Heimskringla - 25.08.1898, Blaðsíða 2

jIjLMSRRÍNGLA, 25 AUGUST lð98
Beimskriiiffla,
Varð blaðsins í Canada og Bandar. $1.80
am árið (fyrirfram borgað). Sent tu
íslands (fyrirfram bor„-að af kaupend-
uoa blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. 0. Money Order
Begistered Letter eða Express Moncy
Order. Banka’ivísanir á aðra banka en i
Winnipeg að eins teknar með ailollutn
B. F. Walters,
TJtgefandi.
Office: Corner Prineess & James.
P.O- BOX 305
Porto Kico.
Þar sem karlinn “Uncle Sam” er
nú um það bil að eignast eyju þessa,
þá er vel við eigandi að gefa lesend-
um vorum dálitla hugmynd ura hve
mikilsverð eign það er sem þeir af
lesendum vorum sem eru fdsturbörn
hans eiga nú arfsvon í. Eignin er
þeim líka ennþá dýrmætari vegna
þess, að ekki þurfti að leggja mörg
mannslít í sðlurnar til að ná henni,
og svo líka vegna þess, að um leið
og eyjan verðttr eign Bandaríkjanna,
losast hinir margþjáðu íbúar hennar
undan hinni svívirðilegu kúgun
Spánverja. Það eru því ckki ein-
ungis Bandarfkin sem hafa auðgast
við að fá yfirráð cyjanna, heldur hafa
hinir langþjáðu aumingjar sem þar
búa, grætt svo mikið við það, að
þeir geta ekki ennþá ímyndað sér
alla þá blessun sem það hefir í fcir
með sér, að verða fósturbörn þessa
mikla lýðveldis.
Eyjan Porto Rico er um 100 mílur
á lengd og 40 mílur á breidd. Þó
hún sé ekki stærri en þetta, þá er þar
þó mjög margbreytilegt loftslag og
landslag, án efa margbreytilegra en
á nokkrum öðrum bletti jafnstórum.
Fjallaklasi liggur frá strönd til
strandar, frá austri til vesturs, og á
austurhluta eyjarinnar eru þau víða
nm 4000 fet á hæð. í gegnum þessi
fjöll skerast afardjúpir vatnsfarvegir
þvert yfir eyjuna, frá Atlantshafinu
að norðan, og suður í Caribiska hafið
að sunnan, eru um 40 af þessum ám
svodjúpar, að smáskip geta farið
•ftir þeim næstum inn í miðbik eyj-
arinnar.
Hinar aflfðandi sléttur sem liggja
frá fjöllunum að norðan, eru álitnar
með frjósömustu blettum hnattarins;
þær hafa veitt ríkuglega' uppskeru
rr.eð lítilfjörlegri ræktun ; á þessum
parti eyjarinnar er mátulegt regn-
fall, og mjög reglubundið. Sunnan
við fjöllin er þurkur og þurviðri
meiripart ársins, enda er þar lítið
ræktað án vatnsveitinga ; það hefir
líka vakið undrun hjá þeim sem hafa
ferðast í Porto Rico, að svona mikill
mismunur á vætu og þurk skuli geta
átt sér stað á ekki stærra svæði.
Spánverjar hafa aðallega yrkt landið
nú í síðustu 400 ár. Þegar þeir komu
þar, yfirunnu þeir og eyðilögðu fólk
það sem þar var fyrir, og sem hefði
vafalaust notað betur hinn ríka jarð-
veg á Porto' Rico en Spánverjar hafa
gert, og enn þann dag í dag er að
eins lítill hluti af þvf landi sem er
ágætis framleíðsluland, ræktað af
Spánverjum. I'essi vanræktun staf-
ar mikið af því að góðar brautir eða
þjóðvegir hafa ekki verið gerðir til
sjóstaðanna, þar sem hægt er að selja
afurðir landsins fyrir þoianlegt verð.
En þrátt fyrir alla þessa örðug-
leika, allar þessar tálmanir, haía í-
búarnir á Porto Rico framlcitt svo
margbreyttar afurðir landsins, að
furðu gegnir. Þeir hafa frainleítt:
þess að auka hinur afarmiklu tekjur
sínar þaðan.
