Heimskringla - 10.08.1899, Qupperneq 4

HEIE3KRINJLA., 10. ÁGHJáT LS9 9.
Winnipeg.
Votviðrasamt hefir verið hér síðan
nm helg'i. Hellirigning á mánudag-
inn og þriðjudaginn.
Inngöngupróf á Collegiate skólann
hafa tekið Vigdís Bardal, Flora -Tuli-
us og Anna Skaptason.
Hegnhlíf fanst í sýningargarðinum
á íslendingadaginu. Eigandinn get-
ur vitjað hennar á skrifstofu Hkr.
Lindseedolíu-verkstæði þeirra
Boddy og Noaks á Point Douglas
brann á sunnudaginn var. Skaðinn
metinn $13,000.
Fjórir íslendingar tóku nýlega
kennarapróf hér í bænum og stóðust
það vel. Þau eru: Hjörtur Leo (1.);
Ingiríður Guðmnndsdóttir (2.) og
Hildur-T. Peterson og Jóna Vopni(3.)
Tveir menn hafa nýlega fyrirfarið
sér hér í bænum. Annar þeirra
drekti sér í Assiniboine áuni, en hinn
tók inn eitur. Enga ástæðu vita
menn til þessara óindis úrræða.
Þau hjón, hr. Kristján Asgeir Bene-
diktsson og kona hans, hafa orðið
fyrir þeirri sorg, að missa 3. ára
gamlan son sinn, Sigmar Baldur að
naíni. Hann dó úr kíghósta þann
6. þ. m.
Blaðið “Hallock Weekly News,”
dags. 5. þ. m., getur þess, að landi
vor, hr. G. Goodman haíi borið hæst-
an heiður af hólmi sem skytta, á al-
mennu skotmannaþingi er þar var
haldið á föstudaginn var.
Nýleg barnstreyja, svört að lit,
fanst í sýningargarðinum, hefir tap-
ast þar á Islendingadaginn. Eig-
andinn getur vitjað hennar á skrif-
stofu Hkr. — Einnig tapaðist þar
treyja með gyltum hnöppum, af 9
ára gömlum dreng. Finnandi er
beðinn að skila henni á skrifstofu
Hkr.
Hveitisláttur er nú byrjaður hér í
Manitoba, en ekki búist við að hann
verði almennur fyr en um eða eftir
20. þ. m. Blöðin gera áætlanir um,
að hveitiuppskeran verði að meðal-
tali frá 35 til 40 bushel af ekrunni,
og er það fult eins mikið og nokk-
urn tíma hefir þekst hér í fylkinu.
Nokkrar myndir voru teknar í
sýningargarðinum á Islendingadag-
inn. Ein er af manntaflinu uppsettu,
önnur af fólkinu f “grand stand’*
meðan á taflinu stóð og þriðja af
ræðupallinum og “grand stand”
meðan stóð á ræðunum. Myndirnai
eru eigulegar og kosta 50 cts.
Dagblaðið “Morning Telegram”
auglýsir, að frá þessum tíma og fram
að nýári fáist það fyrfr að eins einn
dollar. Þetta er mjög ódýrt og ættu
Islendingar, sem ensku lesa, að nota
tækifærið. Telegram er ágætt frétta-
blað og vel ritað í alla staði.
Mr. Farr, einn í f liberölu kjör-
stjóruuum í West Iluron kosningun-
unni f Ontari. játaði að hann hefði
sjálfur greitt atkvæði við kosning-
una í sinni kjördeild 22 sinnum sama
daginn. Cg þegar hann var búinn
að vinna þessa fáheyrðu svívirðiug,
þá fékk hann fritt far með járnbraut
til Dakota og $500 í peningum í
launaskini fyrir dygga þjónustn.
—Gott er að vera liberal.
Hr. Eggert Jóhannsson, fyrverandi
ritstjóri Hkr., var hér á ferð í vik-
unni. Hann hefir verið norðnr á
Winnipegvatni í síðastl. 2 mánuði og
lætur hann vel yfir fiskiveiðunum
þar nyrðra í sumar. En Htla trú
hefir hann á því að fiskurinn verði
þar til uppgripa í mörg ár, nema þvf
að eins að veiði fiskifélaganna verði
takmörkuð meira en nú er gert, og
að meiri rækt verði lögð við að
hleypa ungum fiski frá klakinu í
Selkirk í suðurenda vatnsins.
