágúst,
dagurinn sem þér kallið íslendingadag,
held ég ekki væri úr vegi, að senda yð-
ur og- öllum löndum, sem taka þátt í
þeirri gleði,vorar innilegustu lukkuósk-
ir héðan. Það getur nú annars skeð, að
það þyki heldur um seinan, en “betra
er seint en aldrei,” Vér landar hér er-
um í sumum hlutum mestu seinlætis-
menn. svo það verður að virða oss til
vorkunar, þó vér séum á eftir í þessu
sem öðru sem að íslenzkri manndáð og
menningu lýtur. Vér erum hér að vísu
margir íslendingar ; en þó vitum vér
ekkert um hvað íslendingadagur er, eða
íslenzk þjóðhátíð, nerna rétt að nafninu
til. Svoleiðis samkoma hefir ekki verið
haldin í manna minnum hér í “Zion,”
og mikið óvist að það verði á þessari
miklu framfara öld. Ekki aru þó ís-
lendingar svo fáir hér, að ekki mætti
halda laglega samkomu ; og samkomu-
hús eiga þeir, en samt eru samkomur
liér meðal Islendinga mjög fáar, sem
mest mun stafa af því, að oss vantar
hér framtakssamann leiðtoga, en hann
er ekki fundinn enn. Að vísu höfum
vér nú samt til vor á meðal þessleiðis
mann, og að ég mætti segja menn, sem
því væru vaxnir að geta verið framfara
leiðtogar þjóðflokks vors, en því er ein-
hvernveginn þannig varið, að vér höf-
um ekki borið giftu til, eða haft vit á,
að hagnýta oss þeirra hæfileika upp á
þann hátt sem hezt átti við og oss
mundi mestur sómi og gagn af verða.
Að halda árlega meðal Islendinga
víðsvegar um bygðir þeirra í Ameríku
þjóðhátið Islendinga, hljótum vór allir
að viðurkenna, að bæði só fagurt o g
nauðsynlegt. en eftir því sem ráða má
af blöðum vorum liér, þá eru skoðan ir
manna nokkuð margskiftar með það,
hvenær og í hvers minningu að daginn
skuli halda. Ég er þeirrar meiningar,
að það væri mikið nauðsynlegt fyrir o'ss
Vestur-íslendinga, að ráða því máli til
lykta og fastákveða einhvern dag, sem
allir skuli halda hátiðlegan í einu, sem
þjóðminningardag. Og svo ég geri
mína uppástungu um daginn heyrum
kunna. þá skal ég tilnefna daginn sem
Ingólfur gamli Arnarson sté fyrst fæti
áísland fyrir 1022 árum síðan, því þá
fyrst virðist mór að byrjað hafi tilvera
hinnar íslenzku þjóðar. En til að koma
reglulegu skipulagi á þettaog koma sér
saman um daginn hvert heldur væri
þessi eða annar, hygg ég eina og bezta
veginn, að Islendingar í Ameríku haldi
nokkurskonar þjóðþing á einhverjum
hentugum stað í Ameríku og léfeu Þar
til kjörna fulltrúa fastákveða daginn og
ráða þessu máli til lykta
Að íslendingar í Ameriku halda
þenna svonemda þjóðminningardag rétt
eftirhlutföllum, og hentugleikum, finst
mér í meiralagi hneykslanlegt:það lýsir
skorti á félagsskap, og þekkingu vor á
meðal, og gerir oss sem þjóðflokk hlægi-
legan í augum samþegna vorra. héi í
landi, aí öllum þjóðflokkum, sem flestir
halda sinn dag á fastákveðnum og í
föstum og vissum tilgangi. Og þvi
skildum vér íslendingar ekki geta gert
hið sama, úr því vér erum á annaðborð,
að leitast við, að viðhalda þjóðerni voru
tungu og bókmentum !
Nu lira. ritstjóri, svo ég ekki þreyti
lesendur vora á oflangri ritgerð um
þetta mál, að þessu sinni, virðist inér
bezt að slá nú botniní, og bíða þessa, að
heyra frá löndum vorum í gegnum blöð-
inn okkar íslenzku skýrt og skilmerld-
legt álit þeirra um þjóðminningardag-
inn. Blöðin, “Iíkr.” og‘Lögberg’hafa
allareiðu sagt nógu mikið af sínu áliti,
um þennan dag, og vil ég þar fyrir á-
lykta, að nóg sé nú komið af því. Það
eru raddir almennings, sem hljóta að
koma fram, og ég hefi engan efa á. að
blöð vor taka fúslega á móti ritgerðum
um það efni, því allir ættu að geta
skrifað um það Jfyrir utan hnútukast
eða persónulegheít.
■ /
Islands-fréttir.
(Eftir “Stefni”.)
Akureyri 15. Júlí 1896.
Danskur fornfræðingur, lautenant
Bruun er hér á ferð um landið í því
skyni að rannsaka fornmenjar af bygg-
ingum o. fi. Hann er frægur fyrir raim-
sóknir sínar á bæjaleifum hinna göm'lu
Grænlendinga.
Tíðavfar heitt með smáskúrum það
af er þessum mánuði, og búist við með-
algrassprettu liér um sveitir.
“Bremnæs" fór skemtiferð til Gríms-
eyjar eins og til stóð 9. þ. m. með um
(30 farþegja. Margir fleiri vildu fara en
gátu eigi komist fyrir rúmleysi.
