Heimskringla - 28.03.1901, Síða 3

HEIMSKRINGLA, 28. MAflZ 1901.

. AIEXANDRA RJOMA-SKILVINDUR
m
eru þær beztu og sterkustu.
Alexandra rjómaakjl vindan er sii bezta ódýrasta og
uaraniegasta skilvnndra sem h»Rt er að fá. Fæst
nú sem stendur ’með alv<“K dæmalausum kostum
hvað viðkemur bor(funarskilmálum sérstaklega. Ef
þið annars ætlið að kaupa, þá gerið það nú, ekki
er seinna vænna.
Vér erum að búa oss undir að selja epn þá meira af
þeim á næsta ári. Vér afgreiðum fljótt og skibvfs-
lega allar pantanir, sem umboðsmaður yor Jlr.
Gnmmr Sveinson tekur á móti, eða sendar
eru beint til vor.
R. A. LISTER 5 C° L™
232 KING ST- WINNIPEG-
flANITOBa.
Kynnið yður kosti þess áður en þér ákveðið að taka yður bólfestu
annarstaðar,
íbúatalan i Manitoba er nú............................. 250,000
Tala bænda í Manitoba er............................... 35,000
Hveitiuppskeran í Manitoba 1889 var bushels............ 7,201,519
“ “ “ 1894 “ “ 17,172.883
“ '• “ 1899 “ “ 27,922,230
Tala búpenings i Manitoba er nú: Hestar................... 102.700
Nautgripir............... 230,075
Sauðfé.................... 85,000
Svin...................... 70,000
Afurðir af kúabúum í Maritoba 1899 voru................. $470,559
Tilkostnaður við byggingar bænda i Manitoba 1899 var... $1,402,300
Framfðrin f Manitoba er auðsæ af fólksfjðlguninni, af auknum
afurðum lan.lsins, af auknum járnbrautum, af fjðlgun skólanna, af vax-
andi verzlun, af vexti borga og bæja, og af vaxandi vellíðan
almennings,
í síðastliðin 20 ár hefir ræktað land aukist úr ekrum... 50,000
Upp í ekrur.............................................2,500,000
og þó er síðastnefnd tala að eins einn líundi hluti af ræktanlegu landi
i fylkinu.
Manitoba er hentugt svæði til aðseturs fyrir innflyténdur, þar er
enn þá mesta gnægð af ágætum ókeypis heimilisréttarlöndum og mðrg
uppvaxandi blómleg þorþ og bæir, þar sem gott er til atvinnu fyrir
karla og konur.
í Manitoba eru ágætir frískólar fyrir æskulýðinn.
í Manitoba eru mikil og fisksæl veiðivötn, sem aldrei bregðast.
í bæjunum TFinnipeg, Brandon, Selkirk og fleiri bæjum mun nú
vera vfir 5,000 íslendingar, og i sjö aðal-nýlendum þeirra í Manitoba,
eru rúmlega aðrar 5,000 manna. Þess utan erui Norðvesturhéruðunum
og British Columbia um 2,000 Islendingar.
Yfir 10 millionír ekrur af landi í Maniloba, sem enn þá
hafa ekki verið ræktaðar, eru til sðlu, og kosta frá $2.50 til $6.00 hver
ekra, eftir gæðum. Þetta land fæst með vægum kaupskilmálum.
Þjóðeignarlðnd i öllum pörtum fylkisins, og járnbrautarlönd með
fram Manitoba og North TFestern járnbrautinni eru til sðlu.
Skrifið eftir nýustu upplýsingum, kortum o. s. frv. alt ókeypis, tD'
HON. K. P. ItOltLIX
Minister of Agriculture and Immigration,
WINNIPEG, MANITOBA.
vin Prof. V| Fiske á Ítalíu hefur á
eigin kostnað ritað og geflð út tvö
íslenzk taflrit: ,,Mjög lítill skák-
bæklingur" og „í uppnámi“. Sölu-
eyri þessara rita gefur hann Reykja-
víkur Taflfélaginu ásamt fleiri heið-
arlegura gjöíum.
Bæklingurinn er sérstaklega rit-
aður fyrir byrjendur eða þá, er ekki
hafa notað sér ensk taflrit. Hann
flytur alsherjar tafllögin og sýnir
hvernig skákar eru skrásettar ásamt
helztu aðferðum, sem brúkaðar eru í
tafli, og merkilegar skáksýníngar.
Verð einungis 25 c.
