Heimskringla - 07.04.1898, Blaðsíða 1

XII. ÁR
NR 26
Heimskríngla.
i
WINNIPEG, MANITOBA, 7. APRIL 1898.
*
*
í
*
I
*!
Furner’s
Millinery.
522 Main Síreet
— WINNIPEG, MAN.
WWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWWm^)
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
Stórkostlegur eldsvoði varð í Tor-
onto á, föstudaginn. Einn slökkviliðs-
maður beið bana af ; múrveggur hrundi
ofan á hann, og margir fleiri meiddust
töluvert.
Hon. Wm. Mulock, póstmálaráð-
gjafi hefir lagt frurnvarp fyrir Ottawa-
þingið þess efnis, að lækka skuli burðar-
gjald á sendibréfum, frá 3c. í 2c. fyrir
únsuna, en aftur á móti skuli fréttablöð
borga póstflutning, frá 1. Jan. 1899 sem
nemi Jc. á pundið, en 1. Jalí j899 vill
hann að það sé hækkað um helming svo
burðargjaldið yerði Jc. fyrir pundið. Þó
skulu blöð flutt frítt innan '0 mílna
fjarlægðar frá skrifstofu hvers blaðs.
Póstmálaráðgjafinn lagði fram skýrslur
til þess að Sýna og sanna, að blaðaflutn-
ingur væri orðinn svo stórkostlegur, að
stjórnin gæti ómögulega staðist við að
gera það fyrir alls ekkert. Einnig sýndi
hann fram á. að einungis pósttöskur
þær sem stjórnin yrði að leggja til sum-
um stærstu blöðunum í Canada, kost-
uðu mörg þúsund dollara um árið.
Victoria drotning hefir sent lukku-
óskir sínar til kapteins Sigsbee yfir því
að hann skyldi komast lifs af þegar her-
skipið Maine sprakk, og um leið hrósar
hún honum fyrir framkomu hans í því
máli.
Spánski konsúllinn í Key Westhefir
fengið skipun frá stjórn sinni að koma
tafarlaust heim til Spánar. Margir
halda að sú skipun þýði það, að Spánn
búist við stríði.
Töluverður jarðskjálfti varð á mið-
vikudaginn í fyrri viku í San Fransisco,
Cal. Hús skektust víða, margir reyk-
háfar hrundu og skaði varð töluverður í
glervarningsbúdum og lyfjabúðum, því
flest glerkyns hrundi niður og brotnaði.
Smábátar á sjó úti áttu mjög erfitt að
verjast áföllum, því öldugangur varðaf-
skaplegur. Hristingurinn gekk frá
austri til vesturs.
Sagt er að Bretar séu nú búnir að
taka undir sig eyjuna Chusan, er ligg-
ur við austurströnd Kína.undan mynn-
inu á Yang Tse Kiang.
Einnig heimta Bretar yfirráð yfir
Wei-Hai-Wei, sem Japanitar halda enn
þá, meðan Kínverjar borga ekki stríðs-
skuld sina. Sagt er að Japanítar séu
essu samþykkir, og að lítil líkindu séu
til að Kínverjar fari að neita kröfum
Breta.
Um leið koma fregnir frá Kína þess
efnis, að háttstandandi émbættismaður
ríkisins hafi lagt ákæru fyrir keisarann
um að því nær allir embættismenn
veldisins, sem ættu nokkur mök við út-
lönd, væru föðurlandssvikarar. Stað-
hæfir hann að Rússar hafi borgað þess-
um mönnum 10,000,000 taels í mútum,
meðan þeir voru að ná yfirráðum yfir
Port Arthur og Talien Wan; jþaraf seg-
ir hann að Li Hung Chang gamli hafi
fengið 1,500,000. Kærandi óskar eftir
að keisarinn lúti íannsaka þetta mál til
hlýtar, og heimtar að ef þetta reynist
satt, þú verði Li Hung Chang háls-
högginn; segi«t hann þar á móti ganga
glaður inn á að tapa lifinu, ef hann geti
ekki sannað ákærurnar.
