Heimskringla - 11.10.1900, Blaðsíða 1

í§) ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦'
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
Hitunarofnar.
Amerík-
enskir loft-
heldir hitunarofnar frá $3.25 til $18.00.
Vér höfum ágæta eldastó
fyrir $15.00. Bezta verð á öllu
WATT & GORDON,
J Coknbr Logan Avk. & Main St.
^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦í
!♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Hengilampar, borð
Lampar. lestrarstofu-lampar.
Sjáið vorar margbrey tilegu
vörur og vöruverð. Hvergi
i betra nó ódýrara í borginni.
♦ WATT& GORDON,
♦ Corner Looan Avb. & Main St.
♦
!♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ «•♦♦♦♦♦♦♦«♦♦♦♦♦♦♦♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
xv. ÁR WINNIPEG, MANITOBA 11. OKTÓBER 1900.
Frjettir.
Markverðustu viðburðir
hvaðanæfa.
All-mikil herdeild af Þjóðverjum
háðu nýlega bardaga við 8000 Boxers
suður frá bænum Tien-Tsin í Kína.
Þjóðverjar urðu fyrir svo miklum
mannskaðu að þeir urðu að hverfa und-
an.
Stórfeldur fellibylur æddi yflr
part af Minnesota og Wisconsin ríkjun-
um. íbænum Biwabek dóu 4 menn,
en 30 særðust af völdum vindsins. Um
hálf milíón dollars virði af eignum eyði-
lagðist í bylnum.
2o Tin plate yerkstæði í Bandaríkj-
unum, sem hafa staðið lokuð í síðastl.
3 mánuði, byrjuðu aftur að vinna á
mánudaginn var. Þar fengu 15,000
manna stöðuga atvinnu. En það þýð-
ir lífsuppeldi fyrir 75,000 manna alis.
Gufuskipið Cawrier kom nýlega frá
Borneyju til London á Englandi og
hafði farið ferðina, sem er talin 9250
mílur, án þess að brenna kolum eða við.
S-áp þetta brendi Borneyjar-olíu og
var henni sprautað inn i eldstæðin und-
ir gufukötlunum með. þar til gerðri
sprautu.t Éigendur skipsins halda því
f ram, aðíþetta eldsneyti sé ódýrara og
að öllu leyti þægílegra en kol til að
framleiða gufuafl og að skipið hafi geng
ið með meiri hraða þessa ferð en að und
anförnu, þegar kolum var brent. Á
Borneyju kostar hvert Ton af þessari
olíu að eins 30 Shillings. Hvert ton
af olíu tekur upd 34 cubik fet af rúm-
máli skipsins í stað ,45 cubik fet fyrir
kolatonnið. Þegar kolum er brent,
þurfa 16 menn til að kynda undir kötl-
unum, en að eins 6 menn þegar olíu er
brúkuð." Skipið eyddi 24 tons af olin á
sólarhring, í stað 35 tons af kolum með-
an þau,voru brúkuð.
Stórveldin hafa komið sér saman
um að^biðja Kínastjórn um $200,000,000
skaðabætur fyrir herkostnað þann sem
þauihafa orðið fyrir í tiiefni af uppreist
inni í Kína. En ekki hefir þessi krafa
enn þú veriðiformlega löeð fyrir stjórn-
ina.
Molson-bánkinn hefir gefið út árs-
skýrslu yfir starf sitt og sýnir hún að
bánkinn hefir á árinu grætt rúmlega
$308,000.
Eldur kom’upp í opinberri liknar-
stofnun í bænum Dundas í ;Ontario í
síðusru viku. Það var stórt þríloftað
hús og 200 alsleysingjar; margir rúm-
fastir, höfðu þar skýli. Þessum vesal-
ingum ',varð með naumindum bjargað
lífs úr eldinum. Þó er sagt að enginn
hafi brunniö til dauðs.
Gufuskip kom Jnýlegafrá Skagway
með 307 farþegjaifrá Klondike og með
þeim li milíón dollars í gullsandi.
