Heimskringla - 30.03.1899, Qupperneq 2

. '••i'T-i í Ca»« - H.uidnr. $1.50
i 1 (fvri. fi-H'ii ho. 01 Si'Ilt til
> (fi'i r(ihrii Lfi ■, .0 iif kawpend-
‘'i hér i $! 'r).
dist P , 0. Monpv Orrler
l>t'f. ->i Exp'-e^s Money
B 11 -«rir n h h 1 "ka »*n í
CK .0 »' r s 1 ■■k' inr me^ HfFftllurn
B. i £ iisoii.
Ti VL-i'fandi
Office : 517 Main Stroet.
P O BOX 305-
í Lög’berg’i 10. þ.tn er þýdd grcin
eftir Mr. Eldridge, eftirlitsmann
Mutual Reserve lífsábyrg'ðarfélag’sins,
se:n á a.ð vera svar á möti grein
þeirri, sem birtist í blaðinn Commer-
cial 11. Febr. síðastl., og kom þýdd
út í Hkr. 23. s. m. í sambandi við
þessa þýddu grein eftir Eldridge,
setrir rit tj. Lögbergs : “Ritstjóri
Cornmercial heflr nú verið svo dreng-
i vndur að karmast við, að Mutual fé-
Jaeinu hafl veiið gert rangt til, og
hetír nú lotað að birta svarið frá Mr.
Eldridge athugasemdalaust, sem leið-
rétting við rangfærslurnar í blaði
sínu.” Vér flýttuni oss að lesa þenn-
ari framburð ritstj. Lögbeigs, og þótt
vér vissum upp á vorar tíu flngur að
betta væri vísvitandi lýgi, þá fórum
v ’-r þó tafarlausi. að flnna ritstjora
Cornmercial, ög spurðum hann hvað
salt væri í þesoU máli. Hann sagði
að það væri satt, að hann hefði ekki
neitað Mr. Eidridge um pláss fyrir
þetta sem hann kallaði svar, og í
þetta sinn léti hann það fara ósvarað,
en hann myndi svara því eins fljótt
og hann hefði hentugleika til þess.
Það væri fjærri ölluin sannleika, að
hann hefði undirgengist að láta það
Koma út í blaði sínu ósvarað.
Blað'ð Commercial kom út 18.
þ. m , með þetta ír ' nefnda “svar”
Mr. Eldridge, og í næsta blaði Com-
mercial trúum vér ekki öðru en að
komi svar frá ritstjóranum. Vérætl-
um að bíða og sjá hvað setur, áður
en vcr furum leiigra út í jietta ein-
staka atriði í þessu m&li.
Við þetta ofanritaða skal því
nú bætt, að í 29. tölublað Commereial
setn kom út á laugardaginn var, er
greinilegt svar frá ritstjóranum
& móti grein Mr. Eldridge, sem rit-
stjóri Lögbergs f( . ihæfði að ekki
yrði svarað í Commercial. “Svo fór
um sjófei ð þá ” í næsta blaði Hkr.
verður þýtt svarið frá ritstjóra Com-
roercial, og gef'st þá almenningi kost-
ur á að sjá, hvort blaðið heflr Jækkað
seglin fyrir þessum Mr. Eldridge og
Mutual Reserve.
Þingmaðurinn i'yrir St. Andrews,
Sigtryggur Jónasson, hélt ræðu á
fylkisþinginu á fimmtudaginn var.
Það er ekki oft sem hann heldur
ræður á þingi, karltötrið, enda er
bann enginn mælskrgarpur. En all-
ar eru ræður hans á sömu bókÍDa
lærðar. Þessi ræða var mestöll sví-
virðilegustu skammir og ærumeið-
andi skammir um Conservativa flokk-
inn og einstaka menn í honum. Og
til dæmis um það, hve stráksleg er
framkoma hans, jafnvel á þingi, má
geta þess að hann kryddaði þessa
ræðu sína með dónalegum uppnefn-
mn um Heimskringlu, og hnútum til
ritstjóra hennar. Það er dálagleg
framkoma annað eins og þetta af
fulltrúa þjóðarinnar á þingi!