Þú er nú svo komið fyrir Kínverj-
um, að þeir hafa nú ekki ráð yfir neinni
höfn með ströndum Kína, sem þeir á-
líti hæfa fyrir herskipastöð. Þeir eiga
i sumar von á 5 herskipum, sem hafa
verið í smíðum fyrir þá.
Tollinntektir í Montreal voru fyrir
Marzmánuð $765,140.76; í fyrra í sama
mánuði voru þær $908,330,28; hafa þær
því minkað um $138,189.50. I sainbandi
við þetta er það aðgætaudi, að í Marz-
mánuði 1897 var meira flutt inn af
sykri og vínföngum, heldur en nokkru
•sinni áður; orsakaðist það af hinni yfir-
vofandi tollhækkun á þeim vörum.
Blaðið World*í Toronto má borga
Countess D.Ivery $500 skaðabætur fyr-
ir að hafa sagt, að hún hafi ekki hagað
sér sem bezt í vissu samkvæmií Arling-
ton Hotel.
Maður nokkur að nafni Eli Roland,
í Holland Landing, Ont., lenti í rifrildi
við konu sína. Þreif hann þá viðaröxi
og bjóst til að höggva í höfuð konunni;
sonur hans. tvitugur, kom þar að i því
og gat hamlað þvi að’öxin lenti á móð-
sinni, en varð sjálfur fyris högginu;
fékk hanu svöðusár á höfuðið. Eaðir-
inn bjóst til að greiða annað höggið, er
eflaust hefði gért út af við son hans, en
dóttir hans ein gat þá forðað bróður sin-
um frá dauða. Fjölskyldan flúði öll úr
húsinu, en karl lokaði sig inni. Lög-
reglan vaktar nú húsið, og tekur þræl-
inn þegar hægt verður.
Victoria drotning heldur nú til á
suðurparti Frakklands. Hún er algor-
lega búin að fá heilsu sína aftur; keyrir
út tvisvar á hverjum degi, og hefir
haldið mörg heimboð.
Nú er sagt að Mr. Gladstone s8
hressari, en hann hefir verið í langan
tíma; gat verið úti undir beru lofti tölu-
vert lengi hér um daginn Litil von er
samt gefin um nokkurn verulegan bata.
Hin fyrsta járnbrautarlest, sem á
að renna yfir Síberíubraut Rússa, er nú
albúin. Það eru 4 mjög vandaðir og
facrir farþegjavagnar, og fsvo sá fimti
sem innibindur í sér öll möguleg þæg-
indi, svo sem matstofu, vínstofu, bað-
herbergi, lestrarstofn og stóran sal fyr-
ir allar líkams æfingar. Þar að auki
eru þar alskonar tafiborð og spilaborð.
Lestin verður lýst með rafurmagni, og
málþræðir liggja eftir henni allri.
Utbúnaður allur heflr verið full-
gerður í Moskva. Lestin fer fyrst um
sinu að eins til bæjarins Tomsk; en þess
verður ekki langt að biða, að hún fari
alla leið til Port Arthur í Kína.
Frétt frú Lundúnum segir að
Bandaríkin séu nýbúin að kaupa mjög
álitlegt herskip að Thames Iron Works
félaginu, og að enginn efi sé á að frétt-
in sé sönn, því á laugardaginn hafi
“the Star spangled Banner” blaktað
yfir skipinu.
Þá er nú stjórnin í Washington
búin að fá álit spánsku nefndarinnar,
sem skipuð var til þess að komast eftir
af hvaða orsökum herskipið Maine
Sprakk upp.Það er einsog búist við al
veg öfugri skýrslu við álit Bandaríkja-
nefndarinnar, Nefnd þessi staðhæfir að
sprengingin hafi eingöngu átt sét stað
innanborðs í skipinu sjálfu, en hreint
ekki af neinum utan að komandi orsök-
um.
