Heimskringla - 06.05.1897, Blaðsíða 2

HEIMSKRINGLA 6 MAI 1897.
Eins og stigamenn.
Krampi, svimi og máttleysi ráðast á mann
eins og stigamaður.
Paines Celery Compound kemur Mr. Rose til bjargar og
hrífur hann úr hættunni.
Heimskringla
PUBLISHED BY
The Heimskringla Prtg. 4 Publ. Co.
•• ••
Verð blaðsins í Canda og Bandar.:
$2 um árið [fyrirfram borgað]
Sent til íslands [fyrirfram borgað
af kaupendum bl. hér] $ 1.
••••
Uppsögn ógild að lögum nema
kaupandi sé skuldlaus við blaðið.
• •••
Peningar sendist í P. O. Money
Order, Registered Letter eða Ex-
press Money Order. Bankaávis-
anir á aðra banka en í Winnipeg
að eins teknar með afföllum.
• • ••
EGGERT JOHANNSSON
EDXTOR.
EINAR OLAFSSON
BUSINESS MANAGER.
• • ••
Office :
Corner Ross Ave & Nena Str.
P. «. Box 305.
Tollurinn.
Það yrði æðilangt mál, ef tekin
væri öll skýrslan yfir hinar nýju toll-
breytingar. Er það hvortveggja að í
Jæssu blaði er er ekki rúm fyrir það
xnál. enda mikið af þeim vöruupptaln-
' ingum nokkuð sem Islendingar í heild
sinni mundu láta sig litlu
skifta. “Liberal”-blöðin flest fagna yf-
ir þessum nýju tolllögum og segja þau
órækan vott þess, að “free trade” sé á
ferðinni og nái hingað fyrri en varir, ef
bara Laurier fær að vera við stjórnina
nógu lengi. Einstöku Laurier-dýrk-
endur viðurkenna í rauninni, að þeir
séu ekki ánægðir með þessi lög — að
jþeir hafi búizt við að lengra yrði geng-
íð, en bæta úr skák með því, að stjórn-
ín hafi sjálfsagt ekki mátt vera nær-
göngulli, nema til að skaða hlutaðeig-
endur og að undir þessum kringum-
stæðum séu þeir ánægðir og áliti breyt-
inguna góða. Hvað vel eru efodloforð
Lauriers áhrærandi “free trade eins og
á Entlandi” má nokkuð ráða af lítilli
skýrslu, er fregnriti blaðsins Free
Press hér í bænum sendi blaðinu frá
Ottawa hinn 29. þ. m. Efni þeirrar
skýrslu er það, að tollur hvíli á 426
varningstegundum, sem fluttar eru til
- Canada; að á 40 af þessum varníngs-
tegundum hafi nú tollur verið hækkaður;
að á 41 hafi hann verið lækkaður; að á
36 varningstegundum hafi “specific-
tolli verið umhverft í verðtoll (verður
framvegis í hlutfalli við verð vörunnar
eingöngu), og að í nærri öllum þeim til-
fellum muni tollurinn lækka. Á hinum
varningstegundunum öllum, sem tollað-
ar eru, stendur tollurinn í stað, er alveg
óbreyttur frá því sem var. ^Af þessu
sést, að það er ekki nema rúmlega á
fjórðu hverri tollaðri varningstegund,
ad hinum “banvæna” tolli conservativa
hefir í nokkru verið breytt, og að af
þessum fjórðahluta hefir tollurinn
■virkilega hækkað á þriðju hverri varn-
íngstegund, ef ekki meir, — hefir með
öðrum orðum hækkað á 40, ■ en lækkað
I mesta lagi á 77. Og þetta er að stefna
í “free trade” áttina! “Liberölum
þótti of skamt gengið í þessa átt árið
1894, en þó var Foster miklu högga-
stærri á tollinum þá, en Fielding, hinn
loforðariki "free trade” sinrii, er nú.
