Heimskringla


Heimskringla - 13.12.1906, Qupperneq 2

Heimskringla - 13.12.1906, Qupperneq 2
Winmpeg, 13. -des. 1906. HEIMSKRINGLA tryggja ■baMKÍun'U'm allan aröinn aí bönd og hvar •ekki. ILanrt segir.bls. 'J' éramleiöslu gripatma ? þaft er gart 17: ‘■‘•þaö ber jabi oít viö, aö nK-nn *T þannig, aö félagiö kaupir af þeim J óska afskifta stjórnari'nnar í þertn 1 gripi þeirra — alls konar -lifandi *T pening — meö gildandi markaös- veröi, eða jafn háu veröi og aörir borga fyrir sains konar gripi. Síö- an er á ári hverju ágóðaníim af starfsemi félagsios skift upp milli Heimskringla PUBLISHED BY The Heimskringla News 4 Pabli&b- ine Verð hlaösina 1 Oanada og Bandar. $2.00 nm Arið {fyrir fram bor«að). S«nttil IslrfndH (fyrir fram borgað af kaapendnm blaðsins hér) $1.50. Paninprar sendist. P. O. Money Or- der, Begistored Lotter eöa Express Money Order. Bankaávfsanir á aðra banka en 1 Winnipeg að eins teknar með affðlium. B. L. BALDWINSON, Bditor ðt Manager Office: 729 Sherbrooke Street Winaipeg F 0.80.1 116. ‘Pbone 3512, J 4 Winttipeg, 13. des. 1906. r Islenzka kjötverzlunar félagið I>að liefir um langan tima legiö á meövituttd ísle-nzku bœ-ndanna í þessm fylki, að þeir fen'gju ekki þaö verö fyrir nautgri/pi sina og aona-n Hfandi pening, sem þeir ættu .sattngjarna heimtingu á aö fá, til þe«s aö framleiöskm gæti orðið arösöm. Munurinn milli verös grip anina, eöa kjötsins á fæti, sem kall- aö er, og markaösverös kjötsins ót úr búöum hér í Wiwnipeg, sem er aöa'Imarkaöurinn í fylki þessu, hefir veriö svo mikill, að menn baia fyrir löngu sannfærst um þaÖ aö ver/.lumn væri öll i hag smá- kjötsalanna og þeim í óbag, sem grfpina framleiöa. Smákjötsalar hafa á hrmi bóginn haldiö íram því, að hér í borg að minsta kosti væri vcrzlunarrdksturinn svo kost- bær, aði ekki væri unt aö færa ni nr kjötverðiö. Skattar eru náir húsa’Ieiga óhóflega mtkil, tnanna haW og besta dýrt. Alt þetta Jief- fr viö rök aö styöjast, og ekker skal hér unt það sagt, hvort kjöt meti í stnásölu er dýrara en það nauðsvnlega verðtir að vera í satn attiburði við tiJkostnaðinm. ICn það er óhætt að fullyrða það, að hvað setn útsö-luverði kjiits í WinnifK* eöa ööntm bæjum fvlkisins Köur þá hefir þíið verið bjargföst sann færittg bændanna, að þeim yaTt borgaö alt of lítið fyrir kjötið siitt °£ gTÍpina. Hitt befir verið Jxim öröugTÍ ráðgáta, á hvern hátt þeir gætu kotnið ár sinni svo fyrir borð, aö þeir fengjti að njóta alls þess hagnaðar, sem aí griparækt inni og kjötsölunni leiðir. ]>eim heiir <>1111111 veriö það Ijóst, twnd ttnttm, að hvetiær sem Jjetta £eng ist, þá væri kjötverz.limannálið komið í sifct eðlik-ga og réfcfca horf, og þehn ekki tengur sanngjarnt utnkvörtunarefni. þeir hafa árlega séð heilan hvrskara af gripakatt]> mömniun Serðast utn bygöir síruir fyrir hönd kjötverzlunar manna hér í Wittnipcg, og þeim liefir talist svo til, að allur kostnaöurinn satnbandi við slíkar feröir yrði að leggjast á verð kjötsins, er það væri selt í heildsölu og smásöht og að bættdurnir, sem framleiddu kjötið, yrðu einskis góðs aönjót- andi í ]>eirri verðhækkun. það voru umbæt'ur á ]>essu öfuga fynr- komulagi, setn bændurnir hafa lengi þráð, umbætuT, scm veifctu þeim sjálfum allan verzlunarhagn- að þann af starfi sínu, sem þeir töldu s'ig eiga rétta heiin tingai að tá að njóta. þessu virðist nú loks hrundið í æskilegt horf með því, að íslend- ingar