Ein lygi Sigtryggs í þessari ræðu
var sú, að Conservativa stjórnin í
Ottawa hefði verið á móti innflutn-
ingi Islendinga til þessa lands. Það
skal meira en litla óskammfeilni til
að koma með svona staðhæflng, þar
*em allir vita það, að Conservativa-
stjórnin sendi umboðsmann til ís-
lands ár eftir ár, og að einmitt þessi
umboðsmaður (B. L. Baldwinson)
heflr flutt hingað vestur laDgflesta
af þeim Islendingum, sem til Ame-
ríku hafa komið.
Að nota þannig stöðu *ína til þess
að útbreiða tilhæfulaus ósannindi um
mótstöðumenn sína, er hverjutn ær-
legum manni ósæmandi. Og svona
framkoma yfir höfuð af þeim mönn-
um, sem fyrir tilviljun hafa komist í
opinbera stöðu hér í landi, hlýtur að
kasta stórum bletti & þjóðflokk vorn
hér yfir höfuð.
Heillaósk.
Herra ritstjóri Heimskringlu!
Góði fornvinur:—
Fyrstu orðin í þessu skeyti skulu
vera heillaósk til þín, til blaðsinsþíns
og til vina þess og þinna. Og þessi
ósk mín styðst við þá von og trú, að
verk þitt og þeirra verði Islending-
um hvervetna til heiðurs og heilla.
Eg ber traust til þín vegna þess,
að ég þekki þig að fornu, sem nýtan
dreng. Veit að þú ert einna skarp-
astur, einarðastur og flínkastur þeirra
fslendinga, sem ég þckti og kyntist
vestra, og ættir nú fyrir margra ára
æfingn rið opinber störf, að vera hæf-
astur til foringja.
Ég óska Heimskringlu (endur-
fæddu) til heilla á þessu þrettánda
árs-skeiði sínu, vegna þess hún stefn-
ir enn að sama upprunalega takmark-
inu, að vera 5-jálst almenningsblað,
sem ekki að eins fylgir með menn-
ingarstraum' stórþjóðanna, heldur á-
vinnur oss íslendingum erlendis við-
urkenningu og jafnrétti.
Og ég árna vinum þínum og blaðs-
ins allrar hamingju, vegna þess þeir
(einkum ritstjórar og hlutaðeigendur)
sem hafa lagt fram eignir sínar og
erfiði til að gjöra blaðið sómasamlega
úr garði, og þar með hlúð að þessum
vísir til íslenzkra fræðirita 1 Ame-
riku, er mér naumast auðnaðist að
gróðursetja. Þeir eiga fyrir það vin
áttu mína og opinbert þakklæti skil-
ið. Og enn fremur fyrir að hafa
sýnt og sannað, að vér vesturfarar,
“flækingar og fáráðlingar,” sem sum-
ir í Kaupmannahöfn og á Islandi
hafa leyft sér að kalla oss, bræður
sína, höfum ennþá þann kjark, sem
ekki gugnar þegar á reynir og ekki
lætur sigrast.
Og þér, frændur og frænkur, er
þetta lesið, hvort heldur í Ameríku
eða annarstaðar, þið fyrirgefið vona
ég, eins og kristnum sæmir, að ég,
“vanskilakindin," “óþokkinn,” “Gyð
ingurinn gangandi,” “flækingur
flækinganna,” “útburður útburðanna
týndu!” skuli ávarpa ykkur svona
kompánlega, svona óskammfeilið og
“cereinoniu”laust. Vegna þess ég
hefi ekki ónáðað ykkur neitt tii muna
nú í fleiri herrans ár. Vegna þess,
að hafi ég í ungdómsæði mínu oíur-
selt inig fjandanum, þá heldur hann
mér ekki lengur, nema ef fátæktin
er víti. í þriðja lagi vegna þess, að
ég er búinn að átta mig svolítið á
heiminum, og veit nú hve mikils ftlit
manna er vert. Eg rita þetta með
meiri djörfung vegna þess að ég veit
að ég hefi eftir megni goldið sakir
mínar öðrum. Ég trúi ég virtist
“vera íslendingum til skammar,” þá
ég var í Winnipeg. Iíg verð samt
að draga þyngsta efa á það, að þeir
sem svo sögðu, gætu ennþá bent á
nokkurn íslenzkan vesturfara, sem
afkastað hafi meiru eða þarfara starfi.