Nýtt skeyti frá Washington segir’
að herskip hafi verið send til Cuba til
þess að sækja General Lee og hina aðra
konsúla Bandarikjanna. Stjórnin ætl
ar sér eftir því að sjá um að Spánverjar
hafi ekki tækifæri lil þess að myrða
þann mann, sem með sanni má kallast
•'sórni þjóðarinnar, sverð vort og
skjöldur”.
Páfa greyið i Róm er nú farinn að
slettasér fram í málefni Bandamanna.
Sigir hann að það sé ófært að tvær
kristnar þjóðir fari að berjast, og það
einmitt nú rétt um páskana, Já, því-
ltkur ósómi.
Altaf virðast aukast líkurnar fyrir
því, að Bandaríkin og Spán hljóti að
lenda i ófriði. Það er nú búið að gefa
Spán alt tækifæri til þess að bæta fyrir
brot sín, bæðigagnvart Cuba og Banda
mönnum, sem mögulegt er að æita.
Ef meira er látið eftir þeim, hlýtur það
að kasta stórnm skugga á forseta
Bandaríkjanna og stjórn hans. Tæplega
er hugsandi að McKinley forseti láti svo
stjórnast af maunníðingum þeim sem
meta meira sina eigin hagsmuni, held-
ur enn heiður og velsæmi þjóðar sinn
ar, að hann eftir allar sinar bollalegg-
ingar hopi nú ú hælí fyrir Spánverjum.
Að hann þrátt fyrir eindreginn vilja
þjóðarinnar og þingsins heimti nú ekki
afdráttarlaust frelsi Cuba og viðunan-
lega friðarbeiðslu af hendi Spánar, fyrir
verk þorpara þeirra sem sprengdu her-
skipið Maine upp og drápu 268 Banda-
ríkja þ«gna að ósekju. Ef forsetinn
sýnir að hann hafi eigi nógu mikinn
manndóm til að bera til þess að sjá
heiðri og lifi þegna sinna borgið, þá
getur maður glaðst við það, að þingið i
Washington lætur til sín taka áður en
margar sólir renna.
Búist er við á hverri stundu að
sendiherra Spánar í Washington fái
heimfararleyfi. Betra að það yrði sem
fyrst; það gæti ekki þýtt annað en strið
og stríð er það eina sem getur borgað
fyrir mannskaða þann og smán þá, sem
Spánn er búin að gera Bandaríkjunum.
Voðalegt manntjón í Shawneetown
Illinois. Flóðgarður sprakk, skamt
frá bænum, og vatnið veltist með voða-
legum hraða yfir bæinn og íbúa hans.
Talið víst að um 500 manns hafi farizt
Einnig stórkostlegt eignatjón. Ná-
grannaþorpin hafa ^gert all mögulegt til
þess að hjúlpa þeim sem eftir lifa; flestir
af þeim héldust við á húsaþökutn og
efri loftum í stórhýsum.
Ávarp McKinley forseta til þings-
ins, viðvíkjandi Cuba, er nú að öllu
leyti tilbúið. Ráðherrar hans allir hafa
farið yfir það með honum, og eru þeir
i fullu samræmi við hann. Ekki ráð-
leggur forsetinn viðurkenning Cuba enn
þá, en hann álítur sjálfsagt að Banda-
ríkin skerist í leikinn og þröngvi .Spán-
verjum til þess að hætta ófriði á Cuba.
Vill hann að Cuba sé undir verndar-
væng Bandaríkjanna. þar til þeir sjálf-
ir hafa myndað fullkomna stjórn. Hann
álítur það ekki rétt að viðurkenna upp
reistarmennina öðru vísi að svo stöddu.
Ómögulegt er að segja hvaða áhrif
þetta kann að hafa á þingið. Áya rp
þetta áttí að koma fyrir þingið seint i
gær, en fréttir ókomnar enn um enda-
lykt þess. Ekki nokkurt útlit nú að
Evrópuþjóðirnar muni skifta sér af við-
skiftum Bmdaríkjanna og Spánar.
