Heimskringla - 14.10.1897, Blaðsíða 1

Heimskringla.
XII. ÁR
WINNIPEG, MANITOBA, 14. ()KT(')BER 1897.
NR. 1
Híiugur Haralds hárfagra.
(Eftir Trnr Anten).
Þýtt að mestu orðrétt eftir hinu norske
"Bygðamáli" Aasens.
(Eftir EIMREIÐINNI).
Hér sé ég Haralds
haug fyrir augum;
þann er mig lengi
lýtafýsti;
blásið er berg
í beru rjóðri.
Hlés milli og hamra
á Haugalandi.
Víst var haugur sá
hœrri forðum.
grafinn er grunnur,
gras í brottu,
akur umbergis
auri horfinn
drjúpir gisið gras
grams á leiði.
Hér lét hugstór
heim um kvaddan
og hraustur sér
hvílu búa.
Heyrðu þér hins hárfagra
Haralds getið ?
muntu því nafni
Noregur gleyma.
Bjóst barnungur
í böðvar rimmu,
ruddist um ráðsnar
og ríkið festi;
sátu síðan,
sonur eftir föður,
hugstórir hnefar
Haralds að landi.
Liðu langar
ljósar tíðir.
dugur fylgdi og dáð
Dofra fóstrum;
hlógu hátt
við heiði frægðar
grónar loflaufi
Lúfu bygðir.
Liðu langar
leiðar tíðir,
eyddist ætt Haralds
illuheilli,
máttlaus roóðlaus
og minnisvana,
hædd og berjað
varð Haralds storð-
Þó trúi' ég enn
að önd hans lifi
og land lifni
lífs til dáða,
Fagna mun fylkir
er frændur vakna
og landslýður
líkist feðrum,
Fram. fram, frændur !
til friðar dáða,
réttið hvað rangt er,
reisið hið fallna,
byggið og bætið
böl með vizku,
gerið verk sem vara
unsí veröld eyðist.
Matth. Jochumson.
Haraldur er heygður, eftir því
fiem menn vita bezt, á klettatranga,
sem ska^ar út íhafið hér um bil eina
mílu enska fyrir norðan [bæinn Hauga-
sund í Noregi. Á haugnum er voldug-
ur minnisvarði úr grjóti sem flutt er að
frá ýmsum löndum heimsins. Um-
hverfis hauginn standa 29 smærri stein-
stöplar, sem eiga að tákna fyJkiskonung
ana, sem Haraldnr yfirsteig forðum.—
Utsýni er mikið og faguit af hauginum
sér þaðan langt til hafs yfir eyjar og
sund, og mundi annar staður eigi betur
valinn fyrir legstað Haraldar. Þegar
aðkomumaðurjnn, sem hefir lesið sögu
Haraldar stígur í fyrsta sinni fæti á
land rétt við minnisvarða hans, þar
sem hann mænir einmana upp yfir mó-
börðin á sjávarhömrum, verður honum
einna fyrst fyrir að snúa leið sinni
þangað. eða svo var það fyrir þeim sem
þessar línur ritar. Æfiferill hins mikla
herkonungs rifjast upp fyrir manni og
maður sér hann í anda sitjandi í haugn
um, gægjast út til hafsins þar sem nú-
tíðar skipin, örskreið og fögur melja
hafsjóinn og fara áralaus ferða sinna
eins og ekkert væri. Maður sér hann
horfandi á alt braukið og bramlið í
börnum þess ríkis, sem hann sjálfur
skóp fyrir meira en eitt þúsuud árum.
Þegar nær dregur hverfa hugsjónirnar
og veruleikinn tekur við, en lmugur
Haralkar mun seint gleymast [)eim er
hann líta, því hvað sem uin Harald má
að öðru leyt.i.-. eyna<r haugur-
inn þó leýfar eins þess manns, sem hef-
ir sett heiminn i hreyfingu.
Ritstj. Hkr.
F.RETTIR,
i'anada.
Hon. W. S. Fieldinir, fjármálaráð-
gjafi Dominionstjórnarinnar er um
þessar mundir í London á Englandi að
semja xan lan á £2 milj., sem brúkast
eiga til ríkisins þarfa. Það er gott útlit
með að lánið fáist oi: ekki þurfi að
borga af því í vexti meira en 2$%.en svo
er ákveðiðað selja uiegi hvert $L00 virði
af skuldabréfum fyrir $01, ef þörf gerist
og getur það dregið töluvert úr upphæð
þeirri er stjórnin fær.
