Heimskringla - 02.01.1902, Blaðsíða 1

XVI. ÁR
WINNIPEG, MANITOBA 2. JANtJAR 1902.
Nr. 12.
" THE NEW YORK UFE I
ÁBYRGÐ ARFÉL AGIÐ. ^
Hið mikla fleirþjóða sparisjóðs-lífsábyrgðarfélaK. gefur út ábyrgð-
arskýrteini á ellefu mismunandi tungumáium. Ástæður fyrir
vexti auðlegð og ágæti þessa félagseru meðal anuars þessar.
1. hið óviðjafnanlega tuttugustu aldar vaxtasafnsskýrteini þess eru
þau beztu sem gefin eru út af nokkrö lífsábyrgðarfélagi.
2. New York Life ábyrgðarfélagið er hið öflugasta lifsábyrgðar-
félag i heiminum.
3. Það hefir eina bilión og tvöhundruð miliónir dollars virði af
lifsábyrgdarskirteinum i gildi,
4. Þaðer hið elsta og stærsta fleirþjóðalífsábyrgðarfélag í heiminum.
5. Vaxtasafneskýrteini þessa félags eru algerlega órjúfanleg frá
útgáfudegi.
Janúar 1901 voru..... $262 196 512
$ 31,835.855
Eignir félagsins 1.
^Varasjóður 1.
'Aukasjóður 1.
Aðriraukasjóðir 1.
Clir. OlnfsMon,
íslenzkur agent.
$ 4 883.077
“ ..... $ 10,320,319
.ilorgnn. raðsmaður,
Grain Exchange, Winnipeg.
Frjettir.
Markverðustu viðbuiðir
hvaðanæfa.
Stjórnin í Svíaríöi hefir látið rann-
seka fátækra ástandið þar í landi og
komist að þeirri niðurstöðu, að 52 af
hundraði af öllum fátækling im séu það
vegna drykkjuskapar óreglu sjálfra sin-
eða foreldranna. í þessum tilfellum eru
6 af hundraði hverju þar sera báðir for-
eldrar drekka, 34 þar sem faðirinu eín-
göngu drekkur og 7 af hnndraðj þar
sem n æðurnar drekka. Afleiðingin er
að alt þetta fólk verður að þiggja af
sveit.
De Beers demanta náma-félagið
í Suður-Afriku hefir ásíðastl. ári tekið
út úr námum sínum 40 milliónir doll'
ars virði af demöntum, Félaginu telst
svo til að það geti haldið áfram að láta
vinna í næstu 150 ár með því að fá ár,
lega eins mikið úr námnm sínum eins
og þær hafa gefið af sér þetta ár. Ár-
legur gróði félagsins er þó ekki talin
að vera meiri en hálf millíón dollars.
Búar eru að gera út sendimenn til
Boosevelts forseta til að biðja hann
um liðveizlu. Þeim hefir gengið frem,
ur vel nú upp á síðskastið og sérstak-
lega um jólin; unnu þeir tvo fræga
sigra á Bretum, eyddu og fönguðu 400
manns i öðrum staðnum og fengu þar
vopn mikil, en í hinum staðnum
nokkru minna. De Wet herforingi
stýrði bardaganum, sem færði Búum
rnestan sigurinn og vopnin, HefirBú-
um vaxið móðnr nú upp á siðkastið og
hafa áKveðið að halda vörn sinni ó-
sleitulega áfram um óákveðin tíraa.
Bretar á hinn bóginn hafa sent skeyti
til Ástralíu og beðið m mannhjálp
mikla og fengið loforð um hana. Nokk-
urt lið hefir nýlega farið frá Canada að
hjálpa Bretum. Það er nú talið vist
að ófriðnum muni ekki lokið fyren að
ári hér frá, þvf Búar virðast einatt lið-
margir, þó margir þeirra séu annað-
slagið handteknir.
