Heimskringla - 31.05.1900, Blaðsíða 1

?♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦***'
inn nnn Fiugur oP “Mosqu-
♦ * UU\UUU ítos” fangaðar hór á,
♦ hverjum degi. Fáið yður hurðir
♦ og giugga úr vírneti. viðhöfum
J það á ýmsu verði og með allskon-
♦ ar htum,
♦ Trading Stamps. Cash Coupons.
I ANDERSON & THOÍTAS,
♦ J AKNVÖKUSALAIi 53S MAIN Sl'. th' L+
^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦#
^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^
♦
♦
♦
♦
♦
Hammocks.
Ekkert þægi-
legra í hitunum
en að hvíla sig í "Hammock”
Keyuið þad eiuu Sinni. Vér höf-
um þá á mismunandi verði.
Trading Stamps.
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
Cash Coupons
ANDERSON & THOMAS,
♦ Jarnvökusalak 538 Main St. »
^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^)
XIV. ÁR
WINNIPEGr, MANITOBA 31. MAI 1900.
Nr. 34.
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæ-fa.
Gen. James M. Bell, sem settur er
yflr Hamp-fylkin á su ðurparti Luzon-
eyjarinnar, hefir neitað að hlýða skip-
un Otis hershöfðingja um að setja
sveitarstjórn á stofn þar í héruðunum,
eða að leyfa undirmönnum sínum að
gera það. Segir Bell að uppreistar-
menn séu þar svo aflmiklir aðekki tjái
að etja kappi við þá. Bandamenn eru
þar að vísu i nokkrum sjóstöðum, en
þeir staðir eru umkringdir af uppreist-
armönnum, og Bandamenn hafa nóg
með að verja sig. Sagt er að Major
Wise sé f bænum Sorsogan með 2 her-
deildir, en 1000 uppreistarmenn haldi
honum og liði hans í herkvi. Bellhers-
höfðingi hefir beðið að senda sér 2 eða 8
herdeildir, annars óttast hann um lif
sitt og manna sinna. — Bandamenn
sýnast eiga langt eftir með að binda
enda á þetta stríð.
ítússar eru að færa út kvíarnar í
AuStuiálfunni. Bússneskir hermenn
hafa tekið sjóstaðinn Masampho, sem er
álíka langt frá ströndum Japans, og
Blakkland er frá Englandi. Hermönn-
um þessum hefir verið skipað að halda
staðnum og banna alla umferð öðrum
þjóðum yfir þann hluta Kóreu, sem
Rússar gera kröfu til yfirráða. Rússar
eru einnig að búa sig undir að víggirða
Manchuria og ætla að byggja þar 6 her-
virki á ýmsum stöðum. Er gert til
þess að vera því betur búin undir stríð
við Japan, ef það kynni að koma fyrir.
Morðingjafélagið “Boxers” hefir nú
opinberai heræfingar á strætunum í
Peking og þorir Kínastjórn ekki að
hreyfa sig til að hindra þetta, en býst
við að leita á náðir útlendra þjóða til
að halda þessum þorpurum í sk.efjum.
Sú fregn kemur frá Lord Roberts
að fótgöngulið hans sé tept við ána
Rhenoster. Búist við að sú dvöl verði ei
löng. Áin flæðir yfir 40 feta háa bakka
svo vöxturinn er allmikill. Liðið byrj-
að að smíða flatbotnaða pramma og flot
brýr yfir ána.
Sum blöðin segja nú, að Doktor
Leyds og Kruger gamli séu orðnir ó-
sáttir. Dr. Leyds hefir verið erindsreki
Transvaalstjórnarinnar í Norðurálfunni
Er ýmislegt sagt þessu til stuðnings,
svo sem það, að Dr. Leyds hafi eytt ó-
hemju miklu af peningumí ferðakostn-
að sinn, og heldur eflt ófriðinn en stöðv
að, með bréfaskiftum sinum við Trans-
vaalstjórnina, með því að segja henni,
að sumar Norðurálfustjórnirnar ætluðu
að hjálpa henni beinlínis opinberlega.
Má vera að brezkir fréttaritarar hafi
smíðað þessa fregn, eða að minsta kosti
fært hana í stflinn.
