Heimskringla - 21.02.1901, Síða 2

HEIMSKKINGLA 21. FKBRÚAR 1901.
Beimskringla.
PUBLISHED BY
The HeimskrÍDgla News & PablishÍDg Go.
Verð blaðsins i Canada og Bandar. $1.50
nm árið (fyrirfram borgað). Sent til
fslands (fyrirfram borgað af kaupenle
um blaðsins hér) $1.00.
Peningar sendist I P. 0. Money Order
fteKÍstered Letter eða Express Money
Order. Bankaávisanir á aðra banka en i
Winnipep; að eins teknar með afföllum
R. I.- Baldwinson,
Editor & Manager.
Office : 547 Main Street.
P O BOX 407.
J>jóðeiírn járnbrauta í
Manitoba.
Roblinstjórnin hefir komið þvi til
leiðar að Manitoba er fyrsta fylki eða
riki á meginlandi Ameríku til að fá full
yfirráð yfir vöruflutninTSgjaldi innan
takmarka sinna.
Það voru tvö aðal og afarþýð-
ingarmikil atriði á stefnnskrá kon-
fervativeflokksins í Manitoba, sem
hann við siðnstu almennar kosningar
lofaði fylkisbúum að koma i fram-
kvæmd ef hann kæmist til valda.
Þessi atriði voru:
1. Að koma jafnvægi á útgjöld
og inntektir fylkisins og
2. að ná yfirráðum yfir flutnings-
gjöldum á varningi fylkisbúa með
járnbrautum, þó það kostaði fylkið
það að byggja járnbrautir er keptu
um flntning við aðal einveldisfélagið
í þessufylki, C. P. R. félagið.
Nú hetír Roblinstjórnin upp-
fylt bæði þessi loforð við kjósend-
urna, eins og sýnt mun verða innan
fárra daga þegar þingið kemur
uman.
Þetta var auglýst á opinberum
veizlufundi, sem haldinn var f heið-
ursskyni við Hon. John A. Davidson,
fylkisféhirðir, f bœnum Neepawa,
þann 14. þ. m. Á fandi þessum
voru samankomnir nær 500 manna.
Meðal boðsgesta voru allir fylkisráð-
gjafarnir og fjöldi þingmanaa kon-
aervativeflokksins, og mættu þeir
allir á fundinum og héldu þar ræður.
En aðal ræðurnar voru fluttar af
Mr. Davidson og Mr. Roblin forsætis-
ráðherra.
Mr. Davidson sagði að útgjöld
fylkisins á slðasta ári hefðu verið
$894,375.25, en inntektirnar yflr
$900,000 svo að bann hefði laglegan
tekjuafgang eftirárið, í staðin fyrir
aðGreenwaystjórnin h fði hafttekju-
halla á hverju ári sem hún var við
▼öldin, nema á einu einasta ári, og á
sfðasta ári þeirrar stjórnar hefði
tekjuhallinn numið $250,000, og að
■kuldir þær sem Greenway heíði
sökt fylkinu 1 gerði nú óumflýjan-
legt að borjja árlega $180,000 f rentr
af þeirri skuld. Mr. Davinson
kvaðst hafa veitt meiri styrk til um-
bóta f hinum ýmsu sveitum fylkis-
ins en áður hefði verið venja,, en
■amt hefði hann lækkað útgjöldin
um $80,000 en aukið inntektirnar
$130,000 . Af þessu hefðu sveita-
félögin lagt til $18,000. Þau hefðu
þvf borgað sem næst 15c af hverjum
ljórða part seetirnar, eða með öðrum
orðum, löcent af hverjum doll. sem
þau hefðu fengið í auknum tillögum
úr sveitasjóði. Hann kvaðst vona
að fylkisbúar yrðu ánægðir með
þetta fjárhagsfyrirkomulag, og að
þeir mundu kannast við að kon-
servative8tjórnin hefði uppfylt lof-
orð sitt að koma jofnvægi á útgjöld
og inntektir fylkissns.
