Heimskringla - 31.05.1900, Blaðsíða 1

Heimskringla - 31.05.1900, Blaðsíða 1
?♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦***' inn nnn Fiugur oP “Mosqu- ♦ * UU\UUU ítos” fangaðar hór á, ♦ hverjum degi. Fáið yður hurðir ♦ og giugga úr vírneti. viðhöfum J það á ýmsu verði og með allskon- ♦ ar htum, ♦ Trading Stamps. Cash Coupons. I ANDERSON & THOÍTAS, ♦ J AKNVÖKUSALAIi 53S MAIN Sl'. th' L+ ^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦# ^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ Hammocks. Ekkert þægi- legra í hitunum en að hvíla sig í "Hammock” Keyuið þad eiuu Sinni. Vér höf- um þá á mismunandi verði. Trading Stamps. ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ Cash Coupons ANDERSON & THOMAS, ♦ Jarnvökusalak 538 Main St. » ^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^) XIV. ÁR WINNIPEGr, MANITOBA 31. MAI 1900. Nr. 34. Frjettir. Markverðustu viðburðir hvaðanæ-fa. Gen. James M. Bell, sem settur er yflr Hamp-fylkin á su ðurparti Luzon- eyjarinnar, hefir neitað að hlýða skip- un Otis hershöfðingja um að setja sveitarstjórn á stofn þar í héruðunum, eða að leyfa undirmönnum sínum að gera það. Segir Bell að uppreistar- menn séu þar svo aflmiklir aðekki tjái að etja kappi við þá. Bandamenn eru þar að vísu i nokkrum sjóstöðum, en þeir staðir eru umkringdir af uppreist- armönnum, og Bandamenn hafa nóg með að verja sig. Sagt er að Major Wise sé f bænum Sorsogan með 2 her- deildir, en 1000 uppreistarmenn haldi honum og liði hans í herkvi. Bellhers- höfðingi hefir beðið að senda sér 2 eða 8 herdeildir, annars óttast hann um lif sitt og manna sinna. — Bandamenn sýnast eiga langt eftir með að binda enda á þetta stríð. ítússar eru að færa út kvíarnar í AuStuiálfunni. Bússneskir hermenn hafa tekið sjóstaðinn Masampho, sem er álíka langt frá ströndum Japans, og Blakkland er frá Englandi. Hermönn- um þessum hefir verið skipað að halda staðnum og banna alla umferð öðrum þjóðum yfir þann hluta Kóreu, sem Rússar gera kröfu til yfirráða. Rússar eru einnig að búa sig undir að víggirða Manchuria og ætla að byggja þar 6 her- virki á ýmsum stöðum. Er gert til þess að vera því betur búin undir stríð við Japan, ef það kynni að koma fyrir. Morðingjafélagið “Boxers” hefir nú opinberai heræfingar á strætunum í Peking og þorir Kínastjórn ekki að hreyfa sig til að hindra þetta, en býst við að leita á náðir útlendra þjóða til að halda þessum þorpurum í sk.efjum. Sú fregn kemur frá Lord Roberts að fótgöngulið hans sé tept við ána Rhenoster. Búist við að sú dvöl verði ei löng. Áin flæðir yfir 40 feta háa bakka svo vöxturinn er allmikill. Liðið byrj- að að smíða flatbotnaða pramma og flot brýr yfir ána. Sum blöðin segja nú, að Doktor Leyds og Kruger gamli séu orðnir ó- sáttir. Dr. Leyds hefir verið erindsreki Transvaalstjórnarinnar í Norðurálfunni Er ýmislegt sagt þessu til stuðnings, svo sem það, að Dr. Leyds hafi eytt ó- hemju miklu af peningumí ferðakostn- að sinn, og heldur eflt ófriðinn en stöðv að, með bréfaskiftum sinum við Trans- vaalstjórnina, með