Blaðið Daily Plaindealer frá Grand
Forks, dágs. 2S. Júlí, getur um gift-
ingu landa vors, Mr. Th. Vatnsdal frá
Larimore og Miss Önnu Johnson frá
Grand Forks. Mr. Vatndal vann um
tíma við blaðið Plaindealer, en hefir nú
atvinnu við bankastofnun í Larimore,
og í þeim bæ verður framtíðarheimili
þeirra hjóna.
Hræðilegt slys vildi til á Northern
Pacific járnbrautarstöðvunum hér í
bænum á máuudaginn var. Tveir
menn voru að höggva í sundur járn-
brautartein rétt við vagnsporið og
rann þá flutningsvagn yflr þá og
skaðskemdi báða mennina. Annar
þessara manna var íslendiugur Snæ-
björn Ólafsson að nafni, en hinn var
svenskur maður. Suæbjöru skaðað-
ist svo mikið að tvísýnt þykir um lff
hans; er sagt að hann hafi þrífót-
brotnað og fengið sár mikið á kvið-
inn. Hinn maðurinn var minna skað-
aður. Þeir voru báðir fluttir á St.
Boniface spítalann.
Rétt áður en blað vort fer í pressu,
fáum vér telefónskeyti frá spítalanum
þess ef'nis, að Snæbirni líði svo vel
sem hægt sé að búast við, og að lækn-
arnir vonist eftir að hann haldi lífi.
Séra Magnús J. Skaptason kom
heim aftur á sunnudaginn var úr ferð
sinni um Dakota og Minnesota. Hann
lætur mjög vel af líðan landa vorra
þar syðra hvervetna er hann spurði
til, og einnig af' viðtökum þeim er
hann mætti þar. Akrarnir í Norður-
Dakota segir hann að líti betur út nú
en í mörg undanf'arin ár, og upp-
skeruhorfur þvf hinar vænlegustu og
peningavon mikil með haustinu. —
í líoseaunýlendunni í Minnesota leist
séra Magnúsi mjög vel á sig og nam
hann þar heimilisréttarland og ætlar
að flytja þangað með fjölskyldu sína
alfarinn innan skamms. Land hans
er um 2 mílur fyrir sunnan landa-
merkjalínuna og um 10 mílur frá
Suðausturbrautinni, sem nú er verið
að byggja og sem búist er við að
verði fullger þangað suður ettir 4—6
vikur. Séra Magnús ætlar að halda
áfram trúboði sfnu hér í Winnipeg
eins fyrir því þó hann fiytji suður,
því að milliferðir verða hægar þegar
brautin er fullgerð. Áritun séra
Magnúsar verður þá : Pine Creek
P.O., Eoseau Co., Minn.
Sunnudagaskóla “Pic-nicers” frá
Brandon komu hingað tíl bæjarins á
þriðjudaginn var. Með þvi komu
nokkrir fslendingar sem þar búa og
urðum vór varir við Björn Jónsson,
Magnús Jóhannesson, Hjört Lindal,
Einar Lúðvíksson og Ingimar Magn-
ússon.
Allir meðlimir Unitarasafnaðarins
eru beðnir að koma á fund sem hald-
inn verður í Unitarrkyrkjunni ef'tir
messu á sunnudaginn kemur. Séra
M. J. Skaptason talar þar sérstaklega
til meðlima safnaðarins, þar eð hann
flytur búferlum í næstu viku suður
til Minnesota.
Gunnar Sveinsson.
Loyal Geysir Lodge, I.O.O-F-,M.U.
71 lg, heldur sinn vanalega fund
næsta þriðjudagskvöld, 15. þ. m., á
Unity Hall. Innsetning embættis-
manna fer fram og nýir meðlimir
verða teknir inn. Áríðandi að allir
meðlimir sæki fundinn.
