Heimskringla - 11.01.1900, Qupperneq 1

XIV. ÁR
íieimsKringia.
WINNIPEG, MANITOBA 11. JANÚAR 1900.
The Home Life Association
of Canada.
Incorporated by special act of Parliament.
'Höfuðstóll—ein millíón dollars."
Yfir fjÖKur hundruð þúsund doliars af höfuðstól HOME LIFE félaesins
hafa le.ðandí verzlunar- raenta og: peninga-menn í Manitoba og Norðvestur-
landinu keypt. HOME LIFE hefir þessvegna meira afl A bak við siK i Mani-
toba og Norðvesturlandinu en nokkurt annað lifsáb^’rgðarfélag.
LífsAbyrgðarskýrteini HOME LIFE eru af öllura er sjá þan álitin að vera
hin fullkomnustu lifsábyrgðarskyrteini, er nokkru sinni hafa boðist,
Þau eru skírt prentuð, auðskilin, laus við tvíræð orð.’i Dánarkröfnr borc
aðar samstundis og sannanir um dauða félagslima hafa borist félaginu Þífu
eru ómótmrelanleg eftir eitt ár. ” '
Öll skýrteini félagsius hafa ákveðið peningaverðmreti eftir 3 Ar otr eru nen
býður anað'r Ut A þaU med betH skilmálum en “okkurt annað lífsábyrgðarfélag
Leitið upplýsinga um félagið og ábyrgðarfyrirkomuli^ þess hjá
W. H. WHITE, ARNA EGGERTSSON,
MANAGER.
Hlcliityre Rloek, Winnipeg.
GENERAL AGENT,
I*. O Box 845.
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
Meðeimskipi, sem nýkomið er frá
Kína, hefir frézt að nokkur hús í Shau-
tung, sem trúboðar héldust við í, hafi
gersamlega verið eyðilögð. Sumt af
þessum trúboðaflokki var héðan úr Ame-
riku. Einnig hafa nokkrir prestar og
trúboðar fallið í skærum, sem hinn svo
nefndi Anti-Fering-herflðkkurinn og
hið keisaralega herlið hafa átt i. 13
familiur, er tiiheyrðu trúboðafélagi
Tsing Tschang nálægt Thsu, lentu
fyrst í höndura þessa óaldartiokks. Hus
þeirra voru hertekin, síðan rændu þeir
aleigu þeirra, sem var 4000 taels
(um $2,500). Fleiri urðu fyrir sömu
kjörum. Yfir 200 þessara trúboða hafa
veriö drepnir og nokkrir kaþólskir
menn.
Blöðin í Manila segja að landfar-
sótt sé þar, og virðist hún hafa full ein-
kenni tii þess að það sé stórkostleg
drepsótt. Er hún að gera vart við sig
mjög víða einkum í þéttbygðnm bæj-
um, svo sem Guanalouge, Mandalsanas
Bueða, Malabon og víðar. Það er
haldið að orsök þessarar drepsóttar sé
sú, að fólk hafi etið kjöt af pestdauðum
skepnum. En hvort það er eða ekki,
þá er sótt þessi hin viðsjárverðasta.
Hún drepur fólk innan 48 klukkutíma,
því ekki er farið eins varlega og skyldi;
lík liggja ógrafin svo dögum skiftir ut
um land sumstaðar, og engin varasemi
né sóttvörn hefir verið viðhöfð enn þá.
Innfæddir ibúar skeyta lítið um hrein-
læti og varkárni, en kasta allri þannig
lagaðri fyrirhöfn upp á forsjónina.
Samkvtemt ráðum Kínverja hefir
fjármálaráðgjafinn á Rússlandl afráðið
að senda flokka af læknum og hjúkr-
unarkonum til Manchuria, ti! að
hjúkra og lækna kínverska verkamenn
sem meiðst hafa við Mánchuria járn-
brautina.
Það er nú fullyrt að Bretar séu
búnir að láta laust eitt af þeim 4 skip*
um, sem þeir hafa tekið frá Bandaríkja-
ntönnum, og var hlaðið hveiti. Bretar
héldu að hveitið ætti að fara til Búanna
en sem nú er álitið sannað að ekki hafi
verið.
Það er haldið að ríkisritari Banda-
ríkjanna, Col. Hay, hafi tilkynt Hon.
