Heimskringla - 17.04.1902, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGLA 17. APRIL 1902.
dáanleg snild, og er mér ómögulegt
að lýsa rákvæmlega þelm undra
hagleik. Kinnarnar slöptu eins og
skjóður ofan á brjóst og sýndust
ganga út og inn eins og hann væri
að pfia eða nýkominn úr pólitisku
kapphlaupi, en belgurinn eða bumb-
urinn var úr brúnu bolaleðri, sjáan-
lega útþaninn af vindi, og yfir þvert
brjóstið stóð með hvítum stöfum
skráð “Frelsari Manitoba’’, og varð
mér satt að segja bilt við í annað
sinn. En úr bakhluta karls neðan
verðum láu pípur margar, að mér
virtist út úr skrifstofunni, allar nema
ein: sem hafði nokkurskonar tregt á
■endanum, lík og “telephone” hefir.
Svo varð mér titið í homið vinstra
megin, og, og þar sé ég ofurlítið hús
líkt að stærð og kofi fyrir 5 eða 6
hænur, var þó breiðara en það var
langt, það var mjög fagurlega smíð
að, en hvorki voru á því gluggar
eða dyr sjáanlegar, það var málað
hvítt eins og sakleysið, og á því stóð
með gullnu letri: “Fjársjóður þeirra
hreinhjörtuðu.”
Já, margir undáfiegir hlutir
eru hér og margur verður vitlaus af
minna, Eg má til að vekja Manga
og fræðast betur um þetta alt hugsaði
ég. Nú gekk ég að stólnum aftur
ogfóraðrugga ritstjórannm til og
ihrista á alla vegu, en ekkert dugði.
Hann bara jórtraði blað-snudduna og
starði með gráu augunum sínum
npp í loftið. Svo tók ég í blað-
ræmuna og dróg út úr honum, þá
sá ég að þetta var skinn eða skötu-
roð og var skrifað á það úr kálfs-
blóði eða einhverju bl'óði þessi 9 orð:
“Laurier Greenway Sifton
Pólitík Pólitík Pólitík
borgun borgun borgun.”
Nú fór mig að gruna hvernig í
öllu lægi með innihald Lögbergs.
En eftir að hann misti út úr sér sátt-
málann þá skullu nú svo voðalega
saman tennurnar og tannhljóðið varð
svo mikið í munninum að ég varð
dauðhræddur, og fór nú að orga og
grenja f eyru hans: Mangi, Mangi,
Mangi, En alt fór á sömu leið sem
fyr, Mangi lá þarna lifandi dauður.
En rétt í þessu kemur Blöndal inn
og spyr hvaða ósköp á gangi. Eg
kvaðst þurfa að vekja ritstjórann en
það sé lífsómögulegt. og spyr hvert
ekki hafi verið leitað neitt ráða
lækna, því þetta sýnist vera æði al-
varlegt. Blöndal minn brosti bara
góðmannlega, hann er svoddan prúð-
menni allatíð, og segir: “Jú Sifton
var hér nýlega og skildi físibelginn
eftir, sem þú sér þarna. Taktu
hann gói minn og blástu upp í nefið
á ritstjóranum, það mun duga. En
brúkaðu ekki þenna rækals hávaða
aftur, það truflar okkur sem erum að
vinna. Svo liggur hálf illa á mér
því tólf hafa sagt blaðinu upp sfðan
kl. 9 f morgun, og þannig gengur
daglega.” Svo fór hann út, en ég
tók belginn og blés þessum heil.
anda upp í nefið á Manga, sem óðar
spratt þá upp og tekur mér mjög
vingjarnlega og segir: “Já gamli
kunningi, það er einginn efl á þvf
að við frjálslyndi flokkurinn vinn-
um næstu kosningar. Það er tóm
lýgi, svik, fjárglæfrabrögð og þjófn-
aður hjá hinni—Roblin stjórninni.—
Við erum hreinir eins og englar, og
af lifandi sannfæring minni læt ég
Lögberg segja 'ykkur sannleikann,
og ekkert nema sannleikann. Ekki
Ekki er það gert fyrir peninga, eins
og hin blöðin atturhaldsmanna, sem
ekki hanga uppi á öðru en gjaldi
fyrir logið lof. Já fyrir sannfæring-
una berst ég, og berst hart, það veit
guð, enda ber nú bráða nauðsyn til.”