hér í fylkimi hafa myndað öfingit kjötver/.Iunarfélag tneð ein- um fjóröa millíón dolktra höfuð stól, ti'l þess að tryggja bændun- ntti allan hagnaöinn af framLeiðslu kjötsins. þetta félag mun v>era það stórfenglegasta og öflugasta verzl- iinaríélag, sem Vestur-lslendingar hafa ennþá stofnað, og ætti það þvt að vera einlægt áhugamál allra landa vorra, að trvggja fram ttð þess, sem mest og bezt að þeinr er unt. Forgöngumennirnir ertt þeir Irerrar Sigtr. Jónasson og fvrrum kjötsali Albert Jónsson, báöir dugnaðar og atorkurnenn. Aðrdr félagslitnir eru bændur víðs- vegar úr bygðuni V'estur-Isleud- inga. þeir, bændurnir, hafa verið látnir ttjóta forgangsréttar í þvi, að kaupa hiuti í félaginu, og oss er sagt, aö margir góöir bændttr bafi þegar gert þaö, og aÖ félagið vænti þess, að alljr gripabændur í fylkinu (íslenzkir bændur) finni sið ferðis og sjálfshagn'aðar skyldtt til þess, að gerast hlnthafar. Og eng- inn efi er á þvi talinn, að fyrir- tæki þetta muni revnast vel arö- satnt. Hvernig fer nti félag þetta að máium, sem liggja fyrir utan henin- ar rétta verksvið, eins og hifct, aÖ nvenn hafa á móti því, að hún hlntist til urp mál, sem hana varð- ar með öllum réttá”. Og þetta á- litur hann að komi af 'því, a61m.nn hluthaíaniia, effcir hlutamaigni vanfci grundvallarreglu, sem í öll- hjviers eins manns í félaginu. Með þessu er það trygt, að IwetKlur fái það verð alt fyrir gripi sína, sem sanngirni gefnir 'þeim beimtingn á. þefcta gildir vjtanlega um þá ba-níl ur eina, sem hlnfci' eiga í félaginu, en ekki hina, sem cngu vilja sinna því. Kn þar sem bændum er nú undanfcekningarlaust boðið, að ger- ast hluthaifar, þá er þaö engra sök nerna þeirra sjálfra, ef þeir ekki sinna þvi boði, að verða á þenna hátt afls þess arðs aðnjótandi, sem griparæktin gefur af sér. Og fé-lagið gerir tneira en þetta: þaö kennir bændum verzlunar samtök og fræðir þá um öll atriði viðvíkj- andi sfcarfinu. Ársskýrslur féJags- ins tminu sýma i hverjum atriðum útgjöld þess liggja, og á hvern há'tt arður starfseminnar hefir myndast. Bændur læra með ]>essu móti að þekkja, á hvern hátt griparæktin má hezt borga sig, og hvers konar griparækt þeim revn- ist arðsömust. Attk þess er hér sprot'tin upp mikilvæg atvinnu- stofnun, sem marigir landar rauntt á sínum tíraa hafa hagnað af. Félagsmyndun þessi er spor í rétta átt, og vér teljum það jafnt gfcöiefni fyrir landa vora eitis og skvldu þeirra, aö hlyttna aÖ því. Reynist félagsstarf þetta eins arð- satnt og vonað er, þá má vænta þess, að ekki líði langir ttmar þar til aörar íslen/.kar gróÖastofnanir risa upp. Kn hver sú stofnnn, sem þannig fæöist og dafnar, er s-]>or til s-annrar eflingar þjóöflokks vors i þessu landi. Iíeimskringla óskar félagi þessu ailra heilla. Nöfn þeirra manna, sem i þessu blaöi eru auglýstir f\TStu stj<>roeudur félagsins, gef-i von um trygga framtíö }>ess. Misskiluiiui.s n 1 ótsö^n þaö helir ennþá birst svar til min iitn vinlwnnsmáiið frá vinj míntim, lir. M. C. Brandsyni, og Tcvartar liann ítui, að ég lvafi “hlaupiö yfir ]>ær mótsagnár, scm hann Ivafi 1/ent á”. Kg hefi auðvit- að ekki svarað greinum lvans sem kallaö er ‘‘oröi til orös”, ]>ví slíkt heföi fcekiö alt of mikið rtim, og enda verið þýðingarlaust. En é hcfi íninst á alt þaö, sem ínér hefir sýnst aö hafa vertilega ]>ýðingu fyr-ir þaö ínálefnii, scm við höfum verið að ræöa. Og mcö 'þessti sið