Heimskringla - 07.09.1899, Síða 4

HEIESKRINGLA, 7. SEPT lððg.
**************************
*
*
*
*
*
*
*
jtfc.
*
*
*
#
*
#
*
*
DREWRY’S
nafnfræga hreinsaða öl
“Freyðir eins og kampavín.”
Þett er óáfengur og svalandi sælgætis-
drykkur og einnig hið velþekta
Canadiska Pilsener Lager=öl.
Ágætlega smekkgott og sáínandi í bikarnum.
ir þ»asir drykkir er seldir í pelaflöskum og' sérstaklega ætl-
Fæst
jfcit. aðir til neyzlu í heimahúsum. — 3 dúsin flöskur fyrir $2.00.
^ hjá öllum vín eða ölsölum eða með því að panta það beint frá
#
#
#
#
#
#
REDWOOD BREWERY.
EDWAKD L DKEWRY
Jlanniarttirer & Importer, WIANIFEÖ.
#########################$
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
Winnipeg1.
Ritstjóri Hkr., hr. B. L. Bald-
winson, brá sér norður til Nýja Is-
lands í gærdag.
Útför Hannesar Hannessonar
fór íram frá líkhúsi A. S. Bardals,
Cor. William Ave. og Isabel St. á
fimtudaginn var.
Kvennfélagið “Gleym mér ei,”
heldur skemtisamkomu föstudaginn
29. þ m., á Canadian Foresters Hall,
á horninu á Main og Alexander Ave.
Þau hjónin Mr. og Mrs. Helgi
Marteinsson mistu son sinn, Vigo, úr
barnaveiki 19. þ. m. Hann var 1
árs gamall. Var jarðaður á sunnu-
daginn var.
Guðmundur Sturluson frá Oak
Point, Man., kom til bæjarins um
síðustu helgi í kynnisferð til kunn-
ingja og vina. Hann lætur vel af
líðan landa vorra á vesturstrcind Ma-
nitobavatns.
Þau hjónin Mr og Mrs Hall-
dór Jónsson að 701 Maryland st
mistu 7 mánaða gamlan son sinn úr
sumarveikinni þann 23 f. m. Hann
hét Christmas Sigurdór
Loyal Geysir Lodge, I.O.O.F., M.
U., No. 7119, heldur fund á þriðju-
dagskvöldið 12. þ. m., á Unity Hall.
Nýir meðlimir verða teknir inn. —
Áríðandi að allir félagsmenn sæki
fundinn.
Árni Eggertsson,_ P.S.
Waghorns Guide fyrir Septem-
ber er til sölu í öllum bókabúðum.
Kostar 5 cents. í þessum bæklingi
eru aliar upplýsingar um samgöngur
og póstmál, járnbrauta og gufuskipa-
ferðir, peningasendingar, stjórnar-
lönd, heimilisréttar og námalönd,
vigt, mál o. fi.
Séra Hafsteinn Pétursson hefir
sagt Tjaldbúðarsöfnuði upp þjón-
ustu sinni frái.þ. m. Hann hefir
fengið stöðu sem rithöfundur við
Gyldendals bókaverzlun í Kaup-
mannahöfn, sem er einhver stærsta
bókaútgáfustofnun á Norðurlöndum.
—Presturinn ætlar héðan í þessum
mánuði.________________
íslenzka taflfélagið heldur al-
mennan skákmannafund í húsi Mr.
Oliver Djurhus, Nr. 80 Juno Str.,
á föstudagskvöldið kemur, 21. þ. m.,
kl. 8. Félagið vonast eftir að allir
fslenzkir skákmenn í bænum, sem á
einhvern hátt búast við að taka þátt
í taflinensku næsta vetur, sæki þenn-
an fund, því mikilsvarðandi málefni
verða borin fram til samþykta.
Iiúsbruni varð í Fort Rouge að-
faranótt 6. þ. m. Grocerybúð hr. C.
