Heimskringla - 20.12.1906, Blaðsíða 3

HEIltSKRlNGLA
Winmpeg, 20. cks. 1906.
3
og amttegri vcvsöld ? Er það mögu- '
íeg't', að presturinn, s-í-m er meðút- j
gefandi Vínl., aöhyllist sKka skoö-
un ■ Annaöhvort veröutn vér að j
játa, að andatrúar fyrirburðir séu |
virkrfleg’ir, og þess vegna ekki eiti-
bar hailaspuni og hjátrú, eða vér
verðum að neiita því, og bitida þá
neitun við rökiræðilegar ástœður.
Nú vil ég skýra í fáutn orðum
frá þeim fyrirburðum, sem fyrir
mtg hafa komið á andatrúar sam-
kotnuin, er “Saances" nefnast.
líg var þar alveg ókunnugur og
óþektur öllum þar, og eiivs van-
trivaður á kenning;tr þeirra eins
og nokkur maður gat tnögulega
verið. Satnt sem áður, gagivstætt j
Hudsons kenningunni, voru fyrir-
Intrðirnir aldrei betri en þá. þess-
ar “Seances" eru oftast baldnar i
Keitnahúsum, og þess tná geta, að
goður miðill er ævtnnlega reiðu-
búinn, að gefa “Seance" á hvaða
heimifi sem er, ef hægt er að fá
þar hentuigt fyrirkomulag, eu það
ásigkomulag er hugarsaiurætni og
wniegur viljakraftur sem flestra.
FólkTð situr t hring og borð éða
lúður úr paþpír eða öðru léttu
eftn, er sett á mitt gólfið/ þar
sem torð er að éins brúkað, er
t jósið dregið niður, að eins fiöfð
svo mikii 'birta, að hver fái séö
annan. I ‘,n þar. setn lúðnr er not-
aður, — stundum 2 lúðrar — er
herbergið gert koldimt. Ivg kom
fyrst þ-angað, setn lúðnrinn var
notaður, og eftir að ijósið var
slökt, var *vmkotnan byrjuð méð
bæn og svo vorti sungnir ýtnsir
kirkjusálmar. Eftir lítinn tímá
heyrðist málrómur kotná i lúður-
inn, og heyrðist tnér fj-rst hijóðið
koma ævinnlega úr áatna stáð/'óg
gat ég ekki annað haldið, en að
túnhver af þeitn, setn sartu þar,
væru að tala í hann. Og svo kom
hver má'lrótmirinu á fætur öörum,
og fiestir í mis-munandi tón, er töl
uðu við vini sína þar. þetta var-
aði 2 kl.stundir, og stimir þeirra,
rr voru þar i fyrsta sinni, urðu
svo yfirteknir, að Jveir bvrjuðu að
grá'ta. t næsta stnni, er ég kom
þar, heyröi ég alveg þá sömn nutl-
rórna, setn ég áður heyrði, og al-
veg í sama tón, en ltka heyrði ég
aðra, setn ég ékki hafði heyrt áður
og gat ég þá ómöguiega skiiið,
hvernig nokkitt' gæti. I.aft svo ntarg
ar raddtr. þíka tók ég þá eftir
þvi, að röddin ktun ekki úr einmn
stað, hcldur færðisT til og frá fyrir
<>fan höfuð okkar, stundum alveg
U'ppi undir loftinu, og stundum
heyrði ég lúðurinn þeytast frá j
einum enda herbergisdus til ann-
ars, og ég tók þá efbir þvi, að
m'iðiilánn var oft sjálfur að tala
við aðra, utn leið og talað var
gegn um lúðurinn, svo að ég vissi,
að það gat ekki verið hún, sem
talaði í lúöurinn. Og í eitt skifti
heyrði ég tvær raddir taia úr
tveimur lúðrum á sama ttma, setn
é'g heyrðá miðilmn vera að taia
yið þánn, sotn sat við bltð litonnar.
Sbundutn snerti lúðurinn mig cdan
á höfuðið, og brá ég þá strax
h'end'inni fratn fyrir tnig eius langt
og óg náði 'tii, en þar var enginn.
í þriðja sinni, er ég kotn þar,
heyrði ég hið sama, cnn þá aðrar
nýjar raddir. itg revndi að ná
haídi á lúðrinum, en gat aldrei
náð -til hans, þótt lvann svoimaiði
hittgað og þangað um loftið. í
Jxetta sinn kotn rödd tii mtn, sem
sagðist vera inóðir mín — húu
anda-ðist fyrir 12 árum — liyrjaöi
ég þá strax að tala á ísfen/ku, en
ga't ótnögulega beyrt, hvað sagt
var við tnig, en nvér heyrðist það
vt-Ta enska. j>á kom öntvur rödd,
er sagði tnér; að þetta lvefði verið
móðir mínv cti að ég skvldi reyna,
að tala ensku við hana uæst. —
jvetta þótti tnér alt. undarlegt, og
dívtt i hug, að hér hlvtu að vera
brögð viðhöfð.
