Heimskringla - 06.07.1899, Síða 1

XIII. ÁR
WINNIPEGr, MANITOBA 6. JtJLÍ 1899.
NR. 39
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
í Colyert í Texas kom meira of-
viðri en þar liefir komið í nœstliðin 7
ár, 1. þ. m. Ár og fljót fiæddu yfir alt
og gerðu ærin spell á býlum og eign-
um. Tðluvert margir menn fórust í
í flóði þessu. 5 lík hafa fundist og eru
það blökkumenn. Fjöldi af húsum f
neðri hluta bæjarins ColvOrt flutu burt,
ogjárnbrautarbrýr færðust úr skorð-
um og flutu burtu.
Eftir viðbúnaði lögreglunnar að
dæma, hefir kapt. Dreyfus komið til
Brest á Erakklaldi 30. ;f. m. Það er
sagt að hann verði kominn til borgar-
innar Rennes um kl. 2 f. m. 1. þ. m.
í næstliðinni viku dó á Michael-
sjúkrahúsinu í Ottawa ung stúlka, að
nafni A. Pollard. Hún hafði nýlega
komið inn á sjúkrahúsið og dó þar und-
ir áhrifum karbólsýru, sem henni hafði
verið gefin inn í ógáti. Hjúkrunar-
konan gaf henni karbólsýru í staðiun
fyrir sulphur. Hjúkrunarkonan tók
strax eftir að hún hafði vilst á meðöl-
um, og kallaði læknir til aðstoðar, en
það varð um seinan, enda þó hann
■gerði alt sem í hans valdi stóð til að
hjúkra sjúklingnum. Sjúklingurinn
dó 2 stundum eftír að hann hafði neytt
meðalsins. Sjúkrahús þetta er róm-
versk kaþólskt. þó mótmælanda trú-
mönnum sé leyfð þar innganga. Sjúkra-
konurnar eru nunnur á þessu sjúkra-
húsi. og láta sér mjög ant um alla
sjúklinga. Sjúkrakonan, sem varð
þetta á, hefir unnið þar í síðastliðin 7
ár, og er þetta í fyrsta sinni, sem hún
hefir farið með röng meðöl. Hún er
hálfgeggjuð á geðsmunum síðan þessi
atburður kom fyrir. Allir sem fara
með meðöl, skyldu gæta sin alvt rlega
að meðhöndla meðöl fyrir sjúklinga.
Eftir hraðskey ti að dæma, sem ný-
lega er komið frá Jóhannesberg í Suð-
ur-Afriku, þá ætlar einveldismaðurinn
Kruger að taka til yfirvegunar um-
kvartanir og óánægju útlendingr í Jo-
haanesburg og þar í kring. Og allar
likur mæla með því, að útlendingar fái
að 'minsta kosti atkvæðisrétt. Þeir
sem hafa gerst borgarar þar fyrir árið
1890 munu fá nú þegar borgaraleg rótt-
indi ásamt fleirihlunnindum, sem borg-
arar ríkisins.
Mánudaginn 30. f. m. ætlaði ein-
möstruð skúta, að nafni “Nora”, sem
að eins ber 8 smálestir, að leggja á stað
í afar langa sjóferð. Hún ætlaði sem
sé að fara frá Victoria til Parisar.
Skipshöfnin á þessari litin skúti er að
eins 3 menn. Það er kapteinn McCord,
ritstjóri British Columbia Workman J.
C. Voss, og eigandi Victoria og Queens
hótels. Þegar þessi skipshöfn hefir
dvalið 3 .nánuði i Paris, setla félagar
þessir að fara kringum heiminn og ætla
að vera komnir heim aftur til Victoria
eftir 1 oghálftár.
Klukkan 8 að morgni 30. f. m. var
Donaid Perrier hengdur í fangagarðin-
um, af hengingarmanninum Radcliffe,
í New Westminster. Perrier varð vel
við dauða sínum. Hann vaknaði kl.
