Heimskringla - 27.05.1897, Blaðsíða 1

sc.
•J'IS "3 908 u
t „osiiHor
XI. ÁR.
Ávarp til kaupenda
Heimskringlu,
Haga skal seglum eftir vindi.
Á fimtudaginn var kom skipan frá
“Court of Queens Benoli” í Manitoba
um að uppleysa the Heimskringla Prtg.
& Publ. Company og ráðstafa eignum
félagsins á sem beztan liátt fyrir þá sem
til skuldar eiga að kalla af því. Skipun
þessi var gerð eftir að félagið hafði gefið
til kynna að það gœti ekki msett áfölln-
um skuldum og ekki gefið trygging fyr-
ir að þær yrðu borgaðar síðar þó frestur
væri gefinn. Hér lilaut því alt að ganga
sina eðlilegu rás, — félagið hlaut að álít-
ast gjaldþrota, og varð því að leysast
upp samkvæmt þeim lögum sem löggilt
félög eru há.ð. Ofangreind tilskipun
kom of seint til þess að hœgt væri að
geta um hana í síðasta blaði, og áleizt
því heppilegt að gefa út þetta hálfa ark
til þess að láta vini vora sem hingað til
hafa hjálpað blaðinu til að lifa, og svo
líka hina, sem nú hafa hjálpað því til að
deyja, vita hvað sé skeð, og til þess að
áminna þá sem skulda um, að enn séu
skuldadagar.
Þannig er það þá komið, að eftir hér
um bil 10J árs allsnarpa útivist hættir
Heimskringla að koma út, og kemur
mörgum það sjálfsagt á óvart, enda
sýna tölur þær sem hér fara á eftir, að
ekki er alt sem skyldi.
Skuldir félagsins eru allar til sam-
ans $0851.30, og eru þar af $4200 upp-
teknir hlutir. sem ekki er hægt að
reikna sem skuld neraa í sérstökum
skilningi, þar eð það er hinn eiginlegi
liöfuðstóll félagsins sem hluthafar hafa
lagt til, og eru því hinar eiginlegu skuld-
ir þess að eins $2051.30. En eignir þess
virtar fullu verði $6045.38, eða $3394.08
meira en hinar eiginlegu skuldir. Af
þessum eignum eru yfir $3400 svo vel
geymt hjá ýmsum kaupendum blaðsins
og öðrum skiftavinum að það náðist.ekki
i nægilegt af þvi til að mæta útgjöldum
félagsins. Pað sem eftir er af eignum
stendur í áhöldum og veðsettri fasteign,
sem hffitt er við að lítið verði úr þegar
til þess kemur að selja.
Sumt af þessum útistandandi skuld-
um er margra ára samsafn sem dregið
hefir verið að stryka út, í þeirri von, að
þær yrðu borgaðar allar eða að ein-
hverju l%ti. Mikið hefir samt verið
strykað út árlega sem algerlega ónýtt,
og yrði það feykileg upphæð til samans.
Á því sem að ofan er ritað sést, að
það er fyrir tóm vanskil kaupendanna
að blaðið verður að hætta. Þetta er
auðvitað fyrst og fremst því að kenna,
að blaðið var ekki stofnað með réttu fyr-
irkomulagi ; fyrírfram borgun var eKki
heimtuð, eins og hefði átt að vera, og
eins og venja er til hjá flestum blöðum
nema hinum íslenzku, en ómögulegt að
koma því á eftir að útistandandi skuldir
voru orðnar miklar, nema með því að
eiga á hættu að þær töpuðust því sem
næst allar. — í öðru lagi er það ýmist
íyrir skeytingarleysi eða óvöndugleik
þeirra sem f hlut eiga. Þeir eru eflaust
margir sem ekkert hirða um á hverju
gengur ; þeir eru ánægðir ef þeir með
einhverjum ráðum geta náð í blaðið.
