Heimskringla - 02.04.1903, Blaðsíða 3

HEIMSKRINGrLA 2. APRÍL 1903.
inand konungi. Mælt er að liann
hafi tvisvar eftir p>að farið vestur
urn haf, og kannað landið. Hafi
hann f>á fundið Panama eyðið f
Mið-Amerfku. 1508 var hann út-
nefndur yfirleiðsögumaður. og íékk
70,000 maravedis í árlaun, hjá
Spánarstjúrn.
Eftir það sat hann á skrifstofu
sinni og starfaði með mesta dugn-
aði að því, að yfirskoða og búa til
ný landabróf yfir þá staði, sem hann
og aðrir höfðu kannað, á austur-
strönd Ameríku. Landkönnunar-
ferðir fóru f>á stórum vaxandi árs-
árlega. Hann dó í Seville 22.
Febrúar 1512.
Mynd er til af honum. Hún
sýnir hann meðalmann á stærð,
frfðan, gáfulegan. og með lærdóms-
svip, og alvörublæ á andliti.
Hann var svartur á brún og brá,
með dökk augu. Hann var al-
skeggjaður, og var skeggið á yngi
árum hans svart, en hann liærðist
snemma.— K. Á. B.
Orsökin
til þess að ég skrifaði greinina fyrir
ibörnin er sú, að hér um nóttina, litlu
eftir jólin, dreymdi mig, að tii mín
kæmi stór barnahópur frá Winnipeg.
“Hvað er ykkur á höndum, ungarnir
mínir”, sagði ég. ‘*Við ætlum að
biðja þig að skrifa fyrir okkur þakk-
arávarp til fólksins, sem var að
gleðjaokkur í fyrra og nuna”, sögðu
börnín, “Og þið eruð komin alla
leið hingað til Dulnth. Vill þá eng-
inn í Winnipeg skrifa fyrir ykkur?’.
“Nei”, sögðu börnin. “Þeir sögðust
allir hafa svo mikið af stórmálum að
skrifa um, að þeir gætu ekki gegnt
þessu bulli úr okkur. Þetta væri
einungis íyrir skussa”. “Og því
komið þið til mín”, sagði ég. “Já,
því komum við til þín”, sögðn börn-
in.
Blessuð góðu smáu börnin mín,
ætíð eru þið nógu hreinskilin, börnin
eru ímynd alls þess góða, sem í
manninum býr. En þið vitið ekki,
að ég skrífa aldrei þakkaiávörp, ekki
fyrir það, að ég sé vanþakklátari en
allir aðrir menn, og þið eruð góð
börn, að vera þakklát þeim sem gera
ykkur gott. En það sem ræður hjá
mér, eru göfugri hugsjónir en vana-
lega sjést í gegnum þakkarávörp
blaðanna”. Nú kom sorgarsvipur á
börnin, og mér sýndist þau ætla að
fara að gráta, svoégsegi: “Grátið
þið ekki, hjartans litlu börnin mín;
ég skal reyna að skrifa eitthvað fyr-
ir ykkur”. “Ó. þú ert góður”,
sögðu börnin, “og hafðu það nú
gott”. “Já, svona gott”, sagði lítil
stúlka, og lagði báða lófana um háls
mér og kysti míg marga kossa. “Já,
avona áttu að kyssa konuna, sem gaf
mér brúðuna,- lfttu á hvað hún er
falleg, með hár ofan í mitti, eins og
ég”. “Já, svona vel”, sagði dreng-
ur, sem hampaði smíðatólakassa.
“Nú skal ég verða smiður eins og
hann pabbi minn”. “Já, svona
gott”, sagði annar lítill hnokki;
“sjáðu sepp nn, sem konan gaf mér;
HANITOBA.
Kynnid yður kosti þess áður en þér ákveðið að taka yður bólfestu
annarstaðar.
íbúatalan í Manitoba er nú.............................. 250,000
Tala bænda f Manitoba er................................. 35,000
Hveitiuppskeran í Manitoba 1888 var bushels............. 7,201,518
“ " “ 1894 " “ 17,172.883
“ “ 1899 " “ .............2' ,922,230
Tala búpenings í Manitoba er nú: Hestar.................. 102.700
Nautgripir................ 230.075
Sauðfé..................... 35,000
Svín....................... 70.000
Afurðir af kúabúum i Macitoba 1899 voru................. #470,558
Tilkostnaður við byggingar bsenda í Manitoba 1899 var.... 81,402,300
Framförin í Manitoba er auðsæ af fólksfjölguninni, af aubntm
afurðum lanisins, af auknum járnbrautum, af fjðlgun skólanna, af vs t-
andi verzlun, af vexti borga og bæja, og af vaxandi vellíðan
almennings,
í síðastliðin 20 ár hefir ræktað land aukist úr ekrum........... 50 ,000
Upp í ekrur.............................................j........2,500 000
og þó er siðastnefnd taia að eins einn tíundi hluii af ræktanlegu landi
i fyikinu .