Massey-Harris-félagið hetir .nýlega
sent 75 vagnhlöss af reiðhjólum (bi-
cyclers) .frá Toronto til Astralíu,
Bandarikin.
Póststjórnin í Washington hefir til-
kynt að hún taki á móti sýnishornum
af vélum, til að sverta með frímerki á
bréfum, til 1. Jan. 1898. Sá sem sendir
bezta sýnishornið fær auðvitað góða
borgun fyrir. — Hér er tækifæri fyrir
uppfyndingamenn.
Um þessar mundir ganga sögur um
það að Bandaríkin séu að reyna að kom-
ast að samningi við dönsku stjórnina
um kaup á' Grænlandi. Þessu kunna
blöðin hór illa, og segja það háskalegt
fyrir Canada, og hætt við að út af því
muni rísa deila milli Breta og Banda-
ríkjanna. Blöðin vitna í Beringssjávar-
málið, sem hófst eftir að Bandaríkin
keyftu Alaska, og þykjast sja fram á að
samskonar þrætur séu í vændum ef
þeir eignist Grænland. Á suðvestur
odda Grænlands mætti hafa herskipa-
stöðvar, sem gætu orðid "Þrándur í
Götu" fyrir siglingum inn til Hudson-
flóans, á ófriðartimum, og af báðum
þessum ástæðum þykir nauðsyn til bera
að komið sé i veg fyrir að kaup þessi
takist.—Slæmt ef danskurinn má ekki
fá sér dálítið af gulli fyrir nokkur þús-
und ferhyrningsmílur af ís.
S. J. Sigfússon á Mountain, N. D.,
var útnefndur af Repúblíkum í héraðs-
stjóraembætti nr. 2 — (Commissioner
District) til þess að sækja um héraðs-
stjóraembættið í stað Tómasar Hall-
dórssonar, sem áður hefir haldið því
embætti, en vildi nú ekki gefa kost á
sér lengur. Utnefningarfundurinn var
haidinn að Moutain, N. D., 4. Október
kl. 3. e. m.
Neal Dow, hin mikla bindindis-
hetja Bandaríkjanna, er ný dáinn, 93
ára að aldri. Hann var einn með fyrstu
bindindismönnum í Maine - fylkinu,
Hann var hershöfðingi í norðanhernum
í þrælastríðinu, var tvisvar særður og
um nokkurn tíma fangi hjá sunnan-
mönnum.
Henry George, sem bezt kefir bar-
izt fyrir 'Single Tax'-hugmyndinni, hef-
ir nú verið útnefndur af Demókrötum
til þess að sækja um borgarstjóra-em-
bættið í New York.
Guluveíkin. í New Otleans fer held-
ur í vöxt. Hinn 8. þ. m. sýktust 40,
og 5,af þeim dóu. Veikin hefir gert
vart við sig á ýmsum stöðum í Suður-
ríkjunum, og lítur út fyrir að hún ætli
að breiðast út töluvert.
Utlond.
Japan ætlar að leggja fram $125
milj. til útbúnaðar og skipabyggingar
fyrir sjóherinn.
Uppþotið i Indía a móti Bretum er
Alitið að sé Tyrkjum að kenna; að þeir
hafi æst múhamedstrúarmenn til ófrið-
ar og vili þannig hefna sín fyrir fram-
komu Breta i Grikkja- og Tyrkjamál-
ihu. Einnig er álitið að af Tyrkja völd-
um muni vera mótspyrna sú sem Eng-
lendingar fá í Egyptalandi.
Famely Herald í Montreal getur
um það nýlega, að íslenzka þingið sé
búið að veita styrk til að leirgj'a telegraf
þráð til íslands og eigi að byrja á verk-
inuaðvori. í þessu sambandi segir
blitðið frá því, að Englendingar muni
æt la að fá leyfi til að nota þann þrað í
sambandi við þráð sem þeir ætli að
leggja til Canada, liklega yfir Græn-
land. Það skyldi þó ekki vera að fólag-
ið sem ætlar að leggja íslandsþráðinn
hafi haft veður af þessu þegar þeir báðu
þingið á. íslandi utn styrkinn.
