Heimskringla - 23.10.1902, Page 2

Heimskringla - 23.10.1902, Page 2
HEIMSKRINGLA 28. OKTÓBER 1902. é tleiniskringla. PUBI.ISHED B Y The HeiinskrÍDgla News 4 Pablishing Co. Verð blaðsins í GanadaogBandar $2.00 nm árið (fyrir fram borgað). Sent til íslands (fyrir fram borgað af kaupend um blaðsins hér) $1.50 Peningar sendist i P. O. Money Order Registered Letter eða Express Money Od'er. Bankaávísanir á aðia bankHení Winnipeg e.ð eins teknar með afföllum. R. Li. Baldwinson, Edltor & Maaager. Office : 219 McDermot Ave. P O. BOX lSÍ»:t. Kolaverkfailið er nú endað og náraamenn teknir til starfa á ný. eft ir nær 0 raánaða hvíld. Sjálf'sagt má að miklu Jeyl.í þakka tilraunnm þeim, sem Roosevelt forseti hefir gert til þess að binda enda á verk- fallið, að saman heflr gengið með bfiðum mfiispðitum. Samníngar eru þeir, að ágteiningsatriðin sknli Idgð 1 6 manna gerðaidóm, sem Roose- velt forsoti útnefndi til þess starfa, og sem auðvitað fá fcorgun fyrir það úr ríkissjúði. En námamenn hefja vinnu á ný f þeirri von, og með því trausti að réttindum þeirra og hags- munum sé vel borgið f umsjá nefnd armanna, sem samir eru meðlimir f verkamannafélaginu, og allir þókn- anlegir Mr. Mitchell formanni náma manna f þesstt verkfalli. Það er skilið að bfiðir mólspartar hlýti að fullu ogöllu úrskurði nefndarmanna í öllum atriðum og má treysta á að það verði gert. Með þessutn samniugum, og því, að vinna er áný hafln í námunum, er landsbúum gefln von um að þurfa ekki að frjósa f vetur vegna kola skorts, eins víst er og það, að kolin verða dýr ura nokkura mfinaðatíma, eftir að vinna er fi ný hafln í námun- um, eða með öðrum orðum: Kol verða dýr 1 vetur. Annars heflr þetta kolaverkfall verið eitt hið áhrifamesta og lær dómsríkasta verkfall, sem hlð heflr verið í allri Améríku á nokkrum tíma. Hér var baráttan beint fi millí auðs og erviðis. Á aðra hlið voru um 200,000 vc-kameun, en á hina500 millíónír dollars höfuðsfóll, eða sem næst einn vei kamaður móti hverjum $2,500 í höfuðstó! félag- anna. Barduginn hefir staðið yfir á 6 mfinuð, þannig, að bæði her- díildir verkamanna ug samsafn milli ónanna hafa stað 5 aðgeiðalausar að "ð u leyti en þ/í, að skeiða eigin c.u img og velsæld, og einnig að j rengja kostum allra þeirra annara atvinnuvega í landtnn, sem að ein- live ju leyti styðjast við nautn kola, ‘em vinnuafls, og enn fiemur að þiöngva kosuin hverrar einustu fjölskyldu í landinu, sem notar kol til'matreiðslu eða hitunar.H vorug h!ið in mft heita að hafa unnið og hvorug tapað. En nær lætur þó að verka menn muni bera sigur úrbýtum, og þó þeir mfi ske fai ekki öilum upp- runa egu kiöfttm sinuir framgengt f brfiðir.a, þfi hafa þeir þó með þessu verkfalli dregið uánara athygli al- mennings að þýðingu og afli síns fé- lagsskapar, en menn hafa fiður gef- ið honum. Sö lexía heflr og verið kend, að þó rinnutap verkamanna hafi numið 80 millíónum dcllars, þfi er það smfiræði eitt f samanburði við það ógna tap, sem sjftlflr auðmenn- irnir og aimenningur heflr oiðið fyrirí sambandi við verkfallið. Á íslandi er m&Itækið, “bóndi er bústólpi og bú er landstólpi1', en hér má segja að atvínnuvegir landsins hyíli á vinnu þiggjandans, eins og fiamför og vefmegun iandsins hvíla á atvinuuvegum þess. En