Heimskringla - 10.12.1903, Blaðsíða 2

HEIMSKRINGLA 10. DESEMBERBER 1903.
Heiiuskriiigla.
PUBf.ISHBD BY
The Beimskringla News & Publishine Co.
Verð blftðsins i CanadaogBandar 52.00
am á.rið (fyrir fram borgað). Sent til
íslands (fyrir fram borgað af kaupend-
um blaðsins hér) $1.50,
Svo fdr frambjóðandi til Selkirk,
vfxlaði þar ávísaninni og borgaði I
svo stúkunni iðgjald Jóns þann j
20. Marz; en gjaldkeri hafði f |
míllitfð sent iðgjald Jóns, fyrir í
Marz og Aprfl, austur til aðalstftk-
unnar f Toronto og talið Jón sál. I
I “in good standing”, eins og vera
bar; hann hafði sem sé borgað ið-
gjaldið úr sfnum vasa af því hann
gat ekki tekið það út úr ávísaninni
þegar hún var fyrst boðin fram.
] Stjómendur fölagsins eystra fengu
Peningar sendist í P. O. Money Order > þessar borganir f tæka tíð og við.
Registered Letter eða Express Money | . . , ,
~, „ . , . . , . . , . urkendu móttóku þeirra og skyrslu
Odrer. Baukaavísftnir a aðra banka «n i ! r J
Winnipeg að eins teknar með affölluui. stúkunuar athugasemdalaust.
----- Svo kom það íyrir að Jón s&l.
tók sniigglega s/ki og rió eftir
fárra daga legu, þann 30. Marz
eins Og áður er sagt, og hafði þá
borgað félaginu iðgjöld sín, fram f
] enda Apríl mánaðar. Félaginu var
, j tilkynt dauðsfallið og það beðið að
| greiða ábyrgðarupphæðina til erf-
| ingja hins látna. Stjóruendur þess
i eystra sendu tafarlaust skýrslur til
i uppfyllingar af Gimlist. og svar
_______________ I hennar var að iðgjaldið hefði verið
Oft h'efir prettvísi lffsábyrgð- ] borgað þann 20. Marz; eiðsvarið
arfél.bakað erfingjum látinna með-! vottorð erfiugjans var og fengið
It. Ij. BHldwinsnn,
Edltor & Manaaer.
Office : 219 McDermot Ave.
** O. BOX I 1«.
Foresters málið á
Gimli,
lima bæði fjártjón og vonbrigði.En | um þetta atriði og !>ar þvf nákvæm-
efasamt er það mjög, hvort nokk-
urt slfkt fölag hefir beitt erfingja
látins meðlims, bróður og skifta-
vinar, öllu ver eða jafnvel eins^illa
og Independend Order of For-
esters félagið hofir leikið erfingja
Jóns sál. Jónssonar, sem lést að
Gimli þann 30. Marz sfðastl.
Eins og mörgum hér um slóð-
ir er kunnugt, f*á var Foreater
stúka stofnuð í Gimlibæ fyrir fáum
árum, og var þá Jón sál. Jóusson
lega saman við svar stúkunnar.
En þessi svör stúkunnar og erfingj
ans revndust algert rothögg á dán-
arkröfnna og gerðu stjómendum
félagsins eystra nauðugann þann
kost að neita ixirgun hennar sam-
kvæmt lagaákvæðum fölagsins.
Þeir hengu á þvf “tecnícality”, en
sem í þessu sambandi má vel
nefna á fslenzku máli “óveruleika”,
að iðgjaldaborgunin til stúkunnar
hefði verið gerð 20 dögum sfðar en
ungur efnismeður þar í bænum ! lög fálagsins ákveða að hún hefði
einn af aðal hvatamönnum þess i *dt að gerast, og að skýrslur stúk-
fyrirtækis og varð einn af stofn-
endum stúkunnar. Jón var mað-
ur félagslyndur og velviljaður,
harrn varð hugfanginn af stefnu
unnar þess vegna, að Jón sál. hefði
verið “in good standing” þegar
liann dó, væru villandi og ósannar.