J. H. Choate, Bandarikja sendiherra,
anum, að Bandaríkin ætli ekki aðbíða
eftir hervalds úrskurði um uppgjöf
hinna herteknu skipa, heldur vilji þau
fá tafarlaust úrskurð brezka ríkisins
sjálfs um hvort það ætlar að halda eða
gefa upp hið hertekna hveiti.
Á föstudaginn var kom sendiherra
tilYictoriu drottningar frá Vilhjálmi
Þýzkalands keisara, til að ræða um
Delagoaflóamálið og hertöku hinna
hinna þýzku skípa. Englendingár eru
í vandræðum og órólegir út af þessari
aðferð keisarans, og halda að eitthvað
muni búa undir, fyrst keisarinn fór
ekki hina vanalegu stjórnarleið í þess-
ura málum.
Það er mælt að öll störveldin hafi
fengið tilkynningu frá portúgisku
Stjórninni þar sem hún harðlega mót-
mælir kyrsetningu Englendinga á þeim
skipum á Delagoahöfninni, sem eru
eign þeirra þjóða, sem standa utan við
Transvaalófriðinn.
Þjóðverjar eru mjög gramir þessa
dagana við Englendinga út af skipatök-
unum. Blöð þeirra segja ýmislegt,
bæði í garð Vilhjálins keisara og Eng-
lendinga. Eitt þeirra segir að þolin-
mæði Þjóðverja gangi út yfir öll tak-
mörk, ef þeir liði Euglendingum að að-
hafast alla hluti bótalaust, og spyrja
hvort Bretar séu að reyna með ofbeldi
að koma Þjóðverjum til að grípa til
vopna í sameiningu við Bússa og
Frakka. Annað blað segir, að för keis-
arans til Englands sé hryggileg, því
aldrei hafi Bretar sýnt Þjóðverjum
meiri óvináttu enn nú, en einmitt síð-
an. Stjórnarmenn og hærristéttar-
menn segja ótvírætt, að Bretaveldi hafi
sýnt Þjóðverjum lireina og beina smán,
með skipatökunum, og það þurfi fliót-
lega og rækilega aö lækna þetta ótta-
leysi, sem Bretar beri fyrir þýzka fan-
anum.
Þingið í British Columbia kom sam
an 4. þ. m. Við fyrstn atkvæðagreiðslu
varð Semlin-stjórnin í minni hluta.
Hún fékk 17 atkv. móti 18. sem mót-
parturinn hafði. “Svarti Joe” gokk úr
liði Semlins < g greiddi atkv. með Tur-
ner, sera er formaður mótstöðuflokks-
ins. Á þingsetu aftur um kvöldið varð
stjórnin í meiri hluta- Var þá Wells,
þingmaður fyrir Kooteney, kominn og
greiddi atkv. með Semlin. svo atkv.
urðu jöfn, en þá réði atkvæði forseta,
sem greiddi það með stjórninni. Þing-
maður Prentice frá Lillvett, er enn þá
ókominn, og er því óvíst hvernig leikar
fara. Sá flokkurinn sem nær honum á
sína hlið, ber sigur úr býtum.
Þeir eru skrítnir óvinir, Búarnir.
Þeir tóku sig til á nýársdagsmorgun og
skutu sprengikúlum inn í Ladysmith;
voru það stálhólkar fyltir með brjóst-
sykri og alskyns sælgæti, með bréf
spjöldum, þar sem þeir óskuðu Bretum
góðs og gleðilegs nýárs og árnuðn þeim
allrar hamingju á komandi ári. Bret-
um fanst mikið til um þessa kurteisi,
og nú ganga stálhólkar þessir kaumum
og sölum í herbúðum Breta, og borga
kaupendur alt að £5 o, s. frv. fyrir
hvern þeirra. Þykir sennilegt að hólk-
ar þessir komist í afarhátt verð með
tímanum, með því að þeir eru vottur
um áður óheyrða siðprýði í hernaði. —
Búai hafa moð þessum nýársgjöíum
sínum sýnt, að þeir standa sjálfum
Bretum framar að göfuglyndi.