asta svari sínu sé ég ekki, að hr M.C.B. hafi bætt ncitnt við það, en ]>ar ketnur fram svo nrikill mis skiiln'in'gur á orðum íníntim, að þess vegna finst tnér rétt nð svara c.f ég nveft því ga-ti leiðrétt þann misskilning að einhverju leyti. ]>að er algcr tnisskilningur, að ég haíi Iialdið því frani, að stjórn levsi eða fullkomiö fr-elsi væri æsk legt fyrrrkomulag, á þvi st'igi sem við crum mi getum við, eftir tninn'i skoðun, ekki gert kröfu til þess að vera alveg ólvindraöir. Ivitt af því fvrsta, setn hr. M.C.B. setti út á skoðun mína á vítvbanns málinti, var, að I.tin kæmi í bága við fullkomið frelsi, og ég benti honmn á, að ]>að sent liann hélt fratn væri ekki fullkoinið írelsi beld ur. f)g mér virtist þýöitTgarlaust aö þrá'tta tim það án 'þess að gera grein fyrir því, hvað ég fceldi full- konvið frelsi. ICn þetta segir hann að sé ‘‘þýðingarlítiö eða þýðingar laust”. þetta ketnur tntdarlega fyr- ir hjá tnanni, setn tai.ir jafn tiiikið um hugsuttarvillur eins og hann gerir. þegar við tölum um, livort að einhver kenning sé santkvam frelsi eða ekki, ]>á verður hugtakið frelsi” aft vera skýrt ákveðiö o; tákna hiö sama i meövitund okk ar beggja, annars eru umræður okkar þýöingarlausar. Dómar okk- ar geta þá báðir verið réfctir, þó indstæöir séu. Ilr. M.C.B. segir það ‘‘spánýtt”, að bók Mills ‘‘Utn frelsið” sé skrif- uð tii þess aö sýna fram ú, hvaö sé réttitT-æt takmörkun á frelsi og hvað ekki. Ilér hlýtur eittnig að vera misskilningur, því ‘‘þetta” er aftt gamplt bókinni svo framar- ega sem Mill heíir skilið sjálfún sig og vifcað hvað lvann var að skrifsv, þá er hann reit þá bók. A bls. 9 stcndur: “Alt það setn gerir hverjum mam»i lífið dýrmartt, er tin<Iir þvi kotnið að lögð sé nokkur bönd á hegðanfrelsi annara tnanria' Hér er nreð ótvíræðum orðttm agt, að farsæld mannkynsíns sé tindir því kotnin, að lögð sé bönd frelsi matma. Kn að leggja hönd frelsi og að takmarka frelsi er bið sama, þar er að eins orðatnun- tir en ekki meinitrga. Og þaö er ein rniitfc tilgangur bókarinnar að sýna fram á, hvar rétt sé að leggja slík um 'fcilfellum imegi fara effcir. Grundvallarreglan sem hann' gef- ur er þessi: ‘‘að það sé að eins sá ti'Igangur aö verja sjálfan sig, sem veit't geti mönnum, hvort beldur ehtsfcökum inönmim eöa fleirum í fél'agi', réfct til .aö hlufcast í um hegöanírelst annara, aö hinn eini tifgangur, setn helgaö geti mönn- um rétt til að beita nauðunigar- valdi gegn nokkrum meölim siö- aös þjóöfélags, sé sá að varna meinigerðirm viö aöra”. þó grtind- vifllarrcgla þessi sé eitiföld, þá er oft erfitt að ákveöa', hvaö af hegð- unum manna er sjálfsvaröaitdi og livaö f'élagsvarðandi. Og ýmsar fé- iagsvaröandi athafnir, sem riauð- synlegt er talið að koma í veg fyr- ir, verða alls ekki affceknar ncma það um leið snerti sjálfsvarðandi afchafnir. Veröi t.d. vínverzlun af- tekin, þá er með þvi komiö í veg fyrir, aö þeir drekki vín, sem ekki hafa tækifæri til að búa það til sjálfir. En samkvæmt skoðun Mills cr vínverzltm íélagsvaröandi at- höfn, en víndrykkja sjáMsvarðandi. Kf að ákveðinn meiri hlufci þjóð- félagsins álítur, að ]reir sem búa til og sefja áfengisdrykki, vinni fé- lagsheildinni tjón, þá álít' é-g að ]>að hafi réfct til aö fcaka fram fyr- ir Ivendur þeirra. Og ég sé ekki, að þefcta sé íttjög fjarstætfc kenningum Mills, ]>ar scm hantt segir, aö nauð synin eigi siðustn úrslitum að