Heimskringla - 31.01.1901, Blaðsíða 3

HEIM6KRINGLA, 31. JANÚAR 1901
Bara bréf.
SPANISH FORK, HTAH1. Jam 1*01.
B. L. Baldwinson, ritetj. Hkr.
Heiðraði herra:—
I von nnc, að þú hafir notið gleði-
legra jóla, og ósk til þín um hagsælt
nýár, og heillaríka framtíð, á hinni
nýupprunnu öld, sezt ég nú niður til að
rita þér fáeioar línur; ekki samt að
gamni mínu, eins og ýmsir gera, þá er
þeir rita bréf til kunningja sinna, held
ur til að inna þér verðskuldaðar þakkir
fyrir jólablað þitt af Heimskringlu,
sem ég meðtók í gærmorgun, með
skilum, en hefi verið að lesa í dag, mér
til hinnar mestu ánægju og dægrastytt-
ingar.
Já, ég verð að endurtaka það aftur,
að mér hafi verið bæði ánægja og
dægrastytting i að lesa þetta jólablað
þitt af Hkr., með myndunum, kvæðun-
um og ræðunum, sem það hafði með
ferðis. Ég las það fyrst eins og lög
gera ráð fyrir, og svo aftur; og síðast í
þriðja sinni og hef ég þó varla enn,
lesið það nógu oft. Því, svo hefir inni
hald þess gagntekíð huga minn, að ég
mun þess lengi minnugur verða, — Hið
sama mætti ég og tjá þór frá hendi og
hjarta allra lesenda blaðsins, hér í voru
bygðarlagi. Það ljúka allir upp sama
munni með það,^ að blaðið hafi verið
hreinasta afbragð; hið lang bezta af því
tagi, sem vér höfum átt að venjast nú
í langp, tið. Vilég því á ný eudurtaka
þakklæti vort allra til þín, fyrir hið á-
nægjulegasta og skemtilegasta jólablað,
og óska þér og blaðinu til langra og
heillarikra lífdaga.
En, áður en ég enda bréfið, eða
enda þessar fá línur, langar mig til að
mega segja fáein orð meira, um efni
jólablaðsins, eins og það stendur mér
fyrir hugskotssjónum.
Hið fyrsta sem ég veitti eftirtekt,
og varð eins og byrjun á þvi að vekja
upp gamlar og góðar endurminningar
frá liðnum dögum, var letrið sem
nafnið Heimskringla var prentað með,
mér þykir það svo fallegt og tilkomu-
mikið. og þess hefi ég saknað einna
mest, síðan hin nýja Hkr, — eða hvað
þið viljið kalla það — byrjaði tilveru
sína. því það er einmitt sama letríð og
Hkr. hafði upphaflega: Þ. e. blaðið sem
brann um árið, þegar hra. Jón Ólafs-
son var ritstjóri. Vildi ég því óska, að
Hkr. hóldi áfram að hafa þetta letur á
nafni sínu, já gera það eins og nýtt
framfarastig til að byrja með tuttug-
ustu öldina.
Þar næst verða fyrir lesaranum
'‘myndir og æfiágrip íslenzkra þing-
manna f Ameríku”, og þar eð ég er
meira og minna kunnugur öllum þess-
um þingmönnum, get ég sagt,að mynd-
irnar eru ágætlega prentaðar, og æfiá-
gripin skynsamlega og réttilega rituð,
Ætti slikar myudir, og æfiágrip ýmsra
fleiri vorra mest leiðandi m anna hór í
Veaturheimi, hvort sem þeir eru þing-
menn, prestar, eða aðrir embættismenn.
Verzlunasmenn, læknar, lögrfæðingar
eða bændur, að birtast við og við, í
blöðum vorum, því mér virðist að það
mundi hafa heillarik áhrif í för með
sér; mundi upplífga menn til framsókn-
ar og frama, hér á hinni nýju, vestrænu,
fósturjörðu vorri.
Þá er jólaávarp þitt til íslendinga
mikið vel hugsað, og tilhlýðilegt, i
sambandi við efni og innihald jóla-
blaðsins.
Þar næst kemur Jólanóttin, eftir
G. A. Dalmann, mikiðgóð, og jafnvei
Meistaraleg lýsing á mannfifinu — svo
langt sem það nær — hér i Ameríku.
