Heimskringla - 03.08.1899, Blaðsíða 2

HEIMSKRÍNGLA 3. ÁGÚST 1890.
Verð blaðsins í Canada og Bandar. $1.50
nm árið (fyrirfram borgað). Sent til
íslands (fyrirfram borgað af kaupend-
um blaðsins hér) $1.00.
Peningar seudist í P. O. Mouey Order
Registered Letter eða Express Money
Order. Bankaávisanir á aðra banka en i
Winnipeg að eins teknar með afföllum
K. L. KiildwiiiHon,
Útgefandi.
Office : 547 Main Street.
P O- BOX 305-
Síðasta trjörræðið.
Það er enginn efi á því, að kjósend-
urnir í Manitoba muna Greenway
stjórninni gjörræði það er hún beitti
með hinum glæpsamlega samningi
við Manitoba norðvestur járnbrautar-
félagið, rétt áður en síðasta þingi var
slitið. Þetta mál var barið áfram svo
að segja umræðulaust og án þess að
gefa þingmönnum eða þjóðinni nokk-
urn tima til að athuga það, eða afleið-
ingar þær, er þe.-si samningur hefir
í för með sér fyrir fjárhag fylkisins.
Af því að íslenzka míitumálgagniö
sljórnarinnar hefir ekki fundið köllun
hjá sér tii að kynna íslenzkum kjós-
endum mál þetta að neinu leyti, eða
afreksverk Greenways í sambandi
við það, þá viljum vér nö segja sögu
þessa eins og vér vitnm hana réttasta
og leggjum það svo undir dóm kjós-
endanna, hvort þeim finst ekki ástæða
til að andmxla gerðum stjórnarinnar
í þessu máli.
Árið 1885 veitti Norquaystjdrnin
þessu járnbrautarfélagi (Manitoba
Northwestern) peningalán að upphæð
$787,240.67. Var lán þetta veitt með
því skilyrði, að félagið lengdi braut
sína allmikið á næstu tveim árum,
að það borgaði fylkinu 3% af árleg-
um inntektum sínum og að auki 5%
árlega vexti af allri lánupphæðinni.
Enn fremur veðsetti félagið fylkis-
stjórninni 789,120 ekrur af landi til
tryggingar því, að alt lánið með
vöxtum vrði endurgoldið að fullu
innan 25 ára frá lántökudegi, eða ár-
ið 1910. Það var og samið um það,
að jafnóðum og félagið seldi eitthvað
af löndum sínum, skyldi stjórnin fá
$1.00 með áföllnum rentum, fyiir
hverja ekru sem það seldi, og sú
upphæð reiknast sem atborgun af
láninu.
Enn fremur var það í samningnum
milli félagsins og stjórnarinnar, að
fylkisstjórnin skyldi hafa fullan rétt
til þess, í 25 ár, að selja svo mikið af
löndum félagsins sem hún gæti, fyrir
ekki minna en $2.50 hverja ekru, og
skyldu allir þeir peningar sem stjórn-
in þannig fengi, ganga til afborgun-
ar á láninu. En ef skuldin væri eigi
að fullu greidd með vöxtum eítir 25
ár, þá mátti stjórnin ganga að veðinu
og selja öll lönd félagsins, eða svo
mikið af þeim.sem nauðsynlegt væri
til þess að fullnægja lánsamningnum,
fyrir hvaða verð sem þá væri hægt
að fá fyrir þau.
Með þessum samningum hafði
fylkisstjórnin örugga trygging fyrir
hverjum einasta dollar, sem hún hafði
lánað félaginu, þar sem hún hafði
meira en eina ekru af landi fywrhvern
doliar sem upphaflega var lánað,
fékk 5% í vöxtu af lánfénu og að
auki 3% af öllum inntektum félags-
ins og svo $1.00 með áföllnum vöxt-
um fyrir hverja ekru sem félagið
gæti selt af lóndum sínum á 25 árum,
og þess utan mátti stjórnin halda eftir
öllum þeim peningum, er hún fengi
fyrir þau af löndum þessum, er hún
gæti selt á þessu tímabili, og að síð
ustu mátti hún við enda lántímabils-
ins ganga að öllum þeim löndum, sem
félagið kynni þá að eiga óseld, og
selja þau fyrir hvaða verð sem feng-
ist gæti fyrir þau, til skuldalúkning-
ar við fylkissjóð. Það er tæplega
hægt að hugsa sér öruggari trygging
fyrir nokkru láni, heldur en þessa.