ráöa. Ilr. M.C.B. segir einnig sjálf- ur, aö “spursmálslaust” eigi ím-iri filittinn aö ráða þvi, livers konar “landslialds fvrirkomtilag" við höf- um. J>á kveðst kr. M.p.B. ekki geta skilið orð Mills svo, að 'það sé vegna þeirra, sein brúka vfn rétti- Vega, aö hann telur vínbannslög ó- réfctmæfc, og hafi hann þó lesið þann kafla hvað eftir annaö. — “Skýst þó skýr þykist”. A bls. 179 sbendur meðal annars: “sú í- hlutun, sein vér höfum á móti, cr sögu og málfræðislega þýöingu Htta'usa, G-imli og margra lkjiri ís- lettzkra pósthústtaftta. Og póst- nráilastjórinn í Ofctawa rifcar hon- ar homim aífcur sérst’akl'ega inná- legfc bréf íyrir svörin, og segir-, að þessum upplýsingum verði aldred glcymt, og óskar, að 'þeir ættu ínarga slíka ágætismettn þeim til leiöbeiningar. Jx-tta er ekki, fljótt á að lífca, mjög 'stórvægifegfc, en samfc er það merkur at'burður í landttámssögu Nýja í-slands. Kngri af nýlendum vormn vildi ég niðra, því allar eiga að im-iru eðíi. mitTn'a leyti marga gáfaöa og vel gefna menn. Kn ég er hand'viss utn það, að engin þeirra er fær u-m, að ntæla sig við Nýja ísland í andlegu afcgervi. J>ar va-ri haigt aö telja upp svo marga mikilhæfa sjálfmen'fcaÖa menn, aö undravert er, þegar fcillifc er tekið fcil þess, aö Jxefcta pláss var lengi fcaliim úfc- legðarsfcaðtir fáfcæktar og vesal- dóms. |>ar er söngfræöin'gur og tónskáld (G.K.), sem sfcendur lifciö á baki þeirra lseröu, og þar er nú geíið úfc viktiblaÖ meÖ dýpri rit- stjórnar}x-kking, en nokkurt aniniað af blöðttm vorttm, ,að ö-llum rifcstj. vorttm ólöstuðum. Og 'þaöan er sagna og ljóðskáldið okkar bezfca, vinttr minn J. Magnú's Bjarnason. Og þar hafa væxið upp og eiga effcir að vaxa upp vorir færustu og frægusfcu ttngú mcntamenn. Af Jjcssn framantalda dreg ég þá fullit vissu, að Nýja ísland á eftir að standa lengst og l>ezt af öllum tslenzkum nýlendum til aö lvalda heiðri og nafni íslendinga uppi í landi þessu, og geyina islenzka þjóðrækt og mcmring i huga og hjörfcum símtm, jafnfrpmfc og J>eir verða nýtir og nrikilhæfir Ixtrgarar svali sins ríkis. , yfir ekki íhluttin í frelsi seljanda, beld-1 lattd með mági mtnnm og töluvert nr í frel.si kaupandans og ireytand- j langt út í fioanii — Stóraflóa — frændnr bezta beina, og ég nokk- urn {róðfcik, því slikt haföi ég afd- red áöttr séð. Á þessari feið um Arcfalsbygð hi'fcti ég gatnla ktmningja úr Borg- arfiröi, citmdg Stefán Guðmunds- son frá Noröur Dakota, sem allir tóku okkur mæta vel. En margir voru íteiri, sem ég haföi engiti tók á aö geta séð, því dagttr var að kvol'di kominn effcir þessa Árclals- fcrö. Líka ferÖaðdst ég æð'ilangt norð- ur trreð Fljóti, í F1 jótsbygðintri, en tímiintt yar mér svo afmarkaöur, aÖ ég gafc ekki séð eöa firæöst nema svo sárlítiö, á móts við þaö sem ég hcföi viljað kjósa. Ég æfclaði að helga Ólínu s}_stur minni . tvo eða þrjá daga af ferða- fagi minu, en það uröu aö eins 3 j næfcur, því al!a dagana var ég á £;-rð og flugi ttm bygðirnar. Viöa sá ég fögur og vel bygð hús á þess ari lciö mimii og blómlegan bú- skap, og fallega 'akurbletti, frá 10 til 20 ekrur að stærð. Og allstað- ar var viðmót fólks og .greiöasemi með mestu alúð, fjöri og góðviilja. Járn1>rautiin fyrirhugaða, sem á að leggjast eftir endilöngu miðbiki Nýja íslands, er útrnæld imi á iaud Erlettdar múgs míns, og er þar talaö ttin endastöð að svo komnu, <>g einn fagrasfca blettinn, sem