Heimskringla - 28.09.1899, Blaðsíða 1

Heimskringla - 28.09.1899, Blaðsíða 1
XIII. ÁR NR. 51 Heimskringla. WINNIPEG, MANITOBA 28. SEPTEMBER 1899. C. A. HOLBROOK & CO. DEPARTMENTAL STORE, CAVALIER, NORTH DAKOTA ALLIR Á FERÐINNI TIL STÆRSTU BÚÐAR- INNAR t PEMBINA COUNTY. Vetrarvörnrnar eru komnar og vér erum reiðubfmir að selja yður þær með niðursettu verði. Já, fyrir lægra verð en þér getið fengið samskonar vörur nokkurstaðar annarsfaðar í ríkinu. VörubyrgðirDar eru feykilega miklar. Vér höfum aukið við sölubúð vora svo að nú er hún 75 fet á breidd, þvert yflr stafn að framan. Öll búðin er troðfull af vörum, frá gólfi og upp í rjáfur. Það er sama hvar þér búið ( ríkinu, þá giæðið þér peninga á að koma inn í þessa stóru búð. Þér fáið hvergi jafn- mikinn afsiátt gegn peningum út í hönd.1 Miklar byrgðir af fínustu og liæðstmóðins kvenn- fólksfötum og barnafötum. ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ Jackets, Loðhúfur, ♦ Loðkápur. X Álnavara, Nærpils, Utanhafnapils. X Nærföt, Karlmannaföt, ♦ Daglegar nauðsynjavörur. ♦ Allar tegundir af skóm. ♦ Allar tegundir af járnvöru. ♦ Og óteljandi rnargt fleira. ♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ Hluturinn er, að vér seljum alla skapaða hluti nema viðskiftamennina. C.A.HolbrooUCo. CAVALIER, N DAK ÁKAKNC Til arðs fyrír 1. lútersku kyrkjuna. TJndir umsjón nokkurra ungra stúlkna, ..........verður haldin á..... Northwest Hall - - - 5. Október næstkomandi. PROGRAMME: Solo: Dr. Stephensen. Ræða ; Séra Rúnólfur Marteinsson. Dialogue : “Matrimonial hunt”. Cornet solo : Mr. H. Lárusson. Reoitation : Mr. Day. Uppiestur : Séra Bjarni Thorarinson Solo : Mrs. W. H. Paulsson. Ræða : Mr. B, J. Brandson. Pickolo solo • Mr, Day. Stuttur íslenzkur leikur. Cornet solo : Mr. H. Lárusson. Inngangur 25c. fyrir fullorðna, I5c. fyrir börn, Samkoman byrjar kl. 8 e. h. Frjettir. Markverðustu viðburðir hvaðanæfa. t Það er sagt að allar milíónir Corne- liusar Vanderbilts eigi að standa óskift- ar og órótaðar þangað til Alfred Van- derbilt, sonur þess dána, kemur heim úr ferð sinni til Japan. Svo í raun og veru er enginn eigandi að öllum milíón- unum i næstu 4 mánuði. Hinn dáni á þær ekki lengur, því allur eignarréttur kemst að eins að hinu hármjóa tak- marki. sem er á milli lífs og dauða. En eins lengi og erfiugjar fá ekki lögskifti, á meðan hafa þeir engan eignarrétt á erfðafé sínu. Samt verður Wm. K. Vaiiderhilt ráðsaðill þessara milióna, þangað til lögskifti fara fram á þeim. Og það'hefir hann líka verið síðastl. 3 ár að mestu leyti, vegna heilsulasleik Corneliusar Vanderbilts. Þessar feykimiklu eignir nema um $100,000,000 að upphæð, sem skiftast á milli lögerfingjanna. Erfðaskattur, er ríkið fær, nemur $1,000,000. En þar af gengur 1 pr ct. eða $'000 til Bird S. Coler skattheimtumanns í innköllunar- laun. Annar skattur liggur á éignum þessum, sem innkallaður verður af toll- heimtumanni innanrikistekjugreina, og nefnist herskattur og gengur í fjár- hirzlu Bandaríkjanna. Lögin ákveða 2J% skatt á eignum, sem