Sir Charles Tupper var fagnað mjög
vingjarnlega af þingheimi öllum fyrra
mánudag, og sýnd hin mesta virðingog
viðurkenningai -merki fyrir pólitiska
starfsemi i þarfir Canadaríkis. Hann
er búinn að vera þingmaður í 45 ár sam-
fleytt. Var hann fyrst kosinn þing-
maður fyrir Cumberland kjördæmi i
Novo Scotia 22. Maí 1855. Á sama
tima hefir hann starfað samfleytt í 29
ár að læknisstörfum, og hlotið þá viður-
kenning þar með, að hann sé einn með
frægustú læknum i Canada að mörgu
leyti. Sem þingmaður hefir hann ætíð
staðið næst fremsta manni í sínurnflokki
og forsætisráðherra Canada var hann
um tíma. Canada á nú engan mann
sem er annar eins víkingur á hinum
pólitiska vígvelli. Hann er nú kominn
hátt á áttræðis aldur og hann sagði,
meðal annars, í ræðu sinni, er hann
þakkaði þingmönnum fyrir þá virðing
er þeir sýndu honum við þetta tækifæri:
“Ég ætla að eins’að segja það, að ég
óska mér ekki öllu lengra lífs, en að
hinu leytinu er ég hræddur um, að ég
fái að standa uppréttur undir öllam
kringumstæðum fram yfir næstu ríkis-
kosningar, sem skera úr því, hvor flokk-
urinn stjórnar Canada um næsta kjör-
tímabil.”
Sir Wilfrid Laurier talaði kurteis-
lega um æfistarf Sir Charles og lýsti
þvi og hæfileikum hans állsanngjarn-
lega og kvaðst vona þess, að þó flokk-
urinn hefði ekki valið síg til að tala við
þetta tækifæri, þá segði hann ekki ann-'
að um Sir Charles Tupper en það, sem
allir þingmenn úr sínum fiokki gætu
samþykt. Hann óskaði þess, að þetta
stórstarfandi öldurmenni yrði foringi
síns flokks í næstu kosningum í Canada,
þótt sér væri fullkunnugt um þau miklu
áhrif og almennings tiltrú, sem hann
hefði.
Þeir hnefaleikararnir Jeffries og
Sharkey ætla að berjast í sumar, líklega
nálægt mánaðamótunum Ágúst og
September.
írlendingarnir þrír, Dulman, Nolin
og TFalsh, sem gerðu tilraun til að
sprengja með dynamit flóðlokurnar f
IFelland skipaskurðinum, hafaallir ver-
ið dæmdir í lífstíðar fangelsi fyrir til-
tækið. Strax eftir að dómurinn var
upp kveðinn, voru þeir fluttir í fangels-
ið í Kingston, til þess að eyða þar því
sem eftir er æfinnar.
Fréttir frá TFashington segja að
demokratar hafi farið þess á leit við
Bryan, að hann hætti við að sækja um
forsetaembættið á móti McKinley, en
leyfi hershöfðingja Dewey að komast að
i sinn stað. Mjög þykir óvíst að Bry-
an verði við þessum tilmælum vina
sinna, en hitt vita allir, að Dewey lang-
ar til að ná í forsetatignina, ef hann sér
það með nokkru móti mögulegt. Það
er sérstaklega konan hans, sem eggjar
hann fastlega á að leggja út i sóknina.
Á iaugardaginn var tók kapt. George
Streeter, ásamt 20 vopnuðura mönnum,
herskildi 186 ekrur af landi á strönd
Chicagovatnsins. Þegar landnáms-
flokkur þessi hafði dregið upp Banda-
ríkjaflaggið, -bjuggu þeir til 2 skyndi-
vígi og settu þar upp hraðskeyttar byss-
ur sína í hvort.
