Heimskringla - 10.12.1896, Blaðsíða 2

HfilMSKRINGLA 10 DES.1896.
Yfirlit
hélt fram því alveg mótsetta og sagði
að hann hefði ekki verið Únítari.
Orsök er til alls.
Heimskringla
PUBLISHED BY
The IleimskrÍDgla I'rtg. & Publ. Co.
«• ••
Verð blaðsins í Canda og Bandar.:
$2 um árið [fyrirfram borgað]
Sent til íslands [fyrirfram borgað
af kaupendum bl. hér] $ 1.
••••
Uppsögn ógild að lögum nema
kaúpandi sé skuldlaus við blaðið.
• •••
Peningar sendist i P. O. Money
Order, Registered Letter eða Ex-
press Money Order. Bankaávis-
anir á aðra banka en i Winnipeg
að eins teknar með afföllum.
• • ••
EGGERTJOHANNSSON
EDITOR.
EINAR OLAFSSON
BUSINESS MANAGER.
• • ••
Office :
Corner Ross Ave & Nena Str.
1». O. Box »05.
Ólögmæt kosning.
iSfagnús málfœrslumaður Brynjólfs-
son í Cayalier, R. Dak., hefir hafið mál
í þeim tilgangi, að fá dæmda ógilda
kosningu tragnsækjanda síns. Miliers í
$t. Thomas. Eru þær ástæður, meðal
annara, bornar fram í kærunui, að í
iNeciiie hafi 91 menn greitt atkv. fyrir
Miller, sem ekki höfðu atkvæðisrétt, —
að móttökumenn atkVæðanna hafi kom-
ið s'r saman um að láta alla greiða at-
kvæði, sem kæmu fram til þess. Af
Jressum ástæðum er þess krafist, aðgerð
•séu ógild öll atkv,æðin sem greidd voru j
Kechic. I’uð er og kært að annarsstað-
ar hafi monn grcitt atkvæði með Miller,
sem ekki höföu atkvæðisrótt, — 15 alls,
að því er séð vorður af Pembina-blaðinu
Alls er því kært að Miller hafi fengið
atkvæði 10(> manna sem ekki gátu greitt
atkvæði, ef lögunum hefði verið fylgt.
Ýmsar fleiri kærur eru frambornar, og
meðal þeirra eru kærur um rnútur, og
talið að svo mörg atkv. hafi verið keypt
á Pessum og hinum kjörstaðnum. Það
er og kært, aö víða hafi kjörstjórar leyft
fleirum en einum manni að vera inni í
í kjörstaðnum í senn, en sem lögin
stranglega banna.
Tveir aðrir menn sækja samskonar
rnál, C. K. Wing í Crystal og A H.
. Johnson í Drayton, en þeir byggja ólög-
mæti kosninganna á alt öðruin grund-
velli. Á kjörseðlinum voiu Demókrat-
ar og Independents taidir í tveimur
•dálkum, sem tiiheyrandi báðum flokk-
um, og var þeim mönnum talin atkvæð-
in sem fram komu í báðum dálkum, þar
eð sá kjósandi sem telur sig Independ-
ent mundi rnerkja i þeim dálki, en dem-
ókratiun í hinuin. Nú lialda þessir tveir
menn því frain, að þetta sé ólöglegt, og
vilja gera ónýt öll atkv. í ödrura hvor-
um dálkinum á kj irseðlinum.
Mál þessi eiga að koma fyrir rétt
um eða eftir næstu helgi.
Bókasafn alþýðu
er nnfnið á safni á fræði og skemtíbók-
■um, sem Oddur prentari Björnsson í
Khöfn er byrjaður að gefa út. í safn*
inu verða : Frumsamin islenzk kvæði
og íslenzkar skáldsögur; vandaðar þýð-
ingar á frægum útlendum skáldsögum,
leikritum og kvæðum; alþýðlegar fræði-
bækur eftir íslenzka og útlenda höfunda;
ýms fræg heimspekileg og söguleg rit
erlend. Úrvalsrit beztu höfunda aðeins
fá aðgang í þetta safn, sem sniðið verð-
ur eftir beztu alþýðusöfnum erlendis,
svo sem “Cassels National”-safninu,
•o. s. frv.
