Heimskringla - 22.03.1906, Page 2

Heimskringla - 22.03.1906, Page 2
22. tnarz 1906, HEIMSKRINGLA 0 Heimskringla PDBLI3HED BI The Beiiaskringla News & Publish- ieg CoBipaay ▼erO blaÖ3Ín31 Oanada og Bandar. $2.00 am áriÐ (fyrir fram borgaÐ). Seattil Islandn (fyrir frana borgaD af kaapeadam blaOsins hér) $1.50. Peningar sendist P. O. Money Or- der, Registered Letter eéa Express Money Order. Bankaávlsanir á aöra banka en 1 Winnipeg aö eins teknar meé afföllnm. B. L. BALDWINSON, Editor ðc Manager OfBce: 727 Sherbrooke Street, Winnipeg P.O.BOX 110. ’Phone 3512, Búnaðarskólinn Þessi nýja fylkisstofnun er pegrar tekin til starfa, f><5tt byggingarnar s<5u enn eigi fullgerðar. Talsvert margir nemendur eru þegar komnir á skðlann, til að læra fullkomnustu meðhöndlun á afurði bfipenings, og eru tveir af þessum nemendum úrGimli sveit. Vér nefnum hér þær helstu fræðigreinar sem kendar verða á skólanum. skynsamlegri starfsaðferð við allan búskap. SMJÖRGERÐ Á BÆNDA- BÝLUM. Kfrnar og val þeirra. Mjólkur- magn og gæði; hirðing mjólkur; rjómaskilvindur; hirðing á rjóma; tilbúningur og meðferð á smjöri; umbúðir og meöferð rjóma til 3<ilu á smjörgerðarhúcum. Hvcrnig mestan hagnað megi hafa af und- anrenningu. Nemendur fá tilsögn í aðskilnaði rjómans frá mjólkinni, og hvernig rjóminn myndast. Og einnig hvernig bændur skyldu bfia um smjör til sölu á .mörkuðum og hvemig rjómamagn mjólkurinnar skal mælt með þartilgerðum áhöld- I um. Aldina og skógrækt. Ræktun I hinna /msu aldinategunda sem ! þrífast í Canada; um ræktun frjó- m í anga, o.fl. Um vermireiti, viðhald þeirrs og ræktun. Um ræktun jarðepla og garðávaxta sem best er að sá til hér. Um verðmæti trjáa og Ahrif þeirra á loftslag ; nauðsyn skjólskóga. Skordýr og skriðkvikindi. Teg- undir þær sem skaðlegar eru fyrir akuryrkju og jurtagróður og vam- armeðöl gegn þeim. Fuglarækt. Þekking hinna ýmsu fuglategunda og verðmismunur á notagildi þeirra. Einnig um fæðu og hirðing alifugla og umbúðir til sölu á markaði. Eðlileg útungun og ötungunarvélar. þessir menn ero pr/ðilega vel hæfir hver í sinni grein, og reyndir að lipurð og atorku. Aðrir kennarar J verða ráðnir síðar, og er það, eins j og yfir höfuð öll stjóm skólans, al- gerlega 1 höndum til þess ajörinnar ' nefndar, og því fyrir ut<n öll póli- tísk ftlirif. Fylkisstjórnin aðeins [ byggir skólann, leggur til öll áhöld og borgar allan kenslukoctnað. — Þecs má geta að gamli Tom. Grccn way or enn í þessari skólanefnd. A ð s e ii t GRIPARÆKT Kynjan, saga og eiginleikar hesta, nautgripa, sauða og svína, og sérstök áhersla lögð á að skil- gieina þær tegundir, sem einkum og bezt þrffast I Vestur-Canada. Sórstök áherzla er lögð á kynbóta- n&m, að gera nemendunum ljós þau náttfirulög er því ráða, svo að unt sé að framleiða sem fullkomnasta og bezta gripi. Og það er svo til *etla8t, að nemendurnir leggi kapp & að kynna sér bestu fræðibækur f allskonar grigarækt. Að dæma um gripi.