Það má svo heita að hagurinn væri
allur fvlkis en ekki félags megin og
engum manni hefir nokkurntíma
dottið í hug að halda því fram, að
fylkið væri í nokkurri minstu hættu
að tapa svo mikið sem einuin dollar
aí þessu láni.
Þess vegna kom mönnurn það mjög
á óvart, þegar Greenway, í lok síð-
asta þings, kom frain með sainning,
sem hann var búinn að gera við
stjórnendur lélag-i Jiessa, um fulia
Irkuð hefði áð-
i m
a að'etta væri 1
lúkning á þessu láni 11 árum áður en
hinn upphaflegi lánr'mningur gerði
ráð fyrir, án þess af
ur verið getið ur
vændum. Og * svo va/;[eenway
ákafur, að hann lét haJda g Agfundi
síðasta daginn er ^ .þess
, , . er Pmgið sat, tiX t
að berja mál hptto t Vt
j - petta / gegn mef
kvæðamagm .hundtryggra
manna sinna, ,án þess að
þjóð væri geíiö nokkurt
að athuga þýðingogafleiðingarþessa
samnings.
Samningnr Greenways við félagið
er í stuttu máli þessi:
raðrúm til'
Hann samþykkir, fyrir hðnd stjórn-
arinnar og fylkisins, að þiggja frá fé
laginu 542,560 ekrur af landi, sem
fullnaðarborgun á skuld þess við
fylkið, sem nú er orðin, með rentum,
alls $1,221,000. En þar eð fylkið
hafði veðskýrteini fyrir 160,000 ekr-
um meira af landi, en Greenway tek-
ur nú sem fullnaðarborgun á þessari
skuld, þá hefir hann samið um að af-
henda því veðskuldabréf sín fyrir
þessum 160,000 ekrum, án þess að
eitt einasta cent komi fyrir þær í
fylkissjóð.
Þessi samningur þýðir því í sann-
leika það:
1. Að fylkið kaupir 542,560 ekr-
ur af landi frá M. N. W. járnbrautar
félaginu fyrir $2.25 hverja ekru.
Enn eitt sýnishorn.
Þeir sem lásu Lögberg fyrir síð-
ustn Dominionkesningar, muna ef-
laust eftir því, að þar var mikið tal-
að um það sem blaðið þá nefndi
glæpsamlega eyðslusemi Conserva-
tive stjórnarinnar l Ottawa, er út-
gjöld ríkisins á einu ári voru $38
milj. Þetta var talin óþolandi skatt-
byrði á þjóðinni og það var rækílega
brýnt fyrir mönnum, að ef þeir að
eins greiddu atkvæði með liberölumt
svo að þeir kæmust til valda, þá
mundi eyðslusemin taka enda og
skattarnir minka. Þetta var vorið
1896. Nö eru 3 ár liðin síðan og
eftir áætlun Laurierstjórnarinnar fyr-
ir komandi fjárhagsár, þá heflr hún
nú rutt í gegnum Ottawaþingið fjár-
veiúngum sem nema $56 miljónum,
eða 16 miljonum meira en Conserva-
tiva stjórnin lét sér detta í hug að
eyða á nokkru einu ári.
Þetta er míljón dollara útgjöld um
hverja viku í árinu, rúm $150,000 á
hverjum sólarhring, eða um $16,000
um hvern klukkutíma I árinu. Svo
er búist við að ennþá verði bætt við
útgjöldin svo að þau þokist upp í
$60 miljónir alls. En nú steinþegja
liberölu blöðin um eyðslusemina, þótt
útgjöldin sé" um 40 af 100 hærri og
skattarnir á þjóðinni þeim mun
þyngri nú en áður.