Manitoba er hentugt svæði til aðseturs fyrir innflvténdur, þar er
enn þá mesta gnægð af ágætum ókeypis heimilisréttarlöndum og mörg
uppvaxandi blómleg þorp og bæir, þar sem gott er til atvinnu fyrú
karla og konur.
í Manitoba eru ágætir frískólarfyrir æskulýðinn.
í Manitoba eru mikil og fisksælveiðivötn, sem aldrei bregðast.
í bæjunum Winnipeg, Brandon, Selkirk og fleiri bæjum mun ná
vera vfir 5,000 íslendingar, og í sjö aðal-nýlendum þeirra í Manitoba
eru rúmlega aðrar 5,000 manna. Þess utan eru í Norðvesturhéruðunum
og British Columbia um 2,000 fslendingar.
Yfir lO millionír ekrur af landi i llaniioba. sem enn þá
hafa ekki verið ræktaðar, eru til sölu, og kosta frá $2.50 til 86.00 hver
ekra, eftir gæðum. Þetta land fæst með vægum kaupskilmálum.
Þjóðeignarlönd í öllum pörtum fylkisins, og járnbrautarlðnd meí
fram Manitoba og North Western járnbrautinni eru til sölu.
Skrifið eftir nýustu upplýsingum, kortum o. s. frv. alt ókeypis, ti)
ltow. R. P KOKLIN
Minister of Agriculture and Immigration,
WINNIPEG, MANITOBA.
Eða til:
Jofteph B. Skapntson, innflutninga og landnáms umboðsmaður.
hann getur hlaupið á gólfinu, sko.
Ég er búinn að rífa af honum annað
eyrað og rófuna; hann getur samt
sagt, vó vó, eins og hundur. Og
segðu konunni að gefa mér annan
hund þegar þessi er'ónýtur”. Svo
hurfu öll litlu börnin á burt, en ég
vaknaði, og mér leið einhvernveg-
inn svo undur vel. Og það fyrsta,
sem ég hugsaði, var þetta: Það veit
hamingjan, að ég vildi að ég gæti
skrifað fallega grein fyrir börnin.
L. Guðmundsson.
SPANISH FORK, UTAH,
28. Febr. 1903.
Ritstj. góður:—í Hkr. þann 7.
Ágúst og 18. Desember f. á- staðliæf-
ir herra John Thorgeirsson, að alt
sem hóðan hafi verið sent íslenzku
blöðunum í Canada. svo “árum skifti
hafi verið óáreiðanlegt, ýmist lof og
grobb, eða óhæfilegar skammir og
svívirðingar” m. fl. En nú hinn
19. þ. m. yfirlýsir sami ritsnillingur
því, að hann meini ekkert í tcðum
greínum til heira E. H. Johnsonar,
aðalfréttaritara okkar hér, og frí
kennir John hann þar algerlega, sem
reyndar er nú ekkert útásetninga-
vert, því herra E. H. Johnson er al-
þektur og áreiðanlegur fréttaritari.
En við hvern á John í þessum grein
um sínum, með leyfi að spyrja, og
hvaða skammir, svívirðingar og ó-
áreiðanlegheita ritháttur er þetta,
sem John var að dylgja um. Oss
sem kaupum og lesum blöðin hér,
þætti viðkunnanlegra, að vita rétt,
en hyggja má ske rangt í þessu
máli, og vonum vér því að John vor,
þessi nafnkunni! Bandaríkja stór-
blaða ritari, útskýra þetta á vísinda-
legan hátt, fyrir oss fáfróða, við
fyrsta tækifæri, annars neyðumst
vér til að álykta, að fregnritinn hafi
bara verið að fara með það, sem á
hreina íslenzku kallast “þvaður og
bull”-
Nokkrir kanpendur Hkr.
Hefirðu dáuarbú að probeita? ZZZ
SZ Kr feil á eianarréttínum að
landeign þinni?