Herdeild þýzkrahermanna háði ný-
lega orustu við 2000 Boxers og lauk
henni svo, að 400 Boxers féllu, en Þjóð-
verjar mistu 5 menn,
All-margir innflytjendur frá ýmsum
stöðum í Bandaríkjunum eru að flykkj
ast inn í Norðvesturhéruðin í Canada.
Nánustu skýrslur segja að yfir 12,000
manna hafi flutt frá Bandaríkjunum á
þeim 9 mánuðum, sem liðnir eru af
þessu ári. Um 1309 af þessu fólki hefir
sezt að í Manitoba, hinir hafa flutt
vestur í land. Innflutninga umboðs-
menn þar syðra telja víst að innflytj
endastraumurinn verði mikill að ári
norðör til Canada.
Bretarhalda áfram hernaðt í Suð
ur Afríku. Hurt harshöfðingi hefir
verið ínánd við Búana rúmau mánað-
artíma og háð ýmsar smá orustui.
Hann náði 96 föngum, 2270 uautgrip-
um og 3,380 sauðum. Buller varð bet-
ur til fenga, hann náði 150 herteknum
Búum, 6000 nautgripum, 3000 sauðum
og 160 farangursvögnum hlöðnum með
matvælum og miklu af skotfærum.
Col. Arthur Lynch, sem um langan
tíma hefir verið í Suður-Afríku að
hjálpa Búum, segir að stríðið sé langt
frá því að vera útkljáð. Hann telur
Búa eins fjölmenna nú eins og þeir
yoru um það leyti, sem Johaunesburg
var tekin af Bretum, og telur þá allvel
búua að vopnum og vistum. Roberts
lávarður hefir gert Maxwell hershöfð-
ingja að landstjóra yfir Transvaal hér-
aðinu og hefii hann vald til þess að
semja þau lög fyrir landsbúa, er hann
álítur heppilegust undir núverandi
kringumstæðum.
Búlgariu-herinn, sem um undan-
farinn tima hefir staðið vígbúinn á
landftmærum Rúmeniu.hefir verið kall-
aður heim aftur. Rúmeniustjórnin hefir
einnig látið her sinn fara heimleiðis.
Sýnist því sem algerð sætt sé fengin
milli þessara smáríkja.
Ottawa-bær er að stækka. Hefir
nú 58,193 íbúa.
Yfir 70,000 ,pund af púðri og dyna-
mite, sem geymt var í jarðhúsi, 'um
míllu vegar frá bænum Evelth f Minne-
sota, sprakk í loft upp á sunn-daginn
var. Húsin í bænum nötruðu og alt
lauslegt fói á harða flug á svipstundu.
Um 200 rnanns í bænum meiddust,
sumir til bana. Óþektur maður hafði
verið í þessu jarðhúsí skömmu fyrir
sprenginguna og hefir ekki spurzt til
hans síðan.
Breta stjórn hefir sent $800,000 til
Canada fyrir fatnað, sem keuþtur var
í Caúada handa brezkum hermönnum í
Kina.
Dans- og spilahúsum hefir verið
loka-ð i Dawson City. Nú er þar talin
siðferðisbezti staður,
5000 pilagrímar héldu til í stórhýsi
nokkru i Pétursborg. Eitt af loftgólf-
unum brotnaði og féllju þeir sem uppi
voru niður á þá sem voru á neðra gólfi
Þar létu 4 menn og 36 konur lífið sam-
stundis og margir meiddust stórkost-
lega.
Tvöfalt morð hefir verið framið hjá
bænum Boissevain hér í fylkinu. Tveir
menn að nafni Charles Davis og Jaeob
Smith, fundust í gömlum brunni þar
hjá bænum þann 7. þ. m. oghöfðubáð-
ir verið skotnir i höfuðið. Menn þessir
höfðu selt Walter Gordon, frá Ontario,
eigur sínar; annar seldi honum land
sitt fyrir $6,500, en hinn seldi honum
hesta og akuryrkjuverkfæri. Það er
haldið að Gordon þess’ hafi drepið
báða mennina til þess að komast hjá
að þurfa að borga þeim skuldir sínar.
Þetta mál verður nákvæmlega rann-
sakað af yfirvöldunum.