þeir fundu ú á'Ilri’ sinni leið, sögöu mæl- ingamemn þetta land vera. Enda er ]>íir ljómandi fallegt, t.d. er þar tangi, sem fljótið rennur krittgnim, 30 ekrur að stærð, allur þakitttt maple trjám, Iíka ncfndur “Sykur- tangi”. Hanm mú allur heáta ciun skemtigaröur, af nút'túrunn'ar hcndi -tiibúdnn. ]>ar sésfc varla und- irviötir, grundin hrcin, og .sífeldur en einn fagurgrænn himintt eða samföst, þéfct blóma- Kg sagði áötir, að ])eir liefðti j króna, sem þektir þcssat 30 ekrur. safnaö krc/ítuin. Og ]>egar svo hin 1 Ivfalaust veröur }x-ssi tangi og yfir verklega íramkvæmd veröur bygð j höhtö alfc þetfca land mikils virði, á Jxssu andlega atgervi. þá verð- j jx-gar braut er komin þangaö. Og ur óhætfc að halda því fram, að j engar öfgar þæfcti mér þó mú'gur það verður gsrt sem þeir gera< í minn fcngi $100 fyrir ekruna í táng þegar ]>eir fara fyrir alvöru ú stað j attunv. ]>egar é-g var kotninn til Krlend- ' Aö minni hyggjti verðitr þcssi ar múgs míns,, sem toýr vestarlega I fvrirhugaöa Teulon braut cifct hiö í Geysirbygð, fór ég að sjá Ijóm- ' mcsfca og bezta velterðar og fram- andi falleg lcind og líka fagra akur- | sóknnr skilyrði fyrir búskap og btefcti, mcst undir höfrum og byggi j jarðra-kfc Nýja Islands. Og eftir sem mér sýnclust vera prýðisvel . legn hcntiar, sem mér var sögð, ]>á sprotnir. Og gekk ég titn alt ]>að í gctur htin varla henfcugri \xriö. Hún þyrfti að koma sem allra lilaine ans”. Og siðar á bls. 201: ‘ ‘ {> ó 11 þeir, sem vcr/.la ntcð áfmga drykki liafi hag á því, að jx’irra sé neytt í ; ól.ófi, þá er þó ítauðsynlegt að til ! sé ineirn, setn með þá verzla, sakir ]x-irr:\ matttta, sem hagnýta þíí rétt. Kn alt unt það er það mein mikdð, aö }»eir seni með slíka drvkki vcr/.la, hafa hag af því að efla ofdrykkju, og jyetta réttlætir þíið að ríkið lrindi þá ýmsutn fcak- mörkunnm og setji ]>t-im ýmis tryggingar skilyröi, cr aimars vaTit skeröing á réttmætn frelsi ]>:-irríi, ef Jietfca væri ekki til rétt- lætingar”. J>ó hr. M.C.B. hafi lagt frelsiskenningu Mills til grundvall- ar því, sem liann hefir sagt mn víinbannsmáHð, þá fæ ég ckki séð, í að skoöanir ]>eirra komi saman, ]>ar sem hr. MC.B. telur öll afskifti löggjafarvaldsins af því tnúli and- stæð eðlitegmn nteðsköpuölim ( rétfci manna og áHtur þcss vegna hljóti ]>au að gera illt. f síðasfca svari sínu endurtekur hr. M.C.B. tva-r spurningar, sem ; hann segir ég hafi ekki svarað: 1) ‘Tlver helir eigi misbrúkað það vald, sein lionutn hefir verið gefið” 2) “Á I.vern hátt ég álíti að nientt | gi'fci nálgast fullkomið frelsi”. Ég heli aldrei skiiið, livað liann mainti með fyrri spurningnnni. Netna ef vera skyldi jx-tta: Af því að allir misbnika sitt valcl, ætti ekkcrt vald að vera til. iín þefcta getur ckki verið skbðtin lians, því hann álittir natvðsynlcgt að hafa stjórn, og segir, að meiri hlntinn eigi “spursnnúlsiatist” að skera úr því, hvernig “landshalds fyrirkomUlag- ið” sé. ]>etta skil ég svo, að mciri hltifcinn cigi að l.afa vald. Anuað tná'l vr j>að, aö ttattðsyntegt cr að setja jjví valdi takmörk, og reyna aö kotna í veg fyrir að það sé inis brtikaö. Kg i"et ekki séö, á hvern hát't vínbannslög koma í bága við jafnrétfci, t-öa veifca “icinkablunn- ittdi”, því ef'fcir minni hugtnynd a-tfcu þati aö ttá jafnt yfir alla. (Xiönrl. nwst). 