því að segja henni, að sumar Norðurálfustjórnirnar ætluðu að hjálpa henni beinlínis opinberlega. Má vera að brezkir fréttaritarar hafi smíðað þessa fregn, eða að minsta kosti fært hana í stflinn. Sir Charles Tupper var fagnað mjög vingjarnlega af þingheimi öllum fyrra mánudag, og sýnd hin mesta virðingog viðurkenningai -merki fyrir pólitiska starfsemi i þarfir Canadaríkis. Hann er búinn að vera þingmaður í 45 ár sam- fleytt. Var hann fyrst kosinn þing- maður fyrir Cumberland kjördæmi i Novo Scotia 22. Maí 1855. Á sama tima hefir hann starfað samfleytt í 29 ár að læknisstörfum, og hlotið þá viður- kenning þar með, að hann sé einn með frægustú læknum i Canada að mörgu leyti. Sem þingmaður hefir hann ætíð staðið næst fremsta manni í sínurnflokki og forsætisráðherra Canada var hann um tíma. Canada á nú engan mann sem er annar eins víkingur á hinum pólitiska vígvelli. Hann er nú kominn hátt á áttræðis aldur og hann sagði, meðal annars, í ræðu sinni, er hann þakkaði þingmönnum fyrir þá virðing er þeir sýndu honum við þetta tækifæri: “Ég ætla að eins’að segja það, að ég óska mér ekki öllu lengra lífs, en að hinu leytinu er ég hræddur um, að ég fái að standa uppréttur undir öllam kringumstæðum fram yfir næstu ríkis- kosningar, sem skera úr því, hvor flokk- urinn stjórnar Canada um næsta kjör- tímabil.” Sir Wilfrid Laurier talaði kurteis- lega um æfistarf Sir Charles og lýsti þvi og hæfileikum hans állsanngjarn- lega og kvaðst vona þess, að þó flokk- urinn hefði ekki valið síg til að tala við þetta tækifæri, þá segði hann ekki ann-' að um Sir Charles Tupper en það, sem allir þingmenn úr sínum fiokki gætu samþykt. Hann óskaði þess, að þetta stórstarfandi öldurmenni yrði foringi síns flokks í næstu kosningum í Canada, þótt sér væri fullkunnugt um þau miklu áhrif og almennings tiltrú, sem hann hefði. Þeir hnefaleikararnir Jeffries og Sharkey ætla að berjast í sumar, líklega nálægt mánaðamótunum Ágúst og September. írlendingarnir þrír, Dulman, Nolin og TFalsh, sem gerðu tilraun til að sprengja með dynamit flóðlokurnar f IFelland skipaskurðinum, hafaallir ver- ið dæmdir í lífstíðar fangelsi fyrir til- tækið. Strax eftir að dómurinn var upp kveðinn, voru þeir fluttir í fangels- ið í Kingston, til þess að eyða þar því sem eftir er æfinnar. Fréttir frá TFashington segja að demokratar hafi farið þess á leit við Bryan, að hann hætti við að sækja um forsetaembættið á móti McKinley, en leyfi hershöfðingja Dewey að komast að i sinn stað. Mjög þykir óvíst að Bry- an verði við þessum tilmælum vina sinna, en hitt vita allir, að Dewey lang- ar til að ná í forsetatignina, ef hann sér það með nokkru móti mögulegt. Það er sérstaklega konan hans, sem eggjar hann fastlega á að leggja út i sóknina. Á iaugardaginn var tók kapt. George Streeter, ásamt 20 vopnuðura mönnum, herskildi 186 ekrur af landi á strönd Chicagovatnsins. Þegar landnáms- flokkur þessi hafði dregið upp Banda- ríkjaflaggið, -bjuggu þeir til 2 skyndi- vígi og settu þar upp hraðskeyttar byss- ur sína í hvort. Blóðsúthellingar