B. Júliusar, á horninu á Pembina St.
og Corrydon Ave., brann til kaldra
kola með vörum öllum og innanhúss-
munum. Mr. og Mrs. Július ogann-
að fólk sem svaf í húsinu, komst með
naumindum undan eldinum. Reið-
hjól hr. Juliusar og allur fatnaður
þeirra hjóna brann ; engu varð bjarg-
að. Vér höfum heyrt að nokkur vá-
trygging hafi verið á húsi, vörum og
innanhússmunum, en samt er skaði
hr. Júliusar mjög tilfinnanlegur. —
Hr. Kolbeinn Þórðarson mun hafa
átt bygginguna.
Verkamannablaðið “The Voice”
hefir gefið út allstórt og merkilegt
minningarrít í sambandi við Verka-
mannadaginn í ár. Það er í stóru
4to broti, 32 bls. að stærð. í því eru
margar myndir og þar á meðal mynd
af útgefanda og ritstjóra blaðsins,
Mr. Arthur W. Puttee, sem hefir ver-
ið útnefndur til að sækja um ríkis-
þingsetu fyrir Winnipegbæ við næstu
aukakosningar.— í þessu minningar-
riti er stefnuskrá verkamanna og
ýmsar smáritgerðir. Ritið sendist
ókeypis til allra kaupenda blaðsins
Voice.
Vér höfum sannfrétt það, að landi
vor Jón Bíldfell, sem fór til Ivlon.
dike í fyrra til að leita gulls, hafi
fundið þar auðuga námalóð, sem hann
hefði getað selt fyrir 820,000. En
gat ekki selt hana fyr en hann var
búinn að láta rita sig fyrir henni á
námalóðaskrifstofunni. Þegar hann
kom þangað var honum sagt, eins
og fiestum öðrum, að hann yrði að
bíða nokkra daga, þar til hægt væri
að skrásetja lóðina. Jón beið svo
rólegur, því hann er maður liberal
og átti um þetta við hina frjálslindu
fiokksbræður sína. En hvað gerðu
þeir svcTf Þeir sendu út njósnara til
að leita uppi námalóð Jóns. Þessir
náungar fundu lóðina og sannfærðust
um að hún væri auðug mjög. Þegar
Jón kom svo aftur á skrifstofuna, eft-
ir tiltekinn tíma, var honum sagt að
annar maður væri búinn að taka lóð-
ina og að hann gæti því ekki fengið
hana. Jón varð að sætta sig við
þessar svívirðilegu atfarir og stjórn-
arstuld, enda þótt hann vissi vel, að
liann hafði að öllum rétti fyrsta til-
kall til lóðarinnar.
Þrír íslenzkir innflytjendur komu
hingað til bæjarins á sunnudaginn
var. 5 höíðu lagt af stað frá Islandi
(12. Ágúst), ert 2 stúlkurfóru til
Minnesota til ættingja sinna þar, sem
höfðu .sent þeim fargjöldin. Þau sem
hingað komu, voru hjón frá Eskifirði
og ungur maður, Björn Stefánsson að
nafni, frá Kyrkjuskarði í Laxárdal í
Húnavatnssýslu. Vér áttum tal við
mann þennan og sagði hann oss að
nú væri sterkari hugur í fólki á Is-
landi að komast til Ameríku, en
nokkru sinni áður. Kvað hann leið-
andi bændur og jafnvel presta vera
nú farna að tala um það, að senda
bænarskrá hingað vestur um að skip
verði sent til íslands til þess að sækja
fólk sem hefir engin ráð á að komast
vestur af eigin ramleik. Búskapur
allur sagði hann að væri í hnignun.