Svona, svona, ekki nú meir af bölv-
aðri hræsninni úr þér og póh'tiska
vaðlinum sagði ég. Hér hef ég séð
svo marga, undarlega hluti, sem skýra
mér betuu en alt annað að þú ert
klestur saman undir álagafargi þinna
pólitisku ribbalda og allur þinn
hugsanaheimur fyrir íróðleik og
gagni alþýðunnar, sem blað þitt
kaupir, ér gersamlega innilokaður í
dyra- og gluggalausu húsi, eins og
hænsnakofanum þarna í horhinu, eða
hvað sem það nú er, sem þið kallið
“fjárrsjóð þeirra hreinhjörtuðu”. Svo
þetta bolabílæti þarna á móti og
mörg fieiri teikn og stórmerki. sem
öll benda f sömu átt. Segðu mér nú
satt og rétt hvað þetta hefir alt að
þýða. Við þessa ræðu fölnar ritstjór-
iun upp reynir að standa á fætur
en riðar á beinunum ogsegir: “Ertu
dauðlegur maður, eða ertu andi,
þessir hlutir sem þú talar um eru ó-
sýnilegir.augum jarðneskra manna.
Vertu mér vægur í dómum, ég skal
útskýra þér alt, þú hlýtur að vera
andi eða einhver höfuð engill sendur
til að vekja mig upp af svefni and-
varaleysisins, en ekki maður af jarð-
nesku holdi. Og taktu nú eftir góði
göfugi andi. Vér allir ritstjórar
Lögbergs verðum að ganga undir
jarðarmen með Greenway og vökva
okkur blóð, sem saman er blandað
eins og lög eru til, og þá er sáttmál-
inn skráður—æ hvar er pergamentið,
égbenti honum á roðræmuna sem
ég lagði á borðið, og stakk hann
hennióðar í vasa sinn.—Já góði andi
jarðarmenið er geymt í litla húsinu
og fjársjóðurinn þar undir. En til
þess að geta hans notið verður mað-
ur að hafa Ifkneskið líka, svo vér
getum fallið fram og tilbeðið það,
því annars stæði alt fast. Líka verð-
um vér allir, eins lengi og vér erum
ritstjórar, að skifta um átrúnað,
Laurier er faðir, Greenway frelsari
og Sifton heilagur andi. Og nú fer
égað tilbiðja goðið.” Svo lagðist
hann á knén, spenti gre ipar og
mændi tárvotum bænaraugum upp á
þessa bolalegu mynd, sem sýndist
alt annað en blíð í bragði og þoldi
þau lifandis skelfing af lofi, sem mér
er ómögulegt að hafa eftir. Og svo
tók Mangi nærri sér að svitinn
kvíslaðist ofan eftir andlitinu. Loks-
ins söng hann með angurblíðii raust
þetta hjartnæma vers:
•(Niðulajf næst.)
Kastid þeim ekki burt — það er eins
og að henda frá sér peningum þeear þér
kastið burt Snoe Shoe Taes þeim sem
eru á hverri plötu af PAY ROLE
CHEWING TOBACCO.-------------
Haldíð þeim þess vegna saman, Það
veitir yður kost á 150 ágætum gjafa-
muuum,—“Tags“ gíldatíl 1. Jannar
1!MK{, Biðjið kaupmenn yðar um
mynda lísta vorn yfir þessa gjafahluti.
LISTERS ROYAL FYRSTU VERDLAUNA
“ALEXANDRA”
RJOMA-SKILVINDUR
“R. A. Lister & Co.
Winnipeg, Man.
Kæru herrar:— Eg hef brúkað yðar “ALEX-
ANDRA” rjómaskilyindu í síðastl. 6 ár, og
get vottað að vólin hefir reynst ágætlega.
Ég mjólka 6 kýr árið um kring og vélin hefir
aldrei brugðist mér síðan ég fékk hana.
Það er létt að snúa vélinni og af þvi að
skálin er í einu lagi þá er ofur hægt að hreinsa
hana. Það má þvo alla vélina á 5 minútum.
Eg hef séð ýmsar aðrar tegundir af skilvind-
um, en eftir minni reynslu, þá ræð ég öllum
bændum til að kaupa “ALEXANDRA” vél-
ina, sem ég álit þá óbrotnustu, endingarbeztu
og fullkomnustu af öllum skilvmdum.
'- ' Yðar einlægur
Saml. Forrest.”
Þessar vélar hafa þolað reynslu liðinna ára þrátt fyrir alla
keppinauta. Þær eru enn þá í fremstu röð sem hinar einföld-
USTU, STERKUSTU, ENDINGARBEZTU, FULLKOMNUSTU, Og BEZTU
vélar. Þeir, sem nota þær auka smjör sitt um 20% og kálf-
arnir þroskast á undanrenningunni.
