Heimskringla - 12.01.1899, Blaðsíða 2

HMMSKKINííLA 12. JANÚAR. 1892.
Ferð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
um árið (fyrirfram borgað). Sent til
íslands (fyrirfram borgað af kaupend-
um bldðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. 0. Money Order
Registered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar með afföllum
It. Ii. BnldwIiiMon,
Útgefandi.
Office : Corner Prinoess & James.
P.O- BOX 305-
Kjörskrárnar.
Þeim sem geta litið óhlutdrægt á
pólitisk málefni, virðist koma saman
um það, að kjörskrárnar í Manitoba
þurfi talsverðra breytinga við til
þess að geta heitið sæmilegar. Marg-
ir hafa kvartað sárlega undan þeím,
kvartað undan því hve sviksamlega
þær væru gerðar <>g að sviksemin
kæmi aðallega fram í því, að þær
væru gerðar algerlega núverandi
fylkisstjórn í hag, bæði með því að
þar væru settir, ekki einasta allir
þeir menn sem þar ættu að vera og
væru fyigjandi að málum hinni nú-
verandi fylkisstjórn, heldur einnig
margir fleiri sem alls ekki ættu þar
að vera að réttu iagi, en sem þannig
mætti nota til að greiða atkvæði með
stjóminni á kjördegi. Og á hinn bóg-
inn hefir þeim verið fundið það til
foráttu, að mörg hundruð nöfn þeirra
manna sem að réttu ættu að vera á
þeim, væru þar alls ekki, af því að
það var vitanlegt, að þeir voru Con-
servativar og andstæðingar fylkis-
stjórnarinnar.
Liberalar sjálfir, eða þeir af þeim
sem ekki eru blindaðir af flokksof-
stæki, segja kjörskrárnar ófullkomn
ar og játa að sjálfsögðu að það geti
komið fyrir yflrsjónir hjá þeim sem
taki þær saman, þannig, að þeir “af
vangá” kunni að sleppa af þeim nöfn-
um sem þar ættu að vera, og ef til
vill hafa þar nöfn sem ekki ættu þar
að vera. En um þetta sé ekki að
fást, því slíkt geti hent hvern mann,
hversu varasamur sem hann sé.
Og því verður ekki neitað að það er
viturleg vörn í þessu frá stjórnar-
sinnum. En hinsvegar er það eftir-
tektavert, að þessi “vangá” í undir-
búningi kjörskránna fyrir síðustu
fylkiskosningar var svo ei&hliða, að
menn freistuðust til að álíta að hún
væri gerð með ásettu ráði.
Til dæmis má geta þess, að af 30
mönnum sem unnu þá á Ogilvies-
millunni hér í bænum voru að eins
3 á kjörskrá, en 2'/ voru þar ekki og
áttu þeir þó allir rétt á að vera þar.
Þetta var stór “vangá” og þeim mun
einkennilegri sem það varð sannað,
að þeir þrír menn sem á listanum
voru, voru allir liberalar og þeireinu
liberalar sem þá unnu á miilunni, af
þeim sem höfðu atkvæðisrétt, en hin-
ir 27, sem fyrir stjórnarþjónustulega
“vangá” voru sviftir atkvæðisrétti,
voru allir andstæðingar stjórnarinn-
ar. Að önnur eins “vangá” og þessi
hafi verið alveg óviljandi, er meira
en mannlegur breiskleiki getur feng-
ið sig til að trúa, og þó að það væri
mögulegt að þetta hefði verið óviija-
verk, þá er ýmislegt annað sem styð-
ur þá skoðun, að það hafi verið að
undirlagi stjórnarinnar og með fulln
vitund hennar, að kjörskrárnar voru
þannig sviknar og falsaðar um þvert
og endilangt fylkið.
