Heimskringla - 17.07.1900, Qupperneq 2

HEIMSKRINULA 17 JULI 1900.
PUBLISHED BY
The IleimskrÍQgla News & Pnblishing Co.
Verd blaðsins í Canada og Bandar. 81.50
um árið (fyTÍrfram borgað). ' Sent til
ís’ands (fyrirfram borgað af kaupenle
um blaðsins hér) $1.00.
Peningar sendist i P. O. Money Order
Registered Letter eða Express Money
Order. Bankaávísanir á aðra banka en í
Winnipeg að eins teknar meðaiíöUuro.
R. L. Italdwinson,
Editor
Office . 547 Main Street.
P.o. BOX 305-
Horfurnar.
Það liggur í eðli mannkynsins
að vilja láta sér líða vei, haía sem
mestan arð af vinnu sinni og yfirleitt
að þurfa sem allraminst að leggja á
sig fyrir líflnu. Allir eru með sama
markinu, þessu marki brendir, og
þeir sem að jafnaði búa við beztan
kost, finna mest til, og eru möglun-
arsamastir þegar nokkuð ber út af
því vanalega. Því heflr verið hald-
ið fram af ýmsum, að af öllum stétt
um mannkynsins, sé bændastéttin
vanþakklátust við gjafarann allra
góðra hluta fyrir veittar veigerðir,
og kvarti sárast hvenær sem árferðið
veitir bóndanum minni arð vinnu
sinnar, en hann heflr átt að venjast,
eða álítur sjálfan sig eiga sanngjarna
og siðferðislega heimtingu á að fá
fyrir strit sitt og áhyggju fyrir dag-
legu brauði. Til þessa er nokkur á-
stæða, því að auk þess, sem bónd-
inn á landsbygðinni þarf, samkvæmt
stöðu sinni að halda sig fast og jafnt
að vinnu sinni allan ársins hringinn,
og verður þó oftlega fyrir ýmsum
áföllum sem honum eru mjög til-
finnanleg fyrir uppskerubrest, gripa-
missir og fleira þess háttar, þá vita
bændurnir, ekki síður en aðrir menn,
að undir velgengni þeirra er komin
velgengni annara mannflokka f
landinu. Undir afrakstri bóndans
er það komið hvort landsbúum
vegnar vel eða illa. Ef bóndinn
verður ár eftir ár fyrir uppskeru-
bresti, eða öðrum hnekki, af völdum
náttúrunn ir, þá hefir það deyfandi
áhrif á alla verzlun og iðnað. Þess
vegna er það svo áríðandi, og öllum
mönnum kært að bændastéttinni
geti vegnað sem allra bezt, að þeir
fái árlega góða uppskeru og sem
hæst verð fyrir allar afurðir búanna.
Hér í Manitoba eiga bændur
yfirleitt því láni að fagna að njóta
góðs arðs af atvinnu sinni. Löndin
í þessu fylki eru yflrleitt með þeim
frjóvsömustu sem hægt er að fá á
jarðríki, til kornyrkju og kvikfjár-
ræktar. Bændur eru því miklu
vanari að græða fé en að tapa þvf
við búskapinn, og víst er um það,
þegar árferði bannar þeim gróða,
þótt þeir annars haldi við, þá eru
þeir hvergi nærri ánægðir með af-
komuna. Ef að ársarðurinn af erf-
iði þeirra gerir ekki betur er fæða
búið og klæða skuldalið þeirra, þá
hættir þeim til að líta svo á að harð-
æri sé í landi.
Að bændurnir séu vanir að
græða, má marka að því, að ýmsir
raenn af vorum þjóðflokki, sem
byrjnðu búskap kringum árið 1680,
eiga nú eignir sem nema frá tíu til
tuttugu þúsund dollars, þrátt fyrir
það að þeir voru þá ekki nokkrum
efnum búnir og skorti alla þekkingu
á búskap, eins og hann er stundaður
hér í landi. Þessa framfór geta
bændur ekki sýnt á jöfnu timabili
nema þeir búi á frjóvsömum löndum,
og slík lönd fást óvíða nema í Mani
toba fylki.