A. Eggertsson, F. S.
Þjófurinn fundinn.
Lesendur mun reka minni til
þess, að stórkostlegur peningaþjófn-
aður var framin hér í bænum í Okt-
óber síðastl. haust og yfir $60,000
stolið úr Molsonsbankanum. Þetta
hafði verið gert með svo mikilli
kænsku og þekking á hinum ýmsu
öryggisskápalásum bankans, að það
lék strax mikill grunur á því að
einhver þeirra sem þá unnu í bank-
anum mundi vera valdur að þjófn-
aðinum. Það var gerð rækileg leit
eftir þjófnum og peningunum og
æfðir njósnarar fengnir sunnan frá
Chicago til þess að hjálpa lögregl-
unni hér, til að hafa upp á hinu
týnda fé. Aðalstjórn bánkans í To-
ronto bauð að lanna hverjum þeim
manni $10,000, sem gæti haft upp á
þessum stolnu peningum. Það var
því alt gert sem hægt var að gera
til þess að veiða þjófinn. En ekk-
ert dugði, og svo hættu menn að
hugsa um þetta mál. Það var fallið
í gleymsku og fáir munu hafa búist
við að heyra nokkuð um það fram-
ar. Menn vöknuðu því eins og af
draumi í gærdag, þegar blöðin fluttu
þá fregn, að Molsonsbankaþjófurinn
væri fundinn, og $60,000 af hinu
stolna fé hefði verið grafið upp úr
jörðu, þar sem þjóiurinn hafði sagt
það vera falið. Sá sem sakaður er
um þetta rán, er John W. Anderson.
Hann er sonur bankastjóra í bænum
Hastings í Ontario, og vann nokk-
urn tíma í Molsonsbankanu hér, bæði
við bókfærslu í sjálfum bankanum
og einnig sem prívat ritari bánka-
stjórans. En engum manni datt í
hug að þessi maður væri sá seki, því
að hann hafði verið hér í Manitoba
að eins síðan 1897, og var þvi að
miklu leyti ókunnugur hér. Hann
er 23 ára gamall.
Maður sá sem með klókindum
hafði upp á þjófnum og peningun-
um heitir P, Davis. Hann er 26 ára
að aldri, og kom hingað frá Chicago
í síðastl. Marzmánuði, og fékk at-
vinnu sem búðarmaður hjá J. Ro-
binson á Main St. Hann er maður
hæglátur og aðgætinn. Hafði hann
frétt rán þetta og kynt sér allar
kringumstæður að því, þær sem enn
eru kunnar. Grunur hans féll strax
á þennan Anderson. , Hann kom sér
í kynni við hann og gerðust þeir
góðir vinir.Davis lét á ssérkílja að ef
hann gæti fundið manninn, er hefði
verið svo flinkur að ná öllum pen-
ingunum úr bankanum, þá mundi
hann gera alt sem í sínu valdi stæði
til þess að hjálpa honum til að koma
þeim út fyrir aðra peninga. Ogsvo
lét hann vingjarnlega, að Anderson
sagði honum síðast að hann væri
sjalfur þessí snjalli og heppni maður
og að allir þessir $60 þúsundir væru
í ieðurtösku, sem grafin væri í jörðu
úti á sléttunum fyrir utan bæinn.
Anderson lýsti staðnum, þar sem
peningarnir voru faldir, og fór svo
Davis þangað með öðrum manni og
gróf þá npp. En í stað þess að
hjálpa Anderson til þess að verða af
með þá fyrir aðra peninga, þá lét
hann taka hann fastan og setja í
fangelsi. En leggur svo fram kröfu
á hendur bankastjórninni fyrir þeim
$10,000 launum, sem hún í fyrra
hét hverjum’ þeim manni, sem flndi
hið stolna fé.
Kennara
vantar til BALDURSKÓLA fyrir
tímabilið frá 15. September til 15. Des-
ember næstkomandi, fyrir það fyrsta-
Umsækjendur tiltaki hve mikið kaup
þeir vilja hafa. Tilboðum verður veitt
móttaka af undirskrifuðum til 23.
Ágúst næstkomandi til kl. 12, hádegi.