Að undanteknum klögunum öllum
nm hóflaust vöruflutningsgjald á járn-
brautum, hefir ekki hér vestra verið
eins alment kvartað um nokkurn hlut
«ins og tollinn á akuryrkjuvélum. Næst
hótlausu flutningsgjaldi var það til-
finnanlegasta byrðin, og þar af leið-
VKITT
«Æ8TG vbrðlagn a heimssýningcnn
DH
B\KINö
POWWR
IÐ BEZT TILBÚNA
• áblönduð vinberja Cream of Tartar
yowder. Ekkert álún, ammonia eða
• 5nnur óholl efni.
40 ára reynslu.
Saga Mr. William V. Rose i Montre-
al er samhljóða rrynslu karla og kvenna
í þúsundatali, er hafa tekið út þjáning-
ar vegna meltingarleysis.
Mr. Rose hafði þjáðst af þessum
kvilla lengi. Frá ungdómsárum hafði
hann barist við meltingarleysi og alls-
konar magasjúkdóma, sem þjáðu hann
og píndu meira og minna á hverjum
degi. Og þetta hélt áfram þangað til
hann var á f jórða ár yfir sextugt og með
aldrinum jukust þjáningarnar og hætt-
an.
Pá var það, eftir að hafa þreytt við
fjölda lækna og öll möguleg meðöl, að
vinur hans einn, sem sjálfur hafði tekið
Paines Celery Compound, ráðlagði Mr.
Rose að reyna það meðal. Þetta var
gert og nú stærir Mr. Rose sig af ágæt-
ustu heilsu og fullu fjöri.
I því skyni að vekja athygli þeirra,
er þjást af meltingarleysi, ritaði Mr.
Rose bréf það sem fylgir :
andi gátu ‘liberalir’ ekki fengið neitt
málefni, sem eins vel lét í eyrurn vestur
Canadamanna eins og það, að allur toll
uráöllum akuryrkjuvélum þyrfti og
hlyti að fara. Þegar Foster gerði
mesta breytingu á tolllögunum árið
1894 færði hann niður tollinn á sumum
þessum vélum, meðal annars á sláttu-
vélum, sjálfbindurum o. fi, úr 35 í 20
per cent, með öðrum orðum lækkaði
tollinn nærri því um helming. Sú nið-
urfærsla var algerlega ónóg í augum
‘liberala’. Ef menn bara vildu styðja
Laurier til valda skyldu menn sjá hvort
tollurinn á þessum vélum færi ekki und
undireins ofan í 10%, ef honum yrði
ekki algerlega svift burtu á augblik nu.
Lauriermenn allir voru bundnir marg-
földum loforðnm um að fá þennan toll
léttan að miklum mun eða afnuminn
með öllu. Og hvað gerir svo Laurier til
að efna þessi loforð sín ogsinna manna?
Á sláttuvélum, sjálfbindurum og upp-
skeruvélum allskonar, plógum, herf-
um, hestahrífum og sáðvélum (seed
drills) var tollurinn 20%, og eftir toll-
breytinguna er hann — 20%, með öðr-*
um orðum er þar engin niðurfœrsla !
Á gufuvélum og kötlum, þreskivél-
um sem hestar knýja, kom-söxunar
Vélum (feed cutters), kornhreinsunarvél-
um (fanning mills), hestavögnum bænda
vindmillum, dælum, o. fl. vélum, var
tollurinD 27J%, en eftir tilþrif Fieldings
er hann 25%. Niðurfærslan þar 2|%.
Á hestavögnum sem ætlaðir eru til
vöru flutninga, hvert heldur þeir eru
tví eða fjór hiólaðir, var tollurinn 25%
og hann er 25 per cent enn. Búsgögn
þau sem hér eru talin þurfa allir bænd-
ur að eiga, þeir fátæku ekki síður en
þeir ríku. Á þeim hvildu það sem “lib-
eralir” allir kölluðu banvænn tollur, sem
sem sjálfsagt var að afnema eða því
sem næst og það tafarlaust. Og svo
kemur úrlausu þessara ágætismanna
og hún er sú, að mesta niðurfærslan hjá
þeim er 2|%, — úr 27J í 25%! Mesta
niðurfærsla Fosters á vinnuvélum í
sama flokki var aftur á móti 15%, — úr
35 f 20%. Dýrð sé Laurier, Fielding og
Cartwright!