Auðvitað er það aðgætandi, að
þeir eru tiltölulega fáir, íslenzku
bændurnir, sem hafa grætt svona
mikið fé á jafnfáuin árura En eins
er það líka satt að öllum fleygir
þeim áfrarn á löndum sínum. þó
árlegi gróðinn sé ekki feyki mikill,
þess vegna er það líka, að þegar
landar vorir eiga íirðugt uppdráttar
í bæjunum, eða þykirframför sín þar
vera of seinf'ara, þá fara þeir út á
land og reisa þar bú. Þetta er
greinileg viðurkenning þess að
mönnum hér er ekkert ókunnugt um
að það borgar sig að búa í Manitoba.
Stundum kemur það fyrir að
árferðið í þessu fylki hnekkir korn.
uppskerunni. Þegar það er af
völdum votviðra, þá hefir það ekki
áhnf á griparæktina nema að litlu
leyti, heldur að eins á gæði kornteg-
unda, uppskerumagn og markaðs-
verð. Þegai svo ber undir, þá heflr
það skaðleg áhrif, ekki einasta á
bændur, heldur einnig á almenning
manna. Lakara miklu er það þeg-
ar ofþurkar koma fyrir, því það
hnekkir grasvexki og við það verður
gripastofn manna, ekki síður en
korntegundir, í veði. En þetta kem-
ur, sem betur fer, mjög sjaldan fyrir
og það er víst óhætt að segja, að
síðan Islendingar komu til þessa
lands hafl grasspretta aldrei brugðist-
Þetta yfir8tandandi sumar hef-
ir verið með mestu þurkasumrum
sem hér heflr komið í mörg ár. En
þó hefði það ekki haft tilfinnanleg á-
hrif á uppskeruna, ef síðasti vetur
hefði ekki verið eins snjólítill eins
og raun varð á. Jörð var þurr
undan yetrinum og vanalegar vor.
rigningar brugðust því nær alger-
lega- Svo leið allur sáðtíminn og
fram í Júnílok að ekki rigndi svo
neinu nam, og bændur voru orðnir
vonlausir um meir en í mestalagi
hálfa uppskeru í haust. En svo
kom regnið í stórskömtum, yfir alt
fylkið, og setti nýtt líf oð þroska í
allan jarðargróður. Heybyrgðirnar,
sem áður virtust mundu verða rýrar,
verða nú í meðallagi að vöxtum, og
meir en nægar fyrir allan gripa-
stofn fvlkisins, auk þess sem mikið
er til af gömlum heyjum frá síðasta
ári. Sömuleiðis verða hafrar og
bygg í meðallagi að vöxtum víðast í
fylkinu og hveitiuppskeran verður
sumstaðar í meðallagi og sumstaðar
minni en það. Á hinn bóginn er
útlit fyrir að verð á hveiti og öðrum
korntegundum, verði í haust tals-
vert hærra en það var í fyrra, og
mörgum búfróðum mönnum telst
svo til að verðmunurinn á kornteg-
undum muni sem næst vega upp á
móti mismuninum á uppskerumagn-
inu á þessu og síðasta ári. Sé þetta
rétt álykun, og vér sjáum enga á-
stæðu til að efa að svo sé, að því er
snertir Manitoba fylki, þá eru horf-
urnar alt annað en ískyggilegar,
þær mega heita sæmilega góðar, og
betri miklu en þær voru fyrir 4 vik-
um, og betri en víðast hvar annar-
staðar í þessu landi. Þetta ættu
menn að hafa hugfast, og þetta ættu
nýkomnir landar vorir frá íslandi
að athuga. Það er auðvitað nokkru
minni daglaunavinna fjTÍr höndum
fyrir þá, sem koma að heiman í ár,
en æskilegt væri, en þó mun reyndin
verða sú, að þessa árs vesturfarar,
engu síður en þeir, sem hingað hafa
flutt á fyrri árum, munu flnna hér
víðlent starfsvið og nægilegt verk-
efni. Vér berum engan kvíðboga
fyrir velgengni þeirra sem koma
hingað frá íslandi á þessu ári.