Til dæmis var í Norður-Winnipeg
kjördæminu um 400 Conservative
kjósendum bókstaflega stolið af list-
anum, og þar á meðal valinkunnum
efnamönnum, sem jafnan hafa verið
á kjörlista síðan Winnipeg varð til,
svo sem Thomas Taylor, sem í mörg
ár var bæjarfulltrúi og síðan borgar-
sfjóri í tvö ár samfleytt. En það var
nauðsynlegt að viðhafa þessa ‘vangá’
við tilbúning listanna til þess að
gera stjórninni mögulegt að fá sinn
stuðningsmann kosinn þar. Hið
sema átti sér stað í mið- og suður-
Winnipeg, þótt í miklu smærri stíl
væri, að nöfn Conservafiva voru að
ástæðulausu tekin af listanum, en
liberalir kjósendur voru þar allir,
með örfáum undantekningum bg
sumir þeirra voru skráðir tvisvar <>g
einstöku þrisvar, og þar á meðal
tveir íslendingar. í Morris kjör-
dæminu voru um 00 fullveðja kjós-
endur teknir af listanum, “af vangá”
og voru margir þeirra bændur sem
voru búnir að búa þar á sínum eigin
löndum í 18 ár, og höfðu jafnan áður
verið á kjörlista. En þessi “vangá”
var alveg nauðsynleg til þess að geta
komið stjórnarsinna þar að. I Stone-
wall var hin sama stjórnarþjónustu-
lega “vangá” viðhöfð í stórum stíl.
Ekki einasta voru Coservativar þar
settir af listanum og þar með rang-
lega sviftir atkvæði, heldur voru og
um 40 manns settir þar á kjörlista
sem aldrei höfðu haft heimili í kjör-
dæminu og áttu þar engar eignir.
En þessir menn komu þar á kjörstað
á kjördegi og greiddu allir atkvæði
—“af vangá”—með stjórnarumsækj-
anda, annars hefði hann tapað kosn-
ingunni eins og hinir aðrir jtjórnar-
sinnar í þeim kjördæmum sem nefnd
hafa verið. í Brandon voru um 400
góðir og gildir Conservativ kjósend-
ur strykaðir af listanum, og má svo
sem nærri geta að það var ekki fyrir
annað en “vangá”. Svipað þessu
átti fér stað í ýmsum öðrum kjör-
dæmum, en alt var það uáttúrlega af
“vangá” gert, þótt það vildi svona
tjl, að þeir sem slept var af listanum
í hverju tilfelli væru Conservativar,
en þeir sem settir voru á listana væru
liberalar.
Það er margra manna trú, að Con-
servativar hefðu unnið síðustu kosn-
ingar ef kjörlistarnir hefðu verið rétt
og sanngjarnlega tilbúnir og þeim
leyft að hafa atkvæðisrétt sem að
réttu lagi áttu heimting á því og hin-
um slept sem ekki áttu þar að vera.
Af þessari ástæðu er það Conserva-
tivi flokkurinn hefir nú látið það boð
út ganga til allra stuðningsmanna
sinna, að þeir, hver einn og eimisti,
geri alt sem í þeirra valdi stendur
til þess að koma í veg fyrir að slík
“vangá” geti átt sér stað við næstu
fylkiskosningar, að sjá um það að
hver einasti atkvæðisbær maður,
hvort sem hann er Conservative eða
Liberal, sé settur á listann og þannig
gert mögulegt að njóta þeirra mann-
réttinda sem þeir eiga heimting á.
Þá fyrst og fyr ekki getur almenn
ingsviljinn komið í Ijós og þeir menn
haldið völdum sem hinir sönnu kjós-
endur vílja veita þau.
Menn geri svo vel að muna þetta
þegar næstu fylkiskjðrskrár verða
samdar.
Garpar í vígamóð.
Noregur og Svíþjóð eru ósátt og er
talið líklegt að ófriður kunui af að
hljótast. Noregur neitar að hafa það
merki á fána síuum er tákni sam-
band við Svíaríki og nú á nýársdag-
ínn drógu þeir upp flagg sitt með
úrnumdu svenska sambandsmerkinu
Norðmenn vilja óvægir slíta alt sam-
band við Svía og það er haft á orði
að hinir áköfustu frelsisvinir Noregs
hafi þegar gert tilraun til þess að fá
úr svenska hernum hvern einasta
norskan mann. Ástæðan sem Noreg-
ur heflr fyrir þessari óánægju, er
grein ein í stjórnarskipunarlögum
sambandsins, sem heldur þeim ráð-
gjafa sem hefir á hendi stjórn utan-
ríkismála beggja þjóðanna, ábyrgð-
arfullum gagnvart svenska þinginu
að eins, án þess að nokkurt tillit sé
tekið til vilja norska þingsins. En
Svíar á hinn bóginn eru óánægðir út
af því, að Noregur hangir í gömlum^
úreltum lagastaf og samkvæmt hon-
um neitar að leggja fleiri menn til
sameiginlegrar herþjónustu, heldur
en þeir gerðu fyrir rúmum 70Járum.