60 milliónir raanna í mið-Rússlandi
er talið uð nú liði hungursneyð og
stjórnin er að ræða um að hjálpa hjálpa
þeim til að flytja sig búforlum ýmist
til Síberíu, Suður-Rússlands, Kákasus
eða til mið Asíu.
Lýðveldin Chili og Argentine i Suð-
ur-Ameriku hafa nokkurn undanfarin
tima verið i ósáttút af landaþrætu svo
að við ófriði hefir legið. En á jóladag
inn kom þeira saman um að hafa frið
þau sömdu með sér að fela Edward
Bretakonungi að hafa fullnaðargerð i
máli sinu, og að hlýta úrskurði hans.
Yfir 1000 mentamenn i Kaupnaanna
höfn hafa sent Kristjáni konungi
beiðni um að láta ekki stjórniua selja
Yest-Indíaeyjarnar til Bandarikjanna
áður en tekin séu atkvæði meðal eyja*
búa um það hvort þeir óski eftir skift-
unum, og að ef atkvæðagreiðslan sýni
að salan sé á móti vilja fólksins, þá að
selja ekki eyjarnar.
Uppgötvunarmaðurinn Maxim, sá
er fann upp Maxim hraðskeyttu byss
una, er önnum kafinn i að hugsa upp
flugvél. Segir hann að þess verði ekki
langt að bíða að vélar verði gerðar. sem
geri hverjum manni mögulegt að fljú. a
um loftið. Hann segir að til þets megi
nota litlar Petrolium hreyfivélar, sem
hreyfi vængi flugvélanna svo að maður
þurfi ekki annað að gera en sitja ró-
legur í sæti sinu og stýra þeim eftir
vild sinni, og kveður hann það ekki
vandambira en að hlaupa á skautum
eða að riða trihjóla.
Góð saga er sögð frá bænum Hough
ton í Michigan. Svo stóð á að John A.
Carlson hafði hvorfið þai úr bænum
fyrir nokkrum dögum, en handtaska
sem hann átti fanst þar á bryggju i
bænum. Brátt varð það skoðun manna
að hann hefði drekkt sér, og Scott
borgarstjóri fókk menn og báta til að
slæða ána með áhöldnm til þess að
leita mannsins. Borgarstjórinn fekk
ásamt fleirum einn mann sem stóð á
bryggjunni til þess að hjálpa til yið
leitina. Eftir hálfs tíma vinnu við
leitina að hinura týnda manni gerðist
hinn ókunni maður forvitinn og spyr
borgarstjórann að hverjum sé verið að
leita. Borgarstjórinn segii honum að
maður hafi týnst fyrir nokkrum dög-
um og t ð eftir skilrikjum, sem fundist
hefðu i tösku hans, sem fundist hefði
þar á bryggju einni. muni hann hafa
heitið John A. Carlson. “Það er þá ó
hætt að hætta leitinni", segir hinn ó
kunni verkamaður, “því að ég er John
A. Carlson og kom til bæjarins í dag'til
að sækja töskuna mína'*, Borgarstjór-
inn gaf honum $1 fyrir hálftiraa leit
eftir sjálfnm sér, og hélt svo heim aftur.
Læknar þéir sera stunduðu McKin-
ley forseta í síðustu legu hans í BuSalo,
hafa farið þess á leit að Congress veiti
þá peninga upphæð, sem það áliti sann-
gjarua Jog samboðna virðingu þjóðar-
iunar til þess að launa fyrír verk sín í
þá|,u forsetans. Dr. Mann, einn af
þeira 5 sem stunduðu McKinley, segir
að lasknarnir oni eftir rikulegum laun-
um fyrir verk sin, eu að þeir ógjarna
gefi rcikninga fyrir ákveðnum upphæð-
um. Hani segir að ef þeir settu upp
fyrir verksín eineog þau eruverð, þá yrði
Mrs McKinley ekki fær um að borga
þá reikninga. enda hafi þeir verið fengn
ir af ráðgjöfunum til þess að vinna
verkið eg þess vegna álíti þeir að þjóð-
inni beri að borga.