Þínglok,
Manitobaþinginu var slitið á
flmtudaginn var, þann 5. þ. m., eftir
14 vikna setu, faá 29. Marz síðastl.
að undanteknum tæpum þriggja
vikna tíma sem þingmönnum var
veitt í Aprílmán. til þess að sinna
sáningu á löndum sínum, og öðrum
nauðsynjaverkum.
Þessi þingseta heflr verið með
þeim allra lengstu sem nokkru sinni
heflr verið i Manitoba, og lagasmíð-
ar langtum meiri en nokkru sinni
fyr. Als voru 114 lagafrumvörp
lögð fyrir þingið, af þeim voru yfir
90 staðfest og gerð að lögum, og
þannig bætast yfir 600 blaðsiður við
Iagabálka fylkisins. Mörg af lögum
þessum eru mjög naúðsynleg og þýð-
ingarmikil, svo sem fasteignalögin,
giftra-kvennalögin, kosuingalögin,
vínbannslögin o.fl, Vínbannslögin
voru staðfest af þinginu í einu hljóði.
Eitt af fyrstu frumvörpum sem
lögð voru fyrir þingið, eftir að
?50.000 bráðabyrgða fjárveiting
haíði verið gerð, var breyting við
skattlögin. Samkvæmt Þeirri breyt-
ingu eru kirkjur og aðrir helgisiða-
staðír ásamt með grunnlóðum þeii ra,
alt að tveim ekrum að stærð, undan-
skildar skattgreiðslu. Þessi lög
settu einnig reglur fyrir því, hve
mikinn verzlunarskatt skuli heimta
af Brandonbúum, og á hvaða grund-
velli sú skattheimta skuli gerð. En
fremur gáfu lög þes3i bæjarstjórn-
inni í Brandon valdtil þess að leggja
sérstakan ákveðin framleiðsluskatt á
sérstakar stofnanir, svo sem rafljós,
vatnsleiðslu o. fl. stofanir, og er sá
ársskattur frá $50 til $100, á
hverri slíkri stofnnn. Þessi
Iög ennfremur gera ákvæði um
skattalögur bæjarlóða í Winnipeg og
um sölu landa fyrir vangreiðslu á
sköttum og um skrátetningu “re-
gisteration” slíkra landa.
Lög um fasteignir í Manitoba.
Þetta er langt frumvarp, það nær
yflr 40 þétt prentaðaðar stórar blað-
síður. Frumvarp þetta er samdrátt-
ur fyrri fasteignalaga og gerÍK skír
ákvæði um öll efasöm atriði í fyrri
fasteignalögum, um sölu og “re-
gistration” landa sem seld eru fyr-
ir skatt i og annara landa, ákveður
skyldur og vald skrásetjara, gerir
ákvæði um leigumála veðsetningar
landa o. fl. þ. h.
Lög um eignir giftra kvenna,
samdráttur fyrri laga og við-
bætir við þau. Það markverðasta í
lögum þessum eru ákvæði réttinda
giftra kvenna til að gefa séreignir
sínar hverjum sem þeim þóknast, án
þess að þurfa samþykki bænda sínna
til þess, á sama hátt eins og ef þær
væru ógiftar, með þessu ákvæði er
þeim veittur sami réttur sem giftir og
ógiftir karlmenn nú hafa að lögum.
Á hinn böginn skylda lög þessi gift-
ar konur til þess að sjá fyrir upp-
eldi barna sinna, að jöfnum hlutföll-
um við feðurna.
Lög um íifggilding á stjórnar-
ráði fyrir Presbyteriönsku kyrkuna
Canada, þessi lög veita stjórnar-
ráðinu, sem valið er af söfnuðunum,
um fult vald yflr eignum kirkjunnar.