Hefirðu uppróf?
Vantar þie upplýsingar úr ^25
^ County-bókunum?
Þarftu að váðfæra þig við
lögmann?
Srifaðut
g- CJeorge Peterson, ES
UÖGMANNI,
^ PEMBINA, - - N.-DAK. ^
Woodbine Restaurant
Stœrsta Billiard Hall í Norövesturlandiiiu.
Tíu Pool-borö,—Alskonar vín og vindlar.
Lennon A ttebb,
Eieendur.
D. IV Fleury & Co.
UPPBOÐSHALDARAR.
24» P»RT AVK.
selur ok kaupir nýja og gamia hús-
muni og aðra hluti. einnig skiftir hús-
munum við þá sem þess þurfa. Verziar
einnie með lönd, (jripi oe alskonar vörur.
TELEPHONE 1457. - Oskar eftir
viðskiftum Islendinga,
OLI SIMONSON
MÆLIR MEfi SÍNU NÝJA
Skandinavian Hotel
71» Hain »tr,
Fæði 81.00 á dae.

SÆLGÆTISLEGA EFNIS-
GODUR OG ILMSŒTUR
\J The T. L. “Cigar” í
Það er vinsæl tegnnd, sem hefir áunnið sér hylli ■
Þús-

tegund,
og vináttu vegna verðskuldaða eiginleika.
undir reykja nú þessa ágætu vindla.
REYKIÐ ÞÉR ÞÁ?
i WESTERN CIGAR FACTORY
É Thos. Lce. eignndi, ■WXJSTISrIPEG.
■MMS'
Qrand “Jewel“
gerðar af:
THE BURROW, STEWART & MILNE GOMPANY, u»ira.
(Elstu stógerðarmenn í Canada).
Seldar af eftirfvlgjandi rerzlnnarinónnnin:
Winnipeg, 538 Main St.....Anderson & Thomas.
Gladstone, Man.... Williams Bros.
Red Deer, N. W. T......Smith & Gaetz.
Whitewood, N. W. T.......J. L. Lamont.
Yorkton, N. W. T.....Chas. Beck.
Glenborw... .Doig & Wilcox.
Saltcoats... .T. E. Bradford.
Baldur, Man......Thos. E. Poole.
Gimli, Man....H. P. Tærgesen.
Wapella, N. W. T.... J. W. Sutherland.
Selkirk, Man... .Moody & Sutherland.
Beausejour.... J, E. Dugaard.
LanLenburg... .W. B. Lennard.
Stonewall.... West Montgomery.
4 STÆKÐIR AF VIÐARSTÓM ÁN
VATNSKASSA.
» STÆRÐIR AF KOLASTÓM ÁN
VATNSKASSA.
4 STÆRÐIR AF VIÐARSTÓM
MEÐ VATNSKASSA.
3 STÆRÐIR AF KOLASTÓM
MEÐ VATNSKASSA.
twrand Jewel stor eru vorir
beeztu auglýsendur, þegar þér
kaupið stó,—kaupið þá beztu, þá
sem er fyllilega trygð, þá sem hefir
viðurkenningu.—Odýrleiki ætti ekki
að vera eina augnamiðið. Bezta
stóin er ætíð ódýrust- Allar stærðir
til allra nota.—Seldar alstaðar, biðjið
kaupmann yðar um þær.
Yflr 20,000 nú í stððugu brúki,
Toulon......F. Anderson & Co.
Skrifið eftir 40 blaðsíðu bók, send yður kostnaðarlaust meðan þær endast. Þær gefa þarflegar búskapar
bendingar. Bækur vorar fást hjá þeim, sem selja stórnar, eða hjá aðal útsölumönnum í Manitoba og Norð-
vesturlandinu, Merrick Anderson & C«., Winnipeg.
~»SKILVINDUKAUP.«-
Þad er áriðandi að gera engin klaufastykki í þeim kaupum. Þú kaupir þær ekki svo oft,
og það er ekki einasta Aríðandi að gæta að verðinu, heldur að gæðum og daglegri notkun
og endingu..—AÐ VEL.ÍA ÞA RJETTU ER AFARAUÐVELT. I Sannleika og virki-
leika er DE LAVaL vélin bezt. Hún ber langt af hinum, sem eru eftirlíkingar hennar.
Fyrir henni hefir verið keypt einkaleyli. og er því haldið, og þekkingog reynsla, og vönd-
uð að efni gerir hana betri en aðrar skilvindur.