þetta verkfall hettrsýnt að þróun atvinnu- veganna og velsæld fbúanna er svo bezt möguleg, að auður og erviði getl unnið f friðsamlegri sameiningu og að vinnu trusts hafi eins mikinn laga- og siðferðislegan rétt fyiir tíl- veru sinni eins og auð trusts hafa, í h-raða landi sem er. Allra ástæðna vegna er þess Ó3kandi að gerðar- dómsnefud forsetans í þessu máli geti leyst vandræðaverk sftt svo af hendi, að 1 áðir málspartar megi vel við una, og eins hitt, að ráð verði fundin til þes3 að koma í veg fyrir þið, að slík verkföll verði framveg- is nauðsynleg hér í landi. Útdráttur úr ræðu Mr. Bordens í Winnipejr-leikhúsinu 13. Okt. síðasl. Mr. Borden byrjaði ræðu sfna með þvf að lýsu undran sinni yfir vexti Winnipegborgar. Hann kvaðst liafa komið liingað til vest- urlandsins fyrir 8 árum. og hefði sér Þá litist vel á bæinn. En nú væri breytingin svo mikil og fram- faraskrefin svo stórkostleg að hann hefði ekki þekt borgina aftur hefði hann ekki uotið leiðsagnar annara, og víst taldi hann að næsta 25 ára tfmabil nmndi leiða f ljós að f>essi Ixirg yrði með þeim langstærstu í vesturlandinu. Hún vœri sett sem þrepskjöldur Norðvesturlands- ins með |>ess óútreiknanlegu fram- tfðarm'iguleikum og [>ess vegna læi fyrir henni að verða það fyrir vesturlandið, sem stærstu vestur- borgir Bandaríkjanna væru fyrir Vesturríkin þar. Hann kvaðst hafa gert ferð þessa, og f>eir sem með sér væru, til þess áð menta sig og þá, og til þess að kynnast hög- um og háttum fólksins hér vestra óskum þess og eftirlöngun. Hann kvað það skyldu sfna og annara þingmanna að kynnast persónu- lega öllum pörtum Canadaríkis til f>ess að vera þvf betur færir um að gegna þingskyldum sfnum í þarfir r kisins, og embættum sínum þeg- ar þeir kæmu til valda, sem hann taldi vfst að ekki yrði langt að bfða, enda kvað hann andstæðingaflokk- inn f þinginu eins vissulega part af stjórninni eins og þann flokkinn sem völdum héldi. “Vér hiifnm skyldu að rækja í samhandi við stjórnina og landið, þá skyldu að finna sanngjarnlega að þeim gerðum valdaflokksins sem oss sýnist miður fara, og við h">f- um rækt f>á skyldu eftir beztu vit- und og þekkingu 1 sfðastl. 2 ár, sfð- an vör biðum ósigur f kosningun- um 1900; þá sk->rti flokkinn marga af sinum hæfustu og trúverðugustu mönnum, sem höfðu verið leiðtogar hans á umliðnum árum, Foringi vor, Sir Charles Tupper, beið þá ó- sigur, og gaf sig f>á frá opinberum störfum. Hans öflugasti fylgis- maður, hra. George Foster, hefir einnig um stundarsakir tapast úr herdeild flokksins og aðrir sem tek- ið höfðu leiðandi f>átt f landsmál- um urðu ekki lengur þingmenn, svo að fylking vor f þinginu er nú að eins um 80 manna, og á oss hefir fallið J>að skylduverk að berjast fyr- ir tilveru flokksins f öllu rfkinu, og eftir sannfæringu okkar, einnig fyrir velferð rfkisins, og f>að er sannfæring okkar að f>að sem við höfum lagt til mála þingsins og þœr aðfinslur sem við höfum horið fram við stefnu og athafnir stjórn- arinnar hafi verið til talsverðra hagsmuna fyrir landið. En við skildum það jafnframt að til þess að geta unnið að sameiginlegum hagsmunum als landsins, þá var nauðsynlegt að vér tækjumst ferð á hendur hingað vestur til pess að | sjá landið með eigin augum, og til þess að