Svo kemur Jólaförin eftir Snæland
bæði skáldleg, stórkostleg, spámannleg
ogef ég mætti svo að orði kveða kyujale.
hugsjón, sem hcfundurinn skoðar með
viðburði framtíðarinnar, að hundrað
árum hér frá liðnum. Að vísu kemur
sumt þar fram á sjónarsviðið, sem ég
frá minu spámannlega sjónarmiði get
ekki fallist á, eða trúað að nokkurn
tfmageti átt sér stað; t. d. eins og að
100,000 íslendingar verði í Winnipeg,
eftir 100 ár, að forseti lýðveldisins, heiti
Leifur Lýðsson! og að Reykjavik telji
þá 200,000 ibúa. Ég skalsamt fallast á
þetta, með dálitlum breytingum, og
eru þær þessar : að fólk af íslenzkum
œ 11 u m, ekki íslendingar,verði 100,000
í Winnipeg um næstu aldamót, og eins
að forsetinn sé af ísl. œttum, en ekki
alíslenzkur, því það mundi tœplega
geta bo'ið sig, cg hið sama finst mér
með ibúa tölu Reykjavíkur. Það yrðu
risalegar framfarir í fólksfjölgun sem
Island tæki á 100 árum, þar sem fólks-
talan á öllu Islandi, siðan það fyrst
bygðist, 1026 ár, hefir aldrei orðið hærri
en 125,000, ef það hefir nú annars
nokkurn tíma verið svo ntargt? Því
sagnir um að það hafi verið það] fyrir
svartadauða eru engau vegin áreiðan-
legar.
Að öllu öðru leyti, en því er ég
hefi nú upptalið, felst ég á ritgerð Mr.
Snælands, og óg finn mér skylt aðþakka
honum fyrir hana, ekki einasta frá
sjálfum mér, heldur í nafni þjóðar
vorrar,
Mr. Snœland er skáld og rithöfund-
ur mikill, hér á meðal Vestur-ísleud-
inga. Vér höfum mörgum sinnum. haft
þá ánægju, að lesa skáldsögur hans í
Hkr., og “Valið”, skáldsaga eftir sama
höfund, ber ljósan vott’um skáldskap-
ar- og rithæfileika höfundarins. Hefir
mig oft furðað á því, að hinir svonefndu
mestu og beztu fræði- og vísindamenn
vorir, skuli ekki hafa getið Snælands
og ritverka hans.. Má vera samtjað svo
sé þó eigi hafi ég séð það, en samt
grunar mig að lítil brögð muni þar að
verið hafa. Mr. Snæland er líklegast
fátœkur maðsr og það er líklegast or-
sökin til þess að frœðimenn vorir hafa
ekki veitt honum neina sérstaka eftir-
tekt. Hann er má ske einn af þeim
sem “fyrst verður frægur, fjörs þá
eru burtliðin dægur”, en slíkt er ekki
ný, heldur gömul saga í heiminum,
bæði hjáokkur Islendingum ogfleirum.
Margir af mestu snillingum. og spek-
ingum heimsins, sem mest gagn og
sóma hafa unnið fósturjörð, bókment-
um og tungu, hafa ekki verið viður-
kendir, sem svoleiðismeun fyrri en þeir
voru allir, því síður að þeim vœrí rétt
nokkur hjálparhönd í baráttu sinni fyr-
r tilverunni. Er ekki Snæland í þesara
manna tölu? Er hann ekki að leitast
við, að sá perlum og gullkornum i vorn
íslenzka bókmenta-akur? Jú, þaðer
hánn áreiðanlega að gera. En hvað
höfum vér gert fyrir hann í staðinn?
Hvað gerum vér annars fyrir alla þá
sem auka og efla bókmentir vorar,
rithöfunda og skáld? Launum vér
þeira starfa þeirra eins og vera ber,
ónei, launin eru vanalega að þeir eru
kallaðir “letingjar. slúðurhálsar og
slæpingar”, og margt fleira þaðan af
verra. Þ. e. á meðan þeir aru á vegin
um með oss. en þegar þeir eru liðnir,
förum vér að hæla þeim og dást að
þeim, og erum þá viljugir til að gefa
nokkur cent, jafnvel dollara, til að
reisa þeim verðskuldaðan minnisvarða,
þegar þeir eru dauðir, og þurfa einkis
með. Mundi það nú ekkj vera heppi-
legt framfarastig, fyrir oss íslendinga á
þessari nýju öld að snúa dálitið við
blaðinu, brjóta ísinn, og liðsinna þeim
mönnum fjármunalega, sem ár og síð,
eru að útbita oss andlegum gullkornum
og gimsteinum, heldur en að fara að
reisa þeim skrautlegan og dýiaa minn-
isvarða, þegar þeir eru gengnir veg
allrar veraldar?