nemur milíón dollars eða meira. Sá skattur nefnist arfleiðslugjöf.gengur til barnaarfgafans 4J% arfleiðslugjöf til bræðra- os systra- bama, og 15% arfleiðslugjöf til annara en blóðskyldra ættingja. Ef eignir þessar eru hundrað miliónir, eins og sagt er. þá fær rikissjóðurinn að minsta kosti $2,500,000, svo upphæð sú sem ríkið og þjóðin fær nemur $3.500,000, og dfegst sú upphæð af óskiftu erfða- fénu. Sem næst $4,000,000 dragast frá höfuðupphæðinni, því ríkið tekur 5% fyrir að láta bera saman og grandskoða öll arfleiðsluskjölin. Það er enginn efi að lögin og ríkið hafa aldrei áður haft með höndum önnur fjárskifti einstaks manns jafnstór, og hér er um að ræða. Senator Depew segir, að Vander- bilthafi ætíð miðlað miklu fé til liknar og hjálpar nauðstöddum. Hann álítur að þær útgjaldagreinar hafi að meðal- tali numið árlega $500,000. Sir Charles Tupper er nýkominn frá Englandi. Hann sagði nýlega, þegar hann var spurður eftir, hvort hann héldi að sambandskosningarnar færn fram bráðlega: “Ég yrði meira en for- viða, ef samhandsstjórnin vogaði sér að 5 J A I Ð ! Til þess að selja alt sem enn er óseh af okkar miklu byrgðum af Muselin gluggatjöldum, þá seljum við nu alt sem enn er óselt.af þeim, fyrir að eins helming Vanaverðs. Allar aðrar vörur seldar fneð samsvarandi atslætti 13.00 gardínur fyrir $1.50. $1.50 gardínur fyrir 75 c. 574 Main Telefón 1176. kalla til kosninga, undir núverandi á- standi, sem hugir kjósenda eru í. eins og ég þekki frekast fram og aftur í Ca- nada. Ég held, ef hún gerði það, þá kæmist hún að raun um, að flokkur i- haldsmanna er alhúinn að mæta henni á orustusviðinu. Ég skyldi taka því með ánægju, en þaðer ekki minsti efi á hver endir ornstunnar yrði, eins og alt stendur nú. Eftir stjórnar-ástandinu í Ontario, virðist vera ómögulegt að stjórnin geti lengi hangt, nema /anga til almennra kosninga nú hráðlega. I Manitoba verður ómögulegt að draga kosningarnar lengi héðan af, og eftir þeim síðustu upplýsingum, sem ég hefl fengið þaðan, þá er það lítill efi, að Greenway verður undir þegar vilji fólksins fær að skera þar úr málum. — Ég hald bæði í sambandskosningum og Ontario-fylkiskosningum að stór á- kvörðun verði sjáanleg hjá meiri hluta fólksins, hvenær sem það fær tækifæri til að útreka, og neyta öflugrar aðferð- ar tii að hindra endurtekna mútu að- ferð, sem nú s.endur deginum ljósara, að notaðar hafa verið til að sigra vilja kjósendanna, sem annars hefði orðið úrskurður og dómsatkvæði í úrslitum. Sú aðferð er hryggileg og óheiðarleg, að hamla kjósendum með nokkrum meðölum frá að sýna vilja sinn og úr- skurð, og er slík aðferð alveg ómögu- leg oftar”. 11. þ. m. brann hús og áhöld Fra- zer River Oil and Guano-felagsins í B. C. Áhöldin og vélarnar var alt splunkurnýtt og kostaði $150.000. Alt brann til kaldra kola. Skaðinn er um $) 00,000. Vátryggingin er $65,000. Verkstæðið var nýtt, og verður tafar- laust bygt upp aftur. Orsök brunans er ókunn enn þá. 20. þ. m. dó Mrs. Wm. O’Conner í Lincoln-héraði, 106 ára gömul, Hún var lang-elzt af öllum þeim sem húa í því héraði. Hún var irsk. Hún hafði svo góða sjón til dánardægurs, að hún þræddi fínustu saumnál, og yfir höfuð hélt hún öllum sönsum nær óskertum. Kaft. Dreyfus var látinn laus úr varðhaldinu í Rennes. 