áttu sér stað rétt eftir miðjan dag framundan virkinu hjá kapt. Streeter. Þegar fólk, sem var í Lincoln listigarðinum, sá þetta nýja hervirki, fór það að forvitnast um hvað til stæði. Umsjónarmadur listi- garðsins var með í förinni og fleiri garð- gætendur. Hópur þessi fór inn fyrir þau takmörk sem kapt. Streeter vildi leyfa, og dundi þá skothríðin óðar á þeim, sem voru að forvitnast um þetta nýja kóngsrfki (!) og kúla kom í fótinn á 14 vetra gömlum pilti og var það all- mikið svöðusár. Eftirlitsmeun listi- garðsins flýðu óðara og gerðn lögregl- unni aðvart. 20 til 30 lögregluþjónar, vopnaðir með skammbyssum og lög- reglubareflum komu óðara til móts við þá. Þegar yfirmaður þeirra sá að stórri hraðskeytlu á virkisveggnum var miðað á þá, gaf hann skipan um að hverfa strax heim að lögreglustöðvunum. Var þar óðara skotið á herþingi, og lögregl- an búin út með Winchester-rifla og þeg- ar lögð ráð til að fanga þessa landræn- ingja. Fjörutíu lögregluþjónum var skipað að vera með alvæpni við lög- reglustöðvarnar á Chicago Ave., undir umsjón yfirlögreglumanns Kiplers, og verja þann hluta sem aðallega lá fyrir stórskotum upphlaupsmanna. Hestur fyrir vagni hafði verið skotinn þegar garðsgætendurnir voru að forvitnast um þetta nývirki. Lögreglan gerði ýmsar ráðstafanir og bjuggust nú við að mæta öðru eins upphlaupi og hey- markaðsupphlaupinu um árið. Landspilda þessi, sem kaft, Streeter gerði kröfu til, er 30 til 50 milíónir doll- ara virði. Að hann þóttist eiga þetta land, er sprottið af því, að hann og kona hans strönduðu þar á sandrifi fá fet und an landi 1885. Sandrif þetta sást ekki á kortinu og þessi yfirgangssami siglinga- meistari, krafðist að hann ætti þetta ó- þekta land (sandrifið). Eftir því sem árin liðu, barst allskonar óhroði að þessu rifi, svo að úr því varð landspilda. Þá fyrst var farið að veit.a þvf eftirtekt fyrir alvöru, hvaða þýðingu krafa kaft. Streeter hefði. Landspilda þessi er nú orðin samföst við ströndina sem áður var. TJm þetta mál dæmdu síðan dóm- stólar Bandaríkjanna og gáfu þann úr- skurð, að landspilda þessi væri innan lögsagnarumdæmis Illinois-rikis. Lét kafteinninn siðan málið liggja um kyrt og dvaldi aunarstaðar. Kafteinninn og félagar hans gerðu nú allan viðbúnað, án þess nokkur vissi um, fyr en á laug- ardagsmorguninn. Yar þá lögreglu- stjóranum gert aðvart, en hann vildi ekki* ceitt að hafast fyr en lögreglan hefði komið sér saman við bæjarstjórn- ina um ákvarðanir um atlögu. Þess vegna ónáðaði lögreglan kafteininn ekki að fyrra bragði. Klukkan 3.15 e.m. sá herfoiingi Miles og fjórir félagar hans, að lögreglu liðið nálgaðist, og klifruðu þeir þá út yfir víggirðingar sínar og buðust að gef- ast upp fyrir lögregluliðinu, ogkröfðust f staðinn að þeir væru verndaðir gegn árásum síns eigin flokkr. TJppgjöfin var strax samþykt. Leyfarnar af liði kafteinsins fleygðu byssum sinum og hlupu i mannþröngina. Lögreglan tók tafarlaust umráð á þessum landskeka, með víggirðing og vopnum og öllu sem þar fanst. En kaft. Stree*e- fyrirfanst ekki þegar að var gætt og veit enginn um hann siðan. Á mánudaginn var vildi til stór- slys á La Belle vagnstöðvunum norðan við Montreal á C. P. R. brautinni. 