Safn þetta kemur út í flokkum og
verða þrír árgangar í hverjum flokki, —
fyrsti flokkur t. d. grípur þannig yfir
árin 1897, ’98 og ’99. En í hverjum ár-
gangi verða um 18 arkir í 8 blaða broti,
eða sem næst 300 blaðsiður. Um leið
og menn gerast áskrifendur, binda þeir
sig til að kaupa heilan flokk, 3 árganga,
en hver árgangur kostar í Ameríku 80c.
Með áskriftinni binda menn sig þess
vegna til að kaupa 3 árgarga uppá $2.40
Vilji menn ekki gerast áskrifendur, en
kaupa einstaknr bækur í lausakaupum,
kostar hver bók þriðjungi meira en til
áskrifenda.
Magnús prentari Pétursson, á prent-
stofu Heimskringlu, hefir aðal-útsölu á
“Bókasafni alþýðu” hér vestan hafs, og
tekur á móti áskriftum hyert heldur er
á prentstofunni, eða heima hjá sér (eftir
,kl. 6 á kvöldin). að 709 Alexander Ave.
Til þess að gefa mönnum nokkra
hugmynd um efnið í ‘Bókasafni alþýðu’,
er hér prentuð skrá yfir nokkuð af þeim
bókum og ritum, sem eiga að koma i
safninu :
1. Kvæði Þ. Erlingssonar (með mynd).
2. Söaur eftir Björnstjerne Björnson.
3. Skáldaspegill íslands frá fornöld til
loka 19. aldarinnar (með mörgum
myndum).
4. Rafmagn sem vinnuafl í daglegum
störfum á íslandi (með myndurn).
5. Heilbrigðisfræði.
6. Sögur frá Síberíu eftir Korolenko.
7. Um íslenzkt réttarfar.
8. Úrval úr “Dagbók veiðimannsins”
eftir Turgenjeff.
9. Bakteríurnar og helstu sjúkdómar
er þær valda (með myndum).
10. Úrval úr ritum Goethes (með mynd)
11. Eftirmæli 19. aldarinnar (með mynd-
um íslenskra merkismanna á þess-
ari öld) .
12. Stjórn íslands,—réttindi og skyldur
manna.
13. Sundbók (með myndum).
14. Úrval úr kvæðum Robert Burns
(með mynd). ,
15. Um jarðfræði Islands.
16. Um tióðið mikla (“syndaflóðið”).
17. Trold eftir Jónas Lie.
18. Um ræktun Islands.
19. Alþýðleg mælskufræði.
20. Smáritgerðir eftir Herbert Spencer
(með mynd).
2t. Úrval úr kýmnisögum Mark Twains
22. TTm taugaveiklun.
23. T/rvalskvæði Heines (með mynd).
24. Úr sögu íslands.
25. Heimsendir eftir Camilló Flammar-
íon (með rayndum).
36. Um verklægni,—hvernig á að vinna
(með myndum).
27. Kain eftir Byron (með mynd).
28. Úr þjóðmenningarsögu Buckles.
29. Smáritgerðir eftir Prof.Huxley (með
mynd).
30) Úrval úr kvæðum Schillers (með
mvnd).
31. Þjóðalýsingfmeð rayndum).
82. Nokkur skáldrit Leó Tolstojs (með
mynd).
33. Um andatrú.
34. Yfirlit yfir helstu trúbrögð.
35. Praktiskstjörnufræði (með myndum
og stjörnukorti).
36. Sögur eftir Prosper Merímée.
37. Úrina eftir Flammaríon (með mynd)
38. Kongsemnerne eftir Henrik Ibsen.
39. Sálarfræði.
40. Alhambra eftir Irvinv.
4t. Eðlisfræði (með myndum).
42. Nokkrar sögur Edgar Poes.
43. Daglegt líf á íslandi í fornöld (með
myndum).
44. Um sósíalista. anarkistaog níhilista
45. Nokkrar jólasögur Dickens.
46. Úrval úr bofðræðum dr. Marteins
Lúters (með mynd).
47. Úrvalssögur frá Indlandi eftir Kipl-
ing.
48. Heimspekissaga.
49. Sögur eftir Púschkin.
50. Mestu menn mannkynsins eftir Em-
erson (með mj-ndum).
51. þjóðsögur Hauffs.