20, þ. m. kom hann til Nantes á FrakklHndi. Fylgdi bróðir hanshonum. ásamt yfirlögreglu- stjóra Vigeur og lögregluþjóni; gekk það alt rólega og slysalaust. Ekki er en'n þá kunnugt hvort Dreyfus kaft. ætli að halda ferðinni. Sagt er að sama dag hafi Dreyfus komið til Bor- deaux á Frakklandi. Því er haldið fram af sumum, að Dreyfus eigi skamt eftír ólifað. Einnig hefir frétzt að fiutningur Dreyfusar sé kominn áleiðis til New York, og Dreyfus sé á leið inni þangað til Amoríkn. I brófi frá Dreyfus á hann að segja á þessa leið: “Stjórnin hefir gefið mér frelsi mitt aftur. En frelsi mitt er. einskis virði, nema ég haldi fullutn heiðri og mannorði. Eg ætla að halda afram að heimta uppreisn fyrir glöp þau, er ég hefi verið ákærður og gerður fóinardýr fyrir. Ég kýs að alt Frakk- land verði þess meðyitandi, með dóms- atk/æði, að ég er saklaus. Ég verð ekki rólegur fyrr en hver einasti maður á Frakklandi veit að þessi svívirðilegi glæpur, sem á mig er borinn, sé alveg ósannur og óverðskuldaður að öllu leyti”. Á Trades Congress (verkamanna- þingi), sem haldið var í Montreal ífyrri viku, var borin tram ákvörðun viðvíkj- andi innflutningum, er erindreki J. Mortimer frá Winnipeg hafði meðferð- is, en borin ,var upp af Armstrong er- indreka frá Toronto, Hún hljóðar á þessa leið : Trades Congress ætlar ekki að mót- mæla innflutningi heiðarglera, spar- samra fog dugandi akuryrkjumanna. sem flytja hingað á eigin kostnað og með frjálsum vilja, og nema auð lönd. Ea á hinn hóginn mótmælum vér fast- lega þeirri aðferð sambandsstjórnar- innar, að sóa neningum almennings í að styrkja fólk til að flytja hingað, eins og nú viðgengst, þar sem innflutnings- fyrirkomulagið miðar að eins til að auka hag þeirra sem selja og erja fé upp úr landasölu, og þeiirar stéttar, sem hefir hag af því að vinnulaunin séu sem lægst. Það er ekki hið sanna og rétta augnamið fólks innfiutningsins, að stórauðga viss gróðafélög, því slík- ar stofnanir mæla það aldrei rétt á mælikvarða réttvfsinnar, hverjir séu á- kjósanlegustu innflytjendurnir í þetta land. Erindreki Mortimer mótmælti þeim breytingum, sem nefnd, er verka- mannaþingið setti, oggerðiá þessari ákvörðun. Hann kvaðst hafa ætlað sér að reisa skorður við niðursetningu á kaupgjaldi, sem nú ætti sér stað vest- ur í fylkjum, og Galiciumenn og Douk- hohors væru ollandi. Þessir þjóðflokk- argætulifaðá 25 centum á dag, og hann hefði sjálfur séð Galiciumenn saga viðar-cord fyrir 40 cents í Winni- psg, í staðinn fjn-ir að annara þjóða menn hefðu getað fengið $1.50 fyrir að gera það. Eftir töluverðar umræður var þessi ákvörðun iamþykt með meiri hluta atkvæða. Verkamannaþingið hefir lýst yfir að það væri með þessari tilvitnun. Ákvörðun þessi álítur og færír rök fyrir, að augnamið allra lýð- valdsstjórna ætti að