Heimskringla - 07.04.1898, Blaðsíða 2

2
HEIMSRKlMuLA, 7. APRIL 1S98
Heimskringla.
Verð blaðsins í Canada o« Bandar. $1.50
nm árið (fyrirfram borgað). Sent til
íslands (fjrrirfram borgaö af kaupend-
-tn blaðsins hér) $1.00.
Seningar seudist í P.O. Money Order
.egistered Letter eða Express Money
Qrder. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með aílöllum.
þá væri það glæpi næst að kasta burtu
til tveggja manna nær fjórum mil
jónum ekra af, ef til vill, auðugasta
gulllandi heimsins, fyrir að eins 150
mílna langan brautarstúf.
B.
F. Walters,
Útgefandi.
Office
Corner Princess & James.
P.O. BOX 305
Stickine-brautin.
Þá er nú Senatið í Ottawa búið
að láta í ljósi skoðun sína á Stickine-
brautar-frumvarpinu. Atkv.greiðsl-
an um það fór fram 30. Marz, og var
frumvarpið felt með 52 atkv. gegn
14, það er að segja hreinn meirihluti
á móti frumvarpinu var 38 atkv.
Það var oft og á marga vegu
búið að reyna að þröngva senatinu
til þess að aðhyllast þetta dæmalansa
stjórnarörverpi. Það var revnt að
sýna fram á hve afarnauðsynlegt það
væri að fá greiðar samgöngur til
Yukonhéraðsins. og að eini vegurinn
til þess væri að láta byggja 150mílna
langan járnbrautarstúf, frá Stickine-
ánni til Teslin-vatnsins, An þess að
taka nokkurt tillit til þess, að ána og
vatnið er að eins hægt að nota til
siglinga svo sem þrjá mánnði af ái inu
sökum ísa, og svo þar að auki að áin
er ekki fær, vegna grynninda, nema
fyrir fiatbotnaða dalla, þegar nokkuð
dregur frá sjá. Og 'svo er það enn
eitt, að öll líkindi voru til að Banda-
ríkin heimtuðu toll af varningi þann-
ig fluttum eftir Stickine-ánni, þar eð
hann liLut að affermast innan landa-
mæra Bandaríkjanna.
Því var slegíð fram af stjórnar-
sinnum, að ómögulegt yrði að koma
nægum vistaforða inn í Ynkonlandið
fyrir námamenn og aðra, ef þessi
ómerkilegi járnbrautarstúfur fengist
ekki. Svo var það einnig borið fram
að Canadastjórn yrði því sem næst
ómögulegt að viðhalda nokkurri
reglu eða réttarskipun þar, ef sam-
göngurnar yrðu ekki greiðari en þær
eru nú. I stuttu máli, voru tiltíndar
allar verulegar og ímyndaðar ástæð
ur, sem að einhver.ju leyti gátu fegr
að eða afsakað þennan dæmalausa
gjörræðissamning stjórnarinnar við
þá McKenzie & Mann, svo að þjóðin
misti sjónar á eða tæki ekki eftir fj ir-
glæfrunum sem lágu til grundvallar
fyrir þessum samningi.
En nú er stjórnin búin að reka
sig á það, að þjóðin heflr vakandi
auga á öllum refsporum hennar. Því
það er enginn efi á því, að efrimál-
stofa sambandsþingsins hefir mikið
farið eftir þeim röddum sem heyrð-
ust fri þjóðinni á móti þessu endemis-
frumvarpi. Og þessar raddir komu
ekki einungis úr flokki Conservativa,
heldur einnig frá Liberölum sjálfum
viðsvegar um landið, og enda sum
Liberölu-blöðin, sem ekki eru alveg
skert allri sanngirni þegar um póli-
tisk flokksmál er að ræða, tóku ó-
mjúgt í taumana hjá stjórninni og
reyndu að sannfæra hana um, hversu
mikil heimska og bíræfni það væri,
að kasta þannig út eignum almenn-
ings. Og jafnvel ýmsir af sjálfum
Liberalþingmönnunnm f neðri mál-
stofunni, sem greitt höfðu atkvæði
samkvæmt vilja stjórnarinnar, gáfu
ótvírætt í skyn, að þeir væru von-
daufir um nokkrar góðar afleiðingar
af þessu jámbrautar-braski stjóraar-
innar.
