Heimskringla - 30.04.1903, Side 2

Heimskringla - 30.04.1903, Side 2
HEIMSKRINGLA 30. APRÍL 1903 Heimskriugla. PUBMSHBD BY The Beimskringla News 4 Poblishing Co. Verð blaðsins í Canadaog Bandar. $2.00 nm árið (fyrir fram borgað). Sent til íslands (fyrir fram borgað af kaupend- nm bUðsins hér) $1.50, Peningar sendist í P. O. Money Order Registered Letter eða Express Money Odrer. Bankaávísanir á aðrabankaen í Winnipeg að eins teknar með aððllum. R. Ií. Raldwinson, Kdltor & Manager. Offloe : 219 McDermot Ave. p.o. box ia»s. Mismunur á rétti. Eftir núgildandi kosningalögum er ekki hægt að svifta löglegan kjósenda atkvæðisrétti. En hann getur gert það sjálfur, ef hann nennir ekki að láta skrásetja nafn- ið sitt. Þetta er Roblin kosninga- lögin. En kosningalög Greenway voru þannig, að ef maðurinn var Conservative, þá var hægt að stela af honum kosningarétti. Það gerðu Liberalar lfka, t. d. f>egar mörg hundruð Conservative kjós- endum var stolið af kjörlistunum f Norður-Winnipeg 1895, og svo kosningalista hneykslið í Dauphin- kjördæminu 1899. Hver aðferðin sé réttlátari geta menn með svo litlu korni af skynsemi dæmt um, Liberalar biðja samt fólkið að koma sér til valda aftur. Þeir sem eru sömu raðar náungar f mannfé- laginu og þeir hlýða þvf. Hinir standast freistinguna. Sfðasta Lögberg er að fræða f ólk á því, að það sé Roblinstjóruinni að kenna, að samninguriun um auka- veginn komst ekki á framfæri á milli bæjarstjómarinnar og C. P. R. félagsins. Slfkt er hraparleg vitleysa og skilningsleysi eða ann- að verra. Bæjarlögin ákveða, að sé strætum lokað. eða tekin af, þá beri að borga lóðaeigendum, sem bfða skaða þar við, fullur skaða bætur. Eins og kunnugt er, þurfti að eyðileggja og loka strætum, sem lágu að þessum fyrirhuguða auka- vegi. En í samningunum, sem bærinn og félagið voru búin að gera sfn á milli, tók félagið að eins fram að það vildi borga eigendum á Aðalstrætinu, Póint Douglass Ave., McArthur St. og Annabel og Rachel Sts. skaðabætur, í samn- ingnum er ekkert talað um skaða- bætur til bæjarins, eða skuldlbind- ingar gegn honum, frá hendi fé- lagsins, né skaðabætur til eigenda við önnur stræti, sem hlutu að verða fyrir fasteignaskaða við byggingu þessa aukavegs. Samn- ingurinn var f>vf ekki í samhljóð- un við bæjarlögin, og [>ar af leið- andi ólögmætur, eins og allir geta skilið, sem nokkurt vit hafa. Þing- ið var fúst á að samþykkja samn- inginn óðar og hann væri bygður á bæjarlögum. En bæjarráðið fór þess ekki á leit né bað um það, [>egar það tók eftir eða því var bent á, að samningamir gætu ekki staðið pannig lagaðir. Fé- lagið vildi með engu múti þoka samningunum um hársbreidd frá þvf, sem komið var, Það er lofs- vert og löglegt af bæjarstjórninni að fara þess ekki á leit við þingið að löggilda svona samninga. Og þó þeir menn, sem hlut áttu að máli, sem eigendur er skaða hlutu að bfða við þetta fyrirtæki, bæra sig upp undan þvf að rétti þeirra yrði traðkað, er ekki ámælisvert, þar eð lögin ákveða f>eim skaða- bætur undir svona kringumstæðum. Það er því tóm og botnlaus vit- leysa, að Roblin eða stjórn lians hafi hindrað þetta mál að