Heimskringla - 03.03.1898, Page 4

HEIMSKRINGLA, 3 MARZ 1898.
i
;
4
4
•
4
4
4
4
4
4
4
Qód Föt -
Lagt Verd
+lHtllíl.*L.Ék..*il.jULlXl.*Ll*LJ*L+
KOMIÐ, VELJIÐ.......... ¥
$ .....KAUPIÐ, NOTIÐ
Alvee; ný, vöriduðog vel snið-
3| in föt. af öllurn tegundum, ^
| fyrir óvanalega láyt verð. ^
Vér höfum nýiega keypt talsvert af framúrskarandi r;óðum og ódýrum
karlmannafötum. ÞAU PARA ÁGÆTLEGA, og verðið er undur
lágt. Þeir sem einu sinni hafa verzlað við oss, kaupa ekki annarstaðar.
The Commonweaith.
Hoover & Co.
Comer iTlnln Str. & City Hall Square.
t
t
4
4
4
4
4
4
4
4
t
4
4
Winnip eg\
Munið eftir grímuballinu á mið-
Vikudaginn kemur.
Takið eftir auglýsingu frá Cheap-
side. Þar er hægt að fá ódýran fatnað.
Ef þið ætlið að kaupa leirtau, þá
lesið auglýsinguna frá China Hall.
Sveinbjörg Einarsdóttir, Notre
Dame Ave., á bréf á skrifstofu Hkr.
Séra M. J. Skaptason fór i dag suð-
Ur til Dakota og verður þar nálægt
tveim vikum.
Takið eftir auglýsingunni um skemti-
samkomu stúkunnar Heklu annað-
kvöld.
Þrír Isleneingar, þeir herrar, Teitr
Thomas, Jón Bíldfell og Hjörtur Jóns-
son, lögðu af stað til gulllandsins góða
í Yukonhéraðinu á þriðjudagskvöldið
var. Hr. Jón Jónsson var farinn nokkr-
um dögum áður, en mun hafa mælt sér
mót við þá Thomas ogjfélaga hans
vestur við hafið. Heimskringla óskar
þessum löndum vorum allrar gæfu og
heillar heimkomu.
Herra Gunnar Sveinsson sem verið
hefir við verzlun hr, Blackadar, á Higg-
in St. hér í bænum, hefir nú keypt þá
verzlun og heldur henni áfram undir
sínu nafni. Hann hefir einnig á hendi
innheimtu útistandandi skulda gömlu
verzlunarinnar. Gamlir viðskiftavinir
hans ganga vonandi ekki framhjá hon-
um, heldur en að undanförnu. Heims-
kringla óskar honum til lukku með fyr-
irtækið.
Um undanfarnar vikur hefir verið
gengið mjöa röggsamlega fram í því að
koma upp um þá sem álitið var að brot-
legir hefðu orðið undir núgildandi vin-
sölulögum í fylkinu. og varbúist við að
málarekstur hlytist af því. Þetta fór
þó á annan veg, því þegar fyrir réttinn
kom voru engin vitni við hendina og
var því málinu vísað frá.
Út af þessu uppþoti hafa vínsölu-
menn gengið í samband með að fylgja
lögunum stranglega og ljósta hver upp
um annan. ef brotið er. I fyrradag var
einn vínsali, sem brotið hafði samþykt-
ina, sektaður um $75.
Teygi’ ei mál né tygst á því,
Tölur engar marka :
Fjórir dalir innan í
Eru til hans Bjarka.
st. a. st.
Eins og áður hefir verið getið um i
Heimskringlu var fyrir nokkru síðan
brotizt inn í verzlunarbúð hr. Stefáns
Jónssonar hér í bænum, og stolið all-
miklu góssi, og höfðu þjófarnir ekki
fundist. En síðastliðna þriðjudagsnótt
var aftur brotizt inn í þessa sömu búð
og létu þjófarnir aftur greipar sópa. En
i þetta sinn voru þeir ekki eins varkárir
og komust lögregluþjónarnir fljótt á
rétta slóð, og fundu þjófinn daginn eftir
og mikið af þýfinu hjá honum. Hann
kvað vera svenskur maður, Ericson að
nafni. Líklega fær hann húsaskjól um
tíma fyrir þessar tiltektir.