Það er engum blöðum um það
fletta að efriraálstofan hefir litið á
þetta mál eins og allur almenningur
gerir, nefnilega að stjórnm eftir samn-
ingi hennar við þá McKenzie & Mann,
mundi borga fyrir þennan járnbraut-
arstúf fjórfalt meira en kostaði að
byggja hann, og svo þar á ofan hefði
þessi braut ómögulega getað komið
að tilætluðum notum.
Svo er þá þetta minnisstaiða
frumvarp Liberalstjórnarinnar dautt
og graflð f þetta sinn að minsta kosti
og á efrimálstofan skilið þakkir Can-
adisku þjóðarinnar fyrir það, að
koma í veg fyrir þetta stórkostlega
fjárglæfrabragð stjórnarinnar. Því
þótt allir mennaf öllum flokkum við-
urkenni, að gott væri og þarflegt að
greiða fyrir samgöngum til Yukon,
Kannsóknirnar.
Lögstjórnarráðgjafi fylkisins, Hon
J. D. Cameron sagði þinginu fyrir fá
um dögum, að máisóknir þær sem
Manitobasfjórnin lét höfða eítir sfð
ustu Dominionkosningar, á hendur
mörgum af umsjónarmönnum at
kvæðakassanna (Deputy returning
Offlcers), hefðu kostað fylkið 8274.10,
Hann sagði reyndar að Doininion
stjórnin hefði l&gt eitthvað af skild
ingum til þessa þokkalega fyrirtækis
en kvaðst ekki vita hve mikil sú
upphæð væri, en hélt að hægt væri
að flnna það í rfkisreikningunum.
Nú skildi maður ætla að þessi $274.íO
upphæð, sem ráðgjafinn játaði að
hefði verið varið til þess að ofsækja
þessa menn fyrir ímyndaðar atkvæða-
falsanir, mundi vera finnanleg
fylkisreikningunum. En það er ekki
því líkt. Ekki einn einasti stafur er
þar er sýni að nokkurri slíkri upp
hæð hafi verið varið til þessa, og sýn-
ir þetta vel hve kæn stjórnin er að
fela þær útborganir í reikningunum,
sem hún skammast sín fyrir að láta
sjást. Það er ekki ólíklegt, ef hægt
væri að þvinga Mr. Cameron til að
segja satt, að þá kæmi í Jjós, að út-
gjöld fylkisins við þessar svívirðilegu
málsóknir hefðu í rauninni orðið
miklu meiri heldur cn þessir frainan-
töldu $274.10. í fylkisreikningun-
um sést, að í mið-iögsagnarumdæm-
inu hefir Geo. Clark o fl. verið borg-
ið $383.40 vitnakaup, og Henry
Duncan o. fl. $979.10, einnig vitna-
kaup. En svo hefir Geo. Clark o. fi.
einnig verið borgað $1888.25, kvið-
dómendalaun ; alls borgað 82950.90.
Árið áður var vitnakaup i þessu sama
lögsagnarumdæmi að eins S38.30 og
kviðdómendalaun $1143.50, svo að
kostnaðurinn var hátt á annað þús-
und dollars hærri í þessu eina lög-
sagnarumdæmi, sem afleiðing af hin-
uin svívirðilegu ofsóknum stjórnar-
innar á hendur þessum saklausu
mönnum.
Svipaður aukakostnaður átti sér
einnig stað í austur-lögsagnarumdæm
inu, og er það einnig afleiðing af
stjórnarofsóknunum. Það er því sjá-
anlegt, að þeir $274.10, sem Cameron
telur að þessi mál hafi kostað fyfkið,
er í raun réttri að eins mjög lítill
partur af öllum þeim kostnaði sem
stafaði af þeim, og sem er skrúfað út
úr gjaldþegnum fylkisins algerlega
að óþörfu.