Aðrir eru þeir sem halda að það geri nú
svo sem ekki mikið til þó þeir borgi ekki
blöðin, þau fái það sem þau þurfi frá
fylkisstjórninni eða sambandsstjórninni
eftir því sem á stendur. Svo er þriðji
flokkurinn sem bara gleymir að borga
þangað til ýtt er við honum, og er þeim
mönnum mikið fyrirgefandi, en allir
þurfa þeir að fá mismunandi lexiu, alt
eftir eðli þeirra og ástandi.
Þá er enn fjórði flokkurinn,—menn-
irnir sem verstu útreiðina fá eins og nú
stendur, en um leið mennirnir sem bezt
eiga skilið, og sem aldrei hefir þurft að
minna á skyldur sfnar, það eru menn-
irnir sem altaf hafa borgað vel. Þeim
þökkum vér fyrir hjálpina og minnumst
þeirra sem dygglyndra drengja og
kvenna. Meira getum vér ekki í bráð-
ina.
Af upphæð þeirri sem félagið skuld-
ar eru um $1400.00 kaupskuldir, og geta
menn á þvf séð, að þeir sem unnið hafa
við blaðið hafa gert sitt til að halda þvf
við. Það er vonandi að þeir sem búnir
eru að njóta vinnu þessara manna án
þess að hafa goldið fyrir það sem þeim
bar, finni hjá sér siðferðislega hvöt til
að borga sem greiðast og bezt það sem
þeir skulda, eða .eitthvað af því í bráð-
ina. Starfsmenn blaðsins eiga það skil-
ið, og þeir sem skulda hljóta að finna að
þeir eiga eftir að gera hreint fyrir sfnum
dyrum. Blaðið bar traust til þeirra, og
nú er síðasta tækifæri að sýna hvort
þeir verðskulduðu það traust.
* ^ *
*
Útgefendunum þykir hart að láta
blaðið hætta að koma út, og það sýnist
hart aðgöngu. þar sem kaupendur þess
eru sem næst 1500, þ. e. a. s. gjaldandi
kaupendur, eða það semáhtið hefir ver-
ið að sóu gjaldandi kaupendur. Þess
vegna hefir alt kapp verið lagt á að
halda þvf úti hversu erfitt sem það hef-
ir gengið og hversu þröngt sem starfs-
meng þess hafa stundum átt í búi. En
þegar hreyfiaflið er ekki neina takmark-
að. þá er ekki við öðru að búast en að
þar komi að, að það þrjóti. Að þessu
þrotatakmarki er nú prentfélag Heims-
kringlu komið og þar af leiðandi hlýtur
það að leggja árar í bát og—hætfca að
vera til,
Það er grunur vor að hluthafar
blaðsins sóu ekki einu mennirnir, sem
lellur illa og sem frá f járhagslegu sjón-
armiði skoðað kemur illa, að þannig er
komið. Það er fullkomiti ástaða til að
ætla, að allur þorri Yestur-íslendinga
álití ónóg að hafa eitt fréttablað á ís-
lenzkri tungu hér í landi. Þeir eru
óðum að fjölga, og þeir f jölga að vænd-
um betur íslendingarnir hér í landinu,
sem vaxa upp úr þvi, að gera sig á-
nægða með, að einn maður, eða fáir
menn í félagi, drottni yfir skoðunum
þeirra í stjórnmálum og yfir höfuð að
tala í öllum almennum málum. Is-
lendingar hér í landí eru óðum að læra
að í þessu landi hvervetna er að heita
má ótakmarkað skoðanafrelsi, ræðu- og
ritfrelsi, og þá fjölga þeir að sama
skapi sem það frelsi vilja nota, og sem
ekki vilja að allir landsmenn þeirra séu
steyptir í einu og sanla andlega mót-
inu, — ekki allir bundnir á einn og
sama klafa, að því er skoðanir á al-
mennum málum snertir, Það er líka
langt frá því að vera heppilegasta á-
standið fyrir einn þjóðflokk eða eina
þjóð. Það er þægilegt og það er gagn
legt fyrir þá fáu menn, sem ætla að