Skákritið „í uppnámi, (af hverju
íyrsta hefti er ný útkomið er tímarit
1 stóru 8 bl. broti og 24 blaðsíður.
pBppír og stýll er ágætt. Skákar
þær sem þar eru skrásettar, eru
xnjög merkilegar- sumar eftir mestu
taflmenn heimsins, svo eru fjöldi af
dæmum og taflstöðum, allt útlist-
að með ágætum myndum. Ár-
gangurinn af þessu tímariti verður
í sjálfu sér bezta taflbók. Verð: 50 c.
árgangurinn.
Það er vonandi að íslendingar
sýni að þeir meti þetta verk að verð
ugleikum og skrifi sig fyrir þessu
rivi, sem hlýtur að verða til mikils
fróðleiks og skemtunar öllum þeim
er hafa hina minstu þekking á tafli
eða sem vildu nema það.
Bæði þe3si rit fást til sölu hjá
tmdirituðum eða Mr. H. Bardal.
Óski íslendingar í Ameríku
nokkurrar leiðbeiningar viðvíkjandi
tafli eða taflritum, skal ég með á-
nægju gefa hverjum þeim er snýr sér
til mín, allar þær upplýsingar sem
mér er unt.
Magnús M. Smith,
480 Maryland Str. ; Winnip.
Kvæði,
Flutt í gullbrúðkaupi þeirra hjóna
Stefáns Jónssonar ov Bjargar Kristj-
ánsdóttir, 7. Marz 1901.
Sjá letur það er ristir tímans tðnn,
Þá tðframynd af horfnu æskufjöri.
Sjá brúðhjón krýnd með fimmtíu ára
fönn, *-■
Sjá feigðarblæ er spáir nýju vori.—
Og játið nú að ástin ein sé sterk,
Því afrek hennar,—það er furðuverk .
Sú ást er vora’, eg aldarhelming sé,
Svo en sem fyr er brosið gegnum tárin
Er varla byrjað en—en er það tré,
Semæ ri þroska nær við reynslu árin.
Sé eilífð til, er ástin hennar barn,
Hún á ei skylt við frosið timanshjarn.
Svo leiðist fram á lífsins vegamót,
Þó ljósið taki að þverra, er hallar degi
Og hræðist ei þótt heimsins sjávar-rót
í hvitu falda bárur sínar leygi.
Því geislum slær á mæra munarrós
Við minninganna bjðrtu norðurljós.
H. Leo.
Á ykkar æfi vori.
Þi ent var bernsku tíð,
Með hjarta hönd og munni
Þið heitin bunduð þýð,
Að fylgjast alla æfi
Meðeining sannri og frið,
Og engin enti betur
Þann eið, en bæði þið.
Þótt erfitr stundum ættuð
Er á skall boði sár,
Þið hugrðkk áfram hélduð
í heil fímmtíu ár.
Og þegar sælu sumar
Sló sigurljóma á braut,
Þeim sama geisla glöddust,
Svo gleymdist liðin þraut.
Þiðunnuðframfðr allri,
Því aldrei gleymum vér,
Um ykkar þrek og eining
Hvert atvik vitni bar.
Þess dæmi finnast færri,
Það flestir vitna í kvöld,
Að sambúð sjáist kærri
A samleið, hálfa öld.
Til baka er ljúft að lita
Á liðin hjú.kaps ár,
Ef inn í blandast engin
Þar eudurminning sár;
Svo vinir bæði og börnin
Nú blessa ykkar starf.
Þið fegri en gullsins gróða
Þeim gefið dæmi i arf.
Sem kvöldsól geislum gli tar
In gullnu skýjatföld
Svo breiðist bjarmi sælu
—Þess biðjum vér i kvöld —
Á ykkar elli daga
Að æfi hinstn stund,
Og böli breyti í sigur
In blíða drottins
Mr. Mrs E. Johnson.
(Brot úr ræðu).
Vér gleðjumst af að líta blóm á bala
Sem brosir móti skærri sumar tíð,
Þó fölnar það við fyrsta nætur kala
Og fellur oft við næstu kulda hríð.
En undr un vekur, oss, er áraraðir
Stóðeikin forn og gnæfði himni mót,
Þars margir kvistir gróðursettir glaðir
Við gamla trésins hraustu bjarkarót.
E. J.
Hér er gleði, hér er fjör,
Höfugt bros á hverri vör.
Halur vaskur, hrundin snjalla
Horfa á sina gesti alla.
Gleði leiptur býr á brá.
Fimmtiu árin fullent nú,
Fylt í kærleik von og trú.
Sögu geyma sagna rika
Sóma og heiður, hvað mun slika
Sæluminning mega ljá.