Eins og getið hefir verið um, fór
borgarstjóri Andrews og fleiri austur til
Ottaw fyrir skemstu til að herð a ástjórn-
inni með að láta gera við St. Andrews-
streugina og lagfæra veginn frá Edmon-
ton til Klondike. Viðvikjandi þessuin
málum, og þó einkum viðvíkjandi Ed-
montonleiðinni, voru fundir haldnir í
ýmsum stórbæjum eystra, og eftir þeim
að dæma, er mikill og almennur áhugi
fyrir því, að sú leið verði hið fyrsta gerð
fær. Stjórnin lofaði að taka málið til
íhugunar og viðurkendi að nauðsyn
bæri til að bæta veginn, einkum þar eð
sú leið lægi í gegnum laod sem brúklegt
væri til ræktunar, og sem gæti orðið að-
seturstaður þeirra sem kæmu frá Klon-
dike, þegar þeir væru búnir að fá sig
fullreynda þar. Kvaðst stjórnin hafa
haft í huga að láta kanna það land í
sumar.
Því næst sýndi sendinefndin fram á,
að kostnaðurinn við að grafa upp St.
Andrewsstrengina til þess að fá 7 feta
dýpi þegar áin er sem grinst. mundi
kosta um $750,000. Sýndi fram á hve
mikla þýðingu það hefði fyrir Manitoba
og mikinn hlutaNorðvesturlandsins.þar
eð þá væri opin skipaleið frá Winnipeg
eftir Winnipegvatni yfir 300 mílur norð-
ur, og eftir Saskatchewanfljótinu með
litlum viðgjörðum, 5—7 mílur vestur.
Fór sendinefndin fram á að stjórnin
segöi hvort hún væri viljug til að gera
verkið, ef bærinn ábyrgðist rentur af
höfuðstólnum, eða hvort hún væri vilj-
ug til að gera það án þess, og hvort hún
vildi láta gera rafurmágnsstöð (Power
House) við strengina o.g leiða rafur-
magn, sem svaraði 2000 hestaöflum. til
Winnipeg,með því móti að bærinn und-
irgengist að kaupa hvert hestafl um ár-
ið fyrir $20. Stjómiu kveðst ekki hafa
vitað að rafurmagnsframleiðsla í sam-
bandi við verkið gæti orðið tekjugrein;
bað sendinefndina að gefa sér uppá-
stungur sínar skriflegar og kvaðst
vilja íhuga þetta mál vandlega.
Á bæjarráðsfundi hér í Winnipeg á
mánudaf skvöldið var, eftir að AndrewS
bæjarstjóri hafði skýrt frá för sinni
ausur, var samþykt að senda áskorún
til Dominíonstjórnarinnar um að gera
að strengjunum á þann hátt, sem frá
hefir verið skýrt ogeftir því sem stjórn-
in og bærinn koma sér saman um, við-
víkjandi renturn á höfuðstólnum.
Sagt er að bráðum verði byrjað að
reisa aftur byggingu þar sem Mclntyre
‘'Blockin” stóð, og mun hún eiga að
verða fjögra lofta há. Fundur viðvíkj-
andi þessu var nýlega hafður og á-
kvarðanir teknar.
Meltingin þarf að vera góð.
Hugsið um það.
Kauptu í dag einn pakka af hinu heims-
fræga Heymann Block & Co.
-----lleilHnsulti-----
einungis I5c. og 25c. pakkinn
Þá getur þú haft góða meltingu. Reynsl
an er ódýr. og hún mun sannfæra þig.
Biddu lyfsalann þinn um það eða skrif-
aðu til
Alfred Andresen & Co.,
The Western Importers,
1302 Wash Ave. So., Minneapolis. Minn.
Eða til---
(í. Swanson,
131 Higgin St. Winnipeg, Man.
Manhattan Horse and Cattle Food
er hið bezta þrifafóður handa gripum.
Tilbúið af R. H. Peel, Winnipeg, Man.
Mr. Gunnar Sveinsson mælir með
þessu gripafóðri.
fíús til leiffu.
Nýtt. hlýtt og þægilegt hús, með
fimm herbergjum og eldiviðarskúr, er til
leigu á Notre Dame Ave. West.
Undirskrifaður visar á.
Kr. Stefánsson.
789 Notre Dame Aye. West.

Slysasaga.