2. Að fylkið tapar rúmum $60,000
á ári um næstkomandi 11 ár af vöxt-
um sem félagið hefði orðið að gjalda
fylkinu ef upphaflegu samningarnir
hefðu verið látnir standa, og
3. Að Greenway kastar í félagið
160,000 af landi sein fylkið hafði
veðskuldabréf fyrir og sem, áður en
næstu 11 ár eru liðin, má uieta að
minsta kosti $3.00 hverja ekru.
Þetta er sama sem uppgjöf tilfélags-
ins á $480,000, eða sem næst hálfri
milión dollars, án þess að fylkið fái
nokkuð í aðra liönd.
Svona er nú saga málsins í fáum
orðum og svona er sanngirm Green-
way’s við félagið. Hvað honum hef-
ir gengið til að gera þennan samning
er ekki Ijóst að öðru leyti en því, er
hann sagði sjálfur í þinginu, að hann
hefði viljað ná í öll þessi Iönd til þess
að geta selt þau aftur með ágóða.
Það út af fyrir sig sýnir, að hann
hettr álitið þau nokkurs virði, og að
sú áætlun sem vér gerum um það,
hve mikið hann hafi gefið félaginu,
er ekki of há. Það hefir ekki verið
Hvernig stendur á þessu ? Er það
af þvl að þessi blöð eða mennirnir
sem þeim stjórna, séu hættir að bera
velferð lands og þjóðar fyrir brjóst-
inu nú, eins og þeir reyndu að telja
þjóðinni trú um að þeir gerðu þá ?
Eða þegja þeir nú sem múlbundnir
hundar ve’gna þess að það er þeirra
eigin flokkur sem nú stjórnar, og af
því að þeir eiga, ef til vill sjálflr von
á bita og sleikju fyrir trygga fylgd ?
Ef $38 inilj. árleg útgjöld voru alt of
þung skattbyrði fyrir þjóðina árið
1896, er þá ekki auðsætt að 56 til 60
milj. er enn þyngri shattbyrði 1899 ?
0g ef gamla stjórnin átti skilið að
falla fyrir eyðslusemi, hversu miklu
meiri ástæða er þá ekki að reka þá
stjórn frá völdum, sem heflr aukið
byrðina svo nemur 40 af 100,—-sem
helir svikið hvert eitt og einasta lof-
orð sem hún ginti kjosendurna með
í síðustu kosningarimmunni.
Þetta er eitt af því sem kjósendum
ber að athuga fyrir og við næstu
kosningar.
sýnt að félagið hafi lagt nokkra beiðni
inn til stjórnarinnar eða þingsins um
að fá þessum samningum komið á
Ekki heldur hefir Mr. Greenway eða
fylgismenn hans í þinginu eða nokk-
urt blað eða prívatmaður nokkurn
tíma hreyft þvf, að fylkið hefði ekki
næga trygging fyrir skuldinni og að
þess vegna væri nauðsynlegt að ganga
að því nú þegar, 11 árum fyrir á-
kveðinn skiladaga.
Á hinn bóginn er mönnum kunn-
ugt um það, að Greenway hefir hvað
eftir annað reynt að fá Dominion-
stjórnina til að selja sér í hendur
$300,000 af skólasjóði fylkisins, en
honura hefir mishepnast það. Þetta
kom sér auðvitað illa svona rétt fyr-
ir kosningar, því hann býst ekki við
að vinna þær næst á eintómUm svika
loforðum, og þegar hann náði ekki I
skólasjóðinn til atkvæðakaupa, þá
varð svo sem að sjálfsögðu eitthvað
til bragðs að taka. Það er ekki ó-
hugsandi að þessi samningur við M.