Lifið heil moð lukku kjör,
Lifi kjarkur, þrek og fjör,
Lifi ástin aldna ihjarta,
Eilif trú, og vonin bjarta.
.“: Húrra fyrir hrund og hal.
Rósa Oddsdóttir.
(Flutt í nafni gestanna).
Þess minnumst nú, að fyrir fimmtíu
árum
•var fagnaður í björtum veizlu ranni,
þars göfugsnót var gefin ungum manni
þá grét hún Freyja fögrum gleðitárum.
Og Alföður hin elskurika gyðja
þeim unna bað. Að njóatst vel og lengi,
með auðnuhag og unaðs fögrn gengi;
þar boðsmenn allir bæn þá gerðu styðja
Þá brosti Skuld, er mærri lýsti mildi,
og mælti fyrir brúðhjónanna skálum;
þau styðja kvaðst á helmsins vegum
hálum,
svo fót við steini steyta aldrei skyldi.
I nafni guðs svo lögðú þau frá landi
á lífsins sæ, þó móðu væri hulinu.—
því örlög manna mönnum eru dulin,—
en vilja’ studdi vonin óbilandi.
Þeim ferðin hefir farsællega gengið,
þótt fengið eflaust mótbyr stundum
hafi,—
því ókyrt reynist oft á mannlífs-hafi,—
en áföll stór þau aldrei hafa fengið.
Með samheldni og sönnum kætleikanda
þau siglt hafa’ gegnum heimsins sker
og boða,
og sneitt hjá öllu villumyrkri og voða,
því von og trú við stýrið gerðu standa.
Já, för sú hefur hepnast flestum betur;
þau hafa notizt bæði vel og lengi,
og hrós og virðing hlotið æ af mengi;
svo minning þeirra gleymst ei vinum
getur.
Þér heiðurshjón, þvi vel æ gerðuðvaka
nú virðingar hjá meðborgurum njótið,
og heillaóskir ótal vina hljótið;
og getið þvi með gleði horft til baka.
Sá brúðarkranz, er fyrir fimmtiu árum
var fléttaður á ykkar hjarna skörum,
þá æskubrosið beggja lék á vörum,—
vel sómir ykkar silfurhvítu hárum.
Þótt fimmtíu’ ára förin sé á enda,
og farsæljafnan ieyndist ykkar ganga,
að likum eigið eftir vegulanga
unz fullsælunnar fáið’íböfn aðlendn,
Á góðri stund, í góðra vina inni,
hér glaðir klingjum brúðhjónanna skál,
uir,
með heilla ósk og hlýjum vinarmálum
vér drekkum þeirra dýraheiðurs minin.
ó'. J. Jóhannesson.
Winnipeg Coal Co.
BEZT AMERISKU HARD OG LIN
KOL
Aðal sölastaður:
HIQQINS OQ MAY Sts.
'WIIN'XsriJPIEjGk
D. A. ROSS. H. H. LINDAL
YSj
D A. ROSS & CO-
FasteignnMalar,
Eldsabyrgdar nmbodsmenn,
og Peningabraknnar.
óskað eftir viðskiftum
landa.
449 Main St. Winnipeg.
F. G. Hubbard.
Lögfræðingur o. s, frv.
Skrifstofur f Strang Block 365 Main St.
WINNIPEG --- - MANITOBA.
ALLAR TEQUNDIR AF
gólfteppum i
574 91ain Str.
Telefón 1176.
WooflMne Reslaurant
Stærsta Billiard Hall i
Norð vestrlandinu.
Fjðgur "Pool”-borð og tvö “Billiard”-
borð. Allskonar vin og vindlar.
Lennon & Hebb,
Eigendur.
Bonner & Hartley,
Lögfræðlngar og landskjalasemjarar.
494 Hlain St, - - - Winnipog.
It. A. BONNER. . T. L. IIARTLEY.
MatJoiaM, HanarJ & WMtia.
Lögfræðingar og fleira.
Skrifstofur í Canada Permanent Block.
HUGH J. MACDONALD K.C.
ALEX, HAGGARD K.C.
II. W. WIIITLA.
Það er engin góð mat-
vara eins ódýr og eng-
in ódýr vara eins göð
sem sú, er vér bjóðum yður i búð vorri
daglega og viku eftir viku, það ern
kostaboð á öllum brauðtegnndum í
samanburði við það sera önnur bakarí
bjóða, því varan er g ó ð .
.W J. Boyd,
370 og 579 Main Str.