—Nemendun- um er kent að pekkja alla bygg- ingu gripsins, svo hann geti f fljótu bragi gefið skynsaman úrskurð um verðmæti o.fl. Sfðar er honum kent samanburðar-athugun grip- anna og ýms nákvæmnisrannsókn er f>vf tilheyrir. Fóður og hirðing.—Blöndun fóð nrtegundanni og hver áhrif hinar ýmsu fóðurtegundir hafa á vöxt og viðgang skepnunnar. Meðferð og haguýting fóðurtegunda, næringar gildi þeirra, o.s.frv. GRIPA-LÆKNINGAR Bygging og starfseðli hinna ýmsu líkamsparta f dýrunum, svo ■em meltingar-kerfið, andrúms- bygginging, fætumir og vemdun þeirra. Bent á gripameðöl sem bændur skyldu jafnan hafa við iendina og notkun þeirra meðala Hirðing og meðferð veikra gripa Orsakir sjúkdómanna ; smittandi ajúkdómar og hvernig má stemma ■tígu fyrir f>eim ; sótthreinsun og braustleika grauskoðun á hestum LANDBÚNAÐUR Jarðvegur — myndun, efnasam- •etning, frumatriði jurtagróðurs, vðkvunarskilyrði, framræsla og vatnsveitingar. Mold—Ræktun, tilgangur rækt- nnar, nauðsyn undirbúnings til xæktunar, sumarplæging, nauðsyn & því að skifta um jarðveg f ræktun kornteguuda. Uppskera—Gras og komtegund- ir, saga þeirra og einkenni og 1 hverskyns jarðvegi f>essi og hin tegundin þrffst best. Sáðning, nppskemvinna og fiutningur til markaðar. Jurtagróður, hvemig jurtir vaxa. Verkefni rótanna, stangir og lauf. Hver áhrif vökvinn og loftslagið hefir. Sjúkdómar jurta og lækn- ingar f>eirra Kynbætur jurta og æxlun og hveroig dæma skal gildi þeirra. Að þekkja illgresistegundir og Þau fræ sem framleiða þær. Hveroig best megi uppræta illgresi. Bústjóm, vinnuskifti, nauðsyn *ð gera hvert verk á tilteknum tfma Hagsmunir sem þvf fylgja að beita Handverk — Nemendanum er kent að þekkja algeng og nauðsyn- leg verkfæri við járnsmíði og að læra að gera nauðsynlegustu að- gerðirá akuryrkjuverkfærum, sjóða saman járn, o.fl. Sömuleiðis er f>eim kent svo mikið f trésmlði að þeir geti gert við bændabýli, smfð. að girðingar, óvönduð íbúðarhúsog gripahús. Þeim er og kent að þekkja hina ýmsu hluta algengra akuryrkjuvéla, að meðtöldum sjált- bindurum og gas og gufu-hreyfi- vélum. Einnig er kend ensk málfræði, réttritun og formleg stílsetning bréfa og skjala, svo og bókhald og reikningsfærsla. Er þetta gert til þess, að bóndinn eða bóndasonur- inn læri að halda ljósa og áreiðan lega reikninga yfir búskapinn; er honnm einnig kent að þekkja alls- konar nótur og vfxla, veðbréf og öll sllk skjöl sem bóndanum er mest árfðandi að f>ekkja. Einnig er honum veitt tilsögn í auðfræði og hvemig bezt megi haga búnaðar- aðferðinni til þess að gefa bónd- anum sem beztan arð. Nemand- anum er veitt tilsögn í verzlunar- fræði og að nokkru leyti í stjórn- fræði, svo að hann fái nokkumveg- in ljósa hugmynd um f>au meginat- riði sem þessar fræðigreinar byggj- ast á. Enn fremur eru honum kendar fundarreglur og um mynd- un bændafélaga, o.fl. Er auðvitað alt þetta gert f f>eim tilgangi, að efla meutun og velmeguu