Látum oss hugleiða þetta, í hvert
skifti sen vér sjáum fallegt kvæði; fal-
lega sögu í blöðum vorum, eða þegar
einhver n j bók kemur út frá nýjum eða
göralum rithöfundi. Látum oss hug-
leiða tilganginn, gagnið og ánægjuna,
sem þar fylgist að. Róttum höfundin-
um ætíð örvandi hjálparhönd. Kaup-
um og borgum það, sem þeir miðla oss
af andans auðlegð »inni; styrkjum þá
og styðjum, lífs enekki liðna.
Jæja kunningi, ég er nú víst búinn
aðeyða alt of löngum tíma í þetta mas
við þig, en samt get ég ekki endað
bréfið utan ég minníst hinna indælu
kvæða, sem jólablaðið flytur oss sem
flest eru frá alþektum höfundum, sem i
mörg ár hafa alið oss á ódreirs rjóma,
en sáralitlar þakkir fengið i staðinn.
Jólarósinn er prýðisvel til fallin
saga, og á vel við tækifærið, með öðr-
um orðum jólablaðið, en þó skara
“Aldamót” fram úr; því þar geta
menn séð í stuttu máli skarpfega dregna
pennamynd af öldinni sem leið, ogþeirri
sem nú er að að byrja. Vér vonum að
mega njóta þeirrar ánæju að fá að sjá
og heyra aðal-stefnu nýju drotnÍDgar-
innar, sem oss er heitið í niðurlaginu,
því hana megum vér ekki missa. H
Með kærri þökk á ný fyrir jóla-
blaðið til þín, Ofr allra þeirra er að því
hafa stutt, ásamt beztu nýársóskum til
allra lesenda Hkr. er ég þinn
með virðingu.
E, H. Johnson.
Vjer seljum alskonar
Karlmannafatnad
FYRIR
LAQT VERD
til allra sem þarfnast þeirra.
564 Main Street.
Gegnt Brunswick Hotel.
ALLAR TEGUNDIR AF
Qólfteppum i
574 Jlain Str.
Telefón 1176.
ffooiiiie Restaarant
Stærsta Billiard Hall i
Norð vestrlandinu.
Fjögur “Pool”-borð og tvö “Billiard”-
borð. Allskonar vín og vindlar.
liennon & Hebb,
Eigendur.
MANITOBA
and
Northwestern R’y.
Time Card, Jan. lst, 1900.
IFbd Eb’d
WinnipegLv.Tues.Thurs.Sat. II 15
Winnipeg Ar. Mon. Wed Fri. 20 45
Portage ía Prairie Lv. Tues.
Thurs. Sat 13 25
Portg la Prairie Mon. iVed. 4’r. 1835
GladstoneLv.Tues. Thur.Sat. 15 05
Gladstone Lv. Mon. Wed. Fri. 1815
.N eepawa Lv. Tues. T'hur. Sat. 1603
Neepawa Lv. Mon. IVed. Fri. 15 55
Minnedosa Lv.T’ues.Thur.Sat. 17 00
Minnedosa Mon. IFed. Fri. 15 15
RapidCitv Ar. Tues. Thurs 18 20
Rapid City Lv. Wed. Fri' 1315
Birtle Lv. Sat. 1915
■“-'rtle Lv- Tues. Thurs. 19 30
i-.rtie Lv. Mon. TFed. Fri. 12 30
Binscarth. .Lv. Tues. Thurs. 20 50
Binscarto Lv. Sat. ‘20 34
Bínscarth Lv. Mon. 1125
Binscarth Lv. Wed. Fri. 1105
Russell Ar. Tues. Thur, 2140
Russell Lv. Wed. Fri. 9 40
Yorkton.... Arr. Tues. Thur. 120
Yorkton Arr. Sat. 2330
Yorkton Lv. Mon. 8 30
Yorkton Lv. (Ted. Fri. 700
W. R. BAKER, A. McDONALD,
General Manager. Asst Gen. Pas. Agt
Það er engin góð mat-
vara eins ódýr og eng-
in ódýr vara eins göð
sem sú, er vér bjóðum yður í búð vorri
daglega og viku eftir viku, það eru
kostaboð á öllum brauðtegundum i
samanburði við það sem öunur bakari
bjóða, því varan er g ó ð .