Lög um löggilding Wesley há-
skólans í Manitoba fylki.
Lög um friðun dýra. Eftir þeim
lögum má skjóta karldýrin frá 15.
Seft. til 1. Des., en kvenndýr eru al-
gerlega friðuð. Otter og Beaver eru
einnig algerlega friðuð og sömuleiðis
er bannað að stinga muskrottur.
Akurhænur má skjóta á tímabilinu
frá 1. Okt. til 15. Nóv., og endur
frá 1. Seft. til 1. Jan Brot gegn
þessum ákvæðum varða sekáum frá
$25 til $100.
Lög um giftingar. Þau skíra
ákvæði fvrri laga um lýsingar,
Tiög sem leyfa ‘ Canada Per-
manent and Western Canada Mort-
gage Corporation” að taka við og
stjórna öllum eignum “Canada Per-
manent and Western Canada”, og
“Freehold Loan” og “London and
Ontario Investment” félaganna.
Lf'ig sem sameina undir eina
stjórn “Manitoba Trust Company”
og “National Trust Company”, und-
ir nafni fyrnefnds félags.
Lög sem veita “Lc du Bonnetts”
námafélaginu að byggja verksmiðj-
ur á landeign sinni við du Bonnet
vatn og að leggja járnbrautirþangað.
Lögildingalög Brandon háskól-
ands og Baptist Convention fyrir
Manitoba og Norðvesturhéruðin.
Lög um erfðaskatt til fylkisins
af eignum Wm. sál. Ogilvies og lög
sem breyta erfðrskattslögunum þann-
ig að erí'ðaskatturinn er lækkaður á
litlum en hækkaður á stóruin dánar-
búum.
Lög sem veita formönnum bún-
aðarfélaga leyfi til að vera einnig
íormenn bændafélaga, þegar hvor-
tveggja þessi félög eru í sama héraði.
Lög sem leyfa Winnipegbæ að á-
kveða með aukalögum hvenær verzl-
unarbúðum skuli vera lokað á kvöld-
in og hvernig þeim lögum skuli
frain fylgt.
Lög sem ákveða aðöll þau lönd,
sem fylkisstjórnin nú áreða kann að
eignast, skuli vera f'ylkislönd og að
andvirði fyrir sölu þeirra landa
skuli renna í fylkissjóð (Consolidated
Revenue).
Lög sem veita verkamönnnm,
sem vinna við þreskingu, rétt til að
fá alt kaup sitt út borgað áður en sá
sem á þreskivélina fær nokkuð fyrir
vinnu hennar. Áður höfðu akur-
yrkjuve.kfærafélögin lagahald á vél-
unum og tóku allan vinnuarð þeirra
áður en verkamenn gátu fengið
kaup sitt, eða nokkurn part af því.
Þetta eru þýðingarmikil lög, og al-
gerlega í hag verkamanna, enda
fengu þau mikla mótspyrnu frá ak-
uryrkjuvéiasölum.
Lög sem gera verkstæðaeigend-
nm að skvldu að verja vinnuvélar í
verkstæðnm sínum svo, að fólki sem
þar vinnur só engin hætta búin af
þeim. Þessi lög voru samin í tilefni
af því að ung ísl. stúlka lét líf sitt í
verkstæði einu í Þessum bæ fyrir
nokkrum mánuðum, á þann hátt að
föt hennar flæktust um járnmöndul
sem hreyfði vélarnar. En möndull
þessi var ekki vf rinn með tréstokk
eins 6g átt hefði að vera. Laga-
bálkur þessi er langur og þýðingar-
mikill með því að hann leggur
strangar skyldur af ýmsu tagi á
herðar þeirra sem hafa verksmiðjur,
sem allar eru til hagsmuna og vernd-
ar vinnendur í verkstæðunum. Lög
þessi voru samin að tilhlutun verka-
manna hér í bænum, og eru félög
þeirra vel ánægð með þau, Yfir-
umsjónarmaður verður settur til
þess að hafa strangt eftirlit með því
að lögunum verði hlýtt, og liggja
sektir við broti á þeim.