15 mans meiddust meira og minna. í New York voru nýlega teknir fastir og sendir heim aftur tafarlaust tveir glæpamenn írskir. Þeir heita James Fitz Harris og Joseph Mullett. Þeim var nýlega gefið frelsi eftir langa innivist, af jarlinum yfir Cadogad, landstjóra í írlandi. Voru þeir dæmd- ir til lífstíðar fangelsisvistar. Þeir voru dómfeldir fyrir að hafa haft hlut- deild í morðunum, sem framin voru í Phoenix lystigarðinum 1882. Fréttir frá Cape Town á mánudag- inn var segja að French hersforingi væri kominn inn i Johannesburg. Wm. TVise, bóndi 10 mílur norður frá Anoka, Minn., sat við borð inn í húsi sínu á sunnudagskvöldið var og spilaði við konu sína og börn. Alt i einu var skotið inn um glugga. Sjð ára gamall piltur varð fyrir skotinu og féll niður dauður. Annað skot hitti 11 ára gamlan pilt, fór kúlan gegnum hann og tók af honum 2 fingur. Tíu skot hittu húsbóndann og særði hann til ólífis. Konan var skotin gegnum báða handleggina og í bakið. Hún er að eins ódauð enn. Tvær litlar stúlk- ur gátu forðað sér í afhús og varð þeim það til lífs. Engin veit hver sekur er i morðum þessum, en tveir menn hafa verið handteknir sem grunaðir eru um að hafa unnið glæpaverk þe ta. Nýlega er dáinn TFm. Amend. Hann átti heima í New York. Hann var viðurkendur að vera meiri ölsvelg ur en nokkur annar maður í Ameriku. Þegar hann dó var hann 43ára gamall. Hann hafði dvalið stöðugt á Bellewue- sjúkrabúsinu siðan 7. sept. siðastl. haust. Að jafnaði drakk hann 7 potta af bezta öli á dag. Hann svaf aldrei i verulegu rúmi um siðastl. 20 ár, neldur í nokkurskouar ruggustól. Hann sagði Dr. Dougherty, að hann hefði ekki þorað að leggia sig fyrir í rúmi. því að hann myndi kafna. Hann kvaðst hafa vegið 180 pd., 23 ára gam- all, en 7. Sept. síðastl. 460 pd. —‘Þegar hann fór inn í sjúkrahúsið, komst hann ekki inn um aðalhliðið, sem al- menningur gengur um, svo það þurfti að láta hann fara inn um hliðið sem vagnar eru keyrðir um, svo var hann digur. Þegar hann kom á sjúkrahúsið, var honum sagt, að hann hefði hína skæðustu lifrarveiki, sem þar hefði nokkurntíma þekst, Þegar hann hafði dvalið á sjúkrahúsinu 8 mánuði og 10 daga hafði hann lézt um nær því 300 pd þann tíma. Slitnir strengir. Eftir Stephan Q. Stephansson. I. GAMLÁRSKVÖLD, ÞRJÁTÍU ÁRUM SEINNA. Og við höfðum setið og vakað það alt, Og við höfðum drukkið það heitt eða kalt, I ofninum bálað upp brakandi eld Og brælt út með vindlum það gamalárs-kveld ! Og við höfðum rifjað upp leiki og ljóð Þar léku sér hlátrar og æskunnar blóð. Uns húsborðið,—gisið, úr grenivið skeytt, Og gljádúknum nýkevpta hulið og breitt— Var orðið að glímuflöt, garðinum hjá, Þar Geirmundur hælkrókur sigraður lá ! Og bekkur, úr espistokk unninn og nýr— Sem eltiskinnsfeldurinn, Ioðinn og hlýr Og móhrokkni, byrgði- -varð berjamór sá, Sem Bjarni stal kossinum Þuríði frá ! En ofninn, að stekkjarins kamplágu kró, Þar Kots-Gunna Staðar-Jón snoppunginn slóg ! 