Spánska stjórnin hefir haít full um-
ráð og eignarrétt yfir saltnámunum
4 eyjunum, svo alt sem eyjarskeggj-
ar hafa getað treyst á fyrir utan jarð-
yrkju sína, eru hinir afarmiklu frum-
skógar, þar sem gróa meira en 500
mismunandi trjátegundir, og sumar
af þeim nijög svo dýrmætar. Það
sem mest hindrar trjáviðarsöluna, er
járnbrautarleysið, því í alt eru að
eins um 100 mílur af járnbrautum á
eyjunni, og aðalvegir þar eru keyrslu
brautir sem liggja til höfuðstaðarins
og þær eru víða mjög ómerkilegar,
Það er enginn efi á því sam' að
Bandaríkin bæta úr þeim átakaniega
skorti á járnbrautum áður en langt
líður, og auka og margfalda með
því framieiðsla alla.
Porto Rico hefir um 800,000 íbúa
sem flestir eru makalausir ræflar
hvað búnað snertir. Um 450,000 af
þeim eru hvítir menn kallaðir eða
Spánverjar, en hitt eru múlattar og
negrar, og má því nærri geta hvern
ig búskapur fer þeim úr hendi. Gizk
að er á að einn áttundi af öllum hvít-
um mönnum a eynni geti lesið móð-
urmál sitt, en því nær enginn getur
skrifað það. Alt fyrir það hefir eyja
þessi borgað Spánverjum 3 miljónir
dollara í skatt á hverju ári, og efna
hagur hennar samt heidur þokast
áfram nú á síðustu árum.
Höfuðbærinn San Juan er víggirt-
ur bær, en víggirðingarnar eru gam-
aldags mjög, en samt má búast við
að þær verði látnar standa fyrst um
sinn, þar eð fróðlegt er að kynnast
sem bezt þeim útbúnaði, sem Spán-
verjar hugðu að verjast með gegn
Bandaríkjamönnum. Þegar þau hafa
verið grannskoðuð, mun engann
furða þótt Spánverjar gæfust upp að
óreyndu, þegar þeir sáu einbeittan
áhuga Bandamanna.
San Juan var upphaflega varin
af miklum grjótvegg, sem náði
alla leið strandlengis frá Morro
Castle til San Cristobal, og álitu
Spánverjar það óvinnandi vígi. En
þeir gleymdu að íhuga það, að þessi
veggur var bygður 1584, ag því
vart eins traustur og þurfti, til þess
að þola árás frá nútíðar bryndrek-
um Bandaríkjanna.
Yfir það heila tekið er Porto
Rico mjög arðsöm viðbót við Banda-
ríkin, og vafalaust verður hún dýr-
mætasti parturinn af öllu því sem
þeir fá frá Spánverjum, og mikið
verður fyrirhafnarminna og þægi-
legra að stjórna Porto Rico heldur
en Cuba eða Philippine-eyjunum,
því þar eru engir innfæddir ofstæk-
is forsprakkar, sem vilji setja sig
upp á móti vilja Bandaríkjamanna,
þrátt fyrir það þó þoir sjái að alt er
gert þeim og löndumþeirra til góða.
r
Y estur-Islendingar.
Ræða flutt á IslendinRa-deginum í
Winnipeg 2. Ágúst 1898.
Eftir Einar Ólafsson.
sykur, kaffi, tóbak, hrísgrjón, bóm-
ull, mais, appelsínur, bar.anas, ejipli,
og fjölda af öðrum jarðávöxtum, fyr-
ir utan hunang og coco-hnctur. Þeir
grafa npp og selja salt eir.s mikið og
sykur, og þeir sclja marmara og
grjót til bygginga. Einnig er feng-
in vissa fyrir því, að fjalllendið þar
geymir mikið af gulli, silfri, kopar,
tini, blýi og jirni; en íbúarnir hafa
hvorki haft þekkingu eða dugnað til
þess að n'. þe.-sum rikdómum náttúr-
unnar 4 vald si*t.