Við leysing vistarbandsins hefir
kaup vinnuhjúa liækkað ; kaupafólk,
hvort heldur karlar eða konur, biðja
nú um og fá 2 kr. um vikuna meira
en áður var, en það segjast bændur
ekki standa sig við að borga. Vinnu-
konukaup í Húnavatnssýslu segir
hann að sé nú 50—70 kr. um árið,
en vinnumannakaup 100—170 kr.
og einstöku afbragðs fjármenn fái alt
að 200 kr., enda sé Húnavatnssýsla
kauphæðsta sýslan á landinu. Lækk-
andi verð á vörum bænda, svo sem
ull og kjöti, er önnur orsök til þess
að þá fýsir að leita lukkunnar fyrir
vestan haf. Ullin er nú í 50—55au.
pundið, kjöt 14 au. og aðrar afurðir
landbúnaðarins að sama skapi. Það
sagði Bjami oss, að allskæður skepnu-
fellir—horfellir—hefði orðið á bú-
peningi í Isafjarðar, Dala og Snæ-
fellsness/slum í vor, og hefðu marg-
ir bændur beðið mikið tjón við það.
Alt þetta—ilt árferði, afieit verzlun,
dýrt vinnuhjúahald og ófrjálsleg lög-
gjöf -heflr vakið hinn mesta útflutn-
ingahug hjá mjög mörgum. Það eru
nú efnin, en ekki viljinn, sem fólk
skortir til að fiytja hingað vestur í
þúsundatali. 0g þó að Skafti Jós.
efsson færi fram á það í Austra fyrir
ári eíðan, að Islendingar sendu skip
•hingað vestur til að flytja þá til ís-
lands sem gætu ekki lifað hér, þá er
nú svo komið, að þeir eru margir á
íslandi,sem vilja láta Vestmenn senda
skip til íslands til að flytja fólk vest-
ur. Ekki það fólk sem þar er á sveit,
heldur bændafólkið og handiðna-
mennina og vinnufólkið, sem er orð-
ið þreytt á því að berjast við alls-
konar armæðu og ókjör á fósturjörð-
inni, og vildi nú fegið vera komið til
Ameríku ef þess væri kostur.
Fyrirlestur
“ísland um aldamótin” og
upplestur ísl. kvæði eptir ýms skáld
flytur undirskrifaður á North West
Hall næsta mánudag hinn 11. þ. m.
kl 8 e. m. Fyrirlesturinn er aukin
frá því sem hann var haldin síðast.
Sýnið nú rögg af yður landar mínir
og komið.
Bjarni Þórarinsáon
Skemtisamkoma
verður haldin í Tjaldbúðinni miðv.
dagskveldið 13. þ. m. kl. 8. Það
var ekki búið að sitjasaman prógram
ið þegar blöðin fara í pressuna en
það má geta þess að meðal þeirra
sem syngja solos,duets og trios verða.
Mrs W. II. Paulson, Mr. Bird, Mr. P.
Guðmundsson Mr. J. Hall, Miss.DeiI-
dal og fleiri, auk þess verða sungnir
söngvar af söngflokkinum. Þeir
sem halda ræður verða, séra Hafst.
Peturson Mr. M Paulson og Mr. S.
Thorson; einnig verða þar skomtileg-
ir upplestrar.Það verðurað líkindum
í síðasta sinni sem mönnum gefst
kostur áað hlýða á II. Péturson tala
á skemtisamkomu hér vestan hafs.
Verkamenn héldu hátíð sína
eins og auglýst hafði verið 4. þ. m.
Dagurinn var drungalegur fyrri
partinn og leit út fyrir rigningu, en
birti upp eftir hádegið og gerði
bezta veður. Skrúðgangan fór fram
eftir aðalgötum bæjarins, eins og á
umliðnum árum. Ekki mátti hún
heita fjölskrúðug. . Þar var enginn
Grocery-vagn, að eins 1 Laundry-
vagn, enginn Brewery-vagn (í fyrra
voru þeir yfir 40 talsins), enginn
bakaravagn, enginn kjötsalavagn,
og ýmsar aðrar iðnaðar og verzlun-
greinar voru þar ekki sjáanlegar.