nokkra leyti. Það er hægt að sanna hvar og hvenær, sem verkast vilk Vilji blaðið ekki trúa f>vf, má f>að senda hvem sem það vill af postulum sfnum, fram fyrir almenning að ræðfi mál þetta. Heimskringla tekur að sér að fá mann eða menn úr bæjarráðinu, sem fengust við málið og samningana, til að út- skýra gang málsins. Kemur f>á óefað f ljós að Roblin átti f>ar eng- an hlut að máli, og má Lögb. biðja hann forláts á framhleypni sinni. Framkoma og kröfur Mr. Greenways. „Þegar allur samanburður er tek- á milli flokkanna hér f fylkinu, er hafa stórum mismunandi stefnu, f>á leynir f>að sér ekki að forusta og framistaða Mr, Greenways, sem leiðtoga, er næsta lítilsvirði. Þeg- ár dæmt er frá pólitisku ástandi og verðleikum, án f>ess að taka til greina yfirburði núverandi stjórn- ar í þinginu, f>4 er handleiðsla hans í mesta máta aumingjaleg. Grennway og flokkur hans var atkvæðalítill í hverju máli, sem fyrir bom, á þessu kjörtímabili. Stærst var járnbrautarmálið. ’And- mælin í f>ví máli voru vesöl, og næstum algert samþykki. Mr. Myer, sem reyndi að sýna gagn- rýni á málinu, hefir dregið sig út af pólitiska orustuvellinum, og það ekki án orsaka, því ef hann hefir þá dómgreind, sem hann er álitinn að hafa, og sem játa má að hann hafi, þá hefir það ekki getað farið fram hjá honum að sjá það, að öll handleiðsla Liberalflokksins í hönd- um Greenways er algert vonleysis- verk fyrir flokkinn. Ritstjóri nokkur vel þektur hér í fylkinu, hefir nú nýlega snúið stór- skotaliðisfnu beint framan í Green- way sjálfan fyrir framkomu hans f vfnsölubannsmálinu frá því fyrsta, í staðin fyrir að beina áframhald- andi skotvopnum að núverandi stjóm. Greenway og flokkur hans var styðjandi vínbannslaganna,' og sjálfur studdi hann ötullega refer- endum mál þeirra Roblins og Campbells, og þó hann kæmi fram í öllu þvf máli, sem stormbarið ýlustrá, sem slæst á allar hliðar, þá sýndi hann aldrei sjálfstæða vöm. Samt hefir hann gert árásir á bindindisflokkinn og formenn hans, og ákært þá um ótrygð við sig og flokk sinn, og afneiti sér sem leiðtoka. Þetta er öflug ábend- ing nm það, að hann ætti ekki að hafa fylgi lengur, og fylkisbúar ættu að losa hann frá leiðtoga- starfinu”. Þetta er útdráttur úr grein, sem nýlega stóð f blaðinu Tribune, sem rfs öndvert mót báðum flokkun um, en hefir þó svo mikla sjón og sanngimi, að sjá að stefna og fram- komu Greenways og flokks hans er alveg óþolandi, og ekki annað en tómur hringlandi, þótt fjárglæfra- málum hans sé slept. Maður heitir J. Pierpont Morgan. Hann á heima í Bandarfkjunum. Hann hefir oft verið nefndur, eink- um sfðastliðin ár. Hvers vegna? Af þvf hann er stórríkur maður, og er annar sá mesti peningapúki sem þar er til. Það má heita að hann ráði alveg yfir sjónum og miklu af landinu hjá þessari þjóð sem telur sjálfa sig standa fremst allra þjóða f heimi. Því trúa lfka margir, og sjá, “þín trú gerði þig hólpinn”. Og “verði þér eftir trú þinni kona” sagði lærimeistarinn forðum. Verði þér eftir trú þinni Bandaríki, — ef ske má.