N.W. járnbrautarfélagið, með upp-
gjöfinni á 160,000 ekrum af landi,
kunni að auðga eitthvað mútusjóð
liberala við næstu kosningar. En
svo er þá einnig mjög hætt við því,
að það sem Greenway kann að græða
á þennan hátt, því muni hann tapa
margfaldlega víð atkvæðagreiðslu
skynbærra og heiðarlegra kjósenda
við næstu kosníngar. Það ætti að
minsta kosti að fara|(svo, að þetta
síðasta gjörræði, með öðrum stór-
syndum, yrði þessum óaldarflokkað
fótakefli.
Ef einhver kynni ad vita hvar syst-
ir niín. Guðiún Hel»ca Þórðardóttir er
niðurkominn. vildi éx biðja hann (eða
þá) að |íera svo vel og láta mÍK vita um
það sem fyrst, Hún er ættuð af Skóg-
arstrðnd í Snæfellsnessýslu; var hér í
Wintiipeg fvrir nokkrum árum síðan,
en mun svo hafa fiutt eihvað vestur á
Kyrrahafsströnd. Allar npplýsin(;ar
viðvíkjandi þessari konu verða þakk-
sainle.a þeftnar.
Winnipeg, 18. Júlí 1899.
Gtiðmundur H. I’órðarson.
757 Ross Ave.
Elvki alt gull sem glóir.
Herraritstj. Hkr.
í Lögb., sem út kom 23, Marz þ. á.
birtist grein eftir mig um innihaldið í
ræðu McKinleys forseta, er hann hélt í
Home Market klúbbhúsinu í Boston.
Fyrirsögnin var: Athugasemdír við
ræðu McKinleys. En nafni mínu
leyndi ég, af því ég hefði ekki um þær
mundir getað sint andmælum móli
greiniuni.
Ritstj. Lögb. gerði nokkrar góð-
fúslegar tilgátur um greinina, — sem
honum er svo lagið—, en enga tilraun
til að hrekja eitt orð eða atriði sem í
henni stóð. Hann lofaði að gera það
síðar meir, en hefir ekki gert það enn
þá; liklega af því að hann hefir ekki
nægan tíma tíl að hugsa sig um !
Af því nú að ofangreint blað erein-
asta fréttablaðið, sem margir af lesend-
um þess hafa tækifæri til að lesa, þá
er ekki alllítið tjón fyrir þá að fá ekki
áreiðanlegri fréttir, en það blað flytur
um mál eins og það, sem grein mín
ræddi um—Filippseyjamálið.
Að það er tilgangur ritstj. að villa
sjónir lesenda sinna í þessu máli, er
augljóst og sést einna bezt á grein, sem
út kom í Lögb 22. Júní siðastl..—þýdd
úr Literary Digest. sem, ef dæma má
af greinafjöldanum, sem þýddar eru úr
því blaði í Lögb., er eina Bandaríkja-
blaðið, sem ritstj. hefir að styðja sig
við í Bandaríkjamálum.
Það á víst að vera sterk sönnun
fyrir réttmæti málsins, að höf. greinar-
innar er savður að veraFilippseyjamað-
ur. Af því að margir geta glapist á
þessu, ætla ég að fara nokkrum orðum
um greinina, og svo um málið í heild
sinni, og vil ég leita á náðir Hkr. með
það, því að Lögbergsritstjóranum finst
það eflaust ekki eiga rétt á sér í Lögb.