fá persónuleg kynni af fólk- inu, og til að fá frekari þekkingu á þessu mikla vesturlandi, sem svo mjög er tengt allri framtfð Canada. Þess vegna tókum við oss saman 12 að tölu til f>ess að ferðast um alt vesiurlandið. Og nú höfum við verið hér á stöðugu ferðalagi í 8 vikur; og þegar við komum heim aftur þá höfum við ferðast als 8—9 þús. mflur. Vel vitum viðað tfmi sá er við getum varið til pessarar ferð- ar er ekki nægilegur til þess að ná fullkominni þekkingu á landinu eða fbúum pess [>vf að marga staði höfum við ekki getað séð; en við vitum líka að ferð pessi, þó hún sé styttri en vera ætti, er samt til ó- metanlegs gagns fyrir oss sjálfa, og við vonum að þegar þingskyld ur kalla oss saman í Ottawa, ]>á getum við gegnt f>eim til aukins liagnaðar fyrir landið. En þó vér séum fúsir að vera um stundarsak- ir f andstæðingaflokki f Ottawa- þinginu, [>á er pað ekki tilgangur vor að vera ætíð þannig settir. Vér hyggjum á að ná völduin f Canada áður en mjög langt líður, og pess vegna einnig finnum vér að þessi ferð vor er nauðsynleg; og þegar vér komumst til valda, þá vonum vér að þessi vesturferð, sem vér vonum að ekki verði vor síð- asta, komi oss að góðu liði, og þá ekki sfður íbúum vesturlandsins, þegar hagsmunir þess verða at- hugaðir af næstu conservativestj. Á þessu ferðalagi liöfum vér ferð- ast um landsvæðsiem fyrir 20 árum var af andstæðingum vorum talið algerlega óbyggilegt, eitt f jallahaf, sem . kki væri mögulegt að leggja jánihraut um svo hún gæti nokk- umtíma borgað ineir en áhurð á vagnhjólin. Það er mér sönn á- nægja að geta vottað það hér f kvöld, að það sem vér höfum séð af þessu vesturlandi, hefir sannað oss að slíkir spádómar voru eintóm lok- leysa og að stefna conservative- flokksins á þeim dögum hefir reynst algerlega rétt. Það er á- nægjulegt að hugsa til þess að leið- togar flokksins, svo sem Bir Jolm A. Macdonald. höfðu þau hyggindi og frams/ni til að sjá í anda fram- tfð þessa mikla vesturlands. Þeir sáu á þeim dögum óljóslega það sem vér nú lftum á með eigin aug- um. Vérhöfum séð hér fleiri en eina jámbrant sem nú hafa ekki við að flytia það vörumagn sem að þeim herst, einmitt þar sem and- stæðingar vorir töldu ómögulegt að láta jámbraut berga vinnukostnað- inn. Asakanir Vesturlandsins eru ekki þær að hér sé nokkuð aðfinslu vert við landið eða framtíð þess, heldur það að flutningsfæram þjóð- arinnar hefir ekki fleygt fram í sama hlutfalli og bygging lands- ins f heild sinni. Það gleður mig einnig að geta staðið hér í kvöld við hlið vinar míns Mr. Roblins,sem hefir þann heiður að vera sá eini conservative stjómarformaður í Canada og sem er leiðtogi þeirrar einu conservativestjórnar sem til er í Canada nú, og að vita að hann og félagar hans eru sannir eftir- menn Sir John A,Macdonalds f þvf að þeir hafa haft kjark og árœði til þess að vinna að vöruflutningamáli þjóðarinnar með sama kjarkf og hyggindum og Sir John A. Mac- donald gerði. Afleiðingarnar í þessu fylki liafa nú þegar réttlætt þá trú og þann kjark sem Mr. Roblin hafði þegar liann tókst þetta f fang, og þegar ég segi þetta þá segi ég það sem ég trúi að só einlæg sannfæring almennings f dag, Að eins hafa þessar afleið- ingar af starfsemi Mr. Roblins hor- ið fljótari ávöxt