II mn alræmdi Capt. General Weyler,
áðiðhefir fyrir spanaka bernwm á
Cuba, verður kallaður heim þessa dag-
ana, en í hans stað kemur Capt, Gener-
al Blaneo. Ora þessa tilbreytingu
stjórnan'nnar segir blaðið Times í Lond-
on : "Ef Sagasta (hinn núvorandi
stjórnarformaður á Spáni) re.vnir ekki
að gera svo miklar umbætur á Cuba, að
Bandaríkin verði ánægð, hefði líklega
verið betra að lata Wayler vera kyrrann
og út.kljá styrjöldina." — Spanverjar
eiga í vök að verjast vegna fjárskorts,
en þrautseigir eru þ*ir, og nýlega hefir
stjórnin ákveðið að senda meira herlið
til Philippine eyjanna til að bæla ófrið-
inn þar.
Frá negralýðveldinu Liberia, í Afríku
hefir frétzt að negrar þeir sem fluttu
þangað fra Bandarikjunum í Marzinán-
uði 1898, dey þar úr hungri þar eð þeir
geti ekki fengið neitt land til yrkingar,
og stjórnin vilji ekkert gera fyrir þá.
•'Frændur eru frændum verstir."
Innan skamms verður á Þýzkalandi
leikið leikrit eftir Óskar Svíakonung, og
bíða menn eftir því með mikilli eftir-
væntingu. Leikritið er stutt, að eins
einn þáttur, og heitir "Kanberg Slot."
Níhilistar i Varsow gerðu nýlega
tilraun til að fyrirfara Rússakðisara,
þegar hann var á ferð í borginni. Höfðu
þeir grafið járðhús mikið undir stræti
því er keisaranum var ætlað að keyra
um, og var tilgangurinn að láta jarð-
húsið falla saraan þegar hann færi þar
yfir, en fyrirætlanir þeirra komust upp
áður en ulys varð að, og mega þeir nú
yrkja upp 4 nýjan stofn ef duga skal.
I Guatemala í Suður-Ameríku er
sjaldan ein báran stök. Ein uppreisttn
byrjar þegar önnur endar, og alt er i
hershöndum. Þegar fé skortir til að
halda ófriðnum uppi eru brúkaðar grip-
deildir ag rán þangað til sjóðurinn er
fullur. Þannig var maður einn að nafni
Aprecio nýlega tekinn og pyntaður þar
til hann var meðvitundarlaus, fyrir
það að hann vildi ekki viljuglega láta af
hendi alt það fé sem beðið yar um, og
er hann raknaði við var hann skotinn
án frekari umsvifa. Rétturinn hefir
lengi verið á lagu stigi í suður-Ame-
ríku, og ekki virðist útlitið fara mikið
batnandi.
Fullyrt er að Spánarstjórn hafi beð-
ið Salisbury lávarð. að reyna að mýkja
Bandaríkjastjórn og fá hana til þess að
bíða viðvíkjandi Cúbamálinu, þan^að
til dálítið lag gæti komist á stjórnar-
farið á JSpáni. Einnig er fullyrt að
sendiherra Breta a Spáni hafi fengið
leyfi frá stjórn sinni til þess að lofa
Spánverjum hjálp, svo framarlega sem
þeir gætu komið á fót viðunandi stjórn-
arráði. Sagt er að mörg þýðingarmik-
il hraðskeyti hafi larið á milli þessara
ríkja og flest af þeim lotið að afstöðu
Bandaríkjanna í Cubamalinu.
Þótt alllangur tími sé liðinn síðan
að Islendingadagurinn í ár var haldinn
í Winnipeg, þykir oss við eiga að láta
ræðurnar sem þá voru haldnar birtast í
blaði voru. Margir sem viðstaddir voiu
gátu ekki heyrt ræðurnar þá, því þær
voru fluttar úti undir beru lofti og vind
ur var á um daginn, en svo sögðu menu
sín á milli: "Við sjáum þær á prenti
síðar meir og það verður að,duga". En
svo hafa menn hingað til ekki séð þær
áprenti, og oss er grunur á að sumir
hafi verið orðnir efins um að spáin ætl-
aði að rætast. Það er álit vort að fólk-
ið eigi eins mikla heimild á að sjá Is-
lendingadagsræðurnar og kvæðin í
Winnipeg eins og hverjar aðrar íslend-
ingadags ræður og kvæði, og ef Heims-
kringla hefði ekki verið í rústum hing-
að til mundu þær hafa verið komnar
fyrir almenningssjónir. Oss er nær að
halda að þó Heimskringla hefði verið
eina blaðið i Winnipeg, þá hefði liún
gert fólkinu það til geðs að flytja þær.