En svo hafa þessir herrar þá gert
dálítið betur fyrir efnabændurna, sem
svo miklu síður þurfa afslátt á tollinum.
Tollurinn var sem sé $5.00 og 25% á
hverjum skrautvagni (buggiesand Carr-
iages og allskonar akfærum til skemti-
ferða. Nú er tollurinn á þessum akfær-
um 35%, en það er talin niðurfærsla að
minsta kosti á sumum þeim vögnum og
sleðum.
Á skaröxum, handöxum, sagarblöð-
um, sleggjum og hömrum, o. fl. verk-
færum, sem ekki eru annar-
staðar talin. var tollurinn 35%, en er nú
30%. Niðurfærsla 5%.
Á skógaröxum, ljáum allskonar,
hey og hrís Jhnífum, handhrífum, hey-
kvíslum, o. fl. slíkum áhöldum var toll-
urinn 35%, en er nú 25%. Niðurfærslan
10%.
Á rekum og spöðum úr járni eða
stáli var tollurinn 50 cent á tylftini og
25%, en er nú 35%. Mun það tollhækk-
un, þó ekki sé hún mikil.
Þá er tollurinn á borðvið eítt af því
sem meir en lítið veður hefir verið gert
út af, og var þeim Fielding og]Patterson
svikalaust sýnt fram á það skaðræði
þegar þeir voru að yfirheira mann í vet-
“Efí þjáðist af meltingarleysi í mörg
ár. Svo raögnuð var sýkin, að ég mátti
oft nema staðar á miðju stræti á meðan
krampinn og sviminn leið hjá, er voru
bein afleiðing af þessum hræðilega sjúk-
dómi. Ég var máttfarinn og gekk illa
að sofa og var yflr höfuð að tala svo úr
lagi genginn, að mér datt ekki í hug að
fá nokkurn bata fyrr eða síðar.
“Ég brúkaði kynstur af meðulum,
en þau gerðu mér ekki minnsta gagn.
Loks var mér ráðlagt að reyna Paines
Celery Compound. Eg reyndi fyrst eina
flösku og gerði það mér meir gagn en öll
önnur meðul, er ég hafði áður reynt.
Eg hefi nú tekið úr fjórum flöskum, er
nú laus við alla verki og þrautir og er
hraustari en ég hefi nokkru sinni áður
verið.”
“Eftir að liafa þjáðst af meltingar-
leysí alla mina daga, álít ég þessa snöggu
lækning alveg undraverða.
ur. Afleiðingin er, að á borðvið öllum
sem heflaður er annarsvegar eða beggja-
megin og plægður, er nú tollurinn 25
per cent en var áður 20 per cei.t. Toll-
hækkun 5 per cent.
Á þakskífum (Shingles) var tollur-
inn 20 per cent og er 20 per cent enn.
Á eldavélum og hitunarofnum var
tollurinn 27J, en er nú 25 per cent. Niður-
færsla 21 per cent.
Á borðhnífum og öðrum slíkum
borðbúnaði úr járni og stáli var tollur-
inn 25 per cent, en er nú 30 per cent
þar hækkar tollurinn um 5 per cent, en
á samskonar áhöldum með silfurhúð eða
úr efni sem lítur út líkt og silfur, og sem
efnaðir menn allir kaupa, stendur toli-
urinn í stað, — 30 per cent.
Á bómullarlérefti hvítn eða gráu er
tollurinn óbreyttur — 25% en á bóinull-
arlérefti þegar það er litað er tollurinn
35%, en var 30%. Á dúkum úr hör *^ða
hör og bómull til samans. svo sem i
borðdúkum, rekkjuvoðum, þurkum o.
fl. er tollurinn 30%, en var 25%. Á bóm-
ullartvinna í hespum eða hönkum er
tollurinn 15%, en var 124%; á bómullar-
tvinna á spólum eða keflum er tollur-
inn óbreyttur — 25%.