“ALEXANDRA” skilvindurnar eru 8igursælar. Heimatilbúið
smjör, sem tók fyrstu verðlaun á Winnipeg-sýningunni árið.1901,
var gert úr rjóma strokkuðum með Listers “ALEXANDRA”
rjóma-skilvindu. x
R. A. LI5TER & Co. Ltd.
0
Stærstu smjörgerðaráhalda framleiðendur
f hinu brezka veldi
232 & 234 KING ST.
WINNIPEG.
Þú getur ekki keypt neina sálarfæðu •
fyrir peninga, en þú getur glatt S
hjarta þitt með *
“T. L. VINDLUM.”
Nálega allir sækjast nú eftir þessum •
ágætu vindlum. Þú gerir væntanlega *
það sama. *
WESTERN CIGAR FACTORY
Thos. Lee, eigandi. W INTIN’IPEQ-. •
JTANITOBA.
Kýíiulð yður kosti þess áður en þér ákveðið að taka yður bólfestu
Anfiái-staðar,
tbúatalan 1 Manitoba er nú................................. 250,000
Tala bænda i Manitoba er................................... 85,000
Hveitiuppskóráh í Manitoba 1889 var búshels................. 7,201,519
‘f “ “ 1894 “ “ ............. 17,172,883
“ '* " 1899^ * “ ..............2'i ,922,230
Tala búpenings i Manitoba er nú: Hestar................... 102,700
.Nautgripir................. 280.076
Sauðfó...................... 35,000
Svin........................ 70.000
Afurðir af kúabúum í Maritoba 1899 voru..................... !Í470,559
Tilkostnaður við byggingar bænda í Manitoba 1899 var..... $1,402,800
Framförin i Manitoba er auðsæ af fólksfjölguninni, af aukntm
afurðum lan.lsins.af auknum járnbrautum, af fjðlgun skólanna. af va i-
andi verzlun, af vexti borga og bæja, og af vaxandi velliian
almennings,
í síðastliðin 20 ár hefir ræktað land aukist úr ekrum................. 60 000
Uppí ekrur........................••••:............................- • • • 2,500 000
og þó er siðastnefnd taia að eins einn tíundi hluti af ræktanlegu landi
i fyikinu .
Manitoba er hentugt svæði til aðseturs fyrir innflyténdur, þar er
enn þá mesta gnægðaf ágætum ókeypis heimilisréttarlöndum og mörg
nppvaxandi blómleg þorp og bæir, þar sem gott er til atvinnu fyrir
karla og konur.

#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
LANG BEZTA
Ogilvie’s Mjel.
Sjáið til þess að þér fáið OGILVIE’S.
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
#
*
#
#
#
#
#
#
######*###################
fooiine Restanrant
Stærsta Billiard Hall í
N orð-vestrlandinu.
Fjögur “Pool”-borð og tvð “Billiard”-
borð. Allskonar vín og vindlar.
Lennon & Hebb,
Eigendur.
Qonner & Hartley,
Lögfræðingar og landskjalasemjarar
494 Iflaln St, - - - Winnipeg.
R. A. BONNER. T. L. HARTLBY.
Fyrir minna verð
en hægt er að fá nokkurstaðar annar-
staðar, tekur undirritaður að sér út
búnáð eignarbréfa (Deeds), veðsknlda
bréfa (dfortgages) og alskonar samn-
inga (Agreements), og ábyrgis* laga-
legt gildi þeirra fytir dómstólum i I/an-
itoba.
B. B. 01,801«.
Provincial Conveyancer.
Gimli d/an.
Ódýrust föt eftir máli aolnr -
S. SVEINSSON, Tailor.
518 Barvland St. WINNIPEG.
í Manitoba eru ágætir /rískólarfyrir æskulýðinn.
í Manitoba eru mikil og fisksælveiðivötn, sem aldrei bregðast,
í bæjunum Winnipeg, Brandon, Selkirk og fleiri bæjum mun nú
vera yfir 5,000 íslendingar, og í sjö aðal-nýlendum þeirra í Manitoba,
eru rúmlega aðrar 5,000 manna. Þess utan eru i Norðvesturhéruðunum
og British Columbia um 2,000 íslendingar.
Yfir ÍO millionir ekrur af landi f Banitoba, sem enn þá
hafa ekki verið ræktaðar, eru til sölu, og kosta frá $2.50 til $6.00 hver
ekra, eftir gæðum. Þetta land fæst með vægum kaupskilmálum.