X leið til Klondike.
Vancouver, 20. Marz 1898.
Ég hefi ekki miklar fréttir að skrifa
f þetta sinn. Okkur gekk ferðin hingað
vel; við vorum altaf á 1. plássi, þyi
annarstaðar var fult, og gat vagnstjór-
inn ekki með öllum sínum ruddaskap
hreyft okkur þaðan. Við fórum gegn-
um Klettafjöllin um dagtíma og gátum
því vel séð þau. Og þaðer óhætt aðsegja
að það er hressandi og hugðnæm sjón
fyrirmenn sem hafa átt heima svo árum
skiftir á sléttunum i Manitoba. Þegar
kom vestur úr fjöllunum var sólskyn og
sumar ; menn voru að plægja akra, og
kýr Og kálfar og hestar voru á beit;
flugur og skorkvikindi voru lifandi, rétt
eins og um hásumar í Manitoba.
Þegar við koraum hingað til bæjar
ins rákumst við á Teit og þá félaga.
Þeim líður öllum vel og leggja þeir af
stað héðan í nótt með gufuskipinu
“Islander.” — Ég ráðlegg hverjum sem
ætlar til Yukon, að kaupaallan sinn út-
búnað og vistaforða hér. Varan er hér
mikið hentugri og betri og í flestum til-
fellum ódýrari, því hér eru það stór-
kaupmennirnir sem gera alla verzlun-
ina.
Eg hefi töluvert gengið hér um bæ-
inn og líst mér vel á hann ; hann er þnr
og þokkalegur, mörg stræti hér eru
steinlö- ð. Strætisvagnar ganga hér á
sunnudögum sem aðra daga. Mjög fá
hús eru hér til leigu og ekki eitt einasta
hefi ég séð til sölu, og virðist mér þetta
benda á vellíðan fólksins. Ekki veit ég
hversu mikil vinna er hér, en mér var
sagt að það væri mikil vinna í Victoria
fyrir $2.25 á dag.
Við settum niður tjaldið okkar strax
og hingað kom, það var auðvitað nokk-
uð rakt og fúlt hjá okkur fyrst en nú er-
um við búnir að setja alt í stand, og
þess er ég fullviss, að með þessari ó-
brotnu en hollu fæðu, takmarkalausa
frjálsræði og hressandi golu frá fjöllum
og Sævi, verðum maður fjörugur, hraust
ur og heilsugóður eins og hin hálfviltu
börn náttúrunnar.
Ekki held ég að straumurinn til
Yukon sé alveg eins mikill eins og
Winnipegblöðin sögðu. En dauðans-
fáfræði sumra sem eru á leiðinni þang-
að, er meiri en í fáum orðum verði skýrt
frá. Á hverjum degi hafa komið til
okkar menn víösvegar austan úr fylkj-
um; þeir eru náttúrlega vel búnir. mik-
ið betur en við, enda halda þeir til á
hótelum. Þeir hafa séð litla tjaldið og
þykir búskapurinn okkar heldursnotur
Þeir spyrja um alt mögulegt, hvaða veg
sé bezt að fara og hvernig eigi að kom
ast hann, hvað mikið að raenn þurfi að
hafa með sér af mat og útbúnaði, og
hvort til dæmis eitt þúsund dollarar
muni ekki duga manni alla leið. Út af
fyrir sig er nú þetta ekki svo flónslegt.
en svo komumst við að því að þessir
herramenn spurðu alla sem þeir náðu i
einmitt sömu spurninganna. og urðu
svo altaf vitlausari á eftir, þvi sitt sagði
hver. Það eru sumir búnir að vera hér
vikum saman og vita þó ekki enn hcern-
ig þeir eiga að búa sig út.
Miklar tröllasögur hafa okkur bor-
ist frá Skagway um rán og morð og
veikindi. en okkur dettur ekki i hug að
trúa því.