En svo er að víkja að ríkisreikn-
ingunum síðustu. Þeir sýna að Laur-
ierstjómin hefir borgað út til þriggja
lögmanna hér í Winnipeg (allra of-
stækisfullra fylgifiska “liberala) nær
ELLEFU ÞÚSUND DOLLARS
($10964.41) fyrir vinnu og tilkostnað
í sambandi við þessar atkvæðafölsun-
ar-rannsóknir, og er sjálfur J. D.
Cameron einn af þessum þremur
herrum.En þetta er að eins ein af þess-
um makalausu sparnaðaraðferðum
Laurierstjórnarinnar, eitt af því sem
á að miða til þess að létta sköttum á
gjaldþegnum rlkisins og minka þjóð-
skuldina. En þeir verða eflaust
margir sem líta svo á, að Mr. Came-
ron, sem er einn af æðstu ráðgjöfum
í Greenwaystjórninni með $3600.00
árlegum launum (að meðtöldu þing-
kaupi) ætti að geta komist af án
þess að þurfa að lifa á dúsu frá ríkis-
Pólitiskar hugleiðingar
Eins og lesendum Hkr. mun kunn-
ugt vera er nú um stundir mest talað
um stríð við Spánverja, Blöðin gera
töluvert veður og slá um sig með stór-
um orðum; sum þeirra (leigutólin) eru
ekki ætíð sjálfum sér samkvæm. Þegar
'Wall Street’ talar um strið, þá eru þau
auðvitaðð á förum i stríð og tala svo
gífurlega um blcðálfur, að meir líkist
hrikalegum rímnakveðskap. en rithætti
vorra daga. Maður er nefndur Henry
Clews; hann er vel ritfær og hefir á sið
ustu árum aflað sér frægðar með ‘Wall
Street’-bréfum sínum, er hann skrifar
og sendir út um heiminn i viku hverri.
12. Marz segir hann í bréfi sínu á þessa
leið:, ‘Ég held það verði affarabezt fyrir
hinn ríka hluta jþjóðarinnar, að Spán
gefi Cuba nýja stjórnarskrá, er veiti
þeim sjálfsforræði.ekki samt ótakmark-
að, heldur að Spán sé talin sem eigandi
Cuba; það er að segja, að Cuba sé talin
partur af spánska rikinu. En vilji nú
Cuba ekki ganga að þessum kosti, held
ég réttast að Bandarikin þvingi Cuba
til að taka þessa stjórnarbót. og taka
að sér með tilstyrk Batidaríkjanna part
af skuldum Spánar, segjum helminginn
og endurnýa þessi Spánar skuldabréf
og gefi út jafna upphæð af Cuba skulda-
bréfum, ábyrgð Jaf Bandaríkjunum”.
Svo mörg eru orð þessa manns, sem
er bergmál af því er skuldabréfaprang-
ararnir á Wall Street hugsa og tala. Nú
er spursmálið, hvað þjóðin huvsar um
þetta. Eitt er víst, að flestum blöðum
landsins kemur saman um það, aðeitt-
hvað ætti að gera til þess að enda þetta
voðalega ástand sein er á Cuba. 600.000
menn, konur og börn hafa mist lífið á
einn eða annan hátt af völdum ófriðar-
ins síðan hann byrjaði, en Samt segja
þeir Hanna, : McKinley & Co., að það
séekkert stríð á Cuba, Hvað segir
þjóðin um það, og hvað segir mannúðin
um það,-; Ér ekki ólíklegt að einhvern-
tíma verði eitthvað annað tekið til
greina. en vilji auðkýfinga, er verzla
með skuldabréf heimsins, en hvað langt
er þess að bíða, er enn óvíst.
Mörg blöð, sem hafa fylgt stjórn
inni og hvítþvegið alla hennar glæpi og
glappaskot, eru nú farin að kvarta urn
aðgerðaleysi hennar og enda bera sér
munn, að stjórnin sé algerlega á bandi
Wall Street. Þannig segir Chicago
Tribune fyrir fáum dögum. í ritstjórnar
grein: “Þnð lítur út fyrir að stjórnin
hirði lítið um heiður þjóðarinnar, og
sést þess nú glögt merki, að gamli
Blaine er hniginn til jarðar, Þingið
virðist vilja halda uppi virðing þjóðar
innar, en svo er stjórnin stefnulaus
sníst um möndul sinn; hrópar strið.