Á dúkum sem ætlaðir eru í kvenn-
búning eða barnaföt er tollurinn 25, en
var 22J%.
Á tilbúnum fatnaði og fataefni úr
alull eða ullblendingi er tollurinn 35%,
en var áður á vissum tegundum 30% og
á öðrum 5jcts pd. og 25%.
Á sykri á vissu gæðastigi var toll-
urinn $1.14 á hundrað pd., en er nú $1
á 100 pd. Niðurfærsb í 1/14 úr centi
ápundínu. Að öðru 1-ytier tollurinn
óbreyttur á öllum syl »'gundum, að
brjóstsykri allskonar lanskildu, — á
þeirri sykurtegund er ■ lurinn 35%, en
var J cent pd. og 35%.
Á sýrópstegund j rri, er Isaac
Campbell gerði sér svo >tt af í kosn-
ingasókninni í fyrra, he> tollurinn ver-
ið færður úr lj á J cts. j.J. Sýrópstoll-
urinn að öðru leyti óbreyttur.
Eins og áður hefir verið sagt frá, er
tollurinn aukinn mest á vínföngum og
tóbaki. Tóbakstollurinn er þannig:
Aðflutningstollur á neftóbaki og öðru
tilbúnu tóbaki, sem ekki er öðruvísi til-
nefnt er tollurinn 45 cts. pd. og 12J per
cent; var áður 35 cts. pd. og 124%; á
skornu tóbaki 50 cts. pd, og 12J, en var
40 cts. og 12J percent; á vindlum og sí-
garettum $3 pd. og 25%, en var $2 og
25% á óunnu tóbaki aðfluttu til tóbaks-
gerðar í Canada hvílir nú og tollur, sem
nemur 14 cents á pundið.
Af þessu leiðir að tóbakið er hækkað
í verði. Reyktóbaksplata t. d., sem
kostaði 25 cents kostar nú 30 cents o. s.
frv.
Toll-lögum þessum fylgja tvenns-
konar sérstök ákvæði.
Eru önnur þess efnis, að undireins
og tollmálastjórinn þykist sjá að banda-
lag til að halda uppi vöruverði eigi sér
stað, beri honum að svifta tolli af þeim
yarningstegundum. sem bandalagið er
að sprengja upp. Hin ákvæðin eru
þess efnis, að tollmálastjóranum beri að
veita þeira ríkjastjórnum afslátt á toll-
inum, sem syari 1/8, svo framarlega
sem þær stjórnir veita Canadamönnum
einhver tilsvarandi hlunnindi. f sjálfu
sér þykja þessi ákvæði góð. en óálitlegt
sem framast má verða, að fá einuin
manni jafn takmarkalaus völd í hendur
—völd sem þingið sjálft ætti aldrei að
sleppa úr sínum höndum. Að selja ein
um manni vald tíl að gera verzlunar-
samninga við erlendar þjóðir, að svo
miklu leyti sem Canadamenn einir geta
fullgert slíka samninga, það er gífur-
legt einveldi, og hvernig þessi ákvæði
verða samrýmdvið “decentralisation”
eða valdsdreifingakenningu “liberala”,
er nokkuð sem ekki er auðséð.
Sykur-betur.