heldur en af starf- semi Sir J. A. Macdonalds; en f báðum tilfellunum var það nauð- synlegt að hafa einlæga og óbil- andi trú og von á framtíð landsins og það var nauðsynlegt að hafa þann stjómmfilamann fyrir leið- toga, sem ekki hræddist að fram- kvæma það sem von hans og trú bentu honum á að rétt væri að framkvæma. Talað hefir verið um loforð liberalflokksins að undan- förnu og það er ekkí úr vegi að ég einnig minnist á þau. Þér vitið allir hver stefna þess flokks var þegar hann var í andstæðingaflokki f þinginu, f tilliti til spamaðar f meðferð á rfkisíé. Þeir sögðu oss þá að 88 milliónir dollars væri alt of mikil upphæð að eyða f lands- ins Þarfir á hverju ári, og fleiri en einn þeirra sögðu að hægt væri að lækka þau útgjöld um 3 til 4 mill. á ári. Eg spyr yður hvert þér munduð hafaor'i > hrifnir af keun- ingum þeirra ei þeir hefðu sagt yður um leið að þeir ætluðu árið 1902 að eyða meir en 51 millión dollars á ári. Mundu þeir hafa fengíð marga fylgismenn með slfk- um sparsemdarloforðum. En ein- mitt þetta er efndin á sparsemdar- loforðum þeirra. Ef eg man rétt þá voru öll útgjöld ríkisins árið 1896 um 42 mill.doll., ogliberalar töldu það óhóflega upphæð f samanburði við gjaldþol landsins: en ef þeir hefði þá sagt yðnr um leið að árið 1902 skyldu þeir eyða meira en 63 milliónum mill. dollars, haldið þér að þeir hefðu fengið mikið fylgi kjósendanna. Um mörg ár á und- an árinu 1896 sögðu liberalai oss utan þings og innan að tollskattur sfi, sem lagður væri á þjóðina væri altof hár, og von var gefin um að þetta yrði lækkað er þeir kæmust til valda. En ef þeir hefðu um leið sagt yður að þeir skyldu árið 1902 taka úr vösum fólksins meir en 39 milliónir doll.. Haldið þér að flokkurinn hefði þá fengið mikið fylgi hér í vesturlandinu, og þeir hefðu mátt segja yður um leið, að þessir auknu skattar vœm lagðir á ekki eingöngu vegna aukins inn- fluts vönxmagns, heldur miklu frem- ur vegna þess að auknir skattar yrðu lagðir á tóbak svo næmi mill. dollars á ári, og á sykur svo að nemi | mill. doll. á ári, og ef þeir hefðu sagt yður hér í vestnrland- inu að þó þeir lofuðu frjálsri verzl- un þá skyldu þeir samt frá 1897 til 1902 halda við vemdunartolla- stefnunni, sem svo er viðurkend af einam þeirra merkustu manna, Mr. John Charlton, og sem Mr. Tarté einnig telur tollvemdar- stefnu, og segir að svo miklu leyti sem tollupphæðinni viðkemur þá hafi hún lftið hretyst að þvf er snert- ir útlönd þá hafa þeir verið hækk- aðir, og ef þeir hefðu sagt yður 1896 eins og þeir sögðu um alt landið, að þeir ætluðu að endur skapa “Senat”-ið, en sagt yður um leið að fáum árum síðar mundu þeir telja óþarft að gera nokkra breyt- ingu á því vegna þess að þá yrði komin fleirtala af liberalþingmönn- um þangað, og ef þeir hefðu enn fremur sagt yður þá að conserva- tivar héldu “Senat”-inu við að eins sem hæli fyrir útlifaða og uppgefna fylgismenn, þá skyldu þeir samt er þeir kæmu til valda ekki veita neinum öðrum “Senator”-stöðu en þeim, sem hefðu beðið ósigur við kosningar undir merkjum liberla, og að þó þeir segðu yður að ‘,Sen- at”-ið ætti að skipast ungum starfs- mönnum á á bczta æfiskeiði, þá ætl- uðu þeir sir nt að senda þangað einn pólitiss ■ vin sinn 89 ára gamlan frá N,\i Scotia, og