Maður einn í New York sagði ný-
lega um eftirspurn eftir Bicycles, að
hún væri að fara stórum minkandi.
Honum fórust þannig orð: "Eftir-
spurn um Bicycles hefir minkað stór-
kostlega á sessu ári, og vér höfum
geymsluhús vor algerlega full af óseid-
um hjólum. Not þessara reiðhjóla er
að likindum komin á sitt hæsta stig,
og sem skemtifæri eru hjólin búin að
sjá sitt fegursta. En það má vænta
þess að þau haldist við sem flutnings
færi. Framtið þeirra verkstæða, sem
nú smíða reiðhjól, er komin undir því,
hve fljótt þau breyta til með fram-
leiðsluna og snúa henni up; í fram-
leiðslu á sjálfhreifi-kerrum. Okkar fé-
lag hefir nú 2 verkstæði, sem búa til
þessar sjálfhreifikerrur, og við ætlum
að byggja fleiri verksmiðjur. En það
stendur á þvi, að auðmenn vilji leggja
peninga sina í slik fyrirtæki. Sjálf-
hreiti-kerrurnar verða að fullkomnast
smátt og smátt á sama hátt og gert
hetír verið með reiðhjólin. Eg hefi svo
mikla trú á framför í framleiðslu þess-
ara sjálfhreifivagna, að ég spái því, að
innan 10 ára verð; fleiri sjálfhreifi-
kerrur notaöar í stjóbæjum þessa lands,
en nú eru þar hestar.
Eftirfylgjandi bréf úr Þingeyjar-
sýslu dags. 10. júlí s, 1. er nýkomið
hingað vestur:
”Það stendur yfir þessi góði hey-
skapur. svo jeg er hálflatur að skrifa.
En af því þú átt í hlut verð ég að rita
þér nokkrar línur. Eg byrja þá á
Heimskringlu og óska ritstjóra hennar
og henni, góðrar framtiðar með öll sin
málefni sem lúta að velferð lands og
þjóðar, og ekki er henni tekið ver en
Bergiuu, jafnvel þó margir hafi hnýtt í
Baldvin fyrir ‘frammistöðu hans sem
agents og fagurmæli hans um Ame
ríku, sem hann var svo lýttur fyrir hér
á árunum, og svo fyrir Hagskýrslurn-
ar góöu, sem mest var rifist út af. Ann-
ars eru talsverð vanskil á vestanblöð-
unum sem send eru hingað til landsíns.
Til dæmis eru póstar ekki skildir til að
flytja uema víssa þyngd, en það sem
er fram yfir eiga þeir aukaborgun fyrir
Nú kemur t. d. ’Hkr.’ í aukuflutning;
pósturinn afsegir að taka hana nema
borguð sé þyngdin og það þarf að tak-
ast af póstsjóðnum, en það þykir nú
ekki gott að sóa honum fyrir tíutning
á Ameríkublöðum. Svo liggja heilir
pakkar tímum saman hér á pósthúsun-
um, einkum í Reykjavík, þar til strand-
ferðir verða, þá loks komast þau alla
leið til viðtakenda.
Ef einhverjir vilja fara til Ameríku.
þá rísa allir blaðamenfl upp og svo em-
bættlingar og ætla af göflum að ganga
yfir slikri fíflsku. Þessir menn kenna
Ameríku farganinu um alt sem hægt
er að tína til, landi og lýð til uiður-
dreps. Það er alt kent Ameríkuferð-
unum; þær fari með allan vinnukraft-
inn úr landinu og þó séu allír eða
flestir á hausnum þar vestra. Alt á að
vera þar eintóm báginði og sumir segja
blátt áfram hallæri. En þó telja þessir
sömu menn ekki eftir sér að ota sveit-
ar ómögum og öðrum sem álitnir
eru líklegir til að verða þurfamenn hér
heima, vestur umhafið og telja þá víst
að þeir hafi sig þar vel áfram og svona
er látið. En sannleikurinn er, að vest-
urferða fýsnin er mest að kenna þeim
siálfum hér heima.
