Heimskringla - 10.12.1896, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 10 DEO. 1896
Axjon!
Uppboðssala á allskonar varningi fer fram í búð
I WM. CONLAN,
CANTON, NORTH-DAKOTA.
á laugardag og mánudag 5. og 7. Desember.
Munið eftir að koma þangað.
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
♦
I
♦
:
♦
♦
♦
♦
♦
♦
?##
##<
NYJAR
HAUST-VORUR!
sem til er, og spyrja um verðið, því
vér seljum ok ætlum að selja eins
ódýrt og nokkrir aðrir, ef ekki ó-
dýrra. — Vér gefum sérstakan gaum
þörfum og Ahöldum fiskimanna. og
pantanir geta menn sent með pósti.
Vér erum nú að raða í búð vora
haustvarningi, sem samanstendur af
fatnaði, álnavörn, skóm, stigvélum,
matvöru og öðrum vanalegum búð-
arvarningi. — Vor er ánægjan og yð-
ar er hagurinn að koma og skoða það
YÐAR MEÐ VIRÐINGU
Tlie Selkirk Trading Conpny,
l)A(d> BLOCK..........SELItlRK, IIAK.
*
#
*
t
t
t
?##
ST
i?
\
\
i
*
MÖLUN BYRJAR ð. NOV.
Vinum mínum og viðskiftamönnum tilkynni ég hér með, að ég
hefi nú keypt
The St. Thomas Roller Mills,
og mala framvegis hveiti fyrir bændur á MÁNUDAG og PRIÐJUDAG
hverri viku, fyrir 15 oents buslielið. Kg geri mór far um að framleiða
gottmjöl og gera alla mína viðskiftamenn ánægða.
Mór verður sönn ánægja að sjá alla mina gömlu skiftavini og svo
marga nýju sem vilja heiðra mig með viðskiftum til reyuslu. “Sannsirni
og jafnrótti” er einkunnarorð mitt í öllum viðskiftum.
Með þakklæti fyrir undanfarin viðskifti, er óg
Yðar með virðingu.
O. DALBY,

\
\
i
St. Thomas, a
N.=Dak. f
Pappírinn sem þetta
er prentað á er
búinn til af
The E. B. EDÐY Co.
Limited, Hnll, Canada.
Sem búa til allan pappír
fyrir þetta blað.
The People’s
Bargain Store,
Herberts Block. CAVALIER, N.-DAK.
Alt með innkaupsverði
Allur vctrarfatnaður verður að sel.jast og seljast fyrir gjafvorð
vcgna þess hve liðið er á veturinn.
Vcr höfum mikið af fataefnum, tilbúnum íötum, kvenntreyjum
og barnatreyjam, og yfir höfuð alt sem fólk þarfnast af fatiiaði.
Vór höfum einnig hatta og húfur fyrir kvennfólk og börn.
Hanzkar og vetlingar.
Mikið af ábreiðum, kjólaefnum og ýmsu þesskonar selt með
innkaupsverði og þar fyrir neðan.
Vertu viss um að leita uppi
The Pooiile’s Bargain fitore,
og þig iðrar það aldrei.
\
Kaupin eru ágæt og þér verður mjög vel tekið.
Kapitola.
EÐA.
Upp koma svik um síðir.
EFTIR
Htrs. E. D. E. N. Nonthworth.
Eggf ít Jóhannsson þýddi.
1. KAP.
Seint á ferð.
Mitt í glæfralegum fjallabálki í Virginia er höfðigjnaset-
ur eitt mikið, sem heitir “Fellibyljahöllin”. Þegar storm
arnir æða er livinurinn ægilegur i þessum fjallaskörðum og
giljum og trölldómslegur beljandinn í lækjunum, er þeir
steypast niður nm hamragil og stórgrýtta farvegi. Af þess-
um hamförum vatns og vinda fékk hóraðið nafnið “skolla-
klauf”, eða “skolla hlaup”, og af sömu ástæðum fékk einnig
áminst höfðingjasetur nafnið "Fellibyljahöllin”.