Noregur leggurtil alls 25,000 manns
en Svíariki 100,000. Til soetta er
stungið upp á þvf, að Noregur leggi
þann mannfjölda til hins sameigin-
lega hers beggja þjóðanna, sem því
landi að réttu beri samkvæmt fólks
fjölda, en að Svíar á hinn bóginn
gangi inn á það, að hinn norski ráð-
gjafl hafi jöfn völd við hinn svenska
ráðgjafa í öllum utanríkismálum.
Hér við situr. Norðmenn kaupa
vopn og vistir í stórum stíl og vilja
hvergi þoka fyrir Svíum.
Jónas Hall að Garðar, {4. D„ gerir
kunnugt, að hann lánar pjeninga gegn
fasteignaveði. Hann afgreiðir lánin
fljótt og vel og sparar löndum sínum
allan lögmannskostnað og bíður þar að
auki lægri um rentu en nokkur annar í
Norður Dakota. Landar ættu að muna
að fynna hann fyrstan allra manna,
hvenær sem þeir þarfnast skildinga.
Frá alsleysi til auðæfa.
Lítil saga.
Hinn einkennilegasti maður sem ég
mætti á ferðum mípum um Mið Ame-
riku,” sagði major Edward M. Powell
í blaðinu “New York Sun,” var Don
Juan Knight í 01uatemala-borg. “Eg
sá hann nokkrum sinnum í Guatemala
og kyntist honum þar og kom heim í
hús hans sem er nálægt borginni og
virtist mér hann mjög þægilegur mað-
ur í viðmóti.
Æfisaga hans var mér sögð af heilli
tylft af gömlum Guatemala borgurum.
og er hún svona :
Juan Knigt er spánsktjnafn og þrð,
ir4öara Jón Höfðingi, og maður sá sem
ber þetta nafn sem hefir svo mikla þýð-
ingu hjá fólkinu í Guatemala, er svert-
ingi, og var fæddur i þrældómi í Mis-
sissippi—það er að segja, báðir foreldr-
ar hans voru í þrælahaldi þegar hann
fæddist.
Allir menn, en þó sórstaklega verzl-
unar- og peningamenn um alla Mið
Arneríku þekkja Jón Höfðingja. Fólk-
ið í Guatemala segir hann eigi hálfa
fimtu millión dollars. En þeir sem
minst vilja gera úr auðlegð hans segja
hana vera bara rúmar 3 milliónir. En
svo er þess að gæta að hefði hann ekki
orðið fyrir óhöppum i sambandi við raf-
sporvagnafélag þar í borginni, fyrir
einu ári, þá hefði hann nú í dag átt
hálfa aðra millión dollars meira en hann
á nú. Jón Höfðingi er um 5 fet og 10
þuml.áhæð og vigtar 160pund ogersvo
bjartur yfirlitum að fæstir mundu telja
hann negra, ef ekki væri hárið til að
segja söguna. Kann bæði ensku og
frönsku mjög vel, les allar heimsins
frétt>r daglega on er stoltur mjög af
Bandavíkjunum. í öllum líkamshreif-
ingum er hann fljótur og fullur ákafa,
og altaf vinnur hann mikið þrátt fyrir
það þótt hann sé ríkur. Hann hefir
nú í tökum heila tylft af fyrirtækjum
sem öll miða til þess áð auka auðlegð
hans ennþá meira. FólkiðíGuatemala
segir að árlegar inntektir Jóns Höfð-
ingja séu um $400,000, og af þeim eyðir
hann árlega yfir $100,000 til þess að
halda hús sitt, þvi að hann og fjöl-
skylda hans lifir kónga lifi og bæði
hann, kona hans og börn gefa árlega
ríkmannlega til fátækra. T. d. má
nefna að á siðastl. vori gaf Jón Höfð-
ingi $5000, það er jafnt $2,300 í Banda-
ríkja dollurum til þess að hjálpa til að
koma á hlutaveltu til arðs fyrir fátæka
konu í Guatemala,
Hinar miklu inntektir þessa auð-
uga svertingjakoma frá kaffi og Banana-
ökrum og gullnámum hans, og eignum
sem liggja 1 bankastofnunum, gufu-
skipum og skipalendingaeignum. Haldi
hann áfram að græða í næstkomandi
20 ár, þá bætir hann á þvf tímabili öðr-
um 2 milliónum við eign sína. Hann
er sífelt að fást við ýms gróðafyrirtæki
og hefir mikinn hagnað af því, Heimili
Jóns Höfðiugja er staður sem allir
ferðamenn gera sér far um að skoða.