Það hefir verið getið um það í Hkr.,
að það sé álit þeirra manna, er vit hafa
á, að í Manitoba megi auðveldlega fram-
leiða allan þann sykur, sem fylkisbúar
þurfa og enda miklu meira. Það er sem
sé álit þeirra að hér megi rækta sykur-
betur, að vild hvers eins, að jarðvegur-
inn sé víðasthvar hinn hentugasti .til
þess og að loftslagið hindri ekki sykur-
pmmmmmmmtmmmmmmmmmmmmmmmmj|
I Efiiid sesir til. 1
£ Ef frakkinn þinn er frábærlega endingargóður, hlýtur efnið í
honum að hafa verið vandað. Þú getur ekki fengið gott brauð
£ úr slæmu mjöli. ‘
Kenningin : Þú getur ekki náð hinu bezta úr neinu, nema
g- það bezta sé til í því. Og það bezta er ekki í því, nema það hafi
verið sameinað efninu. Nú, vér fylgjum fastri reglu til að reyna ^
y Sarsaparilla með stóru “bezta” á flöskunni. Seg þú oss hvaðaefni
eru í þér og skulum vér þá sjálfir úrskurða hvað er bezt. Þetta ^
^ er sanngjarnt. En svo segja þessar siðprúðu Sarsaparillaflöskur:
“Nei, það getum við ekki. Það er leyndardómur. Trúið því sem
£■ á miðanum er !” Ilægt ! Þar er ein undantekning,—ein tegund
Sarsaparillu sem hefir engan leyndardóm. Það er Ayers. Ef þú ^
vilt fá að vita hvaða efni eru í Ayer’s Sarsaparilla, þá skaltu biðja zS
•r læknirinn þinn að rita forskriftina. Þá geturðu sannfært sjálfan ^
þig um, að þú mátt betur í Sarsaparilla-þrætunni, þegar þú zS
f«er Ayer’s. £
2= ■ Nokkur efi enn ? Fáðu “Curebook.” ^5
Hún eyðir efa og læknar efasemi. ~~g
JE- Skrifa: J. C. Ayer Co., Lowell, Mass. —£
betur frá að ná fulluin þroska.
Ef til vill er kostnaðurinn nokkuð
mikill við að koma sykur-betu-ræktun
af stað, en arðurinn er þá líka æði mik-
ill. æði mikið meiri en af hveitirækt-
inni, svo framarlega auðvitað sem álit
fræðimanna í þessari grein er nokkuð
nærri réttu. I Evrópu er sykurbetu-
ræktun hvergi eins mikil eins og á
Þýzkalandi og er það eðlileg afleiðing
af því, að stjórnin borgar ákveðin verð-
laun fyrir hvert pund af sykri sem flutt
er úr landi burt og selt á erlendam
markaði.
Konsúll Bandarikja í Þýzkalandi
hefir nýlega sent stjórn sinni fróðlega
skýrslu um þetta mál og sýnir þar með-
al anriars hvað mikið er ræktað af syk-
ur-betum í Þýzkalandi, hvað vinnu-
kostnaður er, verð á sykrinu o. s. frv.
Aðal-atriðin eru þessi : 930,749 ekrur
af landi gáfu af sér 1,589,59‘> ‘lang-tons’
(2,240 pund í ‘lang-tonni’). eða nærri 121
tons hver ekra. Þessi 12J tons aftur
gáfu af sér sem næst lf ton af sykri, en
verð sylcursins af hverri ekru v&r ígildi
$92,95. Kostnaður allur við að rækta
hverja ekru af betunum var að meðal-
tali $46,23 og kostnaðurinn við að flytja
þær að sykurgerðarhúsinu og umhverfa
þeim í sykur, var að meðaltali $23,88.
Kostnaður allur við hverja ekru af syk-
urbetum var þessvegna samtals $70,11.
Afgangurinn er þess vegna $22,84, og er
það þá hreinn ágóði fyrir hverja ekru af
landi. Þetta er laglegur ávinningur,
eða svo mundi hveitibændum í Mani-
toba þykja. Þetta var árangurinn af
sykurræktun Þjóðverja í fyrra, en gall-
inn á skýrslunni er sá, að hún sýnir
ekki hvort hér er um meðaluppskeru að
ræða, eða óvanalega mikla. En hvort
heldur sem er, sýnast skýrslur eins og
þessi gefa Manitobamönnum ástæðu til
að biðja um fullkomnar upplýsingar í
þessu efni. Ef formenn fyrirmyndar-
búanna hafa þá skoðun, að sykurbetur
þrífist og þrífist vel í Manitoba, þá sýn-
ist ástæða til að gera alvarlega tilraun
til að prófa það. Þrífist þær á fyrir-
myndarbújörðinni í Brandon, þrífast
þær í samskonar jarðvegi annarstaðar f
fylkinu. Og ef þær þrifast viðast hvar
í fylkinu sýnist að arðurinn af þess-
ari atvinnu í Þýzkalandi sé nægileg
hvöt fyrir menn hér til að reyna þessa
búnaðaraðferð, þó vitanlega sé það til
einskis fyrir örfáa menn. Að byrja á
því er þýðingalaust nema framleiðslan
þegar í upþhafi yrði svo mikil, að sykur-
gerðarhús fengist upp í fylkinu samtím-
is og sykurbeturæktun væri hafin.