3 um nóttiua, ’kveikti vindling með
mestu ánægju og talaði um alla heima
og geima við fangavörðinn. Klukkan
7 um morguninn drakk hann kaffibolla,
en neitaði morgunverði. Við yfirfanga
vörðinn sagði hann: Eg er mjög á-
nægður, og er ekki óánægður við einn
eðaneinn. Þegar alt er reiðubúið, þá
dey ég ánægður’’ Það siðasta sem
hann sagði var: “Þetta er of fast; þið
meiðið mig”. Kaþólski presturinn
Bruneau fyliídi honum til aftökustað-
arins. Þegar hann var kominn upp á
aftökupallinn, féll hann á kné og baðst
fyrir og meðtók síðustu fyrirgefningu
kyrkjunnar. Síðan stóð hann á fætur
og kysti skriftaföður sinn mjög bljúg-
ur, ásamt krossmarki hinnar heilögu
meyjar Maríu. Síðan dó hann rólegur
og hugrakkur.
Kjördæmaskifting Dominionstjórn-
arinnar er ekki gerð til þess að koma
jðfnuði á fulltrúatölu i þingínu, sara-
kvæmt fólksfjölda, þannig, að JáKveðin
kjósendatala í^einum parti landsins
hafa sömu málsvara eða fulltrúatöln í
þinginu, eins og jðfn kjósendatala í öðr
um iandspörtum. heldur er hún miðuð
við það að hafa sem flesta fulltrúa fyrir
fæsta kjósendur í þeim héruðum, sem
teljast Liberal, en fæsta fulltrúa fyrir
þá staði, þar sem kjósenduVnir yfirleitt
eru Conservatívar. Til dæmis má geta
þess, að 28,231 kjósendur í Norfolk eiga
að fá 2 fulltrúa á þing, en 29,970 kjós-
endur í Lincoln eiga að eins að fá 1
þingmann. I Brant fá 33,364 kjosend-
ur 2 fulltrúa, en í Toronto fá 40,000
kjósendur að eins 1 fulltrúa. Parry
Sound hefir 1 þingmann fyrir 13,778
kjósendur, en Welland með 30,305 kjós-
endur hefir líka 1 fulltrúa. York hefir
3 þingmenn fyrir 57,890 kjósendur, en
Simcoe hefir sömu þingmannatölu fyrir
78,000 kjósendur. •
Af þessu sést, að hugmyndin er að
hafa sem flesta þingmenn fyrir fæsta
kjósendur í Liberal kjördæmum, en
sem allra fæsta þingmenn fyrir flesta
kjósendur í þeim kjördæmum, sem
þekt eru að því að vera Conservatív.
Þetta er samkvæmt stefnu Mr. Tarte.
Hann hét því í fyrra að sniða Ontario-
kjördæmin svo að þau yrðu Liberal
framvegis, .eins og Quebec.
Að morgni 3. þ. m. var Flanegan
senator skotinn við Poishatten dóm-
húsið í Richmond. Sá sem skaut
Flanegan er Pilkington fylkisdom-
ari. Þeir sóttu siðastliðið haust um
embætti þetta báðir, og hefir síðan ver-
ið fjandskapur milli þeirra.
Nú nýlega var maður að nafni
Alex. Jester ákærður fyrir að hafa drep
ið Gates nokkurn —er það gamalt morð
mál—og settur inn i Mexico. Þessi á-
kærði maður er ellihrumur og veikur,
svo það varð að bera haun úr vagnin-
um inn í fangaklefann. Síðan hann var
látinn þai inn, hefir hann verið svo
þjáður, að ekki er kægt að rannsaka
mál hans, og dregur af honum meira
og meira. Hann kveðst vera alveg
saklaus af þessu máli, sem hann er
kærður fyrir, en kveðst hafa gifst þris-
var. Nelson sá sem tók hann fastann,
segir að enginn efi sé á því, að fanginn
sé maðurinn, sem braust út úr fanga-
húsinu þar fyrir 28 árum síðan. Jest-
er segist enga peninga eiga, og geti því
ekki tekið málafærslumann til að verja
mál sitt. Hann eigi enga frændur né
vini. svo hann segist engan eiga að,
nema guð, sem hann hafi nú þjónað
trúlega i fimtíu ár, og sem kveðji sig
heim þá og þegar.