Lög um tilbúning atkvæðalista.
Aðal ákvæði þessara laga eru, að
kjorskrárnaF skulu hér eftir samdar
eftir sveitalistunum undir umsjón
sveitaskrifaranna. Kjörskrárnar
skulu samdar árlega. Þær eiga að
vera í þremur deildum.
1. Þeir seð eiga atkvæði við
sveitakosningar að eins.
2. Þeir sem eiga atkvæði að eins
við fylkiskosningar og
3. þeir sem eiga atkvæði við
bæði sveitar og fylkiskosningar.
Lög um samning atkvæða-
skránna fyrir Winnipeg-borg. Þessi
lög gera hverjum kjosendaað Skyldu
að mæta persónulega fyrir þar til
settri nefnd, til þess að láta rita
nöfn sín á kjörkskrá. Með þessu er
komið í veg fyrir að nafn sama
mannsins sé sett oftar en einu sinni
niður á kjörskrárnar, eða að hægt sé
að setja fölsk nöfn á þær.
Lög um sameiginleg (mutua'/i
hagl-ábyrgðar félög. Þessi lög á-
kveða að engir aðrir en bændur geti
verið stjórnendur slíkra félaga.
Lög viðvíkjandi bæjarstjórninni
í Winnipeg. Þessi lög ákveða að
skattgreiðendaskrár bæjarins megi
hér eftir fullgerast af matmanni bæj-
arins, en ekki af skrifara eins og
áður var. Þessi lög voru samin sam-
kvæmt beiðni fleirtölu þeirra. sem
skipa bæjarstjórnina.
Iiög sem ákveða vald Ekóla-
stjórna til þess að taka peningalán í
skólaþarfir.
Lög sem leyfa stjórninni að
legg3a skatt á sveitir f'ylkisins til
þess að borga nauðsynlegan dóms-
kostnað, að undanteknum kostnaði
við dámhusið í Winnipeg. Það er
ætlað að $20,000 haflst saman á
þenna hátt.
Lög um að leggja skatt á járn-
brautir í Jlanitoba fylki, 2% á allar
inntektir til enda ársins I9O2, eftiv
það 3% af öllum inntektum.
Lög um að leggja skatta á
banka og aðrar peninga- og auðfé-
lagsstofnanir.
Lög um friðun vissra fuglateg-
unda.
Lög uin að veita tveim félögum
leyfi til að byggja raf'magn-spor-
brautir milli Winnipeg cg Selkirk
og norður að Winnipegvatni.
Lög um verndun gífta kvenna
í vissum tilfellum. Þessi lög veita
konum rétt til þess að heimta upp-
eldi sitt af eignum mans síns, þó hún
hafl skilið við hann, ef ill meðlerð á
konunni, sífeldur drykkjuskapur eoa
vanrækslu framfærslu skyldunnar
heflr’vei ið orsök til skilnaðarins.
Lög um að lækka laun þing-
manna, úr $500 í $400, fyrir hverja
lingsetu.
í þetta sinn var þó þingmönn-
um borgað $600 hverjúm, samkvæmt
beiðni allra þingtnanna, að ráðgjöf-
unum undanteknum, vegna þess
hve þingsetan var löng og á arð-
sömum tfma ársins.
Lög um að rakarabúðir skuli
vera lokaðar á sunnudöguin.
Lög sem tryggja réttindi þeirra
sem halda hótel og greiðasölnhús,
gagnvart kostgöngurum, sem ekki
borga fæði sitt skilvfsMga.
Lög um bann gegn vínsöiu í
fiilanitoba fylki, takmarka vínnu-
nautnina meira en verið hefir. Uin
þessi löjí; verður rætt síðar hér í
blaðinn.