Ég hefi nú samfleytt í tíu ár verið
á flækingi og f útlegð, og lofað helgi-
mönnum og guðræknishetjum að
gresja óáreittum í hugsana-ökrum
samlanda minna. En ég veit að þau
málefni, sem ég hefi framfylgt opin-
berlega, eiga ekki að eins sigur í
vændum, heldur munu einnig þeir,
sem hafa látið svo lítið að reynast
mér sannir vinir, ekki þurfa að iðr-
ast þess í framtíðinni. Ég hefl það
sjálfsálit og sj ilfstraust, aðégst* mað-
ur, hvað svo sem Lögberg um mig
gjálfrar. Ég starfa enn að því að
losa um fjötrana sem hafa hnept og
haldið íslendingum í ánauð og niður-
lægingu um fleiri undanfarnar aldir.
Að því starfl munuð þið vinir vestra
hjálpa og stuðla eftir megni. Og
jafnvel mínir gömlu fjandmenn munu
nauðugir viljugir stuðla að því verki
líka. Ég trúi því, að áður en vér
sem nú lifum erum moldu orpnir,
muni margir af oss sjá ættjörð vora
frjálsari og þjóðflokk vorn um leið
þýðingarmeiri á meðal annara þjóða,
en hingað til. Innan tíu ára munu
frændur vorir & ættjörðinni viður-
kenna, að vér höfum rutt þeim nýar
brautir, og kent þeim andlegann
vopnaburð, til að höggva í sundur
ánauðarhlekkina. Enn fremur er
það sannfæring mín, að engum okk-
ar blandist hugur um það lengur, að
Ameríka er framtíðarland íslendinga
og bakhjallur gamla landsins.
Ég á hér ekki svo mjög við það,
sem öllum mönnum í Canada liggur
í augum uppi, að jafnskjótt og Norð-
vesturlandið byggist, þá vcrður braut
lögð um það til Iludsonsflúans, þrátt
fyrir skýrslur þeirra Fishers, og. þá
kemur bein skipaleið á milli Norður-
Canada og Noregs, en Island verður
þýðingarmikil skipastöð á þeirri leið.
Þetta vcrður á sínum tíma, þótt það
geti dregist nokkuð enn. En ég á
við hitt, sem ljóst er af ritum ykkar
og andarsgáfum Vestmanna, að inn-
an fárra ára verður sá hugsanaboði
risinn, sá framkvmmdaþorsti og ákeí'ð
vöknuð og farin að ryðja sér til rúms
að allir sem íslenzkt mál og íslenzkt
skaplyndi þekkja og mannfrelsi meta
munu aldrei láta sér detta í hug að
hætta við hálfannið verk. Þeir lialda
áfram að ávinna sér alment jafnrétti,
og engum íslen^kum hrosshaus tekst
að brenna inni Islendinginn.
Það sem af er höfum vér Vestmenn,
“fáráðlingarnir” og “sauðarhöfuðin”
sýnt og sannað, að vér höfum lilað
lietra lífi 1 Amerlku en alment gerist
á íslandi. Þetta veit ég af eigin
reynslu. Og fréttir um almenna líð-
an landa í Ameriku sýna það og
sanna líka. I þessu sambandi skal
ég taka það fiatn, að ég hefi fengið
andstygð á þeim hugsunarhætti, sem
ég hefi orðið var við á meðal sumra
af höfðingjastéttinni heima, að vilja
binda oss við landið sem óbótamenn,
landið og ættjörðina sem forfeður
vorir bygðu af frjálsum vilja og réðu
óháðir um fullar þrjár aldir. Fai
þetta land, þessi ættjörð vor, var gerð
að selstöð útlendra ribbalda. Til að
sanna það lif vort vesturfara er ekk-i
svo þylegt né Indíánalegt eins og
sum skáldin og sum yfirvöldin á
landi ímynda sér, þá hefi ég séð Indí-
ána í Norðvesturlandinu sem eru f'ult
svo siðaðir og margfalt kurteisari, en
margir Reykvíkingar. Vér munum
aldrei flýja á náðir Islands né auka
ómegð þess. Um það má sannfærast
af síðasta árgangi Heimskringlu, sem
liggur hérna á skrifbovðinu hjá mér.
Ég ætla að eins að minnast með
fáum orðum á sumt það sem þessiár-
gangur hcfir að flytja.