—Þessi Pierpont Morgan er auðvitað maður, ein og aðrir menn, duglegri og ósvífnari f viðskifum en fjöldinn, og viðurkennir og skoðar sinn rétt að eins, en segir hinum náungunum að sjá fyrir sér sjálfir. Morgan fékk stjörnufræðing 1892 til að spá fyrir sér, því Bandarfkja menn eru yfir hjátrúarfullir og hind- uryitnadýrkendur. Stjöraufræð- ingurinn sagði að morgan væri fæddur undir einni hinni stærstu hamingju- eða auðsældarstjömu, (því það er alt og hið sama f Banda- ríkjunum) sem nokkur maður gæti verið fœddur undir. Auð- vitað þóttist fólk, sem ekki er stjörnuspekingar, hafa séð þetta áðnr. Morgan er nú 66 ára að aldri. Og það merkilega við fjár- safnsögu hans er það, að sfðan hann varð sextugur hefir hann safnað mestri þeirri peningadyngju, sem hann rœður yfirnú. I síðastl. sex ár hefir hann ekki vikið sér svo við f peningabraski, að hann hafi ekki rakað saman fé undvörpum. Þenna tfma hefir hann ekki lagt út á einn einasta fjárgróðaveg nema að bera dýrlegan jæningasigur úr býtum. Þetta þykir þjóðinni alveg dæmalaus guðdómur í peninga- heiminum, sem henni er æðstur allra heima— líklega sá níundi f uppstígandi tölu.— Morgan fór til Evrópu um árið og seldi þar hlutabréf upp á 25 miliónir doll„ fyrir New York Central Shares Co. Hann græddi á því eina mil. doll., og auðmenn gláptu á þenna stóra gróða hans, og héhlu hann væri kominn í pen- ingabrækur. Það sem hann gerði nœst var að leigja West Shore-brautina til New York Cental Co. í 90 ár, og dáðist H. Vanderbilt enda að því snjallræði, sem þvf mesta gróða- bragði, sem gert hafir verið í þess- um heimi, og gaf honum $80,000 fyrir það frá sjálfum sér. Þá tók Morgan að sér að láta full- gera Baltimore & Ohio-brautina. Á þvf græddi hann 2 mil. dollara. Næst keypti hann Pennsylvani Coal Co., og seldi það strax til Erie-brautarinnar og græddi á því kaupi níu mil. dollara. Þá keypti hann Jersey Central, og seldi hana óðar, og hafði upp á því kaupi 2 mil. doll, Hann stofnsetti Amer- ican Malting Co., General Electric Co., Federal Steel Co., National Casket Co.. National Tube Co., American Bridge Co., Intemational and Mercantile Marine Co., og það sem mest er af öllu er það, að hann bygðl upp og útbjó United State Steel Corporation. Fyrsti ágóð- inn sem hann fékk af þvf starfi nam 12| mil. doll.. Hann reisti við Northem Pacific-brautarkerfið í félagi Við James J. Hill, og hefir mikið verið ritað og rætt um það félag sfðustu ár. Morgan bankinn er nú orðinn stærri en National City Bank f New York, sem er eign Standard Oil Co. eigendanna. Morgan bankinn hefir nú um 30 mil. doll. í starfsfó. Tvö óhöpp hafa komið fyrir þenna peninga konung, sem menn vita um, sem hann hefir skaðast á, Annað er svonefnda úlföldamálið, kent við Coney Island, sem kost- aði Morgan þúsundir dollara; en hitt er skaði við Long Island- brautina. Gaman og alvara, Hann var böinn að róa báðar ver- tíðirnar hann Sigurður gamli með sjóhattinn,—hann tók hann aldrei ofan og svaf með hann á næcarnar, og þess vegna fékk hann þetta við- urnefni—karlskepnan. — Lengi var hann búinn að vera á bátnum með Sveini spóa, sem fór ætíð þegar logn var og ládeyða, rétt út fyrir hrogn- kelanetin, köstuðu þar út stjóra og drógu margan fagran drátt. En nú þegar