Oll flutningaskipin hér eru meira og
minna á eftir áætlun. Skipið sem ið
ætluðum með 23. þ. m. fer ekki fyr en í
næsta mánuði, en við höfðura skifti á
farseðlum okkar, svo við búumst við að
fara ekki seinna en við ætluðum í fyrstu
því okkur langar til að komast sem fyrst
í skemtunina þar norðurfrá.
Ég býst ekki við að geta skrifað aft-
ur fyr en komið er yfir “Hvítaskarð”
(White Pass) óg upp að vötnunum. Það
verður eflaust margt sögulegt að segja
frá af þeirri leið.
Svo bið ég Heimskringln að færa
kunniugjunum i Winnipeg kveðju mína.
Sölvi Sölvason.
Gufu-sleði.
Það var margur sem staldraði við
til þess að athuga undraverkfærið, hinn
nýja gufusleða, sem rann hér eftir stræt-
um bæjarins í vikunni sem leið. Þetta
var líka í fyrsta sinni sem gufusleði hef-
ir sést hér. Þessir sleðar hafa verið not-
aðir til viðarflutninga í skógunum í
Michigan og hafa reynst ágætlega. Svo
er til ætlast að þessi sleði verði brúkað-
ur til viðarflutninga í Nýja Islandi.
Hann getur dregið frá 6—15 sleða, full-
hlaðna með við, og farið 12—14 mílur á
klukkustundinni, þar sem brautir eru
góðar. Þessi gufusleði lítur út til að
sjá nokkuð líkt og járnbrautarvagn
(Box car), en við nákvæmari aðgæzlu
sér maður. að þetta verkfæri rennur á
meiðum en ekki á hjólum. Hreifiaflið
er gufa og er vélin .mikil fyrirferðar og
stórkostleg, enda hefir hún feiknaafl ;
hún snýr ákaflega stóru járnhjóli, sem
er hér um bil í miðjum sleðanum, og
sem með mörgum og sterkum járnbrodd-
um grípur niður í brautina og um leið
drífur sleðann af stað, í hinni rúm-
góðu yfirbyggingu á sleðanum er nægt
rúm fyrir vélastjórann, stýrimanninn
og aðstoðarmenn þeirra.
Talið er víst að gufusleði þessi muni
framvegis verða brúkaður i stað hesta
eða uxa þar sem mikið skógarhögg er.
Félag eitt hér í Winnipeg á þennan sleða
og telja þeir sér vísa gróðavon af honum.
Frá löndum.
MINNEOTA, MINN. 29. MARZ
(Frá fréttaritara Hkr.)
Tíðarfar er nú um stundir fremur
umhleypingasamt, ýmist ofsastormar,
börð frost, snjóhret eða sumarhiti.
Manndauði. Nýdánir eru hér þess-
ir : Ingibjörg Jónsdóttir, dóttir Jóns
Rafnssonar, bónda á Felli í Vopnafirði.
Katrín Bjarnadóttir frá Þrándarstöðum
í Éyðaþinghá. Guðbjörg Jónsdóttir,
dóttir Jóns Einarssonar, bónda að
Snjóholti í Eyðaþinghá ; hún var kona
Gunnlaugs Péturssonar frá Hákonar-
stöðum á Jökuldal. Þau hjón voru
hinir fyrstu íslenzku Iandnámsmenn hér
í Minneotaríki ; Guðbjörg heitin var
góð og gáfuð kona, alment vel metin og
virt. Jarðarför hennar var sú fjölmenn-
asta er hér hefir verið meðal íslendinga.
Annir. Vorannir eru hér í byrjun
hjá bændum, sumir byrjaðir að sá hveiti.
SPANISH FORK. 24. MARZ.
(Frá fréttaritara Hkr.)
Síðastliðna viku hefir tíðarfar verið
hálf umhleypingasamt, kalt og rosalegt
og í tvígang snjóað töluvert, en tekur
þó jafnóðum upp aftur, og kalla sumir
þetta reglulegt Klondike-veður, þó það
vonandi verði ekki eins langvint eins og
kuldar eru þar. Samt gera þessir kuld-
ar ekki mjög mikinu hnekkir hér, því
flestir höfðu lokið sáningu á hveitá^áður
en hretið kom ; en snjórinn gerir jörð-
inni gott, því vanalega eru nægir þurk-
ar og hitar í Zion.