52. Rökfræði.
53. Um dáleiðslu (með myndum).
Þetta sem hér er upptalið er að eins
lítið sýnishorn af því, sem fyrirhugað er
að komi í “Bókasafni alþýðu.”
Svar til Sigfúsar
Andersons.
Út af grein. sem stóð í 10. nr. Dags
brúnar, 4. árg., hafakyrkjumenn hlaup
ið ujjp til handa og fóta og sent á stað
einn, er skrifar greinina ‘Náhrafninn’ [í
Lögbergi .19. Nóv. þ. á. Mig furðar
ekki þó að hann hafi heyrt náhrafn
gjalla, et' hann sveittist við greinina,
því að sannarlega ber greinin á sér
feigðarblæ og sýnir það, að ekki muni
frægð höf. sem rithöfundar eiga langan
aldur. Ég hélt við fyrsta álit að grein-
in væri eftir annan færari mann og
hefði S. Anderson leppað, en þegar ég
fór að lesa hana betur, hvarf ég frá því,
því greinin er svo barnslega einfeldnis-
leg. að ég heid að hún hljóti að vera
eftir herra Sigfús Anderson.
Það sem sýnir þessa barnalegu ein-
feldni í greininni er það, að maðurinn
veit ekkert hvað hann er að skrifa ,um.
Hann býr sér til allskonar hugmyndir
um það. sem hann ímyndar sér að ég
hati sagt og er þá annaðhvort, [að hann
er ekki læs eða hann með allri respekt
og virðingu að segja er blessað sauðar-
höfuð.
Hann ímyndar sér að óg hafi verið
grátandi og bölvandi út af þvi, að við
Únítarar yrðum að tapa hverjum á eft-
ir öðrum, en á það mintist ég ekki einu
oi ði í grein minni.
Hann ímyndar sér að ég hafi sagt
það að Finney sál. hafi átt að heyra
okkur Únítörum til, en hvar sem hann
lítur í grein mína, þá mun hann ekki
fínDa eitt einasta orð í þá átt.
Hann segir að við Únitarar séum
að reyna að Ijúga okkur inn dauða
menn. en því fer svo fjarri að liann geti
fundið það í grein minni að ég einmitt

9
G
O
®
<5>
9
O
^íloi n MENIHÖL
ya&La FLASTEP,
I hare Menthol Plagtor in a numhcr
cfcuíG'öcf neuralgic aud rlmuniatlc paina,#.nd
um very much plea*ed wlth the effecta and
1 luasantne83 of íta tpplication.—W. H. Cakpkn-
TEK, M.D., Hotel Uxford, Bonton.
I úavo uscd Menthol Plaaters in ftcreral casca
of iniui<mlar rþeuinAttftm. and find in evfry
th;it it yn ve almost in*Lm r and permaneut rolief.
—J. Moor.E M.D.. Waahlmrton. D.C.
It Cures Sdatica, Ltimbafco. Neu-
ralsria, Painf* in Ilack or Side, or
any JVlascular Paintt.
u
Price ! Davis & Lawrenco Co., Ltd,
25c. j Sole Proprietors, Montreal.
9999999999
9
ð
©
t
a
9
»
e
h
Það lýsir sér í' allri grein höf. að
hann hefir ímyndaðsér, að ég hafi endi-
lega viljað draga Finney sál. inn í
kyrkju Únítara og að Únítara prestur
lesi yfir honum, en slíkt sýnir einmitt
hvað einfaldur maðurinn er, ég minnist
ekki á það einu orði. Getur herra S.
Anderson ekki hugsað sér, að menn séu
jarðaðir án þess að prestur lesi yfir
þeim? Og svo er eitt, sem herra S.
Anderson ekki skilur ; hann getur ó-
mögulega skilið að mér gangi til þess
annað en eigingirni, að ná peningumj
það er það sem þessum aumingum æfin
lega vakir í huga. Er hann svo skyni
skroppinn, er hann svo siðferðislega
lamaður að hann geti ekki hugsað séi
að ég hafi skrifað þetta frá sjónarmiði
réttlætis og hreinskilni ?