bænda- stéttarinnar hér í fylklnu. Það sem að framan er sagt, er að eins örstuttur útdráttur úr kenslu- skrá skólans, eins og hún er ákveð- in þegar skólinn getur tekið til fullkomiuna starfa, sem vænta má að verði með byrjun Oktober þ. á. Óefað er það samhuga álit þeirra er um það geta dæmt, að hugmynd- in sé afar nanðsynleg. En að hún komi að fullum notum er auðvitað komið undir kennurunum á aðra hlið og nemendunum á hina. En til þess eru Ifnur þessar einkum ritaðar, að benda íslendingum á þessa nýju ágætis stofnun og hvað hún kenni, og örfa og hvetja fB- lenzka foreldra til að veita bömum sfnum þá fræðslu á þessum skóla, sem hlýtur að koma þeim að góðu haldi & öllum þjóðvegum og kross- götum lífsins. Það er efalaust, að hinir nýtustu kennarar verða vald- ir að skólanum, og öll áhðld og út- búnaður hinn vandaðasti. Prófessor W. J. Rutherford, kennari við ríkisbúnaðarskólann f Iowa, hefir verið ráðinn sem kenn- ari f búfræði við þennan nýja skóla og Dr. Torrence hefir verið ráðinn til að flytja f>ar fyrirlestra um með- ferð á skepnum og d/rum og lækn- ing þeirra; Mr. W. J. Carson er yfirkennari við smjör cg ostagerð og alla meðhöndlun mjólkur. Allir í Lögbergs blaSi frá 28. des. sl. ár hefir einhver J. B. H. vaknaö upp meS andfælum, og þotiö á staS gegn ljóSagerö Vestur-Islend- inga; og af þvi mér finst allmikiö [ athugavert og margt ofhermt í . þeirri grein, ætla ég aS svara henni fáeinum orSum. Á upphafi greinarinnar og gegn- um hana yfirleitt finnur maSur glögt, aS höf. finst svo vera, sem í einhverjar ógöngur sé komiS meS og einhver hálfleynd hætta sé búin af þessari tíSa ljóöagerö Vestur- Islendinga í blöSunum, og svo ut- an þeirra, í ljóSakverum þá. Hann sér skáldskap í hverju blaSi og spyr svo aS hverju þetta ætli aö stefna ? Hann hyggur þetta orS- inn andlegan sjúkdóm, illann og ólæknandi osfrv. Ljóöararnir heita hjá honum skottuskáld, leirburS- arskáld., skúmaskots höfundar og fleira af því tagi. Eitt er víst, aS J.B.H. er illa viS þetta, og þessa menn. En svo er aS skoSa ástæS- hans fyrir þessum ómilda dómi og hrakyrSunum. Fyrst er þá, aS allur þorri IjóS- anna hér vestra ‘‘hafi sáralitla þýSing og aS ekkert sé á þeim aS ! græSa”. — Ó, já; en er hann fær um aS dæma þetta ? þaS sést | hvergi. Og hvaS er svo gildi skáld- | skapar yfirleitt ? Getur J. B. H. svaraS þvf svo í nokkru lagi veröi. þaS gægjist samt upp hjá honum síSar, aS gildi skáldskapar sé eitt- hvaö þaö, sem er “ósjúkt og heil- næmt fyrir þjóSina”; og svo þaS, “sem bókmentalegt gildi hefir”. þetta er gott í sjálfu sér, þaS sem þaö nær, en þaS nær helzt til skamt. En hvaö þaS atriöi snert- ir, aS skáldskapur Vestur-íslend- inga sé “sjúkur og óheilnæmur fvrir þjóSina”, sem eigi er annaS hægt aS sjá af orSum J.B.H., þá væri oss þægö í, aS hann færði ! sönnur á þaS; þjóS og þjóö á ekki | nema nafnið saman, hugtakiö er j svo vítt, flokkarnir innan tak- takmarka þess og hópar einstakl- inganna