Hver sá sem les grein Mr. Ramon
Rayes Lalas, hlýtur að finna iil ósam-
kvæmni í hinum ýmsu staðhæfingum
hennar. Strax og ég las hana, fanst
mér hún mjög einkennileg. Hún byrj-
ar með sterkuin mótmæluro, en endar
með mjög snjallri vörn fyrir hðnd eyja-
manna, og ósk um að þeir megi öðla-t
sjálfstjórn. Fyrst telur hann npp galla
þjóðar sinnar. g hlutareru viltar fjalla
þjóðir...., sem Spánverjar hafa aldiei
yfirunnið, og sem eru eins fjandsamleg
ar í garð hinna siðuðu eyjabúa á lág
lendinu, eins og þeir eru gagnvart Evr-
ópuþjóðunum, segir hann. En hinir
eiginlegu Filipseyjamenn "Viseyanar”
og "Togalogar” (ég tilfæri nöfnin eftir
útleggingu Lögb.), segir hann að beri
þungan hug hVer til annars. Um stjórn
ina, sem hann ætlast til að þeir fái,
segir hann: “Hvort fylki, hver kyn-
þáttur eða ættkvísl, hefir sinar sérstöku
þarfir, og þarf að vera stjórnað með
sérstöku lagi, eftir þvi sem við a”. Og
þetta eiga Bandamenn að gera. “Þér
sem eruð svo voldugir”, segir hann að
endingu, "og hafið svo mikið traust á
mætti yðar. hjálpið oss til að öðlast, þó
ekki sé nema nokkurn hluta af frelsi
yðar og velgengni.(I) Vér trúum því,
að vér höfum hæfileika til þess. með
eftirliti yðai og aðstoð. að ná því full-
komnunarstigi, sem vér óskum og von-
um að geta náð”. Slík ósk gæti maður
hugsað að send væri guði almáttugum i
staðinn fyrir að hún er send útlendri
stjórn, margar þúsundir mílna í burtu,
sem illa gengur aðhalda góðu skipu-
lagi í sínu eigin landi.
í hinni villandi fyrirsögn sinni hefð
ritstj. mátt segja nákvæmar frá hver
þessi Lala sé, hvort hann tilheyri Vi-
seyunum eða Togalogum, eða hvort
hann heyri til Múhametdstrúarmönn-
um, eða kaþólskum. Múhametdstrú-
armenn, þ. e. a. s. soldáninn og 1 and-
stjórnin, hafa um langan aldur þáð
mútur frá spáösku stjórninrii, til þess
að halda Súlueyjarmönnum að nafninu
til undir yfirráðum Spánverja, en kaþ-
ólska kyrkjan hefir svælt undir sig mest
af beztu landeignunum á eyjunum. —
Hver er þessi Ramon Reyes Lala? Eft-
ir því sem éu kemst næst. er hann son-
ur einhvers auðusasta kaupmannsins í
Manila. Hann hefir mjög lítið hafst við
á eyjunum, er uppalinn að mestu leyti
í Evrópu og hefir stundað skólanám á
Englandi. Undirforingi Andreé, sem
nýkominn er frá Filipseyjunum, hefir
frætt mig á þessu. Hann sagði að Mr.
Lala væri algcr'.ega ‘Englishised’’—
samgróinn enskuiu hugsunarhætti og
siðum.
Hvort eyjarmeun séu færir um að
stjórna sér sjálfir er alment skoðað sem
álitamál. Ef Mr. Lala álítur að þeir
seu ekki færir um að stjórna sér sjálfir
meðan þúsund.r af landsmönnum hans
eru að leggja lífið í sölurnar til að geta
öðlast sjálfstjórn, hversu léttvægt verð-
tir ekki álit (hans eins á móti öllum
fjöldanmn. En það þnrf ekki að vitna
til eyjamanna, því það má koma með
vitnisburð fjölda Bandamanna þessu til
stuðnings.
Það var skorinort og djarfmann-
legt skeytið. sem Chas. King hershöfð-
ingi sendi blaðinu Milwaukee Journal
fyrirskömmu—djarfmannlegt að þvi
leyti hvað hann leggur mikið í sölurnar
við að lá a skoðun sína svo skýlaust í
ljósi. Herforingi King er nýkominn
frá Filipseyjunum, þar sem hann hefir
haft hei stjórn á he di. Skeytið hljóðar
þanuig:
• Við ihugun hiyiðskeytis yðar dags.
7. Júní. finn ég miíf í mjög miklum
vanda staddann. Sem yfirmaður í hern-
um eru margar ástæður fyrir þvi að
éggetekki gefið álit mitt um ástandið
á Filipseyjunum, hversu lengi stríðið
muni standa og ágizkanir um hluttöku
Bandaríkjanna í framtíð eyjanna. Hæfi
leiki eyjamanna til að stjórna sér sjálf-
ir, getur engum vafa bundist. Menn
eins og árralono, Aguinaldo og margir
fleiri, sem ég gæti nefnt, eru hámentnð-
ir. Níu tíundu hlutar eru læsir og
skrifandi, og allir ern þeir á einn eða
annan hátt verkhagir handiðnamenn.