Af útfluttum vörum frá Porto Rico
hafa Bandai íkin kcypt mikið meira
en n kkur öimur þjóð, og mikið,
meira en Sp'mveijir sjdíir. Sp'n-,
verjar hala vanalega keypt hér um j
bil sjðtta part aí öllu því sem eyjaii!
framleiðir, cn sfðan sctt voðalcga h i-
Herra forseti. Heiðruðu tilheyrendur
Það er óþarfi fyrir mig að vera
fjölyrtur, þar eð svo margt er búið
að segja hér á undan mér, enda líka
farið þið nú að þreytast 4 að sitja og
hlusta, sem vonlegt er.
an hóp þeirra sem ég á að tala um,
stóran hóp karla og kvenna, sem eru
ekki einungis reiðubúin að heyra það
sem sagt verður, heldur líka að leggja
dóm á það. Ég er hálf hikandi, það
er hálfvegis á mér óstyrkur, og mér
liggur enda við að vera dálítið feim-
inn frammi fyrir öllum þessum skara.
Er það ekki von ? Mér finst það
kveða svo mikið að vkkur í dag.
Mér finnst enda að þið vera svo átak-
anlega falleg einmitt núna, svo átak-
anlega tilkomumikil, að mér liggur
við að stanza og horfa í stað þess að
tala, stanza og fullvissa sjálfann mig
um, að það sé veruleiki sem hér ber
fvrir augun, en ékki eitthvað annað.
Jú, það er veruleiki í því sem hér
ber fyrir augað í dag—mikilfengleg-
ur og eftirlektaverður veruleiki. Hér
er hugvekja fyrir hvern hugsandi
mann, og hughreysting fyrir hvern
íslending, sem fylgzt hefir með í
landnámssögu íslendinga í Ameríku.
Þessi blikandi augu og björtu andlit,
þessi myndarlegi svipur og marg-
breytti, ríkmannlegi klæðnaður,
framkoman, látbragðið og bragurinn
sem hvílir yflr öllum liefir sin ó-
gleymanlegu áhrif á hvern sem fær
þann lieiður, að standa fáein augna-
blik frammi fyrir þessum hóp og
virða ha-nn fyir sér; og honum dylst
ekki að þetta eru alt vottorð—vott-
orð náttúrunnar um dyggilega hlut-
töku í stríðinu fyrir breyttum högum
og bættum kringumstæðum ; alt tekj-
ur sem eiga að hæta fyrir alla svita-
dropana sem vætt hafa hrár land-
nemans,—allar þær þrautir og alt
það andstreymi sem vesturfarinn
hefir svo oft orðið að ganga í gegn-
um, síðan hann lenti við strendur
þessarar miklu álfu, snauður að fé en
ríkur af vonum. Það eru gjöld fjöl-
skyldumannsins, sem af umhyggju
fyrir skuldaliði síuu tókst á hendur
að heyja einvígi við náttúruna í
ókunnu landi; gjöld móðurinnar sem
fylgdi honum hugrökk til hólmsins
þegar börnin hennar báðu um brauð
en lítið var fyrir hendi annað en
steinar; og gjöld hvers einstaklings,
sem hefir unnið sig áfram í einhverri
nytsamri atvinnugrein, verklegri
eða bóklegri.
Það er söguhrot skráð á hvert
einasta andlit Vestur-íslendinga og
það bezta er, að það er undantekn
ingarlítið brot úr framfarasögu mann-
kynsins, stutt að vísu, og varla sýni-
legt hinum mikla umheimi, en engu
að sfður eftirtektavert og þýðingar-
mikið. Og hver er sönnunin hér?
Samanburður—samanburður á Vest-
ur- og Austur-Islendingum. Getur
ísland gripið upp af handahófi svona
álitlegan hóp karla og kvenna; hefir
það á reiðum höndum, hvar sem litið
er, svona mannvænlegan og mynd-
arlegan svip, svona djarft og óþving-
að upplit; getur það hent 4 svona
smekklega og ríkmannlega klædda
-yni og dætur, og yfir höfuð að tala,
getur það sýnt eins mikil merki lífs-
nautnarinnar eins og birtast hér í dag
og eins og sýnileg eru víðast hvar á
meðal Vestur-íslendinga ? Eg vildi
að ég gæti sagt já, en ég má til að
segja nei; til þess að bera sannleik-
anum vitni verð ég að segja nei.