Þeir eru margir hér heima ærðir
út af þessum vesturfara æsingi og
kenna það nú í sumar alt bæði S. Chr.
stofersson og svo prestunum. En þetta
er alt saman hauga vitleysa; heldur er
það alt fyrir peningasendingar frá
fólki vestra til vina og vandamanna
þeirra hér heitna. sem sé: sihækkandi
útgjöld og álögur í ýmsum myndum og
þetta er einatt blöðum þeirra sjálfra,
hér heima, að kenna að menn flýja
lauðið. Sífjölgandi skólar og launa-
viðbætur, vistarbandið leyst, allir viljs
í kaupstaðina, sem geta, að minsta
kosti er pað fjöldi; sumir fara að sjón-
um og enn aðrir á einhvérn menta-
skóla, Kaupgjald hækkar, vinnufólk
fæst ekk; nerna það hafi svo og svo
rnikið um sig og einhvern frítíma til
náms. Svo Jmá bóndinn bera alla út-
gjalda byrðina á bakinu hvernig sem
alt veltur. Alt þetta er innlent, það
keuur engum öðrum við en þeim hér
heima sjálfum. Þetta eykur sundrúng
og ósamlyndi. Bóndinn sér hvernig í
öllu liggur hann sér að með þessari út-
gjaldabyrði þá má hann til að flýja;
hann sér ekki ráð til að borga öllum
stéttum eins og honum er uppálagt og
svo afar hátt kaup til vinnulýðs, ef
nokkuð þess kyns fæst, einkum
karlmenn. Svo er um þá sem vinna
hvort það eru vinnumenn eða kaupa-
raenu; þeir sjá að vinnuþyggendur geta
ekki borgað og þá er ekki um annað að
gera, en að hafa sig eitthvað burtu.
Blessaðir prestarnir þykja auðvitað
einna vestir: mestu blóðsugurnar, þeir
séu bráðónýtir, búnist aldrei, verstu
menn á þingi og þar fram eftir. Það
er víðar pottur brotinn en með prest-
ana í Ameríku. En þelta er alt rangt,
því sé nokkrum mönnum misþyrmt í
orðum og ræðum og riturn þá eru það
e nmitt prestarnir. Þetta er alt hér
innlent, en auðvitað hata agentar gert
nokkuð að verkum, en það er um garð
gengið fyrir löngu, því nú í einni tíð
hafa aðgerðir þeirra verið bæði strjál-
ar og krsftlitlar, eins mun hafa verið
um prestana, þeir hafa aldrei gert stór
an usla, þótt þeir hefðu viljað, jafn ó-
v i nsæ 1 i r menn. Þeir komu hér á
Húsavík og það hefur enginn nefnt á
nafn að þeir hafi talað um neitt þess-
konar; en það gaus upp í eihverju blaði
í Reykjavík að þeir hefðu æst menn upp
en það var náttúrlega eftir mótstöðu-
menn þeirra hér heima, enda bendir nú
bréf í ,Hkr.‘ á að ekki sé aðjverða álit-
legt að vera hér. Auðvitað hafa þeir nú
mikið tii síns máls. en hitt er og svo
satt, að sé ofurlítið skynsamlega farið
að ráði sínu, þá má komast hér af ef
ekki er alt látið ganga i taumlausu ó-
hófi og sívaxandi eyðsíu, eem alt eyði-
leggur Það er kannske munur a kröf-
umSsem nú eru gerðar til eins cganrars
en þegar við vorutn að alast upp. Hér
var stofnað bindindi fyrir nokkrum ár-
um, og fóru margir í það. einkum ung-
lingar.en nú eru margir farnir úr þvi
aftur. Það er eins og gengur að sitt
líst hverjum, einkum er það furða um
gamlar konur, sem eiga að hafa átt
diykkjumenn, að þær skuli vera hvað
æstastar móti bindindi, en þó er það
svo; þeir sem einna mest eru framtaks-
samir i bindindismálum fá hvað mest
ónot hjá hinum. Hvort þetta dafnar
eð a deyr út, er ekki gott að segja
en það er stór furða að menn skuii
aldrei sjá það ógagn sem vínið gerir
þegar það er misbrúkað sem oft vill
verða. En það er eins og það sé ekk-
ert það málefni til sem mönnum getur
komið saman um. hversu sjálfsagt sem
það virðist vera að öllum sýnist það
sama’*.