Hnausa, 15. Júlí 1899.
O. G. Akraness,
ritari & féhirðir.
Tjaldbúðin III.
Jónatan.-Fjallkonan—Vestur-
tslendingar—3íiss Canada.
Verð 25 cents.
Þessir eru útsölumenn Tjaldbúðarinnar,
auk þeirra sem áður hafa verið augh:
Kristján Vigfússon, Vestfold. S. Berg-
mann, Garðar.
Innkomið frá útsöiumönnum fyrir
Tjaldbúðina : G. A. Dalmann, Minne-
ota, 81.10; Jón Ólafsson, Selkirk, $1.30
Ari Egilsson, Brandon, $1.75 ; Jón
Björnsson, Baldur, $3.40; Kr. Abra-
hamsson, Sinclair, $2.00.
Það verður “kvitterað” fyrir íblað-
inu jafnóðum og peningar koma inn frá
ú tsölumönnum.
SJAIÐ!
Til þess að selja alt sem enn er óseh
af okkar miklu byrgðum af Muselin
gluggatjöldum, þá seljum við nú alt sem
enn er óselt af þeim, fyrir að eins
helming
vanaverðs. Allar aðrar vörur seldar
með samsvarandi atslætti
$3.00 gardínur fyrir $1.50.
$1.50 gardínnr fyrir 75 c.
574 Main S#r.
Telefón 1170.
##########################
#
i
#
#
e
#
V
1
ft
i
*
3
3
#
3
3
#
3
3
3
DREWRY’S
nafnfræga hreinsaða öl
“Freyðir einsog kampavín.”
Þett er óáfengur og svalandi sælgætis-
drykkur og einnig hið velþekta
Canadiska Pilsener Lager-öl.
Ágætlega smekkgott og sáínandi í bikarnum.
r>áJir þ°«sir drvkkir er seldir í pelaflöskum og sérstaklega ætl-
Fæs^
#
#
#
m.
#
#
#
jMl aðir til neyzlu í heimahúsum. — 3 dúsin flöskur fyrir $2.00.
öllum vín eða ölsölum eða með því að panta það beint frá
REDWOOD BREWERY.
#
#
#
#
#
# Manntnctnrer & Importer, \VIAMl’FJJ.
##########################
EDWARD L DREWRY.
Nýar vörur ! Nýtt verð !
Vér höfum ekki rúm í blaðinu til að telja upp allar þær tegundir af vor og
sumarvörum sem vér erum nýbúnir að fá, og ekki heldur verðið á þeim. En
vér getum fullvissað yður um, að það er óvanalega lágt. Vér auglýsum ná-
kvæmar um þetta framvegis Lesið þessa augl., henni verður breytt vikulega.
Þér sem komið til Glenboro,
komið í búð vora, skoðið vör-
urnar og spyrjið um verðið
Gargið ekki fram hjá búð vorri. Hún er troðfull af allskonar nýjum vörum,
sem nú seljast með óvanalega lágu verði. Vér höfum ánægju af að sýna yður
þær og segja yður verðið hvort sem þér kaupið nokkuð eða ekki neitt.
Yðar þénustu reiðubúinn.
William Noble,
Glenboro, Han.
Hæsta verð borgað fyrir UIJ, Smjiir og Ey;g.
Mikil Kjorkaup!
50 Karlmanna og drengja alfatnaðir, sum-
ir á $8 00, $9.00, $10.00 og alla leið niður í
$4.00 og $4 50. Bláir vaðmáls alfatnaðir
óheyrilega ódýrir, alt niður í $2.50. Elan-
elett skyrtur fást fyrir 15 cents. Linen
nærfatnaður á $2.50 — vanaverð $4.50.
Buxur á öllu verði.alt Diður í 75 cents.
Stórkostleg hattasala er nú daglega hjá
PALACE CLOTHING STORE
450 nAIN STREET.
WELLAND VALE BICYCLLS
Eru beztu hjol sem buin eru til i Canada.
KEÐJULAUSIR, PERFCT,
GARDEN CITY, DOMINION.
$35-00
og yfir.