Annað þýzkt skip hafa Bretar tek-
ið fast til þess að skoða hvort ekki find-
ist í því vopn eða skotfæri, sem ætluð
væri Búunum. Það var póstgufuskip-
ið ‘General’. Þýzka þjóðin er í mjög
æstu skapi út af þessu. Gufuskipið
General er annað skiplð, sem Bretar
hafa tekið fast fyrír Þjóðverjum nú á
fáum dögum. Þetta atvik hefir Vil-
hjálmur keisari gert að ástæðu til þess
að biðja þýzku þjóðina um stórkostlegt
fjárframlag til þess að auka herskipa-
fiota Þjóðverja. Hann heldur fram
þeirri kenningu, að til þess að geta haft
frið við þjóðirnar, sé það nauðsyulegt
að láta þær vita, skilja og finna til þess
að það sé sverðið sem sé á bak við penn-
ann, og að í öllum bréfaviðskiftum
meðal þjóðanna séu það sverðin og
fallbyssurnar, sem knýi fram rnesta
virðingu og komi þjóðunum til að hafa
gætur á gerðnm sínum.
Eldur kom upp i stóru klæðasöl u-
húsi í Montreal3. þ. m. og gerði 30,000
dollara skaða.
Muður að nafni Daniel Mackenzie
hefir alið aldur sinn i Brantford, Ont.,
um tíma, undir því yfirskyni að hann
væri prestur. Hann hélt þar guðsþjón-
ustur og gifti fólk, lreyrði hann á milli
manna í finum vagni með fjörugum
hestum fyrir. Nú er það komið upp,
að hann er að eins flækingur, er hafði
stolið hestunum og vagninum áður en
hann kom til Braritford. Þær persón-
ur, sem hann gifti, eru því ógiftar i
augum laganna, Maðurinn hefir verið
tekin fastnr og fangelsið biasir ný við
honurn.
Hiti mikillhefir verið í Xstralíu um
undanfarna daga; frá 98—120 stig í
skugga. Hjarðmenn tapa gripum sín-
um í þúsunda tali af hita o£ þorsta.
Það er talið líklegt að | hlutar alls lif-
andi penings í þessum hitahéruðum
muui deyja, ef ekki koma rigningar
von bráðar. Þessum hitaöldum fylgdi
vindur mikill og moldryk, sem barst
um 49 mílur út"á sjó,
Fréttir frá Suður-Afríku eru mjög
ógreinilegar. Sigurvinningar Breta
sem birtar eru í blöðunum héreru jafn-
harðan bornar til baka. Ástandið í
Ladysmith er ilt, um 20 manna deyja
þar a dag |úr sjúkdómum af illu og
litlu viðurværi,: og nokkur hundruð
manna liggja þar veikir. General
Buller hefir gert eina tilraun til að
bjarga þeirri herstöð, en gat ekki kom-
ið liði sínu þangað. Talið er víst að
hann muni bráðlega gera aðra tilraun
tilraun til að hjálpa Bretum þar úr
úlfakreþpu þeirri, sem Búarnir hafa
sett þá i. Er búist við að allharðri or-
ustu áður en Buller kemst til Lady-
smith.
Fundur var haldin í Victoria, B.C.,
í síðustu viku af Þjóðverjum, Belgum
og Skandinövum, til að ræða um að
hjálpa Búunum. og var um $1000 skot-
ið sáman á fundinum í þessu skyni.
Það er búist við að þessir menn, sem
sumir eru brezkir þegnar, verði kærðir
fyrir landráð.
Joseph Chamberlain, nýlenduráð-
gjafi Breta, hefir seut hraðskeyti til
Minto landstjóra í Canada og óskar
Canada til lukku með hreysti þá sem
canadiska herdeildin hafi sýnt á víg-
vellinmn við Sunnyside í Suður-Afríku
í viðureign þeirra víð Búana.
Jarðskjálftar miklir urðu í Tellas
héraðinu á Rússlandi á nýársdag. 600
manna mistu þar lífið.
THE LAST HOUR.
Eroni “The Student.’
The midnifcht lamp was burnin}? by his bcd,
IIis breath froze on the counterpane, his ear
Was strained to hear the wailinR of the wind
And wand’ring footstep of the passerby.
No friend was near, no faithful hand to hold
His frail. weak one, or press the fevered brow
As dealh crept over it—cold and cruel death
That comés to many as a thief at night,
Unwelcome and unbidden ; but to him
Welcomed and watched for; welcomed as a
friend
Whose voice, tho’ cold and harsh to those who
fear,
Is swreet to him who suffers, and has felt
The sorrows and the burdens of existence,
Who, with a purpose to do good and right,
Has fought the battle of the weak, to earn
The idiot jeers of those he strove to raise.