eru svo mismunandi og oft ólíkir, aS. það sem einum er slæmt er öSrum gott; jafnvel þaö sem sýkir einn eSa er honum ó- heilhæmt, batar hintim og reynist honum heilnæmt; þessu veröur held ég ekki neitaS, og þaS síst nú einmitt eins og á stendur meöal Vestur-íslendinga bæSi í pólitisk- um og trúar eða kirkjulegum efn- um, og á meðan er hæpiS aö vera aS fimbulfamba meö hugtökin: “sjúkt og óheilnæmt”, sem undir- stööu undir gildi skáldskapar hér. Allir með nokkurnveginn sömu upplýsing og greind hafa jafnan rétt til aS dæma hér, og þurfa ei aS binda sig við annaö en sinn eigin mælikvarða eöa síns flokks. hvaS sem hinir gjamina. þá er hitt, hvað bókmentalegt gildi hefir. Vér- skulum játa, aö þaS er ákveSnara. En hvernig fer J.B.H. aS sanna, aS lítiS eöa ekk- ert af skáldskap Vestur-íslendinga hafi ekki eða komi þá ekki til að hafa eitthvert bókmentakgt gifdi ? Veit hann svo ekki, aö bókmenta- legt gildi breytist meS tímanum, sem hvaS annaS. HvaS er ekki t. d. núna um sjálfa biblítma ? Hvað er ekki um mestöll náttúrufræðis- leg og efnafræðisleg rit fyrri tím- anna? Hvar standa þau nú í bók- mentarööinni ? En svo er einnig um ljóS og skáldverk, gildi þeirra er ýmislegt, eftir timunum, eftir hugsunarhætti mannanna, þótt vér hins vegar ekki neitum, aö skáld- verk eru til, sem oss virSist sem munu hafa ævarandi gildi; þó vér jafnvel efumst, aö “svanirnir” hans J.B.H. pumir verSi meö í þeim flokki. Já, meir aS segja, aS einhver “hrafnanna” kunni meö tímanum að hefja sig upp þangað, þótt J.B.H. og hans nótar heyri enn annað ekki, en tómt “garg” og “hræfugla vængjatak". Sanni J.B.H. til. 1 annan staS veröur ekki af því, hversu J.B.H. hér dæmir, annaö séö, en hann ætli, aö skáldskapur allur eigi að vera hinn svonefndi “problematiski”, en slíkt er þröng- sýni ærin, —vér lesum þetta út úr hans eigin orðum “ósjúkt og heil- næmt”. — því er nú betur, aö skáldskapurinn er bæði fleira og meira en þetta, aS fást við félags- leg úrlausnarefni ein, sem nefnd eru Problema (ráSgátur). Fjöldi hinna “góðtt skálda” fæst mjög svo lítiS viS þctta. þar á meSal má hjá okkur telja bæSi Bjarna og Jónas, þeir eru aS mestu leyti einlæg ljóðskáld í orösins eiginlegu merkingu, lundar-ljóSaskáld, og þá ekki síöur stórskáldiS okkar hann Gröndal, og fleiri. þessir eru ekki aS binda sig eingöngu við hin fé- lagslegu úrlausnarefni, sem aftur hlutversku skáldin meir gera; og ég finn ekki betur en aS allur fjöldí hiíina vestur-ísleiuka skálda sæki í sömu rás, séu ljóöskáld, er syngi undir hörpu sína og lýsi kendum síuttm fremur ööru, og svo á þaö líka aS vera. þaö er tæplega — vér erum svo ungir í þessu landi — tíminn kominn Jil hins. þó á því bóli innanum jafn- an dálítiS, sem vitaskuld er. Eg er algerlega móti J.B.H. og þeim, er í sama streng taka, aS Vestur- Islendingar hætti aS yrkja, því aS tiltölu réttri yrkja þeir ekki lakar en aSrir. þaS er mjög misjafnt aS vísu, sem frá penna