W, W. Peck, féhirðir amerikanska
trúboðans í Tyrklandi, lagði af stað frá
Constantinopel þann 47. Des. síðastl.
til þess að finna stigamenn þá sem
hafa Miss Stone i vaiðhaldi og semja
persónulega við þá um lausnarfjárupp
hæðina. Peck heflr með sér alla þá
peninga, sem hann hefir umráð yfir, og
Vonar að geta fengið stigamenntil þess
að þiggja féð, þó upphæðin sé nokkru
minni en Þeir heimtuðu í fyrstu,
Gangi sáman með Peck og stigamönn-
um, þá vonar hann að geta komið með
Miss Stone með sér til Constantinopel,
Mrs Tejlkar, sem með henni er í varð-
haldinu, heflr alið barn síðan hún varð
fangi og er sagt að bæði móður og baini
liði vel. en um lausnarsamninga henni
viðvíkjandi hefir ekkert fretzt enn þá.
Póstmálastjórinn Smith, 1 Washing
ton hefir Jsagt af sér embætti, en C-
Payne frá Milwaukee hefir verið veitt
embættið í hans stað.
Jarðskjálftar á Fílipseyjunum hafa
gert talsverðan skaða, Hús hrundu
og menn týndu lífi; skip sem voru
margar milur úti á hafi urðu vör við
skjálftann.—700 uppreistarmenn á Sa-
mar-eyju hafa gengið áhendur Banda
mönnura. Þeir voru orðnir matar
lausir og gátu því ekki lengur haldið
ófriðnum uppi,
Samson sjóliðsforingi Bandamanna
er sagður geðveíkur og svo vitskertur
að honum er ekki ætlaðurbati. Þetta
er talin afleiðing af útkomu rannsókn-
arnefndarinnar í Schley-málinu. Sam-
son hefir auðsjáanlega fundið sárt til
þess að hann fór þar halloka fyrir
Schley.
Canadian Northern járnbrautin er
nú fullgerð, var opin fyrir lestagang
á mánudaginn var. Þá var veizla i
Port Arthur,
Ekki hólt De Wet heilög jólin
Hann réðist á herstöð Breta hiá Lefon-
tein ájólanóttina og tók þar leifarnar
af 4 herdeildum ásamt með 2 fallbyss-
um og öðrum föngum, Brezk blöð
segja mannfall hafi verið mikið, en ekki
er talan auglýst.
$80,000 voru nýlega borgaðir fyrir
sæti í Stock Exchange i New York,
"Vicerine11 heitir ný tegund af
ilmvatni.,sem Lady Curson sendi ný-
lega frá Indlandi til Alexðndrn Breta-
drottningar. Það var iólasending og
voru það að eins fáir dropar f örsmáu
glasi. Einn af stórrikustu höfðingjum
Indlands hafðj gefið Ladv Cu son ofur-
litfð glas fullt af þessu vatni og lét
þau orð f.vlgja að ekki mundu aðrir gef«
rikmannlegar. Svo er ilmvatn þetta
sterkangandi að annað eins hefir ekki
þekst í Evrópu. Það er sagt að 100
ekrur af rósaökrum þurfi til þess að
framleiða nokkra dropa af efni þessu.
Signor .Yarconl kefir neitað að
þiggja þúsund dollars á kveldi til þess
að halda fyrirlestra um uppfynding
sína.Hannkvaðstengan tímahafatil ann
ars en að halda áfram tilraunum sinum
að koma vírlausum hraðskeyta senda
ingum á fastan grundvöll milli Evrópu
og Ameríku.
Ba'ndarikjastjóruin er ;{ þann veg
lnn að kaupa Panamaskurðirkn fyrir 40
miiliónir dollars, Ejnnig er rætt um
að verja þúsund millíónum dollars til
herskipa gerða í B.radarikjunum á
næstu árum. Telja Bandamenn það
heppilegasta ráðið til að halda friði við
aðrar þjóðir.