Blóðsúthellingar áttu sér stað rétt
eftir miðjan dag framundan virkinu hjá
kapt. Streeter. Þegar fólk, sem var í
Lincoln listigarðinum, sá þetta nýja
hervirki, fór það að forvitnast um
hvað til stæði. Umsjónarmadur listi-
garðsins var með í förinni og fleiri garð-
gætendur. Hópur þessi fór inn fyrir
þau takmörk sem kapt. Streeter vildi
leyfa, og dundi þá skothríðin óðar á
þeim, sem voru að forvitnast um þetta
nýja kóngsrfki (!) og kúla kom í fótinn
á 14 vetra gömlum pilti og var það all-
mikið svöðusár. Eftirlitsmeun listi-
garðsins flýðu óðara og gerðn lögregl-
unni aðvart. 20 til 30 lögregluþjónar,
vopnaðir með skammbyssum og lög-
reglubareflum komu óðara til móts við
þá. Þegar yfirmaður þeirra sá að stórri
hraðskeytlu á virkisveggnum var miðað
á þá, gaf hann skipan um að hverfa
strax heim að lögreglustöðvunum. Var
þar óðara skotið á herþingi, og lögregl-
an búin út með Winchester-rifla og þeg-
ar lögð ráð til að fanga þessa landræn-
ingja. Fjörutíu lögregluþjónum var
skipað að vera með alvæpni við lög-
reglustöðvarnar á Chicago Ave., undir
umsjón yfirlögreglumanns Kiplers, og
verja þann hluta sem aðallega lá fyrir
stórskotum upphlaupsmanna. Hestur
fyrir vagni hafði verið skotinn þegar
garðsgætendurnir voru að forvitnast
um þetta nývirki. Lögreglan gerði
ýmsar ráðstafanir og bjuggust nú við
að mæta öðru eins upphlaupi og hey-
markaðsupphlaupinu um árið.
Landspilda þessi, sem kaft, Streeter
gerði kröfu til, er 30 til 50 milíónir doll-
ara virði. Að hann þóttist eiga þetta
land, er sprottið af því, að hann og kona
hans strönduðu þar á sandrifi fá fet und
an landi 1885. Sandrif þetta sást ekki á
kortinu og þessi yfirgangssami siglinga-
meistari, krafðist að hann ætti þetta ó-
þekta land (sandrifið). Eftir því sem
árin liðu, barst allskonar óhroði að
þessu rifi, svo að úr því varð landspilda.
Þá fyrst var farið að veit.a þvf eftirtekt
fyrir alvöru, hvaða þýðingu krafa kaft.
Streeter hefði. Landspilda þessi er nú
orðin samföst við ströndina sem áður
var. TJm þetta mál dæmdu síðan dóm-
stólar Bandaríkjanna og gáfu þann úr-
skurð, að landspilda þessi væri innan
lögsagnarumdæmis Illinois-rikis. Lét
kafteinninn siðan málið liggja um kyrt
og dvaldi aunarstaðar. Kafteinninn og
félagar hans gerðu nú allan viðbúnað,
án þess nokkur vissi um, fyr en á laug-
ardagsmorguninn. Yar þá lögreglu-
stjóranum gert aðvart, en hann vildi
ekki* ceitt að hafast fyr en lögreglan
hefði komið sér saman við bæjarstjórn-
ina um ákvarðanir um atlögu. Þess
vegna ónáðaði lögreglan kafteininn ekki
að fyrra bragði.
Klukkan 3.15 e.m. sá herfoiingi
Miles og fjórir félagar hans, að lögreglu
liðið nálgaðist, og klifruðu þeir þá út
yfir víggirðingar sínar og buðust að gef-
ast upp fyrir lögregluliðinu, ogkröfðust
f staðinn að þeir væru verndaðir gegn
árásum síns eigin flokkr. TJppgjöfin
var strax samþykt. Leyfarnar af liði
kafteinsins fleygðu byssum sinum og
hlupu i mannþröngina. Lögreglan tók
tafarlaust umráð á þessum landskeka,
með víggirðing og vopnum og öllu sem
þar fanst. En kaft. Stree*e- fyrirfanst
ekki þegar að var gætt og veit enginn
um hann siðan.
Á mánudaginn var vildi til stór-
slys á La Belle vagnstöðvunum norðan
við Montreal á C. P. R. brautinni. 15
mans meiddust meira og minna.
í New York voru nýlega teknir
fastir og sendir heim aftur tafarlaust
tveir glæpamenn írskir. Þeir heita
James Fitz Harris og Joseph Mullett.