þeirra ílýtur, en það eru kendir þeirra, og því er þeim ekki velkomið aö bera þær fram fyrir hina landa sína úr því þá langar til þess. þaS versta er hversu þetta stundum er í slæm- um búningi hjá þeim; ég tek t. d. eitt hiS allra síöasta kverið frá Jóni okkar Stefánssyni á Gimli, þaS er óskapa frágangur á þeim ljóSum og víSast þunn, en þó finn- ast fáein gullkorn innanum og má þá, ekki reyna að réttlæta hann meS þeim ? og svo er um aðra fleiri. Ég er því yfirleitt þakklát- ur þeim sem að yrkja og láta okk- ur sjá, og þaö er örsjaldan aö þessum “lægri skáldum”, er kalla mætti, ferst ekki dável á fer- skeyttu bögunum sínum, og ég hefi rekiö mig á (allvíöa veriö), aS þegar blað kemur meö slíka ljóöa- stúfa á bæ svo sem meö póstin- um, þá bvrjar bóndinn venjulega á ferskevtlunum og kveSur þær meS ánægju meö sínu rímnalagi uppá há-íslenzku, og hann og hans fá gleSi af þessu; en slíkt vegur ekki svo lítiö á metunum, víða hvar út í nýbygSunum í fásinninn þar. þaS eru aöeins grafskriftarljóð- in, sem ég vildi leggja til aS tak- mörkuS væru miklu meira en gert er, því þau eru flest svo væmin og leið. þá er annaÖ atriöi all-athuga- vert hjá hr. J.B.H., er hann er að tala um viðurkendu skáldin, sem hann svo kallar, og þá jafnframt þá, sem hann nefnir “sköpuð” skáld, eSa fædd skáld. HvaS inein- ar hann nú meö þessu, er hjá hhn- um spinst lit úr hnjóSinu, sem hann setur í HagyrSingafélagiS, sem honum virðist vera meinilla viS. AS minni meining er þaS fjar- stæða og skammsýni, að reyna aS aftra mönnum frá aS yrkja og ljóSa, þó þeir fái ekki þegar þessa viSurkenning; þaS eru nóg dæmi, að hún kemur oft ekki fyr en seint og síSar, og sumir hreppa hana ekki fyrr en þeir sjálfir eru undir græna torfu/komnir. Og svo þessi títtnefnda vúSurkenning; hvernig er hún ? Sjáttm viöurkenning þá, sem ritstjóri Aldamóta sáluSu veitir sumum góðskáldum og á- gætismönnum íslenzkum; þaS er svo hljóöbært tnanna á meðal og kunnugt, að vér þurfum ekki aS fara frekar út í þaS. -Og vel vit- um vér líka, hvar fiskur liggur hjá honum undir steini, klerkinum þeim. þeir eru honum ekki nógu lúterskir, og þar af leiöandi lífs- skoöun þeirra “sjúk” og banvæn; ég fæ ekki betur séS en hr. J.B.H. lafi í hinu sama; dáfallegur tiíæli- kvarði á skáld þaö! Svo eru nú “sköpuöu” skáldin. Hvat fugli er þaö, heillin mín ? þetta “sköpuð” og “fædd” skáld gengur næst því aö vera dellu-hugtak, þó J.B.H. sé ekki einn meS það; það er sem næst vitleysa, því flestir eða lafn- vel allir menn erti skáldæð gjæddir aöeins í meira eSa minna mæli, 1 líkt og aörir hæfilegleikar manna. þaS eru menn, sem eru skáld góö, jafnvel þó þeir aldrei setji saman ljóö eSa vísu; þaS ætti J.B.H., er annars reisir sig svona hátt, aS vita. Ég tek hér til dæmis höfuö- prcstinn í Winnjpeg, J.B.; þaö hefir eitt góSskáld vort á prenti gefiö honum þá viSurkenning, aS hann væri skapaS skáld, eSa á þá leiö; og margir, sem koma í kirkjuna