Vafalaust teljura vér það að fi'lags-
þessa Forcstersfélags, sem bygð erl stjómin eystra telji sig hafa alveg
á bróðurkærleika og mannúðar- ^tt til að neita borgun á kríifu
hvötum. Það vnr svo aðlaðandi og; Þ<“ssari, og það má jafnvel vora að
honum svo fögnr hugsjón að mega j samkvæmt sínum eigin lögum
vera fruinkvöðull að og starfandi (gr’ 127., 243., 244.) hafi ekki get-
meðlimur f félagi sem bróðurkær- j að komist hjá að neita henni. En
leikinn og llknsemin voru rfkjandi' á hinn bóginn er það engnm vafa
öfl til eflingar meðíimnm þess í lif- bundið að stefna hennar í þessu
anda lífi. en vemd og hlýfiskjöldur ln^i or siðferðislega ranglát. Það
erfingja félagslimanna að þeim |er eflaust vanhygni Gimli-stúk-
látnum. Jón var maður fátœkur. unnar að kenna, að krafa þessi,
og gat því ekki tekið nema e i tt1 01119°g ílðrnr réttmætar kröfur fé
þúsund dollars lffsábyrgð f; lagsins, hefir hefði verið Iiorguð
félaginu; en hann tók það þúsund ; möglunarluust, ef skyrslurnar sem
og ánafnaði föður sfnum það, ef! fylgdu dánarkröfunni hefðu verið
hann skyldi deyja á undan honum. j látnar bera {>að meðsér að iðgjalds-
Jón var maður samviskusainur og borgunin var framboðin f gjald-
skyldurækinu jafnt við aðra semjdaga, og að það var skuld stúk-
sjilfan sig. Hann !ét þvf ekki | unnar en ekki þess látna, að borg-
standa á iðgjaldaborgunum frásérj1111 var þá ekki þegin. I raun
-en stóð jafnan f skilum og var r.'ttri má halda [>ví fram að borgun
ætfð talinn f bókum og skýrslum j hafi verið gerð til gjaklkera stúk-
stúkunnar “in gootl standing”, eða j unnar og þegin af honum þótt hann
gildur meðlimur hennar Bvo fór I sem prívat maður semdi við íram- j
Jón sál. ,eins og svo margir aðrir j bjóðanda um borgunarfrest til
s f n þar til ávísaninni væri yfxlað j
þetta atriði
hann sendi I
um tfma, en sá þó nákvæm'ega um j I tíma borgunina austur fyrir ið-1
að iðgjöld sfn væru borguð í rétt gjóld Jóns sál., bæði fyrir Marzog
an gjalddaga. Sfðtistu peninga- j Aprfl mánuð, löngu fyrir þann j
ávísan sendi hanu svo tímanlega, 20 Marz að hann sjálfur fékk það
að oss er sagt að hún hafi verið í endurgoldið úr ávfsunarverðinu. j
fraralxiðin gjaldkera stúkunnar! bað hefði því verið nftkvæmlega;
þann I. Marz síðastl.; það var póst- j rétt að færa Jóni sSl iðgjaldaI>org-1
húsávísun og hlj >ðaði upp á nokkra ! animar til inntekta á þeim degi
dollara, og átti iðgjaldaborgunin, j s°m ávísanin var fyrst boðin fram, I
sem nam 80c. að takast af þeirri á-1 °S hefði það verið gert þá hefði |
vfsun. en gjaldkeri stúkunnar gat I ^rið vel. En hvað
ekki í svipinn bfttað henni, og
stigði því frambjóðanda, sem sjálf-
ur ætlaði þá að fara bráðlega upp
til selkirk að hann gæti sjálfur
ungir framfaramenn um þær mund-
ir, til Yukon landsins og dvaldi 1 Selkirk, Enda er
þar og á str ">ndum Kyrrahafsins sannað með því að
sem um |
þetta má segja, J>á mun flestum j
virðast ljóst að stjómamefndin
eystra ætti ekki að láta sig skifta j
það neinu hvaðan iðgjaldaborganir
vfxlað ávísaninni og borgað sér svo meðiimanna koma eða hver borg
sjálfur iðgjaldsupphæðina er hann
kæmi til baka; en kvaðst skyldi
halda Jóni sem góðum og gildum
meðlim á bókum stúkunnar eins
og hann hefði borgað iðgjald sitt
ar þær, svo lengi sem stúka sú som
maðurinn ermeðlimur f telurhann
gildan stúkubróðir og framtelur
Ijorganir hans til hástúkunnnr í
tæka tíð.