Majór IraWarfield átti þetta stórbóndabýli og landeign-
ina sem því fylgdi. Hann var gamall undirforingi í hernum,
er nú hafði ‘sézt í helgan stein’ og ásett sér að eyða óförnum
æfiérum sínum á föðurleifð sinni. Tók hann það fyrir út úr
óánægju yfir því hve illa honnm hafði verið launuð störfiní
þjónustu hins opinbera. Hér bjó hann nú með ráðskonu
sinni, Mrs. Condiment, vinnumönnum sínum ogvinnukon-
um, lrundum, lrestum og öðrum fénaði. Majór Wartield
var hraustbygður maður. Hann var liarðneskjulegur á svip
andlitið stórt, blóðmikið og rautt og þrútið af víndrykkjum,
en hörundiliturinn allur sýndi að hann liafði verið meira úti
en inni um dagana. Augun voru grá og yfir þeim gnæfðu
liáar, svart.ar og mjög loðnar augabrýr. Hann var alske^gj-
aður og myndaði liárið otr skeggið stálgráa umgerð um hina
kuldalegu ásýnd. Hversdagslega var hann í svörtum
frakka, rauðu vesti, stuttbuxum úr eltisskinni og svörtum
sokkum, bundnum að fótleggjunum um hnón, með silfur-
hnepta skó á fótum, úr ‘Morocco’-leðri.
Majór Warfield var drambsamur og drottnunargjarn.
Þjónustufólk hans unni honum samt, en hafði þó beig af
honum jafnframt. Kunningjar hans fjær og nrer lirœddust
hann og kviðu komu hans, og hjá þeim hafði hann allajafna
auknafnið: "Gamli fellibylur”.
En svo voru fleiri ástæður til þess.að menn alment höfðu
ýmigust á karlinum. Það var sagt að ‘gamli fellibylur’
væri piparsveinn, en þó lék pað orð á, að einhversstaðar í
heiminnm ætti hann konu og barn. yfirgefua og sorgmædda.
Sumirpískruðu og uin það, að eldri bróðir karls hefði iiortið,
að það hefði ekki verið einleikið með það og að það væri
ekki til nema einn maður, sem hefði haft hag af brottför
þessa eldra bróður. Það vissu menn og að ‘gamli fellibylr
átti eina systir, bláfátæka ekkju, sem fór alls á mis, sem
vann baki brotnu fyrir syni sínum i fjarlægri stórborg. Og
þessi liarðsvíraði bróðir bjúlpaði henni aldrei, liugsaði aldrei
um Jiana.
Það var komið dagsetur að kvöldi hins síðasta dags Okt-
óbermánaðar 18í5. Dagurinu hafði endað kulda- og drunga-
lfga. Hann liafði gengið upp með norðvestanrosa með ljósa-
skiftunum, sem flutti með sér bólstur á bólstur ofaii af bik-
svörtum, kuldalegutn skýjum, er innan stundar byrgðu liinn
lieiða liimin. Og áður én dimt var orðið var jörðin orðin
hvít af snjó og loftið fult af krapkendum snjóflyksum.
Þar sem þetta yar kvöldið fyrir Allraheilapra ijriessn aftraöi
óveðrið svertingjunum í Fellibyljahöllinni eklii frá að nota
leyfi húsbóndans og fara á skemtisamkomu í svertingjahý-
býlunum á búgarðinum næsta. Af þessu leiddi að þetta
kvöld voru ekki heima nema majór Warfield sjálfur, Mrs.
Condiment, ökumaðurinn og herbergjasveinn húsbóndans,
Wool að nafrii—svertingi.
Djrum öllum á höllinni hafði verið harðlæst snemma
nm kvöldið, til að lialda utanveggja ofveðrinu sem látlaust
lamdi á múrveggjunum, eins og ætlaði það ait um koll að
keyra. Og undireins og vel liafði verið t'eugið frá öllum dyr
um og alt var í röð og reglu, gekk ráðskonan til horbergis
síns og fór að hátU og sofa.
Klukkan tíu kvöldið sat ‘gamli feliibylur’ í liægindastól
frammi fyrir arninum í svefnlierbergi sínn, [og luifði sveipað
um sig morgunkápu úr hlýjum ullardúk. Þar var Wool
gamli inni lijá honum og var að hita rauðanátthúfuhúsbónd-
ans við eldinn.
“Heimskingjar”, tautaði’ka; 1 “fellibylur” fyrir njiinni
sór. “Asn'ar ! Þeir fá nú allir lungnabólgu nema þeir sem
drekka sig fulla 1 Fóru þeir allir' Wool ?”
“Allir, karlar, konur og börn, nema óg og ökumaður-
inn”, svaraði Wool.
“Þeim mun heimskari eru þeir ! Og mig skyldi ekki
undra, ef þig langar til að fara líka, — gamla hræðan
þín !”