Ut af skiptapanum á Havanahöfn-
inni hafa menn farið að rifj t upp slys,
sem komið hafa fyrir herflota Banda-
ríkjanna á síðari árum, og eru aðalat-
riðin úr þeim lista pessi :
Árið 1870 <ar herskipið Saginow á
ferð vestur um Kyrrahaf og rakst á
land á eyðieyju, fjalltoppi, sem stendur
hálfa þriðju mílu upp úr hafinu. Menn-
irnir komust á land og höfðust þar við
um stund, þangað til skip bar að landi,
sem flutti þá til Hawaiieyjanna, en
skipið sökk. og hefir ekkerr sést af því
síðan. Eitt einkennilegasta sl.vsið sem
komið hefir fyrir, vildi til í höfninni í
Santa Cruz í Nóvember 1867. Á meðan
skipið Monongahela lá þar, kom jarð-
skjálfti mikill og byltist sjórinn inn yf-
ir landið með voðalegu róti, og segja
sumir að aldan hafi verið sextíu feta há.
Þessi alda tók skipið og flutti það yfir
bæinn og sogaði það svo út aftur með
sér. Skipið rakst á hús, sem fyrir því
urðu og molbraut þau, og að lokuin
stanzaði það á þurru landi, um 50 fet
frá sjónum. Það einkenniiegasta var
aðenginn af skipverjnm fórzt í þessu
ferðalagi, Skipið var seinna sett á flot
og kostaði það um $100,000.
Nokkuð líkt fór fyrir herskipinu
Watereo í Arica. Perú, árið á eftir.
Flóðalda mikil, sem var ein sú stærsta
er sögur fara af, tók skipið og fleytti
því í gegn um aðalstræti borgarinnar
og færði það sjö mílur upp í land, þar
sem fstórvaxinn skókur stemdi ferða-
lagið. Seinna var gert úr því lystihús,
og þótti ávalt mjög einkennilegt.
Stundum hafa skipin horfið með
öllu og aldrei spurzt til þeirra. Eitt
af skipum þeim, er þannig hefir farið
fyrir, var léttiskipið Albany. Þetta
skip lagði út frá Bombay á Indlandi
vorið 1856 með 210 mans. Þegar það
sást síðast var það komið vestur undir
Vesturheimseyjar; það hvarf svo að
engar menjar þess hafa fundizt. Tveim-
ur árum seinna fórst léttisk ipið Levant
á sama hátt með 200 manns innanborðs,
einhver staðar á Atlantshafinu.
Engar menjar þessa skips hafa síð-
an fundizt, og ekkert vita menn um það
hvoit það hefir sokkið alt í einu eða
rekið um á hafinu ósjálfbjarga, enda
voru skipagöngur þá ekki tiðar um At-
lantshaf og örðugt að fá áreiðanlegar
fréttir. "Fregatan” Insurgent. sem
var tekin af Frökkum, fórzt á hafi úti
árið 1800 og hefir ekkert spurzt til henn-
ar síðan; hún hafðí 400 manns innan-
borðs. Sama er að segja um skipið
Wasp, sem fórst milli Gibraltar og Ma-
deira 1814, og Epervier, sem fórst árið
eftir.
Varðskipið Grampoz var á ferð til
Vesturheimseyja frá austurströnd
Ameriku 1812 og hvolfdist, að því er
menn halda með öllu saman. Árið
1830 fórst skipið Horner, með 200
manns innanborðs í nánd við Tampico,
og 1854 fórst briggskipið Porpoise ná-
lægt Formosa í Kíria, er það var á ferð
við strandmælingar, og fórust þar allir
sem á voru. 1862 fórst briggskipið
Bainridge i stormi framundan Hatteras
og fanst eldamaðurinn af skipiriu á far-
angri nokkrum fljótandi áliafinu tveim
ur eða þremur dögum síðar, og sagði
hann frá að sldpinu hefði hvolft. Árið
1877 fórst skipið Huron, sem var á ferð
suður til Norfolk, og hélt sig nærri
landi til að verjast áhrifum Golfstraums
ins; þar fórust allir mennirnir nema
skipstjórinn og nokkrir fyrirliðar.
Oueida fórsí 1869, full af hermönnurn
sem voru að halda heimleiðis frá Japan,
og var það með þeim hætti að brezkst
gufuskip, Bombay, rakst á það fram-
undan höfninni á Yokohama, og sökk
það þegar með öllu sem innanborðs
var.