þegar Wall Street hvíslar styrjöld; talar
svo næsta dag um frið, hvað sem það
kosti; þegar Wall Street vill frið, með
öðrum orðurn, ef það heldur þaðgeti
grætt meira á’ striðsskuldabréfum
Bandaríkjanna, en sem svari tapinu
skuldabréfum Spánar, þá vantar þá
ekki annað en stríð, Og þvi verður ekki
neitað, að stjórnin havar seglum eftir
vindi. eftir því sem blæs í Wall Streef,
Stæði þessi vitnisburður í blöðum, sem
eru andvíg stjórninni. mætti segja að
lítið mark væri takandi á glamranda
þessum, en þegar aðrar eins raddir og
sú sem að framan er rituð stendur í rit
stjórnardálkum blaðs, sem er málgagn
þess flokks, er stjórnin tilheyrir, þá
verður manni að spyrja.' Hvert er
þjóðina að rekaV Er það virkilega svo
að fáir auðmenn, er hafa skrifstofur sín
ar á Wall Street ráði öllu, hafi alt fram-
kvæmdarvald stjórnarinnar? Sé svo
eins og margt virðist benda á, þá er ó-
þarfi að vera að blása um frelsi og
frama þessa lands. Þegar peninga
víxlarar þjóðarinnar halda hverju sæti í
musteri frelsis og farsældar, þá verður
ekki annað séð, en þetta mikla lýðveldi
er allur hinn mentaði heimurhefir dáðzt
að. sé nú horfið að mestu, að eins eftir
hilling er vilir sjónir um nokkur ár,
fyrir þeim er að eins stara á yfirborð
hlutanna, en hirða ekki um samband
orsaka og afleiðinga.Það er satt.vér höf-
um ekki konung, en vér höfnm kon-
unga. er stjórna fjöldanum, er berzt
hingað og þangað fyrir boðaföllum við'
burðanna, um hið pólitiska úthaf eig'
ingirni og yfirdrepskapar, og hver einn
þessara konunga er eins skaðlegur frelsi
alþýðu, eins og þó hann væri krýndur
og hefði veldisstól sinn i Wall Street
eða hvar annars staðar sem vera skal.
stjárninni og allra síst ætti hann að
láta þannig lagaðan persónulegan
hagnað koma sér til að hetja slíkar
ofsóknarrannsóknir á hendur sak-
lausnm mönnum, sem dómstólarnir
hafa sýnt að gert hefir verið í ofan-
greindum tilfellum.
WlNNIPEGINGUR,
3000 pör
DANSKRA ULLARKAMBA
[Merktir J. L]
Við ábyrgjumst þá. Sendir til ykkar
fyrir $1.00. Skrifið til
Alfred Andresen A Co.
Western Importers, 1302 Wash Ave. So.
Minneapolis, Minn.
eða til <í. Mwansoll,
131 Higgin St., Winnipeg, Man
EDMUND L. TAYLOR,
Barrister, Solicitor &c.
Rian Block,
492 Main Street,
Winnipeg.