Þeir eru starfsamirog sparsamir, og
með nokkuri aðstað í byrjnn gætu þeir
séð fyrir sér sjálfir miklu betur en lands
menn vorir ímynda sér. Að mínu áliti
eru þeir á miklu hærra stigi, en Cúba-
menn eða hinir ómentuðu svertingjar.
sem vér höfum efið atkvæðisrétt”.
Þetta álit herforingja Kings er ó-
hætt að fullyrða að sé álit allflestra
Bandaríkja hermanna í Filipseyjunum.
Ef að hæfileiki til sjálfsstjórnar er
bundin við eitthvert menningarstig, þá
er nóg til af vitnurn. og þeim góðum,
sem ótrauðir bera Filipseyjamönnum
vitni að þeir hafi álitlega hæfileika.
Én að sjálfstjórn sé ekki b'-.ndin
við neitf menningarstig, það er sann-
leikur, sem hvert barnið í þessu landi
ætti að vita.
Hvað er sjálfstjórn ?
í ínsta eðli sinu hvilir sjálfstjórn á
rétti hvers eins innnns til að ráða sin-
um eigin gerðuin. Hver maður hefir
rétt til að gera eins og honuin sýnist,
svo framarlega sem hann gerir ekki á
hluta aunara. Þetta er lögmál frelsis-
ins og framfaranna. Því nær sem
mennirnir komast að uppfylla þettalög-
mál, því fullkomnai a og betra verður
ástandiðí heiminum. Um leið og mað-
ur játar þetta, þá neitar maður |iví, að
nokkur maður hafi rétt til að ráða yfir
öðrum manni, svo framarlega að hann
hefir ekki brotið rétt annara. Þetta
hlýtur að gilda jafnt um þjóðir og fó
lög, sem einstaklinga. Alt stjórnar-
fyrirkomulag á að miða að þvi að hver
maður njóti sem bezt krafta sinn.i.
Þetta verður ekki með öðru móti gert,
en því, að láta hvern raanii hafa at-
kvæði í opinberum málum, og ákveður
þá meiri hluti atkvæða hven ig þetta
eða hítt skuli haft. Meiri hlutinn er
hinn sterkari og er það þes3 vegna ó
hjákvæmílegt að hann ráði. Með þessu
stjórnarfyrirkomuja i á sínu fvllkomn-
asta stigi, má komast hjá öllum inn-
byrðis óeirðum í hvaða landi sem er.
Það voru þessi atriði, er Banda-
menn lögðu til grundvallar fyrir stjórn
arfyrirkomalagi sínu, þegar þeir sögðu
sig úr lögum við Englendínga. Hin
frægu orð sjálfstæðis-yfirlýsingarinnar
hljóða þannig :
“Vér álítum þessi sannindi sjálf-
sönnuð, að allir menn séu skapsðir
jafnir; að þeir sóu gæddir af skagaran-
um vissum réttindum, óafhendilegum
réttindum; að á meðal þeirra sé líf,
frelsi og eftirsókn gæfunnar. Að, þess-
um réttindum til styrktar séu stjórnir
settar meðal mannanna, er fái sín rett-
mætu völd með samþykki þeirra, sem
stjórnað er.....”
Þessi yfirlýsing var samþykt 4. d.
Júlimán. 1776. Hefir sá dagur síðan
verið hátiðlegur haldinn í minningu um
hina mikilvægu athöfn, og er hann
hinn langmesti hátíðisdagur í árinu
meðal Bandaríkjamanna. Það eru
þessi grundvallaratriði sem gera Banda-
ríkjastjórnina fiábrugðna Evrópu-
stjórnunum. Þó að þeim hafi verið
fylgt ófullkoralega á liðnum tímum, þá
hafa þær samt ætíð verið sá leiðar-
steinn, sem þjóðin hefir reynt að rétta
sig eftir, Fjórða Júlí á ári hverju hefir
"Declaration of Independence” verið
lesin í skólum og heimahúsum um alt
landið, sem hinn dýrmætasti fjársjóður
þjóðarinnar.