Áður en þér kanpið reiðhjól á sumrinu ’99, þá gerið svo vel að Iita
á hjólin okkar. Þau hafa allra nýustu “Twin Roller” keðju, “Internal'
Expanders”, færanleg handföng, “Crank hangers”-ístöð í einu stykki og
sjálf-ábornings ása. Eftir að hafa skoðað hjólin okkar nákvæmlega,
munuð þið sannfærast um að við erum á undan öðrum hvað snertir til-
búning reiðhjóla í öllu Canadaríki.
Umboðsmenn í Winnipeg
TURNBULL & MACMANUS,
Umboðsmaður í Vestur-Cauada 310 McDeriuott Ave.
Walter Jackson,
P. O. Box 715 VVinnipeg.
THE WELLAND VALE MANUF. CO.
St. €atherine$i, Ont.
66 Drake Standish.
Mál þetta féll svo niður.
Faðir minn virtist vera órólegur. Og ég fór
að halda, að égáeinD eða annan hátt hefði kom-
ið heim á mjög óhentugum tíma—eða ef til vill,
er ég kæmist að sannleikanum—á mjög heppileg
um tíma.
Edna gerði sér upp mesta höfuðverk og fór í
rúmið. .Kcckstave var þöguli eins og steinn og
virtist ekki taka eftir neinu, þótt hann sæi
greinilega, að hér var verið að leika dálítinn
leik.
“Ég held, Drake”. sagði hann, þegar við
höfðum reykt einn vindil hjá föður mínum, “að
þú hefir sagt Somerviile. að við mundum koma
snemma.
ímyndun Rockstave bjó þenna öomerville
til. Hann hafði heyrt mig tala am heimboð, en
vissi að éz hafði ekkert heimboð, svo hann vin-
samlega bjó þetta tíl handa mér.
Eg stóð upp og bjuggum við okkur til að
ganga út. Þegar ég gekk í gegnum anddyrið,
þá mætti ég ungri enskri vinnukonu, sem var
uppáhald Ednu.
“Herra minn”, hvislaði hún. “Ungfrú
Edna óskar að þér komið aftur, þegar hin eru
farin”.
“Alveg rétt”, svaraði ég og gekk út.
“Hvað er um að vera”, spurði Rockstave
blátt áfram. þegar við komum út á gangstéttina.
“Húsið er í uppnámi. Blindur maður gæti séð,
að hór er hert á reipunum Faðir yðar er óstyrk-
ur og stygglyndur, Dona Estella er syndsam-
Drake Standish 71
sem Drakehefir sagt mér, þá hefi ég lítinn tíma
til að tefla tafl mitt gegn stórveld-uium. Drake
hefir sagt méí frá þeim ráðum, sem hafa verið
lögð fyrir yður.
Það eru allar ástæður til þess að komið sé í
veg fyrir þessi ráð. Eigingirni er ein ástæða
fyrir mig. Ég elsba yður. Ég hefi lengi i kyr-
þey elskað yður. Timanum hefi ég eytt meir í
skógum en skrautstofum.
Ég er fátækur að orðum til að skýra frá ósk
minni. Þetta er fyrsta tilraun mín. Ef til vill
fer mér fram með æfingunni. F.g elske yður
með eins heiðvirðri ást og nokkur maður hefir
elskað konu. Ég býð yður hjarta mitt, hönd og
nafn Þér eruð auðugri en ég. En ég er nógu
ríkur til að komast undan þeim grun, að ég sé
að sækja eftir auðæfum. Viljiðþér verða kon-
an mín—greifafrú Rockstave?”
Eg gat reyndar ekki heyrt svaiið. En mér
nægði að verða var við, «ð þau voru að tala sam
an í hálfum hljóðum hálfan klukkutíma.
Þegar faðir minn og Dona Esteila komu aft-
ur úr leikhúsinu. þá fvlgdi þeim drembilegur,
spánskur herramaður, jdfngatnsll Doua Estella.
Hann var næsta ólíkur nunum ellihnigna og
hvíthærða föður.
‘ Greifi de Palma”, sagði Dona Estella um
leið og hún nefndi okkur hvorn fyrir öðrum.
