Heimskringla - 13.01.1898, Blaðsíða 4

!
HEIMSKRINGLA, 13 JANUAR 1898.
Winnipeg*.
Unitarar hafa samkomu 27. þ. m.
Munið eftir samkomunni að 26 Main
St. í kvöld og gleymið ekki staðnum.
Athugið auglýsingu þeirra Berg-
mann og Breiðfjörð á Garðar. Þeir hafa
ætíð einhver ný kjörkaup.
Hr. B. F. WalterS, ráðsmaður
Heimskringlu, kom heim í fyrradag úr
Dakotaferð sinni, og segir alt hið bezta
að sunnan.
5. þessa máaðar gaf séra M. J.
Skaptason saman í hjónaband, að 525
Elgin Ave., Mr.Robt Ezra Olleranchard
og Miss Julia Sophia Foot.
Föstudaginn 81. f. m. lézt að heim-
ili sínu, Mountain, N. Dak., Níels
Viium Jónsson. Hann var ættaður úr
N orðurmúlasýslu.
Safnaðarfundur verður haldinn í
Tjaldbúðinni þriðjudagskvöldið 18. þ.m.
Ýms ókláruð mál frá fyrri fundum
verða tekin fyrir. Allir safnaðarmeð-
limir beðnir að koma.
Hver sem kynni að vita hvar Jón
Pálsson, frá Félagsgarði við Reykjavík
á íslandi, er niðnrkominn, er vinsam-
lega beðinn að láta ráðsmann Heims-
kringlu fá yitneskju um það.
Á fundi sem Good Templar-stúk-
uruar Hekla og ’.Skuld héldu á Nortb
West Hall á mánudagskvöldið, færðu
þær Miss Ólafíu Jóhannsdóttir fallegt
gullúr með festi að gjöf,
Á ársfundi í Tjaldbúðinni sem hald-
inn var föstudagskvöldið 7, þ. m., voru
þessir kosnir í safnaðarnefnd :
J. Gottskálksson. forseti.
Ó. Óiafsson, féhirðir,
H. Halidórsson, skrifari.
G. Johnson.
S. Pálsson.
Lokaða kappræðufundinum. sem
halda átti í Unity Hall á þriðjudags-
kvöldið var, hefir verið frestað þangað
til í kvöld (fimtudagskvöld), af því
Oddfellows þurftn að hafa fund þar
þaðsama kvöld, en þess var ekki gáð 6
siðasta fundi kappræðufélagsins. Á
þriðjudagskvöldið kemur verður opinn
fundur á sama stað.
Kappræðuefnið er: Hjónaskilnað-
aðarlögin í Canada gera meira ilt en
gott.
Játandi: Sv, G. Northfield og
Lárus Guðmundsson.
Neitandi: Jóhann Bjarnason og
Gísli Gíslason.
JAKOB GUÐMUNDSON,
bókbindari,
35 McDonald St. Winnipeg.
Á fimtudagskvöldið, 6. Janúar 1898
voru þessir menn settir inn i embætti
sín í stúkunni ísafold. nr. 10481. O. F.
Court Deputy H. C., C- B. Julius,
eudurkosinn;
C. R., Sigurbjörn Sigurjónsson;
V. C. R., Chr. Breckman;
R. S., J. Einarson, endurkosinn;
F. S., St. Sveinsson;
Treasurer,, H. S. Bardal;
Chap.. S. G. Northfield;
S. W., G. Sölvason;
J. W., J. jólafsson;
S- B., J. J. Nesdal;
J. B., S. Apderson;
P. C. R., St. Thorson, J. Pálsson;
Fin. Comm., Kr. Stefánsson;
G. K. Brbckman.
Þessa dagana stendur yfir dómþing
í Pembina og er því að sjálfsögðu ærið
mannmargt þar. Blaðið Pioneer Ex-
press flytur hinn 30, Des. langan lista
málsaðilanna og lögmanna þeirra sem
vörn og sókn hafa á hendi. og sést á
honum að nokkrir íslendingar hafa lagt
sinn skerf til. Þessi íslenzk nöfn sjáum
vér á listanum :
Magnús Bjarnason.Mountain, til varnar
Loftur Guðmundsson “ til varnar
K. B. Skagfjörð, HaHson til varnar
Anton Christenson, (?) til sóknar.
Sigm. Sigmundsson, til varnar.
Mathusalem Olson, til varnar.
Jónas Sturlaugsson, til sóknar.