0g glugginn—sem þoldi svo kófheitt og kalt, Að “kíttið” var sprungið frá rúðunum alt— Varð Reiðarvatns skautasvell, rennhált og slétt, Þar Rafn vann á Skjóna á samhliða sprett ! Og kalkþveginn stafninn—sem ásinn lá á, Um alin og seiling manns gólflnu frá— Varð Dagmálanúpurinn heima, sem hann Sveinn Haraldson, gapinn, á skíðunum rann ! Og ógrópað fjalagólf—fimm álna breitt, Um feti þó lengra, en sporað og eytt— Varð Glófjallaheiðin, með geldsauða fjöld, Með grasafólk, svani, með stóðhross og tjöld; Með alt það sem árunum flmtiu frá Varð frjálsast og yngst, og við reynt höfðum á. Þó hugur vor safnaði alla tið að, Fanst okkur að kofinn vor rýmkva við það. Þó smátt væri rúmtak hans, inn komst þar öll Vor æska, vort föðurland, sær þess og fjöll. II. UNDIR LJÓSASKIFTIN. En loksins varð samtalið sifjað og sljótt— Það sígur að flestu er á Hður nótt— Og vindlarnir drógu víst dáminn af því Og dofnaða hressingin púnsinu í. Frá lágnætti var það sem alt hefði elst, Sem árið, er þá hafði’ úr tigninni velst Að skapinu sest hefði, skert okkar fjör, Og skilið þar eftir sinn lúa og kör. Við hristum það af okkur, leituðum lags, Að láta sem hlátur og vaka til dags Jafn eiginleg væri’ okkur enn eins og þá Á aldrinum tvítugs—sem minst höfðum á. Að ofninum stólinn sinn Ólafur bar ; í útdauða vindlinum kveykti hann þar Og reykti nú fastan, svo andlitið í Sá enginn, hann varð bæði maður og ský. í hng mínum gægðist fram grunsemi veik r Hann gufar upp allur í þvílíkum reyk Og verður að óséðum, holdlausum hug, Að heimkynnum æskunnar strokinn á fiug. III. TÍMAMÖRK OG EINKENNI. En þar kom nú samt, eftir svolitla þögn, Eg sá fyrir nefinu rofaði ögn ; Svo birti’ yfir ennið hans hrukkað og hátt Og hárið hans lokkaða, nú orðið grátt— Eg mundi það áður var eitt fyrir sig, Að árin þau tvö sem hann hafði’ yfir mig Mpr öfundsverð hamingja oft virtist, þá Er unglingar vórum og stærðinni að ná, Og verða svo fullorðinn fyrri en ég, The Home Life Association of Canada. Aðalskrifstofa í Toronto. ‘Höfuðstóll—ein millíón dollars.' I ill trygging í höndum sambandsstjórnarinnar. Lifsábyrgðarskýrteiui Home Life félagsins gilda hcar í heimi sem er. Eng- in höft eru lögð á skírteinishafa hvað snertir ferðalög. bústað eða atvinnu. Þau eru ömótmælanleg eftir eitt ár frá dagsetningu. ' Skírteinin hafa ÁBYRGST VERÐGILDI í uppborgaðri lífsábyrgð, pen- ingura og lánsgildi, eftir þrjú ár. Leitið upplýsinga um félagið og ábyrgðarfyrirkomulag þess hjá W. H. WHITE, ARNI EQQERTSSON, MANAGBR. GBNERAL AGENT. Mclntyre Block, Winnipeg. P. OIIox*245. PENINGAR LANADIR. ---------- Hægar mánaðar afborganir. Vér erum umboðsmenn fyrir hið bezta og ríkasta lánfélag sem bækistöðu hefir í Winnípeg. EIQNAST Laglegt og vel vandað einloftað hús (Cottage) á Alexander Avenue ? Það er úr timbri, á steingrunni og kostar $1200, TAKID VATRYQQINQ— f •*Thb Phoenix of london”. Það er hið elzta og bezta vátryggingafélag í heimi. Nares, Robinson & Biack, Bank of Hainilton t’lininbers. Og fær um að ryðja sér manndómsins veg. En