Eg hefi þá trú — það er min sann-
færing —, að hver synd hafi sína hegn-
ing í för með sér. Bandaríkjamenn hafa
syndgað þegar þeir fylgdu í hugsunar-
leysi eigingjörnum og óþjóðhollum leið-
togum, enda er nú þjóðin farin að finna
til sársauka hegningarinnar, þvi ef
þingmenn þjóðarinnar semja lög, sem
eru vinveitt alþýðu, þá vill ætíð svo tii,
að hæztiréttur álitur þau ósamhljóða
stjórnarskránni og strykaryfir þau með
votum njarðarvetti, og þannig endar
þeirra tilvera, en það eru viðurkend
sannindi af öllum flokkum, að í hæsta
réttlandsins hafi ekki aðrir menn verið
útvaldir um næstl. 20 ár, en þeir sem
mentaðir hafi verið í skóla einokenda,
járnbrautarlögmenn eða lögmenn ann-
ara einvelda. Einn herra, er nú situr
í þessu þýðingarmikla sæti, náðí tiltrú
fólksins, með því að verndabrennivíns-
einveldið(ll) og hjálpa þvi til að fótum
troða landslög og siðvenjur. Því dæm-
ist rétt að vera, að hann fengi þetta
hæga embætti sem umbun trúrrar
þjónustu í vingarði auðvaldsins. Marg-
ir hafa sagt við mig: Tilhvers er að
tala um þetta. Það er nú raunar satt,
sem þú segir, en auðvaldið hefir einlægt
ráðið öllu í heiminum og mun halda á-
fram að gera svo, þó þú og ótal þinir
líkar nöldri eitthvað. Þegar alt kemur
til als, þá er dollarinn aðal aflið, aðal
þungamiðjan, er aðrir viðburðir sög-
unnar snúast um. Ég viðurkenni sann-
indi þessara áminninga meðbræðra
minna, og fyrirgef þó ég og mínir líkar
séu stundum kallaðir nöfnum, er ekki
taka sig sem bezt út á prenti, því ég
hefi alt af haft þá skoðun, að þegar mót
stöðumaður minn svarar framsögu
minni með uppnefnum og illyrðum, þá
lýsi það því, að hann hafi lítið af nýt
um röksemdum, eða þá að hans andlega
ástand sé í hörmulegu ástandi, svo við
það sé ekki koraandi. En svo eru aðr-
ir, er segja: Hvað er hægt að gera til
að græða sár þjóðlíkamans? Það er
margt sem þarf að gera, en sérstaklega
er það eitt atriði, er mér virðist koma
oss íslendingum við, eins og raunar
öllum innflytjendum, og það er að afla
oss þekkingar á stjórnarfyrirkomulag
þessa lands, er vér köllum vort fóstur-
land; afla oss þekkingar á hinum ýmsu
málum, sem efst eru á dagskrá í það
eða hitt skiftið, svo vér getum gengið til
verks með brennandi sannfæringu þeg-
ar vérgreiðum atkvæði og vitum að vér
erum að gera skyldu vora, samkvæmt
vorri innri rödd, rödd samvizkunnar,
en ekki að vér köstum atkvæðum vor-
um hugsunarlaust ogvitum ekki ein-
göngu hvað vér höfum kosið eða hafn-
að. Það er ekki heilsusamlegt að fjöldi
kjósenda viti ekki hvað er verið að velja
uin, gangi bara sem sauðir til slátrunar
og kjósi eins og 'Brown eða Toin' segir
þeim, og segi svo á eftir: Mér stóð al-
veg á sama; ég bara greiddi atkvæði
eins og Tom sagði mér; hann merkti
seðiiinn fyrir mig; ég vissi ekkert um
hvað var verið að rífast um, en hann
hefir máské vitað það. — Þetta er voða-
legt ástand, í lándi þar sem lýðstjórn
er, og hver einstakur borgari hefir eins
mikið vald og æðstu embættismenn
landsins, Eg get ekki stilt mig um að
geta þess við þetta tækifæri, að eftir
minni eigin reynd við kosniugar hér,
þá eru landar betur[að sér og vita meira
um hvað er verið að kjósa, en aðrir inn
flytjendur. Þeir skilja mikið betur
stjórnarfyrirkomulagið, en t. d. Norð-
menn. Þess munu engin dæmi að Isl.
hafi greitt atkv. fyrir ríkisstjóra án
þess að vita nafn hans, eins og ég vissi
til um Norðmann, er var búinn að vera
hér nærfelt 20 ár. Hann var að kjósa
ríkisstjóra. og vissi að fyrra nafnið var
Knútur, en seinna nafnið vissi hann
ekki um, ekki heldur hvaða embætti
þessi Knútr víldi ná. Samt var þessi
náungi laiddur upp að atkv. staðnum
og þar leysti hann af hendi sína þegn-
legu skyldu, ekki eins og hans eigin
sannfæring sagði honum að gera þaö,
heldur eins og atkvæðasmalinn vildi að
hann gerði. Þetta er að eins eitt til
felli og ótal fleiri gæti ég tilgreint, ef
þörf gerðist, en þetta ætti að vera nóg
til þess að koma mönnum í skilnimr
um að hver einstaklingur verður að
kynna sér undirstöðu atriði þess rikis,
eða þjóðar, sein hann er meðlimur af, ef
hann á að geta tekið þátt i stjórnmálum
og greitt atkv. eins og skynberandi
manni sæmir að gera, samkvæmt því er
hans eigin skynsemi segir honum að sé
rétt.