B. S. Brynjólfsson, til sóknar.
O. H. Hjálmarsson, til varnar.
S. H. Hjálmarson, til sóknar.
Lögmennirnir Magnús Brynjólfsson
og Daníel I.axdal koma víða við söguna,
ekki einungis þar sem iandar eiga hlut
að máli, heldur líka víðar. Dómþingið
stendur að líkindum yfir nokkrar vikur,
Sainkvæmt því sem minst var á í
siðasta blaði, var Sir Charles Tupper
haldin veizla all-mikil á Leland Hotel
hér í bænum á laugardagskvöldið var,
og var þar fjölmenni mikið, krásir hin-
ar beztu og glaðværð nóg. Klukkan
kring um níu, eftir að búið. var að gera
veizlngestina kunnuga Sir Charles, var
haldiðaf staðupp í borðsaliun, sem er á
þriðja lofti. Salurinn er stór mjög og
var hann í þetta sinn skreyttur fánum
og blómum. Þegargestirnir höfðu rað
að sér við borðið, var salurinn því sem
næst þétt settur. að eins fáein sæti auð.
Og þegar búið var að borða hina marg-
réttuðu máltíð og dreypa í kampavínið,
byrjaði Hon. Hugh J. Macdonald ræðu
sína. Að henni lokinni talaði Sir
{ Sjerstok Kjorkanp. |
y- Ágætir kvennmanna “GAUNTLET” VETLINGAR. Þeir eru
móðins núna ; aðeinsSl.OO. Karlmanna LOÐHÚFUR fyrir —S
50, 75, 1.25, 1.50, 2.25, 3.00 dollara.
Með vetlinea og hanska skörum við fram úr öllum öðrum. Beztu ^
^ MOCCASINS fyrir dréngi á 75 cts., fyrir börn 50 cents.
»; Komið, sjáið og sannfærist
Andspænis Port. Ave.
cfe
351 Main Street.

Charles Tupper. en sökum þess að þetta
var laugardagskvöld urðu þeir að hafa
ræður sínar styttri en ætlast hafði ver-
ið til, því öllu þurfti að vera lokið kl.
12 e. h., og fleirí ræður komust því ekki
að, en aftur voruísnatri drukknar skál-
ir þeirra sem hefði verið minst með ræð-
um ef tími hefði verið til. Evans Ötring
Bandhélt.uppihljóðfæraslætti meðan á
máltíðunum stóð, og Crossby Hopps
skemti með söng. Yfir höfuð var
veizlan hiu skemtilegasta og myndarleg
asta, og þegar menn stóðu upp frá
borðum kl. rétt-12e. h. og bjuggust til
brottferðar, munu allir hafa verið ásátt-
ir um. að þeir hefðu setið að einni hinni
skemtilegustu kvöldveizlu, sem hófð
hefir verið í Winnipeg.
Útdráttur úr ræðu Sir Charles
Tupper kemur í næsta blaði.
“Stjarnan,” kver hr. S. B.
Johnson’s, hefir víst óviljandi fengið ó-
vænt lof hjá ritstj. Lögbergs í síðasta
blaði hans. Það er ekki oft að hann lof-
ar verk hr. Johnson’s, en séu samlíking-
arnar, sem hann brúkar í síðasta blaði
teknar á eiginlegan hátt, þá hefir hon-
um tekist það vonum fremur. Þó kver-
ið séað mörgu leyti nytsamt, þá hafði
oss aldrei komið til hugar að það ætti
skilið að kallast “Hundastjarna” bók-
menta Islendinga, hyorki hér né á ís-
landi. Því má nú fyr vera virðing sýnd
en það sé kallað eftir sólnanna sól.
Ritstjóripn hefir máske ekki I^ugsað út
f þetta þegar hann bjó til greinina.en svo
að þeir sem skrifa um Hundastjörnuna
framvegis, fari ekki á “hundavaði” þá
skulum vér láta þess getið, að Hunda-
stjarnan [Dog Star (Canicula)], er sama
sem Sirius, sama sem Blástjarnan, sem
sumir kalla sólnnnna sól, og er
mikilfenglegasti likamlnn í hinu þekta
rúmi. Það þyrfti að minnsta kosti 400
sólir eins og þá sem lýsir okkur til að
gefa aðra eins birtu eins og Sirius gefur
á sömu vegalengd og hann er frá Jörð-
unni, en sú vegalengd er um 123biljónir
milna.
Hafi það verið meiningin, að
“Stjarnan” S. B Johnson’s beri svo af
öðrum áþekkum bæklingum. sem Sirius
ber gf öðrum sólum, þá er það geipilegt
hrós.