þessi víðburður skeði, sem á eftir fer, þá voru þrír á bátnum, nefnil. strákpjakkur lfka, sem var settur þar til “menta” að læra sjó- menzku. Nú bar svo til einn fagran sól- skinskinsdag og blíðveðurs morgun að spói segir: “Ætli við ættum ekki að fara á sjóinn líka Sigurður minn, það eru allir löngu rónir”. “Ég býst við því að svo verði að vera; illa dreymdi mig samt í nótt, eD því verður lfklega ekki frestað sem fram á að koma”, segir Sigurður með sjóhattinn. Svo er ekki að orðlengja það, að eftir hæfilegan undirbúningstíma og kristilegar umþenkingar þá eru pilt- ar lagstir við stjóra á gamla miðinu sínu. Sigurður og strákurinn eru búnir að renna færum sínum, en spói hefir lagt stýrið þvert yfir skut- inn og situr þar á, eins og veDja var allra báta formanna og er að skera á sleppu til þe3S að ná beitu á öngul inn sinu. En ekki er hægt sköpum að renna mátti segja hér. Nú varð stýrið blautt og ofurlítið rugg kom á bátinu, en Spói var þreklega og vel vaxinn upp en rír niður svo hann missir jafnvægið og steypist á böfuðið út í sjó. En vonum bréðar bólar á einhverju rétt hjá borðstokkn- um og upp kemur lærið eða iöppin á spóa og strákur var ekki seinn að ná íog biður karl að hjálpa sér til að draga alt inn sem hangi við þennan fót. En þá verður karl fokvondur lemur hnefunum ofan f þóftuna og segir; “Ertu hringlandi vitlaus strákurað ætla að draga manninn r I inn á fótunum. Eg er búinn að róa báðar vertíðirnar, og veit að það getur kostað hans líf ef þannig er farið að ráði sínu, sleptu undirein ef þú vilt að vel fari, látum auðnu ráða og skaparanum er enginn hlutur um megn að ráða fram úr vandræðum manna”, segir Sigurður með sjóhatt- inn. Svo sleppir strákur og nú líð- ur góður tími þar til Spói kemur upp í annað sinn, og til allrar ham- ingju og biessunar kom nú nefið fyrst, sem var langt eins og á öllum spóum, og stákur nær þar í. “Haltu nú heilla Hrólfur”, segir karl, “mik- il gæfa hefir oss að höndum borið, að manninn skyldi bera rétt að”, og svo draga þeir Svein inn, og Sig- urður með sjóhattinn segir: "Ég býst við að ég verði nú að vera for- maður með það sem eftir er af sjó- ferðinni, fyrst spói er máttlaus og rænulaus; við skulum í snatri henda út fiskilínunum og skera á stjórafær- ið og taka lífróður í land”. Af þvf nú að alt gekk betur en á horfðist í fyrstu, Sveinn lifnaði við en var las- inn f nokkra daga, þá var ekkt frftt fyrir að stundum væri brosað að þessari ajóferð, En mikið skelflng eru björgunarráðin með “Hjarta- drotniuguna” lfk þessu. Þegar þú nafni minn settir ruggið á hana og rendir henni út af stýrinu, þá viija þeir yngri, sem eru að læra sjó- menskuna, hafa rétt björgunarráð, og láta benda þér á fegurðina ogjsið- gæðin í þessum leik, svo™almenning- ur gæti séð hvað ranglátur þú værir. En þá rísa þeir gömlu upp bálvondir, lemja hnefunum ofan í borðstokkana og segja: Viðerum búnir að róða báðar vertíðirnar á skipinu þvl“arna og vitum hvað við á. Það er ekk- ert nema brígsl sem við á, það má segja að hann depli augunum og sé bölvaður og snúinn við allan frjáls- lyndaflokkinn, og svo kann ske eitt- hvað meira ef þið