Þjóðeignarlönd í öllum pörtum fylkisins. og járnbrautarlðnd með
fram Manitoba og North Western járnbrautinni eru til sölu.
Skrifið eftir nýustu upplýsingum, kortum o. s. frv. alt ókeypis, tii
HOK. K. P KOBLIN
Minister of Agrioulture and Immigration,
WINNIPEG, MANITOBA.
Eða til:
Josoph B. SkaptaMon, innfiutninga og landnáms umboðsmaður.
THE HECLA
eru beztu, ódýrustu ogeyðsluminstu
hitunarvélar sem gerðar eru þær
gefa mestan hita með minstum
eldivið. Eru bygðar til að endast
og vandalaust að fara með þser.
Fóðursuðu-katlar fyrir bændur
gerðir úr bezta járni eða stáli, ein-
mitt það sem þér þarfnist. Biðjið
árnvörusala yðar um þá, peir selj*
alllr vörur vorar.
CLARE BRO’S & Co.
fc'erksmiðjur: W'ínnípe^
PRÉSTON, ONT. Box 1406.
44 Mr. Potter frá Texas
því, að drengurinn hefði ekki verið rótti rænd-
ur og misþyrmt, því röksemdafærsla Osmans
heiði verið einskis nýtíeyrum Errols, er þekti
hann mæta vel. Þau höfðu engan tíma að hugsa
meira um þetta peningaþjark, því bæði leið tím-
inn óðum, og hávaði og ólæti fóru stöðugt vax-
andi niður i höfninni, og herfanga flutningur
um aðaltorg borgarinnar fór vaxandi, svo skark-
ali og háreysti dnndi þá hvervetna við. Einn
enski byssubáturinn, sem hringsólaði um höfn-
ina, hleypti nokkrum flugeldum í loft upp til að
lýsa svæði það, sem hann var að rannsaka; en
þessir púðureldar vöktu hinn mesta gauragang á
milli óþjóðalýðsins f borginni og höfninni. Þau
flýttu sér að láta vistir og Jarangursdótið upp á
asnana. og lafði Annerley var að stiga á bak þeg-
ar Osman kemur og segir fáein orð í flýtir við
Errol, og hleypur síðan inn í stofuna og talar við
Niccovie, sem ekki hefir hreyft síg út úr stof-
unni, og hjálpaði ei viðskiftafólki sínu tilað bera
út vðrurnar eða búa þær upp á asnana.
“Ó, hví lætur hann okkur bíða hór?” hvísl-
aði lafði Annerley að Errol, sem var lítið eitt
taugaslakur síðan hann sá lögreglumennina
koma inn í húsið, og grunaði að ekki væri alt
með feldu. "Til hvers fer hann inn í húsið aft-
ur?.’
“Hann kvaðst hafa gleymt að taka lykilinn
að Adallah-höllinni hjá Niccovie”, svaraði Err-
ol.
“Lyklaaa? Hvernig víkur því við? Ég sá
hann taka við þeim!” Hún ætlaði að segja
meira i þessu máli, því henni var mikið niðri
Mr. Potter frá Texas 45
fyrir, en alt í einu hrópaði hún upp í skjálfandi
málróm: ‘ Hvað gengurá! Guð minn góður!
Hvað er þetta!”
Ur horninu á garðinum, sem fjarst var,
heyrðist skerandi angistaróp. Þangað sást
ekki. því kolamyrkur lá yfir horninu, í sömu
andránni heyrðist annað og þriðja hljóðið, og
neyðarköll á arabisku. og lá svo mikil ógn og
dauðans angist 1 hljóðunum og oröpnum, að
lafði Annerley hafði aldrei heyrt nokkuð eins
hjartaskerandi.
Þessi neyðaróp eru bergmáluð af Martinu,
sem aldrei var sterk á svellinu, þá um kjark og
stilhngu var að ræða, en nú var hún að falla í
öngvít af hræðslu.
“Hver fjandinn ! Þeir eru að berja einhvern
í hel!” greip Errol framí.
“Ó, guð í himninum! Það er vesalings
aumingja Araba dreagurinn !” mælti lafði Ann-
erley í ofboðslegu fáti um leið og hún rendi sér
ofan úr söðlinum. Ó, herra Errol, flýttu þér !