Til Klondike lögðu af stað í fyrra
mánuði tveir landar vorirhéðan : Björn
Magnússon og Ólafur Jónsson, báðir
ættaðir úr Landeyjum í Rangárvalla-
sýslu. Þeir ráðgerðu að vera þar nyrðra
þar til þeir hafa fylt fjárhirzlur sinar—
koma til baka milfónerar, vonum vér.
Vér óskum þeim lukku og góðs gengis.
Að kvöldi hins 19. þ. m. hélt hið
heiðraða “Verzlunar og iðnaðarfélag”
íslendinga, eins og til stóð, árs- og kjör-
fund sinn á skrifstofu félagsins hér i
bænum, og var fundurinn fjölsóttur og
fór að vanda skipulega fram. Skýrslur
yfir starf félagsins og nefndarinnar síð-
astliðið ár voru lesnar upp og samþykt-
ar, og sýndu þær, að hagur félagsins
stendur i hinum mesta blóraa, bæði fjár-
hagslega og framfaralega.
Sama stjórn sem réði ríki árið sem
leið, var endurkosin, að einum undan-
skildum, sem líklega hefir þótt hálfslak-
ur í embættisfærslu sinni. Viðkosning-
una var brúkuð nokkurs konar lútersk
þrenningar-aðfevð. nefnilega, að þrimar
og upp á þrjá forskillega háttu var geng-
ið til atkvæð^i fyrir sötnu menn, og stóð
sú athöfn yör íþrjá klukkutíma, og var
það síðan álitin fullgild sönnun og skil-
yrði fyrir löglegri kosningu nefndarinn-
ar fyrir yfirsíandandi ár, og trúum vér
því vel. þviÁfátt er of vandlega hugað”
segir gamalí málsháttur, og mætti það
hér vel við eiga. Tveir forsetar stýrðu
fundinum og gerðu það knálega, því
líflegt var á þinginu með köflum, og
margir sem einu hefði gilt þótt þeir
næðu í embætti. Herra Sigurður Jóns-
son heitir hinn fyrirhyggjusami forseti
félagsins, og kvað vera “maður úr
Reykjavík," dugandi drengur og öflugur
félags og framfara-maður.
Nokkrir utanfélagsmenn, og þar á
meðal fréttaritari Hkr., voru þar við-
staddir sér til yndis og ánægju, fróðleiks
og dægrastyttingar, og leist þeim öllum
mjög vel á hag og gjörðir félagsins, sem
framvegis heldur áfram sama starfa og
sörou stefnu, eins og nafn þess bendir til
og slæ ég svo botninn i þessa sögu.
Hinn 21. þessa mánaðar, lögðu héð-
an af stað alfarin til Vestmannaeyja við
ísland, Árni Árnason og kona hans
Jóhanna Lárusdóttir með eitt barn;
fóru þau sem leiðir liggja austur til New
York, og þaðan ætluðu þau til Englands
og Kaupmannahafnar, og fylgja þeim
heim til ættjarðarinnar innilegustu
lukkuóskir ^orar.
Sextugasta og áttunda kyrkjuþing
Mormónakyrkjunnar verður hafið i
Salt Lake City á miðvikudaginn 6. Apr.
Það hefir líka flogið fyrir að tveir mor-
móna “missionerar” yrðu sendir til ís
lands í sumar til að líta þar eftir tínd-
um sauðum af húsi ísraels, og vonum
vér að þeir fái góðan byr þangað, og góð
og björt leitarveður þegar þar kemur.