Það er hér um bil 3 mílur fyrir vestan
hinn gamla hægláta strjálbygða bæ.
Húsið er tvíloftað og stórt ummáls
meðyfir30 stórum herbergjum. Mið
Ameríkumenn, sem eru auðugir, hafa
yndi af þvi að hafa rúmgóð herbergi í
húsum sínum. Aðalstofan f húsi Jóns
Höfðingja er 70 fet á hvern veg og hin
önnur herbergi eru í sömu hlutföllum.
Húsið er búið með hinum ríkulegustu
húsmunum í öllum herbergjum. Þar
eru “Satin” og “Mahogony” “sofar’,
skrautleg “Fortopiano’s” og stórkost
legir speglar hanga víða á veggjunum.
þeir eru frá Páris og gólfteppin frft New
York. Herbergin f húsi Jóns voru
prýdd af mönnum sem hann pantaði
frá New Oreans til að vinna það verk,
og voru þeir við þann starfa í fulla ö
máuuði. Borðstofan hefir hlotið að
kosta stórkostlega mikið fé, svo er hún
fögur. Veggirnir eru úr póleruðu og
útskornu Mahogony og gólfið lagt með
hioum fágætustu viðartegundum sem
til eru f Mið Ameríku. Stórir skraut-
legir speglar hanga þar á öllum veggj-
um. Það er óhugsanlegt að það sé til
fegurra eða kostbærara gólf í nokkru
húsi í Bandaríkjunum. Listigarður-
inn umhvergs húsið er um 2 ekrur að
stærð. Hann er skipaður mörgum
myndustyttum úr marmara, sem bún-
ar hafa verið til í Frakklandi og á ítal-
fu. Þar má og líta ffnar gangtraðlr,
blómreiti, aldinabrúska og ýmisleg
smá skrauthýsi.
Æfisaga Jóns Höfðingja er saga
drengs sem fæddur er í þrældómi en
hefir vaxið upp til metorða og mikilla
auðæfa með þeim áhrifum sem því
fylgja.
í sumum tilfellum sýnist þetta
mjög ótrúlegt en enginn i Guatemala
efast um að það sé svo. Jón Höfðingi
þekti aldrei föður sinn, því að hann
var seldur með hóp af öðrum þrælum
og sendur með þeim til Georgia, nokkr-
um mánuðum áður en Jón fæddist.
Móðir hans var “Mulatto” kona sem
gekk i arf til tóbaks-akra eiganda
nokkurs, að nafni Daniel Upton í Dade-
ville Tallapoosa County í Alabama,
Jón segir að Upton hafi verið mentafús
og góðgjarn maður, sem hafi farið vel
með þræla sína. Kona hans var áður
skólakennari og trúði hún að rétt væri
að menta og varðveita fólkið sem var
eign og í þjónustu mannsins hennar.
Upton hjónin skoðuðu hrælahald sem
samkvæmt ritningarboðorði. Mrs.
Upton átti bróður sem hét Jón S.
Knight eg litli svarti drengurinn þegar
hann fæddist í hrörlegum kofa í útjaðri
akursins einn góðan vormorgun 1844,
var látinn heita í höfuðið á honum.
Drengurinn var greindarlegur og fram-
faramikill, og Mrs. Upton tók eftir því
að hann veitti framúrskarandi ná-
kvæma eftirtekt öllu því sem hún kendi
sínum eigin og systur sinnar bömum. '
Á sumrum þegar verið var að
kenna börnunum úti á svölum hússins,
þá sat Jón einhverstaðar á hlaðinu þar
úti, en svo nálægt að hann gat heyrt
það sem börnunum var kent. Ákafi
drengsins að ná í upplýsingar um öll
möguleg efni var svo mikil að Mrs.