Þeim var nýlega gefið frelsi eftir langa
innivist, af jarlinum yfir Cadogad,
landstjóra í írlandi. Voru þeir dæmd-
ir til lífstíðar fangelsisvistar. Þeir
voru dómfeldir fyrir að hafa haft hlut-
deild í morðunum, sem framin voru í
Phoenix lystigarðinum 1882.
Fréttir frá Cape Town á mánudag-
inn var segja að French hersforingi
væri kominn inn i Johannesburg.
Wm. TVise, bóndi 10 mílur norður
frá Anoka, Minn., sat við borð inn í
húsi sínu á sunnudagskvöldið var og
spilaði við konu sína og börn. Alt i
einu var skotið inn um glugga. Sjð
ára gamall piltur varð fyrir skotinu og
féll niður dauður. Annað skot hitti 11
ára gamlan pilt, fór kúlan gegnum
hann og tók af honum 2 fingur. Tíu
skot hittu húsbóndann og særði hann
til ólífis. Konan var skotin gegnum
báða handleggina og í bakið. Hún er
að eins ódauð enn. Tvær litlar stúlk-
ur gátu forðað sér í afhús og varð þeim
það til lífs. Engin veit hver sekur er i
morðum þessum, en tveir menn hafa
verið handteknir sem grunaðir eru um
að hafa unnið glæpaverk þe ta.
Nýlega er dáinn TFm. Amend.
Hann átti heima í New York. Hann
var viðurkendur að vera meiri ölsvelg
ur en nokkur annar maður í Ameriku.
Þegar hann dó var hann 43ára gamall.
Hann hafði dvalið stöðugt á Bellewue-
sjúkrabúsinu siðan 7. sept. siðastl.
haust. Að jafnaði drakk hann 7 potta
af bezta öli á dag. Hann svaf aldrei i
verulegu rúmi um siðastl. 20 ár, neldur
í nokkurskouar ruggustól. Hann
sagði Dr. Dougherty, að hann hefði
ekki þorað að leggia sig fyrir í rúmi.
því að hann myndi kafna. Hann
kvaðst hafa vegið 180 pd., 23 ára gam-
all, en 7. Sept. síðastl. 460 pd. —‘Þegar
hann fór inn í sjúkrahúsið, komst
hann ekki inn um aðalhliðið, sem al-
menningur gengur um, svo það þurfti
að láta hann fara inn um hliðið sem
vagnar eru keyrðir um, svo var hann
digur. Þegar hann kom á sjúkrahúsið,
var honum sagt, að hann hefði hína
skæðustu lifrarveiki, sem þar hefði
nokkurntíma þekst, Þegar hann hafði
dvalið á sjúkrahúsinu 8 mánuði og 10
daga hafði hann lézt um nær því 300
pd þann tíma.
Slitnir strengir.
Eftir
Stephan Q. Stephansson.
I. GAMLÁRSKVÖLD, ÞRJÁTÍU ÁRUM SEINNA.
Og við höfðum setið og vakað það alt,
Og við höfðum drukkið það heitt eða kalt,
I ofninum bálað upp brakandi eld
Og brælt út með vindlum það gamalárs-kveld !
Og við höfðum rifjað upp leiki og ljóð
Þar léku sér hlátrar og æskunnar blóð.
Uns húsborðið,—gisið, úr grenivið skeytt,
Og gljádúknum nýkevpta hulið og breitt—
Var orðið að glímuflöt, garðinum hjá,
Þar Geirmundur hælkrókur sigraður lá !
Og bekkur, úr espistokk unninn og nýr—
Sem eltiskinnsfeldurinn, Ioðinn og hlýr
Og móhrokkni, byrgði- -varð berjamór sá,
Sem Bjarni stal kossinum Þuríði frá !
En ofninn, að stekkjarins kamplágu kró,
Þar Kots-Gunna Staðar-Jón snoppunginn slóg !
0g glugginn—sem þoldi svo kófheitt og kalt,
Að “kíttið” var sprungið frá rúðunum alt—
Varð Reiðarvatns skautasvell, rennhált og slétt,
Þar Rafn vann á Skjóna á samhliða sprett !