Hann segir, að ég með öllu móti
hafi verið að sýna fram á, að Finney
sál. hafi verið guðlaus maður, en í grein
minni finnur hann ekki eitt einasta orð,
er segi það, og sýnir þessi framburður
herra S. Andersons, hve hann veður
reykinn. Hann hyggur augsýnilega,
að sá sé guðlaus maður, sem neitar hug
myndinni um grimman guð, sem neit-
ar kreddum kyrkjunnar, sem ekki trú-
ir á guðdóm Kristseða endurlausn, eða
eilift helvíti. Það sýDÍst sem mannin-
um sé erfitt um [rétta hugsim, og væri
það sannarlegt miskunarverk að firra
alþýðu ritun og ritgerðum slíkra
manna.
Hann segir að Finney sál. hafi eng-
inn vinur verið séra Magnúsar, en þar
fer liann með ósannindi, því að ég veit
aldrei til að okkar hafi farið annað á
milli en það sem einlægt var og ég skoð
aði hann einlægt sem kunningja minn.
Svo kemur hann með sína sterku !!
sönnun fyrir þvi, að Finney sál. hafi
viljað láta jarða sig á lúterskan háttv
og er hún sú, að hann liafi beðið þrjá
vini sína að sjá um útför síria, og þessir
rnenn eiga allir að vera "hd-lút&rtkir!".
En þar fer hann með vísvitandi ósann-
indi. Sigfús Anderson getur kallað sig
há lúterskann, ef hann vih ; ég fæst
ekkert um það. En hyað hina snertir,
þá neita þeir þvi harðlega báðir að þeir
séu lúterskir. Annan þeirra heyrði ég
skýrt og skýlaust neita því í áheyrn
herra S. Andersons. Þessir báðir menn
eru einmitt engir kyrkjumenn. Og þeg
ar meiri hluti þeirra, sem Finney sál.
hað að sjá um jarðarför sína, eru ekki
kjrkjumenn, þá.er einmitt ástæða til
Jæss að ætla að Finney sál. hafi ekki
ætlast til að láta andstæðinga sína lesa
yfir sór. En þaö hefir orðiö hér sem
oftar, að þeir hafa ekki viljað fara f ill-
indi, er þeir sáu ákafa réttrúaöa manns
ins að draga hinn dána í kyrkjuba.
En svo kórónar hann röksemda-
færslu sína með þviað viðurkenna, að
Finney sál. hafi ekki verið skrifaður í
hinn lúterska söfnuð. Hvað hafði
kyrkjan þá að gera með manninn, þeg-
ar hann var ekki af hjörðinni. Hann
dregur fyrst manninn dauðann inn í
kyrkju þá sem hann vissi að hann ekki
tilheyrði og svo hnoðar liann saman
skömmunum um mig íyrir nð hafa far-
ið að finria að því, að madurimi var
dreginn í kyrkju ' í, sem hann átti
ekki heima í, og hefi þá það íyrir sig
að bera, að maðurin hafi ekki tilheyi t
þessari kyrkju. Ég læld hann væri góð-
ur á fyrirh igaða liA.skóla kyrkjufélags-
ins lúterska.
Um eitt spyr hann mig, blessaður:
hvort ég álíti það svívirðing að yfir
manni einum sé talað eitthvað “kristi-
legt”. Ég verð að fara fáum orðum
um þetta nú, því að landar margir
skilja ekkert um hyað verið er að tala.
Málefnið er nýtt, en hugir margra ó-
þroskaðir fyrir það, menn hafa að segja
má ekki litið í þá áttina. Jón Ólafsson
er sá eini, held ég, sem hefir vakið máls
á því sem mörgu öðru.
En ég vil spyrja S. A. Er það rétt
að fara að þylja þessi “kristilegu fræði”
yfir manni, sem ekki hefir trúað þeim?
Er það rétt að fara beinlínis eða óbein-
línis að drótta að lionum, að hann hafi
ekki verið meiri maður andlega, en að
trúa hinu og þessu bulli og kreddum.
Er tþað rétt að láta hann dauðann
skrifa undir það og samþykkja sem
hann ekki vildi samþykkja í lífinu ? Ég
hert kallað slíkt níðingsverk og ég stend
við það enn. Enn þar eð greinin mun
orðin nokkuð löng, þá vil ég vísa mín-
um heiðraða andstæðing til greinar um
raál þetta, sem égætlaað skrifa í næsta
nr. Ðagsbrúnar, og ef liann þá getur
ekki skilið, gefst ég alveg upp við hann.