W. C. T. U. fyrirlestur Miss Ól-
afíu Jóhannsdótur, í lútersku kyrkj-
unni, á þriðjudaoskvöldið, var fjöl-
sóttur, og hlustaði fólkið með mestu
athygli á fyrírlesarann langan tíma.
I lok fyririestursins skoraði Miss Ól-
afía á þá sem við voru staddir að
mynda deild af þessu félagi hér, og
að fyrirlestrinum loknum gáfu tals-
vert margar konur sig fram í þeim
tilgangi að mynda félagsdeild, sem
framvegis á sjálfsagt að starfa að út-
breiðslu þeirra mála sem W. C.T. U.
hefir tekið sér fyrir hendur að vinna
að.
Fyrirlesturinn var röggsamlega
fluttur og benti á ýms mál, sem
nauðsyn bæri til að skífta sér af.
Helztu málin voru bindindismálið og
kvennréttindamálið, og voru allgóð-
ar ástxður færðar fram á flestum
stöðum. Eina ástæðuna seni: flutt var
fram í sambandi við kvennréttinda-
málið getum vér ekki stilt oss um að
minnast á, af því hún er sjálfsagt í
margra augum töluvert sterk ástæða
en er í sjálfu sér alveg ónýt, og af
því hún gefur þeim sem ekki þekkja
til ranga hugniynd um það sem hún
er bygð á. Ástæða þessi var dregin
fram í sambandi við það, að konur
hefðu hæfllegleika til að taka þátt í
opinberum málum eins og karlar, og
gekk út á að sanna að svo væri, með
því að konur hefðu verið og væi u
ríkjum ráðandi víða í sumum hinum
stærstu ríkjum í heiminum, og að
þær hefðu með því sýnt stjórnarhæfl-
legMka. Þetta sýnist í fyrstunr i
góð og gild röksemdafærsla, en hún
verður léleg þegar hún er brotin til
mergjar. Það mun vera óhætt að
segja að engin kona í heiminum hafl
orðið drotning fyrir það, að hún
hefði svo mikla stjórnarhæfilegleika,
heldur fyrir það, að hún var ríkis-
erfingi, 0g það þarf svo sem ekki
tröllaukna persónu til að vera ríkis-
erflngi, né heldur til þess að vera
konungnr eða drotning, því einmitt
í sumum þeim ríkjum sem lengsteru
á veg komin I stjórnarfyrirkomulagi,
mætti konungurinn eða drotningin
vera fullkominn asni með afarlöng
um eyrum, og stjórn ríkisins þó ver-
ið hin bezta. Hann þyrfti ekki að
kunna neitt nema að skrifa nafnið
sitt, og þyrfti enga hæfileika að hafa
til að stjórna eða til að gera nokk-
urn skapaðan hlut annan en að
skrifa nafnið sitt. Það er sem sé
víðast ráðaneyti sem stjórnar, en als
ekki konungurinn, þó þeir beri kon-
ungstitil. Þessi ástæða er því mjög
villandi, ef henni er slegið fram án
þess að um leið sé sýnt að drotning-
ar þær sem ríkjum hafa ráðið hafi
haft stjórnarhæfilegleika, því það að
þær hafl orðið drotningar, sannar
ekkert. Þær gátu ekki að því gert,
og engin apnar gat að því gert held-
ur.
Það hefði óefað mátt finna marg-
ar sterkari og betri ástæður málinu
til stuðuinga heldur eh þetta. Og
það sem fyrirlesarinn sagði um Miss
Franoi® Willard er mikið betri sönn-
un f málinu, heldur en allar drotn-
ingasðgur, sem hægt er að tilfæra.
fíeyri það lýður !
Heyri það allur lýðup !
Að S. G. Northfield stækkar myndir
bæði með “Orryon” og • ‘Water Colors.”
Ábyrgist vandað verk og ódýrt. Einn-
ig gefur hann tilsögn fyrir mjög lágt
verð, ef margir fást, í “Pastel,” vatns-
lit og olíumálingu. Sömuleiðis kenn-
ir hann dráttlist (perspective and plain
drawing) og skrift (ornamental and
business writiug.)
680 Maryland Str., Winnipeg.
Concert, ,
Social & 1
Dance ^
— 26 Main Street
(Fjórðu dyr fyrir sunnan Main Street
brúna að vestanverðu ó strætinu.)
Fimtudaginn 13. Jan. (í kvöld).
kl. 8. e. h.
Programm :
Instrumental Music................
Solo............................S. Anderson
Ræða............Séra H. Pétursson.
Solo.............Miss M. B. Hallson.
Upplestur...........Joh. Bjarnason.
Solo...........................Jón Jónasson.