Árið 1898 leit út fyrir að verða
merkisár í sögu þessarar frægu yfirlýs-
ingar, því Bandamenn höfðu hjálpað
hinni undirokuðu nágranna þjóð sinni á
Cúba til að öðlast hið sama stjórnfrelsi
og þeir sjálfir höfðu. En árið 1899 hefir
því miður sýnt alt annað. Bandaríkja-
stjórnin hefir ásælst nokkuð af hinum
fríðu eyjuin. Hún hefir hafið strið á
Filipseyja-menn, sem ekki krefjast
annars en að þei n sé lofað sjálfforræði
á eyjum sinum. Eyjamenn á að gera
þegna Bandaríkjanna, sem hingað til
hafa einungis kannast við borgara
Þetta stríð, sem búið er að kosta fleiri
mannslíf en spánska strí',ið, hefir
stjórnin háð og viðhaldið að þinginu
fornspurðu, sem eitt hefir vald til að
hefja strið. Sannleikanum um fram-
gang stríðsins hefir þjóðin verið leynd
og dreginátálar meðósönnum fregnum,
um framgang þess. Fregnritarnir og
hermennirnir á eyjunum og blöðin
heima, hafa verið keypt til að leyna á-
standinu Hermönnum sem gáfu sig
sjálfviljugir út í striðið við Spán, og
áttu heimtingu að vera leystir úr her-
þjónustunni þegar því stríði var lokið,
hefir verið hnldið á eyjunum nauðugum
til að berjast viðmennsnm þeirskömmu
áður skoðuðu sem vini sína.. Getur
það verið að stjórn sem gerir sig seka í
þessum ytírgangi breyti eftir "Declar-
ation of índependence?” Er það mögu-
legt að hún trúi því "að allir menn séu
skapaðir jafnir,” ‘ að stjórnir fái sin
réttmætu völd með samþykki þeirra
sem stjórnað er?”
Það er hægt að svara þessutn spurn
inguin ineð einu orði. Og svarið er
hiklaust neí! ‘‘Declaratioii of Independ-
ence” er máð af dagskrá hinnar nú-
verandi stjórnar. Hún hefir verið fyrir
dæmd með aðgerðum stjórnarinnar, og
henni margoft neitað með skýrém orð-
um af vinuin stjórnarinnar. Á fundi
sem haldinn var hér í Chicago, til að af-
saka stjórnina, lýsti prestur einn, H.
P. Henson að nafni, ‘‘Declaration of
Iudependence"’ að vera eina af hinuni
stærstu lygum sem djöfullinn heföi
nokkurntíma svikið inn í trúvja; na ver-
öld.” Og allir hinir dyggu fylgifiskar
stjórnarinnar taka undir með pi estinum
og segja amen. Þetta er einastl og
bezti vegurinn út úr vandræðunum.
Stefna stjórnarinnar ætti héðan af
að vera öllurn Ijós. Hún er sú, að
koma þjóðinni til aðyfirgefa alveg hug-
sjónir þær sem vakað hafa fyrir henni í
123 ár og snúa sér að stefnu Evrópu
einveldanna. Ef herni tekst það, þá er
það ekki einungis Filipseyja lýðveldið
sem statt er í hættu, því Bandaríkja-
lýðveldið hefir Þá gengið götu róm-
verska lýðveldisins.—Lýðstjórn Banda-
ríkjanna er þá lokið.
P. M. Clemens.
Chicago, 111. 21. JÚ1Í1899.
Kennari.