annan 91 árs gamlan írá New Brunswick. Haldið þér að þeir heíðu fengið mikíð fylgi skynjandi manna f Vestur Canada í endurbótastefnu þeirra á “Senat”-inu? Og ef þeir hefðu enn fremur sagt yður eins og þeir sögðu yður, að f samhandi við verzlunarhlynnindi þau er þeir fyrirhuguðu að veita Bretlandi, þeir hefðu einnig sagt yður að Sir Laurier mundi fara til London 1897 til þess að kunngera Bretum að Canada æskti ekki eftir neinum verzlunarhlynnindum frá þeim í staðin, munduð þér þá hafa fylgt þeim örugglega í þeirri stefnu? Og ef þeir hefðu sagt yður, eins og þeir sögðu um alla Canada, að em- bættaveitingar til manna er sœtu í þingi væru algerlega ranglátar og að taka ætti skarplega fyrir slfkar embættaveitingar af því þær drægu úr nytsemi þingmanna með þvf að gera þá háða stjórninni þegar þeir sætu í þingi með embættisveitinga- lofanir í vösunum. En ef þeir hefðu þá jafnframt skýrt yður frá því að á áranum frá 1896 til 1902 skyldu þeir sjálfir veita fleiri þing- mönuum emhretti heldur en con- servativar gerðu á 18 (ra stjómar- tímabili þeirra. Haldið þér að þeir hefðu fengið mikið fylgi með þá stefnu? Það hefir verið stungið upp á þvf að viss einkunnarorð ættu að pr/ða veggi þeirra funda- húsa er við conservativar tölum í; en mér hefir dottið í hug að tvenns- konar einkunnarorð mætti nota f sölum þeim sem stjórnarflokkurinn heklur fundi sfna í, þegar þeir fara að ræða landsmál við yður. Onnur mættu lýsa stefnu þeirra eins og hún var 1896, og hin stefnunni eins og hún hefir reynst í framkvæmd- inni alt fram að þessum tfma. Þessi einkunnarorð mundu verða á þessa leið: 1896. 38 millión doll. era alt of mikil útgjöld á ári. 20 mill. doll. á ári er alt of mik- il tollbyrði. Senatfð þarf að endur s k a p a s t eða verða afnum ið. V ér höldum fram frjálsri verlun og af- námi verndar- tolla, Fylgið Sifton að tollafnámi á ak- uryrkjuverkfær - um. Vér trúum á skirllfi í þing- kosningum. Yér bjóðum frjálsa verzlun eins og hún er á Englandi og vín- bann, eins og það er í Maine. 51 mill. dollars era alt of lftil útgjöld á ári. 39 mill. dollars á ári er ekki nægileg skatt- byrði. Það er nú liber- al fleirtala í Sen- atinu og þess vegna er það endurskapað. Vér höfum stað- ið við loforð vor um tollvernd til vina vorra. Vér verðum að hlýða Tarte sem bannar að lækka vemdartollana nema þegar nauðsyn ber til að vemda at- kvæðaþjófa sem hafa verið oss hliðhollir í kosn- ingum. Vér veitum frjálsa verslun eins og hún er í Maine, og vín- bann eins og það er á Eng- Þessi atriði geta aukið sumum liberölum skemtun og ánægju, sér- staklega leiðtogunum, og einn þeirra sem hefir atkvæði f stjóm- • málum sagði nýlega f sfnu eigin fylki, Qvebec, að pólitík væri bara leikspil, því að maður yrði að leika hana. En ég spyr, hvort ekki eigi að vera hærri mælikvarði fyrir at- höfnum og ábyrgð stjómmála- manna en þetta. Ef þetta á að ganga svona til og Canadaþjóöin er ásátt með það ástand, þá á hún sjálfsagt völ á nægum mönnum til að vinna á þenna hátt, því að op- berir stjómmálamenn í þessu landi verða jafnan eins og fólkið gerir [>á og ef kjósendumir eru ánægðir með að þau loforð sem helg mundu lialdin af öllum ærlegum mönnum í prfvat lífi þeirra, séu fótum troð- in og einkis metin af mönnum f opinberum og ábyrgðarmiklum stöðúm, og án þess að gefa nokkra ástæðu fyrir loforðarofinu.