Upton tók það fyrir að kenna honum
sjálf, þar til hann nafði náð nægilegri
þekkingu til að geta lært án tílsagnar.
Og síðar þegar drengurinn stálpaðist
meira, þá tók Mrs. Upton á ný að
kenna honum. Það var þessi grund-
völlur til mentunar sem Jón fékk hjá
húsmóðir sinni sem öll síðari gæfa hans
bygðist á. Þegar hann var orðinn
nógu gamall til að vinna þá gekk hann
á akurinn með móður sinni og hinura
öðrum þrælum húsbóndans. En* hon-
um voru veittar sérstakar frístundir á
kvöldin svo að meðan félagar hans voru
látnir gera húsverkin heima fyrir eftir
að hið vanalega dagsverk var afstaðið.
Þá var Jóni leyft að lesa og menta sig.
Þesar Jón var 16 ára gamall þá var
hann álitinn mesta mansefnið af negr-
um sem til voru í Tallapoos County.
Mr. Upton dó um þetta leyti og þegar
eigur hans voru seldar í Nóvember 1860
þá var Jón seldur með hinum eignun-
til Hannibal M. Judson fyrir $1,600 og
var það álitið afarhátt fyrir negra á
þeim árum. En slafadrengir sem gátu
lesið og skrifað voru í hærra rerði en
hinir sem ekkert kuenu. Jón fór með
sínum nýja húsbónda til að vinna á
baðmullarakri hans í Alabama ríkinn.
Árið eftir byrjaði þrælastríðið og Mr.
Judson fór í stríðið og barðist með
sunnanmönnum. Hann gerði Jón að
fyrirvinnu á ökrum sínum og lét hann
taka á móti öllum afurðum þeirra og
selja þær til New Orleans, Þegar'hús-
bóndi hans kom til baka úa stríðinu
kvaðst Jón vera orðinn frjáls maður og
gekk hann þá úr vistinni og fór [fót-
gangandi til New Orleans, og var það í
fyrsta sinni á æfinni að hann hafði
komið út fyrir landamerki húsbænda
sinna- Þar komst hann i uppskipmnar-
vinnu hjá manni sem verzlaði með
aldini og hafði viðskifti við mann í Mið
Ameríku. Hann hélt saman kaupi
sínu, og græddi fé nokkurt. Það var
í Júní 1866 að húsbóndi hans sendi
hann til Yucatan til þess að hafa um-
sjón með að vörur þær sem hann keypti
og sendast áttu til New Orleans, væru
rétt pakkaðar og undirbúnar til flutn-
ings. Fyrir þetta verk fékk Jón i kaup
$25 um vikuna. Auðlegð Jóns höfð-
ingja byrjaði frá þessum tíma. Hann
vann 1 ár í Yucatan og sparaði hvern
pening sem hann gat komist yfir.
Hann var farið að dreyma um framtíð-
ina þegar hann sjálfur yrði aldinasali
upp á eigin reikning, Hann frétti um
hina stóru auðugu landfláka sem væru
svo aðdáanlega hentugir til aldina-
ræktar, fyrir sunnán San-Cristoval i
Guatemala héraðinu, og þangað fór
hann og settist þar að. Þarna var
staðurinn fyrir Jón, duglegir hygnir
mentaðir menn voru þar ekki á hverju
strái í þá daga, Þar var stjórnarbylt-
ing um þetta leyti og Jón notaði tæki-
færið til þess að koma sér vel við nýju
stjótnina. Hann bauðst til að fara til
New York og fá þar menn til þess að
að lofast til að kaupa tveggja millión
dollars virði af aldinum frá Guatemala
héraðinu árlega, ef hannfengi í staðin
50,000 ekrur af landi sem væri hæfilegt
til aldinaræktnr. Guatemala stjórnin
gekk að þessu boði, og innan 3 mánaða
voru samningaruir fast og löglega
bundnir. Þetta var upphaf þeirrar
verzlunar sem siðan hefir aukist mikil-
lega og er nú orðin margra millión
dollars virði árlega.