hafa hag af fylgi fjöldans, en fjöldan-
um er það óbætanlegt tjón. Af því
leiðir að andleg molla legst yfir þjóð-
flokkinn eða þjóðina og að andleg doða-
sótt gagnt&kur luuia. Menn skiftast
þá ekki i flokka út af málefnum, en
menn skiftast í flokka samt, — út af
einstöku mönnum, en þesskonar skift-
ing verður banamein hlutaðeigandi
flokks eða þjóðar fyrr eða síðar. ef ekki
er að gert í tíma. Nú er einmitt hætta
á að reki í þessa áttina, þegar ekki er
nema eitt alment fréttablað meðal Is-
lendinga i Ameríku, því hversu vel
sem útgefendur þess eina blaðs vildu
vanda sig, getur þó blað þeirra aldrei
flutt nema eina odai-kenningu. Það
verður einn og hinn sami rauði þráður-
inn, sem gengur í gegn um a,lar þess
kenningar. Vitaskuld eru margir komn
ir á það stig nú, að slíkt skoðana ein-
veldihefir enghi áhrif á þá, en það er
langt frá að allur fjöldi manna sé enn
búinn að afla sér svo mikillar festu, að
þeim sé óhætt, þegar enginn er til að
sýna gagnstæða hlið á þessu eða hinu
málinu.
Það er skoðun vor, að áður en mjög
langt liður verði einhverjir af þeim, sem
illa er við andlega mollu, til að byrja á
nýjan leik að gefa út íslenzkt blað. Vér
erum líka sannfærðir um, að þegar þar
að kemur verður enginn skortur á góð-
um undirtektum og—góðum loforðum,
tilvonandi knupenda. En vér vildum
síðast allra orða brýna það fyrir mönn-
um, að þó góðar updirtektir og góðlof-
orð séu mikils virði, þá er langt frá að
þau séu einhlýt. Ef menn vilja hafa
iloiri en eitt blað—og á því er enginn efi
—þurfa menn að gera sér að reglu að
borga skilvíslega. Menn þurfa að gera
sér grein fyrir því, að það er ranglátt í
bæsta máta, að eftirláta tiltölulega fá-
utn mönnum að standa í skilum á ári
hverju, en bera ekki við að gera slíkt
hið sama sjálfur. Fyrst er það, að með
þessu kæruleysi svifta menn þá fáu
menn sem standa í skilum allri trygg-
ingu fyrir að þeir fái andvirði peninga
sinna ogí öðru lagi gefa þeir útgefend-
um blaðsins tálvonir einar, — gabba þá
til að telja væntanlegar tekjur eina smá
upphæðina á fætur annari, en sem í svo
fjölmörgum tilfellum reynist allsendis
einskisvirði. Þetta er það sem menn
hafa ekki athugað eins og skyldi, til
þessa. A meðan menn ekki athuga
þetta eins og þarf á meðan menn mán-
uð eftir mánuð, ár eftir ár, láta kylfu
ráða kasti með það, hvort þeir borgR
nokkuð eða ekkert fyrir blaðið sitt, er
þeir þó ekki .vilja missa, — á meðan
hlýtur alt að bera að sama brunni fyrr
eða síðar. Blaðið hlýtur þá að falia og
þeir sem mest eiga í þvi, eða hjá þvi,
að missa sitt, — í mörgum tilfellum al-
gerlega alt sem þeir eiga. Vitaskuld,
hafi blaðið einhvern þann bakhjarl, sem
vill og getur numið burt reikningshafl-
ann við áramót, svo að mætist tekjur
og útgjöld, kaupendunum að* þakka-
lausu, þá getur blaðið auðvitað altaf
lialdið áfram, en það er þá samt engin
málsbót þeim kaupendum sem ekki
borga. Prentfélag Heimskringlu hefir
engan slíkan bakhjarl, þó marga stuðn-
ingsmenn sfgi það, sem gjarnan vildu
vera það, og þess vegna er nú komið
sem komið er, og þess vegna má það nú
til með að gefast uþþ eftir að hafa bar-
izt, oft um megn fram, í því sem næst
ellefu ár.