Recitation .......Miss G. Freemann.
Comic Solo.....................Th. Johnston.
Upplestur.........S. J. Magnússon.
Solo................H. S. Helgason.
Instrumental Music...............
Veitingar.........................
Dans........................:.....
Inngangur 25 cents.
BLUE STORE.
434 MAIN STREET.
$ í 0,000
Yið megum til með að fá $10.000 í peningum fyrir vissan dag; sama
hvað það kostor,—við megdm til með að hafa i>ab. Og við SKULUM
hafa það. Til þess að geta það hijótum við að selja mjög ódýrt. Skoðið
eftirfarandi verðlista, þá munið þið sannfærast um að við meinum þetta.
BUXUR 50% ódýrari en hjá öðrum í bænum.
ALKLÆÐNAÐIR fyrir karlmenn 40% ódýrari en hjá öðrum.
KARLMANNA FUR COATS frá 12 til 55 dollara.
KARLMANNA FIJR HNEU COATS á 18,50 til 90 dollara.
KVENMANNA FUR JACKETS 12,50 til 48,50 dollara.
0g alt eftir þessu.
The Blie
Merki, Blá stjarna. 434 Main Street.
A. Chevrier.
Selur demanta, gullstáss, úr,
klukkur og allskonar varning
úr gulli og silfri. Viðgerðir
allar afgreiddar fljótt og vel.
- - - Búðir í - - -
Cavalier o? Pembina.
##########################
#
#
#
#
Hvitast og bezt
ER—
#
z
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
^ #
# #
##########################
#
#
Ogilvie's Mjel,
1 Ekkert betra jezt.
Si
• —106 —
“Það veit guð, aðég er búinn að gera henni
mikið ilt”, hugsaði hann, beiskur yfir sjálfum
sér.
“Ég get ekki bjargað þér, herra minn. Gon-
natzl vill hefna sín á þér. Egmun sjá þig deyja
—og deyja síðan sjálf. Áður en næsta sól kem-
ur upp munu vinir þinir og þú sjálfur falla fyrir
reiði frænda míns”.
‘Það skal aldrei verða !” hrópaði Keeth af
móði miklum. “Ó, prinsessa, gráttu ekki yfir %
okkur. Við munum sleppa frá honum”.
“Þá verða guðirnir að hlífa þér”, sagðihún,
Ég get það ekki”,
Þarna lá hún vonlau's é bekknum o g nötr-
aði öll af ekka. En Keeth var eins og slitinn
nærri sundur af gagnstæðum tilfinningum,
Átti hann að flýja einn frá musterinu, eða átti
hann að taka hana með sér? Hann hélt að
hún mundi fara viljug. Ef að þeir slyppu. þá
þurfti hún aidrei að koma aftur á eyðistað þei na
en ef þeir slyppu ekki, — jæja, þau skyldu þá
deyja bæði saman. Hann vissi það, — já. hnnn
játaði það fyrir sjálfum sér, með hálfueiðri
feimni, en þó undarlegri gleði — að hann elskaði
hana. Hann elskaði þessa stúlku — þessa hálf-
viltu stúlku. Svo vilt og ómentuð sem hún var
—þá elskaði hann hana samt.
En einmitt fyrir það, að því var þannig var-
lð, þá fanst honum hann ekki mega gera það,
sem hann helzt vildl; Hann gat ekki stofnað
henni í þann voða. Áttu þau að flýja saman og
verða svo tekin ? Hve voðalega myndi eigi fólk
hennar hefna sín á henni. Nógur var ofsinn í
því.
— 111 —
reynslunni. Sandurinn fyrir neðan þá virtist
blautur og slímið þakti alt bergið yfir höfðum
þeirra. Virtist þeim skamt síðau hola þessi hefð
verið full af vatni — líklega í seinasta óveðrinu.
“Ég er hræddur um það”. mælti Keeth ofur
hægt, “að manngarinunnn sem lór inn i helli
þenna hafi aidrei verið Jose”.
Að svo mæltu stökk hann niður á sandinn,
en á augabragði sökk hann hnédjúft niður. Han
reyndi að komast á steinana aftur, en við hvert
spor sökk hann dýpra niður.
“Þið verðið að hjálpa mér upp, drengir”,
hrópaði hann, og þegar þeir Ford og Fitch hlupu
til, sáu þeir að hann var sokkinn upp að mitti í
sandbleytu þessa.
“Stigðu ekki niður hingað, Ford” varaöi
Keeth hann við. “Það er engin þörf á því að
við setjumst báðir fastir. Taktn kaðalinn þarna
og fleygðu til mín öðrum endanum. Þið Fitch
verðið að draga mig upp”.