1firllmnr (iínlaxon. sem að minni hyggjtt cr cf fcil vill sfcærsta gulluiániaii í Nýja íslandi. FlcVinn cr alltir aö j/orna og verð- ur c-itt 'birzta akurlendi, sem mctttt geta á kosið, cn ckkert frambúöar slá-gitiiaird, yfrft 'rftir' þvf SejW'ffJv inn harðnar og ]>orttar, lækkar og breytist grasið og jörðin vcrðttr Argyle. lín smá karga ]>ýfi. Alclrei Irefi ég séð j aða braufc er jafn f-ögur ]<>nd og góð, að tncr fanst, eins <>g lcindin þar 1' krirtg, sem láti með og út i flóann, riema cf vera skyldi lcindjn sttðtir með PcmÍTÍna fjöllununi í Dakota. Ég fór tiokkuð stiðtir á 'bóginn frá Kr- lendi. og kom til Trausta, fcengda- sonar séra O.V.G., <>g Magnúsar Jótt'ssonar <>g Gtiöm. Bergntanns, sem varfi mér samferöa frá Scl- kirk vatnateiöitta, og bað mig cndi- !e.ga að korna til sín, og hatrn tók trrér Hka ágætlcga vel. Ilann er nngtir og stálhraiistur atorkiimað- ur, verklaiginu og mikilvirkur, og á óefað góöa fnimtíð fyrir hönd- 11 tn. Jnirna cr livert landið íiðrn Ix-tra og það fyrsta, sem ég sagði, þeg- ar ég sá M, Jónsson, var þefcita: fyrsfc, þvi hún ckki cinungis lyrcytir ónotuðt! flóalandi í gullauðtiga og fagra hvcitiakra, licldur líka um leið skapar hún nýja lingsttn, nýj- an þrótfc, nýja ineitn og eldfjörug- an áhuga. Kg ’sá í Jiaust að 12 jjreskivélar heföti veriö hjá lönduin vorutn í cftir að ]>essi ttmfcal- bitin að liggja 20 ár cftir miðbiki Nýja Íslands, þá þyrftfc! ])reskivélar að veröa 23 til að gcta ]>rcskt hausthveiti bænda ]>ar. — J>aö sanna ]x'ir sein Iif.t Kg cr mjög glaðttr yíir þvi, — vegna Gimli manna og i’iaTgra Jleiiri landa tninna þar í Nýja ls- landi, að Giinli brantin er nú nlla- reiðu komi'iv, ]x-gar þetta cr ritafi. Kn sú brant, cnda þótt hún g/ri nýlenditnnii stórnrikið gugn, ])á tt hún cink'isvÍTÖi fyrir framsókn N. Islands á móts við það, scm hin bratrtin verötir. f)á er bezt aö fara ;ið balda í á'ttina Ix-iln á k-ift. Kg var í Ný-ja íslamli að eins ]>rjá tlaga, og fór yfir <>trúk-ga langan vcg <>g sá því margt og tnikið. Kn ég hefði þurft að bafa fcvær til þrjár vikur fcil að Ivf ég a-tti þctta land, þá væri það j gcta séð og fuitdið tnarga mér ekki falfc undir tveiin þúsuntlum, kuiina menn og skoöaö landiö, til þo Ifcið sé a því unnið. Jrctt'a eru j þess að gcta orðið nógu vel kunn- alt nýbyggjar.'ir (>jr hafa töluvert ugur og svo gefið núkva'tna lýs- miklit afkastað, og sama mú segja | ittgu á löttduntim og búskap bænda iii11 tnestan hlnfca Ardalsbygðar, að j J>að }>arí að gefa bygðum Nýja ís- það sé alt ný bygð, að eins fú ar lands ]>ann heiöitr og sanngirnl, síðan, að bændur tóku sér þar sem þær vcröskulda. Jtað hcfir alt lönd <>g bólfesttt. Sinnir voru menn j <>f mikið og alt of lengi vcrið niö- fra N. Dakota, sem höföu nokkurn j urdregiö og lítilsvirt, bæðd livaÖ efnakgan kraft, reynslu <>g ]xkk land'gæði sm-rtir og atorku tnantva ing, setn mcstu varöar til aö yrkja j þar. — Og ég vil segja, að j>ctta 'andið, og að því leytd gefca orðdð j tnjög svo rangláta álifc liafi stór- Um Nýja Island Kflir, I.