Hon. R. P. Roblin
talaði um járnbrautastefnu stjórnar-
innar og kvaðst vera þangað kominn
til þess opinberlega að tilkynna fylk-
isbúnm að stjórn sfn væri nú búin að
uppfylla það loforð konservative-
flokksins að láta fylkið ná fullum
yftrráðum yflr flutningsgjaldi á inn-
•gútfluttum vörum með járnbraut-
um, innan takmarka fylkisins. Sá
partur af ræðu hans, sem Jaut að þvf
máli er á þessa leíð:
“Ég hef hér með mér í kvöld
■amninga þi, sem gerðir hafa verið
við Northern Paciflc járnbr. fél. á
aðra hönd og Manitobafylki á hina.
Þessir samningar voru undirritaðir
þann 15. Janúar síðastl. og skilinál-
arnir eru þessir:
vér leigjum frá Northern Pac-
iflc fél. allar j.eirra járnbrautaeignir
í Manitobafylki, að meðtöldnm öllum
eignum þeirra í Winnipeg, alla
vagna og öll önnur áhöld af hverri
tegund sem þau eru, að meðtöldum
telegratþráðum, telephone og allar
aðrar eignir félagsins f fylkinu. Vér
höfum samið um að taka alt þetta á
leigu um 999 ára tímabil. Fyrir
þetta lofum vér að borga árlega
$210,000 fyrir fyrstu 10 árin og
$225,000 fyrir næstu 10 árin og
285,000 fyrir næstu 10 árin og $300,
000 á ári þar eftir, þar til leigutlma
bilið er útrunnið. En vér höfum
rétt til þess að kaupa allar þessar
eignir á hvaða tíma sem vér óskum
þess, fyr sjö Miliónir doll.. Þetta
eru þeir skilmálar, sem vér höfum
gert um leigu og kaup á eignum N.
P. brautafél.
Það er rétt að ég geri hér dá
litla skýringu viðvíkjani þessu, áður
en ég fer lengra.
Sjö mil. doll. fyrir 350 mílur
af járnbraut, með öllum vögnum og
vagnstöðvum, og öllum öðrum eign-
um fél. í fylkinu, hefir af sumum
verið álitið meira verð en hægt væri
að byggja brautina fyrir á yfirstand-
andi tíma. Eg hef þá skoðun að
það geti verið mögulegt að byggja
brautina fyrfr minni peninga. En
þá kemur sú spurning til sögunnar:
Hvar í þessu fylki er hægt að byggja
braut sem fengi það flutningsmagn
sem þessi brau er nú búin að tná.
Hvar vilduð þér leggja brautina eða
brautirnar. Það er ómögulegt að
gera það, og sjö mil. doll. nálgast
ekki þá peningaupphæð, sem braut
þessi, með öllum eignum sínum hér í
fylkinu, heflr kostað. Kostnaðurinn
við N. P. brautina og allar aðrar
eignir fél. hér, síðan f september
1896, og umbætur sem gerðar hafa
verið upp til 20 Nóvember 1900.
354.54 mílur hafa kostað $7,574,300
við það bætast umbætur sem gerðar
hafa verið upp til 20. Nóv. síðastl.
$194,340.72, fasteignir I Winnipeg
$40,832.55, Souris River-greinin
$347,096.52, Portage og North West-
ern-greinin $316,729.59, Wascada
og N. C. $2,322.66, sem als gerir
$8,446,613.04, eða sem næst átta og
hálfri mil. doll. Þetta er það sem
allar eignir fél. i Manitoba hafa
kostað félagið, En það er um leið
játað að allir þessir peningnr hafa
ekki gengið í byggingu brautarinnar
eða meðfylgjandi eigna. En við
urðum að eiga við menn sem voru
oss óháðir að öllu leyti og voru ekki
brezkir og trúðu tæpast á brezka
sanngfrni, og þess vegna urðum vér
að ganga að þeiin skilmálum, sem
þeir álitu sanngjirnasta frá sínu
sjónarmiði, og sjö mil, doll. var það
lægsta verð tem þeir vildu undir
nokkrum kringumstæðunum þiggja
af oss, fyrir allar eignir sínar hér í
fylkinu.
Ég held nú að ekki sé hægt að
segja að brautareignir þesssar séuof-
dýrt keyptar fyrir 7. mil. doll-, því
að ég get sagt yður að oss heflr þeg-
ar verið boðið miklu hærra verð en
vér verðum að borga, af félagi sem
gefua næga tryggingu fyrir því að
féð verði greitt á þeirri mínútu sem
vér ritum undir samningana við
það, Þess vegna erum vér sterk-
lega sannfærðir um að vér höfum
komist að góðum kaupum, og að
vér höfum ekki gert neina villu, því
vér höfum skjöl til að sanna að oss
heflr verið boðið talsvert hærra verð
en vér verðum að borga, ef vér að
eins viljum selja rétt vorn til eign-
anna.