Big Point School district No. 926
óskar eftir barnaskólakennara — karli
eða konu—um eitt ár. Kenslan á að
byrja 15. Agúst. Þeir sem vilja sinna
þessu tilboði. geri-svo vel að gefa sig
fram tafarlaust og tilkynna jafnframt
hvaða kaup-uppbæð þeir vilja fá.
ISAAC C. LEWIS,
Sec. Treas.
Ekkcrt því líkt.
IIEILSUSALTIÐ ÁGÆTA,
ÞORSKALÝSIÐ ALKUNNA
frá Noregi (alveg eins og
og þið höfðuð á Islandi.
PHOENIX LITIRNIR NOlíSKU
með íslenzkri foi'skrift, sein
lita alt mögulegt, silki jafnt
sem vaðmái. — Ait þetta og
ötal margt fleira af Norður-
landavörum íást í
Lyfjabúðinni í
Pembina, N.D.
Er sú bezta viðarbrennsluvél sem til er
Glare Brothers
tfe co.
Eldstór, hitunarvélar og hitaleiðarar
180 Narket St. Win^ilpeg
Ódörasti staðurinn í bænum.
Cash Goupons.
$3.00 í peningum gefnir fyrir alls ekki
neitt. Th. Thorkelsson, 539 Ross Ave,
G. Johnson, corner Ross & Isabel Str„
og Th. Goodman, 539 Ellis Ave, hafa
þessar Coupons og gefa viðskiftamönn-
um sinum þær fyrir hvert 10 centa virði
sem keypt er í búðum þeirra og borgað
ut í hönd. Coupon bækur fást í þessum
buðum, eða hjá
The Buyers and Merchants
Benefit Association,
Room N Ryan Blk. 490 Main Street
H. W. A. Chambre,
landsölu- og eldsábyrgðar-
umboðsmaður
373 Main St., Winnipeg.
Mjög ódýrar bæjarlóðir á Sherbrook St.
50+132 fet. Verð að eins $200.
Peningar lánaðir móti veði í bæjarlóð-
um og bujörðum. Lán sem veitt eru á
hus í smíðum eru borguð út smátt, eft-
ir Því sem meira er unnið að smíðinu.
Eldsábyrgð. Hús til leigu
Anny and \avy
Heildsala og smásala á
tóbaki og vindlum.
Vér höfum þær beztu tóbaks cg vindla-
byrgðir sem til eru í þessum bæ. og selj-
um þær odýrava en aðfir. Enda gerum
vér meiri verzluu en nokkur arniar,
Vér óskuui eftii viðskiftnm yfar.
I. Brown & Co.
541 Main Str.
á horninj á James St
Ganadian Pacific
RAILWAY
EF ÞÚ
hefir í hyggju að eyða
vetrinutn í hlýrra lofts-
lagi, þá skriíaðu oss og
spyrðr. um farnjald til
California,
Hawaii-eyjanna,
Japan,
Bermuda og
Vest-Indía eyjanna,
eða heim til gamla landsins
Niðursett far.
Snúið ykkur til næsta C. P. R, um -
boðsmanns, eða skrifið til
Robert Kcrr,
Traffic Manager,
Winnipro, Man.
NoÉerii Pacific B’y
Samadags tímatafla frá Winniþeg.
MAIN LINE:
Morris, Emerson, St.Paul, Chicago,
Toronto. Montreal, Spokane, Tacoma,
Victor'a, San Francisco..
Fer daglega........ 1,00 p.m.
Kemur „ ........... 1,50 p.m.
PORTAGE BIUVNCH.
Portage la Prairie and inte-
rmediats pojnts .........
Fer dagl. nema á sunnud. 4,54 p. m.
Keraur ál. ii ii ii 10,45 a. m.
MORRIS BRANDOF BRANCH,
Morris, Roland, Miame, Baldr,
Belmont. Wawanesa, Brandon
einnig Souris River Branch,
Belmont til Elerin.....
Lv. Mon.. Wed„ Fri.... ’ 10,55a.m.
Ar. Tuos, Tur., Sat. 3,55 p.m.
G. P. & 1. A,„St.Paul. General Agent,
Portago Ave., Winnipeg.
1