miða aðþví, að fá og sýna fulla stefnu almennings eða þjóðarinnar í því sem áhrærir ákvarð- anir og lög stjórnanna, i staðinn fyrir að nústarfandi framkvæmdarvald stjórnarinnar sækist eftir allra handa nefnda stjórnmensku, sem af af sér leið- ir næstum full umráð í löggjafarvald- inu, og sera verða til hagsmuna stór- ríkum fjárplógsmönnum. Verkamanna- þingið lýsir því yfir, að það fallist á það grundvallaratriði, sem þessi á- kvörðun fer fram á í stjórnarfyrirkomu lagi sem ákjósanlegustu, er hægt sé að stinga upp á og framfylgja, til að fá stjórnina til að vinna að hagsmunum almennings af einlægni, og útiloka sér- staka flokka frá að vinna nonkurs kon ar einkaleyfis vinnu fyrir sjálfa sig, og einstaka menn og félög. Stjórnin í Transvaal hefir nú loks svarað bréfi Mr. Chamberlains, uý- lenduráðgjafa Breta, og neitar að ganga að þeirri málamiðlun, sem Mr. Chamb- erlain fór fram á, að veita útlendingum er húa í Transvaalríkinu full þegnrétt- indi, með svipuðu fyrirkomulagi er tiðkast i nýlendum Breta. Segja sum blöðin á Énglandi, að Transvaalbúar vilji ekkert annað en stríð. Nú sem stendur er friðarútlitið milli þessara þjóða sknggalegt, en getur breytst í frið og sátt á hverju augnabliki. og er óskandi að svo verði. Sex farþegjar fórust af járnbrautar vagna samrekstri 23. þ. m. nálægt bæn um Denver í Colorado, og 5 raeiddust rneira eða minna. Ræðuskörungar í London á Eng- Iandi ætluðu að hafa alsherjarfund á Trafalgar Square og ræða um misklíð þá, sem er milli Brota og Búar.r.a, eða Transvaai-manna. Fund þenna var reynt að hafa eftir miðjan dag 24. þ. m. Mörg þúsnnd manna voru þar saman söfnuð, en ræðumennirnir fengu ekkert tækifæri að tala. Múgurinn veifaði Union Jacks flöggum og söng í einu hljóði þjóöarlofsönginn: “Rule Britan- nia” (Stjórnið Bretlandi”). Ræðumenn- irnir, sem eru háttstandandi menn þjóðarinnar, fengu enga áheyrn fyrir óhljóðum, og var hent á þá rotnum epl- um og úldnnm eggjum. Gleöióp var hrópað fyrir nýlenduráðgjafa Englarids Mr Chamberlain, en nafn stjórnarfor- setansí Transvaal, Mr. Krugers. var blásið og blístrað niður. Þeir ræðu- menn, sem eru á móti ófrið, og mæltu þarna í nafni ýmsra félaga, fengn varla að segja orð. En nokkrir Sósíalistar, og verkamanna foringjar, sem voru þar. fengu að tala nokkurnveginti ó- hindrað. Þó fekk aðalforinvi S isíal- manna, Mr. Henry Hyndinan, verstu útreið á fundi þessum. Allir sem höfðu stafi og regnhlífar, miðuðu þeim í andlit homftn, og sumir hentu þeim á hann, á meðan múgurinn söng þjóðar- lofsönginn og æpti fyrir Chamberlain. Hermenn, sem viðstaddir voru, æptu með múginum, og sungu sönginn : “Soldiers of the Queen” (Hermenn drotningarinnar). Að síðustu var kall- að á herliðið itil þess að koma múgnum burtu af staðnum. Nokkrir voru troðn ir undir hestafótum, og margir teknir og settir inn á lögreglustöðina. Strax og rátíaneytið kemur saman verður ákvarðað að auka 10,000 til 20,000 hermönnum víð her Breta í Suð- ur Afríku-! Guadalaye Varques, sem heima á í Mexico, og er 85 ára gömul, ásamt