• Ritstj.
Canada.
Ræða eftir B. L. Baldwinson.
Flutt á íslendingadeginura í Winnipeg
2. Ágúst 1897.
Herraforseti. Háttvirtu tilheyrendur.
Þau hafa verið fögur kvæðin, sem
ort hafa verið um Canada af vesturís-
lenðku skáldunum okkar og sungín hér
á fyrirfarandi þjóðhátíðardögum okkar,
og eins er það fagurt kvæðið um Cana-
da, sem ort heflr verið og sungið hér i
dag. I'essi kvæði um Canada eru fögur
í þreföldum skilningi: þau eru fögur að
efni, fögur að orðfæri og fögur að and-
ríki. l'mt bera það öll með sér þessi
"< og það er auðfundiðá þeim, að
hugur skáldanna hefir fylgt máli. i
þeir voru að bera vitni um sannleik-
ann, að því er snertir ágæli þessa mikla
lands, og að sá vitnisburöur átti að
loggjast undir óvilhallan dóm allra Is-
lendiní.;a austan hafs og vestan. En þó
er, að minu áliti, fegurð þessara kvœða
sérstaklega innifalin í þvi, að landið
sem ort er um, landið sem við búum i,
landið sem við höfum iiert að okkar
nýju fósturjörð, landið sem við erum að
minnast í dag, lnndið Canada, það á
alt það hól t fylsta máta skilið, s^m
skáldin hafa hlaðið á það í þessum
kvæðum sínum. Canada á með réttu
skilið að vel sé um það rætt og ritað;
það hefii' reynzt blessvnarríkt þvi fólki
sem hefir tekið sér hér bólfe-tu, og fólk
vort yfir höfuð hefir látið það njóta
sannmælis. Þeir sem bezt þekkja þetta
land og hæfastir eru um að dæraa um
það roeð sanngirni, þeir eru undantekn-
ingarlaust samdóma um að bera því
bezta orðstir. Eg þarf þess vegna ekki
að lýsa Canada fyrir því fólki sem hlust
ar á mál mitt í dag. En af því að ís-
lendingadagsræður okkar eru vanalega-
prentaðar, pg því má búast við að þær
séu lesnar af all-mörgum af bræðrum
og systrum okkar heima á Islandi. sem
ég tel ví.st að stundum að minsta kosti
renni hugum sinum til vor hér vestra,
þá vil ég leyfa raér að minnast á fáein
atriði, sem ef til vill eru að einhverju
leyti nýstárleg fyrir landa okkar þar
heima.
Til þess að geta dæmt um eitt land
með skynsamlegum rökum, er nauðsyn
legt að athuga ýms atriði í sambandi
við það land sem um er rætt, svo sem
stærð, hnattstöðu, loftslag, frjósemi og
náttúrleg auðæfi, svo sem málmtekju;
enn fremur mentun þjóðarinnar sem
landið byggir, stjórn og trúfrelsi og
fleira, — yfir höfuð alt það sem miðar
til þess að gera landið byggilegt fyrir
menskar verur. Auðvitað dettur mér
ekki í hug að þreyta ykkur með langri
ræðu um þessa hluti, en á sumt verð ég
þó að minnast, og er þá fyrst að at-
huga stærð þessalands, en hún er svo
mikil. að 20 helztu löndin i Evrópu hafa
samanlögð ekki meiri stærð en Canada.
Ykkur má virðast það ótrúlegt, en þó
er það satt, að Canada ereins[stórt land
eins og Danmörk, Noregur, Svíþjóð,
England, írland, Skotland, Spánn,
Portugal, Belgía, Frakkland, Þýzka
land, Tyrklank, Grikkland, ítalía, Búl-
fraría, Rúmenía, Servía, Sviss, Holland
og að síðustu Rússland í Evrópu með
sí-nar 2 milíónir ferh.mílna flatarmáls.