THE NATI0NAL
Centrifugal Farm
Rjoma-skilvinda.
Bráðnauðsynlegar og arðberandi við
heimatilbúning smjörs, eða þegarrjóm-
inn er sendur til smjörgerðarbúa, eða
til sölu i bæi. Þessi rjómaskilvinna er
smíðuð með öllum gagnlegustu umbót-
um og ágæti, sem miða til hentugrar
brúkunar dagsdaglega á bændabýlum.
Smiðisgerðin er frekar einföld. Anti-
fraction ball bearings. Þægileg og auð
veld fyrir uuglinga. Skilur rjómann
ágætlega úr mjólkinni. Hún er hand-
hæg og óbrotin þegar hún er þvegin,
þó þarí að þvo hana í hvert sinni, ein-
ungis tvö stykki innan í kúpunni. Hún
er sterk og endingargóð og smíðuð úr
bezta efni, og vönduð að öliu leyti, og
eiguleg
ER BUIN TIL HJA
TIIE
Wfg. Ce. of Gnelpli,
Með einkasölu i Canada.
Ef þessi rjómaskilvinda
er óþekt í bygðum byððum
yðar, þá skritíð cftir vitnis-
burðum um hana til:
Jos. A. Merrick
Box 51» Winuipeg
umboðsmaður í Manitoba
og Norðvesturlandinu og
British Columbía, sevn nú
næstu daga hefir miklar
byrgðir af þessum rjóraa-
skilvindum vorum í Win-
nipeg.
National vinda þessi er snúið með Vér búum líka til og selj-
handafli. Aðskilur 330—350 pd. á klukku- um góðar sauraavélar.
tímanum.
116 Lögreglaspæjarinn
Verney fer. Hann er að hugsa um þetta og orð-
in, er Louisa sagði. “Guði sé lof það verður
ekkilengi". Hann heldur beina leið heim til
sín á Hautville götu,
Þegar Frans lýkur upp fyrir honum, segir
hannmeð glotti og glettni: “Hann er þarna
inni“, og bendir á matstofuna. “Ég þorði ekki
að hleypa honum inn í gestastofuna; hann hefði
eyðilagt alt þar inni”.
“Hver!” segir de Verney, steinhissa og
gengur aðmatstofunni. Þegar hann lýkur henni
upp, er þar Microbe heldur ófrýnn og illa út-
leikinn. “Sjáið hvernig éger, herra minn !” seg-
ir hann. “Lítið þér á fötin mín!”
De Verney lítur á hann, skoðar hann stund-
arkorn og rekur svo upp skellihlátur, Það er
engu lfkara en að hann sé orðinn einn af verstu
ræflunum í Paris. Öll fötin hans eru rifln og
tætt, báðir boðungarnir af vestinu, jakkinn í
hengslunum. buxurnar margtættar og þaö sem
eftir er af þeim er útatað 1 mold. Hattinn og
skóna liefir hann mist.
Þegar da Verney loksins getur komið upp
orðifyrir hlátri, segir hann, “Náði þrællinn
í Þíí?!"
“ Já, djöfuls fanturinn ! En þeir heljarkraft
ar ! Það eru ljótu klærnar ! Ég ætlaði að dansa
á sunnudaginn á samkomu; þar ætlaði ég ekki
að láta nokkurn jafnast á við mig. Allir dást
þar að mór og dansmærin min er yndisleg eins og
ég sjálfur !’' Þegar hér kemur, rekur hann upp
hljóð. “Hamingjan góða ! vesalings Klóthild-
ur! Nú verður húu að dansa við einhveru ann-
117 Lögregluspæjarinn.
an !” Og ángistartárin renna niður eftir kinn-
um hans, sem þvo af þeim moldina svo rákir
verða eftir.
De Verney snýr sér að honum og segir; “Þú
gerðir þetta fyrir mig. Hversu mikið kostar
það að kaupa þór önnur eins föt aftur ?”
“Ætlarðu að gera það fyrir mig ?’’ segir Mic-
robe. “Það kostar tvöhundruð og fimmtiu
franka en það fæst fyrir hálfvirði hjá honum
Lúðvík skraddara á Martingötu. Það verður
eitt hundrað tuttugu og fimm franka—de Ver-
ney fielsari minn !”
“Þarna eru þrjú hundruð !” segir de Verney
rólegur og fær honum féð. “Ég vona að þú haf-
ir ekki meiðst ?”
“Meiðst! Nei, nei—það er að eins þér að
þakka!” Hann kyssiráhönd de Verneys og
þakkar honum fyrir með mörgum fögrum orð-
um.