Bretar tóku um daginn einn af hers
höfðingjum Búanna að nafni Kritz-
inger, og hafa hann í varðhaldi. Nú
hefír Louis Botha sent þan orð til Kit-
chener, að hann haldi hjá sé- 5 brezkum
herforingjum, og að hann láti skjóta þá
alla, ef Kritziner sé ekki látin laus taf
arlaust. Kitchener hefir enn engu
svarað, en talið vist að hann sjái þann
kost beztann að sleppa Búa foringjan-
um.
Bretar hafa varpað 2 irskura æs
inga þingmönnum í fangelsi, öðrum til
5 áraen hinum til 2 ára, fyrir að hafa
æst leiguliða á Irlandi til þess að greiða
ekki landskuldir til landsdrottna sinna.
Rafmagnsbraut, á að byggja milli
London og Brighton á Englandi. Hún
er 47 mílna löng og eiga vagnarnir að
renna þessa leið á 30 minútum.
FRÁ CHICAGO, 25. NÓV. 1901.
Herra ritstj,
Það er mjög sjaldan, að ég sjái i ís-
lenzku blöðunum nokkrar almennar
fréttir frá ísiendingum í Chicago: má
vera að það sé fámenmð og fjarlægðin
frá aðalaðsetursatað íslendinga, sem
veldur því, þó ætti það ekki að vera
svo. Ég hygg að Islendingum hér líði
eins vel að meðaltali eins cg hvar ann-
arstaðar í Ameríku. Þeir hafa flestir
góða atvinnu óg nota sér hana vel og
hafa því nóg fyrir sig og slna. þótt fáir
séu ríkir. Gestrisnir eru þeir svo, að
maður gæti ímyndað sér að maður væri
kominn heim i sína eigin sveit á íslandi
eftir fleiri ára fjarveru. Þeir tala is
lenklu vel. þótt sumir þeirra hafi lengst
æfi sinnar verið með útlendiugum, jafn
vel þeir sem hafa algerlega uppalist 'hér
tala sæmilega vel <og má það f irðu
gegna, þegar þess er gætt, að hér eru
ekki fullt hundrað íslendingar og tvistr
aðir um alla borgina og þar ofan i kaup
ið brendir með gamla markinu að vera
ekki miklir félagsmenn.
Síðastl. sumar höfðu þeir þó tvær
skemtisamkomur úti i skógi og gengu
þær ágætlega, enda munu þesskonar
sarnkomur bezt&r til þess að ná þeira
öllum í einn hóp,
Ðlöðin ykkar sé ég öll. Lögberg
hefir of mikið af persónulegum skömm
um og prentvillum. Heimskringla hef-
ir líka óþarflega mikið af prentvillun-
um, en altaf eitthvað fræðandi og skemt
andi með. Dagskrá er barn að aldri.
en þó bezt að ytra frágangi og margir
góðir sprettir frá ritstjórans hálfu, sera
ég líkaátti von á; auðvitað er hún dí-
lítiö frek eins og margir unglingar eru.
G. B.
Svertingjar í Bandaríkjunum
Fyrir nokk.ru síðan sat Booker
T. Washington að miðdegisverði
með Theodor Rooswelt í “Hvítahús-
inu” samkvæmt boði hins nýja for-
seta. Þetta vírðist nú varla í frá
sögur færandi, en þessi lítilfjörlegi
atburður heíir samt orsakað hið
mesta uppþot um öll Bandaríkin.
Fólkinu þykir sem sé að Rooseveit
hafl móðgað þjóðina i heild sinni
með þessu tiltæki. Sunnan menn
eru einna æstastir.
Hvað er á bak við alla þenna
órda? Kkki það að boðsgesturinn
sé óbótamaður eða illmenní, hann er
orðlagður fyrir ráðvendni, siðgæði
eg drenglyndi, ekki það að hann sé
“heimskur eða illa vaninn”, hann er
viðurkendur sem einn hinn mentað-
asti og gáfnaskarpasti borgari lands-
ins. Allur gauragangurinn heflr
risið út af því að Booker T. Wash-
ington er S v e r t i n g i!!!