Þeiíar þá farið er að lesa í kjölinn
grein herra S. A., þá kemur það í Ijós,
að ástæður hans eru eitt af þrennu : í-
myndaðar, vitlausar eða ósannar, og
get ég því ekki verið að fást við þær
lengur. En mér þykir leiðinlegt lægar
farið er að tylla upp öðrum pins peðum
á móti mér og rithöfundi þessuin. sem
jafn voðalega heyrði náhrafn einn
gjalla.
, M. J. Skaptason.
Herra ritstj. Hkr.
I fregnum frá Hnausa P. O., Man.
27. Október 1896, sem birtist í seinasta
nr. blaðs yðar, stendur þessi klausa :
“Yfirgrips óánægja á sér stað með
frágang á kjörskrá sveitarinnar. Skrif
arinn býr hana undir prentun og hefir
svift æði marga kosningarétti, sem virð
ast eiga hann, og hafa haft hann að
undanförnu, en skyldunum munu þeir
halda”.
Þar eð klausa þessi ber það með sér
aðhöf. hennar muni annaðtveggja ekki
þekkja lagaskilyrði fyrir kosningarétti
í sveitum, eða hann er í meira lagi fljót-
færinn, þá vil ég honum og hans líkum
til leiðbeiningar gera nokkra skýringu
við umkvörtun hans.
I næstliðnum Júlímánuði var ég af
nokkrum fiokksbræðrum fregnritara á
Hnausum kærður fyrir County-rótti
fyrir ólöglega meðferð Sveitarmála,
þrátt fyrir það, að þeir vissu að ég var
alveg saklaus af því sem'þeir báru á mig.
Þar sem ég þannig var lcærður fyr-
ir það sem ég hafði gert samvizkulega
og lagalega rótt, hvers mátti þá vænta
ef ég gerði eitthvað sem í ströngum
skilningi var ekki samkvæmtlagastafn-
um? Eg fel öllum sanngjörnum inönn
um það til ólits og úrskurðar.
Þetta var því orsökin, að ég við
samning kosningalistans í ár fylgdi
stranglega fyrirmælum laganna, og
setti engan á listann. sem samkvæmt
inatskrá sveitarinnar og lögunum áttu
ekki að vera þar. En áður enn ég sló
þessari aðferð fastri, ráðfærði ég mig
við menn, sem hafa betra skyn og meiri
reynslu í sveitarmálum, heldnr en
fregnritinn á Hnausum og óánægju-
flokkurinn hafa, og fókk ég þau ráð, að
að framfylgja stranglega lögunum, það
væri ábyrgðarminst og jafnframt
skylda mín.
Ég tók alla á listann sem áttu þar
að vera, aðlögum. Hina tók ég ekki,
sem ekki höfðu eignaskilyrðin, og það
án nokkurs tillits til flokks, eða hvort
þeir voru mór persónulega vinveittir
eða óvinveittir.
Það má virðast undarlegt dáðleysi
hjá fregnritanum og óánægjuflokknum
að kvfrta ekki fyrir County rétti yfir
þessum rangindum sem óg á að hafa
framið við tilbúning listans; því not-
uðu þeir ekki það tækifæri sem lögin
gefa öllum í slíltum tilfellum.
Mannúðin hefir að líkindum ráðið !!
En það er líka þægilegra að slá út
slúðri og dylgjum um náungann í blöð-
unura, heldur en standa með kinnroða
fyrii rétti, út af því að hafa visvitandi
höfðað rangt mál.
Hvað það atriði óhrærir, að þeir
sem ekki væru settir á listann, fái að
halda skyluunum, eins og fregnritinn
kemst að orði, þá kemur mér það alls
ekki við sem sveitarskrifara; þeir verða
að eiga um þaö við sveitarráðið og
þann sem færði þá inn á matskrána.
Fregnritinn gæti ef til vill kritiserað
gerðir þess manns (matsraanns) ekki síð
ur en skrifarans; má skó hann geri það
í næstu fróttagrein.