Þá er fyrst fréttabréfið frá Hawiui-
eyjunum, eltir hr. Goodman. Það er
snoturlega ritað, og sýnir. að miuafa
kosti hvað einstakur vesturfari getur
fleytt sér út um heiminn, og þo!ir
brunabeltisloftið engu síður en Arce-
ríkuinenn sjálfir, og eru þeir yflrleict
engin vesalmenni talin. Annað brof,
spilandi f anda, hefi ég séð eftir Jón
Eldon, sem hann ritar frá British
Columbia, og sýnir að Islendingum
þar, Ásgeir og þeim félögum, Iíður
ekki síður við Kyrrahafið, hefdur en
mörgum löndum, sem búsettir eru
austur um fylki, og vel settir. Mér
þykir vcent um að htyra þetta, því
mín skoðun hefir verið, að British
Columbia se fjölbreyttasta og auðng-
asta fylkið að landkostum. Eg óska
og vona að Jón Eldon njóti nú eins
góðra drengja og hann er drenglynd-
ur sjálfur. Hann á þakkir mínar
skilið fyrir að hafa tekið svnri uiínu
í Heimskringlu, gegn Lögbergi.
Þá eru bréfln þeirra Klondike-
faranna—Alaskafaranna nýju. Bréf
þessi eru ekki ósvipuð gömlu ridd-
arasögunum, en þó er gaman að lesa
þau, og gaman að heyra, að eins lip-
ur verzlari og smiður, sem Toitur
Ingimundarson, hefir kjark til að
fara slíka glæfralör. H ver veit nema
Alaska verði ennþá fyrirheitna lardið
vort Islendinga og Jón Olafsson
verði annar Móses. — Bréfin úr ný-
lendunum lýsa vellfðan og vonglöð-
um hjörtum.
Af aðsendum greinum eru það
einkum tvær, sem ég ætla að mlnn-
ast á. Þær hafa þýðingu fyrir mig
og alla ærlega Islendinga. Það er
þá fyrst fyrirlestur séra Hafsteins
Péturssonar: “Miss Canada.” Þessi
ræða er samansett af aðdáanlegu hug-
smíði, sem séra H. P. eru svo eigin-
legar, og svo samkvæmar að efni.
Ég vildi ég hefði átt kost á að lesa
hana fyrir 13 ftrum síðan, þegar ég
var að skrifa lýsingu af Canada. Já.
ég hefði rænt henni, ef ekki hefði
annað dugað. Mér fanst þegar ég
las hana,—þennan risvaxna skálda-
vef—eins og ég væri borinn upp á
sjónarhæð hugsjónanna, og sæi það-
an hylla undir iðgrænu merkurnar,
fljótin og risavöxnu fjöllin, ljómandi
fiögur upp við skýin, líkt og skíð-
garður Ásgarðs.
Þ& er “Kærleikurinn og sanngirn-
in,” eftir hann Stetán G. Stefánsson.
Sú saga er saiuansteyptur kjarni úr
kristindðm og haimspeki. Hún minn-
ir mig á tilþrif mikilmennisins rúss-
neska, Tolstois, sem í fám orðum get-
ur framsett hcillar aldarsmíði trúar
og hugsana. En kvæðið “Eloi
lamma Sabacthani!” Þar er blíða
Jónasar og Heine, eldfjör Bjarna og
Arnolds,—en hugsjón Whitemans og
Victors Hugos. Hann Stefán ykkar
Vestmauna tilheyrir þessum skálda-
flokki. Með allri virðingu f'yrir lærðu
skáldunum á Islandi, og með sæm-
andi tilliti til ritdómanna hans E.
Hjörleifssonar, segi ég, að Island á
ekki í eigu sinni annað eins stórskáld
og Stefán G. Stefánsson er að flestu
leyti, þótt þeir Matthias og Þorsteinn
Bjarkafaðir gangi honum næstir.
Stórsmíði Stefáns er í sannleika mik-
ilfenglegt. Enn ætla ég að bæta því
við, að í Winnipeg,—þessum “forar-
polli,” sem Indíánar svo kalla—þar
býr, eða bjó, samlandi ininn og okk
ar, Sigurður j. Jóhannesson aðnafni,
sem að svip og skapferli og sumu
sem hann hefir' ort, er ekki ólíkur
Tolstoi gamla. Hefði Sigurður okk-
ar komið ögn yngri til Ameríku, já,
þá hefði hann ekki verið nein smá-
smíði viðfangs.
Eg ætla að ganga framhjá deilu-
greinunum, þó ég hafi nóg föng á að
leggja þar skerf til—til minna gömlu
ofsóknara, sem eitt sinn heitstrengdu
“að knúsa” mig.