vitið um. Þetta er eina ráðið, og ef við færum að rökræða mál öðruyísi en svona, þá yrði það til þess að enginn lifandi maður tryði framar nokkru orði sem við segðum, og svo vitanlega réðu þeir gömlu og reyndu, og allur sálmurinn var sunginn með gamla laginu. En alt gekk ver en með spóa, ein- lagt stóð Hjartadrotningin á höfði, aldrei gat hún borið rétt að, og loks- ins kemur Hjaltalfn með hripið, rlf- ur í lappiruar á henni hvað sem hver segir, druslar henni upp í hrip ið sitt, kallar saman flokk sinn og labbar upp á Lögberg og segir: “Já ég gat nu ekki horft á þetta lengur aðgjörðalaust, sjáðu bara ritstjóri minn hún er hundrennandiblaut og nærri dauð, ég lét hana upp í hripið svo það gæti ögn sígið úr henni, það er ekki að vita nema að nefið á henni hefði komið upp ef ólukku boran hann Páll hefði ekki sparkað í hana líka. Hvað synist ykkur nú ráðlegast í þessu máli? Viljið þér ekki gefa okkur einhverja bendingu ritstj. minn’. Já mikil svívirða er að vita þessa meðferð, það er bezt að láta hana vera þarna í hrip- innu þar til úr henni visnar, of hún deyr þá ætti Baldwin að borga út- íararkostnaðinn, og gjöra útförina heiðarlega því hún er tfginborin kona, og hætti þíð svo öllu þessu fjárans veseni með þetta mál sagði ritstjóiinn. Ég segi ykkur satt herrar minir og frúr, sagði H. með hripið, að hann Balwin verður búinn að depla augunum nokkrum sinnum áður en að hann borgar útfararkostnaðinn, hann hefir einhyer undanbrögð pilt- ur sá áður en þið sækið þegjandi og bljóðalaust gull f greinar hans. Mín tillaga er sú að við annaðhvort ber- um hana ut 'á litla tim'ourhúsið hérna á bak við eða gröfum hana á okkar eigin kostnað og það var samþykt. Sigurður Magnússon er maðuriun sem með viti reyndi að halda höfð- inu á þessum fagra leík upp úr for- inni svo alt druknaði ekki. En um búðirnar hjá ykkur öllum, sem þið hafi vafið þetta mál í eru alt of stór- gerðar og áferðarljótar. Því er ekki að neita að hvar sem það góða, fagra og blíða er látið sigra það illa, ljóta og lastverða í heiminum, að þarer sýnd fögur siðferðiskenning. Og þar sem greifafrúin getur l'itið ástina og umburðarlyndið sigra alt það ljóta og svívirðilega hjá manni sínum, og kippa öllu sem aflaga fer, í sambúð þeirra í rétta átt aftur, þá eru þetta næstum óviðjafnanlega fagrar rósis sem leikritið málar á tjöldin sem snúa að augum áhorf- ‘ endanna. En ef þið herrar mínir, sem þekkið ofurlítið frelsí og mann- réttindi vilduð gjöra syo vel og gæta á bak við þetta fagra tjald og skoða allan sársaukann, sem heima á f hjarta ungrar konu, sem stendur varnarlaus uppi í heiminum, þegar maðurinn, sem alt hennar traust byggist á, og öll hennar elska er bundin við, kremur svo og særir til- finningar heunar og hjarta, að hann liggur í féglæfraspilum eg lastverð- um lifnaði með lauslátum konum. Og ef þetta er skoðað í gegnum frelsi og réttlæti kvenna í þessu landi, þó þvf sé í mörgu ábóta vant, þá missir leikurinn alt sitt gildi og alla sína siðgæðis fegurð til þess að verða vel þóknanlegur eða upp á halds leikur. En að þessi leikur sá dýrðar djásn á íslandi, því dettur mér ekki í hug að hafa á