Það virðist vera'algerlega rangt
af stjórnendum félagsins eystra að
ganga alveg þegjandi og með fyr-
irKtningu fram hjá öllum þeim
i mikilsvarðandi málsatriðum: 1.
jað iðgjaldsborgun Jóns sál. var
| framboðin í gjalddaga og að fullu
og langt frain yfir það, 2. Að
stúkan tók það framboð gilt .og
sendi iðgjald hans til stórstúk
unnar. 3. Að stúkan taldi hann
gildan meðlim og stórstúkan neit-
aði þvf ekki meðan hann var lifandi
j og líklegur til framtíðarborgana.
14. Að stórstúkan meðtók iðgjöld
I hans og kvittaði fyrir þau sem fulla
borgim fyrir Marz og Apríl mán-
j uði og heldur þeim peningum f
! sjóði sfnum enn þá. 5, Að Jón var
} í sannleika gildur meðlimur stúk-
j unnar þegar hann lézt. og svo við-
urkendur af stúku sinni og félags-
jbræðrum. fi. Að Gimli-stúkan hefir
i fastlega mælt með |>vf að þessi
i dánarkrafa sé borguð refjalaust af
í félaginu til hins ri'tta erfingja, sem
nú er orðinn ellihrumur og svo
efuum búinu að hann þarf fjárins
með. Það má óhætt fullyrða að
j hver einasti' Islenzkur Forester
j vill af alhuga að félagið borgi
! kröfu þessa; en málið hefir sjáan-
! lega að þessum tíma verið rekið
i með svo mikilli deyfð og áhuga-
j leysi að það er algert tapað um
j stundarsakir’ og algerlega að því
er stjórnendur og valdamenn fé-
lagsins eystra snertir. T. d. virð-
ist engiri áherzla vera lögð á það
af Gimli-stúkunni að skýra ljós-
lega það atriði að iðgjaldaborgun
Jóns sál. var boðin fram f gjald-
daga þótt af framantöldum ástæð-
um ekki væri tekið á inóti henni
af féhirði stúkunnar. En það at-
riði er vitanlega þýðingarmikið og
og gat, hefði sú skýring verið lag-
lega og ljóslega gerð strax í upp
liafi, orðið til þess að félagið hefði
ekki synjað kröfunni.
En n ú er að gera við þvf sem
er. Vér teljum skylt að Gimli-
stúkan fari þess á leit við stjóm-
endnr felagsins f Toronto, að þeir
setji rannsókn í þgssu máli og
sendi erindreka til Gimli til að
taka vitnaleiðslu þar. Ef oftir þá
rannsókn félagið enn neitar að
borga, þá er tfmi til að athnga
j hvort ekki er mögnlegt með lög-
j sókn að kufja {>að til þess að sjá
sóma sinn f þvf að breyta sann-
gjarnlega við erfingja Jóns sál.
með því að greiða honum dalina.
Vér sjáum ekki betur en að
félaginu hafi farist afnr illa f þessu
I ináli, og að }>að hafi ekki veitt því
j þá athygli sem bróðurkærleikurinn
og mannúðin hefði átt að hvetja
i það til að gera. I vorum augmn er
; neitun þessi í þessu niáli blátt á-
fram það sama sem rán eða þjófn-
aður á {ffsábyrgar upphæðinni, og
þvf er ógerningur að ganga þegj-
andi fram hjá því. A hinn bóginn
hefir það þá lærdómsrfku lexiu f
f ir með sér sem löndum vorum yfir-
leitt er holt að læra, að þeim ber |
aö Ixirga skuldir sfnar og skyldur í
réttan gjalddaga samkvæmt samn-
ingi, þvf að dráttur f þeim efnum !
getur haft óþægilegar og oft dýr- j
keyptar afleiðingar 1 f irJineð sér,1
ekkiað eins fyrir þár'sjálfa heldurl
einnig fyrir j>á sem ern þeim á-j
hangandi og ekkert hafa til saka j
unnið. Oss er sagt að í þessu sér-1
staka tilfelli inundi lífsábyrgðar-
upphæð Jóns sál. hafa verið borg-1
uð umyrðalaust ef hannjhefði dáið
einutn eðajjtveimur Jd'igum sfðarj
en hann gerði —eða fJAprfl mánuði
- en af þvi hann var svo ólán-1
samur að deyja f Marzmán, þá geti j
félagið neitað horgunjjkröfunnar..