I allri slysasögunni er ekkert slys
stærra en það sem vildi til í Apia.Samod
1889. I Apia er höfnin slæm og opin
fyrir hinum voðalegu veðrum sem eru
svo algeng við Kyrrahafið. Það lágu
þrjú Bandaríkjaherskip á höfninni,
Trenton, Vaudalia og Nipisic. Stormur
skall á með öllum þejm voðalegu undr-
um sem þeim fylgja í heitu löndunum,
og um kveldið voru skipin komin í
hættu. Fólkið í landi þyrptist ofan að
sjónum til að horfa á herskipin. þrátt
fyrir það þó stormur og rigning lemdu
alt utan í æði sínu. Fyrst fóru akkerin
á Nipisic að gefa eftir, og var skipinu
þá siglt á land, og björguðust skips-
Rifandi »*
Skemtisamkoma.
undir umsjón St. Hekln, I.O.G.T,
föstudngskvöldið kemur, 4. Marz,
Á NORTH-WEST HALL.
Glymjandi music, ræður, solos, og
— Recitations. —
PROQRAJT :
1. Instrumental Music... Mrs. Merril
and Mr. Anderson.
2. Solo.............Mrs. VV. Clark.
3. Recitation....Miss H.P. Johnson
4. Instrum. Music... Miss Magnússon
and Mr. Dulmann.
5. Ræða............Hon. J W.Sifton.
6. Instrum. Music......Mrs. Merril
and Mr. Anderson.
7. Upplestur.....Mr. Helgi Paulson.
8. Instrum. Music......Mrs. Merril.
and Mr. Anderson.
9. Recitation....Miss G. Johanson.
10. Instrum. Music... Miss Magnusson
and Mr, Dalmann.
11. Ræða..........Mr. Sv. Northfield.
12. Solo...........Mr. S. Anderson.
13. Instrum. Music...... Mrs. Merril
and Mr. Anderson.
14. Recitation.......Mr. I. Búason.
15. Instrum. Music .....Mrs. Merril.
and Mr. Anderson.
Samkoman er haidin til ágóða fyrir
Stórstúkuna. Forstöðunefndin vonast
eftir að allir, bæði Goodtemplarar og
aðrir, sem eru bindindismálinn hlyntir,
komi og skemti sér. — Kostar svo sem
ekki neitt: 15c. fyrir fullorðna og • Oc.
fyrir börn innan 12 ára. Komið og fyllið
salinn. Byrjar á slaginu kl. 8 e. h.
menn allir nema fimm eða sex. Fleiri
herskip, þýzk og brezk, voru á höfninni
og rakst brezka herskipið Calliope á
Vandaliu, svo hún slitnaði upp og rakst
á land undan veðrinu. Skipstjórinn á
Vandaliu og nokkrir foringjar ætluðu að
synda til Íands. en fórust á leiðinni,
hinir héngu utau í flak'nu og reiðan-
um. Rétt þegar Vandalia var komin á
land, slitnaði Trenton upp og rak til
lands. Þegar Treuton, með 450 manns,
barst undan veðrinu framhjá Vandaliu
hrópuðu þeir “þrefalt húrra fyrir
Varidalia” og þessir rúmt hundrað sem
héngu í reiðanum á flakinu af Vandalia
tóku undir með veikum rómi, og um
það bil er Trenton var að rekast á land,
spilaði lúðratíokkurinn á skipinu lagið
‘‘Starspangled Banner.” Um 140 hraust,-
ir sjómenn, þýzkir og ameríkanskir,
fórust í þeirri hviðu.
^tórkostleg kjörkaup í Janúar. 15pc. afsiáttur fyrir peninga.
C. A. Qareau, 324 Main St.
Lesið eftirfarandi verðlista. Hann hlýtur að gera ykkur a”veg forviða.
QRAVARA.
Wallbay yfirhafnir..$10.00
TILBUIN FOT.
Stórkostlegar byrgðir.
VERDLI5TI.
Framhald.
Buffalo “ $12.50
Bjarndýra “ $12.75
Racun “ $17.00
Loðskinna-vetling-ar af öllum teg-
undum og með öllum prísum. Menn
sem kaupa fyrir töluverða upphæð
í einu, fá með heildsöluverði stóra,
Gráa geitaskinnsfeldi.