Sem sagt, sveitarráðið og matsmað
ur bera alla 'ábyrgð á hvaða skyldur
þeir leggja á þessa menn seip nú eru á
matskrá sveitarinnar, en ekki á kosn-
iugalistanurn, en sveitarráöið Iiefir enga
éhyrgð á því hvernig ég geri listann úr
garðí; sú ábyrgð sem því fvlgir hvílir
á sveitarritaramim ; því þótti niér
vissast að gera hann réttoglögum sani-
kvæmt í þessu ófriðar árferði.
Gimli, 18. Nóvember 1896.
Gr, Thorsteinson.
Ritari Gimlisveitar.
Hjón í nauðum.
Langvinnandi Catarrh læknast 4 augna
bliki. Léttir eftir fyrstu tilraun við
Dr. Agnews Catarrhal Powder.—
Höfuðkvef getur breyzt í þennan
sjúkdóm t'yrr en rnann varir.
Rev. Dr. Boc)iror í Boffalo segir:
‘Kona mín og ég áttum f stríði við Ca-
tarr. en erum nú laus við þann kvilla
síðan við fórum að bruka Dr. Agnews
Catarrhal Powdor. Það verkaði strax
svo við fundum mun eftir 10 mín. Við
álítum það meöal sanna himnasending
og trúum ekki að sjúkdómurinn sé svo
rótgróinn að harui láti ekki undan taf-
arlaust. Fæst hjá öllum lyfsölum.
pyyrri TT n rrrTTrrrrrrvvrrTTni' %rrrmmr
ÍThe D- & L. I
? Is invaluable, if you are run
t down, as it is a food as well as:
t a medieine.
► The B. & L. Emulsion j
► Wíll build you up if your general health is ;
P iiupaired.
\ Tho Ð. & L. Emuision
► Is the best and most palatable preparation of
p Cod Livcr Oil, agreeiug with the mostdeli-
£ cate stomachs.
% Tho D. & L. Emuision
p Is prescribed by the leading pbysicians of
r Cauada.
É Tho Ð. St L. Emulsion
Elsa marvellous flesh producer aad will give
L you an appetite.
\ SOc. & per Bottle
t Bc Bure you gct I QAVIS & LAWBEHCE CS., LTD. '•
t thegcnuiue | montreal
Lwni iiiiiiiiiiiuiiuiiiiiiiimmiifi]iuiil
Pillurnar yðar ,eru hinar beztu
pillur í heimi. Eg var oft illa
farinn af óhægðum þangað tiíég
fór að brúka þær. Nú er ég al-
heill og álít það sé hinum ágætu
pillum yðar að þakka. Ég brúka
þær ætið á vorin *
IPistols&Pestles.
j, Skammbyssan sem brúkuð var en-
Jvígum til forna.er nú að eins til á grip
’**r,**r,*r,'Rp'Wf'W'^!Hf!r'W'W5ft»'®söfnum til minningar um mannúðar
leysi og grimd. Við hlið hennar ætti
að setja alt það sem ásækir og skemmir lifrina í fólki. Þyí miður er nú
samt ekki búið að því enn, og það verður ekki gert fyr en menn fara al-
ment að brúka
Ayers Catlaric Pills.
Þetta vottorð er fullum stöfum í Ayers “Curebook” ásamt mörg-
um flein. Bokin fæst fntt frá J. C. Ayer Co., Lowell, Mas3. S
- .— ‘ajuv>tui, juaso,
Einmitt það sem þig-
vantar.
Paines Celery Compound er
hið eina meðal er læknar þig
Aðrar samsuður eru hand-
ónýtar eftirstælingar.
“PAINES” ER FRÆGT UM HEIM
ALLAN FYRIR AÐ FRELSA
MENN FRÁ DAUÐANUM.
Ef að þú ert í tölu hinna sjúku og
fötluðu, þá þarftu einmitt að fá meðal
það sem læknað hefir vini þína og ná-
granna.
Paines Celery Compound er þann
dag í dag hið eina lyf, sem getur dugað
þér, ef að þú ert sjúkur af gigtveiki,
taugaslekju, lifrar- eða nýrnasjúkdóm-
um, meltingarleysi, hægðaleysi, tauga-
veiklun eða einhverri annari veiki, sem
stafar af óhreinu blóði. Það læknar
sjúklingana eins vissulega og nótt fylg-
ir degi.