* * *
The winter night grew calmer and the steps
Grew fewer on ihe street, and when the last
Had died away, with sudden feverish strength
He raised himself and with quick, failing
brcath
Broke bittor on the silece of the night:
“Why was I born ? O, why ?
Why had I the power to know and feel
The suffering of self-delud^d fools
Who see not and cannot be nihde to see,
That Iheir own ignorance is the one great
cause
Of all they suffer ? Proud of puny mind
They praise themselves, extol their fancied
gifts
And feigned possessions, glorifying in
Not w hat they arc, but wfhat they ought to be.
“O they are old in folly, babes in sense ;
Their babble is of Freedom, ’tis a word
That means but little in tho mouths of those
Whose thoughts are bound up in the past,
whose hearts
Pay slavish worship to the w ooden gods
Themselves have fashioned, or their ancestors.
Free ? In a land of Freedom ? They are free
To do as others do, or not and starve;
To think as others think or keep their thoughts
Sccurely hidden from all prying eyes,
Not jar catholic ears with heresies.
For even truth is but a heresy
If it confutes a ‘science’ or a creed,
Or custom iron-bound and guarded well
By dotirfg crankage. Slaves are lulled to rest,
Kach by each with chants of liberty.
And, each by each deceived, they round them
weave
A cage of Good Old Customs, Sacred Faiths
And Immutable Follies, whoso durst
To touch is curscd by all, and spat upon,
And flung to earth and tramped, and cursed
again.”
“O thoughts that burn and torture! Canting
world,
I leave you now. But on a brighter day
A stronger arm than mine may lift thy yoke,
My Brother, and may teach thy eye to see
Thyself as God hath made thee; and to know
Thy pow’er and thy wTeakness; and to do
Full justice to thyself, and thus, to all.
Toach thee to feel thy higliest duty is
To walk thy path with open ear atid eye,
Hreatbing love’s sweet-ness whilc tby lovo is
young
And living life as if ’twere good to life.”
* * *
In the gloomy, gloomy chamber
Gathers slow the light of moi ning
And the silent sunbeams creeping
Through the lattice, past the snowdrift,
Meet a steady, steel-cold eye.
—V. Sr.
[Þetta anska kvæði sem vér prent-
um hér að framan, er eftir landa vorn,
Vilhjálm Stefánsson, sem nú stundar
nám við háskólanní Grand ForksíNorð-
ur Dakota. Kvæði þetta þótti oss lýsa
svo djúpri hugsun or vera svo prýðileua
vel gjört, að vér gátum ekki still oss
um að taka það í blaðið, þar eð það er
eftir íslending. Vér höfum séð fleiri
kvæði eftir sama höfund, og er þau í
svipuðum stíl og þetta ofanprentaða
kvæði. Þar er sami skirleikinn í hug-
sjóninni og kraftur í framsetningu efn-
isins. — Ekki getum vér sagt raeð vissu
hvaðan piltur þessi er af íslandi, en oss
er sagt að hann eigi móður og aðra ætt-
iogjk á lífi í Norður Dakota, og vildum
vér mælast til að einhver þeirra sendi
oss upplýsingar am ætterni hans o. fl.
—Ritntj ]
Frá löndurn.
Tindastóll 29. Des. 1899.
(Frá fréttaritara Hkr.)
Sama gæða tíðin helzt hér enn.
Um miðjan þenna mánuð gerði hér
kuldakast, að eins fáa dag«, með tals-
verðu frosti en lítilli snjókomu; nú er
að eins grátt í rót en nokkru kaldara
síðan á jólum. Alt fram A þenna dag’
hafamenn orðið að fara á vögnum, því
sleðafæri hefir enn ekki fengizt. er það
að vísu óþægilegt fyrir bændur, sem
hafa nú venju fremur mikið með drátt
arfæri að gera, einkum hvað aðflutning
snertir á heyjum, sem vegna votviði -
anna í sumar voru að meira leyti stökk-
uð á engjunum, en þó munn flestir gera
sig rólega með góðu tíðina þó akfærið
sé ekki gott,
Á stöku heimilum hefir kvefsýki
gert vart við sig nú að undanförnu.