ísland þyrfti að vinza úr hjá sér til
æss að standast samanhurðinn, þrátt
fyrir það þótt starfstimi þess sé meira
en þúsund ár, en starfstími Vestur
íslendinga að eins rúmur fjórðungur
aldar. Þetta er ekkert skrum eða
geyp, heldur sannleikuriun—óhrevt-
hafi meðal annars lagt til hlekkina í
það ; það er ekki alt fyrir eigin fram
takssemi að þeir eru komnir þetta á
veg; þeir eiga ekki alt hrósið þó þeir
eigi allan hagnaðinn. Það eru utan-
aðkomandi áhrif sem hafa verkað 4
Vestur-íslendinga ásamt löngun
sjálfra þeirra til að verða fyrstir
hinna fyrstu ef mögulegt væri. Það
er fyrir þessi áhrif, jafnhliða land-
kostum þessa lands, að þeir bera al-
ment höfuðið hærra og taka húfuna
sjaldnar offin, heldur en frændur
þeirra fyrir austan hafið. Við erum
komin inn í hringiðu hins ensku
mæiandi heims, við erum snortin af
iiinum sístarfandi, fyrirhyggjusama
og kjarkmikla Engil-Saxneska þjóð-
flokki,—frændum okkar til forna,
þjóðflokkinum, sem veltir á undan sér
langstærstu bylgjunum 4 mannlífsins
sjó, að ég ekki taki mér orð annara í
munn og segi: þjóðflokkinum sem
‘ Ber á herðum heimsins framtíð alla.”
Við erum komin í náið samband við
hann, bráðum runnin saman við hann,
og það er meðal annars fyrir áhrif
hans á aðra hlið og móttækilegleik
okkar á hina, að úr hlekkjunum hefir
orðið sverð.
anlegur, ósveigjanlegur sannleikur.
Minni íslands er búið og minni En þrátt fjrir þetta dettur mér ekki
Vesturheims sömuleiðis. Eins og
sæmir og venja er til, heflr gainia
fósturlandsins fyrst verið minst, þá
nýja fústurlandsins, og seinast er þá
komið að okkur sjálfum— Vestur-
íslendingum. Við höfum nokkurs
konar heimboð i dag, og gamla og
nýja fosturlandið eru boðsgestimir.
Fyrir þeirraskálum mælum við fyrsti
en íyrir skál veizluhaldarans s'ðast.
Það er minni veizluhaldarans sem
rnér hefir verið trúað fyrir að flytja í
dag -rninni Vestur-Islendinga, ogég
hefi lofast til að gcra tilraun ril þcss
þó ég finrii glögt að það er ekki
vandalaust, að ég ckki segi hreint og
beint að það séu Ijón á vegintrrn. ís-
larnl he.íir iilustað á sína ræðu með
ánægjusvip og er auðvitað þakklátt,
en lítur ekki upp. Vesturheiumr er
á þevtingsferð eins og vant er, og er
óðara rokinn af stað rneð allar krás-
irnar sem liann fékk, en hér stend
an útflutniiigstol! !. hir.n p.n tinn t'1; é-g enn þft, augliti til auglitis við stór-
í hug að segja að það hafi verið kjarn-
inn úr íslenzku þjóðinni sem hingað
iiefir fiutt. Mér dettur ekki í hug að
hræsna svo fyrir okkur sjáifum,
Vestur-íslendingum, að ég segi, að
það hafi verið gáfaðasta, þrekmesta
eða framtakssamasta fóikið sem hing-
að kom, beldur fólk eins og alment
gerist, Btult og fiamtakssamt fólk og
innan um það hengilmænur og ráð-
leysingjar—ménn sem að altaf héldu
böfðinu hátt og höfðu fyrir vegvísi
Iivern frelsisgeisla sem á lofti s&st, og
menn, sem hognir undir álögum
sjílfra sin eða annara fylgdust nieð ■ mikln þjóðum seni
af því þeir vissu að þeir gátu ekki j Norður-Amei íku, og
farið ver en þeir voru komnir. En
hér sönnuðust sem oftar orð skáldsins:
"Ok jafnvel úr hlekkjnnum .«jóð» má
sverð
í sannl.-ilis og fielsísins þjónustu
geiö.”