dóttur hennar, sem er ekkja, voru ræntar 23. þ. m. Mæðgurnar héldu að þær geymdu peninga sína betur í stál- skápheima hjá sér, en hafa þá á banka. Upphæðin nam $50,000, sem ókendir raenn tóku úr skápnum að þeim ásjá- andi. Þeim var ekki misþyrmt, en keflaðar og haldið á meðan verkið var framið. Lögreglan er á þönum eftir ræningjum þessum, en ekki hefir henni enn þá orðið neitt ágengt i að finna þá. Sambandsstjórnin i Canada hefir neitað 48 Hásketum, sem eru hermenn í Toronto, um leyfi til að vera viðstadd- ir komu Deweys í New York. Stjórnin álítur að hermenn sem lúta brezku krúnunni hafi enga heilild né ástæðu til til 8Ö taka þátt í herhátiðum Banda- raanna. Það er álitið, að Sir Wilfred Lau- rier og Israel Tarte, séu búnir að koma sér saman um, að sambandskosningar fari fram í Janúar næstkomandi. Þeir eru.að líkindum komnir að þeirri nið- urstöðu, að stjórnin tapar dagsdaglega fylgi, og að fyrsti tími er beztur. Þetta er alveg rétt gert af þeim, því tapi þeir völdum, sem eflaust verður, þá hafa þeir afsökun á því, að þeir hafi ekki hangt við stjórnarvöldin til síðasta dags, eins og Mr. Greenway gerir. —Enginn er Áka líki. Hraðskeyti frá Manila 25. þ. m. segir, að uppreistarmenn hafi hertekið kanonubátinn Urdaneta fiá Banda- mönnum. Um skipshöfnina vita menn ekkort enn þá. Bandamenn sendu þeg- ar i anónubát til að rannsaka þetta. Hann kom aftur með þær fréttir, að Urdaneta væri fjöruð upp andspænis bænjm Orani við Orani-ána. Urda- neta væri öll sundurtáin af skotum og mikið brunninn. Allar byssur og her- hún i.ður væri burtu tekið. Skipshöfn- in væri annaðhvort í fangelsi, eða hefði verið drepin. rTvö þýðingarmikil hraðskeyti komu til Vi'ashingtoi' 25. þ. m., frá Otis hers- höfðingja í Manila. Hið fyrra segir að uppreistarmenn á Svertingjaeyjunni (Island of Negros) séu i þann veginn að viðurkenna yfirráð Bandaríkjamanna Hitt skeytið segir að bráðlega verði dreg-.ð upp flagg Bandarikjanna í Zúlu Island. Yfiruppreistarmennirnir á Za- usboiuga eru sagðir fúsir til að viður- kenna yfirráð Bandamanna. en æskja eftir skilyrðum, sem Otis hershöfðingi vill ekki ganga að. TINDASTÓLL, ALTA.18. SEPT 1S99. ....Þurviðri með smáskúrum annað slagið, og gátu menn verið flesta daga vikunnar sem leið við heyskap, sem nú getigur allvel, og sumir voru alla dag ana við vinnu. — Heilbrigði manna góð hér í bygð. Nú eru þeir herrar, Jón Rafnsson, Ólafur Rafnsson Og Guðmundur Eyjólfsson með familíur sínat á förum, að sagt er, til Minnesota ailur. Komu þaðan í vor. Eru þeir að selja gripi sína og annað af ýmsu tægi, er þeir voru búnir að kaupa. Heillaóskir margra kunriingja þeirra fylgja þeim héðan til fyrri átthaga þeirra þegar þeir fara. Þeir herrarnir Yillacus, Borgstrom og Myerstrom, landskoðunBrmennirnir frá Finnlandi, komu að norðan á laugardaginu var og leiðsö^umaður þeirra W. J, White úr Intorior deildinni. Af ðllu þurlendi.sem þeir fóru yfir norður af Calgary. leizt þeim bezt á land í Innisfeil og Red Deer-héraðinn. Nálægt Red Deer fundu þeir sér óvænt tvo