Mörg fleiri lög voru samþykt af
þinginu, sem vér nennum ekki að
telja upp, en sem öll hafa þýðingu,
mörg frumvörp voru einnig endur-
bætur á eldri lögum og viðbætir við
þau, og látum vér þeirra ógetið.
Nokkur frumvörp voru feld í þing-
inu, tvö þeirra veru flutt af Dr.
Neilson, eitt af Mr. Roblin, eitt af
ritstjóra Hkr., það var viðvíkjandi
krabbameinalækning, og skal þess
síðar getið.
Laurier fer lengra en
Kruger.
Bandarikjamenn, sem eru nýkomnir
frá Klondike, segja sig furði ekki á því,
þó Bretar fari í ófrið við hina fámennu
en harðfengu þjóð í Transvaal. Þeir
segja að meira en helmingur af íbúum
i Dawson City séu Bandaríkjamenn.
Fyrir tveimur árum voru þar 2/3 Banda
ríkjamenn, en nú liafa námurnar við
Cape Nome dregið meira en helming af
uámamönnum burtu frá Dawson, sem
eru þegnar Bandarikjanna, er höfðust
við innan Bretaveldis veturinn 1898 og
1899. Þeir Bandarikjamenn, sem nú
búa í Dawson City, eru duglegustu og
atorkusömustu mennirnir, sem þar
eiga heima. I tilefni af óþolandi stjórn-
arfyrirkomulagi í Canada viðvíkjandi
námuvinnu, hafa námamenn orðið fyr-
ir ýmsum óþægindum, og jafnvel glæp-
samlegum rangindum, svo er náma-
reglugjörð stjórnarinnar óhentug og
afieiðinga-ill. Nú hafa námamenn
hafið almenna umkvörtun um hana og
heimta lagfæringar. Þeir mótmæla
námatollinum, sem er 10 cents af
hverju dollarsvirði af gulli, sem unnið
er í námunum, og heimta hann afnum-
inn. Sömuleiðis heimta þeir að fá rétt
til að senda fulltrúa á sambandsþingið,
fyrir Yukonhéraðið. Þeir uppástanda
að þeir fái lagaleg réttindi til að hafa
hlutfallslegan þátt í löggjöf og stjórn
Norðvesturlandsins. Þeir lýsa þvi yfir
að þessi 10 centa skattur sé hreinasta
okurgjald, og hafi Kruger forseti i
Transvaal ekki leyft sér einu sinm að
ganga eins' langt í því t illiti, sem
stjórnin í Canada. En hvað svo sem
sé um það, þá hafa Dawson búar ný-
lega staðhæft það, að þeir bí.rguðu
meiri peninga i tekjulið Canadastjórnar
í samanburði við fólksfjölda, heldur en
stjórnin i Pretoria fengi frá útlending-
um í Johannesburg. Um þetta getur
hver og einn fengið nægilegar sannan-
ir, sem þess óskar.
Um hungursneyðina á
Indlandi.
Sú greinilegasta og fnllkomnasta
lýsing á ástandinu á Indlandi, er lýs-
ing sú sem lávarður Curzon sendi ný-
lega til borgaistjórans í Lundúnum á
Englandi.
Lvsingin er bygð á þeim grund-
velli sem ómögulegt er að hrekja. Hún
sýnir eínnig hvernig hjálparfénu er
varið í þarfir uauðlýðandi fólks.