Fyrir mörgum árum síðan fundum
við landar hér í Minnesota til þeirrar
þarfar, er oss fanst þá svo brennandi.
Vér mynduðum félag, er eingöngu hafði
það starf, að uppfræða felagslimi um
borgaraleg róttindi og skyldur. Það
félag varð ekki gamalt, af því um þær
mundir myndaðist annar félagsskapur
hér.sem er þannig, að annar féiagsskap-
ur eyðíst við návist hans. Eu hvað
sem því líður, þá er ég sannfærður um
að þetta félag vort var spor í rétta átt
og bar ávexti til góðs fyrir þann stutta
tíma er það starfaði á meðal vor. Má-
ské landar í hinum ýmsu nýiendum hafi
líkan félagsskap, er verið hefir lánsam
ari en borgarafélagið okkar.
Viðvíkjandi.því að auðurinn sé það
vald. er ekki verður á kné komið, vi)
ég svara því. að ég vil ekki trúa þvi, af
þvf mór finst þá svo lítið verða úr
menning og framförum. sem þó eru
virkilega miklar, og svo mikið er um
blásið, o? svo þykir mér svo lítilmann-
legt að gefast upp, þó illa þyki ganga
og þó maður sjái að réttur og mannúð
verði undir allajafna. Engin nýtur
skipstjóri yfirgefur skip sitt fyren hann
þykist viss um að ómögulegt sé að
verja það strandi. Eins vírðist mér að
hver maður sem elskar þetta land og
hefir þá trú, að mannúð og réttlæti
sigri einhverntíma, eigi að halda beint
að því takmarki, er happasælast virð
ist fyrir fjöldann og mesta von gefur
um sigur yfir rangsleitni auðvaldsins.
Látum eftirkomendur vora sjá þess ljós
inerki, hvert vér höfum verið að halda,
og fyrir hverju vér börðumst næðan
aldur og kraftar entust. Látum þá lika
sjá það, að vér höfum skilið kröfur tím-
ans; að trú vor um sigur hafi verið
bygð á þekkingu, á reynslu. en ekki á
glamranda óvandaðra leiðtoga og leigu-
tóla.
- G. A. Dalmann.
B. G. SKULASON
ATTORNEY AT LAW.
SKRIFSTOFA í BF.ARE BLOCK.
Graml ForkN, IV. D.
A leið til Yukon.
Um borð á gufuskipinu “Islander,”
í Marzmánuði 1898.
Vegna þess að ég hefi ekki tima til
að skrifa öllum þeim er báðu mig þess
áður en ég fór frá Winnipeg. þá vil ég
biðja Heimskringlu fyrir þessar línur,
og ætla ég ekki að þreyta lesendurna
með löngum formála eðalýsingum lands
eða ferðalags vestur til Kyrrahafsins, og
byrja ég því ekki fyr en ég kom til
Victoria, miðvikudagsmorguninn 2.
Marz, og mætti mér á lendingarstaðn-
um fornkunningi minn, Hinrik Eiriks-
son frá Svignaskarði. Tók hann mig
þegar heim til sín og hélt ég tilhjá hon-
utn á meðan ég dvaldi á eyjunni, er var
þar til á miðvikudagskvöldið 10. s.m.,
er ég fór til Vancouver ásamt Mr. Jóni
Bíldfell, er kom út til eyjarinnar daginn
áður, bæði til að láta mig vita að þeir
félagar hefðu áformað að kaupa útgerð
sína þar, og sömuleiðis til að sjá sig um
þar eð tírainn var nægur, því gufuskip-
ið sem við ætluðum með norður. átti
ekki að fara frá Vancouver fyr en þann
16. Marz.
Ég sá flesta Islendinga sem heimili
hafa í Victoria, og tóku þeir mér allir
með hinni mestu velvild og gestrisni.