Allir sem mikið hafa notað skiUindur og þekkja þær til hlýtar, vita þetta, Og brúka DE
LAVTAL eingöngu, bæði í smjörgerðarhúsum og á bændabýlum.
Það getur skeð, að þú, sem þarft að kaupa skilvindu, hafir ekki þekkingu og reynslu i þvj
efni. Þessvegna ættir þú að ganga að þvi vísu að prófa DE LAVAL sjálfur. Það kostar
þig ekkert. Þú snýrð þér til næsta agents við þig. Vitirðu ekki hver hann er þá biddu
okkur um nafn hans og heimili.
Þú getur reynt eftirlíkingar skilvÍDdur ef þú vilt, og færð að prófa þær, en gefðu ekki
nafn þitt fyrir kaupum á nokkurri þeirra fyrr en þú veizt alt um DE LAVAL vélina, og
hefir prófað hana. Það þýðir, að þá kaupirðu enga aðra en hana.
Montreal.
Toronto
Poughkeepnie
New York.
Philadelphia.
Chieago.
Western Canadian Oefices, Stohes & Shops,
248 HeI>erniot Ave. Winiiipej;
420 Mi. Potter frá Texas
gaurn að því. þó keyrarinn ygldi sig og gretti,
Þá fór Potter ofan úr vagninum, þvi hann hélt
hann nyti fegurðarinnar betur að ganga en
keyra, Hann ’nugsaði líka að skeð gæti að
hann mætti einhverjum sem hann þekt!, eða
skildi, sem væri þamaá ferð vestp.n um haf. En
Saapper tók til siuna ráða þegarofaa úr vagnin-
um kom.
Hann lét hundinn vera við hliðina á sér með-
an hann var í vagninum og hundurinn virtist
vera hrifinn af því, sem fyrir hann bar eins og
Potter. Honn ætlaði að grípa hann og stinga
honum ofau i vasa sinn, en misti hann. Snapp-
er skrækti og hljóp alt hvað hann gat, þar að
veitingahúsi. Pottar hentist á eftir honutn og
vissi ekki fyrri en hann var kominn inn i Des
Ambossadeus.
Hann varð hissa og starði frá sér numinn á
þessa fögru byggiagu. En enginn kom til að
heimta af honum aðgöngumiða. Það var eins
og öllum væri frjálst að koma þarna. Hann
tautaði viðsjálfan sig: “Éí hefi heyrt um feg-
urð. skart og kurteisi á Frakklandi, en fari það
bölvað, sem ég hélt að það gæti verið svona und-
ursimlegt. Þaðer tðfrandi eldbil feg trðarinnar,
sem hér blasir á móti mér”.
Þá mundi hann eftir hundinum, og elti
haun og náði honum og lét hann i vasa sinn. en
en var nærri búinn að reka upp ógurlegt fagnað-
aróp, því hann sá lögreglustjóra Biackett sitja
þar skamtfrá. Hann sat í ró og næði, og starði
á myndir og listaverk, sem blöstu þar á mót1
bonum.
Mr Potter, fiá Texas 421
Þessi óvænta heppni Potters stafaði af
Snapper, og þvi, að Bracketr hafði fundið for-
ingja Potter, sem ekkigat afgreitt hann fyrrí en
eftir stund. Hann var því að bíða þarna á með-
an. Texasbúanum fór að líða undur vel fyrir
þessa óvæntu heppni, sem hljóp upp í fangið á
honum, þá hann varði sízt. Hann afróði að
bíðalika þangað tilBrackett færi vit, og þá ætl-
aði hann ekki að láta hann slepþa með svo búið.
Hann settist á stól, en um leið var þjónn kom-
inn og snerti öxlina á honum, og spurði hvaða
vín hann vildi fá,
Brackettvar svo sokkinn ofan i myndirnar,
að hann tók ekkert. eftir Potter, og hafði ekki
hugmynd um að litli hundurinn, sem honum
þótti svo vænt um, hefði getið hann i greipar
óvin sínum í annað sinn, án sýnilegrar undan
komu. En hinir undarlegu siðir, er einkenna
Frakkland, komu honum til hjálpar og frelsuðu
hann þessa nótt í Paris.