hans, hafa vfst tekið eftir, hvernig hann fer meS textann sinn tíSa: “Job, Satan og Jehóva”, eSa tvær sálirnar í Pétri o.fl. o.fl. Já, sá karl gefur ekki aS minsta kosti hinum smærri skáldmæringum eft- ir, þó hann eiginlega ljóSi oss vit- anlega fátt og sé ekki af' almenn- ingi viönrkendur sem skáld; og svo er um fleiri. Aftur heyrum vér al- menning — sem alt og alt af vill dæma — nefna Kristján sál. Jóns- son skapaö skáld; hann sem orkti sem smaladrengur, segja þeir, “Dettifoss” og “Vonina” o.fl. o.fl. En vita þeir þá ekkí, aS Kr. sál. J. hafSi þá sem smaladrengur þaul lesið öll hin íslenzku skáldin á und- an sér, og var jafnvel byrjaöur aö brjótast fram úr Byron. Hvaöa á- hrif ætli þetta hafi ekki haft á skáldæð hans, liggur það ekki í augum uppi ? það mætti þegar til kemur jafnvel fremur kalia blá- bera rimarana okkar og. snjöllu I hagyrðingana svona “skapaða”, I sem mæla margir hverjir (lík-t og 1 Símon þá), ljóð undirbúningslaust af munni fram, ef menn annars vilja hanga í þessu villandi hug- taki. Reynsla og mentun að vísu hjálpar mjög til að gera góð skáld, eigiiiltg skáld, hvcrca sem J.B.H. hamrar á móti því, að menn “læri” að skálda. Hvað seg- j ir ekki Ben. Gröndal: “Mér kendi faðir mál að vanda, 1 lærði hann mig, þó ég latur væri. j þaðan er mér kominn kraftur orða ! meginkyngi og myndagnótt”. Skáldskapurinn er sem sé ein- tómar myndir, er skáldið færir í I búning eða segir sögur af. Til | þess líta orð stórskáídsins Goethe, er hann líkt og Gröndal segir hvað I hann hafi frá foreldrum sfnum | fengið: þá er þetta frá hans “Mutterchen”: “die Lust zu fub- ; uliren”. það er að “dikta”, segja skrýtlur, sem litla mammma hans hafði kveikt eða gefið honum löng- un til. Ég má rúmsins vegna ekki fara lengra út í þetta annars hugðlega mál. Ég vona, að ég þegar hafi tekið fram nóg til að draga úr j þessu rothöggi, sem J.B.H. reynir að reka veslings vestur-íslenzku skáldunum, sem ég vildi að héldu I áfram að ljóSa f krafti í hjástund- i um sínum eins eftir sem áöur; — annars vanda sig alt hvaS þeir megna og taka sér til þess fyrir- ! myndir. | Ég get samt aS endingu ekki al- i veg gengiS fram hjá ádrepunni til ! HagyrSingafélagsins, sem hinn virSulegi J.B.H. gefur, því þar eru illkvitnis getgátur og réttnefndir sleggjudómar hjá honum. Til for- áttu er þeim fyrst taliö, aS alt út lit sé fyrir, aS þeir ætli sér aS “læra aS verSa skáld”, því reiöist hann og dróttar aS þeim, aS þeir ætli meS því aS brjóta náttúru- : lögin! ! Jehóva hafi sem sé ekki ! gefiö þeim þetta! En veit hann [ þá ekki, aS fleiri parturinn af þeim j í HagyrSingafélaginu eru þegar viSttrkend skáld fyrir þaö sem eft- ; ir þá hefir heyrst og sést af ljóö- um, bæöi Sfgfús, Siguröur Júl., þorsteinn, Guttormur, Vésteinn o. fl. því dugar nú ekki “viöurkenn- ingin” J.B.H.? Kanske þeir séu þér of anti-lúterskir ? ég fer varla skakt í því. þá kemur hann meS þá kreddti, aS veslings