“Nei, herra-------”.
“Ég veit betur, herra ! Lattu þér ekki detta í kug að
þræta við mig ! Jæja, þú mátt fara undireins þegar ég er
háttaður, — bara að þú verðir kominn í tíma í fyrra málið,
til að þjóna Ttér”.
“Þakka þér fyri', herra”.
“Haltu þór saman ! Þú ert eins mikill heimskingi eins
og hinir !”
Svo fór ‘Fellibylur gamli’ að fá sér toddí, — fór að sötra
púns úr kollu, er Wool færði honum. “Þetta er nú mín skoð-
un”, sagði haun, “að sé hiu íullkomnasta sæla sem maður
getur notið, að sitja nérna frammi* fyrir arninum, verma á
sér fæturna, sötra púns, hlusta á hvininn af vindinum og
horfa yfir á rúmið mitt uppbúið livenær sem ég vil. Ef til
er nokkuð æskilegra í heiminum, liefði ég ganuin uf að lieyra
ltvað þaö er”.
“Það eru söntt þægindi sem maður hefir með því móti,
það er satt”, sagði Wool.
“Mér þætti íróðlegt að vita, eftil er í heiminum nokk-
uð það, sem freistaði mín svo, uð ég legði út í þetta veður í
kvöld”, hélt ‘Follibylur' gantli afram. “Ég ltefðl gaman af
að vita livað til þess þyríti af loforðum um gleði, gróða eða
ilýrð”.
“Til þess þyrfti líklega ekki minnn en það sem þjóð-
þingið tnest gæti veitt þér í launaskyni fyrir störf þíu öll”.
svaraði Wool.
“Já,og meira”, sagði karl. “Þvf í þessu veðri færi ég eigi út
úr húsi fyrir öll þau laun <>g þó þjóðþingið hætti formlega
þakklæti sínu þarofan á”
í þessu sló klukkan ellefu. Ivarl fylti púnskolluna aftur
og sagði ú meðau liann sötraði úr henui :
“Þú mátt fara að iáta i vermipönnuna, Wool, og verma
íúmiðmitt. Gufau úr þessu ágætis púnsi er farin að stíga
til höfuðsios og gera mig syfjaðaan”.
Herbergisþjónninn gerði sem honttm var sagt, lylti vermi-
pönnuna og stákk henui inn á rnilli rekkvoðanna, svo þær
væru ekki kaldar þegar karl færi í rúmið. Á meðaná þ-ssu
stóð sat karl, sötraði hið gómsæta púns og sleikti út um.
Hann halðt tæmt kolluna og var í þann veginn að setja upp
náttliúfuna og stíga upp í glóðvolgt rúmið, þegar framdyra-
bjallan hringdi svo hátt, að houum varð hverft við.
“Hver sjálfur fjandinn er á brölti í þessu veðri og ájþess
nm tíma !’’ varð karli að orði um leið og hann sneri sér að
Woologstarði áhann alveg hissa. “Hver getur þetta ver-
ið ? Heyrirðu ekki ?”
“ Ég hefi ekki bugmynd um það”, svaraði svertinginn
auðmjúkur, “nema ef það er ferdamaður seint á jferli”.
“Líklega ! Og þá sjálfsagt í kvöldmatarleit líka, þegar
allir eru komnir í rúmið nema við tveir”.
I þessu var barið á framhurðina og það þéttings mikið
högg.
I BRISTOL'3 7
1' BRISTÖL’S 1
BRISTQL’S]
SarsapariHa
“£f við hlustum ekki á þessi ólæti, þá erum við ekki
skyldugir til að heyraþau, eða fara áflakk til að vita hvað
umeraðvera!” Þetta var tillaga svertingjans.
“Hvað, herra!” varð Fellibyl gamla að orði. “Dettur þér
máské í hug að ég vilji daufheyrast við hrópi ókunnugs ferða
manus, sem flýr til húsa minna í óveðri, eins og þessu ?
Farðu undireins og opnaðu dyrnar 1”
“Já, herra”.
“En sjáðu til herra ! Mundu það, að á hverju sem geng
ur máttu ekki ónáða mig. Ef það er ferðamaður, þá farðu
inn með hann og gefðu honúm eitthvað að borða og útveg-
aðu honum svo rúm. Eg ætla mér víst (ekki að fara upp úr
volgu riiminu í þessu veðri, til að bjóða einn eða annan vel-
kominn. Heyrirðu það?”