“Emk hraðkviðr
hilmi at mæra,
En íflapmáll
um glegíívinga.”
Svo kvað Egill gamli Skallagrímsson
í kvæði til Arinbjarnar viharsins, og
læt ég sömu afsökun duga mér. Mér
er þungt að skaminast en létt að rita
vinarbréf. Ég hefi ekki gert mig
sekann í blaðadeilum, nema þá ég
hefi átt mannorð mitt að verja ogálit,
fyrir andskotaflokki, og stóð ég þá,
sem endranær, einn míns liðs. Ég
gerði það svo að gjamminu linti, og
síðan ekki. Enda hefi ég ekki þurft
þess. Ritstjórar neimskringlu hafa
svarað mínum málum.
Nokkrar af ritstjórnavgreinum í
Heimskringlu eru athugaverðar víð-
(ar en 1 Ameríku. T. d. grein um
atvinnuverndun. Það er eitt af
kappsmálum mentuðu þ.ióðanna. Er
vonandi að það mál fari að sjást á
þingskrá Islendinga.
Þá er greinin uin frjálsa verzlun
ekki þýðingarminni f'yrir ísland, þó
hvorki yfirvöld né embættisinenn
þar vilji verja einum eyri til að
koma upp nútíðariðnaði í landinu.
Þar sem allar nauðsynjavönir eru
aðfluttar, þar fæst aldrei annað en
óhroði og úrgangur. af vörum annara
þjóða. Sumir læi'ðu doktorarnii' frá
Kaupmannahöfn gætu haft gagn af
að lesa þá grein og vita hvað er
verzlunarjafnvægi. Þeir yrðu því
þá hlyntari að fé Iandsins væri varíð
til að koma upp nýjuin verkvélum í
landinu, heldur en að sóa því í emb-
ættlinga og danskt brennivín.
Póstarn!r um framför í vísindum
og listurn eru divel valdir. Fyrsta
ritgerðin, sem ég rak augun í, var
“Lagarkent loft.” Það hefir, næst
rafmagninu, mesta þýðingu fyrir
framleiðslu á afli tiJ iðnaðar.
í það heila tekið er Heimskringla
efnisrík og vel ritnð, og eflaust vin-
sæl hjá öllu fólki sem starfar að og
kýs mannréttindi. Því er ekki hægt
að neita, að hún er yflrgripsineiri,
fjölfróðari og upplitsdjarfari, en ís-
landsblöðin eiga að sér að vera.
Samt má taka það fram hér, að Fjall-
konan er upplitsdjarfasta blaðið á ís-
landi. Nýju Öld Jóns Ólafssonar
hetl ég ekki séð, og skal því ekkert
um hana segja.
Það er eins og heiðríkjuhiminn
Norðvesturlandsina umkringi Hkr.
hátt og lftgt og alt um kring. Og ég
vona og skora á alla vini hennar, og
þá sem fvlgja þeirri jafnaðarstefnu
sem hún berst fyrir, að leyfa engum
urðarketti að skyggja á hana til
lengdar. Eg trúi því að hún verði
sterkasti hringurinn í því Brisinga-
meni, sem tengja skal saman sanna
íslendinga og íslandsvini. Sanna
íslendinga! segi ég. En ekki sví-
virðilega flagara og gortara! Já,
ég treysti því og trúi, að Heims-
kringla bindi saman góða drengi og
góðar konur, sem eru sannfrjáls í
anda og starfl, i eitt öflugt og ósigr-
andi bræðralag; tengi hjörtu vor,
anda og óðölum alhcimsins, og hún
verði fegursti gunnfáninn okkar ein-
virkjanna og einherjanna, í trægri
lífsbarftttu, þangað til sigurinn er
unniiin og vér höfum náð vorum
samastað og þýðingarmesta tilgangi,
sem sé: erum ekki einasta sjálfir
frjálsir menn, félags'ega, efnalega og
andlega, heldur getum þar að auki
lagt þeim örugga liðveizlu, sem
vinna að því að útrýma mannvonsk-
unni, fáfræðinni og öibyrgðinni hví-
vetna í he ininum, en fyrst þó á með-
al vor sjálfra.
Með virðingu.
“Gyðingukinn Gangandi.”
—Paris, 1. Maiz, 1899.