Ekki geta landar hér orðið við á-
skorun Lögbergs (17. þ.m.) um að halda
íslendingadag hér 17. Júní, fyrst og
fremst vegna þess, að búið er að sam
þykkja hér að halda 2. Ágúst, og annað
það, að þá stendnr mjög illa á tíma hjá
oss, því þá verða flestir karlmenn úti í
fjöllum við sauðaklippingu, sem þeir
fara nú bráðum að byrja, og svo er hið
þriðja, að sumir halda að "danskurinn”
mundi brosa að oss, ef vér segðum þeim
að vér værum að halda þjóðhátíð með-
fram til minnis um mann sem fæðst
hefði 1811, sem auðvitað hefði verið mik-
ill maður, þó hann með baráttu sinni
fyrir land og lýð hefði ekki getað útveg-
að íslandi nema “þá ófullkomnu stjórn-
arbót sem fékst með stjórnarskránni
1874.” En vér erum Lögbergi samdóma
í þvi, að því lengur sem það dregst og
því lengur sem það er á ringulreið hjá
oss, hvaða sameigiulegur dagur skal
haldinn, því hættara er við að þjóð-
minningarhugmyndin eyðileggist hjá
oss, og það er heldur enginn efi á því að
vér verðum að athlægi í augum með-
bræðra vorra.
Látum Vestur-Islendinga halda fund
og leiðum máljð þannig til lykta.
HNAUSA, MAN„ 26. MARZ, 1898.
(Frá fregnrita Hkr.).
Veðráttan hefir verið mjög umhleyp-
ingasöm síð>in 9. þ. m. Og snjór svo
mikill nú. að 5 feta háar girðingar eru
víða rétt komnar í kaf. Mesti snjór hér
sem menn muna.
Nautgripakaupmenn hafa verið hér
á ferð í hópum síðan í Febr.; hafa þeir
nú ioksins gefið það fyrir gripi, sem
þeireru verðir, svo bændur mega vel
við una. Hafa miklir peningar komið
inn í sveitina, því margir hafa selt alt
sem þeir hafa mátt missa af griputn.
Guðm. Guðmundsson, sem ttutti
til Selkirk síðastl. vor frá Geysirbygð,
flutti þangað aftur í f. m., alkomirin á
land sitt. — Hann undi sér ekki í Sel-
kirk.
Skarlatsveiki (Scarlet Ferer) hefir
stungið sér niður á stöku stað í sveit-
inni, og hafa 4 börn dáið úr henni, —að
haldið er—, og henni samfara hefir ver-
ið illkynjuð kvefveiki. Skóium var því
öllum lokað um tíma. Nú er heilsufar
o.ðiðjallgott.
Fund hafa fiskiveiðamenn nýlend-
unnar boðað að Gimli 5. Maí næstk., til
þess að ræða um fiskiveiðar og félacs-
skap sín á milli eftirleiðis; þeir sjá þá
atvinnu sína eyðilagða, að öðrum kosti
framvegis. fyrir einokunarsamtök fiski-
verzlunarfélaganna og þeirra fylgifiska.
ÆFIMINNING.
Þess hefir verið áður getið í Hkr.,
aðlátizt hefði að heimili sinu Mountain,
N. D., 31. Des síðastl., Níels Jónsson
Viium. Krabbamein i maganum varð
bonum að bana. Hann kendí þess í
siðastl Ágúst. Læknarnir í 'Dakota og
Winnipeg höfðu gert sitt bezta að
hjálpa honum. en árangurslaust.
Níels Jónsson Viium var fæddur á
Hrollaugsstööum i Hjaltastaðaþinghá
6. Marz 1850. Foreldrar hans voru Jón
Níelsson og Málfríður Ólafsdóttir. Fað-
ir hans, sem enn lifir, og lengi bjó í
Mountainbygð, er öldungurinn Jón Ni-
elsson Jónssonar, prests á Eiðum,
Brynjólfssonar. Móðir Jóns var Guð-
ríður dóttir Sigfúsar prests, að Ási í
Fellum, Guðmundssonar. Móðir Niels-
ar, en kona Jóns prests Brynjólfssonar,
Ingibjörg Sigurðardóttir; móðir hennar
Bóel dóttir Jens Viium sýslumanns í
Múlaþingi.