Meðal regnfall á Iudlandi hefir
verið um síðastliöin 30 ár, 41 þuml. á
ári. Árið 1896 nam regnskorturinn ð
þuml. Árið 1899 gekk “monsoon” (stað-
vindur á Iudlandi) sem olli uppskeru-
brestinum i ár, og var regnskorturinn
síðasta ár 11 þuml. Svona mikill regn-
skortur að staðaldri, sem hér er t.alinn,
hefir aldrei átt sér stað fyr í veður-
skýrsluin Indlands. I miðjum Maí-
manuði 1897 voru 205,000 ferh.mílur
undir sániriKU, og f .Ikstalan sem atti að
lifa af þessu, var 40 milliónir. En una
raiðjan Mhí í vorerleiö, var búið að sá
i 417,000 fei h.mílur (eðft nálega þ'iéja
p'.11 af l„i di , indterska keisaradæinis-
íns) og 54 milliónir mauný' eiga að
framíærast á uppskei unni- 1 Maímán.
lí-97 þáðu 3 milliónir. 811 þúsundir
manna styrk fra stjórninni. eu í vor á
saraa tíma náði þurfalingatalan 5 mil.
607 þús. Nú í yfirstandandi mánuði
(Júuí)eru það 15 af hundraði af allri
brezk-indversku þjóðinni, sem stjórnin
annnst um að öllu leyti. Viðvikjnndi
útbýtingu á gjafafé, segir lávarður
Curzon svo:
Fiá Október byrjun 1899, þegar
neyðin byrjaði og til Desember uæstk.
áætlar stjóruin að hún eyði fimm mili-
ónum og einum fjórða pund sterling
beint í mat handa alsleysingjum. Tvæi
milión pd. sterling til útlána og ófyrir-
sjáanlegs brúks. Emnig J úr mil. til
beinna útlána sem í flestum tilfellum
verða aldrei endurgoldin, fyrir fénað og
útsæði rn. fl J úr mil. til tveggja
þriirgja héraða, sem hallærislán. Þrátt
fyrir þetta, er neyðin og bágindin tak-
markalausari en svo, að þetta ait nánda-
nærri hröknvi undir núveraridi kring-
umstæðnm”; bætir Curzon lávarður við.
Þessi síðustu orð gerðu íbúar Canada
vel í að athuga, og leita svaru hjá
drenglyndi síuu og samvizku.
565 ofr 567 llsiin Str.
Næstu dyr fyrir sunnan Brunswick.
Fremstir allra
Gestir á sýninguna munu finna hér
baztu bg ódýrustu búðina í bæ
þessum til að kaupa í alskyns
karlmanna fatnað, skótau, tösk-
ur o. s. frv.
Allar vörur vorar eru af beztu teg-
und. Vér kaupum ekki gamlar
vörur sem kunna að hafa legið
á búðarhyllum svo árum skiftir.
Vér kaupum að eins frá verkstæðun-
um, og ætíð fyrir peninga, og
og fáum því afslátt frá vana-
verði. Af þessari ástæðu er það
að vér getum ætíð selt ódýrar
en keppinautar vorir.
Sýningin — kjörkaupin
í öllum deildum búðarinuar
Stígvél og skór.
Sterkir karlmannaskór $1.15
með einföldum sólum fyrir
sumarið.
Beztu kálfskins Dongola skór
frá $2.75 til $3.00 virði, vér
fleygjum þeim nú í kaupendur
fyrir að eins $1.25.
Kaiimammfatnaður.
5.000 karlmannaskvrtur af öllum
tegundum. Tweed skyrtur
enskar Oxford-skyrtur og sterk-
ar dúk-skyrtur, léreftsskyrtur,
enskar og ameríkenskar, með
stífuðum og óslífuðum brjóstum.
Svartar satin-skyrtur og allar
mögulegar tegundir af skyrtum
vanaverð $1.00 til $1.50, okkar
verð er 55 cents.
Karlmanna sumarnæifainaðir á 45c,
65c, 85c og $1.00 hver fatnaður.
ICarlmanna strigabuxur fyrir 75c.
Karlmarina ullarföt, með vaðmáls-
vígindum, $3.75, $6.50, $9.50
0g $9.75 hver fatnaður. Þetta
eru alt ensk föt.
Töskur, sjónpípur, af öllum stærðum
og gæðum, alt með lágu verði.
Nýjar vörur á búðarborðinu á hverj-
um degi.
VBÓR GEFUM
Red Trading
Stemps.
Cor. Rupert St.