En aftur tók bæjarstjórnin þátt í
göngunni með um 20 vagna og vinn
andi mönnum á hverjum þeirra, að
öllum þeim vinnugreinum, sem bær-
inn þarf að láta gera. Þar mátti
sjá menn planta tré, leggja asphalt
og Mcadam í stræti, grafa skurði,
gera brunna og pumpa vatn, leggja
gangtraðir og ýmislegt fleira. En
engin fegurð var á neinu þessu.
Aftur á móti voru trésmiðir, timbur-
menn og vindlagerðarmenn með
fallega vagna og sjálfir vel búnir.
Nefndin, sem stóð fvrir hátíðar-
haldinu, veitti verðlaun þeim sem
sköruðu fram úr í skrúðgöngunni.
Til grundvallar fyrir verðlaununum
voru 5 atriði. 1. Fyrir bezt sýnis
horn af nokkuri iðnaðargrein. 2.
Flestir gildir og góðir meðlimir í
nokkru félagi sem tók þátt í skrúð-
göngunni. 3. Bezt framkoma að
klæðnaði o. s. frv. í skrúðgöngunni.
4. Bezt taktganga. 5- Skraut-
útbúnáður á hestum, flöggum, merkj
um o. s. frv. 10 voru íyrir hvert
atriði og voru um dæmd: eftirfylgjandi félög-
Tinsmiths 6 8 7 6 4 31
Bricklayers 6 8 8 5 3 30
Carpenters 5 7 8 5 4 29
Cigár Makers 4 748 6 2 27}
Painters 5 7553 25
Plumbers 5 0 6 6 4 21
Iron Moulders 5 0 5 5 0 15
Machinish 0 0 6 6 0 12
Af þessu sést að tinsmiðirnir
fengu 1. verðlaun, múarar 2. verð-
laun og trésmiðir 3. verðlaun.
Um 2000 manna tóku þátt í
skrúðgöngunni, og um 15000 áhorf-
endur voru á Main St. frá Portage
Ave. til Logan Ave.
Eftir skrúðgönguna fóru fram
ýmsar skemtanir í sýningargarðin-
um og var þeim haldið uppi fram að
miðnætti. Um 6000 manna er sagt
að hafi verið í garðinum um daginn.
Magnús Smith sýndi þar lifandi skák
tafl. Harry Bell gekk og lék á vír.
Kappreiðar, kapphlaup, barnasýning
og dans. 3 hornleikendaflokkar
voru þar, og þótti íslenzki I. 0. F.-
flokkurinn skara allmikið fram úr.
Stephan, vor og rófan.
Eg má naumast láta lengur hjá líða
að þakka Mr. Stephani G. Stephanssyni
verk hans alt og sálarslit við fróðleikinn
er hann reit upp mér “til minnis” í Hkr.
Nr. 45 þ. á. Eg hafði ekki hugsað, að
það litla "kvarn”, er ég sagði að mér
hefði þótt spaugilegar ,-kynbæturnar”
hans á ‘‘orðinu vor”, myndí olla honum
svona mikils andlegs óhreinlætis. Þá
rénar um frelsi blaðkaupenda ef þeir
mega ekki láta sér þykja ‘'spaugiJegar’’
eða jafnvel skelli-hlægilegar þær mál-
fræðisnýjungar, semlítt mögulegt er að
átta sig á, eða sem gerðar eru út i hött
af eíntómum “merkilegheitum.”
Það er, því miður, líklega flestum
hulið, hvernig gyðjuhugmynd skáld-
anna, Sem ég mintist ekkert á og sem
hvergi er ymprað á i hinu oftnefnda
kvæði “voru”. gat komist aðíþessari
uppskrift. Tölum samt ögn um hana
nú. Ég hafði eins og fleiri fáfróðir ná-
ungar, hugsað mér vorgyðjuna sem
kvennkynsveru,—því var nú ver—unz
églas það er St. G. Stephansson segir í
Hkr.: "Schiller kveður um vorið (ekki
voruna?) sem fríða og undursamlega
mey, Steingrímur sem dóttur vetrarins
og ég sem unnustu ástarinnar og skáld-
skaparins.” So-o. Þá er vorgyðjan á-
reiðanlega tvíkynja, að minsta kosti :
Sem unnusta skáldskaparins ætti hún
líklega að vera í kvennlíkingu, en sem
unnusta ástarinnar, sem ég hygg aðall-
ir kvennkenni enn í íslenzku máli, ætti
hún sjálfsagt að vera í buxum, ef hún
fylgir fötum á annað borð ! Hvað næst?