Að sama skapi við stærð landsins eru
fjöllin þess—Klettafjöllin, fossarnir—
Niagara-fossinn, vötnin—Superior oar
Huron, árnar—St.Lawrence, Nelson og
¦
þar sem trén hafa mælst 78 fet að hring
máli 8 fet frá jörðu, og námarnir.
Alt þetta er með þvi fegursta og stór-
kostlegasta, sem til er nokkurstaðar á
vorum hnerti, og að sama skapieru
þau auðæfi sem í þeim eru fólgin.
Hnattstaða landsins (í tempraða
beltinu), hæð þess yfir sjávarmál,
gnægð áa og vatna, sem um þaðrenna,
straumarnir í höfum þeim, Atlantshaf
að austan og Kyrrahafið að vestan, er
kyssa strendur þess og hinir suðlægu
þíðvindar, sem blása um það. Alt
þetta miðar til þess að gera þetta land
með hinum byggilegustu og frjóvsöm-
ustu í heimi.
Frjóvsemi Canada er nú orðin svo
viðurkend meðal þjóðanna um allan
hinn mentaða heim. að það má virð-
ast í hæsta máta þýðingarlaust að
minnast á það atriði hér. Árlegur inu-
flutningur margra þúsunda manna inn
í þetta mikla land úr nálega öllum lönd
um hnattarins, það eitc ætti að vera —
að minni hyggju—nægileg sönnun fyrir
þeirri viðurkenninnu, sem Canada er
búið að ná hjá öðrum þjóðum fyrir hin
miklu og margbreyttu gæði. Það
hefir verið sagt að þetta land breiddi
faðm sinn móti fátæks manns nauðum,
og að það væri vonarland hins unga og
hrausta, og enn fremur að það væri
virkileikans land. Alt þetta er satt og
engir eru færari að dæma um þann
sannleika heldur en það fóik, sem eins
og við, ýmist höfum komið hingað á
ungdómsárum okkar, eða verið feeddir
hér í landi, því hvergi höfum við þekt
néhöfum sögur af nokkru landi, með
meiri náttúrufegurð né náttúrleg auð-
æfi, né land sem betur fer með íbúa
sina að öllu leyti heidur en Canada fer
með sitt fólk. Hvergi höfum við þekt
land þar sem hinar ýmsu korntegundir
og aðrir jaröarávextir—að undantekn-
ura suðrænum aldinum—þrífist betur
en í okkar Canada, og hvergi á jarð
ríki er árieg uppskera vissari eða meir
arðberandi heldur en hér. Enda er nú
Canada búin að fá auknafnið: 'korn-
forðabúr heimsins' í ræðum og ritum
erlendra manna, og er þeð róttnefni.
En auðæfi liessa lands eru innifalin
í fleira en jarðargróða, sein fivst með
yrkingu landsins. Við vitum t. d. að
land þetta er fult frá hafl tilhafsaf
margskonar dýrmætum iiiálmiiiu. Það
nni með ollam sanni segja það um (.'a-
. að hór drjúpi smjör af bverju
strái, hveiti af hverri stöng. sykur af
hverju tré og gull úr hverjum kletti og
úr sandinum i ár- og vatnsfarvegum
landsins. Um smjörið, hveitið og mör-
inn vita allír. En um gullið og hina
aðra málina er mönnum tnáské ekki
eins kunuugt, Eg get talið upp í avíp-
inn örfáar tegundir, svo sem bygginga-
stein. salt, steinolíu, kol, kalk, mica,
asbastoa, nikkel, blý rafur. járn, silf-
ur og gull. Allar þessar málmtegundir
eru mikils virði og margar þúsundir
manna hafa árlega arðsama atvinnu
við námagröft. Og málmarnir sem
upp eru teknir nema nokkrura miljón-
uni dollars arði á ári. Rétt hérna fyrir
austan VVinnipeg höfum við nikkel og
gull náma, sem þegar hafa fengið svo
mikið orð á sig að frægir námakongar
frá Áslralíu og Suður-Afriku hafa kom
iðhingað til að skoða þa og meir en
milíón dollars-boði hefir þegar verið
neitað fyrireina af þessuin námum —
Sultana:námana. Landið er fult af
kolum frá hafi til hafs, og járn og gull
hefir fundizt í stórum stýl skamt fyr-
ir norðan þennan bæ, 4 austurströud
Winnipegvatns. En það sem lang-
mesta hreyfingu hefir vakið hjá innbú-
um þessa lands nú á siðustu árum eru
hinir ákaflega auðugu gullnámar, sem
nú eru fundnir vestur i Yukon-dalnum
austanmegin við AlaskasKagann og
norður á breiddarst. 66—68, eða rétt
beint vestur af gamla íslandi. Ég bið
ykknr að minnast þess að gullnámarn-
ir kanadisku í Yukondalnum eru hinir
lang-stórkostlegustu og auðugustu sem
nokkurntíma hafa fundizt i heiminum.