Þeir fóru með mig um allan bæinn og
sýndu mér alt hið markverðasta sem
þar ber fyrir augun. Victoria er all-
þriflegur bær með eitthvað um 20.000
íbúum, en fáar byggingar sá ég þar er
mér þótti mikið í varið, að undanteknu
þinghúsinu og pósthúsinu, sem bæði
eru nýbygð. Þinghúsið er bygt úr sög-
uðum steini og er mjög vandað að öl.um
frágangi, og í sambandi við það er fall-
egur salur sem geymir, ekki stórt, en
mjög vel valið gripasafn (Museum).
Pósthúsið var ekki fullgert, en verður
myndarlegt hús þegar það er fullgert.
Skipalegi í Victoria er fremur gott að
undanteknu því, að það er ekki nógu
djúpt fyrir stórskip, og er í orði að fylk-
isþingið í British Columbia muni veita
fé til að dýpka höfnina nú á komandi
sumri. Verkamenn bjuggust því við
mjög arðsömu sumri ef byrjað yrði á
þessu verki. Þegar ég var þar, var
kaupgjaldið $2.00—$2.25 á dag við ó-
breytta vinnu, og hefði það þótt upp-
gripa kaup í Winnipeg í byrjun Marz-
mánaðar. Yfir höfuð sýndíst mér mik-
ið lífvænlegra fyrir verkamanninn þar
en austurfrá, fyrir utan hvað tíðin er
miklum mun mildari og betri, því mér
var sagt að als einusinni hefði frosið þar
síðastl. vetur svo að verulega hefði sést
is á vatni, og einusinni eða tvisvar snjó-
að svo sporrakt hefði orðið.
Hér um bil 4 mílur frá bænum hefir
stjórnin herskipastöð ásamt viggirðing-
um og hermannaskálum, en ekki kom
ég þangað. — Ég skilst svo við Victoria
raeð hlýjum þakklætishug til allra Is-
lendinga þar er ég hafði tækifæri til að
kynnast.
I Vancouver hitti ég engan íslend
ing, enda þótt mér væri sagt að þar
væru tveir eða þrír; en við landar héld-
um hóp er við gátum og höfðum þar
skemtilega dvöl. Við héldum allir til
i tjaldi hr. T. Thomasar og byrjuðum
þar okkar Yukonbúskap, og kunnum
þvi mætavel. Gufuskipið “Islander”
kom ekki til Vancouver fyr en laugar-
dagskvöldið 19. Marz, og var þá mann-
margt við skipakvina, því að um 250
manns biðu eftir fari og vildu allir vera
fyrstir til að komast um borð, til að ná
sér í rúm og sem bezt þægíndi. Okkur
íslendingunum gekk það allvel og náð-
um allir í þægileg rúm ; en fjölda marg-
ir urðu að liggja á gólfinu á farangri
sínum, því að eins 200 rúm voru á skip-
inu, en farþegjar voru um 380, og voru
alls á skipinu 405 manns, að rneðtöldum
75 skipsmönnum. Gufuskipið ‘Islander
er eflaust bezta og fínasta skipið sem
gengur norður til Alaska, því i fyrstu
var það bygt einungis til að flytja fólk
millum hafnborganna á Kyrrahafs
ströndinni, en þegar Klondike-farirnar
hófust.var það tekið til þeirra flutninga,
þvi óhætt er að fullyrða, að hver sá
gufubátur sem sjófær getur heitið, er
hafður í förum til Alaska um þessar
mundir, og munu vera um 100 skip í alt
í þessum förum. Gufuskipið Islander
er registerað fyrir að geta tekið 450 far-
begja og 487 tons af vörum. Það hefir
217 hestaatí.
Eins og ég gat um áður, fórum við
um borð í Vancouver að kvöldi hins 19.
Marz, en ekki var lagt af stað fyrri en á
sunnudagsmorguninn þann 20., og yar
haldið í norð-vestur allan þann dag,
með fastaland British Columbia á stjórn
borða en Vancouver-eyjuna á bakborða
og var útsýnið hið fegursta, því ekki er
flóinn breiðari en svo, að maður getur
notið útsýnisins á báða vegu. Eg get
ekki lýst þvi í færri orðum én þessum
tveimur vísuhendingum, sem ortar voru
heima á Fróni endur fyrir löngu :
“Skógi fríðum vaxið var
Vers og hlíða milli.”