Enn bætir Stephan við: “Steingr.
segir : “.....hallast vorið vetri nær”
Ekki “vora” né “voran”, ekki einusinni
“hún fjöruga Vor” eins og Stephan fann
upp?! Svo ekki meira um þetta kvæði,
því “mig hryllir við þyílíku sargi, því
málið og stíllinn og efnið er eins, svo
andlega meinþýfður kargi” (vísa eftir
Stephan).
Tennyson kvað svo lítið á íslenzku,
karltetrið, að hann hefir lítið að segja
að því er ísl. orðkyn snertir, og hann
getur ekki þægilega gert að þvi, hvern-
ig “landinn” kynþýðir hugmyndír þær
er hann skóp sér. Líkt má segja um
Schiller. Báðum þessum höfundum
hefir liklega staðið á sama hvernig ísl.
mál var ritad, helzt líklega staðið á litlu
hvort það mál var til eða eigi. Sam-
bandþessara útlendinga við kvennkyn-
ið í ísl. orðinu "vor”, er annars heldur
torskilið fyrir mig og mína líka. Hitt
skil ég nú upp á hár, að Stephan hefir
lesið verk þeirra.
Kurteislega rófuhugleiðingin, sem
Mr. Stephan setur eins og ramma utan
um kynmyndina sína, á vist að vera
fyndin og er það líka. Sá maður er víst
naumast verulega eðlisgrófur, semekki
get.ur hlegið að þessari prúðmannlegu
útgáfu, sem þar að auki er nákvæm
auglýsing um séreðli (character) höfund
arins sjálfs. Fyndnin hefir því alveg
lukkast, sem hetur fór, þótt hún sanni
"minna en ekki neitt” um að orðið vor
sé kvennkyns.
Annars hafði ég eigi haldið að Mr.
St. G. St. væri svona “umhönd” að rita
fáar Jínur án þess að hnyðra sjálf um sér
með því, að viðhafa ókurteisleg orð sem
hver vel siðaður maður bligðast sín fyr-
ir að fleipra af örum fram hvað þá
heldur að senda á prent út um heim all-
an. En það er eigi mín sök þótt þessi
Landi hafi eigi enn getað lært nema
nokkuð af því sem fagurt er. Ef til vill
hugsar hann finna á þýzku og oðrum
málum sem hann þekkir—ekki.
Annars hefði Mr. St. G St. átt að
tala vægra og láta mig njóta þess. að
ég er einn af þeim fáu, sem hafa haldið
uþp á ljóð hans. Eg get mtð fullri á-
Wm. Noble,
QLENBORO.
Það sem eftir er af
þessum mánuði og næsta
mánuð, seljum við öll
okkar “prints” nieð nið-
ursettu verði. Mikið af
tau og- lérefta afgöngum
fyrir minna en innkaups-
verð. Allar sumarvör-
urnar verða að seljast
svo við getum komið fyr-
ir haustvörunum, sem nú
eru í búðinni. Munið
eftir að hér er búðin þar
sem þið fáið beztar vör-
ur fyrir minsta peninga.
Fatnaður og skótau sem
er hæfilegt fyrir upp-
skeruvinmma, fæst hér
með mjög lágu verði.
Hœðsta verð borgað fyrir ull,
smjör og egg—smjör 12 l/2c.
egg löc.
Wm. Noble,
Qlenboro, flan.
stæðu liælt mér af því (sé það hrósvert),
að ég hefi lesið meira af prentuðu kvæð-
unum hans en fólk gerir flest, og svo
mun hér eftir verða, þótt kvæði og
kvæði á stangli kunni oft að svíkjast
framhjá eftirtekt minni, eins og að
undanförnu.