Og kalkþveginn stafninn—sem ásinn lá á,
Um alin og seiling manns gólflnu frá—
Varð Dagmálanúpurinn heima, sem hann
Sveinn Haraldson, gapinn, á skíðunum rann !
Og ógrópað fjalagólf—fimm álna breitt,
Um feti þó lengra, en sporað og eytt—
Varð Glófjallaheiðin, með geldsauða fjöld,
Með grasafólk, svani, með stóðhross og tjöld;
Með alt það sem árunum flmtiu frá
Varð frjálsast og yngst, og við reynt höfðum á.
Þó hugur vor safnaði alla tið að,
Fanst okkur að kofinn vor rýmkva við það.
Þó smátt væri rúmtak hans, inn komst þar öll
Vor æska, vort föðurland, sær þess og fjöll.
II. UNDIR LJÓSASKIFTIN.
En loksins varð samtalið sifjað og sljótt—
Það sígur að flestu er á Hður nótt—
Og vindlarnir drógu víst dáminn af því
Og dofnaða hressingin púnsinu í.
Frá lágnætti var það sem alt hefði elst,
Sem árið, er þá hafði’ úr tigninni velst
Að skapinu sest hefði, skert okkar fjör,
Og skilið þar eftir sinn lúa og kör.
Við hristum það af okkur, leituðum lags,
Að láta sem hlátur og vaka til dags
Jafn eiginleg væri’ okkur enn eins og þá
Á aldrinum tvítugs—sem minst höfðum á.
Að ofninum stólinn sinn Ólafur bar ;
í útdauða vindlinum kveykti hann þar
Og reykti nú fastan, svo andlitið í
Sá enginn, hann varð bæði maður og ský.
í hng mínum gægðist fram grunsemi veik r
Hann gufar upp allur í þvílíkum reyk
Og verður að óséðum, holdlausum hug,
Að heimkynnum æskunnar strokinn á fiug.
III. TÍMAMÖRK OG EINKENNI.
En þar kom nú samt, eftir svolitla þögn,
Eg sá fyrir nefinu rofaði ögn ;
Svo birti’ yfir ennið hans hrukkað og hátt
Og hárið hans lokkaða, nú orðið grátt—
Eg mundi það áður var eitt fyrir sig,
Að árin þau tvö sem hann hafði’ yfir mig
Mpr öfundsverð hamingja oft virtist, þá
Er unglingar vórum og stærðinni að ná,
Og verða svo fullorðinn fyrri en ég,
The Home Life Association
of Canada.
Aðalskrifstofa í Toronto.
‘Höfuðstóll—ein millíón dollars.'
I ill trygging í höndum sambandsstjórnarinnar.
Lifsábyrgðarskýrteiui Home Life félagsins gilda hcar í heimi sem er. Eng-
in höft eru lögð á skírteinishafa hvað snertir ferðalög. bústað eða atvinnu. Þau
eru ömótmælanleg eftir eitt ár frá dagsetningu. '
Skírteinin hafa ÁBYRGST VERÐGILDI í uppborgaðri lífsábyrgð, pen-
ingura og lánsgildi, eftir þrjú ár.
Leitið upplýsinga um félagið og ábyrgðarfyrirkomulag þess hjá
W. H. WHITE, ARNI EQQERTSSON,
MANAGBR. GBNERAL AGENT.
Mclntyre Block, Winnipeg. P. OIIox*245.
PENINGAR LANADIR. ---------- Hægar mánaðar afborganir.
Vér erum umboðsmenn fyrir hið bezta og ríkasta lánfélag
sem bækistöðu hefir í Winnípeg.
EIQNAST Laglegt og vel vandað einloftað hús
(Cottage) á Alexander Avenue ? Það er úr timbri, á
steingrunni og kostar $1200,
TAKID VATRYQQINQ— f •*Thb Phoenix of london”.
Það er hið elzta og bezta vátryggingafélag í heimi.
Nares, Robinson & Biack,
Bank of Hainilton t’lininbers.
Og fær um að ryðja sér manndómsins veg.
En hitt var samt líka í lund mfna fest,
Að Láfa ég unni þess drengjanna bezt !