BRÉF FRÁ NOME.
Strandaður í Nome, umkringdur af
ísþöktum sjónum og snævi þöktum Al-
aska-fjöllum, á eyðisandskaga út við
yztu takmörk jarðarinnar, skýlislaus,
peningalaus, eldiviðarlaus, vinnulaus,
matarlaus, með lnfcuu grimma Alaska-
vetur við dyr sínar. Guð minn góður !
Hvilíkt þó ástand !Þetta er hin nýja El-
Dorado, þeUa hið nýja land fátæklings-
ins, sem básúnað var út um allan heim
fyrir svo stuttu og sem menn i tuga-
þúsunda vísí yfirgáfu heimili, vini og
ættingja til þess að leita gæfunnar,
Síðastl. vor biðu menn óþreyjufull-
ir eftir því að ísinn leysti af Bærings-
sjónum til þess sem fyrst að geta kom-
ist til hins fyrirheitna landsins. Tím-
inn kom, skip eftir skip lagði út á hafið
þúsund eftir þúsund skildi ‘‘civilizati
on” að baki sér til þess að reyna lukk-
una í Nome. Menn frá tíestum lönd
um heimsins, menn af öllum möguleg-
um sortum, menn, sem aila æfi sina
höfðu leitað eftir þessum dýrmæta
málmi, sem svo undurmargir eru reiðu-
búnir að gefa fyrir líkama og sáljmenn,
sem ekki höfðu hugmynd um þótt þeir
findu nægtir af gulli, hvernig þeir ættu
að,skilja það frá sandinum. Þe>r lentu
i Nome, til þess að finna sig gabbaða
og vélaða á hinn svívirðilegasta hátt.
Fjaran sem menn höfðu bygt vonir sín-
ar á, var runnin út. Þar sem gull
fanst í svo ríkura mæli, að það borgaði
sigaðvinna; hver einasti lækur var
tekinn upp, sem fundu nálægt Nome,
eins nærliggjandi hæðir og fjöll, sem
menn héldu að gullið hefði komið úr,
þar af leiðandi var ekkert land að fá
fyrir fólk það sem inu kom á degi hverj
um í þúsunda vísi og hafði trúað geipi-
söv.um, sem gengu af þessu plássi. Ekki
heldur var bægt að fá atvinnu. Fyrst
var vatnsleysi svo mikið, að ekki var
hægt að þvo sandinn; annað: margir
lækir voru lokaðir vegna þess þeir voru
undir hendi laganna. 3—4 kröfðust
sömu námunnar. Hér var því ekkert
fyrir þennau fjölda að gera, Menn ráf-
uðu um með hendurnar í.tómuui vösun-
um með vonleysis 'svip á andlilinu. —
Rán tíðkuðust mjög. Morð voru svo
að segja daglegur viðburður um tíma.
Varla kom sá morgun fyrir að mað-
ur ekki heyrði, að einhver hefði ent sína
angistarfullu daga með því að taka sttt
eigið lif nóttina áður. Taugaveiki og
bóia gaisuðu og drápu fólk hrönnum
saman. Að síðustu varð ástandið svo
voðalegt. að civic-stjórn fékk eigi við-
ráðið, ,svo .herréttur var settur. Nú
streymdi fólk í hundraða vísi með hverj
um bát, sem fór frá Nome, bæði hing-
að upp, eins út. Þó verða tugir þús-
unda. sem ómögulegt verður að komast
burtu nema þeim verði hjálpað af
Bandaríkjastjórn, þrátt fyrir það sem
ég nú ihefi sagt, á námabærinn Nome
sér framtíðarvon; þar er gull víða í
lækjum og sumstaðar i talsvert rikum
mæli; með mátulega mörgu fólki getur
hann orðið góður.