móti. Þar stendur jafn- rétti kvenna þannig að konur mega bera á bakinu jafn þunga kola- og salt poka sem karlar, bera á móti karlmönnum á börum blautan leir í mógröfum, standa á engjum jafnan tfma þeim votar upp f mitti, og yfir höfuð hafa ótakmarkað jafnrétti við karlmenn með alt sem verst og erfið- ast er. En þegar til launanna kem- ur þá geta þær aldrei orðið nema hálfdrotningar Og það að sársauk- iun, sem ég mintist á, séu bara smá- munir er vitanlega rett ályktun þar. Þeir eru vel kristnir karmennirnir þar og þekkja lög Mósesar, kenn- ingar gamla Páls og fyrirmyndar- athöfn Davíðs þegar hann dansaði fákvæddur með ambáttum sínum, og þegar konan hans, sem var kouung- borin og systir þess göfugasta og bezta vinar sem bann eignaðist og jafnframt hans fyrsta kona sem gaf honum sína fyrstu elsku, fann að þessu, þá segir hann: Láttu nú ekki svona ifan mín, það er ekkí þess virði að gera veður út af svona smámun- um. Og bvo lfka eitt enn, að ég man þá tíð á íslandi að það var uppá- hald9leikur að siá í spil við aðrar konur en sfna eigin. Ég tala nú ekki um ef það voru menn í heldri röð, svo sem eins og hreppstjóra- myndir, sem máftu gera allan fjand- ann eins og greifar eða konungar yfir Israel. Ég þekti mann sem var bara réttur og sléttur bóndi, haun eignaðist fjögur börn á sömu vik- unni, tvíbura með konu sinni, en hin græddast í spilum hjá vinnukonun- nm. Það var svo sem ekki verið að gera neinar leiðinlegar athugasemd ir við þetta, og þó konan feldi stöku sinnum tár vflr stríðinu og heimilis- bðlinu sem þetta jók henni, þá var litið á það alt með orðum þess vitra Salomons: “Nöldrunarsöm kona er eins og sífeldur leki ofan af húsþaki”. Hann var nú ekki blá ókunnugur kvenfólkinu sá kunningi, og var bú inn að róa báðar vertíðarnar, eins og fleiri góðir menn. Svona stór er sjóndeildarhringur k venréttindanda á íslandi. og innan þessara tak- marka er andrúmsloftið, sem allir þar æðri og lægri draga að sér. Og enginn getur sannað mér það að slfkur ágætfsmaður sem Indriði Ein- arsson er, mundi hafa nákvæmlega sömu skoðun eftir að hafa verið hér f fjórðung aldar, eins og margir fs- lendingar ern búnir að vera. En E. Hjörleifssyni var vorkunnarlaust að vita að leikur þessi gjörði hér enga lukkn ef við því væri hreyft sem á bak við fegurðina stendur. En því er nú þannig háttað raeð Þann góða mann, að þó hann sé nú alla reiðu búinn að róa “báðar vertíðirnar”, eins og Sigurður með sjóhattinn, og dregið margan fagran dráttinn handa okkur þessum andlegu horgemling- um, þá hettr hlutur kvenfólksins orð- ið dauðans rýr frá hans handi. Lábus Guðmundlson. Dóttir fangans. Nýlega hefir birst í Lögbergi grein eftir Sigurð Magnússon um sjónleika, og eru þar sannarlega gefnar góðar bendjngar, sem Vest- ur-Islendingar ættu að taka til at- hugunar. Um það geta ekki verið skiftar skoðanir á meðal þeirra, sem skilja mannlífið nokkurnvegin að sjónleikar geti verið og eigi að vera mentandi, fræðandi og sið- bætandi, jafnfraint f>ví sem f>eir veita saklausa skemtun og dægra- styttingu. Það skal hiklaust játað, að oft er farið allangt frá réttu marki, ekki síður í þessu