California-herdeildin bjóst til heim-
farar frá Filipineyjunum hér um dag-
inn. Þegar eyjarskeggjar sáu hana
búa sig til burtferðar, héldu þeir að
Bandamenn væru að flýja, og réðust
á þá, drápu einn mann og særðu tíeiri.
Bandamenn hröktu þá auðveldlega af
höndum sér.
3. þ. m. brann i Chicago þríloftuð
bygging, sem pappírsfélag átti. Á
verkstæði þessu unnu fjöldamargar
stúlkur, sem voru þar að vinnu sinni í
byggingunni þegar eldurinn byrjaði, og
komust þærekkiút, nema að fleygja
sér út um gluggana. Sjö fleygðu sér í
einu út um glugga og meiddust þær
allar mikið. Robert Hawkins, svert-
ingi, náði 15 stúlkum ofan af þakinu
óskemdum, og þurfti hann þó bæði að
sækja þær í gegnum eld og reyk. Svert-
ingi þessi þykir drengilega dugað hafa
vesalings stúlkunum. 4 stúlkurnar
eru ófundnar enn þá og 2 verkamenn.
Á þriðjudagskvöldið kom hraðskeyti
frá Ottawa hingað. bvo hljóðandi: Það
hefir verið kvikt á C. P. R- brautar-
Stöðvunum hér í dag. 9 aukalestir,
sem flytja innflytjendur, hafa farið hér
fram hjá. Átta af þessuna lestum hafa
Doukhobors og Galiciumenn skipað ein-
göngu. Doukhobors dvöidu hér að
eins stutta stund. og var asi á þeim að
komast sem allra fyrst til fyrirheitnu
heimkynnanna i vestrinu. I hverri
le°t eru 10 vagnar, en fólkstalan er
3500 í alt.
Napoleon Richer heitir maður.
Það var hann sem keyrði t jaldkerann í
Carlton-héraðinu, Cowan að nafni, á-
samt syni hans, þegar þeir urðu fyrír
járnbrautarlestinni, sem gengur á milli
Arnprior og Parry Sound, sem þeir
þáðir biðu bana af. Richer meiddist
einnig mikið, en er nú búinn a? ná
heilsu aftur. Hann hefir nú höfðað
mél á hendur brautarfélaginu og heimt-
ar $20,000 í skaðabætur.
Dreyfus heldur nú til í bænum
Runnes á Frakklandi. Það er sagt að
enginn geti trúað hvað mikill dauða
blær hvílir yfir bæ þessum síðan Drey-
fus kom þangað. Svo sem engir vissu
um það, þegar nefndin sem skipuð hafði
veríð til að veita honum móttöku, fór
á fund hans í fangahúsið. Eins vissu
mjög fáir um, þegar kona hans heim-
sótti hann í fangelsinu 4. Júlí. Samt
er bærinn fullur af leynilögregluþjóu-
um. Mathieu Dreyfus heimsótti bróð-
ir sinn í fyrsta sinni 4. þ. m., og töl-
uðu þeir saman i hálfan klukkutima.
Yorkvæði 1899.
eftir Guðmund Friðjónsson.
[Þessi kvæði, og fleira, sendi skáldið
Heimskringlu til birnngar.—Itilstj.]
I.
HARÐINDI.
Hvar er vorsins milda móðir ?
Margir stara, daprir, hljóðil-
yflr Mjallar ægislóðir,
augum mæna fram á höf,
—-upp í himins hrímgrá tröf.
Röðul kringja rósaglóðir.
Rán er bakka falin
allar götur inn í hvíta dalinn.
Alt frá turnum hamrahallar
huldar eru lendur allar
þéttu lagi þykkrar mjallar;
þar er hvergi mun að sjá.
Alt er snjóhvítt: gnýpa og gjá.
Þar sem nið’r af hæðum hallar
hengjuskaflar liggja.
Svangar rjúpur svala rekkju
byggja.
Snjótitlingar hoppa á hlöðum,
hnipra sig á veggjaröðum,
hysmi og sáld úr horfnum töðum
hirða þeir og matast skjótt
—hverfa þegar nálgast nótt.
Þegar ársól geislum glöðum
greiðir för á snæinn
Eru þeir komnir aftur heim á
bæinn.