Þetta atriði er þess vert að hugsa;
nm það, en jnfnframt er það vottur;
þess að fólagið hygst að ræna erf-1
ingjann undir toga lagastafs en
ekki af því að það hafi neinn sið-
ferðislegan rétt til að halda fénu.
Bróðurkærleikanuin er f þessu
máli stungið undir stól og mann-
úðin er fótum troðinog útlæg gerð.
Hún hefir enga tilveru i hjörtum
stjórnondanna.
Tíma-breyting.
Þess var áður getið hér í blað-
j inu að iðnaður í Bandaríkjunum
hefði tekið talsverðan afturkipp á
j síðastl. nokkrum mánuðum. Þar
j hefir um langan undanfarinn tfma
verið óvanalega mikið fjör í allri
verzlun og iðnaði. Framleiðslan
hefir verið meiri en eftirspurnin.
Fólkið hefir ekki getað notað vör-
uruar og eytt þeim eins fljótt og
þœr hafa verið búnar til. Afleið-
ingin er að ýmsar verksmiðjur hafa
orðið að hætta starfi; sumar að
fækka vinnutímum og enn aðrar
að lrekka laun verkamanna sinna
til þess að geta haldið áfrani að
starfa og keppa við aðra í sömu
iðnaðargreinum. Breytingin sést
ljóslega á gjalþrota upphæðum f ár,
borið saman við árið er leið; t. d.
voru skuldir þeirra sem urðu gjald-
þrota í Bandaríkjunum í fyrra í
Octóbermán. §8,961,000. En í
Október þessa árs voru þær
$34,390,000, eða fjórum sinnum
meirí í Október í ár en í tilsvar-
andi mánuði í fyrra. Annar vott-
ur þessa sést á þvf að stálgerðar-
verkstæði Tennesee kola járn og
j brautafélagsins urðn að hætta
j starfi algerlega fýrir nokkrum vik-
} um og 900 manna mistu {>ar at-
| vinnu. Sömuleiðis hefir Innland
stálfélagið í Indiana orðið að loka
verkstæðum sínum af því verka-
menn þess vildu ekki þola launa-
lækkun og þar mistu 1600 menn
! stöðuga atvinnu. En 10,000 manna
j var haldið við vinnu í New Bed-
j ford, Mass., eingöngn með þvf að
j þola 10 per cent launalækkun 1
baðnndlarverkstæðunum þar.
Samkyns breyting hefir orðið
sumstaðar f Canaða; t d. hefir
Dominion Iron & Steel fél. látið
það boð út ganga að það verðf að
lækka laun manna sinna um 10
per cent til 35y2 per cent til að
geta þolað samkepni annara, eða
að öðrum kosti að loka algerlega
verkstæðum sínum. Svo fór Baily
Cutlery-félagið á höfuðið fyrir fá-
um vikum af þvf að samkepni
Bandarfkjamanna var svo öflug að
félagið gat ekki mætt henni. Feiri
dæmi mætti nefna ef þörf gerðist,
j til að sýna að talsverð breyting er
[ er að verða á framleiðslu í Amer-
fku og að útlitið er að lakari tfmar
séu máske i vænduin en verið haía
um nokkur undanfarin ár Lfk-
indi eru til að framleiðendur sem
enn standa á föstum fótum virði til
neyddir innan skams tíma að lækka
vinnulaun manna sinna, og má þá
biastviðtiðum verkföllumog lokun
verkstæða, og tilsvarandi atvinnu-
skorti, eymd og glæpum. Verkafé-
lögin þoka upp vlnnulaunum {>egar
vel lætur í ári. Við hækkun vinnu-
launa hækkar verð á vörum fram.