.W J. Boyd,
370 og 579 Main Str.
OLI SIMONSON
MÆLIR MEÐ SÍND NÝJA
Slantoaiiai Hotel.
7IH Main Str.
Fæði $1.00 á dag.
THE CRITERION.
Beztv vín og vindlar. Stærsttog bezte
Billiard Hall í bænum. Borðstofa
uppi á loftinu.
JohnWiIkes,
eigandi
Ganadian Pacific
RAILWAY-
FLJÓTASTA og bezta ferðin til
austurs. Með svefnvögn m til
TORONTO og MONTREAL.
TIL VESTURS gengur lestin beint
til SEATTLE, VANCOUVER og
í KOOi’ENAY héraðið-
NIÐURSETT FARGJALD til CALI-
FORNIA, HONOLULU, JAPAN
og alira vetrar aðsetursstaða.
EF ÞER hafið í hyggju að ferðast til
EVRÓPU þá leitið upplýsinga
hjá næstu C. P. R. umboðsmönn-
um, eða ritið
Lyons Shoe Co.Lti
J 5.»« llain btreet.
hafa þá ódýrustu og bezta
barna-flóka-skó, sem fáanleg-
ir eru í þ^ssum bæ.
Komið or- skoðið þá og
spyrjið um vtíiðið.
T. IsÝÖ JM S
490 llain St. •• Hiuuipeg Man.
OKKAR MIKLA-
FATA=SaLA
HELDUR
ENN AFRAM
Vvið höfum ennþá fínlega og endingargóða
Tweed alfatnaði tyrir.................
$10.50
12 svarta worsted stutttreyjn-
alfatnaði (square cut)...
Þessa viku gefum við einnig helmingi meiri
“Trading Stamps” með öllum drengjafötum
$10.50
Drengjabuxur á 25 og 50 cents.
10 dusin hvitar skyrtur
25C. hver.
DEEQAN’S
55ÓMain Str.
flANITOBa.
Kynnið yður kosti þess áður en þér ákveðið að taka yður bólfestu
annarstaðar.
íbúatalan í Manitoba er nú.............................. 250,000
Tala bænda i Manitoba er................................ 35,000
Hveitiuppskeran í Manitoba 1889 var bushels.............. 7,201,519
“ “ “ 1894 “ “ 17,172.888
“ ‘ “ 1899 " “ 27,922,230
Tala búpenings í Manitoba er nú: Hestar.................. 102,700
Nautgripir................ 230,075
Sauðfé..................... 35,000
Svin...................... 70,000
Afurðir af kúabúum í Macitoba 1899 voru................... $470,559
Tilkostnaður við byggingar bænda í Manitoba 1899 var.... $1,402,300
Framförin i Manitoba er auðsæ af fóiksfjölguninni, af auknum
afurdum lan.lsins, af auknum járnbrautum, af fjölgun skólanna, af vax-
andi verzlun, af vexti borga og bæja, og af vaxaadi vellíðan
almennings.
í siðastiiðin 20 ár hefir ræktað land aukist úr ekrum............. 50,000
Upp í ekrur........................................................2,500,000
og þó er síðastnefnd tala að eins einn tíundi hluti af ræktanlegu landi
í fy.lkinu .
Manitoba er hentugt svæði til aðseturs fyrir innflyténdur, þar er
enn þá mesta gnægðaf ágætum ókeypis heirailisréttarlöndum og mörg
uppvaxandi blómleg þorþ og bæir, þar sem gott er til atvinnu fyrir
karla og konur.
í Manitoba eru ágætir frískólar fyrir æskulýðinn.
I Manitoba eru mikil og fisksæl veiðivötn sem aldrei bregðast.