Útgefendurnir eru þeim fjölmörgu
viðskiftamönnum sínum innilega þakk-
látir, sem hafa keypt blaðið og borgaö
skilvíslega og sem margir hverjir hafa
stutt það með ráði og dáð á annan hátt.
Og vér vonum og óskum, að þeim hin-
um sömu mönnum auðnist að sjá ann-
að blað taka við þar sem Heimskringla
hættir og sjá það í þeim kringumstæð-
um, að það geti unnið hlutverk sitt
miklu betur en hún hefir gert. Þeir
hinir mörgu trúföstu vinir eiga það
skilið.
Þeim kaupendum blaðsins, sem ekki
hafa staðið í skilum og sem þess vegna
eru valdir að falli þess, geta útgef-
endurnir ekki þakkað. En svo dettur
þeim þá heldur ekki í hug að fara að á-
fella þá, því margir þeirra hafa verið
löglega afsakaðir, — ekki getað borgað,
og aðrir margir, sem til þessa hafa lát-
ið alt hólkast, vonum vér að hlaupi nú
til og borgi skuld sína, því þó það sé
nú of seint blaðsins vegna, þá er það
ekki of seint fyrir þá, sem borið hafa
hita og þunga dagsins í þjónustu fé-
lagsins — í þjónustu allra kaupendanna
og sem nú ganga tómhentir frá starfi
sínu.
Að lyktum vilja útgefendurnir í
allri alvöru leggja hirðulausum kaup-
endum þessi orð á hjarta: Et þér
virkilega viljið sjá almenn mál rædd
frá meir en einni hlið, þá leggið rækt
við blöðin yðar, hvort sem þau eru tvö
eða fleiri.
Og svo fellur þá tjaldið á starfsviði
Heimskringlu.
Winnipeg, 22. Maí 1897.
Heimskringlu Prentfél.
FRÉTTIR.
Fólag i Belgíu hefir tekið að sér að
byggja járnbrautir í Kínaveldi sem eigi
að kosta um 32 milj. dollars. Af þeirri
upphæð á félagið að leggja til 20 mili.
og lána Kínastjórn í 90 ár gegn 4% ár-
legu afgjaldi.
Járnbrautafélög um þvera og endi
langa Ameríku eiga orðið í stríði við
hjólreiðarmenu. Hjólreiðarmenn vilja
skylda járnbrautarfélögin til að bera
reiðhjólin ókeypis, eins og almenna
ferðamanna bögla, en félögin vilja ekki
Frumvarp til laga um að skylda járn-
brautarjélög til þessa eru nú fyrir sam-
bandsþingi í Canada. — Hinn 19. þ.
m. var kveðinn upp dómur í máli um
þetta í Missouriríki. Dómurinn var
þess efnis, að reiðhjólin geta ekki talizt
sem venjulegur ferðamanna farangur,
sem fluttur er ókeypis.
Hinn 19. þ. m. fanst flaska með
miða í á vesturströnd Michigansvatns í
Wisconsinríki. Flöskunni hafði verið
kastað í vatnið fyrir 14 árum (í Nóv.
1883) af gufuskipi, sem fórzt með 40
manns.
Póstmálaþingið, sem situr í Was-
hington. hefir akveðið að leyfa engnm
óviðkomandi manni að hlýða á ræðurn-
ar. Blaðamennirnir aukheldur fá ekki
að koma iun og fá engar fréttir af því
sem gerist noma það eitt sem formenn
hinna ýmsu nefnda vilja láta af mörk-
um.
I ræðu (utanþíngs) hinn 18. þ. m.
s»gði Salisbury jarl, að engin hætta
væri á að Tyrkir fengju að beita harð-
stjórn gagnvart Grikkjum, en þó mætti
Grikkir búast við að borga fyrir fljót-
færni sína.
Ítalíustjórn lofar aðgjalda líku líkt.
Ef Bandarikjastjórn sníður tofllög sin
þannig, að ítalir bíði tjón af, [ætlar hún
að yita hvort hún getur ekki komið við
Bandaríkjamenn á sama hátt.