Þessir gullnámar eru í okkar landi í Ca-
nada, og eru að þvi leyti einkennilegir,
að gullið er þar mest í sandi í ár- og
lækjar farvegum; það er þar í ölltím
myndum, frá smákornum, sem að eins
sjást með berum augum, og alt upp i
stór klumpa, sem eru fleirí þúsund
króna virði. Svo er jarðvegur þessi
auðugur, að sumir námarnir við Bo-
nanza- og Dominion-lækina eru metnir
á'eitt þúsund dollars hvert teningsfet
af liinum gullberandi jarðvegi.
Frændur vorir á íslandi efa ef til
vill l^essa sögu og slíkar, ekki sizt þegar
þær koraa frá okkar landi Canada, en
við sem hér búum og veitum eftirtekt
þeim áreiðanlegu blaðafréttum um
þetta undra land, sem nú eru daglega
prentaðar, vitum að þetta er satt og
svo sannfærðir eru menn hér um þess'
miklu auðæfi í Vestur-Canada, að jafn-
vel úr þessum bæ hafa menn farið i
hópum í suraar þangað vestur til þess
aðleitasér fjár og frama. þó að leiðin
þangað sé alt að 3000 mílur. Á meðal
þeirra sem þangað hafa farið héðan í
ar ungu og framgjörnu landsmönnum.
Þeireru sannir Canada-íslendingar með
hugrekkið íslenzka og framkvæmdar-
aflið kanadiska. Látum oss árna þeim
als gengis og auðæfa og heillar aftur-
komu. Það er spá mín að margir ís-
lendingar eigi fyrir höndum að flytja
þangað vestur og ná í talsvert af þeim
mikla auð, sem vér nú vitum roeð
fullri vissu að er fólgin í Ynkondalnum
og víðsvegar i'fjallendinu þar vestra.—
Um leið og ég skil við þennan kafla
ræðu minnar vildi ég mega minna ykk-
ur á það mjög merkilega atriði, að ein-
mitt sá hluti þessa lands þar vestur og
norður við íshafið, sem alt að þessum
tíma hefir verið álitin hrjóstugastur og
óbyggilegastur af öllum pörtum Canada
veldis, skuli nú vera sýndur allra staða
rikastur, ekkiaf korni, smjöri eða sykri
heldur af skæra-gulli. Sú skoðun er nú
alment að festast í hugum manna. að
eins og Canada er nú þegar orðið gull-
auðugasta landið, svo eigi þjóðin fyrir
höndum að verða hin gullauðugasta
þjóð í heimi.
Vissulega er Canada gott land að
búa í. Um mentun og menningu hinn-
ar kanadisku þjóðar má mikið segja.
En trl þess að ofþreyta ekki mína til-
heyrendur, læt ég raér nægja að benda
á það sem annars er alkunnugt. að í
mentamálnm'stendur hún ekki á baki
þeirra þjóða sem lengst eru á veg komn-
ar. Alþýðuskólamentun þessa lands er
viðurkend að vera betri en hún er i
Bandarikjunum eða á Englandi, og eru
þær þjóðir þó sönn fyrirmynd annara
þjóða í flcstnm greinum. Háskólar
þcssa lands hafa fulla viðurkenningu
slikra stofnana sem Oxford og Camb-
ridge hAskólanna á Englandi, og Har-
ward og Cornell í Bandaríkjunum.