En það eru ekki Islendingur einir
Við komum hingað flest fákunn-
andi í því sem nauðsvnlegt var að
kunna í þessum nýju átthögum, og
þó einkanlega í því verklega. Við
vissum ekkert um jarðrækt, ekkert
um járnbrautagerð, lítið um húsa-
smíði og byggingar, kunnum engri
gufuvé) að stýra, höfðum því scm
næst enga þekkingu á því sem veru-
legum iðnaði tilheyrir, og sumir
sögðu að við kynnum ekki að moka.
Með fuilhraustan líkama og full-
hrausta sál gátum við ekki jafnast
við þá sem við áttum ýmist að keppa
við eða vera í verki með, því höndin
var lítt æfð í starfi hins stórvirka
heims, og hér var við Grettistök að
fást. En landinn nýkomni stóð við
og horfði á um hríð, hugsaði sig um
og sá, að hér var um tvent að velja :
annaðhvort að falla í valinn sár og
sundurtættur af þessum tveimur vörg-
um sem siðmenningin ávalt leiðir sér
við hlið, og sem bera þessi tignu
nöfn: "Vaxandi þörf ” og “Aukin
samkeppni," eða þá að standa upp
og stríða. Hann kaus hið síðara, því
það var eðli hans nær, en það eðli
var hálf-mosavaxinn arfur frá liðinni
tið. Og svo tók hann þá rekuna,
reyndi að ná á henni réttum tökum,
og fór að moka. Þrautin var unnin
og svo fóru leikar, að landinn mok-
aði einatt meiraen kennarinn—‘beit’
kennarann í að moka,” svo ég segi
það & okkar máli. Hann sá nú að
íleira mundi sér fært ef hann reyndi,
og hann færði sig upp á skaftið.
Hann rendi augunum frá rekunni
yfir allar þær atvinnugreinar sem í
nánd voru og reyndi að setja á sig
vinnuaðferðina við hverja eina, því
honum var orðið það Jjóst, að það
var skilyrðið fyrir því að fullnægja
kröfum tímans, og allar voru atvinnu-
greinarnar jafnheiðarlegar þegar á
alt var litið. Hann rcyndi að fá
stöðu þar sem hann gat, með sína
fljótfengnu og ófullkomnu þekkingu,
og afleiðingin er sú, að íslendingar
hafa náð starfa við fjölda margar af
þeim atvinnugreinum sem til eru í
þeim hluta Canadaog Bandaríkjanna
sem þeir búa í; sumir eru sj dfum
sér ráðandi, og aðrir eru í þjónustu
einstaklinga, félaga eða hins opin
bera. Margir hafa náð góðnm tök-
um a rekunni og aðrir eru að læra
það; og sú er komandi tíð, að ekki
verður séð hvort það er Saxinn eða
Islendingurinn sem á rekunni iieldur.
En þó miklu sé til leiðar komið, þá
er mikið eftir ógert, og á það ætlaég
að biðja.ykkur að lofa mér að minn-
ast lítillega.
Byggðir íslendinga í Ameríku eru
víða blómlegar, og bera vott uin iðju-
senú og dugnað; verklcgri þekk-
ingu böfum við náð í niörgum grein-
uin, og almenn bókleg fræðsla, eink-
um hiunar yngri kynslóðar, er stór-
um hætt; hugsunarliátturinn hefir
breyzt ogsjónin skerj>zt. í öllu þessu
höfum við dregið dám af hinuin
ráðandi eru í
yflr höfuð get-
j um við nú sagt, að við höfum náð
j svo miklum þroska í verklegri og
! b ikleg' i fræðslu, að við getum bjarg-
ast sóniasamlega, samkvæmt inerk-
! ingu þess orðs hér, og cnda liíað d i-
11 ítið “fiott.” En þegar iitið cr í
pyngjuna, h'aðséstþá? í flestnm
sem hafa soðið saman sverðið, þóþeir[tilféllum fáeinir skíldingar, nægilcgt
skotsilfur til nokkurra daga, en óvíða,
ég vil segja hvergi, auður, eftir mæli-
kvarða þessa lands, og atvinnugrein-
arnar sem íslendingar stunda eru
með fáum undantekningum, hinar
arðminni atvinnugreinar landsins
Það var þetta sem mig langaði til
að draga fram, og eins hitt, hve
nauðsynlegt er að gera hér umbætur.