Allir þessir fatnaðir eru seldir
langt fyrir neðan vana verð. Lítið
yfir verðlistann og þá munuð þér
sjá hvílík kjörkaup þar eru boðin.
Karlmanna-fatnaður, Tweed, alull
$3.00, $3.75, $4.00, $4.75, $5.00
og upp.
Karlmanna-fatnaður, Skotch tweed
$5.50, $6.50. $7.00, $8.50, $9.00,
$10.00 og upp.
Karlmann buxur, tweed, alull 75c.
90c., $1.00, $1.25, $1.50, $1.75
og upp.
Fryze yfirhafnir handa karlmönn-
um, $4.50 0g upp.
Beaver yfirhafnir fyrir karlmenn,
$7.00 og upp. — Ágæt drengjaföt
fyrir $1.50, $1.75, $2.00, $2.25.
ftfðr rLítk:ið fram verðið er
þér pantið með pósti.
Af þessum verðlista getið þér dæmt um, hvort eigi muni borga sig að verzla við mig.
Pantanir með póstum
afgreiddar fljótt og vel.
C. GAREAU
Mf‘rki: Gylt Skæri
J4 24 MAIN STR.
10 prósent afsláttur af allskonar fatnaði gerðum eftir máli.
— 26 --
hafði borðað ríflega. Hann fór af stað, i bezta
Skapi, og skálmaöi léttilega yflr um Hermanna-
torg og þaðan inn á Nevski Prospekt.
3. KAFLI.
Ivor var hinn kátasti í bragði, er hann fór af
stað með einn af góðu vindlunuin hans Maximy
Petrov í munninum. Fyrir fáeinum klukku-
stundum hafði hann komið til hínnar rússnesku
höfuðborgar í vandræðum yfir erindiriu sem
hann átti að reka, en nú voru allar torfærur
ar horfnar, og nýtt tímabil upprunnið fyrir hon-
um. Hann var bjartanlejta ánægður með Rúss-
land og Pétursborg, og einkanlega var honum
þó orðið vel til frænda síns. Honnm hafði verið
tekið mætavel á hinu gamla heimili hans. og nú
var hann að búa sig í að flytja þangað fyrir fult
og alt.
Lyndiseinkunnir Petróvanna lifðu í Ivor og
hið rússneska eðli hanshafði haldizt við gegn um
öll þau ár sem hann hafði verið í hinum nýja
heimi. Hugur hans var fullur framtíðarvona og
allra þeirra gæða, sem hann gat átt í vændum,
Hann sá sjálfan sig í anda sem erfingja þessarar
auðlegðar, er faðir hans hafði látið eftir sig, sem
meðlim hinna tignustu félaga St. Pétursborg-
ar ogaðlokum sem ráðanaut keisarans í hinu
mikla Rússaveld'.
Vínið hans Maximy Petrovs stóð auðvitað í
nánu samlandi við þessar hugleiðingar, en jafn-
— 31 —
Fyrir tjaldinu sem þakti sleðann, gat Ivor
ekki séð út. Hann hjóst við að farið yrði með
sig á aðallögreglustofuna á Nevski Prospekt, og
þótti honum þó leiðin vera orðin nokkuð löng.
Þegar sleðinn stanzaði að lokum voru þeir í fer-
hyrntum garði, umgirtum háum húsum á alla
vegu, og var farið með Ivor þaðan eftir löngum
og krókóttum gangi ofan í kjallára einn heldur
votan og óþverralegan.
Dyrunum var lokað rammlega, og er fanga-
vörðurinn fór í burtu og alt var orðið hljótt,
þóttist Ivor sjá að mál sitt yrði ekki tekið fyrir
þá um kvöldið. Hann þóttist viss um að frændi
sinn mundi fljótt komast eftir hvar hann væri
niðnr kominn. Honnm fanst þetta alt eigin-
lega hlægilegt, og fyrir það tókst honum að gera
sig svo rólegan, að hann gat sofnað, og sofið
vel.
Ivor var settur í fangelsið seint á lau . ar-
dagskvöld, og þriðjudaginn næst á eftir kom eitt
af djörfustu blöðunum í Pétursborg með eftir-
fylgjandi grein :
“Vór höfum sannfrétt að Níhilisti einn var
tekinn fastur í gestgjafahúsi einu á Nevski Pro-
spekt á laugardaginn var. Ýms hættuleg vopn
fuudust í farangri hans og sömuleiðis mikið af
ritum og bréfum frá gjöreyðendum "í London.