Lóur, stelkar, gæsir ganga
gaddinn beran daga langa,
liggja niðri, hýma og hanga,
hópa sig við lind og dý ;
teygja sig í slor og slý.
Hljóð er sveitin hvít á vanga,
hljóðar lindir allar.
Áin þegir undir lási Mjallar.
Allar hlöður eru tómar,
Altaf sama fregnin hijómar.
Hlákuvona dauðadómar
daga og nætur láta hátt.
Nú er á Heljar-Hjalla kátt.
Sunna snæinn litverp Ijómar
leidd í úlfakreppu.
Himininn ber á herðum élja-
skreppu.
Erfiðlega allar nætur
eru háðar draumaþrætur ;
á því ráðast engar bætur.
Enn er blikan rauð og grá;
illúðleg og undra þrá.
Sunnanvindur, farðu á fætur !
fram til leiks og þarfa.
Hér er mikið—hér er nóg að starfa.
Sunnangola, fljótt á fætur !
færðu okkur raunabætur,
hlákudaga og hiýjar nætur,
hjáfarskúr og sólarljós,
hvíta lilju og rauða rós.
Fljúgðu um snjógar fjallarætur,
findu rinda kalinn.
Leiktu þér og láttu roðna dalinn.
Sjáðu, Drottinn, sauði þína:
senn mun hjörðin líö týna.
Mætti nv ei miskunn sýna ?
Mér flnst þessi refsing ströng
—ef ’ún harðnar: alveg röng•
Láttu blessað Ijós þitt skína.
Lúkt upp sólarskála
—salnum bláa, er sunnanvindar
mála.
II.
BATINN.
Ó, þú ijúfi elfarniður,
yndisþýði lóukliður,
innilegi árdagsfriður:
ykkur flyt ég þennan brag.
—Gott er að lifa glaðan dag.—
þegar áin ísnum ryður,
upp á bakka og skvettir
ólund minni alía jafna léttir.
Skortir nv ei líf né leika :
léttfær skýin norður reika,
hröð í förum hvergi skeika,
hraðbyr sigla um röðuldjúp,
björt og rauð í bláum hjúp.
Um þau sólarieiftur leika.
Ljósgljá blámar fjöllip,
sólargulli sáir niður á höllin.
Móðubláum, löðulrauðum
rindum, börðum gróðursnauðum
hálsum, ásum hnjóta auðum
hlákan gefur augnamerð.
Nú er alt á flugi og ferð.
Veitir fylli svöngum sauðum;
svelgur elfar drynur.
Grjót og klaki niður úr hömrum
hrynur.
Seitluveita úr hlíða höllum
hjúfrar fram af brúnum öilum;
möl og leir úr melahjöllum
með 8ér niður á sn jóinn ber;
niður í ána fús hún fer.
Bálhvít auðnin fram á fjöllum
fieygir geislum meiddum
beygðum, klofnum, brotnum, feld-
um, deyddum.
Áin bröltir, beijar, niðar,
byltir sér og veltir, iðar.
Fossinn gráa lokka liðar
—lætur glymja hörpuslátt;
sýnir list og mikinn mátt.
Æðarkollan fús til friðar
fleygist undan straumi.
Blikinn fylgir; bæði móka í
draumi.
Þar má líta ótal endur
una sér við bakkastrendur,
jaka marga rísa á rendur,
rekast saman, gnauða hátt,
bresta sundur, brotna smátt.
Geisli hver frá sólu sendur
seiðir mjöll í strauminn
ofan úr brekku inn í strengja-
glauminn.
Þúsund linda þýður niður,
þúsund lækja munarkliður
hógvær, Ijúfur hljóðs sér biður,
heyrnarskynjuú dáleitt fær,
niðar, ymur nær og fjær.
Sérhver buna rás sér ryður
rakleitt niður í dalinn
—niður á sléttu sem er flóði falin.
Duldra strengja hörpuhljóma
heyri ég í lofti óma.
Horfi ég inn í helgidóma
—liorfi meðan gefur sýn,
hlusta þar til heyrnin dvín.