í sambandi við þetta er vert að geta
þess, að félag með miklu bolmagni er
til orðið í þeim tilgangi að koma upp
sykurgerdarhúsrfm i Minnesota. Er
hugmyndin að hið fyrsta verði bygt í
sumar komandi í Hastings í Minnesota.
Sykurbeturæktun hefir sem sé verið
reynd talsvert í Minnesota og því er
þetta félag til orðið. Vér höfum ekki
séð skýrslu yfir sykurbeturæktun í þvi
ríki, en að þetta félag er uppkomið sýn-
ist órækur vottur þess að beturnar hafi
þrifist viðunanlega vel.
Hér hafa Manitobamenn enn aðra
ástæðu til að líta í kringum sig og at-
huga þetta verkefni með gaumgæfni.
Hin ýmsu bændafélög sýndust gera rétt
í að taka þetta mál til umræðu og leita
sér upplýsinga um það hjá formönnum
fyrirmyndarbúanna, eða öðrum fræði-
mönnum.
Wcst E <1 Dniiíff Store.
(COLCLEUGH & CO
CoR Ross & ISABEL StR.
Selur skólabækur og ritföng, busta,
svarnpa. handsápn. leikhnoða og “Base
Ball”-hnetti Skozkt Maccaba neftóbak
og afarmargt annað sem ekki er rúm til
að tolja.
Aðgætni nauðsynleg.
Á þessum timum. þegar svo mikið
er á feröinni af eftirstælingum, og þegar
svo Jmargir verxlunarmenn viðhafa
yretti, af því eigin hagsmunur þeirra
sitja fyrir öllu, er nauðsynlegt að minna
kvennfólkið á að gæta þess vel, að fái
þá vöru sem það biður um.
Ohlutvandir verzlunarmenn leggja
alt kapp á að ota út líkum litartegund-
um þegar beðið er um Diamond Dye.
Til þess að vera viss urn að að engin
svik séu í tafli, þarf sá er kaupir að sjá
til að orðin “Diamond Dye” standi á
hverjum pakka sem hann kaupir.
Þess ber að gæta leleigir lítir eyði-
leggja fatnaðinn eða dúkiun. Það er
þessvegna ekki aðeins óþæindi heldur
tvöfalt tjón, að kaupa léjegan lit.
Diamond-litir allir eru undir ábyrgð
eru meira en helmingi sterkari en al-
merinir htir, en kosta þó alveg það
sama, — 10 cents.
HVER ER SJALFUM SÉR NÆSTR.
í 5. tbl. Hkr. 28. Jan. síðastl. birt-
ist “Athugagrein” frá Dr, Jóni Þor-
kelssyni í Khöfn.dags. 3. Jan. þ. á, og
stíluð til mín, út af Hvöt til Landnámu
og drög til ættartölubókar hér vestan
hafs, sem birtist í Hkr. 19. og 26. Nóv.