Meðan hann var að tala þetta, var hann að
sökkva dýpra og dýpra í sandinn, og þegar hann
var búinn að koma kaðlinum undir hendur sinar
var hann sokkinn að brjósti. \
Rétt í því þeir ætlupu að fara að taka í kað-
alinn lyfti Fitch upp hendinni.
“Hvað er þetta?” sagði Ford og hékk á
kaðlinum, en iagði viðeyrun aðhlusta. Niður í
hellinum bergmálaði undarlegt, emjandi diint og
voðalegt hljóð. Svo dó það út,, svo svall það aft-
ur og varð að drynjandi i -krt. Mentiirnir þrír
liru hver á anrian 04 vissu ekki hvað um var að
vera.
— 110 —
Keeth lykkjaði svo kaðalinn upp á handlegg
sér og héldu þeir svo áfram, en nú urðu þeir að
vaða í vatninu, þvi að göngín voru orðin tölu-
vert mjórri. Stundum var svo lágt undir bergið
að þeir þurftu að beygja sig til þess að komast á-
fram, en ekkert létu þeir gtöðva sig. Þeir sáu
það allir þrír að þetta var hinn eini möguleiki til
að bjarga þeim og ná frelsi sínu; jafnvel Fitch
lét ekki heyra tii sín möglunaryrði. þó að hann
skæfl skinnið af berum fótleggjum gínum, er
hann _.r að rekas.t á steinana.
Vatnið var ískalt í helli þessum og svo var
loftið saggamikið, að þeir urðu nær gegnkulsa
Hallaði oftast undan fæti, er þeir voru komnir
yfir fossinn, og stundum urðu þeir að klifrast
niður slími þakta steinana á hönðum og fótum
en stundum fóru þeir uiður á kaðli Keeths.
“Ef að við þyrftum að komast héðan fljót-
lega burtu, þá vildi ég óska mér vængja”, sagði
Ford og glotti við.
Loksins komust þeir niður fyrir fossana og
héldu áfram eftir beinura göngum nokkur hundr
uð yards. Gizkaði Keeth á að þeir væru nálægt
mílu frá hellismunnanum. En þá vissu þeir
ekki fyr til en þeir komu í botn á hellinum.
Þeir voru þar í kringlóttum helli og var gólf-
ið sandur einn. en í sandinn hvarf alt vatnið
niður. Hvergi sást neinn gangur þar út, Og
þarna voru þeir eins og flugur i flösku.
“í gildrunni; það veit trúa mín !” hrópaði
Ford.
V’arð þá Keeth laugleir.ur og alvarlegur, en
Fitch settist á stein einn stóran og blés af á-
—107 —
Hann leit til hennar um öxl sér í seinasta
sinni og læddist svo eins og þjófur til dyranna.
stúlkan með villimannaskrautinu lá kyrá bekkn-
um, og hið seinasta hljóð sem hann heyrði, er
hann steig hægt út í ganginn, var örvæntingar-
full nístandi stuna undan hárinu fagra, er breidd
ist sem fortjald fyrir andlit hennar.
Keeth þreifaði sig fram að hliðardýrum
musterisins. Enginn stemdi stigu hans. Hiið-
arsalurinn var tómur. Lýðurinn allur, sem inn
hafði þyrpzt i borgina, var í bendu einni á stræt-
inu fráman víð fordyrið. Hann hraðaði sér til
hýbýla vina siuna og bað þá að koma.
“Hvað ! Eiguiwvið að leggja svona snemma
á stað ?” spurði Eord.
“Nú, undireins”, sagði Keeth. “Gamli mað-
urinn er dáinn. Við vitum ekki hvenær höggið
ríður. Takið þið blysin og matvælin og komið
viðstöðulaust”.
Þeir gerðu eins og hann sagði, og læddust
um hina auðu borg eins og vofur, þó að enginn
gæti borið á móti því, að Fitch var vofa, sem
vel var í hold komið; komust þeir svo slysalaust
út á völluna. I vestri var að draga saman ský-
bólstra mikla. smátt og smátt, og vissi það á ó-
veður. En þsir héldu áfram í drungalegri þögn-
inni og kyrðinni áleiðis til fljótsins.
Alt i einu nemur Keet staðar og grípur í
handlegginn á Ford. “Hvað er þetta, kunn-
ingi ?” “Þú sór betur en ég”.
Um leið benti hann á eitthvað sem færðist
að klettinum með fram árfarvegíuum.
“Það er maður”, sagði Fitch.
I