þásegiég að ekki sé hægt að vona eftir háum frómlyndismælikvarða hjá stjórn- málamönnum voram. Vér getum jafnvel hugsað oss að ef þessu er leyft að halda áfram, þá sökvum vér að síðustu svo djúpt að hver heiðarlegur maður urverð ófáanleg- ur til þess að taka nokkurn þátt í stjómmálum landsins, sem þó er skylda hvers manns að gera. r Eg h/st við að vér séum allir að meira eða minna leyti tregir til þess að taka leiðaudi þátt í opin- berum málum. Vér erum allir starfandi menn í þessu landi, og vér höfum allir vorar eigin prfvat skyldur að rækja, og afskifti af op- inberum málum krefja meiri tíma og vinnu en flestir okkar eram færir að láta í té. En það er hvers manns skylda, ekki að eins gagn- vart landi sfnu, heldur einnig gagn- viirt sjálfum sér, að taka þann þátt f opinberum málum landsins, og taka þann þátt sem hverjum góð- um borgara her að rækja ef vér eig- um að halda áfram þvf sjálfstjóm- arfyrirkomulagi sem eftir flokka- skipun, hér á sér stað, eins og f mörgum öðmm löndum heimsins, og sérstaklega í flestum pörtum hins hrezka veldis. Eg leyfi mér að vekja athygli yðar á því í aain- handi við sögu liberala í Canada, sem einn liberal sagði íyrir 15 ár- um, og áður en hann náði þeirri leiðandi stöðu sem hann heldur nú í rfkisstjóminni, og sem nú eiga við fult eins vel og á þeim tfma sem hann talaði þau, orðin em þessi: “Ef einhver stjórnmálamað- ur getur haldið fram einni stjómarstefnu, þegar hann hefir ekkert embætti, en alt annari stefnn þegar hann er kominn til valda, þá er stjórnarfar með ábyrgð að eins skrfpaleikur. Þér hafið rétt til að heimta að stjómmála- maðurinn haldi við.loforð sín, rétt eins og ef hann væri prívat maður. Sá maður sem fær hjá yður vörar undir fölsku yfirskyni, er bragða- refur og svikari. Hvað munduð þið kalla þann mann, sem fær at- kvæði yðar með loforðum, sem hann ekki ætlar sér að efna. Eg segi aftur að ef þér eruð reiðubún ir til þess að ganga þegjandi fram- hjá slíku, þá hafið þér engan rétt til að heimta einlægni eða fróm- lyndi frá nokkram manni sem hér eftir verður þingmaður yðar.” Á þessu ferðalagi okkar hef ég orðið að athuga nokkur atriði sem sérstaklega snerta Veslurland- ið og sem ég skal nú minnast á. Það fyrsta er innflutningur Kin- verja í landið. Það mál hefir vak- ið miklar deilur f British Columbia f síðastl. nokkur ár. í kosningun- um 1896 sagði Sir Laurier að það atriði snerti ekki fólk í austurríkj- unum, en að vilji liberala í B. C. skyldi verða tekinn til greina f því máli. En þó að þingmenn frá því fylki hafi einum rómi reynt að fá Ottawastjómina til að útkljá það mál, þá er það ógert enn þá, Eg sagði um það mál þar vestra: Það liggur tvennskonar framtíð fyrir British Columhia. Önnur er sú að fylkið verður bygt upp og atvinnu- vegir stundaðir af öflugum auðfé- lögum, með austrænum vinnu- krafti, svo að hinir hvítu fbúar, eða sérstaklega hinn vinnandi hluti þeirra, hljóta nálega að hverfa, svo að þó á þenna hátt sé mögulegt að fullkomna atvinnu- vegi fylkisfns á stuttum tíma þá er sú framför ekki þannig ákjósanleg að rétt hugsandi Canadamenn geti gert sér hana að góðu. I hinni framtfðinni gæti fylkið haft