En Nome verður aldrei land fátæk-
lingsins, þangað hafa þeir ekkert er-
indi, þar eð alt goll berandi lander upp
tekið, ;en námar fást ekki nema fyrir
afarverð.^Annars ætti fólk að gá al-
varlega að sér áður en það bleypur eftir
þessum gullsögum. Það er ekki ein-
asta Nome,|sem menn eru narraðir til
af verzlnnar- j,og Transportation-félög-
um. heldur hefir sú raun á orðið að þau
leika þetta nær sem þau geta, og all-
staðar. Þessum náungum hryllir ekki
við, þótt iþeir^viti fyrir fram, að þeir
séu að senda :nenn út í opin dauðann,
ef þeir að eins geta náð i skildingana,
þá er þeim nóg.
Þið, blaða- verzlunar- og skipafélög
sem í þetta sinn hafið narrað þúsuudir
af mönnum út á eyðikjálka veraldar
innar, sitjið með ánægjubros á vörum
yðar yfir peningunum, sem þið hafið
narrað út úr. þessu fólki. Þið sitjið inn
í hinum stásslegu húsum yðar, um-
kringdir af öllum þægindum hins ment-
aða heims. Ó, hversu lítið þið finnið ti;
hins skerandi hungurs, sem þessir vesa-
lingar verða að líða yðar vegua. Hversu
lítið þið finnið til hins nístandi vetrar
kulda, sem þessir menn verða að þola
í hinum verstu hreysum um hinn níst-
andi dimmu Alaska vetrarkvöld. Ó,
hversu lítið þið látið yður varða um hin
stynjandi brjóst og hin deyjandi and-
vörp mannanna, sem eru aðgefa upp
andann. Ó, hversu lítið þið finnið ti;
táranna, sem væta vanga ástrfkra vina
og ættingja út um allan heim, þó eru
þeir bræður yðar. Þér náðuð því sem
þér v oruð eftir. Hvað koma yður svo
afleiðingarnar við?
Bildfbll.
Úr bréfi frá North Dakota, dags.
3. Október 190o.
.... Hér hafa gengið óvanalegar
rign ingar og ótíð, svo aðheylöndin eru
öll meíra og minna í vatni og meiri
partur af heyjum ónýt eða litt æt fyrir
nokkra skepnu. Uppskeran leit út fyr-
ir að verða i meðallagi áður en rigning-
arnar komu. En af rigningunum eru
stakkar meira og minna drepnir, en það
sem er í “shocks* iitur út fyrir að verða
alveg ónýtt.
Barnaveikindi hafa gengið mjög
skæð hér meðal landa og 8 börn hafa
dáið nú á rúmum 'mánuði og ekki út
séð hvað af þeim kann að deyja enn
Fyrst fengu þau mislinga og síðan kig-
hósta og sumarveiki.
Einhver náungi hefir sent oss ein-
tak af St. Thomas Times, dags. 27. f.
m. Þetta blað flytur nálsga tveggja
dálka langa grein frá John J. Samson
að Akra, N. Dak., þeim sem hélt hér
snjalla ræðu á Islendingadaginn í sum-
ar. Greinin er andmæli gegn Demó-
krata pólitikinni i ísl. dálkunum i Tne
Pink Paper. Grein þessi er all-harðorð
í garð Demókrata og aðferð þá sem þeir
viðhafa i þvi að útvega sér Isl. frá Ca-
nada tTl þess að upplýsa lýðinn þar
syðra í pólitiskum málum og stjórn-
fræði. Þykir greinar höf. engin von til
þess, að sá maður geti fært lesendum
sfnum óhlutdrægan fróleik. sem hafi
sérstaka köllun tii þess að rita um
stjórnmál frá flokkslegu sjónarmiði
Höf. finnur það að Bryan, að hann sé
of stefnulaus, en régjarnt að aka segl-
um eftir vindi; þannig hafi hann nú
kastað silfurmálinu til hliðar, af þvi að
hann hafi sannfærzt um, að 16 móti 1
þýddi eiginlega ekki annaðenþað, að
hann tapaði 16 áhangendum fyrir hvern
1, er hann fengi með því að standa við
prógram sltt. — Þetta atriði er skarp-
ega og að vorri hyggju rétt hugsað hjá
Jóni. En það álítum vér rfcngt hj
honum, að gefa í skyn. að Bryan hafi
ekki gert annað í hernaðinum, en að
bcrjast við "mosquitoes” i herbúðunum
Það hefði verið betur ósagt. Annars er
grein Jóns mælskulega samin og rituð
á ágætu máli. Maðurinn er auðsjáan-
lega eins pennafær eins og hann er
mælskur á ræðupalli. Enda hafa ýms
blöð syðra tekið þessa grein hans upp
og telja hana ágætlcga ritaða.