Rétt fyrir jólin kom hingað séra R.
Marteinsson, frá Winnipeg, ,eftir ráð-
stöfun kyrkjufélagsins, til að veita hér
prestsþjónustu. Hann hefir flutt mess-
ur A ýmsum stöðum, skírt, og er byrj-
aður á barnauppfræðslu. Hann býst
við að starfa hér að prestsverkum til
næstu mánaðarloka; hann heldur til á
Tindastóll P. O. meðan hann dvelur hér,
Skemtanir hafa verið her talsverðar
í vetur. Þess er áður getið i Heimskr.
að “Vonin”, kvennfélag bygðarinnar
hélt góða að myndarlega samkomu,
snemma í næstliðnum mánuði. Önnur
skemtisamkoma var haldin 11. þ. m. í
vcrzlunarhúsi Mr, H. Jónassonar, aðal-
lega að tilhlutun og undir forstöðu Mr.
D, Morkebergs, smjörgerðarmans, sem í
það skifti, eins og endra nær, gerði sig
kunnan að stakrimannúð ogkurteisiog
lét ekki sparað, að gera samkomuna
skemtilega og fjölbreytta, Skemtanir
voru: Söngur, á ensku, islenzku og
dönsku, upplestur, hljóðfærasláttur og
dans. Samkoman var fjölsótt, og nútu
allir hinnar beztu skemtunar, enda voru
skemtanírnar vel og myndarlega af
hendi leystar. Samhliða þessu voru
rausnarlegar veitingar, alt ókeypis.
Fyrir þetta, sem annað í franskomu
sinni meðal vof, á Mr. D. Morkeberg
heiður og þökk skilið.—Kvennfélagið
háfði jólatré aðfangadagskvöld jóla (24
þ. m.) á Tmdastóll P. 0 , með gjöfum
til barnanna; sagt er að það hafi verið
mjög myndarlegt að öllum frágangi.
Séra R. Marteinsson flutti þar kvöld-
messu.—Ungafólkiðer heldur ekki að-'"
gerðalsust, hver fagnaðar- og dans-
samkoman rekur aðra; það sem er að
koma heim úr vinnu eftir langa útivist,
er nú að heilsa því sem fyrir er, en hitt
að fagna því og segja það velkomið
heim, svo úr þessu verður einn óumræði-
legur fögnuður. Þetta er gott, vel sé
þeim sein geta glaðst og glatt aðra, svo
leugi sem gleðin er innan réttra tak-
marka.
Það ætla ég víst að flestir hér sam-
fagni Manitóbabúum í kosningaúrslit-
unum, fagni yfir pví, af einlægum
bróðurhug, að þeir núloksins hafa hrist
af sér ánauðarok liberala; einungis að
conservatives gætu nú sópað frá sér
við næstu sambandsþingskosningar, þá
gæti Canada vænst árs og friðar.
Að Mr. B. L. Baldwinson náði
stöðu sem þingmaður, mun flestum
íöndum hans, sem þekkja hann, kær-
komin fregn; þeir hafa líka gilda ástæðu
til þess frá tveimur hliðum skoðað.
Engum sem þekkir Mr, Baldwinson
mun blandast hugur um, að hann hafi
bæði góða hæfileika og yfirgripsmikla
pekkingu á stjórnmálum þessa ríkis,
og'.tð liinu leytinu er hann svo vel
þektur meðal landa sinna að fáir munu
efa, að hann vinni eindregið að sóma
og hagsæld þjóðar sinnar. íslendingar
í Cauada munn því eflaust við þetta
tækifæri, senda honum hvaðanæfa
heillaóskir, treystandi því, að starf
haus í þarfir þeirra, verði greypt með
gullnum rúnum íheiðri ogsóma á sögu-
spjöld hinnar nýju komandi aldar.
Gleðilegt nýár, kæru landar!
íslendingar!
Undirskrifaður kennir piltum og
stúlkum, ungum og gömlum, ulenzku,
einnig að skrifa og lesa ensku.
Sig. Jvl. Jóhannesson.
558 l'acific Ave.