Sá sem á mestar þakkir skilið fyrir að hafa náð
þessum mann' er Feodor Cunsberg. hinn árvakri
ritari lögrpglustjórrin rmnar. Þej/ar þetta er
skrifað er fanginn óefað á leiðinni til Síberíu”.
Ofantituð grein vakti auövitað heilinikið um-
tal og sló ótta yfir marga af Nihilistum í höfuð-
— 30 —
Hann átti sarnt bágt með að stilla sig, og
oftar en einu sinni var hann rétt við að svala
reiði sinni á lögregluþjónunum, sem voru að
reita sundur farangur bans, og lesa yfir þeim
þær blóðugustu skammir sem bann átti í eigu
sinni.
“Bezt að veru rólegur’, hugsaði hann. ’Þeim
verður goldið fyrir frammistöðuna áður en líkur.
Eg skal kenna þeim lexíu, sem þeir skulu ekki
gleyma nndireins’.
Þcgar lögregluþjónarnir voru búnir aðrann-
saka hvern krók og kima, án þess að nokkuð
meira findist, sópaði Stamm umsjónarmaður
skjölunum ofan í tösku (sína og lagði skamm-
byssurnar ofan á þau, og setti síðan húsgögnin í
Sömu stellingar aftur. Dyrunum var því næst
lokað, og allur bópurinn lagði af stað niðurstig-
ann og út um bakdyrnar á gestgjafahúsinu, Það
var farið að snjóa, en í gegnum drífuna sást
luktur sleði og hestar fyrir, Ivor var nú ieiddur
út þancað og drifinn inn í sleðann, en þrír líig-
reglnþjónar fylgdu honum og lokuðu hurðinni
vandlega. Umsjónarmaðurinn stjaldraði við
úti til að tala við gestgjafann, sem hafði fylgzt
með út fyrir dyrnar,
“Þér segið ekki orð um þetta, ef þér viljið
halda leyfisbréfinu yðar”, heyrði Ivor hann
segja.
“Ég skil yöur, herra minn”, var svarið.
Sramm iiiiisjóiiariiiaður kvi'ddi og stökk svo
upp á sleöann hjá ökumanninuni, ineð töskuna
sina i heridinni, og í sama bili voru hestarnir
farnir af stað í flugaferð.
- 27 —
vel eftir að rykið var úr höfði hans, voru hug-
sjónir hans hinar glæsilegustu, Hann vissi að
hann yar hinn rétti erflngi föður síns. Hann
hugsaði að erfðaskráin, sem týnzt hafði, mundi
finnast aftur, — já, hann var viss um að hún
hlyti að flnnast. Hann ætlaði ekki að taka við
öllum arfinum, hugsaði hann með sér. Nei, hann
ætlaði að eins að taka helminginn. Það var það
sem móðir hans hafði viljað láta hann gera,
Ivor var hryggur mjög yfir dauða föður síns.
Það var satt, að Aiexis Petrov hafði farizt illa
við konu sína og son sinn, en það var afsökun
fyiir hari".að fláræði hafði verið við hann beitt.
—Og svo hafði hami játað yfirsjón sína, ef það
var sattsem í bréfinu stóð.
Hngsnnin um leiði móður hnns. þúsundir
mílna vestur í heimi. hleyfti hita í Ivor, og hann
sór að hefna iiainia móður sinrar á þeim sem
höfðu rægt hana við föður hans. Hann ætlaði
að leita hinn seka uppi með hjálp frænda síns, og
láta lög ganga yflr harin. Það hlaut að vera
möguiegt að ná honum, ef hann var lifandi á ann
að borð.
Þegar Ivor var búinn að gera þessar ráðstaf-
anir fór honum að létta í skapi. Hann fór nú
aftur að hugfa um framtíðina ogvar orðinn svo
niðnrsokkinn í glæsilegar vonir og velgengni. að
hann var kominn nokkuð fram hjá gestgjafahús-
inu er hanti géði að sér. Hann sneri til haka er
hann áttaði síg, og gekk inn í gestgjafahúsíð í
því hann flpygði frá sér endanum af vindlinum,
sem hann hafði verið að reykja.
Ef Ivor hefði verið ögn minna niðursokkinn