Eg þarf svo eigi að segja meira um
þetta má), þar sem Mr. St. G. St. er
mér alveg samdóma af og til. Ég reyni
að muna alt það sem hægt er að læra af
grein hans, nl. að telja rétt npp á við
þannig : “Steingrlmur og Schiller,
Tenuj’son og ég.”
Virðingarfyllst.
J. EINARSSON.
98 Drake Standish.
prins GozednorofE. Þessi höll og allar landeign-
ir Gozednoroff-ættarinnar er réttmæt arfleifð
mín. Ég var kærður fvrir að hafa verið í sam-
særi um fjörráð við keisarann. Rannsóknin í
málinu var að eins hræsnisafsökun, [eins og allar
slíkar rannsóknir eru á Rússlandi. Ég var al-
veg saklaus, en þó sekur fundinn.
Fyrir snarræði og klókindi komst ég á burt
úr Síberíu og átti þá engan vin i veröldinni,
nema Bergelot. Honum treysti ég, Mns og ég
treysti yður nú. Eg hefi takmark að keppa að,
sem reynir á alt mitt þolgæði og kænsku. Ein-
hverstaðar i heiminum eru maður og kona, sem
hafa i höndum sannanir fyrir því að ég er sak-
laus og að glæpur sá, sem ég er kærður fyrir
var drýgður af Alexis hálfbróður mínum. Þessi
kvennmaður er kona Don Carlos Arteaga.
Ég var að reyna að brjótast inn i herbergi
hennar þegar þeir urðu þess varir og afleiðing-
in af því var einvígið á hafinu, sem þér horfðuð
á. Eg veit ekki enn hvar maður sá er niður-
kominn, sem einnig hefir þessar sannanir í hönd-
um, en ég skal finna hann, ef mér endist aldur
til.
Ég hefi nú sagt yðursögu mina i fám orðum.
Það er ekki einn einasti blettur á jörðunni, þar
sem ég geti verið óhultur fyrir rússneskum
njósnarmönnum. Þegar ég er heill heilsn, ótt-
ast ég engan En meðan hendin á mér er í
lamasessi, svo að ég get ekki beitt sverðinu, eru
rnér allar varnir bannaðar”.
“Þér megið vera alveg viss um það”, svar-
aði ég, “að mér dettur ekki i hjartans hug að
Drake Standish. , 103
10. KAFLI.
Sorgarleikurinn að Buena Fortuna.
Ég stóð eins og steini lostinn 1 nokkur
augnablik, og hélt Inez í faðmi minum. Hún
var skjólfandiog svo máttlausaf hor og hungri,
að hún gat. tæplega staðið'óstudd. En iudislega
fögur var hún, — Já mér fanst hún elskulegri
en és hafði nokkurntfma séð hana áður.
Það var nærri liðið yfir hana. Hm fáu orð,
sem hún sagði við mig, voru ekki lik því sem
ég átti að venjast frá henni: I stað þess sem
hún var vön að heilsa mér með ástaratlotum og
gælunðfnum, þá kallaði hún mig nú að eins Se-
nor. __
Ég hafði samt svo mikið vit eftir á þessarí
raunastund, til að skilja það og sjá, að Inez
elskaði mig eins og áður. Því eininitt af þeirri
ástæðu var hún ekki eins ör í ástaratlotum. eins
og hún átti vanda til. Hún vildi kotna rnér í
burtu til þess að forða rnér við sömu hörmung-
unurn, sem störðu þeim sjálfum í augu.
Auðvitað datt mér ekki í hug að hlýða
henni. Við hliö hennar skyldi ég standa, jafnt
í sorgum og þrantnm, eins og þegar ánægju-
sólin skein í heiði.
Ég kj’sti hana aftnr og aftur og kallaði bana
ölluin þeim ástanöfnum setn mér duttu í hug.