Glímur
oru eins og kunnugt er, mjög tíðkaðar
eima á Islandi hjá forfeðrum vorum,
en sú íþrótt hefir algerlega lagst niður,
að heita má, og er það illa farið, því
hún er hæði fögur í sjálfu sér, þegar
rétt er glímt og einkennileg fyrir oss
íslendinga. Nú fyrir fáum árum var
stofnað félag i Reykjavík, er Ármann
nefndist, í þvi skyni að vekja upp aftur
þessa íþrótt og halda henni við, Fyrir
félagsmyndaninni gekkst hra. Pétur
Jónsson blikksmiður ásamt nokkrum
ungum mönnum; höfðu þeir refingar
all oft og héldu svo opinberar samkom-
ur þar sem glímur voru sý..dar. Luku
allir upp einum munni um það að hetri
skemtun væri tæpast um að velja, enda
voru þeir ýmsir í flokki glimumanna,
sem mjög höfðu gertsér far um að nema
íþrótt þessa sem allra hezt. Ég er einn
þeirra manna, sem álít að Vestur-ísl.
rettu sem fæstu að týna niður af betri
háttum forfeðra sinna og ísleudinga
austan hafs, Og vildi ég því hvetja til
þess að ungir landar hér reyndu að
halda uppi glímunum gömlu. Tæki-
færið til þess hefir aldrei verið eins gott
og það er nú, þar sem einn af þeitn, er
stofnaði glímufélagið heima ag var tal-
inn einna fremstur þeirra, er nú til
heimilishér íWinnipeg, 358Pacific Ave..
og kennir glítnur fyrir mjög litla borg-
un. Maðut- þessi er hra. Chiistinn
Zimsen og hefir hann hlotið heiðurs-
pening á þjóðhátíð íslendinga fyrir
glimur. Þetta ættu vestur-ísleudingar
að athuga; þaö er ekki ofmargt, sern
vér kunnum, þótt vér reynum að halda
því við, sem hægt er, einkum þegar
þess er kostur áu nokkurs verulegs
kostnaðar eða fyrirhafuar.
Sig, Júl. Jóhannesson.
Bicjarráð.skosning-ar í þriðju
kjördeild.
Ritfstj. Hkr.
Þér rnunið eflaust eftir því, að á
fundinum sem haldinn var hér urn
kvöldið til þess að útnefna einhvern
mann til þess að fylla sæti það í bæjar-
ráðiuu, fyrir þann tíma sem eftir er af
yfirstandandi kjörtímabili og sem varð
autt fyrir það að bæjarfulltrui Dyson
sagði af sér. Þá voru þrír menn nefnd-
ir nefnil. Mr. Latimer, Mr. West og ég
sjálfur. Við Mr. West mæltum báðir
með því að fundurinn væri látinn skera
úr því með atkvæðum hvern þessara
þriggja hann vildi nafa, til þess með
því móti, að kemast hjá þeim kostnaði
sem bæjarfulltrúa kosning hefir I för
með sér. En Mr, Latimer vildi ekki
láta hafa þessa aðferð. Mér þykir leitt
að hann sá sér ekki fært að fylgja oss
að málurn í þessu efni, og þar sem nú
Mr, West hefir hætt við að sækja, þá er
nú að eins um okkur Latimer að velja.
Viljið þér gera svo vel að leyfa mér
að bera til baka eina staðhæfing, sem
borin hefir verið út af andstæðingum
minum sem eru að útvega Mr. Latimer
atkvæði. Sumir kjóseudur liafa sagt
mér að þeir gætu ekki greitt mér atkv.
af þeirri ástæðu að sér hefði verið sagt
að ég væri að sækja um þessa stöðu að
tilhlutum C. P. R.-félagsins, með sér-
stöku tilliti til stólpahrúarinnar yfir
MainSt., sem líklegt er að verði gerð
að umtalsefni í bæjarráðinu á næsta
ári. Þeir sem heyrðu mál mitt á fund-
inum, og ýmsir aðrir, vita að þetta er
ekki satt, og þess vegna er óþarfi að
neita þvi við þá menn. En það getur
verið nauðsynlegt vegna nokkurra
annara sem virðast leggja trúnaðá þessa
kosningagildru.
Eg get að eins sagt að ég neita al-
gerlega slíkri aðdróttun, og lýsi það
helber ósannindi. Eg geri kjósendum
það kunnugt að ég er ekki útsendari
neins auðfélags eða annara flokka, og
hef ekkert annað augjiamið en það, að
þjóna kjósendum með þvi að líta eftir
hagsmunum þeirra eftir því sem vit og
kraftar leyfa.