Víðfrægi það.sem komið er á Paines
Celery Compound, sera lífgefandi meðal
hefir leitt samvizkulausa m,enn til pess,
að stæla það .með einskisverðnm lyfjum
og kalla þau Celery-lyf. Fjöldi manna
er með degi hverjum dregin á tálar af
þessum prettum og eyða þeir fé sínu
fyrir meðöl, sein enginn vill nýta og
enganlækna.
En ef að kaupendur vildu gæta sín,
þá mundu þeir geta hrakið hurtu úr
verzluninni allar þessar svikafullu eftir-
stælingar. Spyrjið eftir ‘Paines’, heimt
ið að fá‘Paines’. Gætið vel að því, að
‘Paines’ standi á miða hverrar flösku
sem þið kaupið. Ef að þú uær í ‘Paines’
þá hefir þú fengið það eina meðal á
jörðunni, semgetur hrakið burtu eymd-
ina og sýkina sem kvelur þig, og veitt
þér lieilsu, glaða og góða daga það sem
eftir er.
Kláða og hörun dskvilla má
lækna fyrir 35 cents.
Dr. Agnews Ointment linar þrautirn-
ar á einum degi. Læknar tetter, salt
iheum, æðahnúta, blóðkýli, eozema.
harber Itoh, flekki og allskonar útbrot.
Það svalar og friðar manni strax. A-
gætt við útbrotum á börnum. 35 cents.
—Hjá öllufn lyfsölum.
Ólæknandi rr.aður fær
baía aitui’.
ÞEGAR LÆKNI.iGA 'J’iLRAUNiR
Á BEZTA SPÍTALA í CANADA
HÖFÐU REYXZ I’ ÁRANG
URSLAUSAR
E.uhvei t ino, kjv-tu njúkdónistdúdli. "t
uhhiu þuxkja. Tinara voðalegai*
þjáningar af ákafri gigtveiki.
Allur líkaminn linýttur og sam-
an dreginn og aflagaður hver lim
ur. En þó fær maðurinn bata.
Úr biaðinu New Market Advertiser.
Vér hugsum aðekki só sá íbúi New
Markets til, sem þekkir Mr. J. A, Mof-
fat, að hann ekki viti um hinar miklu
kvalir hans árum saman og hafi einnig
heyrt um það hvernig Dr. 'Williams
Pink Pills leystu hann frákvölunum og
þessu dauðans ástandi hans. Vér ef-
urnst um það hvort að það hafi nokk-
urntíma komið fyrir í annálum læknis-
fræðinnar annað eins dæmi þar sem
maðurinn hafi verið hrifinn frá kvöl-
unum og eymdinni á jafn tilkomumik-
irm hátt og Mr. Moffat var og þegar
jafn tvísýnt var um nokkurn bata eða
linun. Sjálfur finnur hann það vera
skyldu sína við mannfélagið að gera
þetta kunnugt sem flestum í blaðinu
Advertiser.
Fyrir tíu árum síðan var Mr. Mof-
fat við vinnu í hattagerðarhúsinu í New
Market. En fyrir sagga í vinnustof-
unni og máské nokkuð fyrir liirðuleysi
um heilsu sína, fókk liann fyrst ákaf-
lega vont kvef, er loks settist að í út-
limum haDS. I nokkur ár þjáðist hann
jafnt og stöðugt af gigtveiki og eyddi
miklu fé í lækninga tilraunir en árang-
ui inn varð ekki annar en sá að stund-
utn skánaði bonum ögn í svipinn. Loks
ins bættist það ofan á alt annað að
hann sýktist af óhollustu útgufun og
gigtarkendri hitaveiki. Neyddist hann
þá til þess að fara til hins almenna spít
ala í Toronto og kom það þá upp úr kaf
inu að hann var sjúkur af hálssekk u
Fyrstu sex mánuðina á spítalanum var
hann undir læknisurasjá rafinagnslæka
isins. En rafmagnið vann ekkert 4
hann og béldu læknar ráð sín og urðu
ásáttir um að skera hann upp. Sex vik
um seinna var hann skorinn upp í ann-
að sinn. En iippskurðir þessir gerðu
það eitt að kvalir hans linuðustlítið eitt
Var hann á spítalanum frá því í Nóv.