......Skýrelur N. P. brautarinnar
fyrir árið 1899 sýnir allar inntektir
$26,048,67s, og útgjöld $12.319,452,
Hreinn ágóði var því $13,699,222.
Mílnatal félagsins als 4,579. Skuldir
félagsins i veðskuldabréfum eru
$202,144,000.00, eða $44,145 á hverja
mílu, við þetta bætist innstæðufé fél.
framyflr það sem veðsetningunni
nemur $410,736,00, eða als skuld á
hverj«, mílu, sem nemur $89,700.00
En stjórn mín hefir fengið brauta-
kerfi með að eins $12,500 skuld á
hverja mílu.
Nú skal eg taka C. P. R. félag-
ið til dæmis, fyrir árið 1899. Inn-
tektir þess voru $29,33 ,038. Út-
gjöldin voru $16,990,872,00. Hreinn
ágóði $12,230,166. Mílnatal alls
6456. Skuldir félagsins $188,368,
266,00, eða $29,117,00 á hverja
mílu. Svo höfum vér innstæðufjár-
skuld þess, sem gerir $291,146,279,
eða „45,098 skuld áhverja míla.
Þessar tölur sanna ómótmælanlega
að samningar þeir sem stjóruin heflr
gert eru góðir. Enginn maður get-
ur haldið því fram að vér höfum
ekki gert góð kaup, ef hann annars
er meðmæltur brauta samkeppni eða
að þjóðin hafl eignarrétt á járnbraut-
um og ráði flutningsgjaldi þeirra.
Enn fremur höfum vér með
samniugum, sem vér höfum gert við
Canada Northern-félagið, fengið önn
ur hlynnindi. Það félag hefir feng-
ið undangágu frá skattgreiðslu til
fylkisin8 um 30 ára tímabil. Það
var veitt af Greenwaystjórninni. En
vér höfum fengið það félag til þess
að afsala sér þessari undanþágu, svo
að það byrjar að borga fylkinu skatt
sem nemur 2c. af hverjum dollar af
öllum inntektum félagsins frá árinu
1905. Það byrjar að borga skattinn
á þvl ári. Þetta gefur oss talsveið-
ar inntektir, og vér þess vegna skoð-
um þetta mikilsverð hlynnindi.
Nú munuð þér spyrja, hvaða
samninga vér hðfum gert við N. P,-
járnbrautarkerfið. Vér höfum gert
samninga við Canada Northern-fé-
lagið, að leigja því það kerfi, og gef
ið því kauprétt á því með sömu skil-
málumog vér fengum það, um 30
ára ttmabil. Það félag leysir Mani-
tobastjórnina frá allri ábyrgð af
vaxtagreiðslu á skuldabrétum þess
félags eða leiguborgun til þess. Ca-
nada Northern-félagið gengur í vorn
stað að þvl er snertir samningana
við N. P. félagið, og auk þess hefir
það skuldbundið sig tll þess að hafa
Suðausturbrautina íullgerða frá
Winnipeg til Port Arthur fyrir 1.
Október næstkomandi, og enn frem-
ur að tengja brautakerfi sitt við
brautir, sem ganga til Dututh, frá
frá ^einhverjum stað austan-
við Sprague Station S' o
að vér eigum völ á 2 brautum aust-
ur að stórvötnunum. Stjórnin hefir
enn fremur með samr.ingum við
þetta félag fengið full vfirráð yflr
öllum llutningsgjöldum með þessum
brautum um 30 úra tímabil, og vald
til þess að kaupa alt kerflð alla leið
austur að Port Arthur á 29. árinu,
sem þessir samningar eru I gildi með
þáverandi ákvæðisverði.