Augað lítur undur-ljóma
inn í sólarskála
—salnum bláa er sunnanvindar
mála.
“Gripið úr lausu lofti”
sem hér er prentað neðanmáls í blað-
inu, er tekið úr Heimskringlu, sem
landar okkar gefa út í Winnipeg í
Canada. I því eru svo margar ó-
falsaðar perlur, að Bjarki gat ekkert
jafngott fundið til að setja neðan-
máls sem þessar vísur. Það er sárt
að vita að allra frumlegasta skáldið
sem nú yrkir á íslenzka tungu, skuli
vera svo lítt þekt hér. Að vísu hef-
ir Stefán Stefánsson látið nokkur
kvæði í Bjarka og Nýju Öldina, en
bæði er það lítið og hvergi nærri
það besta af því sem hann heflr
kveðið. Það heflr staðið í Heims-
kringlu og Öldinni I Winnipeg,
Þetta er ekki sagt til þess að benda
á þessi smáljóð hér fyrir aftan, því
sá sem ekki flnnur perlurnar í þeim
af sjálfum sér, á ekki skilið að sjá
þessar perlur né aðrar. En það er
sagt til að benda mönnum á þau rit,
sem Ijóð Stefáns finnast í og sérstak-
lega á Heimskringiu, sem hann
mun hafa ort mest í og er að öðru
leyti gott blað og frœðandi. Meg-
um við ekki bráðum fara að eiga
von á kvæðasafni eftir Stefán. svo
mikið og ágætt sem hann hefir
kveðið.
(Eftir Bjarka),
[Vér þökkum ritstjóra Bjarka
fyrir þessi hlýyrði til vor. Þau ættu
að minsta kosti að vigta á móti tólf
álna langri skammagrein í Lögbergi.
—Ummælin um Stefán skáldið eru í
rauninni ekki þakkarverð, þvi hver
sem hlutdrægnislaust minnist á ijóða-
gerð hans, hlýtur að ljúlta á hana
lofsorði, ef hann annars heflr nokk-
urt vit á Því, hvað er skáldskapur.
—Já, hvenær megum við eiga von á
Ljóðabók þinni, Stefán ?—Ritstj.]
Martin svarti.
28. f. m flutti Liberal-málgagnið
Free P ess svo hljóðandi grein um hinn
alnemda landhlaupara, Jos. Martin, er
nú skipar dómsmAlaráð.'jafasætið í
British Columbia.
Vancouver, 27. Júní. Ferðamaður
sem kom hiugað í dag, skýrir frá þvi,
að utn alt fjTlkið sé ekki talað um ann-
að, en hegðun og framkomu dómsmála-
ráðgjafans Joseph Martins, i veizlunni
í Rossland síðastliðna viku. Ræðan
sem hann hélt þar, hafa blöðin þagað
um, sn almenningur hefir mikið um
hana að segja.
Hantt lýsti veizlutestunum sem
“hobos" (durnamenni) og lýsti þvi yfir
að hann ætlaði að láta stryka yfir þær
$30.000, sem áætlaðar hefðu verið til
dómhússins i Rossland, ’og er það tekið
illa upp. En það sem kátlegast þótti
af öllu. var audstæðisleg framkoma
hans gagnvart Bandamönnum. Margir
af gestnnum, sem viðstaddir voru, eru
nafntogaðir Ameríkumenn, og þar af
voru tveir lögfræðingar úr Bandarikj-
unum. Innihald ræðunnar er óhæft
að birtast á prenti, og veitendur mættu
ónotum Éfyrir frammistöðu sina. Að
lokinni ræðunni var hann rekinn út úr
húsinu, og slapp hjá meiðingum fyrir
tilhlutun lögreglustjórans. Mr. In-
gram, er fyrrum var í Winnipeg. mað-
urinn sem útnefndi Mr. Martin, og á
heima í Vancuuver, segir nú, að hann
gæfi honum ekki atkvæði á morgun, og
einn og allir segja að dagar hans séu
taldir í British Columbia. Það eru
ekki hans pólitisku mótstöðumenn,
heláur hans eigin menn, sem láta í ljós
hinn megnasta viðbjóð gagnvart hon-
um.