árqs (Iiiðrmm<l--on ( FramhHld) Til marks tint heiður þaivn og á- lit, setn margur tnaðttritm í Ný-ja slandi hcfir áunnffi sér, vil ég gcta tim eitt atriði alveg nýskefi, >aö var þannig lagað, að póst- málastjórnin í Otfcawa gcröi fyrir- purn til póstmeistarans á Hnatis- um um j>að, hvað jxfcfca nafn Ilnansar” þýddi. O. G. Akranes ar fært brcfið <>g hann beðjnn að áÖíi gá'tuna. Og hann scndir jx-iin f'tur langt og rækilegfc mál ttm béraödnu góð fyrirmynd í jarð- ræktinni, cnda er mdkið búið að gera i þeirri bvgö á svo stuttnm tíma, og lönd bctri til rækfcunar cn vtöast í öörttm bygðum Nýja fslands. I‘/g fór allar götur vestur til Tryggva Ingjaldssonar, sem cr al- þekttir mcsti dngnaðar og snildar- í maöur, og var lengi bótvdi i ! N. Dakota. Hann rekur þar dá- iifcla ver/.lun samhliða búskapnum og töhiverfc mikilli smjörgerð. Og : þegar ég kom, var ég svo hcppinn, ! að verið var aö strokka, svo ég ! j>aut sfcrax úfc í búr, cn ég sótti ; svo illa aö strokkgreyimi, að hann Itaf'öi þá varla háifan kvið og gat ekki skilað medr en Köiigwm tvö hundruð pundtmi af stnjöri, cn fái Iiann að vinna með fullan belginn, er h;inn viss tncö ;iö skila 500 pd., og hatin skilar verki síntt vel, því liann |>va-r smjöriö, saltar og hnoó ar, — alfc gerir hann sjálfur, er. 2 efldir hes-tar uröti aö snúa i.aku- imt. Tveir tingir og mjög laglegir efnisntenn höföu alla timsjóti á smjörtreröiivui. annar sonmr Trvgg- va sjá-lfs, c-n hinn frá Öxnrá. lærð- ur í smjörgerð. |>arna höföum við kosfciega staðið bygðunutn fyrir fratngangi. ICkki ednasta úfc á við með þvi að bægja nytsöimmi afc- orkitmönntim frá aö taka ]>ar ból- festu, — h'cldur hefir jx-ssi ranga bngmynd ótrúlaga tnikið getað náð stefnti og festu inn á vi5, — smogið inn í þcirra edgin hugstrn og framkvæmdir, scm þar lvafa þó tinniö og barist áfram cins og lietj- ur nnt langa tíö. — Sjáfctm fc. d. virÖTnguna á lóndnm ]>eirra, sem þó í raun og sannteika eru eins og 'bctri, en nokkurstaöar annar- staöar cr auöið aö fá. j>ctta er st'órtjón, og að 6g hygg, bein af- ledöittg af giúnht óverðskulduöu lasti og fordómum á nýlendimtti. ]>etta cr ltka búifi aÖ veikja ]>eirra eigiÖ áli't sem þar Itúa og betur ætttt aö geta vftað og séfi, holdur en aðrir úfc í frá. Kn, sem bettir fer, þett.u lagast alt og breyfcist. ]>rau tatími Ný^íslettdinga hefir ver- iö nokkuð lattgnr og strnngnr, eu I.ann er nú liðinn hjá og yftrunninn að tnestn. Nýr dagur er tipprtinn- inn, nýfct lif og nýr jyrótfcur inn- byrðis, og þá getttr last og rang- steitwi ekki gcrt Ný-fslendingum lettgnr tjón. (Meira). Úr bréfi frá Blainie, Wasb., 26.'nóv.’o6 Héöan er íáfct aö frý tta nema velliöan yfirtei'tt. J>aö hefir vcrið nægi'l'eg vhtna hér í sumar og haust svo að allir þcir, sem hafa viljað og gataft unnifð, hafa haft gott ta’kifaTi til aö afla sér peninga, — þar að atiki hclir kaupgjald al- menfc vcrið hærra ltér á ströndinni í sumar, held-ur en hefir átt sér stað um nokkur umlattfarin ár. Sögunarmyiltirniar hér í. Blaitie ltáfa altiten't orð á sér fyrir að borga bctra kaup, lteklur en aðr.ir myllur hér á ströndinni, af sömu tegund, ■end'a sýniir þa<i sig sjálft, því flestir, setn liætfca hér í þeim tiigangi, aö fá sér vimtu á myll- um í öfirum bæjum, kwnta aftur hingað eftir fáa daga. Myllurnar hér hættu vinuu um tniðjan júlí i sttmar itm óákveðitm titna. Astæð- an fyriT því var hið tnikla verkfatl. sem verkamannaféi. þaö gerfti sem býr fc'i'l þakspón. Fél. Jtessu til- heyra næstum alHr, sem stunda þá vinnu í Washington rtkmu. Afleið- ingin varð eölilega sú, að næstmn allar myilur í ríkimt uröu að hætta viunu. Til allrar lukku stóð þetta verkfall ckki yfir nema mánaðar- tíma. ]>á byrjuöu allar piyllurnar aftur. J>aö itiunu fádr af verka- mönnum hafa haft mikitin skaöa við verkfail þetfca í peniti'g;iJegu tii- lifci, þ\-í