“Já, herra!” svaraði svertinginn um leið og hann hop-
aði á hæli og út. Þegar hann kom út úr herbergi húsbónd-
ans var vindsúgandinn í hinum langa gangi svo mikill. að
ætla mátti að herbergisliurðin mund' ganga upp. ‘Fellibylur
gamli fann líka til þess, því hann orgaði fokvondur: “Láttu
afður hurðina, þorparinn þinn !”
Wool gamli var nú að því hvjrt sem var, ea flýtti sér þá
þeim mun meira og gekk svo ofan stigann.
Fellibylur gamli fór enn að fárast um veðrið og hugsaði
á þessa !eið. “Hvaðskyldi það vera sem kæmi mér til að
fara út í þetta veður? Reglulegt felliveður af norðvestri með
fádæma snjóburði og kulda, eins og værum við norður í
Lapplandi og—koldimt í kaupbætir ! Alt er jafnlitt, jörð og
ský, svo eitt verðttr ekki aðgreintfrá hinu. Sei, sei. Ham-
ingjunni sé lof að ég er ekki læknir. Ef ég-væri það, yrði
ég lafhræddur, hvort skiftí sem bjallan hringdi' Eg héldi
þá að einhver kerlingin hefði fengið lungnabólgu og krefðist
að ég færi upp úr heitu rúminu og riði tíu mílur í hríðinni
til að gefa henni forskrift. Læknir á aldrei vísa hvíld lteila
nótt í senn. Það er heppui að ég er undanþsginn þvílíku ó-
cæði. Ef ég á noklturn hlut vísan, þá er það friður og ró
heima hjá mér í nótt”.
I þessu kóm Wool inn aftur og sagði húsbóndanum að
það væri hinn æruverði prestur Goodvitt sem komin væri.
“Goodvin !” sa^ði karl, “hefir verið að vitjaum einhvern
sjúklinginn og lent svo í hríðinni. Guði sé lof að ég er ekki
prestur ! Ef ég væri prestur er eirs víst að 6g yrði rifinn upp
til að ríða tólf milur til að hugga einhvern karlinn í andar-
slitrunum úr kverkabólgn. Hjáfpaðu mér npp í rúmið,
Wool. Láttu heitu vatnsflöskuna við fæturnar .á mér og
fárðu svo að hugsa um hann séra Goodvin!”
“En fierra, vertu hægur svolítið, ef þú vilt gera svo
vel!” sagði Wool.
“Nú, nú ! Hver þremillinn gengur nú að hetmskjauum?,
sagði Fellibylur.
“Presturinu sagðist mega til með að finna þig einan og
and
cSoUaCtAe*d FILLS
The Greatest of all Liver,
Stomach and Blood Medicines.
A SPECiFIO FOG
Rheumatism, Qout and
Chronic Complaints.
They Cleanse and Purify the
Biood.
All Druggists and
General Dealers.
Jlorskir nllarkansbap
fyrír $1.00. Sendir kostnaðarlaust
“hEYMAN BLOCK & KOMPS
alþekta danska “sundhedssaldt”
20 og 35c. pakkinn í Bandar og Canada.
Vantar umboðsmenn hvervetna. Skrif-
ið á íslenzku, Norsku eða Ensku til
ALFIiED ANDERSON,
the Wcftcrn Jmporter.
1310 Wash. Ave. So. Minneapolis.
orthern Paciíic
RAILWAY
TIME CAUD.—Taking eílect Monday
August24. 1890
MAIN LINE.
engar, annun
“Að finna m i g, huudinginn þinn! Sagðirðu honum
ekki að ég væri háttaður ?”
“Jú, lterra. Égsagðihonum að þú værir háttaður og
sofnaður fyrir meira en klukkustund, en ltann sagði mér þá
að faraog vetjja þig og segja þér að hér væri um lífsspurs-
mál að ræða”.
“Lífsspursmál? Hvern skollan varðar mig um lífsepurs-
mál ? Mér dettnr ekki í lmg að f'ara þversfótar ! Vilji prest
urinn endilega tala við mig, verðnr haan að koma liingað
til min, að rúminu”.
“Á ég þá að koma með hann upp?”
“Já, Eg færi ekki ofan þó sjálfur Washingtov. vikli finna
j ! Láitu aftur hurðina, segi ég, eða ég hendi stigvéla-
t 'mginni í ullarhausinn á þér!”