landa sína bændur, sem líður vel. Þeir seijast vel ánægðir með landið frá Calgary til RedReer. Er því ekkert líklegra en að |>að i ísi upp innan skams stór finsk nýlenda eii hverstaðar nálægt Red Deer. (Þýtt úr Calgary Herald. Jóh. Björnsson. Athugasemd. Herra ritstjóri :— Gerid svo vel að ljá eftirfylgjandi athugasemd rúm í yðar heiðraða blaði. Mér er ekki vel við að þurfa að gera athugasemd við fréttapistil þann, sem birtist í 26. tölublaði Heimskringlu þ.á. með undirskriftinni P. Reykdal. * En af því mér finst að tilraun sé gerð í á- minstri grein, til að sverta mig í augum lesendanna, þá ætla ég að skýra rótt frá tilyeru þessa þjóðminningardags. Eyrir nokkrum árum komum við upp fundarhúsi, sem við köllum félags- hús. Á hverju ári höfum við kosið 3 menn í nefnd til að sjá um húsið, nefni- lega endurbæta það sem af sér gengi, lána það fyrir fundi eða samkomur og hafa inn peninga með öllu leyfilegu móti svo að húsið geti borið sig sjálft, og hefir það alt gengið vel og íriðsam- léga. En nú er þessi nefnd skipuð 5 mönnum. — Þá er að minnast á þjóð- minningardaginn, sem helzt ætti enginn að vera, meðan hann getur ekki verið einsoghjá siðuðum þjóðum. Einusinni héldum við 2. Ágúst sem þjóðminning- ardag. í hitt eð fyrra héldum við fund til að ræða þetta mál, og var 17. Júni þá samþyktur sem þjóðminningardag- ur ; en frestað að halda hann það ár. í *) Það var ekki eitt einasta orð í 26. tölubl. Hkr. þ. á. með þessari undir- skrift. En greinin sem höf. á hér etíaust við, var í 46. tölubl. Hkr,—li.tstj. fyrra heldum við hka fund, en hann var frernur illa sóttur. Var þá þá samþykt að hhlda þjóðminningardag 17. Júní ineð 8 atkv. á móti 3. En í ár var eng- inn farinn að hng-a um þetla mál, þeg- ar Sskorunin eða bænarskráin frá Ar- gyle kom ut 1 blöðunum. Égfyrir mitt leyti. og tnargir sem ég hafði rætt við um þetta mál, voru ánægðir að bíða ef ske kynni að heti a samkomulag fengist og var þvi ekkert minst á þjóðminning- ardag, þangáð til á áminstu “pic-nic” (ekki stuttum tíma á eftir o. s. fi v). að nokkrir af óður áminstii nefnd fóru að tala um að hafa samkomu, sem þeir hefðu ætlað að hafa einhverntíma að voiiiiu, og hafa hana 9. Ágústog kalla hana ' pic-nic.” Fóru þeii svo að leit- astfyiir um ræðumenn og forseta, og var víst fyrst leitað til við Thcrvald skólakennara á Marv Hill. En þegar til kom. neitaöi hann að tala nema það væri kallað Þjóðminningardagur. Hann vantaði náttúrlega ekkert samkomulag. Heilir þurfa ekki læknis við. Nokkrum dögum seinna hélt nefndin éminsta fund með sér og voru 3—4 með að hafa það þjóðminningardag. Þeir vildu heldur traðka rétti i.