Nú ætla ég að sýna yður hvað
það kostar að byggja járnbrautir I
ýmsum löndum, og láta yður svo
dæma um það hvort vér höfum
borgað of mikið eða of lltið fyrír alt
þetta, þvi að þungamiðja þessara
samninga er aðallega það, hvort
kaupin eru sanngjörn eða ekki. Ég
taia um þsssa N. P. og C. N. brautir
sem fylkiseign og ég blð yður að
muna hvað þær kosta oss. Kostn-
aður við byggingu járnbrauta er f
hinum ýmsu löndura á hverja milu
að meðaltali sem fylgir:
JEnglandi og Wales kostar mílan
$265,500,00
sameinaða ríkinu 226,119,00
Skotlandi 196,492,00
Frakklandi 133,833,00
Beigíu 108,921,00
btezkum ríkjum 99,236,00
Þýzkalandi 98,706,00
Ástralíu 96,520,00
Hollandi 90,355,00
Sviss 95,011,00
ícalln 82,217,00
New South Wales 74,197,00
írlandi 64,729,00
Victoria 62,100.00
Canada 55,577,00
Bandarlkjunum 61,409,00
Indlandi 35,089,00
Tasmania 40,554,00
Cape Colony 41,756,00
Nýja Sjálandi 31,018,00
Noregi 35,483,00
Queenslandi 33,363,00
Suður-Ástralíu 30,344
Þessar upphæðir, sem ég hefi
lesið, eru þær upphæðir sem hver
míla af járnbrautum að jafnaði kost-
ar f þeím löndum, sem talin eru upp,
og þegar þér takið þær til greina,
og takið svo járnbrautirnar f Canada,
Grand Trunk og Intercolonial og C.
P, brautinanar með 55 þúsundum
dollara mllukostnaði að jafnaði og
gætið bvo þess að vér höfum fengið
umráð yfir 1200 mllna brautarkerfl,
sem liggur f þeim auðugasta parti af
Manitobafylki, fyrir uppeæð sem
nemur $12,500 á hverja mllu. Þá
vona ég að þér verðið mér samdóma
um að við höfum fengið fyrir fylkis-
búa þau kjörkaup, sem ég vona að
þeir meti og virði svo að þeir verði
oss þakklátir fyrir frammistöðuna,
og þá skoða ég að osssé fullborgað
fyrir þá fyrirhöfn og umönnun, se ra
vér höfum haft í þessu sambandi.
Svo ætla ég að leyfa mér að
segja, að járnbraut.i-sptirsmálið í
þessu fylki sé að mínu áliti leitt til
lykta; járnbrauta gátan ráðin. Það
getur ekki framar orðið nein ó-
ánægja út af of háu flutningsgjaldi
með járnbrautum, af því að þau eru
nú og héðan af í yðar eigin valdi,
gegn um fulltrúa yðar í Manitoba-
þinginu, og ég dreg engan efa á að
þó þetta vald sé nú I höndum þjóð-
arinnar, þá verða engin svo snögg
umskifti gerð að það spilli að
nokkru atvinnuvegum í fylkinu eða
framförum þess. Þvert á móti er
það sannfæring mín að fjöldi fólks
muni streyma ínn og fylla upp land-
ið, rækta jörðina, auka alla fram-
leiðslu og gera stórkostlega framfðr I
Manitoba, sem menn íöðrum hlutum
Canadaveldis megi staraámeð undr-
un og virðingu. Fólkið verður á-
sátt og ánægt með ástandið, af þvl
það veit að flutningsgjald með braut
um verður hér eftir svo lágt sem
fiekast má verða, þar sem þau eru
árlega ákveðin af stjórninni á öllum
vörutegundum, sem fluttar eru inn í
fylki þetta og út úr því“.
Þetta er í stut .u máli inntakið
úr ræðu Mr. |Roblins, eins og hann
flutti hana á Neepawa veizlufundin-
um. Vér höfum ekki I þessu blaði
rúm fyrir meira um þetta mikils-
varðandi velferðarmál allra fylkis-
búa, en síðar birtum vér aðalútdrátt
úr samningum Roblinstjórnarinnar
við bæði félögin o& skýrum þá málið
svo að lesendum blaðs vors geti orð-
ið það ljóst, og geti því myndað sér
sjálfstæða skoðun á þvf hvert undra
kraftaverk Roblinstjórnin heflr unn-
ið I hag fylkisbúa með þessum samn
ingum, með algerðum yfirráðum um
upphæð flutningsgjalda á brautum
fylkisins um allan ókomin aldur.
Aðrir hnettir
og
og- vísindamennirnir.