Nú horfði’ ég hann fimtugan öfundlaust á,
Með ennið sitt skoraða, hárin sín grá—
Jú, jafnað ég enn hefði aldnrsmun þann.
Við engan í heiminum samt nema hann !
Hann leit til mín. Enn var hans augnaráð hlýtt
Og augað hans ljósbláa hýrlegt og blítt
Sem foi ðum, er kaus ég mér knappinn hans þar
Sem kappsótt var glíman og bðndinn hann var
Frá samleit að búsmala’ um brúnir og sel
Eg brosið hans glaðlega þekti svo vel,
Ef fjallþokan syrti og sólina fal
Og samvalist höfðum í leit upp um Dal.
“Nú sifjar oss dálítið,” hann sagði, “þar felst
Mín sönnun, að við höfum mjög lítið elst,
—Þó kallaðir séum við miðaldra menn—
Fyrst morgunsvefn æskunnar fylgir oss enn !
Því það veit ég augljósan ellinnar brag,
Að æða úr rúminu langt fyrir dag,
Sem værðina flýji hún, vitandi samt,
Að verði ’enni’ í nauðugu hvíldina skamt—
En manstu, er lambærnar vöktuðum vér
Og Víglundar-rímur ég kvað fyrir þér,
—Þó lægi á hyllunni heima sú bók<—
Er hallaði nóttu og sifja þig tók.
I vöku og leik breyttist vosnóttin sú,
Og Vand-ráður hét ég, en Tor-ráður þú.
Þá söguna á ég þér ógoldna hjá,
Og eindagi’ er gamlárið skuld þeirri á !
En áður þú borgar og byrjar á því,
Við bollana fyllum og Rveykjum svo í.”
Ég greip yfir hendina’ á honum, og kvað :
Nei, hættu ! ég þegi ef gerirðu það.
I þurtæmdu glasi mín andagift er,
í öskunni gráköldu’ á vindlinum hér !
Cg svo er hún hótfindin sökum þeim í,
H ún svíkur mig óðar ef breytt er frá því.
IV. FORNAR SLÓÐIR.
r
.,....Eg hnitmiða’ ei ártal í hallandiöld !
Eg hleyp yfir þrjátfu gamalárs-kvöld
Og geng með þér einum þann öræfa-veg,
Sem enginn fór helzt nema þú eða ég:
Fram Vindsvalahálsinn, frá Hlíð inn að Skeið,
Það hálfu var sporstyttra almannaleið,
Sem lá upp með Fossá um bæinn á Bug.
Að bezt yrði færðin þar, datt oss í hug ;
Því valla’ yfir flatlendið föunin var kleyf,
En fokvindur snjóinn af Hálsinum reif.
Og afgömul saga og vottföst það var :
Frá veraldar upphafi’ ei lygnt hafði þar !
Á Norðra hann Suðri þar næddi upp kóf,
Og Norðri hann Suðra í snjótiengju gróf.
Sem karlarnir meinsömu’ í Ára-dal inn
Þeir áfennið mokuðu hver yfr á hinn.
Ef árfei 0? stjórnaði almennings-vit,
Það irði’ ekki tjón fyrir nágranna-krit!
Þann liðlangan dag hafði’ ei sólina séð,
En sezt var hún löngu, og dagurinn með
Á förum—og skammdegis-skfmunni brá.
Af skugganum samþrengd og vatnsglætu-blá
Drógst hula’ yfir snjóinn, og lognmjöllin létt
Þar lá eins og hafdýpi botnlaust, en slétt.
Og loftið var mógrátt og mjallgufu fylt,
Smá-maldandi dauðafjúk viðsjálft, en stilt.
Sem árs-skoðun fólksins um merkustu menn
Og málefni landsins síns, slæddist þar enn !
llnion Brautl
Int.crnntioii .%1
HEFIR KAUPIÐ
ÞETTA ekkert
MERKI Þ Ái £££ li ANNAÐ
Eldsábyrgð.
GUNNAR SVEINSSON útvegar elde-
ábyrgð á hús og húsáhöld og búðargóss
með sama verði og aðrir. Gott félag.
aðalskrifstofa í vinnipeg. Enginn þarf
að bíða eftir peningum lengur en þar til
lögraætar kiöfureru sannaðar.