1890 þangað til í Janúar 1892, og voru
reynd á honum allskonar ný raeðöl og
allskoriar nýr útbúningur !og umbúðir,
sem hinir víðfrægu læknar stofnunar
þessarar báru kensli á. en ekkert dugði
til fulls. Var honum þá ráðlagt að
fara heim, meðfram af því að menn von
uðu að breytingin»kynni að hafa góð á-
hrif á hann. En sú varð ekki reyndin
á, þvi að hann fór einlægt versnandi,
og i Marzmán. árið 1892 varð hann að
nýju að leggjast í rúmið, og þeir sem
riokkuð þektu til þans liöfðu engar von-
ir um að hann myndi lifa það af; þá var
hann svo aðþrengdur að öll hans liða-
mót voru stokkbólgin og úr lagi gengin
og tók hann út nærri óþolandi kvalir.
Ef að gengið var um herbergið, er hann
lá í, þá jók það svo kvalir hans, að það
var sem væri hann stunginn og saxaður
í suudur með ótal hnífurn, ogvævi hann
snertur, þá hljóði hann af kvölunum. í
þessum vonlaosu kvöluin lá hann rúm-
fastur í 18 mánuði o,>' allan ]iann tíma
brúkaði hann óteljandi moðöl, er hann
eða aðrir héldu að honum mundi batna
af. Þá var leitað lækninga til nafn-
frægs læknis eins í Toronto, speT'iali s’a
en ekkert dugði, Þegar þessi seinasta
tilraun misheppnaðist, var loksins af-
ráðið að reyna Dr. Williams Pink Pills,
og hætta öðrum læbningatiliHunum.
Þegar svo 3 mánuðir voru liðnir varð
það ljóst, að honum var töluvert fari ð
að batna, og það svo, að móöirhanshélt
að reynandi væri að láta liann fara á
fætur. eða réttara að bera haun út úr
rúiniuu. Fyist Var iiann þó svo veik-
ur að ek'ci vatli uin setið upp', nema fá-
einai' iníi'útin' í tf■ *• ög þegar hann
viu' hoi'iiiu atiu,' í i úmið, yai' sem ein-
hvet'fiði ingu ■ l'ði um hann allan frá
rú'iuin gegu',m «U iiðainót og mætiuiia,
Næsra moi'gu'i l>egar hann vaknaði var
kv,",iiu fai'iii úr líkaraa h.\ns og iiafði
sczt að í handleggjunum og þá í nokkr-
ar vikui' á eftir var kvölin einlægt að
færast stað úr stað í handleggjunum,
en síðan hefir hann ekki fundið til
neinna þjáninga. Allan þeuna tírna var
hann að brúka Dr. Williams Pink Pills
og styrktist einlægt smátt og smátt, þó
að hægt færi. Þ4 var honum útvegað-
ur hægindastóll sjúklinga og var hann
keyrður út í honum og loksins gat hann
keyrt sig sjálfur.
Stöðugt brúkaði hann Pink Pills og
stöðugt varð hann styrkari og styrkari.
Svo hætti hann við stólinn og fékk sér
hækjur og senn fleygði hann liækjunuin
og fékk sér almennan göngustaf. Um
þessar mundir (í Sept. 1895) var Mr.
Moffat svo farið að batna að hann skrif
aði stöðugt eitt og annað í blaðið Ad-
vertiser. Fókk hann sér hest og kerru
og réðist til blaðsins sem fréttaritari
þar í grendinni. Nú er sjúklingur þessi
sem einu sinni var svo ósjálfbjarga, fær
um að ferðast um og fara í kerru sína
og úr henni hjálparlaust, og er hann
jafnau þar sem skyldan býður hvenær
sem liann er tilkvaddur.
Þannig getum vór séð það að þó að
menn hafi kvalizt árum saman og enga,
björg getað veitt sér, þá haf.. þó Dr.
Williams Pink Pills re.ynzt ágær.ar,
þegar öll önnur meðöl og tilraunir
hinna ágætustu lækna liafa ekkert á-
unnið.
Þegar jafn dásamlegar lækningar
koma fyrir, þá er það sannarlega ekki
að undra þó að Dr. AVilliatns Pink Pills
sóu hið alþýðlegasta moðal hjá öllum
stéttum manna um þvert og endilangt
landið og þetta tilfelli réttlætir vissu-
lega og staðfestir kröfu þá sem menn
liafa til þess gert, að það lækni þegar
nnr meðöl reynast ónýt.