í bæjunum IVinnipeg, Brandon, Selkirk og fleiri bæjum mun dú
vera vfir 5,000 fslendingar, og í sjö aðal-nýlendum þeirra í Manitoba,
eru rúmlega aðrar 5,000 manna. Þpss utan eru í Norðvesturhéruðunum
og British Columbia um ‘2,000 íslendingar.
Yfir ÍO millionír ekrur af landi i Sianitoba, sem enn þá
hafa ekki verið ræktaðar, eru til sölu, og kosta frá $2.50 til $6.00 hver
ekra, eftir gæðum. Þetta land fæst með vægum kaupskilmálum.
Þjóðeignarlönd i öllum pörtum fylkisins, og járnbrautarlönd með
fram Manitoba og North IVestern járnbrautinni eru til sölu.
Skrifið eftir nýustu upplýsingum, kortum o. s. frv. alt ókeypis, ti)1
JOHN A. DAVIDSON,
Minister of Agriculture and Immigration,
WINNIPEG, MANITOBA.
52 Lögregluspæjarinn.
fram hjá Pálskyrkju til hægri handar. Þaðan
eftir Belimce götu og er kominn í Manbenze
götu 55 innan tíu mínútna eftir að hann fékk
.fregnina,
Þegar þangað kemur, hittir hann samstund-
is Marcillac, sem áður er getið. Hann hefir set-
ið hreyfingurlaus allan timann við glugga á vín-
sölubúð rétt á móti. Hann segir de Verney að
Hermann hafi farið fyrir ‘20 mínútum og Jolly á
eftir, en siðan hafi engin lifandi vera farið inn í
húsið nr. 55.
“í hvaða átt fór Hermann?” spyr de Verney
með ákafa..
“í sömu átt og hann er vanur”, segir Mar-
cillac og yftir öxlum. “Hann stefndibeint út á
aðalgötuna; hann hefir aitaf farið þangað síðan
viðfyrst veittum honum eftirtekt”.
“Var hann nokkuð öðruvisi en hann átti að
sér ?”
“Nei, ekki svo að ég yrði var víð”.
“Þetta Þykir de Verney undarlegt; hann
hafði búist við að Hermann hefði saknað bréf-
anna og hann því mundi á einhvern hátt haga
ferðum sínum ólíkt því, er hann var vanur að
gera, þar sem hann hafði nú ekki helminginn af
leyndardómsbréfinu, hélt hann að hann færi
ekki á fund þess, er hefði hinn lielminEÍnn.
“Eg held annars að hann hafi gengið nokk-
uð hradar eu liann á að sér að gera”, segir Mar-
cillac. Og er auðséð að hann segir þetta i því
skyni, aðláta de Verney heyra að hann hefði þó
haft augun hjásór og tekið eftir ölla.
“Jæja !" svarar de Verney, ' ef alt er í lagi,
Lögregluskæjarinn. 53
þá þætti mér fróðlegt að skoða; fangagæzlukon-
an skilur víst hvernig í öllu liggur”.
“Já, húnveit það alt saman !” svarar Mar-
cillac. “Hún lætur okkur fá lykilinn að her-
bergjum hans. Nei, bíðum annars við. Hann
er hérna !”.
A meðan þeir eru að tala saman, hafa þeir
gengið ,yfir götuna og eru rótt fyrir utan glugg-
ann hjá fangagæzlukonunni. Hún starir á þá
ýgld og grettin eins og gömul ugla og fær Mar-
cillac lykilinn.
‘,Sýndu mér herbergin hans”, segir de Ver.
ney i lágum hljóðum; þeir fara upp á þriðja loft,
þar sem Hermann leigði þrjú litil herbergi þeim
megin í húsiuu, er frá götunni sneri.
De Verney gengur inn þegar hann hefir lok-
ið upp dyrunum og segir: “Marcellac! gerðu
svo vel að fara ofan og fá kerlingunni lykílinn
aftur. Við þurfum engann lykil til þess að læsa;
það þarf ekki annað en að skella aftur hurðinni.
EC svo kynai að vilja til, að Hermann kæmi
skyndilega, þá láttu hana fá honum lykilínn
orðalaust. Eg ætla að treysta því að mír heppn
ist að komast fram hjá fautinum á stígnum, því
þar er dimt ! Þegar þú hefir fengið kerlingunni
lykilinn, þá gerðu svo vel að fara út og reyna að
sjá um að þrællinh komi*mér ekki að óvörum;
taktu yel eftir öllu hans atferli. ef hann kem-
ur !”