Þetta bírtÍBt nú hér i Winnipeg
Liberalblöðunum um “Svarta Joe“.
Oðruvísi var honum borin sagan fyrir
að eins þremur árum siðan, þegar ver-
ið var að ginna og tæla menn til að
kjósa Martin. En þetta er ekki eins
dæmi nú, og þau verða óteljandi bráð-
um hvaða menn su nir þessir Liberölu
menn eru.
“YÍÐA KOMA HALL- ‘
GrERÐI BITLINGAR.”
Heiðraði ritstj.
Viltu gera svo vel að ljá eftirfylgj-
andi línum*rúm í Heimskringlu.
Samkvæmt bréfi, er ég hefi nýlega
meðtekið fráJ. W. Robertson, Clark
of Registation, sé ég að einn náungi
hefir fundið köllun hjá sér til að leggj a
inn kröfu um að nafn mitt yrði stryk-
að út af kjörskrá í Dauphin. Auðvitað
hefir hann ekki getað fært neina lög-
mætar sannanir fyrir því, að nafn mitt
ætti þar ekki heima, en hann mun hafa
verið orðinn þess var, að ég var ekki
Liberal. Ura það er ekki að efast, að
hann hefar álitið að ég hafi verið búinn
að vera nægílega lengi í kjördæminu til
þess að hafa fylsta rétt t.il að vera þar á
kjörlista, þar sem ég var buinn að vera
þar á 9. ár samfleitt, alt fram á síðasta
mánuð áður en maður var útnefndur til
að sjá um tilbúning þessara kjörlista,
því hann áleit að maður einn.sem hafði
verið að eins 2 mánuði í sama kjör-
dæmi, fyrir síðustu fylkiskosningar,
hefði fylsta rétt til að vera þar á kjör-
lista og greiða þar atkvæði, og þó að
hann væri aftur fluttur burt nærfel; 3
mánuðum áður en kosning fór fram, og
þann tíma sem hai-in var innan kjör-
dæmis, verið þar að eins vegna þess að
hann hafði þar atvinnn þessa 2 mánuði,
vitandi það, að hann færi að þeim tíma
liðnum heim til sín þangað sem hann
átti kosningarétt og þar sem hann einn
ig var settur á kjörskrá.
Það er ekkert vafa-spursmál hvað
þessum náunga hefir gengið til þess að
fá nafn mitt strykað út; auðvitað ekk-
ert annað en það, að liann héldi við
fornan vana sinn, aðreyna við hvert
tækifæri að gera öllum þeim, er leyfðu
sér að hafa einhverja aðra skoðun, en
þá sem hann segir þeim að hafa, alt
það til bölvunar, sem hann getur. Að
ég hefi ekki getið um fieiri sem settir
voru á kjörskrá í Da.uphin-kjördæmi
fyrir síðustu fylkiskosningar af Liber-
ölum, og sem engan rétt höfðu til að
vera á kjörlista, kemur ekki til af því,
að ég viti ekki um fleiri. Það voru
nokkrir settir á lista og fengnir til að
greiða Borrows atkvæði. sem voru
annaðtveggja ekki búnir að vera nema
nokkuð á annað ár i rikinu, eða innan
við tvítugt.
Ég læt þetta nægja að sinni.
Winnipeg, 30. Júni 1899.
N. T. Snœdal.
Brandon Business Tax
Þess var getið hér í blaðinu fyrir
nokkrum mánuðum. að Brandon-bær
hefði látið það boð útganga, að hann
gæti ekki borgað skuldir sinar, og var
það sama sem gjaldþrota-auglýsing.
Þetta spurðist illa fyrir, og var bæjar-
stjórninni Alasað mikið [fyrir þetta til-
tæki, i mörgum blöðnm landsins. Það
var álitin vanvirða fyiir Manitobafylki,
að annar eins bær og Brandon er nú
orðin. Annar stærsti bærinn i fylkinu
SJAIÐ!
Til þess að selja alt sem enn er óselt
af okkar miklu byrgðum af Muselin
gluggatjöldum, þáseljum viðnú alt sem
enn er óselt af þeim, fyrir að eins
helming
vanaverðs. Allar aðrar vörur seldar
með samsvarandi atslætti
$3.00 gardínur fyrir $1.50.