Ef við eigum að geta staðizt sam-
anburð við hinn enskumælandi lýð ;
ef við cigum að geta notið þess álits
og haft þau áhrif 4 þjóðlífið sem okk-
ur ber eftir mannfjölda, þá megum
við ekki gera okkur ánægð með að
skipa hið óæðra sætið, né heldur að
hafa að eins nóg til að lifa sómasam-
lega. Nei, við verðum að komast
eins langt í hverri grein eins og kom-
ist verður, eins langt eins og nokkur
maður kemst,—undir því er álit okk
ar og líðan komin.
Þíð ungu menn og ungu konur
sein berið á herðum framtíð íslend-
inga í þessu landi, þið verðið að
fylgjast með öllum lireyfingum hins
stórvirka umheims. Þio verðið að
taka ykkur stefnu og fyigja henni
eftir beztu tongum. Þið verðið að
leggja stund á að fullkomna ykkur
svo í hverri atvinnugrein sem þið
takið fyrir, að þið standið jafníætis
hverjum öðruin sem þá atvinnugrein
stundar; og þið þurfið að ganga á
skólana, sem öllum standa opnir, og
læra a!t—alt sem þið hafið tíma og
tækifæri til að læru, ekki til þess að
verða gikkir og líta niður á þá sem
hafa haft minni tækifæri en þið, held-
ur til þess að læra að hugsa rétt,
skilja rétt, haga _ykkur rétt, og vinna
—já, vinna rétt,—til þess að ávinna
ykkur þá fegurstu titla sem fáanleg-
ireru: "fullkominn maður” og “full-
komin kona.” Við þessa titla er vel-
ferð mannkynsins bundin, og þegar
þið eigið þá með réttu, þá er hinum
íslenzka þjóðflokki í Ameríku borgið.
Það eru tvö öfl sem mestu ráða í
heiminum, í sambandi við framsókn
mannkynsins,en þau eru vit og auður.
Þessi öfl þurfum við að höndla, því
með þeim er sigurinn vís, en án
þeirra ekki; þau eru skilyrðið fyrir
því að komast í fremstu röð, og í
fremstu röð ætlum við að komast, þó
það kosti tíma og erfiði að komast
þangað. Það er fásinna að telja sér
trú um að þau séu þýðingarlítil þessi
öfl, og að það sé til eitthvað annað,
enn göfugra, sem meiru varði, því
einmitt þessum tveimur öflum er vel-
ferð mannanna að meira eða minna
leyti háð,—þau eru moldin sem lífs-
blómin fá þroska sinn úr, og án
þeirra mundu þau fölna í æsku eða
verða fótum troðin—deyja áður en
þau sjá sól og iifa að eins til að syrgja
forlög sjálíra sín. Það er þetta sem
mig langaði til að innprenta ykkur
svo ógleymanlega að ykkur liði það
aldrei úr minni. Það eru forlög ykk-
ar að þurfa að bera ykkur saman
við fólk sern hefir ráð á báðum þess-
um öflum í storum stýl. Það eru for-
lög ykkar að þurfa að keppa við fólk
sem hefir höndlað þessi öfl, og til
þess að standast samanburðinn og til
þess að dragast ekki aftur úr f strfð-
inu fyrir tilverunni, þurfið þið að
höndla þau iíka,— þurfið að fylla
pyngjuna ef inögulegt er, og þóeink-
um og sér 4 lagi að höndla svo mikla
þekkingu f öllum greinum, að þið
getið staðið jafnfætis hverjum sem
þið mætið, í hvaða grein sem er;
kappkostð að verða fullkomnir menn
og fullkomnar konur, og gleyma þvf
ekki, að af tvennu nauðsynlegu er
menntunin auðnum framar, því auð-
urinn glatast einatt áður en okkur
varir, cn menntun og vitsmunir
verða ekki tekin frá þeim sem þeim
hefir náð.