f. á. Doktorinn fer nú vægum orðum
uin þessa ritgerð mína, eins og mentuð-
um manni sæmir, en þó finst honum að
ég hafi gert sér órétt og er móður þar
í orðum hans, af því ég skyldi leyfa
mér að rita nokkuð af því sem hann
hafði ritað áður, eins og hann hefði
verið virkilegur höfundur að því. En
það er mergurinn málsins, að hann gat
ekki verið það, og hefir haft fyrir sér
eldri ritgerðir, og svo hefir einlægt
gengið upp til elztu rithöfunda, og er
Dr. ,ekki ókunuugt um þann tröppu-
gang í ritsmiðum fyrri- og nútíðar-
manna, og þepar ritsmíð Dr. var kom-
in á r-rent og orðin alþjóðleg eign, þótt-
ist ég eíga rétt til að hagnýta mér hana
því ég áleit að fullkomnara rit fengist
ekki nú i árstíðaskrár formi en það sem
Dr. Jón Þorkelsson hafði lagt á síð-
ustu hönd, en nú sé ég af ritgerð hans
“Athugagrein”, að mér hefir skjátlað,
Hún hefir ekki verið fullkomin fyrsta
Árstíðaskráin hans. Mér datt Mka í
hug þegar ég las síðustu Árstíðaskrána
hans kveðlingur séra Jóns Ingvalds-
souar að Húsavík—fi aman við Árstíða-
skráhans: "líka viliast lærðir stund-
um, já, lærðir mest, öllum getur yfir-
sést, allir hafa nokkurn brest”. Og þó
k viðlingurinn sé ekkí skáldlegnr, geym-
ir hann sannleika. Ég ætla roór ekki
i þetta sinn að fara að tína saman ailar
leiðréttingar Dr. J. Þ. í síðust i Árs
líðaskránui, þó þær séu góðar og ó-
missandi þegar rita skal ættartölur, en
vísa góðfúsum lesara til þeirra og
kynna sér þær og bera saman fyrsta og
síðasta hefti Árstíðaskránna, og mun
þá fljótt koma í ljós feil þau sem eru á
fyrsta heftinu. Lika skal ég geta þess,
að ég sá ekki síðasta heftið fyrr en í
Febr. þ. á. eftir að ég var búinn að
lesa ‘ Athugagrein’ Dr. J. Þ, En áöur
var ég grunlaus um misgáning á rit-
smíðinni, sem ég fór eftir að öðru leyti.
Hvað óánægju Dr, J. Þ. líður út af þvi,
að ég hafieignað mér—ekki sér—ritgerð
mína, ber þess að gæta, að ég hefi þó
þrisvar vitnað til hansí ættartölukafi-
anum, og alt er þá þrent er, og hélt ég
sú bending myndi nægja til að vísa á
hvað ég hefði haft fyrir mér. Þá er nú
að gætn að ritvillnm þeiin, sem Doktor-
inn bendir á og er í ritgerð minni. 1.
Hann segir: “Það eru til 25 ættstofnar
á íslandi (sem vandi er á að rekja niður
til nú lifandi manna, þurfti aðbæta við
til þess það væri vel skiljanlegt; en vel
-.Á-Arlu*, FarC'Aflif, Hciatic
Aaiiis, Ncnralu'ir I*ainn(
J»uin in the hitle, etc.
I’rornptly Uellevcd and Cured by
’he t5 0, & L.”
Menthr?! Fiaster
f-'r H‘
iinhc
i e,ro );-i
■ *nthn| Plnnter
i. n i I lutnlM^n, I
. s irie #8 a «Hle,
f «t. tKeyart likd
n uetbi wd, Ont.
matfk'. — A- Lapdik-
Prlco
DAVIS & L WVRr MCE CO., Ltd.
Proprietors, íVoatreal.