Nýkominn Þjóðólfur getur um ný-
afstaðnar kosningar á Islandi. I
Reykjavík vann Tryggvi bánkastjóri
Gunnarsson móti Jóni Jónssyni, Val-
tysliða. í ísafjarðarsýslu unnu þeir
Skúli Thoroddsen ogHannes Hafsteinn
—sinn af nvorum flokki. í Borgar-
fjarðarsýslu vann Björn Bjarnason, bú-
fræðingur, móti séra Þórhalla Bjarnar-
syni, Valtýsliða. I Skaptafellsýslu
vann Guðlaugur sýslumaður Guðmunds
son móti Dr. Jóni Þorkelssyni yngra,
sem fékk 8 atkvæði í allri sýslunni.
Guðlaugnr er Valtýs-siuui, en Jón
þjóðstjórnarmaður. Fer Þjóðólfur mjög
höröum|orðum um þá Mýrdælinga fyrir
framkomu þeirra i þessari kosningu.
Segir þá skortaimanndóm og vitsmuni
og ekk; eiga að mega njóta kosningar-
réttarins. Það var einkennilegt við
kosninguna þar eystra, að ekki skyldi
fást nema 8 a.enu i allri Skaptafells-
sýslu, sem bæru næga tiltrú til eða
virðingu fyrir Dr.) Jóni, þótt hann
sé þar fæddur og uppalinn.til þess að
greiða honum Jatkvæði, og víst hefir
það sjaldau borið við á íslandi eða ann-
arstaðar, að nokkur inaður hati svo
boðið sig fram til kosninga, að hann
næði ekki ^meira.en 8 atkvæðum i öllu
kjördæminu. Menu, sem þannig eru
kyntir, ættu ekki að vera að vasast í
stjórnmálum. í Skagafirði náði Ólafur
Briem kosningu og Snnnanlands séra
Magnús Andrésson á Gilsbakka. Frek-
ari fréttir enn þá ókomnar.
Hrói Hóttur
Ensk þjóðsaga íslenzk þýðing
eftir Halldór Briem
er komin út á minn kostnað. Hún er
7 arkir að stærð (212 blaðsíður) í átta
blaða broti. Prentuð með drjúgu letri
á góðan pappír. Frágangur hinn vand—
aðasti,
Saga þessi, sem á ensku heitir
Robin Hood; er gamansaga. en þó sönn
sögusögn, er liggur til grundvallar cg
hafa Englendingar jafnan haft miklar
mætur á henni, og mörg stórskáld
þeirra haft hetjuna Hróa Hött, að yrk-
isefni.
Hér er byrjun sögunnar:
Fyrir nærri 700 árum á dögum
Hinriks konungs aunars og Rikarðar
ljónshjarta, var norðantil á Englandi
alræmdur stigamaður, er Hrói Höttur
hét. Nær því um alla Norðurálfu hefur
verið sungið og kveðið um hin djarf-
mannlegu glæfraverk þessarar nafn-
frægu hetju, og hin undarlegu ætíntýri,
sem hann komst i. Hann hefir og janf
an verið þjóðkappi Englendinga, svo
sem fornskáld eitt kveður:
Sagan um hann Hróa Hött
og hraustan Litla Jón
lifa í minni lýða
um lofsælt Engla-frón.