Viðurkenuing. Eftir óendanlega
langar umræður aftur og fram sam-
þykti efri deild þjóðþingsins í Wash.
hinn 20. þ.m., að viðurkenna Cubamenn
sem sérstaka þjóð, er væri að heygja
siðferðislega róttlátt stríð. Alyktunin
var samþykt með 41 atkv. gegn 14.
Samdægnrs var ályktunin send neðri
deild til úrslita, og verði hún viðtekin
þar, verður lilutverk McKinleys að
staðfesta lagaátvæði þetta eða fella.
Staðfesti hann það — ef til þess kemur,
er búist við að stríð við Spánverja
verði ekki umflúið.
Danakonungi gengur illa að fá sam
an nýtt ráðaneyti í stað þess er Baron
Reedz Thott stýrði. Hinn 20. þ. m.
segir skeyti frá Khöfn, að ráðaneytið
sé ekki fengið enn og að fólksþingið
eigi að koma saman á mánudaginn 24.
þ.m. til aðleggja einhver ráð.—í Kaup-
mannahöfn er nýdáinn (20. þ. m.) Olaf
Hansen, stórrikur skipaútgerðarmaður
og um mörg ár vísikonsúll Bandaríkja.
I efri deild Bandarikja þjóðþings
varhinn 20. þ. m. samþykt að veita
stjórninni fé til að leigja 2 gufuskip til
að flytja gjafakorn og aðrar nauðsyn-
ar til Indlands.
Kríteyingar hafa nú ákveðið að
taka til starfa tafarlaust við að kjósa
menn til stjórnar á eyjunni. 'Ætla
þeir að njóta aðstoðar sjóflotastjór-
anna allra, sem þar eru, við það starf.
Nærri $t milj. virði af eignum
brann hinn 20. þ. m. í New York og
Toronto — $650,000 í New York og
$313,500 í Toronto.
Ito greifi, fyrrverandi stjórnarfor-
maður í Japan, er á ferðinni yfir Ame-
ríku, um Canada, á leið til Englands,
þar sem hann mætir sem fufltrúi Jap-
aníta á kríningarhátíð Victoríu drottn-
ingar. Fór um Winnipeg 23. þ. m.
Til viðskiftamanna
The Heimskringla Printing
& Pnblishing Company.(Ltd.)
Eins og sést af grein þeirri er birt-
ist í þessu blaði, er komin skipun frá
Court of Queen’s Bench, Manitoba, um
að uppleysa Heimskringlufélagið, sam
kvæmt beiðni i þá átt, og undirritaður
settur umboðsmaður. Félagið er þann-
ig komið í hendur hins opinbera og eign-
ir þess allar seldar og útistandnndi
skuldir innkallaðar eins fljótt eins og
hægt er. Þeir sem hafa kröfur á hend-
félagsins og þeir sem vilja kaupa eitt-
hvað af eigum þess snúi sér til mín hið
fyrsta. Eigurnar sem fyrst og fremst
verða seldar eru : prentáhöld (lecur og
pressa), hús og lóð og skrifstofuáhöld,
það sem eftir er af sögunum Strogoff og
Kotungurinn, Öldin frá byrjun (um 60
eintök), blöð og bækur etc. Lysthaf-
endur geta gert tilboð í þetta alt í einu
eða hvað út af fyrir sig og samið um
borgunarskilmála við mig munnlega
eða skriflega.
Þeir sem skulda félaginu ættu að
spara lögmannakostnað og fyrirhöfn
með því að senda mér sem fyrst það sem
þeir skulda, eða gera samninga við-
víkjandi því. Mig verður oftast að
hitta á skrifstofunni, Cor. Ross &
'Nena St., frá kl. 10 f. h. til kl. 1 e. h.
og kl. 2 til 4 e. h.
Öll bréf og sendingar þessu viðkom-
andi sendist til mín en ekki félagsins.—
Munið eftir að skrifa á þau: B o x 3 05.