R. Ross Sutherland.
Winnipeg Jan. /.
SKIPSTJÓRI
Jón Einarsson Dalsted.
Fæddur 21. Seftember 1855, dáinn 20.
Október 1899.
Jón Einarsson Dalsted var fæddur
21. Seft. 1855 í Borgarfjarðarsýslu; ólst
hann upp i Andakýlnum og dvaldi
lengst hjá Hjálmi Jónssyni, efna- og
merkisbónda í Þingnesi, þar til hann
fór til Ametíku. Vildi Hjálmur bóndi
ekki'missa hann, því Jón var snemma
vinsæll öllum sem kyntust honum.
Settist hann fyrst að í Oakfield, Nova
Scotia, og var þjónn Laurie óbersta í
3 ár; tók„hann sér þá nafniö “Dalsted”.
Frá honum fór hann í Shipharbour, og
var þar,3 ár, sem stýrimaður á “skon-
ortu”. \ oru Islendingar, sem þar voru
þá, að flytja sig til Manitóba og fór Jón
með þeim til Winnipeg; hafði hann þá
um tínia póstflutning til Nýja-íslands á
hendi. Frá Winnipeg flutti hann til
Nýja-íslanks, ogjnam land rétt vestur
af bænum Gimli. 18. Seft. 1881 gekk
hann aðeiga ungfrú Solveigu Ásmunds-
dóttur, Þorsteinssonar, eignuðust þau
hjón 5 börn, af þeim lifa 4, en 1 er dáið.
Ekki var Jón að staðaldri á Gimli, því
hann hafði stöðuga atvinnu hjá fiski-
félögum i Selkirk, sem ráku iðn sína á
Winnipeg-vatni, fyrst sem stýrimaður
og síðar sem skipstjóri á aufuskipum
þeirra, og fórst það vel, og var hann
skipstjóri, águfubátnum “Fisherman”,
þegar hann drukknaði, 20. Okt. síðastl.
var hann þá norður á vatni í nátt-
myrkri, “dekkið” var þakið ís og hált
mjög, og áminti hann menn sína um að
fara varlega; litlu síðar féll hann út-
byrðis og skaut aldrei upp eftir það.
Hann hafði lifsábyrgð í tveimur fé
lögum.
Það er mannskaði^að Jóni sál. Dal-
sted. Hunn var hvers manns hugljúfi,
utan heimilis og á, og seint og snemma
þótti félagsbót tnikil í að hafa hann
með, og mikið tillit tekið til hans. Það
er stórt skaið höggvið i hóp okkar við
fráfall hans,
Skyldmenni hins látna.
Concert
Social og
Dance
Verður haldinn á
Albert Hall,
Fimtudaginn 11. Janúar 1900.
undir umsjón kvennfélagsins
“GLEYM MF.R EI.”
Programme.
1. Samspil: Mrs Murrell & Mr. And-
erson;
2. Miss B. Mackenzie;
3. Upplestur: Miss E. Cannell;
4. Solo: Mr. J. Jónasson;
5. Duett: Miss B. Mackenzie & Mr.A.
Wylie;
6. Ræða: Mr. R. J. Buckingham;
7. Solo: Miss B. Mackenzie;
8. Uppl.: Aíiss R. Egilson;
9. Duett: Miss B. Mackenzie & Mr,
A. Wylie.
10. Solo: Dr. O. Stephensen;
11. Solo: Mr. Wylie;
12. Duett: Miss B. Mackenzie & Alr.
Wylie;
13. Solo: Miss B. Mackenzie;
14. Samspil: Mrs Merrell & Mr. And-
erson.
Byrjar kl. 8 e. h.
Iniigitngni- 35c.
WINNIPEG.
Mataiiiig
Fyrir Sambandsþingið
Atkvæða yðar.og áhrifaer óskað fyrir
A. W. Puttee,
þingmannsefni verkamanna-félag-
anna. Lesið stefnuskrá flokksins og
ávarp til kjósendanna frá Mr. Puttee,
í blaðinu “The Voice.”
Til kjósenda í
Eg óska eftir atkvæðum yðar og
áhrifum við kosningu bæjarfulltrúa
fyrir 3. kjördeild, sem fer fram þann
16. þ. m.
fí. fíoss Sutherland