Lestu og sendu $1.00
fyrir undravert raflækningabelti. Það
læknar lifrarveiki og nýrnasjúkdóma,
vanalega gigt og fliiggigt, flog o>i and-
arteppu, tæringu og afleysi. bakverk,
sljófa tilfinningu, svefnleysi, liöfuð-
verk og tannpínu, hlustarverk og
hjartasjúkdóma og alla kvennlega sjúk
dóma og taugaveiklun á körlum og
konum, á öllum aldri. Mörg þúsund
af bréfum og vottorðum sýna og sanna
töfralækningar þessa beltis. Það rnun
bæta þér. Páðu að eins eitt og próf-
aðu það, og þú munt verða standandi
hissa af verkun þess. Veikindi þín
munu hverfa sem snjórinn á brennheit-
um vordegi, og þú verður sem spánýr
maður.
Þett.a undraverða raflækninga belti
er sent með pósti hvert i veröldiua sem
óskaðer, að eins fyrir einneinasta doll-
ar. Þú hlýtur að þarfnast þess, ef eigí
núna. þá síðar. Vertu varbúinn að
mæta sjúkdómi þínum. Hafðu raf-
lækningabeltið á heimili þínu. Þú iðr-
ast þess aldrei. Sölumenn alstaðar og
ætið ráðnir, Þeir geta auðveldlega
unnið sér inn $5 á einum degi.
Iltanáskrift :
J. LAKANÞER.
Maple Park, Kane Co.
Illinois, II. S. A.
$3.00 $3.00
i Peningum gefhir
fyrir alls ekki neitt
Það kostar yður ekkert. . Lesið þessa auglýsing
CASH COUPONS.
Þúsundir manna hafa saf'nað saman þossum “CASH COUPONS” og
Þér getið gert það lika. Ef'tirfylgjandi skýrinear sýna yður hvernig þér
getið fengið ÞRJÁ DOLLARA fyrir alls ekki neitt. ----—.
Við gefum hverjum sem hafa vill laglega bók með nöfnum ailra
þeirra verzlunarmanna í Winnipcg sem eru meðlimir í félagi okkar. All-
ir þessir kaupmeun hafa þessar “CASH COUPONS” seni eru á stærð við
frímerki. Þér f'áið eina af þessum “COUPONS” ef þér óskið þess, með
hverju 10 centa virði sein þér kaupið og borgið fyrir út í hönd. Þér lítn-
ið svo þessar Coupons inn í bók yðar, og er þér hafið fyit hana, þá farið
þér með hana til Union bankans (á horninu á Maine og Bannatyne Str.)
og verða yður þar borgað f'yrir hana ÞRIR DOLLARS í peningum.
Þér sjáið 4 lista þeirii sem hér fer á eftir, að allir hinir beztu verzlun-
armenn í bænum hafa þessar “Coupons”. Munið eftir því að þær fást
að eins þegar verzlað er fyiir peninga út í hönd. En með því mótigetiðþér
Iíka f'engíð $3.00 fyrir alls ekki neitt. Þér fáið þá borgaða orðalaust á
bankauum hvenær sem þér hafið fylt “Coupon”-bókina yðar. Þetta er
gert til þess að koma á almennri peningaverzlun í staðinn fyrir liina skað-
legu lánsverzlun. Það er hagur fyrir verzlunarmanninn og það er ekki
svo lítill gróði fyrir yður.
Vér prenturi hér nöfn alln hinna leiðandi kaupinanna í Winnipeg,,
með hverju 10 centa virði sem þér
sem gefa yður “CASH COUPON
kaupið fyrir penlnga út í hönd.
BUTCHEIiS.
H.A.Holman, 497 Notre Dame.
Charrest & Bartram. 304 Main St.
W. B. Carter, cor. Jarvis & Salter St.
T. G. Dhkí;, 291 Portaire Ave.
Horne & Thomson. 462 Portrge Ave.
R. Horsley, 791 Main St.
J. B. Jones & Son; 383Logan Ave.
Radford & Co. 322 Notre Dame.
Emery & Bonnick, 140 Higgins Ave,
McCormick & Brady. 174 Isabel
GROCERIES & PROVISIONS.
Burke Bros. 320 Main St.
H. L. Chabot, 254 Mair. St.
Hardy &Buchanan, Cor. Notre Dame
and Isabel and 223 Market St,
Horne & Thomson, 478 Portage Ave.
W.R, Johnson, 255 Portage Áve.