“Þaðgleður nJg aðkynnast. senor Standist”,
sagði greifinn.
Eg tók eftir giampa í augnm l.ans, Eg ef-
aðist ekki uno, að liann hefr i hi yrt alt um ein-
vígin. Nafn Rocksfave og greifans voru einnig
70 Standish Drake.
um fæii á þvi”. sagði hann.
"Edna var hér—ég hugsaði—hún—”.
“Þú ertaðgaDgaaf vitinu”, sagði Rock-
stave. “Edna elskar ekki markgreifann”.
“Hatar hann”.
“Erþá nokkur annar?”
“Enginn, sem ég veit af”, svaraði ég.
“Þá geng ég á hólminn. Mig langar til að
vita, hvort hún vill sjá mig”.
“Eg veit ekki. Hún er undarleg, eins og
þú veizt.. Gerðu hoð eftir henni og sjéðu”.
Ég )ét Ilockstave sjálfan sjá ráð fyrir sér, og
gekk út. Eg þurfti að fá mér vindil að reykja
mér til taugastyrkingar.
Eg heyrði Rockstave tala við þjóninn. Hann
stóð, þar sem ég hafði staðið, meðan ég talaði
við Ednu, og ég sat, þar sem hann hafði verið.
Það var ekki langt á milli herbergjanna. Ef ég
gat heyrt, hvað hann sagði, þá gat hann hafa
heyrt, hvað við sögðum. Bretinn með viðar-
andlitið hafði eflaust heyrt hvert orð af játning
Ednu þó hann léti ekki á því bera.
“Færiðungfrú Standis þessi skilaboð”,heyrði
ég hann tegja. 1 Spyrjið hana hvoit hún vilji
gera svo vel og sjá Rockstave, gamia vininn
sinn”.
Innan 10 rainútna heyrði óg gengið feimnis-
lega um anddyrið. F.g laumaðist til að líta
þangað—ÞaðvarEdna. Hún var róleg. Hún
hlýtur að hafa vitað, að ég hafði ekki komið upp
leyndarrráli hennar.
“Ut gfrú Slandish—Fdna”. Keyrði ég Rcck-
stas-e segja i rólegum, jöfnum róm. “Eftir þvi
Drake Standish. 67
lega fögur, og Edna hálf þvegin hurtu af tárum.
Hvað er um að vera?”
‘ Eg veit ekki”, syaraði ég. “En sið mun-
um báðir vita það nógu snemma. Edna vill að
ég komi aftur, þegar húshóndinn og frú hans
eru farin”.
Við gengum spottakorn áfram, svo komum
við til haka aftur og gættum dyranna. Vagn-
inn var keyrður fram. Dona Estilla kom út-
Faðir minn fylgdi henni mjög kurteis, þótt
hann væri orðinn 60 ára gamall. Þau stigu í
vagninn og voru keyrðíburtu.
“Kondu”, sagði ég. "Förum aftur heim og
vitum hvaða leyndarmál þetta er”.
Þjónn tók á móti okkur, og fórum við undir-
eins inn i skemtisalinn.
“Fyrirgefðu méi"’, sagði Rockstave. “Ég
ætla að draga mig í hlé inn í reykiherbergið”.
“Farðu inn í bókhlöðuna”, sagði ég. “Og
reyktu eins og þú vilt”.
Eg hafði ekki verið einsamall nema þrjár
minútur, þegar Edna kom hljódlega inn í stof-
una. Hún hljóp til mín, kastaði sér í fangið á
mér ög faðmaði mig að sér.
‘ Ó, Drake”, sagði hún snöktandi, “Ó,
Drake, ó, Drake. Mér líður svo illa. Hvað á
ég að gera ? Hvað get ég gert ? Ég er svo glöð
yfir því, að þú ert kominn”.
‘,‘Vertu róleg”, sagði ég, settist niður og dró
liann til mín. “Segðn tnér alt um það. Hefir
nokkur fariðilla ineð þíg?”
“Nei—nei—ekki það—, en þau ætla -ætla að
láta—mig giftast Spánverja”.