Inngangur á Temples Thespi og Thalia er frí,
en það er vani og skylda hvers, sem þangað
kemur, að þó hann gengi inn um opnar d.yr að
panta drykk eða viod.il, eða einhverja hressingu,
—strax og hann er seztur uiður. Á þ eim stað
er Potter settist, sera var gengt aðaDýningar-
sviðínu, kostaði hressing einn franka, svo tvo
franka og inst þrjá franka, þótt veitingarnar
væru alveg þær sömu.
Á yfirborðinu borga þeir sem koma fyrir
hressingu, en í rnun og veru er það stólleiga.
Potter settist á einhvern vandaðasta stólinn
i þriðju raðar sætum. Drykkurinn kostaði hann
424 Mr. Potterfrá Texas
upp á frönsku, og varð það til þess. að allir þess
ir ölsalar, sem Potter nefndi, gáfu sig frá. Þeir
tautuðu: "Le Prince de Boccarat”, og beigðu
sig fyrir honum.
“Ég er harðánægður með að þú komir”,
mælti Pottor. ‘‘Eghefði drepið þá alla, ef þú
hefðir ekki komið fratn k þessari sekúndu. Og
þessir bjálfar hefðu haldið að umsátur um Par-
is væri byrjað".
"Já ég vissi að óg þurfti að taka fljótt und-
ir við þig”. Hann hafði ferðast um alla Evrópu
og Ameríku, cg sá því óðara hvaða tegund
af manni hér var um að ræða. "Ég skal jafna
þetta alt fyrir þig". Það tók hann nokkurn
ttma að kotna Potter í skilning um það, að eng-
in vöruhækktin ætti sér stað og það vætu aðrar
ástæður fyrir príshækkuninni, sem Potter gekk
illa að skilja.
Síðau sneri hann sér að eigandauum og á-
horfeudunum ogjafnaði þessar sakir svo, að loks
ins fékk Potter tækifæri að komast út, og lita
eftir Brackett, sem nú hafdi haft góðan tima til
að komast undan, meðan á þes3u stóð.
* Get ég gert nokkuð meira fyrir þig? Það
líatr svo út, sem þú skiljir ekki frönsku, og ég
hefi ætið ánægj-t af að hjálpa ferðamönnum,
Leyfið mér að gefa yður nafnmiðann minn”.
“Þú ert almættið sjálf, herra Deucey!” svar-
aði Potter. “En ef þú getur komtð mértil sou-
ar míns, þá skyldi ég blessa þig eins og guð al-
máttugan, eins lengi og ég lifi. Það er líf eða
dauði fyrir mig".
“Hver er sonur þinn?” sparði sá sem talaði
Mr. Potter frá Texas 41 7
sveimað hér alstaðar um”. Ea hann hætti að
hugsa svona áður etl varði. Matsalinn kom með
matarlista og rak hann næstum í nefið á Potter.
“Ég var búinn að panta alt niðri”, sagði
Potter á ensku, En nú var aðséð að matsalinn
heimtaði að hann tæki upp vasaleiðarvísir sinn
og sýndi sér hvað hann vildi fá, þar sem annar
dálkurinn var á ensku, en hinn á frönsku. En
Potter lenti fyrst á vínlistanum o? svo kom fát
á hann. Hann fletti við blaðinu og benti á sér-
staka línu, ett hún þýddi: “Það er farbréfið.
Það er það sem drepur hungrið í mór”, mælti
hann við sjálfan sig á ensku. Én þjónninn
glápti alveg hissa. Þá fór Potter með með
bendingum að gera honum skiljanlegt að hann
væri hungraður, og strauk á sér kviðinn.
Matsalinn varð dauðhræddur og hélt að hann
væri fársjúkur, og ætlaði að rjúka eftir lækni.
Enloks skildi hann, að maðurinn vissi ekkert
í málinu, og hann telefónaði ofan á skrifstofuna
að seuda enskan túlk upp til sín, þyí það væti
Ameríkumaður hjá sér, sem ekki skildi eitt orð
í frönskn. Túlkúrinn kom þó hann skildi lítið í
ensku komst hann að því, að þessi maður sagð-
ist vera dauðhungraður. Potter fekk nú að eta
á endanum og ónáðaðí enginn hann á meðan
hann reif máltíðina i sig, nema Snapper, sem
vildi fá að vera í mötuneyti með honum.
Þegar maturinn var kotninn og Potter var
farinn að snæða, þá varð Snapper alveg hams-
laus. Hann hljóp alt í kting í herbergina urr-
andi og geltandi. Stðkk upp á stóla og reif í
hurðina. Potter hélt að hann hefði beyrt til hús.