leiddum og á öllu efni sem til
þeirra gengnr. En við hækkun
vörunnar f einu landi minkar
möguleiki samkepni hennar við
samkynjavörur annara landa fram-
leiddar með lægra kaupgjaldi og
fluttar inn í þetta land. En hve-
nær sem ein atvinnugrein f landi
er k'omin í {>að ástand að heima-
varan er komin upp úr J>vf verði
að geta kept við innflutta vöru
annará landa, {>á er atvinnuvegur
sá að falli kominr., og verður að
eins reistur við með tvennu móti;
annaöbvort með aukinni tollvernd,
það er að scgja með því að hækka
innflnlningstollinn á útlenduvör-
unni. eða með þvf að lækka kaup-
gjald allra þeirra manna, sem vinna
að framleiðslunni. bæði að fram-
leiðslu efnisins sem f vöruna geng-
ur og að tilbúningi sjálfrar vörunn-
ar. Stálfélaglð mikla f Bandarfkj-
unum, sem heita má að hafi algert
einveldi á framleiðslu stáls þar, var
svo aðþrengt fyrir nokkrum vik-
um að {>að hefði orðið að loka sum •
um stálbræðsluofnum sfnum, ef
ekki hefði komið alveg ný hjálp
inn á leiksviðið. Félagið hefir um
langan tíma framleitt meira en það
hefirselt,og hafði að lokum svo mik
inn forða að það sá ekki ráð til að
verða af með hann í sfnu eigin
landi nema með því að hætta starfi
um stund, á parti að minsta kosti.
En þegar neyðin var stærst þá var
hjálpin næst. Morgan-skipafélag-
ið mikla bauð stálgerðarfélag-
inu að flýtja \Törur þess til annara
landa með fulluin þriðjungs af
slœtti á flutningi, og járnbrautafó-
gerðu slíkt hið sama. Afleiðingin
varð sú að félagið sendi stórvarn-
ing sinn til Englands og Canada,
og af þannig lagaðri kjálparsam-
kepni stafa örðugleikar Canada-
manna að halda verksmiðjum sfn-
um vinnandi, nema með lækkandi
yinnulaunum. Lækningin við
þessu era hærrí innflutníngstollar.
f
Um England er ekki að ræða,
stefna þess hefir verið að taka mót
vörum allra landa sem seldu þeiin
ódýrast, þótt þeir með þvf eyði-
légðu sína eigin iðnaðar og land-
búnaðaratvinnfivegi. Þess ber og
að gæta að þessar inníiuttú vörur
eru jafnan seldar ódýrar en þær
eru seldar á heimamarkaði þar sem
þær cru tilbúpar og f sumum til-
fellum fyrir minna en nemur fram-
leiðslukostnaði og flutningsverði,
Þetta er gert til {>ess að eyðileggja
þá fttvinnugrein í landi þvt sem
varan er send til, í von um að geta
skrúfað upp verðið sfðarmeir.þegar
samkepnin er dauð. Svona var
það í Canada fyrir fáum árum,
þegar Laurierstjórnin tók toll af
gaddavír, {>á lækkaði verð vírsius
hér um stund, éða meðan verið var
að drepa iðnaðinn, en svo hækkaði
vei;ðið aftur þar til nú að vfrinn er
dýrari en nokkru sinni fyr. Það
er þetta atriði sem altof fáir menn
gæta að eins og vera ætti, og. eru
því ekki færir um að sjá hags-
muni sem hæfileg tollvernd hefir í
sér fólgna fyrir eitt þjóðfélag.
Jafnvel Bretar hafa skelt skollayr-
unum við þessum sannleika þar til
að þeir Chamberlaine og Balfour
hafa opnað augu þeirra. Þessir 2
menn hafa orðið fyrstír allra
brezkra stjórnmálamanna í hálfa
öld til að sjá og kannast við þann
sannleika sem Grover Cleveland
eitt sinn sagði, að það væri virki-
leikans ástand en ekki hugsjóna-
órar, sein }>jóð sín yrði að athuga.
Það er virkileikans ástand sem
kjósendur í Canaða þurfa að at-
huga utn næstu ríkiskosningar.
For ög Niagaraíossins.
Dr. J. W. Spenccr, einn af
merkustu jarðfræðingum í Amer-
fku, hefir nýlega látið f ljós þá
skoðun sfna, að Niagarafossinn
verði algerlega horfinn og uppþorn
aður eftir 1600 ár. Margir jarð-
fræðingar hafa áður athugað og
gert útreikning um tilveru þessa
heimsins mesta vatnsfalls, en eng-
inn hefir fyrr gengið svo langt að
staðhæfa og styðja þá staðhæfing
með röksemdum, að foss þessi
muni í framtíðinni alveg þorna
upp og hverfa. Að vísu er þetta
atriði eitt af þeim sem almenning
ur lætur sig litlu varða og það því
síður sem lítil eða engin breyting
verður á fossi þessum eða lands-
sviðinu umhverfiS hann á hverjum
mannsaldri. En andi vísinda-
mannsins lftur lengra fram f tím-
ann, heldur en alþýða manna gerir.