sam- kyns vinnukraft eins og er f öðram fylkjum Canada. Vinnulyð, sem fengi fullnægjandi kaupgjald og héldi uppi samkyns lifnaðarháttum og annað brezkt fólk, en söktí sér ekki niður í [>á lægstu lifnaðar- háttu sem viðgangast hjá þeim sem koma frá Austurlöndnm, Það er hin sfðari framtfð B. C., fylkis sem ég vœnti eftir, jafnvel þó að bygg- ing fylkisins yrði seinfærari um fma, sem ég reyndar ekki álít að mundi verða, Eg hef athugað þetta mál og lesið skýrslu nefndar þeirr- ar sem hefir haft það til meðferð- ar, og hef sannfærst um 2 eða 3 atriði í sambandi við innflntning Kfnverja í fylkið. 1. ég er sannfærður um að Kín- verjar gerast ekki yfirleitt framtíð- arborgarar fylkisins. 2. Ég er sannfærður um að þeir blandast ekki saman við aðra f- húa fylkisins. Fólkið æskir ekki eftir samneyti við þá, og Kfnverj- ar æskja ekki eftir samneyti þess. 3. Eg er sannfærður um að mestur hluti af gróða þeirra f fylkinu ér sendur austur í Kfna, og að þeir húa i von og eftirvænt- ingu þess að flytja sjálfir heim til föðurlandsins. 4. Eg er sannfærður um að lifnaðarhættir þeirra eru niður- lægjandi fyrir hvítan verkalýð, hvar sem þeir koma i samkepni við þá. — (Meira). Skáldið Stephan G. Stephansson, að Tindastól, Alta., biðar leiðiétt- ingar á eitirtöldam villum, sem urðu f prentun kvæðisins “Gert upp úr gömluin reikningum.” í Heims- ki ingiu stóð: 1. “Þökk þeim aldrei Ar og slð”, fttti að rera: Þökk þeim eldii ár og síð. 2. “ H a n s að skygnast út og inn”, átti að vera: K a u s að skygn- ast út og inn. 3. “ílélt ég í lognsjó líkt og mér”, átti að vera: Hélt ég ílogn- s n j ó líkt og mér. Stafvillur eru: “svglt” lyrir sigl t “sandi” tyrir Sandi “Simbói” fyrir Syinból “Tjottnn” fyrir Lofinu “O ’ íyrir Og “ördeid” fyrir ördeyð Hér ineð tilkynnura vér kaup- endum Heimskringlu að vér höfum beðið eftirfylgjandi menn að takast á hendur innheimtu á andvirði blaðs- ins og útvegun nýrra kaupenda, og óskum vér að þeim verði vel tekið í erindagerðumþeirra í þarflr blaðsins: Árni Magnússon, Hallson N.-D. Eiríkur Halldórson, Akra, “ Guðm. Einarson Hensel “ Jón Kristjánson Wines “ Snorri Severson, Grafton “ S. J. Hallgrímsson, Gardar “ “ “ Mountain “ G. a. Dalmann, Minneota, Minn. “ “ Wilno “ Hjálmar Bjarnason, Spanih Fork Utah. Þorgils Ásmundsson, Blaine, Wash. Jón Jónsson, Árnes, Man. Ólafur Thorleifsson, WildOak Man. Sigurður G. Nordal, Geysi, Man. Magnús Hinriksson, Churchbridge, Assa. Bjöin B. Olson, Gimli, Man. “ “ “ Húsawick, Man. Narfi Vigfússon, Tantallan, Assa. J. Ásg. J. Líndal, Victoria, B. C. Oddur G. Akranes, Hnausa, Man. Paul Rejkdal, Lundar, Man. Kr. Vigfússon, Vestfold, Man. Ingvar Olson, Winnipegoses, Man. Ármann Jónasson, WestSelkirk Man Sv. Thorvaldson, Icel. River, Man. Bergthor Thordarson, Hecla, Man. Jónatan J. Líndal. Brown P. O. Man Sveinn Sveinson, Glenboro, Man. “ » Skálholt, Man, Andrés Jóhannesson, Brú, Man. Guðm. Stefánsson, Baldur, Man. Eiríkr Gnðmundsson, Mary Hill Man Gunnar Gunnarson, Pembina, N. D. Guðni Thompson, Srold, P.O. N. D. Christ Gunnarson, Duluth, Minn. E. S. Guðmundsson, Pine Valley Man Óli Bendictson, Tindastóll, Alta. Aðrir innhcimtumenn verða auglýstir síðar.

x

Heimskringla

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.