Wool svaraði engu en var liraðhentur, er haun lét aftur
hurðlna'til að komast lijá sendirtgunni sem liomtm varlofað.
Eftir fimm mínútna burtuveru heyrðist til hans og anuars
manns i stigannm. Og á næsta augnabliki var hurðin opnuð
og inn gekk séra Goodvin, prestur Betlehemsafnaðarins í
St. Mary’s.
Kondu blessaður ! Mér er unun að sjá þig, herra prest-
ur, þó ég sé neyddurtil að taka á móti þér í rvíminu. Ég
fékk kvef í þessutn snöggn veðrabreytii g tm og fékk mér svo
vínblöndu t lað hafa það úr mér með svita. Þú afsakar mig
þess vegna! Wool! Kondu með þægindastóliun handa prest-
inum, settu hann hjá rúmstokknum og kondu svo meðkollu
af vínblöndu ltanda honum. Það gerir honum gott eftir volk-
ið í hríðinni!”
“Nei, ég þ ikka, herraWarfield !” svaraði prestur. “Sæt-
iöskal ój. þ g-ja, eu ikki vinblönduna í kvöld; en söm er
þín gerð”.
•Ekki vínblönduna! Nei, nú ertu að spauga ! Það forð-
aði þér bó umlan kveípestinni og væri,;að auki ágætt svefn-
meðal. Þú náttúrlega verður hérna bjá okkur í nótt?”
‘Ég þakka, en ég verð að vera kominn á stað aftur eftir
fáar mínútur”.
‘Af stað aftur í nótt! Maður lifandi! Það sem er komið
fram nm miðnætti og snjónum dyngir niður eins og úti á
Lapplandi”.
‘•Mér fellur illa að þurfa að neita boði þínu, herra majór,
en þó fellur ntér nntiað ver, að þurfa að taka þig með mér”,
sagði prestur með liregð.
‘Taka m i g ! Nei. nei, góði herrra prestur, nei. nei! Það
er alt of milcið spattg !” Og Fellibylur gamli hló.
“Því miðurer þið alvarlegt spang, herramajór. Sagði
ekki þjónninn þér aðeriudi rnilt væri stór áríðandi?”
“Jú, ltann sagði það \ æri lífsspursmál”.
‘ Einmitt það. Það liggur gömul kona við andlátið í kof-
anum niður hjá gjánni, sem kölluð er ‘púnskollan’.
“Þetta vissi ég !” sagði Feflibylur. “Ég var einmitt að
East Sounp
Ft.No.'254' 1 Mon Wed. i and Friday i Ex. No. 204 Tu.Thur.Sat.
segja að gömul ketling kyuni að liggja fyrir dauðanum !
hvað kemur það mér við? Hvað get ég gert?”
aö koma þér af stað”.
“En góði, lterra prestur,
Eklti er ég prestur, og get 1
hennar-------,—
að
“Ja, ekki er ég lögmaður, svo ekki get égbúið til erfða-
skrá íyrir huna”.
“Nei, lierra m»jór,’en þú varst nýlega skipaður friðdóm-
ari í A]leghany-liérnðinn”.
“Satt er það, en hvað um það? Það fylgir ekki þeirri
stöðu uein skylda til að rífa sig upp úr lilýj't ruini um
miðja nótt og laiamargar mílur í grenjandi hrtð til að horfa
á garnla konu gefa upp andann”.
“Mér feliur illa að ónáða þig, lierra majór, en það er
skylda þín að kotna til þessarar deyjandi konu”.
“Ég er búinn i ð segja þér að ég get ekki farið, og svofer
eg fivergí ! Alt sannsýnilegt aftur á móti vil ég gera. Ef
liana vanhagnr urn eitthvað, skal hún fá það tafarlaust !
Hérno, þú, Wool, í ðu raér peningabudduna mína, hún er
þarna i vasanunt. Farðu svo og vektu iMrs. Cmdiment og
segðu lieiini að fylla körfu með alt þnð godj.æti, er gainalli
konu við andlátið geti komið vel 1 Svo getur þú farið með
körfuna”.