Það er misklið og hálfgert ósam-
lyndi f herbúðum vísindamannanna
um þessar mundir. Fyrir nokkru
slðan gaf rafmagnfræðingur Tesla
það út, að hann hefði góða ástæðu til
að halda að Marsbúar væri að tala
til vor jarðarbúa með táknuin og
firðboðum, og að hann Örvænti als
ekki að það væri hægt að svara
þeim með firðboðum. Þá reis pró
fessor E. S. Wiggins I Ottawa upp
og gaí út á prenti pé3a um þessar
hégyijur Tesla, sem haun svo nefnir,
og ákærir á sama tima Marconi um
að hafa stolið frá sér uppgötvun á
firðboðun, sem hann hafi nú um
hönd og eigni sjálfum sér
Prófessor Wiggins heflr enga
trú ástaðhæflngum Tesla—á firðboða
fyrirkomulagi hans út I geiminn með
rafmagnstraumi, enda þó kann ske
sé hægt undir sérstökum kringum-
stæðum fyrir oss jarðarbúa að ná
fregnvitneskju frá Marsbúum/ Það
sé raunar hægt að gera það með
Marconí firðboða-aðferðinni. En
Marconi eigi exki þá uppgötvun,
því árið 1893 hafi hann sjálfur—
Wiggins—fundið þá aóferð og opin-
berað heiminum hana. Það sé
tveimur árum áður en Marconi byrj
aði sfnar tilraunir. Prófessor Wig-
gins færir rök að því að rafurmagn-
ið sé að eins á yflrborði hlutanna og
leiki kringum þá eftir yfirboiðinu.
Hann segir að rafmagnið safnist
saman eins og stöðuvötn á yflrborði
andrúmslofísins. og gegnum þau
komist ekki smágeislasendingar til
annara hnatta; og þess vegna sé
hugmynd Tesla um fyrirkomulag á
flrðboðasendingu til annars hnatta
með öllu móti óviss, vegna þess að
firðboðageislarnir komist ekki gegn-
um þessi ofanlofts rafmagnshöf eða
samsöfn, ef þeir hiiti þau, og hverfi
því með öllu.
Prófessorinn segir að firðboða-
samband við Marsbúa verði að bygj-
ast á upphækkaða fyrirkoraulaginu.
Með þvf eina móti er hann ekki frá
því, að það gæti tekist. Ef jarðar-
búar ættu að komast f flrðfrétta-
samband við Marsbúa, þá verði þeir
að rffa niður og jafna öll fjöll og
mishæðir á jörðinni, nema hæsta
tindinn. Sé síðan settur firðboða-
útbúnaður á hann, þá mundi firðboð
komast til Mars. Hann segir:
Ég er næstum viss um, að væri
hæfilega öflugur flrðboða útbúnaður
settur á toppinn á St. Elias, þá gæt-
um vér firðboðað víð Mars. Skarðið
eða skoran, sem þeir Lawell og
Javelle sáu í röndinni á Mars 19.
.lúlí 1894 er eflaust feykistórt kvnja-
merki, sem Marsbúar hafa búið til,
til að komast f flrðsamband við fbúa
Júpiters og Saturnusar.
Auðvitað meinar prófessorinn
ekki að öll fjöll jarðarinnar séu rifln
niður og jöfnuð, nema St. Elias;
heldur tekur hann þetta til dæmis til
að styðja hugmynd sína um fyrir-
komulagið á fregnsambandi við aðra
hnetti.
Prófessor Wiggins stendur á
því, að þessi upphækkunar flrðboða-
aðferð sé sín uppgötvun. Franskir
rafmagnfræðingar hafl bygt sfnar
uppgötvanir og hngmyndir á sinni
uppgötun, sem sé að rafmagnið
dragist og safnist siman áfjallatind-
um 9g hávöðum. Og Marconi sem
nú telji sér uppgötvanina á þessari
upphækkuðu flrðboða sendingu, hafl
stolið henni frá sér. Hann segist
hafa fundið að það megi senda
orð, talskeyti (teliphone) þráð-
arlaus, það sé grundvallar atriði
fyrir fregnþráða (telegraphy) firð-
sendingu Marconi.