Þessi reynsla opnaði augu Jóns
fyrir enn þá stærri möguleikum, svo að
á síðari árum fékk hann ýmisleg mikils
verð hlunnindi hjá stjórninni með því
að leiða henni fyrir sjónir hve mikill
hagnaður það væri fyrir Guatemala
héraðið að stunda aldinarækt' og selja
vörurnar í Bandaríkjum. Aldinasalan
til Bandaríkjanna fór stöðugt vaxandi
svoað “Orange”, “Banana” og "Pine-
apple” akrar Jón uxu fimmfalt í verði
á 4 árum. Árið 1871 var Jón stærsti
vinnuveitandinn í öllu Norður Guate-
mala. Hvítir menn voru í vandræðum
að fá negrana tilað vinna svo að nokkru
liði yrði, en reynsla Jóns kom honum
þar í góðar Þarfir. Hann þekti tökin
á landsmönnum sínum og notaði vel þá
þekkingu bæði fyrir sig og þá.
Hann var orðinn ríkur og yfir 80
ára að aldri þegar hann giftist ungri
konu í Istapa og sú gifting hefir orðið
til þess að margfalda auðæfi hans.
Fyrir 20 árum fékk hann auðmenn í
austur Bandaríkjum til þess uð leggja
fé sitt í kaffirækt i Guatemala og lagði
sjálfur 150,000 í það fyrirtæki. Stjórn-
veitti honum mikilsverð hlunnindi í
þóknunarskyni fyrir það að hann kom
auðmönnum til að leggja fé fram til að
bæta atvinnu vegi í landinu. Kaffi-
ræktin reyndist mjög ábatasöm í 12 ár,
og er sagt að Jón og þeir félagar hafí
framleitt og flutt út meira kaffi á þeim
árum en nokkurt annað fél; þar í landi,
Með næg efni og góða starfshæfi-
leika tókst Joni að koma á fót ýmsum
öðrum mikilsverðum stofnunum. Hann
fór til Philadelphia og samdi um að
senda þangað vissa þúsunda fetatölu af
"Mahogony” á hverju ári í 10 ár.: * Að
því búnu keypti hann heilar landspyld-
ur þar sem bezti “Mahogony” viður óx
bæði í Guatemala og Nicoragua, og á
þessu timabili varð hann annar stærsti
'1 Mahogony”-viðarsali í heimi.'Jj Alt
sem hann tók fyrir hepnaðist ágætlega
og fiann græddi á tá og fingri. Þyngsta
mótlætið sem fyrir hann kom var dauði
Rufino Barrios landsstjórans í Guate-
mala, hann féll í bardaga 1885.^. Hefði
Barrios tekizt að sameína öll fylkin í
Mið Ameríku þá hefði það meira en
tvöfaldað allar eignir Jóns í verði og
gert hann einn af allra áhrifa mestu
munnum í Mið Ameríku.
I félagi með Barrios myndaði hann
félag það sem lagði nina fyrstu mál-
þræði í Guatemala, Hann fékk ame-
ríska kaffiræktarmenn tíl þess með sér
að byggja járnbraut er tengdi saman
Mexico-flóann og Guatemala.

\ Fullkomnast
\ Fataverzlun

*
*
*
*
*
j bænum, bæði smásala og heildsala |
^ Alt nýjar vörur, ekki melétnar eða T
* gatslitnar af að flækjast á búðar- F
4 hillunum. Komið ullir og sann- I
j færist, og njótið hinna beztu kjör- t
* kaupa sem nokkru sinni hafa boð- F
* ist í þessum bæ. Við höfum allt k
’ sem að fatnaði lítur, stórt og smátt F
Munið eftir nýju búðinni.
EASTERN
CLOTHINQ HOUSE
Wholesalb & Retail.
—570 Main Str.—
4j J. (icnser, eigandi. k
X
I
t
m'
í
S. Gudmundson,
Notary Public.
llonntain, N. I)nU.
Útvegar peningalán gegn veði
í fasteignum, með lægri rentu
en alment gerist. Svo að þeir
sem þurfa að fá peningalán eða
að endurnýja lán á löndum sín-
um í haust, geta sparað sér pen-
inga með því að finna hann eða
skrifa honum áður en þeir taka
lán hjá öðrum.
- m
t
t
Nú er tíminn fyris ykkur að dusta
rykið og rusiið úr skápunum ykkar, og
fylla þá svo aftur með nýtt leirtau frti
Cfhiiin Hall. Þar fáið þið beatan,
ódýrastan og margbreyttastan varniirg
í bænum.