Þe/ar Niels sál. var ómálga barn,
var hann tekinn til fósturs af heiðurs-
hjónunum Sveini Jónssyni og Guðlaugu
Jóhannesdóttir á Tjarnarlandi í Hjalta-
staðaþinghá; Sveinn flutti nokkrum ár-
um seinna, eftir lát konu sinnar, að
Kóreksstöðum i sömu sveit. Þar var
Níels til þess hann var rúmlega tvítug-
ur. Þá lærði hann trésmiði og vann að
smíðum i Múlasýslum. 1879 giftist hann
Kristínu Maríu. dóttur menta ogfræði-
mansins Jóns Sigurðssonar í Njarðvik,
Reisti hann þá bú í Njarðvík, en ári
síðar misti hann konu sína. Þau áttu
einn scn; hann er heima á íslandi. 1883
giftist Níels ungfrú Björgu, dóttir
Magnúsar bónda Vihjálmsonar frá Mjóa
nesi. Þeim varð 6 barna auðið; 4 lifa.
1887 flutti hann til N. Dak. og kona
hans og börn komu ári síðar. Settist
hann að í Mountainbygð hjá fólki sínu.
1891 bygði hann sér hús á Mountain og
settist þar að,
Níels.var greindur og skilningsgóð-
ur, vel orðheppinn, og tókst oft, ef í
kapp fór, að sigra inótstöðumann sinn
með einu orði, Hann var ör og glað-
lyndur, viðkvæmur og kærleiksrikur til
nauðlíðaudi meðbræðra. sinna; hataði
alt okur og ásælni; ástríkur og um-
hyggjusamur við konu og börn; hann
sótti ekki eftir að hafa sem hæst laun,
heldur að hafa sem oftast vinnu; honum
tókst að sjá sómasamlega fyrir fjöl-
skyldu sinni; kom bláfátækur að heim
an, en var hér í lífsábyrgðarfélagi, svo
kona hans og börn verða ekki hjálpar-
laus. — Hann umbar síðustu þjáningar
með þolinmæði og miklu siilarþreki. —
Þeir sem þektu hinn látna munu lengí
geyma minningu hans.
Þ. J,
Einn af vinumhins látna.
AUGLYSING.
Winnipeg, 24 Marz 1898.
A. R. McNichol. Manager
Mutual Reserve Fund Life Ass.
Kæri herra. Hér með viðurkenn-
ist að Chr. Ólafsson, Winnipeg. hefir af-
hent mér $2000 frá félari yðar. sem er
fullnaðarborgun á lífsábyrgðarskýrteini
—113098, sem maðurinn minn sál. Bjarni
Árnason frá Pembina hafði frá félaginu.
$200 af upphæðinni var mér borgað fá-
urn dögum eftir andláthans. samkvæmt
beiðni minni. og nú í dag $1800. nokkr-
um vikum áðnr en nokkuð af upphæð-
inni féll í gjalddaga, samkværot lífs-
ábyrgðar skýrteininu og lögum fél.
Gerið svo vel að færa stjórn félags-
ins og félaginu i heild sinr i kærar þakk
ir fyrir umvrðalaus og áreiðanleg skil á
fé þessu. Svo óska é* félaginu góðs
gengis i framtiðinni eins og að undan-
förnu.
Yðar einlæg.
Asta S Árnaeon.
P. S. Ef Bjarni heitinn Árnason
hefði trygt líf sitt i “Old Svstera Con -
pany” og borgað sömu upphæð í preraí-
urn eins og hann borgaði Mutual Rf-
serve, þá hefðu erfingjar hans einungis
f°ngið $1038.00. í staðinn fyrir $2000.
Agóðinn af þvi að vera í Mutual Re-
serve er þá $962.00. Vilja nú skynsamir
menn borga $200 fyrir hlut sem hægt er
að fá fyrir $100 ?