Þegar þess breytingar á fregnsend-
ingumogviðtalimannaerkomiðá, þá
hætta slík félög við vírinn og staur-
ana. Menn talast þá 4 milli braut
arstöðva, eins og maður talar við
mann. Ogjafnvel verður hæ^t að
tala við menn sem sitja 4 járnbraut
arlestum á fljúgandi ferð. Og her-
foringjar getaþá talað hver við ann
an á vígvöllum meðan þeir há stór
orustur og styðjast við spjótin sín.
Skip á brunandi ferð á veraldarhafinu
geta þá hæglega talast við f hvaða
ofviðri sem þau eru stödd. Ferða
maðurinn sem legst þreyttar út af,
getur jafnvel sent firðboð til norðar
heimskautsins.
Prófessor Wiggins staðhæflr að
eldfjöllin, svo sem Vesuvíus og Etna
hafl allan sinn hita frá kring um
liggjandi fjöllum, landplássi og sjó.
Pann spáir því, að fyrir lok tuttug-
ustualdarinnar, verði þjóðirnar búnar
að byggja himingnæfandi turna
bæði á sjó og landi. Þeir verði si og
æ uppljómaðir af rafmagnljósum,
svo yfirborð jarðarinnar verðj upp
Ijómað með eilífri logadýrð. Að
eins með smátarnum, segir hann, sem
stæðu á hávöðum og klettum, mætti
nú þegar senda eina samhangandi
rafmagngeisla-keðju af syðsta odda
Atmeríku til norður heimskautsins,
sem aldrei þryti.
Lífsábyrgðir á Eaglandi.
Þeim er hagað nokkuð öðruvfsi
lífsábyrgðunum á Englandi heldur
en hér í Ameríku. Hér megin hafs
ins er enginn tekinn f llfsábyrgð
nema með hans eigin vitund og sam-
þykki, og eftir að hafa verið ná
kvæmlega skoðaður af læknum og
af þeim viðurkendur að vera heill
heilsu, og þá gengur lífsábyrgðarféð
vanalega til nánustu ættingja og
vandamanna. En á Englandi er
þessu alt öðruvísi varið. Þar getur
hver sem viil keypt ábyrgð á heilsu
og lífi annara að þeim fornspurðum
og án þess þeir viti nokkuð af því,
Svo var það með hina látnu Victoriu
drotningu. Hún var í lifsábyrgð
hjá ýmsum enskum félögum fyrir
feikna stórum upphæðura, &n þess að
hún sjálf vissi nokkuð um það. Þessi
úbyrgðarkaup á líf drotningarinnar
byrjuðu fyrst f stóruin stíl á 50. ára
ríkishátfð hennar, árið 1887. Það
var mikill viðbúnaður f Lundúnum
um þær mundir og kaupmenn
keyptu fjarskan allan af alskyns
skrantbúnaði í von um að geta selt
það með hagnaði þegar hátiðin
kæmi. Þeir pöntaðu vörur sínar
mörgum mánuðum fyrir fram og í
svo stórum stíl að efdrotningin hefði
dáið fvrir hátíðisdaginn og hátlðin
þar afleiðandi liefði ekki orðið, þá
hefðu ýmsis þessara kaupmanna orðið
gjaldþrota og tapað aleigu sinni.
Þefr tóku þvf það ráð að tryggja líf
drotningarinnar fram yflr hátíðina,
og þó að iðgjöldin væru nokkuð há
þá borgaði þetta sig fyrir kaup-
mennina. Hátiðin fór fram og þeir
seldu allar vörur sínar með góðum
hagnaði og gátu þvf borgað iðgjöldi::.
En á hinn bóginn ef drotningin hefði
dáið þá hefðu þeir fengið ábyrgðar-
féð og bætt sér á þann hátt þann
skaða sem þeir hefðu orðið fyrir við
það að þurfa að sitja með vörundar.