Hann mælir aldaraðirnar með eins
léttum andans tökum eins og al-
menningur mælir mánuði og hann
reiknar nákvæmlega út þær breyt-
ingar, sem verða muni á 10 alda
timabili og miðar þann reikning
við reynslu liðinna alda að svo
niiklu leyti, sem sagan sk/rir eða
leysir þær fyrir nútíðar kynslóð-
um mannanna.
Dr. Spencer hefir athugað mál
þetta með allri þeirri nákvæmni,
sem þekking hans og hæfileikar
hafa gert henum mögulegt. Um
síðastl. 22. ára tímabil. Hann hefir
þvf ekki flanað að þeirri niður-
stöðu, sem liann hefir koinist að,
heldur bygt hana á svo gildum vfs-
indalegum rökum, sem mannlegt
hyggjuyit fær orkað.
Hann byrjaði með þvf að gera
sér grein fyrir hvernig stórvatna-
klasi sá sem liggur í miðju Canada
og tegir arma sína inn í norðurjað -
ar Bandaríkjannu, hafa til orðið.
Sú eina sk/ring hefir til [>essa tíma
verið gefin um það efni. að dældir
þær sem vötnin liggja f, hafi mynd-
ast af núningi skriðjökla, en ekki
hefir sú skýring málsins verið rök-
studd eins og hefði átt að vera.
Enginn hefir sýnt hvernig jöklarn-
ir fóru og grafa þessar dældir og
bráðna svo niður f þær, Dr.
Spencer heflr uppgötvað, að Erie-
i vatnið hefir upprunalega runnið f
Ontariovatnið í gegnum Dundas
og Grand River dalina, og að Nia-
garaáin var }>á ekki til, þó þar
væru til smádæidir í landspildu
þeirri, /em nú nefnist Niagara-
tangi. Hann segir enn fremur að
Huron-vatnið hafl á þeim tfma
rnnnið f Ontario-vatnið gegnum
Georgian-bugtina um farveg sem
liggi austan' við Toronto og sé nú
djúpt f jörðu eða undir yfirborði
jarðar. Niagara-áin segir hann
hafi myndast löngu eftir fsöldina,
og só þvf tiltölulega ung að aldri
og þá fyrst hafi vatnið úr Erie-
dældinni byrjað að renna eftir
þeim nýja farvegi og hafi þá foss-
inn verið miklu minni en liann er
nú. Löngu fyrir þetta tfmabil
sogir að vötnin í Huron-dældinni
hafi runnið um Ottawa-dalinn, og
farveg þanri sem nú heldur Nip-
pissing-vatni, en Ontario-dældin
myndaðist við smá hækkun Iands-
ins umhverfis hana. Þá var Nia-
garnfossinn hærri en hann er nú
og rann f þremur kvfslum, þótt
liann renni nú að eíns f tveimur,
og aðallega að eins f einni. Laud-
hækkunin við neðri eiula Ontario-
vatns varð fljótari en hækkunin
við efri enda {>ess, svo að straumur
vatnsins minkaði í Niagara-ánni
hækkaði botn hennar og lækkaði
fossinn að saina skapi. Svo segir
'iann að landið umliverfis Niagara
haíi farið smáhækkandi og á sama
tfma hafi St. Laurence árfarvegur-
inn dýpkað svo að vatnið hafi feng
ið syipað yfirborð því sem það nú
hefir. Lægri dækl eða kvfsl Nia-
gerafossins hafi minkað með mikið
rneiri hraða en efri dæld hans, þar
til báðar kvíslarnar ruunu saman
og urðu að einum fossi, en þær
tvær hringiður, sem nú sjást fyrir
neðan fossinn, eru skálir þær sem
fyrri fossarnir runnu f. Mr.
Spencer telur Niagaraána vera 9
þúsund ára gamla, en fossinn nokk
uð eldri. Haldist sama landbreyt-
ing áfram f framtfðinni, eins og á
liðna tfmanum, þá minkar foss
þessi mjög mikið á næstu þúsund
árum, moð því að þá reunur vatn