Vancouver-eyjan er um 350 mílur á
lengd og frá 6 til 25 mílur á breidd, og
skildum við við hana kl. 1 um nóttina
og komum þá í fióa er heitir “Queen’s
Charlotte Sound”, og vorum við um tvo
klukkutíma að fara yfir þennan flóa,
en frá því að við sleptum honum og þar
til aðfaranótt þriðjtidagsins, fórum við
eftir þröngum fjörðum með háfjöll á
báðar hendur, og er svipmikil sjón að
sjá, hvernig náttúran hefir útbúið skipa-
leið þessa, svo að hverjum smábát er ó-
hætt fleiri hundruð mílur á fjörðum
þessum, næstum að segja í hvaða veðri
KOSTABOÐ.
Sendið strax 10 cents í silfri, og eg skal
sei-da ykkur með næsta pósti mjög fall-
egan PRJÓN í hálsbindið ykkar. ís-
lenzkur fáni, með náttúrlegum litum,
er á hverjum prjóa. Þessir prjónar eru
snildarverk. Það er ómögulegt að lýsa
þeim fyllilega. íslendingar ætt að vera
"stoltir” af að eiga og bera einn af þeSs-
um prjónum. Sendið eitir einum. Ef
þið eruð ekki ánægðir með þá, fáið þið
borgunina tíl baka. Það er sanngjarnt.
Tveir prjónar fjrrir 15c.
Ég vil fá agenta.
J. LAKANDER.
Maple Park, Kane Co., 111., U.S.A
Exchange Hotel.
©12 ZMZ-ÁYIJSr ST_
Þegar þið viljið fá GÓÐANN DRYKK,
Þegar þið viljið fá GÓÐA MÁLTÍÐ,
Þegar þið viljið fá GÓÐAN NÁTTSTAÐ
þá munið eftir því, að þið
fáið hvergi betri aðbúnað
að öllu leyti, en hjá.
II BATHBURN,
EXCHANGE HOTEL.
Jlnin Sítr.
Dr. N. J. Crowíord
PHYCICIAN AND
SURGEON ....
462 Main St.. Winnipeg, Man.
Office Hours froin 2 to 6 p.m.
OLI SIMONSON
MÆLIR MEÐ SÍNU NÍJA
718 .11 n i n Str.
Fæði $1.00 á dag.
Bmnswick Hotel,
á horninu á Main og Rupert St.
Er eitt hið ódýrasta og bezta gistihús í
bænum. Allslags vin og vindlar fást
þar mót sanngjarnri borgun.
McLaren Bro’s, eigendur.
Lítið á eftirfylgjandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEMNER,
i Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vöruna sjálfur
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
sérhvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur með
sómasamlegri brúkun,
Áður seldar Nú á
16 potta fötur 90 cts. 67 cts.
14 potta fötur 75 “ 55 “
12 potta fötur 70 “ 52 “
14 " “ með sigti $1.10 78 “
17 potta diskapönnur 90 ct. 70 “
No. 9 þvatta Boilers $2.50 $1.90
J. E. Truemner,
Cavalier, N-Dak.
National Hotel.
Þar er staðurinn sem öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta og þægilegasta og
skemtilegasta gestgjafahús í bænum.
Fœili ad cins #1.00 a dag.
Ágæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
HENRY McKITTRICK,
—eigandi.—
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sem til er í Pembina Co. er
Jennings House,
Cavalíer, N. l)ak.
PAT. JENNINGS, eigandi.
Kaupið þér
gott brauð ?
Það er spurning sem hver heimil-
isfaðir ætti að íhuga nú, þegar
brauð er svo ódýrt, ekki nema
5-6 c. braudid.
Því þá ekki að kanpa það bezta
brauð sem búið er til í Canada,
sem er áreiðanlega brauðið hans
Boyds
Þá fyrst finnur þú mismuninn
sem er á brauðum ýmsra bakara.
Kallið á einhvern af keirurum
vorum o.g verzlið við hann.