Ég endurlífgaði hana aftur með eintómum ásta-
atlotum.
Hún opnaði augun og brosti til mín blíðlega
eins og hún tttti að sé". Eu br isið livarf iafn-
102 Drake Standish.
Nokkrir hermenn stóðu við garðshliðið, og litu
þeir háðslega t.il mín, er ég keyrði fram hjá.
Dyrnar á húsinu stóðu opnar og gekk ég
beina «leið inn. Dauðaþögn hvildi yfir öllu.
Þetta hús var <«itt af þeim fáu þar í grendinni,
sem bygð voru tvíloftuð. Svo þegar ég var
þess full viss. að engin sála var niðri i húsinu,
hljóp ég tafarlaust upp á loft, því ég var vel
kunnugur allri innréttirigi húsinu.
Ég staðnæmdist í ganginum á efra loftinu
og hlustaði. Heyrði ég þá óm af mannamáli
inn í herbergi, sem ég mundi að var svefnher-
bergi Duanys. Ég hraðaði mér þangað og opn-
aði dyrnar. Ó, guð minn ! Hvílik sjón sem
þar mætti augum mínum !
Senor Duany lá deyjandi i rúminu, aðfram
kominn úr hungurdauða. Kona hans. sem var
litlu betur stödd, sat fyrir framan hann á rúm-
inu, og var að reyna að hughreysta hann. Og
Inez —mín eigin elskulega fagra Inez—kraup á
gólfinu með upplyftum höndum og bað guð náð-
ar og miskunar.
“Inez”, kallaði ég.
Hún hrökk við og leit ti) mín. Svo stökk
hún á fætur og tók eitt skref áfram, stanzaði og
leit til mín sorgmæddum. biðjandi augum, —
og féll svo máttvana í faðm minn.
“Ó, Senor, senor”, mælti hún á lágum róm,
um leið og ég vafð' hana örmum mínum. “Þér
hafið komið hingað að nins tii að deyja með okk-
ur. í gúð-t bænum reynið að komast í burtu
áðuren það er nm seirian.’'
Drake Standish. 99
afturkalla tilboð mitt við yður, aðdvelja hér um-
borð. Ég hefi ánægju af því að gota lAj-int yð-
ur og bið yður að skoða alt, hér sem væri það yð
ar eigið”,
“Ég þakka yður innilega fyrir velvild yðar”,
svaraði prinsinn. “Og þéi megið eiga það vist,
að komi nokkurntíma sá tími, að Beros Godth-
oikna geti endurgoldið yður, þá mun hann gera
það”.
Eftir þetta bar fátt til tíðínda á leiðinni.
Rússinn var kurteis og alvarlegur í allri fram-
komu sinni, og Edna var alúðleg við hann. Ég
hafði aldrei neina ástæðu til að iðrast þess að
hann var með í ferðinni, heldur miklu frernur
stytti það tímann og jók okkur ánægju. Hann
var yfir höfuð hinn bezti samfylgdarmaður, ætíð
ræðinn og skemtilegur. Aður en við lentum (j
Matanzes, voru sár hans svo gróin, )að hann gat
tqkið af i-ér umbúðirnar.
Það var að eins eitt í fari Godtchorktia, sem
mér þótti óviðkunnanlegt, og það var það, að'
kftnn fylgdi æfinlega Ednu systir með augunum
hvert sem hann fór, Þó sáust engin merki þess
á svip hans. að hann væri ástfanginn í henni-
En í hverteinasta skifti, 'sem hún var í augsýn,
fylgdi hann henrii ætíð með hinum tinnuhvössu
augum sínum, eins og hann væri annaðhvort
sjálfur töftaður eða vildi reyua að töfra hana.
Loks var þessi langa loið á enda, og skipið
tnitt góða, Nomad skreið létt og liðlega inn á
höfnina í Matanzas.
Ég hafði tvisvar áðtir kornið til Matanzas-
eit aldrei áður hafði ég orðið þar var við j ifnmik