Verðlag á ull er nú 60 — 70 au., há-
karlalýsi 26 kr. 75 au. tunnan, saltfisld
stórura 35 kr. skippd., smáum 30 kr.,
ísu 25.kr.
(Eftir “Þjóðv. Unga”.)
ísafirði 12. Júní ’96.
Tlðavfar einatt fremur kalt, svo að
illa horfisc tneð gróður, ef ekki breyt-
istjtíð.
Hafisinn rak héðan af firðinum í
öndverðum þ. m., svo innsiglingin var
að eins teft um viku-tíma.
22. Júni.
Rannsóknarferðir. Dr. Þorv. Thor-
oddsen heldur í sumar áfram landfræð-
isrannsóknum sínum, og ferðast um
Eyjafjarðar- og Skagafjarðar-sýslur, og
óhyggðir þar, alla leið suður að Hofs-
jökli.
Landbúnaðarfélagið danska sendir
hingað í sumar inspektor P. Feilberg,
til þess að kynna sér ástand landbúnað-
arins og búnaðarskólanna hér á landi.
Tíðarfar. Sama kulda-tíðin helzt
enn, svo að vor þetta má yfirleitt teljast
eitt af köldustu vorum hér vestra.
Síldin er einatt nóg hér á pollinum,
og hefir aflazt mjög vel af henni, síðan
um miðjan f. m., í vörpur þeirra L. A.
Snorrasonar og Á. Ásgeirssonar kaup-
manna, svo að sjaldan hefir verið hér
beituskortur, enda hafa þeir Kristinn
Gunnarsson og Hertervig, sem fyrir
vörpunum eru, sýnt mikinn dugnað og
lag við veiðar þessar.
Sparisjóðsrentan lækkuð. Á fundi,
sem ábyrgðarmenn sparisjóðsins á Isa-
firði héldu fyrir skömmu, var samþykkt
að lækka rentuna af sparisjóðs-innlög-
um, svo að hún er nú að eins 3J%, enda
hafa sjóðnum að undanförnu borist svo
mikil innlög, að hann hefir orðið að
senda allmikið fé tíl ávöxtunar i lands-
hankann.
Aflabrögð mega einatt teljast jafn-
góð hér við Djúpið, en megnið af aflan-
um, sem fengist hefir nú um hríð, er ísa
og smáfiskur (“ruslfiski”, sem almenn-
ingur hér kallar). — Nú fyrir helgina
kippti þó nokkuð úr afla hér við Út-
Djúpið, og kenna sjómenn það slægingu
ýmsra fiskiskipa, sem hafa hafst við á
Bolungarvikur-miðum. — Svo segir og
sagan, að einhverjir formenn í Bolung-
arvík og Hnífsdal hafi syndgað gegn
slægingarbanni fiskiveiðasamþykktar-
innar eigi aUs fyrir löngu. i
Norskur hvalveiðamaður, erNielsen
nefnist, var hér á ferð fyrir skömmu, og
ráðgjörir að flytja beykistöðu sína hing-
að til landsins, og reisa hvalveiða hús á
tveim stöðum, líklega í Jökulfjörðum
(í Grunnavikurhreppi) og á Siglufirði
nyrðra. — Mælt er, að liann hafi 6 hval-
veiðagufubátum yfir að ráða, er séu
eign fiánarbús Sv. Foyn, hvernig svo
sem eignar-ráðunum verður varið, þeg-
ar hingað kemur, og skipin þurfa að
skrásetjast sem íslenzk eign.
11. .Túní þ. á. andaðist að Kirkju-
bóli i Valþjófsdal merkiskonan Gróa
Grcipsdóttir. Hún var fædd í Breiðdal
neðri 3. .sept. 1808.
30. Júní.
Tíðarfar. Síðan síðasta nr. blaðs-
ins kom út hafa komið stöku hlýinda-
dagar og regnskúrir, svo að gróður hef-
ir ögn lifnað.
Tíðarfar. Rigningar og óþerrar
hafa nú gengið hér vestra um nokkurn
tíma.
Grasið hefir þotið upp undanfarna
daga, og eru liorfur lijá landbændum
því mun betri, en áhorfðist.
Vöruverðlag. Matvara er í ár dýr-
ari hér í verzlununum, en í fyrra: rúgur
á 14 kr., rúgmélá 16 kr., bankabygg á
20—22 kr., og hrísgrjón á 22 — 24 kr.,
tunnan. — Kaffi er nú selt á 1 kr. 10 a.,
eða 5 aurum lægra, en í fyrra, kandís á
35 aura, melís á 30—35 a., og önnur
vara flest með svipuðu verði, eins og í
fyrra.
25. f. m. andaðist í Bolungarvík
Bárður Magnússon lausamaður, 46 ára
að aldri.
Róðrum er nú almenningur hættur
hér við Djúpið, enda sagt fremur fátt
um fisk í Djúpinu, nema reitingur nokk-
ur af ísu og fisk-smælki.
Kvef-vesöld hefir gengið Iiér vestra,
og hafa nokkur smábörn á fyrsta ári
látizt úr henni.
VEITT
UÆSTU VKRÐLAUN A HKIMSSÝNINQUNN
DEt’
P0WDIR
IÐ BEZT TILBÚNA
Óblönduð vínberja Cream of Tartar
Jowder. Ekkert álún, ammonia eða
Snnur óholl efni.
40 ára ^eynslu.