Hagyrð- ingafélagiö sé nú “móðir og and- | leg fóstra” alls þessa vestur-ísl. skáldskapar, sem hann er aS reyna að hamast á; do, do; eru þau þá ekki nema 3—4 ára gömul öll þessi leir og “Dalaskáld” hans hér vestra ? HagyröingafélagiS er ekki eldra. En synirnir eru kanske eldri en móSurin eSa fóstran ? En í engum siö, nema þá ramlútersk- um, held ég aS slíkt geti staðist; j þar kennir bvo margra kynja og | undra, hvort sem er; þvi hikar ! signor J.B.H. sér heldur ekki viS ;svona lagaSa staöhæfingu. En ég vil ekki lengur vera aö 1 eltast viö þetta “pródúkt” J. B. H., er hér fyllilega sýnir sig sam- merking hræfuglanna, er safnast þangaS, sem hræiö liggur. VerSi honum aS góSu! — En ég er meö honum í því, aö viS þyrftum nð eignast stórskáld, þó ekki væri til annars en aS taka .duglega ofan i lurginn á þessum ýmsu hálfment- uSu gorkúlum hér vestan hafs, sem fullir eru af giksskap og sjálfs áliti og sjá aldrei aðra f friði. St. 8. -------4-------- Bendingar fyrir Islendinga. I 2S. nr. Heimskringlu þ.á. er auglýsing frá hr. Geo. S. Shaw í BJaine, Wash., viSvíkjandi land- sölu etc. og meðmæli blaðsins til íslendinga, að snúa sér til hans í þeiin erindum. Ég þekki eöa kann- ast viö þenna herra og get sagt svo mikiS, aö íslendingum, sem annars er hugur á aS kaupa lönd, hús eöa bæjarlóðir í Blaine, er al- veg eins holt, aö ráSgast í því efni viS landa sína þar, sem eru fróSir orönir í þeim málum og aS öSru leyti góSir drengir. Hr. H. Hanson t.d. er jafnan fús til aö gefa heilráöar og skýrar bendingar og tekur sist meiri ómakslaun en aSrir. En Iangbezti vegurinn fyrir fá- tæka menn — aöra er ekki eins nauösynlegt aS bera fyrir brjósti, — er aS snúa scr beint til eigenda íasteig«anna. MeS því móti kom- ast menn hjá aS greiSa afar-háa “commission” milliliSunum, sem oft eru 2—3 um sama blettinn og hver einn þarf aS fá ofurlítiö í askinn sinn. þegar ég er kominn vestur, sem veröur innan fárra daga, skal cg, að svo miklu leyti aö mér er unt, veita þeim löndum mínum aSstoS, sem þangaö flytja til aö setjast aS. Ég ætla ekki aö ‘‘gefa mig út" fyrir “agent", — cg hefi ekki þtss háttar náttúru, en lciSbeiningar, án þess, geta komiS sér vel. Og nýkomnir landar minir mcga óiiik- aS leita þeirra, ef þeim sýnist. 1 sambandi viö þetta vil ég l>sa því yfir, aS eftir því sem greiucl- ustu Islendingar hafa skrifaS mér þar aS vestan, lítur mjög vel út framtiS Washington ríkis í öll- greinum. v, Einnig er áríSandi fyrir fólk aS vita, aö fargjald er ekki nieira eu $25.00 tii ‘j. aprii uæstk. þeir, sem aS mínu áliti ættu helzt aS flytja í “SígrænaríkiS W.” eru bændur — fjölskyldumenn — lausar konur og hverjir sem hugsa um framtíöar staðfestu. Daglauna og handverksmenn, sem hvergi er eiginlega markaSur bás, hafa aS líkindum ekkert betra tækifæri þar heldur en hvar annarstaöar. p.t. Winniprg, 19. marz 1906. J. E. Eldon :---4------ BYGÐARÓÐUR Ó, sú bygS er inndæl sveit, enga betri’ á