ábúa sinna, en að móðga tilvtmandi stúdent. “Þá” segir Mr. Reykdal, “sendu þeir út auglýs- ingar.” (Því segir hann ekki -við?). Engin kom á Lundar P. O., sem er þó elsta og stærsta pósthúsið í bygðinni. Svo segir Mr. Reykdal • “Menn vökn- uðu við þetta eins og af draumi.” Hann hefði átt að segja : við vondan draum. því eins og siðar mun sjást voru ekki allir ánægðir með tiltæki nefndarinnar í þessu máli. Þá segir hann að menn hafi farið að stinga saman nefjum. Öll netin hafa þó ekki komist óskemd úr bardaganum, enda hefir ekki þurft að stinga þeim hart saman til að finna út, að þeir höfðu ekkert vald til að boða okkur þjóðminningardag, án þess að kalla til almenns fundar. Það vissu bæði þeir og við. Mr. Reykdal segir, að ég hafi boðað fuud til að ræða mál þetta. Það er ekki satt. Ég boðaði fundinn til að la.a þá sjá. að þeir hefðu ekki gert okkur rétt. Fundurinn byrj- aði með því, að ég mintist nokkrum orðum á ófrelsi íslands, að það væri al- ment sagt i ræðum og ritum, að við hefðuin fiúið ófrelsið en værum uú í frjálsu landi. Svo bar ég upp svohljóð- andi tillögu : '‘hvort menu ekki vildu hafa fult frelsi til að fjalla um almenn mal bygðariunar svo laugt sem borgara- leg lög levfðu.” Greidðu 33 atkvæði með þvi, en 7 á móti. Þar liæst bar ég upptillögu svohljóðandi : “hvort þjóð- minningatdagsinál okkar væri ekki al- menningsmál.’ Allir moð, enginn á nióti. Þar iiæst skýrði ég húsnefnd þessari frá, að mitt piógram væri búið, og ég væii heuni og fundinum þakklát- ur fyrir atkvasðagieiðsluna. Þar næst gengu þeir til atkvæða uni hverjir væru með þjóðminningardegi 2. Ágúst, sem nefndin hafði boðað til fyrir 3 vikum. Þar skífti ég mér ekkert af, en greiddi atkvæði á móti. og voru 24 með en 1* á móti. Hvort þetta eru § geta lesend- urnir reiknað út. Þá segir Mr. Reyk- dal: “Og svo var sá dagnr haldinn há- tíðlegur samkvæmt álmennum vilja bygðarbúa, eins og hann kom fram á fundinum 2. Ágúst.” Þá er nú þjóð- minningardagurinii þeiria orðinn fund- ur, enda á það betur við að kalla harin fund en thatíð, því eftir þuí sem einn heiðvirður maður hefir sagt, sein á fund- inum var, iþá hefir honum ekki þótt hann hátíðlegur. Auðvitað munu skóla- kennararnir hafa talað vel, og kannske fleiri, eins og vant er þegar verið er að baktala.einn mann og ekki þarf aðgera það formlega"eða rökstyðja það) sem sagt er- Þá er tungan ekki ónýt þeim breisku, Eins og að ofan er sagt, höf- um við haldið 2 jíslendingadaga áður, 2. Águst og 17. Júni, og alt gengið vel og friðsamlega. Við höfum auðvitad ekki haldið miklar ræður, en fyrir það getad talað saman eins eftir sem áður ; og ég imynda mér að það só affarasælla fyrir hverja bygð, að hafa gott sam- komulag, en þó maður heyrði sagða sögu Canatla.einu sínni. Á fundinum sem ég hélt, voru 15 familíufeður fjær- verandi, en á fundinum 2. Ágúst voru 24 sem ekki komu af 53 familíufeðrum, eða iandhöfum sem eru í bygðinni.___ Þarna getið þið fundið út almenna vilj- ann. Enda er það rangt að bera öllum bygðarbúum það á brýn, að þeir séu ekki stefnufastari en svo, að taka þad gott ogjgilt i dag, sem þeir vildu ekki hafa í gær, svo lengi sem það hetír ekki breytst til batnaðar. Lundar, Man. 2. Sept. 1899. Hali.iiór Halldórsson. Til sölu. Mjög ódýrar húslóðir, Nr. 17, 18 og 19 á Mabel Streei, gegnt Heatherstone Ave. Fort Rouge. Nánari upplýsingar hjá JE. Tnrner, Citý Hall.

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.