Einar Olafsson,
Liquidator.
Eftir tíu löng ár.
Af andlegum og líkamlegum þjáningum
og ónýtis tilraunum við almenn meðul
læknar Paines Celery Coin-
pound Mrs. Hopper í Thorn-
hill, Ontario.
Það væri mikil blessun fyrir mann-
kynið, ef öllum væri kunnugt um hvað
Paines Celery Compound getur áunnið.
Það sem margra ára tilraunir við
allskonar meðöl ekki geta gert, það ger-
ir Paines Celery Compound" vandræða-
laust á fáum vikum.
Keynsla Mrs. Hopper sannar þetta
fyllilega. Ef tir margra ára þrautir og
þegar hún var alveg vonlaus orðin, um-
hverfði Paines Celery Compound henni í
nýja konu, þótt hún þá væri aðfram
komin er þetta fræga meðal var reynt.
Verið vongóðir þér sjúklingar ! Það
er mikill og góður græðari, sem býður
búinn að leysa yður úr fjötrum þjáin-
inganna. Festið huga yðar á Paines
Celery Compound og treystið ábrifum
þess meðals til að bæta yður. Það hefir
engum brugðist enn og getur þessvegna
trauðlega brugðist yður.
Lesið það sem Mrs. Hopper segir :
“Það er með hinni mestu ánægju,
að ég legg orð í belg með þeim sem vitna
um ágæti Paines Celery Compound. Ég
hefi í mörg ár þjáðst af taugaveiklun og
máttleysi. Loks heyrði ég um Paines
Celery Compound og ásetti mér að reyna
það. Og mér er sönn ánægja að skýra
frá, að það hefir gert mér meira gagn,
en ég hefi orð til að lýsa. Ég haíði tek-
ið allskonar meðul í 10 ár og varð aldrei
vör við minnsta bata, En eftir að hafa
brúkað Paines Celery Compound er ég
alheil orðin, hefi beztu matarlyst, beztu
meltingu og sef nú eins og væri ég
heilsugóður unglingur. Ég er í sann-
leika “ný kona” orðin. Ég geri mér að
skyldu að mæla meðPainesCelery Com-
pound við alla vini mína.”
/
Islenzkt mánaðarrit.
Hér með vil ég geta þess, að vera
má að ég byr ji í sumar að gefa út mán-
aðarrit í Reykjavík í 'stað þess mánað-
arrits, sein hr. Stefán Pétursson sendi
boðsbréf út um frá Chicago í vetur, en
of fáir fengust þá áskrifendur að, til
þess að byrjað yrði. Ég hefi nafnalista
allra þeirra, sem höfðu skrifað sig fyrir
því, .og vona ég að þeir hinir sötnu haldi
við kaupin, þótt ritið komi frá Reykja-
vik. Þá, sem ekki viljs standavið kaup-
in, bið ég vinsamlega að gefa það til
kynna hr. Stefáni Pétrssyni, 284 Grand
Ave., Chicago. Hinir, sem ekkert gera
aðvart, álít ég að haldi fast við áskrift
sína.
Staddr í Leith, Skotlandi, 24. Apr. ’97.
JÓN ÓLAFSSON,
(frá Chicago).
Eins og hér að framan er skráð,
urðu áskrifendur að hinu fyrirhugaða
mánaðarriti, sem ég hafði í hyggju að
gefa út, ekki nægilega margir til þess,
að ég sæi mér fært að byrja útgáfu rits-
ins. — Ég þakka þeim öllum vinsam-
legast, sem skrifuðu sig fyrir ritinu eða
söfnuðu áskrifendum, og vona að þeir
gangi ekki frá kaupunum, ef hr. Jóni
Ólafssýni tekst að byrja útgáfu sliks
mánaðarrits á íslandi.
Chicago, 111., 16. Maí 1897.
STEFAN PÉTURSSON.
Kapftola.