‘■‘Þelta umstang alteróþarft, herra majór”, sagði prest-
North B’und STATIONS. South Bound
Freight JNo. j 155. Daily St. Paul Ex. No.l03Daily. gO ♦i 6 Freight No. 154 Daily. j
8.30a 3 OOp .. Winnipeg.. 11.4f>a' 6.45p
8.15a 2.49p *Portage J unc 11.57a 7.00p
7.50a 2.33p * St.Norbert.. 12.11p 7.20p
7.30a 2.20'p *. Cartier.... l‘2.24p 7.39p
6.59a 2.00p *. St. Agathe.. 12 4‘2p 8.05p
6.45a 1.51p *Union Point. l2.51p 8.l7p
6.23a 1.38p *Silver Plains l.OBp 8.34p
5.53a 1.20p .. .Morris.... 1.20p 9.00p
5.28a 1.06p .. .St. Jean... 1.34p 9.22p
4 5‘2a 12.4(>p . .Letellier ... 1.55p 9.55p
3 30a 12.‘20p .. Emerson .. 2.15p ll.COp
2.30a l2.L0p|. .Pembina. .. 2.30p 11.45p
8.35p 8.4öa Grand Forks.. 5.55p 7.55a
11.40a 5 05a . Wpg. Junc.. 9.4 0p 5.00p
7.30a Duluth 8.00a
g.30a Minneapolis 6 40a
8.00a ... St. Paul... 7.10
I0.30al... Chicago .. 9.85a
MORIUS-BRANDON BRANCH
STATIONS.
W . JioUDd.
m - b-
ci: *
IN »
W
ó þ
fcjg
■LH
W 3
________ 6.45
8 30p 1.05p .. .MorrU.... I 1.30p 7.1C
7.35i> 12.43p * Lowe Farnij 1.5Sp 7 5t
6 8fp 12.18p *... Myrtle... 2.18p 8.45
604pi‘2.08p ...Roland. . 2.29p 9.1C
5.27p ll.Ola * Rosebank.. 2.46p 9.47
4.53p 11.37a ... Miami.... 3.00p 10.17
4 02p 11.17a * Deerwood.. S.22p ll.lf
3.28p 11.04a * Altamont.. 3.38p 11.47
2.45p 10.47a . .Somerset... 3.52p 12.2f
2,08p f 0.32a *Swan Lake.. 4.06p l.Oi
1.35p lO.fSa * Ind. Springs 4.20p 1.3f
1.08p lO.H‘2a *Mariapolis .. 4.31p 2 07
12.32p 9.52a * Greenway .. .447p 2.4í
I1.56a 9.38a ... Baldur.... 5.01p 3.2í
11.02a 9.17a . .Belmont....
10.20a 8.59a *.. Hilton....
9.45a 8 13a *.. Ashdown..
9.2‘2a 8.36a Wawanesa..
8.54a 8.‘28a * Elliotts
8.29a 8 14a Ronnthwaite
7.45a 7.57a *Martinville..
7.00a 7.40a .. Brandon...
Number 127 stop ai Baldur for meals
POR TAGELA PRAIKE BIiANCH.
W. Bottnd Eiist Bound
Mixeil Mixed
No. 303 STATIONS. No. 301
Every Day Every Day
Except Except
Snnday. Sunday.
5.45 p.m. .. Winnipeg.. 12.15p.m.
5.58 p.m ♦Port.l uneíiotj 11 .•>t a.m*
6.14 p.m. *St. Charles.. 11. B0a.iL.
6.19 p.m. * Headingly.. 11.22 a.m.
6.4‘2p.m. * White I’lains 10.57a.m.
7.06p.m. *Gr Pit Spur 10.31 a.m.
7.13p.m. *LaSalle Tank 10.23 a.tn.
7.25 p.m. *.. Eustace.. 10.09a.tn.
7.47 p.m *.. Oakville.. 9 ‘lOp.ns.
8 OOp.tn. *.. .Curtis. . . 9.80 a.m.
8 30p.m. Port.la Prairie “•10a.sc.
* Flaö' Sr-*'t'QnP «7
Stations marked—*—havu t,o age
Fre ght must b*> prepaids
Numbers j.03 and 104 havethrou
Pullinai Vestibuled Drawitu Room Slr
ing Oars between Winnipeg, St. I’atti a
Mlnneapvlis Also Paiae.e Dining Ca
Close conection at Chicngo witii eaet^
tines Oonnectiooat Wfnnipeg Jjincti
witli tr ins to nndefrotn tiie Paeitic cr
For rates and full information ci
cerning connection with other liues, e'
apply to anv »gent of th • contpHiiy. oi
CHÁS S.FEE H. SWINFOpr.
G.P.&. T, A.ST. Paul Geu,A tW