Frelsaðu hann! Ef þú gerir það ekki, þá skal
ég reyna það!” Því stöðugt héldu ópin og vein-
in áfram, og dró óðutn af þeim sem kallaði um
hjálþ, og unglingskeimurinn í hljóðunum kom æ
gleggra og gleggra i ljós.
Þegar lagt var svona ríkt á við Errol, beið
hann ekki boðanna og hljóp þangað, sem veinin
komu frá. Lögregluþjónarnir voru þar eftir
Austurlanda róttvisi að lemja bera fótleggina á
drengnum með mjóum og hörðum óftim, og er
það kvalafull misþ.vrming. Það voru launin
fyrir að hafa logið upp á Osman Ali, og sem
48 Mr. Potter frá Texas
drengsins. Hún tók vasaklútinn sinn, þegar
annað var þrotið, og batt hún um stærsta
sárið, sem hann hafði fengið á annan fótinn.
Drengurinn horfði með undrunog ótta á lafði
Annerley. Það var eins og hann gæti ekki trú-
að sjálfum sér, að hún gæti i einlægni verið
svona góð, og umhyggjusöm við'hann og honum
fanst augnaráð hennar vera svo alúðarlegt og
innilegt, að það rifjaðist upp fyrir honum, að
það fyrsta, sem hann mundi eftir sér, var hann
hjá einhverri góðri konu, en svo—já, svo þekti
hann aldrei konu, sem hafði verið góð við hann,
Hann hafði orðið að berjast áfram með illu en
ekki góðu í lífinu, og oft hafði það orðíð honum
yfirsterkara í viðureigninni, Jog siðustu augna-
blikin mintn hann tilfinnanlega á það.—Hann sá
tár renna ofan kinnar þessarar miklu konu, og
féllu um andlit hans meðan hÚD beygði sig ofan
yfir hann og hjúkraði og hagræddi honum.
Hann heyrði hana tala, "og það .litla sem hann
skildi i hennar máli, þá voru það falleg orð, góð
orð, huggandi orð. Aldrei hafði hann heyrt
nokkurn mann tala eins og þessa undra fallegu
og góðu konu.—Hann hafði alið allan sinn aldur
á götunum í Aiexandríu, og hann hafði tint sam-
an töluvert úr ýmsum málum, þvi atvinna
hans var að bjóða ferðafólki þjónustu sína; hann
skildi þvi töluvert fjenskri tungu, sem öðrum
tungumálum.
A meðan á þessu stendur er Constantine
Niccovie ekki sem allra frýnilegastur. Hann
gefur lafði Ahnerley jhornauga og öllu sem þar
fer fr&m. Hann gengur um gólf og yptir öxlum.
Mr. Potter frá Texas 41
ráðalaus fyrir svona alþektri austrænni stjórn-
mála kænsku. Hann hafði mætt mörgu um
dagana og krafsað sig fram úr því á einn eða
annan hátt. Þegar síðari lðgregluþjónninn
slepti orðinu, jgekk Osman Ali beint framan að
honum og tók upp fáeina gullpeninga og mælti:
“Þessi orð, sem fiækingurinn.lygarinn og hlaupa
SDatinn hefir sagt hér, eru jafn einskisvirði og
staðlaus, sem sandur eýðimerkurinnar! Þetta
eru minir asuar, og Allah befir gefið mér þá af
náð sinni og ríkdómi”.
“Þú átt ekkert í þeim ! Þú ert svartasti
lygari!” grenjaði strákurinn upp, “Þeir til-
heyra mér, það veit Allah! Þeir þekkja nöfnin
sín og taka lundir við mig, þegar ég kalla á þá.
Annar heitir Boozeh, hann er fjörugur sem |vín-
andi, en hinn heitir Doorah, hann galar sem páfa
gaukur-------”,
Þegar hann slepti seinasta orðinu, kaliaði
hann út um gluggann: “Boozeh! Doorrah!”
Asnarnir brugðu strax við og ráku bausana inn
í bakdyrið á húsinu og tumdu mjög vingjarn-
lega til drengsins, sem kallaði á þá. cg var auð
séð að þeir þektu hann.
Núbíönsku lögregluþjónarnir gáfu þessu
samt engan gaum. Þeir höfðu ekki augun af
gullpeningunum, sem Osman hampaði í lófum
sér.
Hann hringlaði peningunum úr öðrum lófa
í hinn og það var nær því, sem hann fram-
leiddi nótnr og lög úr hringlinu, ogeftir því sem
lögregluþjónarnir verða hugfangnari af gullpen-
ingunnm, eftir þvi herðir Osman á &ð hringla