$1.50 gardínur fyrir 75 c.
574 Miiin Stv.
Telefón 1176.
skyldi láta sér detta í hug að neita að
borga löamæt skuldabiéf sín og bera
það fyrir að hann væri ekki svo efnum
búinn að hann gæti mætt skuldakröf-
unum á gjalddaga. Þettá vissu allir að
var ástæðulaus fyrirsláttur af bæjar-
stjórninni, og það var henni sagt skýrt
og skorinort af öllum blöðum þessa-
fylkis, sem nokkuð mintust á málið.
En bæjarstjórnin sat víð sinn keip.Hún
ritaði eigendum skuldabréfanna og
kvað bæinn of fátækan til að borga
skuldabréfín eða rentur af þeira. Húd
bað um afslátt á rentum og uppgjöf á
parti af skuldum bæjarins. Eigendur
skuidabréfanna svöruðu skjótlega skýrt
og skorinort að þeir gæfu ekkert upp,
hvorki af rentunum né skuldabréfunum
og að þeir mundu heimta rétt sinn til
bor gunar með lögum, ef nauðsyn krefði
þess. Síðan hefir ekki frétzt neitt um
þetta mái. En alt bendir til þess, a&
bæjarstjórnin hafi séð sig um hönd, og
ákveðið að borga skuldirnar samkvæmb
löglegum skuldbindingum bæjaríns. En
af þessu hlaut að leiða hækkun skatta
álaganna á Brandonbúa, og nú er það
líka framkomið, því að bæjarstjórnin
þar hefir nú samþykt aukalög um að
leggja “Business” skatt á íbúa bæjar-
ins. Þetta er einskonar atvinnuskatt-
ur og er lagður á veizlunarmenn, fram-
leiðendur (Manufactors), [lækna lög-
fræðinga og aðra slíka menn. Skattur-
inn er ákveðinn 12J pc. af þeirri upp-
hæð, sem menn borga í leigu um árið,
Þannig yrði sá maður sem borgar $100
um raánuðinn í leigu fyrir búð sína eða
verkstofur, að borga $8 um mánuðinn.
eða $96 um áríð í þessa sk uld Þessi
hugmynder tekin éftir mönnum í Mont
real, sem kom slíkum skatti þar á fyr-
ir nokkrum árum, þegar sá bær var í
peningakröggum, og þaö varð nauð-
synlegtað að auka inntektir bæjarins
með nýjum álögum á íbúana, Þessi
aðferð hefir gefist vel í Montreal, og er
það vonað að hún gefist einnig vel f
Brandon, Þessi skattur er óneitanlegæ
nokkuðhár.en hann er vinsæll af al-
menningi, af því hann kemur beinlínis
niður á þá sem eru góðum efnum bún-
ir. En vænta má samt að það verði
um þennan skatt eins og aðra, að hann
kemur óbeinhnis níður á almenningi.
Það er óneitanlega hyggilegra og
drengilegra af Brandonbúum að gera
allar heiðarlegar tilraunir til þess að
mæia skuldumsínum, þó þeir þurfí að
leggja nokkuð á sig til þess að stamla í
skilum, heldur en að gefa sig upp sem
gjaldþrota, áraeðan eignir og inntektir
hrökkva fyrir skuldum og útgjöldum.
—Að Brandon bær eigigóðaog mikla
framtið fyrir liöndum, fyrir því er ekki
að eins von, heldur miklu freinur full
og áreiðanleg vissa.
Hér með anglýsist, að þeir sem
vilja gera tilboð i að fá að hafa einka-
leyfissölu á íslendingadaginn 2. Ágúst
næstmomandi, verða að senda skrifleg
tilboð því viðvíkjandi í lokuðu umslagi,
og merkt utan á umslagið: Veitirigatil-
tilboð. Öll slík tilboð verða að vera
korain til undirritaðs fyrir 20. Júlí
næstkomandi og verða þau þá opnuð
öll í einu i viðurvest nefndarinnar.
Winnipeg, 2S. Júní 1899.
B. L. BALDWINSON.