7. KAPITULl.
Nokkrum augnablikum síðar sendir de Ver-
ney Microbe íburtu. í fyrsta lagi til þess að
hitta herra Claude og segja honum að senda
nokkra fleiri liðsra enn til þess að leysa þá af
verði, er gæzlu höfðu á Hermanni Margo og
blómsalnum um nóttina, en Regnier. ‘Marcillac
og Jolly gætu komið og sagt hvers þeir hefðu
orðíð vísari. Þetta á að gera svo fljótt sem unt
er. Þetta verður að gera sem fyrst- Microbe
á að klæða sig i ný föt, þvo af sér áflogarykið,
120 Lö'regluspæjarinn.
tímann að það var engu lagi líkt. Hann gægð •
ist nú inn um hvern búðarglugga, tafði við hver
götumót og mér var ómögulegt að veita honum
eftirför, svo ekki bæri á, nema með þyí mótí að
þykjast vera hættur. þar var eins og hann sæti
um að gefa einhverjum öll möguleg tækifæri til
þess að sjá rauðu rósina sína.
“Hvers vegna lieldurðu það ?”
“Ég veit það”, segir Jolly alvarlega, “því
hann hafði rósina í vínstri barminum, en leit alt
af yfir hægri öxl sér til þess að láta rósina sjást
sem bezt. Hann vildi láta einhvern sjá hana,
■enginn efi á því.Þegar hann hafði hvítarós hérna
um daginn, þá lét hann sér ekkert ant um að
hún sæist”.
“Jæja, hvað meira?” segir de Ve.ney.
“Svo bar ekkert til tíðinda, þangað til hann
kom til Madlenie og ætlaði aðfara yfir götuna.
Hann var að líta upp í einn gluggann þegar
maður nokkur gekk hart fram hjá honum og
rakst á hann. Þessi maður var Ágúst Lieber,
eigandi blémsölubúðarinnar”.
‘ Töluðu þeir nokkuð saman ?”
“Ekkieitt einasta orð; en ég hafði staulast
dálítið nær Hermanni og eftir að Ágúst var far-
inn og hétt áfram þá sá ég að Herraann------”,
“Stakk bréfi i vasa sinn ?” spyr de Verney
með ákafa.
“Nei, langt frá þvi. Hann var að búasér
til vindling (cigaiette). Hann hafði tekið tó-
bakspoka upp úr vasa sinum og bréf —”.
“Ussl li vað varðar okkur um þetta”.
“Haun gekk áfrara i hægðuni sínum og bjó
Lögregluspæjarinn, 113
hennar titra: "Hvers vegna gerið þér þetta ?
Sjáið þér ekki hvað þér hafið gert mig hrædda
um að hann Ágúst hitti yður hérna ?”
"Ég ætla að vonast tilað ég sé fær um að
sjá mér borgið og þori að líta framan i hann !,’
segir de Verney hálf-gramur. “Hugsar hún
virkilega aðég só hugleysingi?” segir hann við
sjálfan sig.
“Já, þér”, "svarar hún, “en ég—ég—ég.—
“Ágúst er svo—svo afbrýðisfullur ákafur.—
Hann er gæzlumaður minn”. Þegar húnerað
sleppa orðunum, kemur Ágúst. Hann ryðst nú
inn um hliðið og slengir aftur hurðinni, eins og
hann sé fjúkandi reiður, Hann kemur rakleiðis
upp götuna og stikar stórum. Hann kallar með
þrumandi og ógnandi röddu á þýzku: “Þarna-
er þá annar bölvaður þorparinn ! Hefir djöfull-
inn virkilega sent út heila hersveit af púkum til
þess að ónáða okkur”.
Hann ætlar tafarlaust að ráðast á de Verney,
en Louisa stendur í vegi fyrir honum, Hún
hefir gengið nokkur skref á móti honura og þar
talast þau við fáein orð.
De Verney horfir á þau; hann er viss um að
Ágúst er hálft 7. fet á hæð, herðaore ður og dig-
ur að því skapi. Hann tekur eftir því að hann
brettir .brýrnar, grettir sig, xreppir hnefnna,
hvítnar, roðnar og tekur ótal breytingum."’Svo
fer að glaðna yfir hanum og hann verður mild-
ari á svipinn. Alt i einu er það eitthvað; sem
hefir áhrif á hann, er de Verney skilur ekki.Hon-
um sýnist þau skiftast á ’þannig augnaraðum,
að honum þyklr það næstum ónáttúrlegt, þar