hitt var samt líka í lund mfna fest, Að Láfa ég unni þess drengjanna bezt ! Nú horfði’ ég hann fimtugan öfundlaust á, Með ennið sitt skoraða, hárin sín grá— Jú, jafnað ég enn hefði aldnrsmun þann. Við engan í heiminum samt nema hann ! Hann leit til mín. Enn var hans augnaráð hlýtt Og augað hans ljósbláa hýrlegt og blítt Sem foi ðum, er kaus ég mér knappinn hans þar Sem kappsótt var glíman og bðndinn hann var Frá samleit að búsmala’ um brúnir og sel Eg brosið hans glaðlega þekti svo vel, Ef fjallþokan syrti og sólina fal Og samvalist höfðum í leit upp um Dal. “Nú sifjar oss dálítið,” hann sagði, “þar felst Mín sönnun, að við höfum mjög lítið elst, —Þó kallaðir séum við miðaldra menn— Fyrst morgunsvefn æskunnar fylgir oss enn ! Því það veit ég augljósan ellinnar brag, Að æða úr rúminu langt fyrir dag, Sem værðina flýji hún, vitandi samt, Að verði ’enni’ í nauðugu hvíldina skamt— En manstu, er lambærnar vöktuðum vér Og Víglundar-rímur ég kvað fyrir þér, —Þó lægi á hyllunni heima sú bók<— Er hallaði nóttu og sifja þig tók. I vöku og leik breyttist vosnóttin sú, Og Vand-ráður hét ég, en Tor-ráður þú. Þá söguna á ég þér ógoldna hjá, Og eindagi’ er gamlárið skuld þeirri á ! En áður þú borgar og byrjar á því, Við bollana fyllum og Rveykjum svo í.” Ég greip yfir hendina’ á honum, og kvað : Nei, hættu ! ég þegi ef gerirðu það. I þurtæmdu glasi mín andagift er, í öskunni gráköldu’ á vindlinum hér ! Cg svo er hún hótfindin sökum þeim í, H ún svíkur mig óðar ef breytt er frá því. IV. FORNAR SLÓÐIR. r .,....Eg hnitmiða’ ei ártal í hallandiöld ! Eg hleyp yfir þrjátfu gamalárs-kvöld Og geng með þér einum þann öræfa-veg, Sem enginn fór helzt nema þú eða ég: Fram Vindsvalahálsinn, frá Hlíð inn að Skeið, Það hálfu var sporstyttra almannaleið, Sem lá upp með Fossá um bæinn á Bug. Að bezt yrði færðin þar, datt oss í hug ; Því valla’ yfir flatlendið föunin var kleyf, En fokvindur snjóinn af Hálsinum reif. Og afgömul saga og vottföst það var : Frá veraldar upphafi’ ei lygnt hafði þar ! Á Norðra hann Suðri þar næddi upp kóf, Og Norðri hann Suðra í snjótiengju gróf. Sem karlarnir meinsömu’ í Ára-dal inn Þeir áfennið mokuðu hver yfr á hinn. Ef árfei 0? stjórnaði almennings-vit, Það irði’ ekki tjón fyrir nágranna-krit! Þann liðlangan dag hafði’ ei sólina séð, En sezt var hún löngu, og dagurinn með Á förum—og skammdegis-skfmunni brá. Af skugganum samþrengd og vatnsglætu-blá Drógst hula’ yfir snjóinn, og lognmjöllin létt Þar lá eins og hafdýpi botnlaust, en slétt. Og loftið var mógrátt og mjallgufu fylt, Smá-maldandi dauðafjúk viðsjálft, en stilt. Sem árs-skoðun fólksins um merkustu menn Og málefni landsins síns, slæddist þar enn ! llnion Brautl Int.crnntioii .%1 HEFIR KAUPIÐ ÞETTA ekkert MERKI Þ Ái £££ li ANNAÐ Eldsábyrgð. GUNNAR SVEINSSON útvegar elde- ábyrgð á hús og húsáhöld og búðargóss með sama verði og aðrir. Gott félag. aðalskrifstofa í vinnipeg. Enginn þarf að bíða eftir peningum lengur en þar til lögraætar kiöfureru sannaðar.

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.