Hrói höttur, sem menn ætla að
heitið hafi réttu nafni Hróbjartur Fitz-
oon, var kominn af háum stigum. Hann
var fæddur í hinum fagra bæ Lochsley
í héraðinu Northingham hér um bil
1160. Á unga aldri var hann hinn fríð-
asti sýnum, hárið jarpt augun stór og
dökkblá, og blikuðu eins og stjörnur
himinsins. Hann var einhver hinn
gjörvulegasti ungra manna í því héraði,
skaut mauua bezt af boga, var hinn
suurpasti giímumaður, og bar þvi eiatt
hærra hlut í héraðsmálum þeirra.
Vísurnai sem koma fyrir í sögunni
hefur þýtt skáldið séra Matth. Jochum-
son.
Verðið er einungis
45 cent s.
Sagan verður tii söiu hjá mörgum
þeim, sem verið hafa útsöiumenn minir
að almanakiuu undaniaiið.
Þeir, sem eigi ná til útsölumanna
ættu að senda mér pantanir sínar, á
ásamt andvirðinu. Þeir sem senda borg-
un fyrir 4 eintök fá það 5. i isöiulaun,-
Olaínr S. Þorgeirsson.
644 William Ave ,
Winnipeg, Man.
Æíiminning-.
Hinn 15. dag Agústmán. þ. á. andað-
íst i Selkir k eftir 19 daga þunga sjúk—
dóms og banalegu meikiskonan Ingi-
björg Eggertdóttir, fædd á Seljum í
Helgafellssveit á Islaudi árið 1826. For-
eldrar hennar voru: Eggert sál. Fjeld-
steð, föðurbróðir Andrésar óðalsbónda
frá Hvítárvöllum, Þorbergs Fjeldsteðs
hér í Ameríku, sem mörgumer að góðu
kunnur hór, og þeirra systkyna. Hún
ólzt upp hjá foreidrum sinum, þangað
til hún var 27 ára tíömni, að húu gift-
ist Sigvalda Þorvaldssyui, barnlausum
ekkjumauni. Hanu dó i Selkirk fyrir
6 árum. Var samverutimi þeirra hjóna
41 árog sambúð hin ástríkasta. Þau
tíuttust til Ameríku fyrir 24 árum frá
Kyrkjufelli i Eyrarsveit. Systkyn
lugibjargar sál. sem nú eiu á liti, eru:
Lárus ódaisbóndi Fjeldsteð á Kolgröf-
um í Eyrarsveit, Ari Fjeldsteð, smiður
frá iugjaidshóli, Sturlaugur í Selkirk og
Eggert bóndi í Minnesota.
Þeim hjónum varð 7 barna auðið, af
þeim lifa 3 uppkomnir "myndarlegir
menn í Selkirk: Kristján, Hjörtur og
Þorvaldur. Siðustu ár æli sinnar
dvaldi Ingibjörg sál. hjá Þorvaldi syni
sínum og dó hjá honurn í hárri elli, 74.
ara gömul. Fyrst eftir lát mauus síns
bjó hún með souum sínum, Hirti og
Þorvaldi. Banulegu sína bar hún með
mestu þolinmæði og staöfestu. Var
eins og hún fengi nýjan sálarstyrk þá, í
þeim þunga krossburdi, því að annars
var að mun hjartveik Synir hennar
og tengdadætur gerðu alt sitt til að
létta henni sjúkdómsþjáningarnari
sömuleiðis heiðurshjónin, Þorlákur
Guðmundsson og Guðuý Jónsdóttir í
Selkirk, sem vöktu yíir henni, nótt eft
ir nótt. Útförhinnar iátnu fór fram
hinnl6. Agúst; hélt séra Bjarni Þórar-
iusson húskveðju yfir henni, en sera
Steingrímur Þorláksson jarðsetti hana
og hélt ræðu við gröfina.
Það sem einkum einkendi æfiferil
Ingibjargar sál. voru þessar dygðir:
Guchræðsla, reglusemi, starfsemi og
trúmeaska. Hún var ástríkasta móðir
börnum sínum og mátti ekkert vamm
þeirra vita. Hennar er minnst raeð
þakklæti af sonum hennar, tengdadætr •
um og börnum þeirra, sömul. af vensla-
mönnam Ödrum og vioum.