Marcillac ætlar út, de Verney kallar á eftir
honum og segir: “Hafðirðu nokkurt merki þeg-
ar þú skoðaðir herbergið hans i fyrra skiftið?”
“Já”, svarar Marcillac. “Þú sér ad blæja
56 Lögregluspæjarinn.
ryki i efnafi-æðisrannsókDarstofu !Ég ætti þó að
hafa svo mikið vit í hausnum, að skilja bað, að
ein einasta rykögn gæti eyðilagt fyrir honum
alt þess háttar. Nei, efnafræðingar hafa ekki
ryk nó möl íhúsura sinum”.
Þetta virðist líka vera rétt athugað; alt er
svo hreint og þokkalegt, sem vera má. Þó hefir
enn ekki verið breitt yfir rúmið og er það ljós
vottur þess að búandinn hefir farið út í flýti. Á
borðinu eru tvær brauðsneiðar ósnertar, kafíi-
kanna og dálítið af smjöri. Alt.þetta sýnist
benda til hins sama, nefnilega. að Hermann hafi
þurft að flyta sér um morguninn. “Fyrsthann
flýtir sér svona miklð í burtu, þá.getur hann
eins flýtt sér heim aftur !” hugsar de Verney og
heldur áfram að njósna. Honum dettur ekki i
hug að imynda sér að hann sé alfarinn; það er
>vo margt sem mælirá móti þvf, Fötin hans,
yfirfrakkinn hans. nokkrir hreinir kragar, ný-
komnir úr þvotti og fleira, er næg vitni þess að
hann muni ekki alfarinn. De Verney athugar
fyrst svefnherbergið; þar fiunur hann ekkert
grunsamlegt; sama er að segja um gestastofuca;
þó er því ekki um að kenna að svikist sé um að
leita. Hann athugar lampana, hvað þá annað,
til þess að ganga úr skugga um að ekkert sé þar
hulið, tekur tangir i efnafræðirstofunni, skrúfar
í sundur alla lampana og lætur þá í samt lag
aftur. Þegar hann er að faraútúr stofunni,
verður honum litið inn i ofninn, sem var opinn,
en liafdi ekkí verið notaður í nokkra daga, þvi
veður var hið bezta. í ofninum finnar hann þrjá
föl taða rósavendi.
Lögregluspæjarinn, 49
hverja götu. þar sem dimt er og fáföiult. — En
meðal annara orða, veiztu hvar hún á heima ?”
“Nei, ekki fyrir vist; en það er einhverstað-
ar nálægt Paris”.
“Það er gott; fyrst hún á heimaþar i útjaðri
borgarínnar, þá er það vist að hún fer einhverja
götu, sem ekki er fjölfarin.
Þú skalt ganga í veginn fyrir hana og — og
—og já, ég held það verði skynsamlegra að
gefa þér það skrinegt hverwg þú átt að hera
þig til, svo ekki verði hætt -«*ö að neitt fari i
handaskolum”, De Verney ritar 10—12 línur á
blað, les þær yfir vandlega, skrifar nafnið sitt
neðanundir, réttir blaðið að Microbe og segir:
“Fylgdu nú þessu nákvæmlega !”
Microbe les það yfir nokkrum sinnum, og
rekar svo upp skellihlátur og segir: "Þetta y:
kátlegt!”
‘'NeiI’, segir de Verney alvarlega. “Þessu
máli er þannig varið, að við verðum annaðhvort
að gera skyldu okkar meö öllum brögðum eða
endirinn verður svö alvarlegur að allur heimur‘
inn kemst í uppnám”.
“Jæja”, s'gir Microbe. “Það er bezt að
fara i dularbúuing og verða við bón þinni. Em
ef þetta hepnasí, hvað á ég þá að fá að laun-
um?”
•'Demantshringinn minn, sem þú hefir verið
að skoða núna sjálfsagt fjórðung stundar eða
lengur, og svo fæiðu þar að auki þau verðlaun,
sem leynilögreglumaður fær vanalega, þegar
hann hefir unnið eitthvað sér til frægf’ar, sem
keisarannm þykir mikið tilkoma”.