A. T. MacMillan, 489 Pncific Ave.
E, Turnbull. 676 Maine 8r
S. Ling, River Ave. Fort Rouge.
A Gregg, 854 Higgins Ave.
H. Scott & Co, 964 Main St.
W. B. Carter, cor. Jarvis & Salter St.
S. J. Ritchie, cor. Sargent & Young St
W.Harris, 495 Alexander Ave.
T. R. Foxcraft, cor, Corydon & Pem-
biria St. Port Rouge.
Th. Thorkelsson. 539 Ross.
T. H. Goodman, 539 Ellice Ave.
R. Clark, 336 Alexander Ave.
BAKERS & CONFECTIONERS,
W. J. Boyd. 370 og 579 Main St. og
Portage Ave west.
J. Watsou, 270 Portage Ave.
Biðjið keirararia nm Cash Coupons.
CONFECTIONERY & CIGARS.
E. Torrey, Winnipeg Opera House Blk.
CLOTHING & OENTS’ FURNISH’S
Hoover & Town. 680 Maín St.
The Manitoba Clothing Co, 586 og 588
Main St.
Geo, Craig & Co. cor. James & Main St
O. Johnson, cor. Ross & Isabel St.
CIGARS& TOBACCOS.
James Watts & Co. 474 Main St.
DRUGGISTS.
C. H. Cranston,480 Main St.
Rowland Dixon, 352 Main St
A. Francis, 493 Notre Dame St.
Colcleugh & Co,, 501 Ross Ave.
BOOTS & SHOES.
Thos. Lyons, 590 Main St.
Burke & Co, 320 Main St.
O, Johnson, cor. Ross & Isabel St.
Peirce Bros. 227 Market St. W.
BOOT & SHOE MAKERS AND
REPAIRERS.
The 20th Cent.ury Repair Shop, 2064
William Ave.
TINSMITHS &c.
J. \V, Wright, 320 Notre Dame Aye.
BOOKS AND STATIONERY.
W'A.Davis, 472 Main St.
A. Francia. 493 Notre Dame Ave.
Colcleugh & Co,, 501 Iioss Ave.
FANCY GOODS, TOYS ETC.
Miss M. Bruce, 251 Portage Ave.
FEED & GRAIN.
Th. 9’horkelsson, 539 Ross Ave.
HARDWARE, STOVES &c.
W. A.Templeton. 237 P ,rtage Ave.
F. W. Weir, 670 Maiu jt.
Th. Thorkelsson, 539 Ross Ave.
HARNESS & SADDLERY.
Peirce Bros, 227 Market. St. VV.
MUSIC STORES.
O. Cowan, 537 Main 8t.
Turner & Co, 258 Portage Ave.
DRY GOODS, MILLINERY &c.
öeo, Craig & Co, cor. Main & James.
Burke Bros, 322 Main St.
G. Johnson, cor. Ross & Isabel St.
PICTURE FRAMING &c.
J. G. Soper, 358 Main St.
DAIRIES.
J. R. McDowell, Sherburn St.
MERCHANT TAILORS.
J. R. Mitchell, 281 Portage Ave.
PHOTOGRAPHERS.
Bennetto & Co. 486 Main St.
Mrs. R. E Carr, 284 Main St,
S. Gray, 3744 Main St.
PIANO & OROAN TUNING &c.
J. Frank Grundy, 151 James St.
PRINTERS.
Jerrard & Lewis, 189 Market St. E.
TRUNKS & VALISES.
Thos LyonS, 590 Main St.
Peirce Bros, 227 Market St. W.
G. Johnson, cor Ross & Isabel.
Burke & Co. 320 Main St.
TEAS, COFFEES &c.
Toronto Tea Co. (H. McBain Manager)
275 Portage Ave.
CROCKERY & GLASSWARE.
H. L. Chabot, 254 Main St.
Th. Thorkelsson, 539 Ross Ave.
WINES & LIQUORS.
Beliveau & Co, 620 Main St.
WALL PAPER, PAINTS &c.
T. S. Hamilton, 551 Main 8t.
W. R. Talbot & Co, 239 Portage Ave.
WOOD. -
M. P. Peterson, 340 William Ave.
Coupon-bæki. fást ókeypis á skrifstofu
rorri ofr hjá ofantöldum kaupmönnum.
The Buyers and Merchants
Benefit Association,
Room N. Ryan Block, 490 Main St.