Ég vil geta þess áður en ég
held lengra, að það er siður hvitra
manna um alt þetta land, að forðast
návist svertingja i gestgjafahúsum
og hvar annar staðar. Margir
neita því algerlega, að sitja til borðs
með þeim eða hafa önnur mök við
þá, og þessum sömu virðist það
ganga glæpi næst ef einhverjum
hvítum manni verður sú hneisa á,
eins og sjá má af þessu nýafstaðna
uppþoti. Sannleikurinn er í fám
orðum að fjöldinn af hinum hvítu i
búum þessa lands, álítur svarta Af-
ríku kynflokkinn á meðal vor, villi-
og óargadýr,en ekki menn. Hinn
dökki hörundslitur svertingja og ó
snotra andiitsfall eru þau lýti sem
flestir fælast.
Já, þannig er nú þjóðinni varið,
sem játar þá helgu kenningu aðall-
ir menn séu skapaðir jaínir” og
stærir sig af hinum göfga stjórnar-
grundvlli veldisins, sem hún hefir
svarið hollustueið.
í sambandi við þenna áminsta
atburð, vil ég fara nokkrum orðufn
um ástand svertingja, yflr höfuð í
Bandaríkjum,—ég hafði áður hugsað
mér að gera það.
Eins og flestum mun kunnugt,
voru svertingjar öldungis óupplýst-
ir og höndlaðir eins og skepnur af
hvitum mönnum í landi þessu, alt
fram á miðja 19. öld. Þeir voru
fluttir í stórhópum frá Afríku til
þessa lands og seldir hér þrælasölu
við uppboð á mörkuðum meðal
hvítra manna, sem skynlausar skepn
ur, og fara mjög átakanlegar sögur
af því, hvernig heilum fjölskyldum
var sui drað. Mennirnir hrifnir frá
konunum og konurnar frá börnuuum
og voru það stundum grátlegar að
farir; vesalings fólkið var svo piskað
af eigendum öllu þrælslegar en
skepnur þeirra og kvalið af sulti.
Þeii, sem tóku til bragðs að strjúka,
voru samstundis eltir af hóp manna
með blóðhundum og kom það alloft
fyrir, að vargar þeir rifu svertingj-
ana á hol við þau tækifæri.
Fyrir 40 ámm síðan tóku sig
saman nokkur göfugmenni í þessu
landi og komast að þeirri niður-
stöðu, að ekki mætti svo búið standa
Afleiðingarnar urðu, að hið fræga
frelsisstríð Bandaríkja var háð með
þyí augnamiði, að gefa svertingjum
jafnrétti við hvíta menn. Öll
Bandaríkin sundruðust í einu vet
fangi og skiitusf í tvo andvigi her-
flokka Norðan- og Sunnanmanna
Norðanmenn, sem börðust fyrir
svertingja, unnu sigur og var frelsi
þeirra þá játað um alt landið og
strax byrjað á að menta þá og und
irbúa í borgarastöðuna, sem haldið
hefir verið áfram til þessa dags. En
Þess ber að gæta, að þótt bardaginn
lyktaði á þenna hátt, þá voru Sunn-
anmenn, sem ósigurinn biðu, ekki
alskostar ánægðir með úrslitin og
hafa þeir barið haturshug til svert-
íngja jafnan síðan, enða heflr nú
sunnanandinn fullkomlega komið i
dagsbirtuna og verð ég að segja, að
pintingar og slátrun svertingja f
Suðurrikjunum, nú á síðustu árura,
er tilefni til að stöðva blóðið í æðum
hvers einasta borgara landsins, sem
heflr nokkra sómatilfinningu. Og
það kveður nú svo ramt að, að mað-
ui- lítur varla í nokkurt fréttablað
landsins sein ekki færir lesendum
sinum einhverja slika voðafregn.