Af því svo fjölmargir hafa látið i
ljósi löngun til að eignast þessa sögu,
hafa þeir Magnús prentari Pétursson,
Jón prentari Dalmann og ritstjóri Egg-
ert Jóhannsson ráðist í að gefa hana út
í bókarformi. Er ætlast til að hún verði
alprentuð um lok Júnímánaðar næst-
komandi. Bókin verður eitthvað ná-
lægt 600 blaðsíður að stærð, og á að
kosta 50 cents innfest í kápu.
Þeir sem vilja eignast bókina þurfa
að gefa sig fram nú þegar, þvi að eins
500 eintök verða prentuð. Peningarnir
fylgi pöntunum.
Utanáskrift :
Kapitola,
P. O. Box 305. Winnipeg, Man.
A. R. McNichol, Esq
General Manager
Mutual Reserve Fund Life Association,
Winnipeg.
Herra :—
Fyrir hönd Mrs. Jacobínu Sólbjörg
Sigurðsson á Gimli, Man., viðurkenni
ég að hafa meðtekið bankaávísun fyrir
$1000,00, sem er upphæð lífsábyrgðar
þeirrar, (nr. 121390), sem maður hennar
var í.
Gerið svo vel að þakka formönnum
félags yðar fyrir góð skil á peningunum
Yðar
B. L. Baldwinson,
umboðsmaður fyrir Mrs. J. S. Sigurðson
P. S. Ef Ólafur heitinn Sigurðson
hefði keypt lífsábyrgð hjá einhverju
hinna “gömlu” félaga, sem eru gróðafé-
lög fárra manna, og hefði borgað þeim
sömu upphæðina og hann borgaði Mut-
ual ReserVe Fund félaginu, þá hefðj
hann fengið út $738,00 i staðinn fyrir
$1000,00. Gróðinn á viðskiftunum við
Mutual Reserve er þessvegna $262.
U ppáhalds-liturinn.
Það er sannleiki, að i mörg ár hefir
Diamond Dye verið uppáhalds ’itur
kvenna í Canada. Og þó eftirstælingar
hafi verið boðnar og margboðnar, hefir
það fljótt komist upp, að hvað endingu
snertir, litfegurð og drýgindi, eru allar
eftirstælingar einskis virði í samanburði
við Diamond Dyes. Af því hefir leitt að
karlar jafnt og konur hafa þverneitað að
taka eftirstælingar. Það er líka sann-
ast að kona sem hugsar um bú sitt og
sem vill að sitt fólk sé alminlega til fara
getur ekki staðið við að reyna eftirstæl-
ingar, en hlýtur að halda fast við “Dia-
mond,” — hinn bezta og ódýrasta lit í
heimi.
Það sem sérstaklega þarf að hafa
hugfast er það, að Diamond liturinn
kostar ekki eina ögn meira en aumustu
eftirstælingar.
Biðjið kaupmanninn um Diamond-
lit, og vilji hann halda viðskiftum ykk-
ar, mun ekki standa á að hann geri að
vilja ykkar.
Undraverð lækning.
LÆKNARNIR KOMU SÉR EKKI
SAMAN UM HVAÐ AÐ GEKK.
Kona í New Brunswick þjáðist — Þjáð-
ist i þrjátíu ár. — Varð svart
fyrir augum og varð máttvana í
köstunum.
Eftir Woodstock (N. S.) Sentinel.
Mrs. E. P. Ross Irá Riley Bróok,
N. B., segir: “Ég hefi verið sjúklingur
í þrjátíu ár og er sannfærð um að ég
væri enn í minum bágbornu kringum-
stæðum, væri það ekki fyrir Dr. Willi-
ams Pink Pills. Ég giftist þegar ég
var tvítug og er nú 51 árs að aldri. Ég
hafði ávalt verið heilsugóð og var það
þangað til eftir að fyrsta barnið mitt
fæddist. En eitthvað mánuði siðar
kendi ég sjúkdómsins, sem síðan hefir
gert líf mitt svo þjáningafult. Ég átti
tal við marga lækna.’enjþeim gat "ekki
komið saman um hvað að mér gekk.