Menning þj'óðarinnar fer eftir ment-
un hennar, í samgöngumálum á sjó og
landi, og við stærum okkur af að vera
ekki eftirbátar annara. Sem járnbrauta-
land ernm við með þeím fremstu, eða
öllu heldur fremstir, ef dæmt er eftir
fólksfjölda, og að þvi er snertir skipa-
stól, þá erum við hinir tíintu í róðínni
að ofan.
I iðnaði fleygir þessari þjóð f ram i
stórum stýl með hverju árinu sem hjá.
líður. og fátt er það nú sem þossi þjóð
er ekki fær um að veita sér sjálf, þó Uún
hefði en^in skifti við önnur lönd. Mál-
i höfmii viðsvo.að við getum talaö
við aðrar heiins'ilfur á hverri klukku-
stuiid. Stjórnfrelai höfum við fullkom-
ið O'í trúfrelsi ótakmarkað og þetta
hvorttveggja eru atriði. seiu þjóðirnar
me'a þeim nnni meira sem þser eru
lengra á yeg komnai' í mentun og nienn
ingu. Kg segi þess vegna, að takandi
það til greina að við Islendingar höfum
tiutt til þessa lands til þess að hafa hér
frambúðar aðsetur, að börn vor eru hér
fædd og uppalin, að Canada er þeirra
föðurland og okkar fósturland, og tak-
andi það til greina að kjör okkar hafa
stórkostlega batnað einmitt fyrir flutn-
inginn hingað, þá finst mér það liggja í
hlutarins eðli að það sé bæði verðugt og
skyldugt að vér elskum þetta land, að
vór viðurkennum sjálfa oss sem part af
hérlendu þjóðinni,—Canadaþjóðinni, að
vort þjóðerni—þeirra sem hér eru inn-
fæddir—sé kanadiskt eða ameriskt þjóð-
erni, og að vér þess vegna, um leið og
vér að sj&lfsögðu vinnum að vorri eigin
tilveru og framförum sem einstaklingar
vinnum um leið að heill og heiðri þessa
lands, sem vér höfum af frjalsum og
fúsum vilja gert að voru fósturlandi og
að föðurlandi barnanna okkar.
Vinnum að heill og heiðri Canada!
Það er skylda allra, hvort sem þeir eru
að kaupa fyrir sitt eigið brúk eða
annara, að kaupa sem bezta vöru
fyrir sem minnsta peninga, en ekki að
kaupa þær vörur sem kosta minnst,'
hvað ónýtar sem þær eru. Þetta hefir
tólf ára reynsla vor kent oss, og það er
fyrir þessa reynslu að vér höfum keyft
vandaðri og betri vörur þetta haust en
nokkru sinni áður. Vér skulum eink-
anlega tilnefna unglinga og karlmanna-
fatnað, yfirhafnir, vetlinga og allskonar
nærfatnað. Vér þorum að ábyrgjast að
þér fáið betri vörur hjá oss en þér fáið
hjá nokkrum öðrum fyrir jafnlitla pen-
inga. Vér erum þegar búnir að fá inn
mikið af allra nýjustu kjóladúkum og
"trimmings" beint frá verkstæðunum,
og sumt er enn á leiðinni þaðan. Allar
þessar vörur eru mjög vaudaðar og vér
seljum Islendingum þær afar-ódýrt.
Allar gamlar vörur seljum vér með
miklum afslætti, svo ef þér kærið yður
ekki um "móðinn" þá getið þið fengið
kjóladúka með mjög miklum afslætti.
Nokkrar tegnndir af skóm höfum vér í
búðinni er vér þurfum að losast við, —
Þeir fara fyrir lítið. Einnig seljum vér
handtöskur og kistur ódýrri en nokkur
'lifandi sál" í borginni.
Komið og sjáid hvað fyrir sig, því
sjón er sögu ríkari.
Q. Johnson,
á su5-vestur horni Ross og
ísabel stræta, Winnipeg.
C. B. Jlis,
Islenzki búðarmaðurinn
sem nú vinnur í nýju
búðinn - - -
Victorian
522 Main St.
?
Hann selur nú með mjög
lágu verði karlmanna-
fatnað. frá instu flík til
þeirrar yztn. Stígvél.
Skór og- margt fleira.
Koniið inn ogsjáiðhann
Dollarinn ykkar kaupir
meira í þeirri búð en
annars staðar í bænmn.
Victorian,
522 Main St-