Við höfum tök 4 að höndla þessi
lífsskilyrði ef við leggjum okkur al-
varlega eítir þvf, og allflest höldum
við réttri stefnu og altaf er töluverð-
tir skriður á. Það er lika sannast að
segja hraðbyri ef að er gáð; en
margir sigla enn með rifuðum segl-
uin, og þvi er nú ver. Ivippið rifun-
um úr, dragið upp í topp, og inunið
og kveð;ð vegalj.íðin sein Jón Ólafs-
son gaf öllum Islendinguin :
"Vér tikuluni ei æðrast, þóttinn komi
siór,
Þó að endur og sirin gefi’ á bátinn.
Nei, að halda sitt stryk. vera’ i hætt-
uiini stór
Og hoifa’ ekli’ uin f-xl—|raö er mftt-
iun.”
lidw SiltÓ.
Abyrgðir að þola hvaða eldbað sem
er. Allar stærðir. Fyrir $15,00 og
upp. Komið inn og skoðið þær eða
sendið eftir príslista.
Kari K. A/bert,
Western Ageut.
148Prlnces«8t., Winnípeg.
Bruiiswick íiotcl,
á horninu á Main og Rupert St. •
Er eitt hið ódýrasta og bezta gistihús i
bænum. Allslags vfn og vindlar fást
þar mót -amigjarnri borgun.
McLaren Jiro’s, eigendur.
Munið eftir Því
að beza og ódýrasta gistihús (eftir
gæðum), sein til er í Pembina Co. er
Jennings House,
Cavalier, Y. I>ak.
PAT. JENNINGS, e^gandi.
National Hotel.
Þar er staðurinn sem öllum ber saman
um að sé hið ódýrasta og þægilegastaog
skemtilegasta gestgjafahús í bænum.
Fæ<li ad eins $ S .OO a <lag.
Ágæt vín og vindlar með vægu verði.
Munið eftir staðnum.
NATIONAL HOTEL.
HENRY McKITTRICK,
—eigandi.—
Góðir landar!
Komið á hornið á King & James
St. Þar er margt sem ykkur girnir að
sjá. Þar fáið þið alt sem lítur að hús*
búnaði, svo sem RÚMSTÆÐI með öllu
tilheyrandi, HLIÐARBORÐ, ný og
og gömul, STÓLA, forkunnar fagra,
MATREIÐSLUSTÓR af öllum mögu-
legum stærðum, OFNAR og OFNPÍP-
UR, ljómandí LEIRTAU, og margt
fleira sem hér vrði of langt upp að telja.
Alt þetta er selt við lægsta verði.
Við vonum að þið gerið okkur þá
ánægju að koma inn og líta á samsafnið
áður en þið kaupið annarstaðar, og þá
sjálfsagt að kaupa ef ykkur vanhagar
um eitthvað.
Gætið þess að kaupa ekki köttinn i
sekknum.
Yðar þénustu reiðubúnir
Pálson & Bárdal.
Isleiidiiigar!
Lítið á eftirfylgjandi verðlista á
hinni nafnfrægu Lisk’s Blikkvöru,
sem er ábyrgst að riðga aldrei. Hún
fæst í harðvörubúðinni hans
TRUEMNER,
i Cavalier.
Mr. Truemner ábyrgist vöruna sjálfur
og lofar að gefa ykkur nýjann hlut fyrir
sérhvað eina sem þið kaupið af Lisks
Blikkvöru og sem riðgar hjá ykkur með
sómasamlegri brúkun.
Áður seldar N ú á
16 potta fötur 90 cts. (57 cts
14 potta fötur 75 ** 55 11
12 potta fötur 70 " 52 • i
14 " “ með sigti 81.10 78 t»
17 potta diskapönnur 90 ct. 70 it
No. 9 þvatta Boilers 82.50 81 .90
J. E. Truemner
Cavalier, N-Dak.
4 skilai
ekki nð örvænta.
:ið lendingunni
og þi þítrf
Knii])ið þér
gott brauð ?
I>Hð er spurning sem hver lieimil-
isfaðir ætti að íhuga nú, þegar
brauð er svo ódýrt, ekki ncma
5-0 c. breudid.
Því þá ekki að kanpa það bezta
bia' ð smn búið er td i Canada,
sem er áreiðanlega brauðið hans
Boyd’s
Þá fyrst fiutiur þú misimininn
seni t-f á brauðutn ýrasra bakaia.
ICtill ð n nliVfirn nf Irpirr.rum