Einn hélt að það væri Jnokkurskonar
visnunarveiki, en annar að það værí
nokkurskonar snertur af flogaveiki.
Veikin hagaði sér þannig: "að þó ég
væri að mér virtist hin hraustasta,
fékk ég alt í einu vetfangi eins og að-
svif, Mér sortnaði fyrir augum’ og í
sortanum sýndist mér alt fljúgandi af
eldglæringum. Þá nljóp jafnframt dofi
í annan handlegginn og fram í fingur-
góma. Eftir svo sem tíu mínútur
færðist dofinn niður eftir mér sama meg
inn og ofan í fótinn. Jafnframt verk-
aði þetta á tungu mína og háls og
heymarfæri. Ég heyrði ekki betur en
það, að þó talað væri rétt við eyrað á
mér heyrði ég bara óm eins og í fjar-
lægð. Þessi köst héldust þannig allt að
þrem f jórðu úr klukkustund. Ég fékk
voðaverk i höfuðið upp frá augunum og
hélzt hann venjulega alt að dægri og
stundum lengur. Þrátt fyrir allar
læknis tilraunir fjölguðu þessi köst og
að síðustu fékk óg þau stundum tvis-
var á sólarhringnum. Samtímis átti
ég í sífeldu stríði við barkabólgu og jók
það ekki alllítið á þjáningar mínar. Ég
gat ekki saumað, ekki prjónað eða gert
neitt það sem útheimti nokkra umhugs-
un. Þannig var æfi mín alt til þess að
ég var 48 ára gömul. Þá reyndi ég við
læknir einn einusinni enn, en árangurs-
inn varð sá einn, að mér versnaði, en
batnaði ekki af meðulunum frá hon-
um. Um þettaloyti ráðlagði einhver
mér að reyna Dr. Wifliams Pink Pills
og gerði ég það. Ég var byrjuð á þriðju
öskjnnni áður en ég merkti nokkurn
bata, en þá varð ég lfka vör við stóra
breytingu. Ég hélt áfram og þegar ég
hafði lokið úr tólf ö .kjum var ég orðin
eins og þegar ég var unglingur. Hvert
eitt og einasta einkenni sjúkdómsins
var horfið. Svo liðu þrjú missiri, að ég
brúkaði ekki pillurnar og var hin
hraustasta. En þá var það einusinni
að morgni dags að ég fékk aðkenning
sjúkdómsins. Ég fékk mér þá öskju af
Dr. Williams Pink Pills aftur og tók
eina piflu endur og sinnum og siðan hefa
ég aldrei fundið til míns gamla sjúk-
dóms. Að segja að Dr. Williams Pink
Pills hafi gert mér undravert gagn er
síður en svo að það sé of lof, og ég ráð-
legg það alvarlega öllum sem þjást, að
reyna þessar pillur. Pink Pills koma
og frænku minni, Miss Effie J. Ewerett
að miklu gagni. Móðir hennar dó þeg-
ar frænka mín var á barnsaldri, en þó
hún þá væri ung mátti hún til með að
gegna ýmsum húsverkum.en sem henni
voru of vaxin. Af því leiddi að hún
varð veikluleg, föl í andliti og þunnleit
og þjáðist sífelt af höfuðverk. Ung
stúlka, skólakennari, var þá f fæði hjá
föður hennar, sem sjálf hafði reynt
hvað pillurnar eru gott meðal og eggj-
aði hún Effie á að reyna Pink Pills. Af-
leiðingin var að hún er nú hin heilsu-
bezta og sýnir í engu að hún nokkurn-
tíma hafi verið heilsulaus aumingi”.
Dr. Williams Pink Pills lækna með
því að nen.a burtu rætur sjúkdómsins,
Þær endurnýja og bæta blóðið og
styrkja taugarnar; reka þannig sjúk-
dómana á fiótta. Varíst eftirstælingar
og gefið þess gætur að utan um hverja
öskju.séu umbúðir með voru fulla vöru
merki: Dr. Williams Piuk Pifls for
Pale People.