yissi ég að fleiri voru ættstofnar *á ‘ís-
landi. 2. er um dauðaár séra Jóns Ól-
afssonar á Lambavatni. í uppkasti sem
ég heti af ritgerð minni stendur svo:
Séra Jón Ólafsson á Lambavatni.d. 1703,
bjó til afarstóra ættartölubók, sem mik
ið er prentað af i II. bindi af Byskupa-
sögum. Þar næst kemur Sigurður lög-
maður Björnsson, d. 1723, var fróður
maður um margt og unni fróðleik, hefir
ritað ættartölur og þar að auki bætt
við og fyl t upp ættartölubók séra Jóns
á Lambavatni. Ég er því hræddur um
að þessi villa, sem stendur í Hkr. sé
henni að kenna, en ekki mér, og svarar
hún til þess *
Þá kemur 3. atriðið um Grundar-Helgu
og er það auðsjáanleghugsunarvilla hjá
mér, að Hetga hafi átt Þorvald Vatns-
firðing og þeirra son Einar faðir Björns
Jórsalafara.en þó stendur það íuppkasti
mínu, eíns o? ég set það hér (um
Sturlunga). Nú Verður ekki rakið nið-
ur nema frá Þuríði Sturludóttir (sjá
Dufgúsætt) og frá tveimur sonum
Hvams-Sturlu, Sighvati og Snorra; frá
Sighvati verður rakið gegnum Þórð
Kakala og Kolbein son hans, Þórð
Kolbeinsson og Grundar- Helgu dóttir
hans, en frá Snorra verður rakið gegn-
um Þórdísi dóttur hans, er átti Þor-
valdur Vatnsfirðingur, þeirrason Einar
(eldri)í Vatnsfirði.faðir Vilborgar móður
Einars (yngra) Eirikssonar, er átti
Grundar-Helgu, þeirra son Björn Jór-
salafari, og kemur ættin þar saman aft
ur. Þetta stendur alt í Hkr,, en villan
hefir auðsjáaulega slæðst inn í ógáti
annað hvort i handriti mínu sem prent-
að var eftir, eða í prentstofunni. **
En hra. J. Þ. hengir doktorshattinn
á þennan ritvillu snaga, sem von er, á
meðan hann er að leiðbeina mér með
hógværð, eins og vel lærðum manni
sæmir að gera, því vinur er sá er til
vams segir. Að endingu vil ég minna
Dr. J. Þ. á, að það vetður mörgum
að meini um myrkvann staf að villast.
Ættfræði er eins og hann segir : vanda-
kind, og ég hefi aldrei ætlað mér þann
dul að vera snjallari en ailir aðrir, að
hvergi megi finna að gerðum mínum.
Eg er uppalinn í örbyrgð og fáfræði og
ekki vitkeyptur að neinu leyti, og þar
til farinn að tapa minni og sönsum hjá
þvi sem var áður, og er það von, nú
hartnær 74 ára—f* ddur 26. Maí 1823—.
—Það stendur hvergi í ritgerð minní,
Hvöt til Landnámu, að ég hafi ætlad
að semja ættartölubók fyrir Vestur-ís-
lendinga, en að hvetja þá (il að skrifa
Landnámu og rekja ættir að svo miklu
leyti til föðurlandsins sem hægt væri.
Það sýndist vera vinnandi verk meðan
^Jiki var lengia liðið frá iandnámi
þeirra hér i álfu. En þá þurfa að koma
til íslenzkir ættfræðingar sem hafa nóg
ar ættartölubækur og vit og vilja til að
hagnýta þær, en fyrst þarf að byrja hér
því varðar mestu allra efna, að undir-
staðan rétt sé fundin. Og af íslenzk-
um ættfræðingum sem nú lifa munu
þeir Dr. Jón Þorkelsson og kandídat
Hannes Þorsteinsson fremstir í þeirri
fræði. Að síðustu þakka ég Dr. J. Þ.
fyrir “Athugagrein” hans og sannmæli,
en fyrirgef honum það sem ei of eða
van í ritgerðinni til mín.
Virðingarfylst.
Birkivöllum, Árnes, Man. í Aprfl 1897,
Gunnar Gíslason.
* Það er líklegt að G. hafi hér rétt og
að stafvillan só til orðin í prentsmiðju
Hkr. En sjái höfundar ritgerða í blaði
meinlega prentvillu í þeirri grein sinni,
ættí hann að senda blaðinu leiðréttingu
við fyrstu hentugleika. Ritstj.
** Þessi villa mun hafa slæðzt inn f
handritinu, sem prentað var eftir, en
ekki hjá prenturunum. Ritstj.

(rii'.rt 7 davis’.)
A$,,rorrd Snfo T?»>mo(]y Jn orory case
and every kLid oí Lovrel Complaint ia
Tkis is a tne statoment nnd it can’t bo
mado too strun" or too emphatic.
It is a cimplo, sc.fo and quick curo for
Crampp,, Cough, Rheumatlim,
Colict ColdSy Neuralgia,
Diarrhœa, Croup, Toothacho.
TWO SIZES, 23c. and 50c.