efni en öðrum. En leikur sá, er Stúdenta- félagið hefir valið sér í þetta skifti, er öfgalaust einhver bezti leikur, sem nokkru sinni hefir verið sýnd- ur á íslenzku leiksviði. Hann hefir f>ann stóra kost, að þar er sýnt svo langt inn í mannlífið á báðar hliðar, mannvonskan og manngæðin — að tæpast verður lengra komist, og þó er hvergi vik- ið frá daglegum viðburðum og margstaðfestum sannleika, Leik- urinn sýnir ástina — bæði móður- ástina og ástina milli karls og konu í sinni hreinustu og helgustu mynd; skyldurækni barna á fegursta stigi og sanngöfugar hugsanir, jafn- vel hjá þeim, er dýpst hafa fallið; en á hinn bóginn aftur heiftina og f>rælmenskuna, sem einskis svífst. Hvergi minnist ég þess að hafa séð lýst djöfli í mannsmynd betur en þama. Sá sem ekki viknar við samtal þeirra frú Lee og Florence, þegar það kemst upp að f>ær eru ekki mæðgur, en móðurtilfinning- in hefir fest svo djúpar rætur í hjarta frú Lee, að þeim verður aldrei kipt í burtu; eða við eintal Florence í kofanum, þegar hún dvelur f fátœkt og sorgum, lirifin burt frá öllum og öllu, sem hjarta hennar unni; eða við samtal þeirra Jerreys og Florence þegar hann fer viljugur f fangelsið aftur og hygst að eyða þar æfi sinni í þvf skyni að hún megi njóta ástvinar sfns; eða þegar Florence er að lesa söguna fyrir hann um Jón Holland, þar sem því er lýst með átakanlegum orðum, hversu margir þeir verði sem fúsir séu að kasta steini á hrasaðan bróður og troða niður f stað f>ess að reisa á fætur. Já, sá sem ekki viknar við þetta, hann hefir sljófar tilfinningar. Áhrifa mikið er f>að einnig að heyra Jerrey flakkara syngja erindin f>egar hann er að tala við Sandy. Þar er þetta: “Hjartað mitt f blóðgu brjósti blaktir eins og fölnað strá, sála mln á hulda heima harms er enginn maður sá. Ég bljúgur er að eðlisfari, oft er sál mfn full af þrá, mig langar til að elska einhvern, einhvern vin, sem treysta má; eiuhvera vin, sem viti og skilji veikleik minn og alt mitt böl, einhvem vin sem lesi og læri lffs míns skruddu ofan í kjöl. Sá kafli f leiknum, sem f>etta er tekið úr, minnir mann á “Skrift hans” í “Œfintýrinu”. Nú gefst Winnipegbúum tæki- færi til að sýna hvort það er satt, sem f>eim er stundum borið á brýn, að f>eir kunni ekki að meta g ó ð a sjónleika; J>að hvemig f>essi leikur verður sóttur, sannar annaðhvort það eða hið gagnstæða. Sá sem ekkert lærir af þessum leik hann er ekki námfús. Þýðandi leíksins. Æfiminning SIGURÐAR KRÁKSSONAR. Eins og áður hefir vorið getið um í Heimskringlu, andaðist á heimili sínu, suðvestur af Mountain P. O. N. D„ bóndinn Sigurður Kréksson, eftir 8 daga þunga legu í lungna. bólgu. Mér er bæði Ijúft og skylt að minnast með nokkrum línum helzu æfiatriða [>essa látna vinar míns. Sigurður Kráksson var fæddur f Nóvember árið 1853 á Hólum í Yxna- dal í Eyjafjarðarsýslu, og fluttist þaðan með móður sinni, hér uin bil 10 ára garaall, noiður í Þingeyjar- sýslu að Mývatni; þar misti hann móður s(na fljótlega og ólst svo upp hjá vandalausum þar til hann varð fullorðinn. Þaðan fórhann svo vist-

x

Heimskringla

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.