Það er hinn svartasti blettur á þjóð-
inni og landinu og hinar hryllileg-
ustu aðfarir sem eiga sér stað með
al nokkurra mentaþjóða heimsins—
ef ekki villipjóða' Ástand svertingj-
anna er því, að mínu áliti, litið betra
þann dkg í dag, en þegar þeir voru
þiælar og viltir menn, og verður
ekki svo lengi sem hvitum blóð-
vörgum er leyft að britja þá niður að
gamni sinu án nokkurrar mótspyrnu
af hálfu laganna eins og nú á sér
stað. Mér kemur ekki til hugar, að
halda uppi ódæðisverkum sem svert-
ingjar fremja, en það er tvent, sem
menn skyldu athuga: Fyrst, að
svertingjar hafa aðeins séð morgun
menningarinnar, renna upp yflr sig,
og þar sem fjöldinn af þeim er enn
hálfviltur, er ekki sanngjarnt að bú
ast við eins miklu af þeim og siðuð-
um mönnum. I öðru lagi eru hvitir
menn þes> áskynja, að þeir sjálflr
fremja jafn voðalega glæpi—ef ekki
verri—en negrarnir, þegar þeir taka
lögin í hendur og brenna mennina á
báli. A hinn bóginn er það marg
sannað. að svertingjar eru saklausir
drepnir í mörgum tilfellum. Sakirn-
ar gegn þeim eru vanalega þær að
smána hvítar konur.
Þegar slíkar sakir eru fullsann-
aðar, skal ég ekkert segja þótt hlut-
aðelgendur heimti hegning, en ég
vil að það sé að minsta kosti gert
samkvæmt lögum og dómi, það ætti
að vera hverjum heilvita manni full
nægjandi. En svo hefir það reynst,
að hvítar konur hafa “strákinn í för
með sér og kenna honum alla klæk-
ina” og hefir það stundum verið
sannað um seinan. En þó slíkt sé
sannað þegar hvítar konur eru á-
litnar englar, en negrar óargadýr í
landi þessu, þá er það alt gott og
blessað! Svo er nú ekki að tala um
iá sem tekuir eru af “skrílnum” og
grunaðir án þess að hafa nokkr-
ar sannanir eða gefa þeim tækifæri
til að bera hönd fyrir höfuð sér.
Svertingjar eru, í einu orði sagt, of-
sóktir af hvitum mönnum hér í landi,
án þess að yfirvöldin og lögin gef?
því nokkurn gaum, á svo svívirði
legan og djöfullegan hátt að hver
ainasti drenglyndur borgari verður
að blygðast sin fyrir að vera partur
af þeirri þjóð sem lætur slíkt við-
gangast í svokölluðu ‘frelsislandi.
Fróf. Booker T. Washington
heflr látið hið áminsta miðdagsverð
aruppþot sem vind um eyrun þjóta;
hann er ofmikið göfugmenni og
prúðmenni til að láta slíkt kálfabaul
meðborgara sinna—sem hann sjálf-
ur ber höfuð og herðar yfir— á sér
festa. En ég tek undir með þeim
röddum, sem sárnar það, að tilraun
var gerð til að lítilsvirða þetta mik-
ilmenni sem heflr gert það að æfi
starfi sínu að þjóna Bandaríkjunum
með því að menta og hefja upp þær
8 milliónir landsmanna sinna
sem nú lifa í Ameríku og gera þá að
góðum og gagnlegum borgurum,
af hverjum næstum ^ heflr náð full-
komnu menningarstigi sem hann
hefir átt mikinn þátt í að fram
kvæma.
Theodore Roosevelt er einnig
virðingarverður fyrir að leggja til
hliðar alt litar og manngreinarálit,
og hefir hann í hvívetna sýnt ein'
beitni og drenglyndi síðan hann tók
við forsetastöðunni sem hefir hann
upp i augum allra réttsýnna manna.