Þessi lífsábyrgðartilraum hepn-
aðist svo vel að ýmsir aðrir fóru að
taka um sama siðinn, fólk keptist um
að tryggja líf drotningarinnar um
lengri og skemri tíua. Sumir gerðu
það sem hvert annað gróðabragð, en
aðrir gerðu það í sjálfsverndarskyni,
svo sem þeir er voru í þénustu henn-
ar eða á annan hátt höfðu lffsuppeldi
sitt af rfkisfé. Þessir bjuggust við
því að þegar dauða hennar bæri að
höndum, gæti svo farið að þeir töp-
uðu stöðum sínum og þeim inntekt-
um er þeim fylgdu, og þá væri viss-
ara að vera búinn að tryggja sér
ríflega lífsábyrgðar upphæð. Þeir
sem þetta gerðu, áttu engan kost á
því að fá læknaskoðun á hinni látnu
drotningu, en lifsábyrgðarfélögin
fengu vitneskju um það írá læknum
drotningarinnar að hún væri við
heilsu og þeir létu sér það nægja til
þess að ná í iðgjöldin, sem voru 11%
á ári af ábyrgðarupphæðinni. Fé-
lögin tapa því í raun réttri engu við
þetta dauðsfall, því þau hafa fengið
það í iðgjöldum á undanförnum árum,
sem þau nú verða að greiða. Flest
öll ieikhúsin f L mdúnum og yflr
höfuð á öllu Bretlandi, eða eigendur
þeirra, vissu vel að hvenær sem and-
lát drotningarinnar bæri að höndum,
þá yrðu þeir að loka leikhúsunum
um langann tíma og að það yrði
stórkostlegt peningatjón fyrir þá,
peir hafa því alment tekið það ráð að
tryggja líf henuar fyrir 1 ár í senn
fyrir stór upphæðim til þess að bæta
sér skaðann hvenær sem dauðinn
tæki hana.
Ýmsir reyndu að tryggja líf
drorahigarinnar í ameríkönskum fé-
lögutn, eu það tókst ekki. Þau
héldu fast við grund'allarreglur
sfnar að veita enga llfsábyrgð nema
eftir læknisskoðun, og með vilja og
vitund þess ábyrgða
Aðsent,
Til Heimskringlu.
Háttvirti ritstjóri: —
Gerið svo vel og takið eftir
fy,gj!tn<ii sýnishorn af rithætti Lög-
bergs ritstjórans upp I yðar heiðraða
blað. Það virðisa bera fulla þörf til
að sýna öllum lýði hvílíkt fádæma
blað að Lögberg er, einkum nú í tfð
þessa ritstjóra sem við þaðer nú. Það
blað er sú stærsta ritminkun nftjándu
og tuttugustualdarinnar f fslenzkum
bókmentum, og sem nokkurn tíma
hefir átt sér stað á íslenzkri tungu.
Fyrireögnin er; “Þjóðólfsandi”.
Einkunarorð: “Djöf.illinn var
rnordÍDK' frá upp-
hnfi; þegar hann
talar lyvi lalar
hann af sfnu eigin,
þvíhinn er lyuari
OK lyminnar hðf-
tmdur”
Sýnishorn:
‘’Enn "Þjóðólfur” er að makleg.
leikum svo illa þokkaðnr og fyrirlitinn
hér vestnn hafs, að þvlnær engir kaupa
hann og lesa, sve tnjðs: fáura Vestur ís-
lendinKUtn scæflsc kostur á að sjá rit-
smíðina—þettasanna sýnishornaf anda
ritstjóra blaðsins—ef vér ekki saurgerð-
um dálka Lðgbergs með þvi að prenta
hana upp............
..........Hver
sera ritsmiðinni hefur hnoðað saman,
þá er sá maður argasta fúlmenni og
erki lyeari. Og til að kóróna alt, saman,
ber hann mer&rhjarta i brjósti oe er
fyrirlitlegasti hsigull, eins og allir lyg-
atareru. Ef óþokki þa3si bara þorir
að koma fram í dagsljósið, þá skulum
vér refsa honum hæfilega. En vér
nennura ekki að eltast við allan lyga-
þvætting rayrkra-púka þessa, enda er
það óþarfi, þvi allir skynsamir menn og
þeir, sem ekki eru alverlega jafndjúpt
soknir eins og liess't fals-“Hé3in”. sjá
hviltkur frámunalegur lygsgrautur
þessi ritsmiði hans er. Og til allrar
hamingju eru ðrfáir íslendingar jafn-
djúpt soknir niður í for ósanninda og
varmensku eins og I>essi “Héðinn”.
...........En allir vitg að aldrei hefir
verið fegurra og frægilegra að frétta af
Canada, síðan saga landsins hófst, en
einmitt í snmar er lelð”.
Andinn, orðin og umgerðin, alt