um þann tima árs er fiski- rídö í bezta blóma og margt flcira, scttt vel cr borgaö fyrir. Kg var 'ednn á meöal jxirra mörgu, sem voru viðstadddr, þeg ar stóra sögunarmyHani hér byrj- aði ;iítur aö vinna í ■m'iðjum ágúst cn lvvorki varð ég eða meiun annar sem viðstatldur var, j>css áiskynja, að vélarnar í hemti heföu orðið fyrir nokkrunt skcmdum af ryði, viö Jx-ssa múttaðarhvíld, og síöan hefir lniu unniö dagk-ga fcil þessa dags. Jtcgar IstemHitgar fóru fyrst aö flytja til ]>essa bæjar, fyTÍr hér um bil 5 til 6 árutn, þú var hanlt í mcstu tirækt, en síöan hicfir hanu veriö að smádtftta við, og er nú t. d. ltúið að byggja á sl. 3 árum æll- tnargar góðar byggittgar, sem sam- fcals nemitr nær 75 þús. doll., auk tnargra smáhýsa í úfcjöörum bæj- arins, og á löndum, sem keypt haía veriö krittgum Jnemn. T. d. hefir hr. Haiis Ilansson, sem ú land um 3 miltir frú bænurn, láfciö I Hyggja þar hús, sein mun haftt . mgar htufa bruimið, en allar veriö bygöar upp aftur innan Htils títna, aö cd'imi imdaii'tekiitnd, sem G.N.R. | járn'braufcarfél. náÖi hfaldi á, <>g 1 hefir áformað, að byggja ]>ar jáni- | braufcarstöð innan skams. { ftest- utn tilk-lluni hafa verið reistar i betri byggiii'gar, i stað hinnaföilivu — t. d. var ein af þoim setn brami mefcin á þúsuitd dollara, en í Jx’ss sfcað var bygð önnur af sömu teg- und, sein kostaði $2,500. Stærsti bruninn var liér i hæust. Brunnti ]>á 7 byggitvgar, það voru alt ganil ar timbunbyggiiTgar. fýn nú er á- formaö, aft tyggja stedttbygginigar í jx irra stað, eii’da er nú ekki teyft að byggja tir ööru en steiivi, i að- al verziunarparti bæjarins, og ev- það sýnilegur vottur um framtör. Fyrir nokkruin áruni voru gang- stéttir bæjarins orðnar mjög léleg- ar. Kn fyrir rúmum þrctmir árum kotn dúHtið atvik fyrir sent vakti bæjarstjóntina til mcðvdfcundar um að láta hafa cftirHt á gangstéfct- ttntim: Kona nokkur var á ferð aö finita kuntTÍngja sina, hún datt á. brotnuin planka, og mciddi sig í fæti. Síðan höföaöi hún tnúl inóti bænum, og voru hcnni dæmdar $1/5° ' skaðaboctUT. Jtetta varð til }>ess, aö á zl. 3 úrutn hafa ver- ið Iagðar rúmar 20 þús. dollara í að endurbæta gangstéttir ogstra-ti og nú er ekki liægt að segja ann- að, en aö gangstéttir bæjarins séu orðnar í góðu lagi, að undantekn- um smásfKtttum hér og hvar í út- jöðrmntm. Alt þetfca sý-nist vera heldur i framfara áttdna, jtegar tek iö er tdllft til þess, að bærínn telnr að eitts 2500 tbtia. Og cru þó enn ótaldir 200,000 dollars, scm myllu- félagið lagöi í að umbæta sfcórit söguttarmylluna á sl. ári •; og setn iiflciðing af jx-irri cndurbófc, gefur félagiö vinttu hér um bil liundraö manns flciri cn áður. FéJagsskapur á meöal ísJendinga hér er í allgóðu lagi, enda er hóp- urjnn orðitm býsna vænn, þar stm talið cr aö utn 500 íslendingar sétt búsetfcdr hér í Blaine og grcn'ddmvi. Fyrsti félagsskapttrinn, sem hér myndaöisfc á mcöal landa, var, aö veturinn 1903 var stofnsett hér stúka af I.O.F. Hfpiábyrgöarfé 1 ag- itm, og samanstendnr hún af ls- lcndittgum liér um l>il cingöngu, og- hafa nokkrir haft talsvert gotfc af ]>ví. Til dæntis skal geta þess, aö í haust tirðu jtrir landar fyrir meiðsl um viö vinttti s'na, tvcir þairra til- hcvrðti I.O.F. stúknmii og hafa þeir Motiö ýttisra lTlutininda j>aðait. Afteiðiitgin or sú, að aldrci síðau

x

Heimskringla

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.