jörS eg veit: Náttúran er fjölbreytt, fríö; frjótt er landiS, hagstæð tíö; eru þar ekrurnar eggsléttar og sígrænar; uppskeran er ætíö góS, aldrei þurS í bænda sjóö. FólkiS alt er gott og greint, göfugt og í lundu hreint. Eflir þar hver annars hag, alt er friöur, bræSralag. , þjóð á sii blómleg bú; bænda hjú, siholl og trú, vinna á viS ólukkann, elska sig og húsbóndann. Enginn fer meS ósatt orS, eSa slaSur þar á storS. VerSi manni eitthvaö á enginn viröist þaS aS sjá. Ást og trygS efla dygS, eyöa hrygS í þeirri bygS. Hiin á skiliö hól og prís, hún er jarönesk paradís. Skuggasveinn. --------j------- Tli bœnda Heiöraöi ritstjóri Hkr.!1 Ég biö ySur aö gera svo vel og ljá þessum fáu línum rúm í ySar heiöraSa blaöi. þaS er eitt atriSi á meðal okk- ar mörgu verka, sem aS ég vildi aS fólk reyndi áS veita betra eft- irlit, hverrar þjóSar, sem aS þaö er. þaS er aS hugsa betur um landamerki sín, passa aS hornhæl- ar séu á réttum staS, renna beinni línu í milli landa og mæla vega- stæöi af meS réttri breidd, setja niSur girSingar, beinar og á rctt- um stað; aS plægja beint, sá beint og slá beint, og í einu orSi aS segja> Kera alt beint og hreint, eftir þvf sem bezt á viS, viö hvaS eina, sem gert er. þaS er betra, aS gera minna og gera þaS vel, en aS vinna illa og þurfa tvisvar aS vinna þaS sama. Eins og það er skemtilegt, aö sjá beinan og hreinskilinn mann koma fram á sjónarsviöiö fram fýrir almenning, eins er þaS mjög skemtilegt fyrir einstaklinginn, aS sjá bein og hrein verk stjórnanna. Ég hefi séS sjálfan mig og aðra eyöa tíma og peningum fyrir skeytingarleysi sumra manna bæöi enskra og íslenzkra á því verki, sem hér er bent á aS ofan. Ég skrifa þessi fáu orð til þess aS minna sjálfan mig og aöra á, aS vinna Vel og rétt hvað sem við gerum. Hóseas Jósephson. Baldur, Man. --------j------- andlAtsfrégn þann I. desember síðastliðinn andaðist að heimili sínu í Glen- boro, Man., Torfi Sveinsson, úr brjóstkrampa. Torfi sál. var nærri áttatíu og þriggja ára gamall (83) er hann lézt, fæddur 23. desember 1822. Hann eftirskilur ekkju og Uppkomin börn. ------4-----« þakkarorð Vér undirrituð vildum biðja 56- ur herra ritstjóri, að láta blað yðar flytja vort alúðarþakkleti þeim heiðurskonunum, Mrs. II. Haldorson, Mrs.W.H.EccIes, Mrs. Líndal, Mrs. A. Rauðseyju, Mrs. S. Johnson og Miss Gíslason, — fyrir peninga og ávísanir að upp- hæð $100.00, er þær hafa safnað og haft saman með samkomu- haldi hér í bygðinni oss til handa. Ennfremur þeim sæmdarhjónun- um Mr. og Mrs. G. þorleifsson, cr tekiö hafa yngsta barn vort eftir að móðirin var flutt að heiman til lækninga, og þar að auki hjálp- að oss á ýmsa vegu, auk Mr. og Mrs. Halldorson, er styrkt oss hafa á ýmsan hátt í neyðarkjör- um vorum á þessum vetri. Ekki megum við láta þess óget- ið að önnur heiðurshjón, þau Mr. og Mrs. H. Johnson, hafa tekið til

x

Heimskringla

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.