CHINA HALL,
572 Maiii Mt.
ROMIÐ inn hjá Ilarrv Sloan,
“:“rbC EESTÁURÁNT
Dunbar hefir umsjón yfir vinföng-
unum, og bið fáið meira fyrir pen-
inga ykkar hjá honum en nokkrum öðr-
um í bænum.
Sloiins Kestaiirant
—523 Main St.—
í nokkra mánuði eftir dauða Barrios
var útlitið þar f landi mjög ískyggilegt,
og það var haft á orði að Jón væri um
það bil að verða gjaldþrota, En þá
rakst hver hepnin áhann eftir aðra og
hann græddi auðfjár á stuttum tfma.
1886 kom það upp að í klettagöngum
þeim, sem i nokkur ár [hafði verið
að bora og sprengja til þess að leggja
járnbraut þar um, voru málmar í grjót-
inu. Jón hafði að vísu fengið gull á
þennan hátt í uokkur undangengin ár,
en ekki nóg til þess að hann sæi sér fært
að leggja fé í námagröft. í sfðastliðin
10 ár hefir Jón Höfðingi fengið meira
gull ur námum sínum en nokkur ann-
ar maður f allri Mið Ameríku að undan-
teknum tveimur í Honduras og einum í
Costa Rica. Jón hefir jafnvel uppgötv-
að vélar til þess að mylja grjótið úr
námum sínum, hann hefir latið byggja
sporvegi sem eru sérstaklega hans eigin
uppfinding, frá námunum þangað sem
grjótmylsnuvélar hans eru. Með þessu
sparar hann sér einn fimtapart af vinnu-
launum þeím sem hann yrði að borga
ef hann hefði ekki þessa sporvegi.
Landar hans og aðrir f Mið Ámerfku
standa undrandi yfir því hve miklu
þessum manni hefir tekizt að koma f
verk með atorku og verkhygni, og hve
mikið fé hann hefir grætt á fáum árum,
með lítilli mentun og als engu stofnfé.
VIDARSALA
Við undirskrifaðir töknm að okkur
að selja fólki allskonar eldivið, kol og
is. Allar pantanir afgreáddar fljótt og
áreiðanlega.
JÓN BJÖRNSON,
61S Elgin Aye.
BRYNJÓLFUR ÁRNASON.
235 McGee Str.
Járnbraut tii Nýja-lslands
Nú kvað vera orðið víst, að járn-
braut verði lögð til Nýja-íslands, en
af því að nú er7alt frosið og snjór
kominn, þá þykir ilt að eiga við hana
í vetur. En í þess stað ætlar Mr.
Mills að láta luktan 0g vel hitaðan
sleða verða á fljúgandi ferðinni í vet-
ur í hverri viku, alla leið frá Winni-
peg til Islendingafljóts. Ferðum
verður þannig hagað, að sleðinn fer
frá Wpeg kl. 2 til Selkirk á sunnu-
dag, og frá Selkirk á mánudags morg-
un kl. 8 og kemur til íslendingafljóts
á þriðjudagskveld. Fer þaðan á
fimmtudagsmorgun kl. 8, og kemHr
til Selkirk kl. 6 á föstudagskveld og
fer til Wpeg næsta dag. Heldur til
að 605* Ross Ave. íslendingur keyrir
sleðann, Guðm. Christie; hann er góð-
ur hestamaður, glaðlyndur, gætinn
0g reglumaður. Reynið hvernig er
að ferðast með honum.
Yðar einlægur,
Mills.
Hangikjot
til Jólanna og Nýársins.
Ég undirskrifaður hefi til sölu allra
frægasta hangikjöt af feitum dllkum,
sem ég sel við afarlágu verði. Alt er
flutt heim til kaupendanna strax og um
er beðið. Þeir sem heima eiga utan-
bæjar þurfa ekki annað en senda mér
postspjalds-pöntun og verður það þá
þegar sent til þeirra. En betra er að
gefa sig fram sem fyrst áður en byrgð-
irnar ganga upp. Herra P, J. Thomp-
son vinnur í búðinni of afgreiðir skifta-
vini fljótt og vel.
TH. GOODMAN.
539 Nellie Ave.
Winm* pes;.