Hinir beztu menn þjóðarinnar
hafa jafnan verið vinir svertingj-
anna. Það er haft eftir málsraet-
andi negra uokkrum, að Abraham
Lincoln hafl veriö sá eini hviti mað-
ur sem ekki var meðvitandi holds
litarins sem aðgreindi þá Lincoln
var forseti lýðveldisins þegar þræla.
stríðið sté'ð yflr, og þetta heimafræga
góðmenni var tremstur i flokki á
hlið svertingja sem blessuðu hann og
báðu fyrir honum meðan á bardag-
anum stóð.
Hinn ódauðlegi Robert Ingersoll
sagðist heldur vilja hafa þann mann
fyrir vin sem er svartur að utan en
hvítur innvortis, en þann sem er
hvítur útvortis en svartur að innan!
Svertingjar hafa það til síns á-
gætis, að vera vinir vina sinna og
mestu trygðatröll. Þeir halda helga
minning allna þeirra manna sem bar
ist hafa fyrir jafnrétti þeirra og vel-
líðan, og skíra margir þeirra börn
sín nöfnum hinna mestu manna
landsins svo sem Washington Lin-
coln o. fl.
Ég hefl sjálfur kynst allmörg-
um svertingjum og átt tal við þá,
og hefl ég komist að þeirri niður
stöðu að þeir eru tiltö'ulega eins
miklum gáfum gæddir sem hvítir
menn af náttúrunnar hendi. Það er
upplýsing sem þá vantar— en um-
fram alt velvild hinna hvítu með-
bræðra sinna— til að ná fullkomnu
menningarstigri. Ég hefi sandfærst
um, að það er þessi vondi kur hinna
hvítu gagnvart þeim, sem heldur
þeim til baka öllu öðru fremur. Það
er þessi hængur sem ráða skyldi bót
á svo fljótt sem unt er.
Vesturheimur er óneitanlega
að mörgu leyti fyrirmyndarland en
það sannast hér sem víðar máltækið
að “það er misjafn sauður í mörgu
fé”. Það hafa verið og eru mörg
göfugmenni í landinu, sönn fyrir-
mynd í breytni sinni. En það eru
líka margir torfuhausar og ómenni
innan um , sem menn ætla að forð-
ast að taka sér snið af.
Það er ósk mín að landsfólk
mitt í þessari heimsálfu taki sér tíl
eftirbreytni aðeins það sem gott er
og manndómsrikt en leggi hitt til
hliðar. Það er enginn frami í því,
að apa upp alla hluti hér vegna þess
að það er ameríkenskt; menningin er
í því innifólgin að temja sér ait það
sem er fagurt og hefjandi hvaðan
sem það kemur, og snúa bakinu við
því gagnstæða,
Sneiðið ekki hjá hinum syarta
manni, landar góðir, þótt þér sjáið
hélenda glópa gera það. Hann er
eins verður þess, að þú sýnir honum
vinahót, sem nokkur annar, og þér
munuð aldrei iðrast þess, ef þér
breytíð við hann eins og yðar jafn-
ingja.
Það er ómögulegt að dæma
nokkurn mann réttilega eftir ytra
útliti hans. Þeir sem gera það, eru
heimskingjar,
Það eru hæfileikar og mannkost-
ir a ð e i n s sem mynda hinn mann-
lega mælikvarða.
Látum oss þvi Islendingar rétta
meðborgara vorum og samtíðar-
manni höndina með vlnabrosi hvort
sem hann er svartur, gulur, brúnn
eða hvítur, og gera alt sem í voru
valdi stendur, til að hefja þann upp
sem er niðurniddur af fjöidanum,
hverju nafni sem hann nefnist, og
hvernig sem hann er litur.
Þá munum vér varðveita og
viðhalda hinu forn-islenzka mann-
göfgi sem þjóð vor hefir verið við-
urkend fyrir fram um aldir. Vér
munum þá ekki einungis ávinna oss
elsku og virðingu hinna lituðu kyn-
flokka, heldur einnig hinna merk-
ustn og beztu hvítu manna i Þessari
nýju heimsálfu.
Erl jul. Isleifson.