N'iifsí.u vikú á eftir fór ég á
smnii staðiim, óg voru aliir þar
mér ókunnugir, nema sá áður-
nefndi maður, setn vinnur með
tnér. H'áiiti er I’ólverji og talar
iivga íslenzk'u. Og af þeim fjórtán
tnanns, sem þar voru samankomn-
ir, er ég sannfærður utn, aö cng-
inji var íslen/.kur. þar kom jx-ssi
satna rödd til nvin, og kvaðst vera
inóðir mín. Spurði ég þá, hvo'rt
húti gæti talað mitt móðumiál,
og var svarið “Yes”. Iíg byrjaði
þá að spyrja á íslenzku um það,
setn ég var liárviss um, að engir
þar vissu naitt tim, og tnér til
niestit undrunar var tnér svarað á
hreinni íslenzku. Og svo I.cyrði ég
j>ar töluð 4 tuuguinál gegn um
lúöurinn. Maðut'inn, sem moð tnér
var, sat við hlið mér og talaði
])ólversku við' jianu, er sagðist
vera faðdr hans. Ein málrödd þar
sagði tnér, hva.ð ég hefði verið að
gera' kvöldið áðtir, heitna hjá mér,
setti enginn á heiinili mínu vissi
neitt unt.
Yiktt síðar fór ég aftur á atrnan
stað, þar setn haldin var vanaleg
sunnudags niessugjörð. þar var ^
iuaður, er ég haíði aldrei áður
séft. Hantt sagði inér tiákvæ-miega, J
| að hverjti ég hcfði helzt iagt mig ■
á mnliðnnm ármn, og að nú væri
é.g að rannsaka andatrú.
Svo fór ég í fjóróa sinn á jniðja
staðinn, og vildi þá svo til, að
fundarkvöldinu hafði verið breytt,
og voru þvd að eins 4 persónur
j>ar komnar. IViér var strax boðið
til sætis og var byrjað á að tala
utn ;uidatriiar fvrirburði og hug-
tnyndir dr. Hudsons því viðvikj-
andi. Eftir all langar umræður
var komið fram tne-ð lítið borö, er
sett var á mi'tt gólfið, og settumst
vi'ð fjögur jwir umiiverfis, með
hendurnar á l>orðimi. iyjósið var
dregið niður litiö eitt. Hftir
Iiálfa mínútu komu 2 högg 111 dir
Ixirðið, og svo var því ruggað t 1
og frá og í ei'tt skiftið lyft tx-int
upp af gólfinu. Síðan setti mtðiil-
inn lúður ofan á bor'ðið og slökti
Ijósiö. ]>'á kotn rö'dd til mín, sem
sagðist heita Olafnr Magnússon,
og vera af. ísknzkum ættum, og
haía veri'ð uppalinn á Enghvndi.
Hatin kvaðst hafa vxrið 36 ára
j>egar lianu andaðist, sam. hattn
sagði :uð hefði verið fvrir 37 áruin
síðan. Kn«. frettiur sagði ijann, að
faðir sinti befði. heitdð Ckil. en
inóðir sín Margrét. Nær því viku
áður ett jxtta skeði, stóð svo á,
að e"itt kvöld lk-iina hjá Jlkr var
ég áð' ksa kaftkmi í bók dr. Hud-
sotis um þa-ð, seni nefnt er “Sjálf-
krafa skrift". Pékk' ég’þá undar-
lcga liikenning i hægri handlegg-
inn, og kom mér til hugar, að
reyna þettk sjáifúr, og tn.'r til
mestu u'ndruuar var mér sagt, að
Krftnatm H. Anderson væri látinn.
Ilvert ait þetta vr áreiðanlegt,
get ég enn |>á ekki ívngið vissu
um. Kn það V'pit ég tneð vissn. að
jægar ég tléi’mtn sinnum hefi tekfð
blýant og borið hann létt t*fan á
pappír og iá'tið höml mnva alger-
lega sjáifráða, )>á hefi ég 'fcngið
“Magnússon" og “ Andérsott’". —-
þessi fvrirburðnr segir dr. Hud-
son að komi oft fyrir. lín hv.r er.
visindaiegn skýringu á j)‘essu ? ]>aö
laugar mig til að vita.
Afargar vísfndalegar titraunir
hafa gerðar verið v ið það, sem
“lnigskeyt'i" ívefnist (“T'atepathv")
og ]»að er vísindalega sannað, að'
jiað er virkilegt, en etvgin trvlling,
cða andlcg vesöld.
í fini'ta sinni, er é-g fór aftur á
sama staðimi, tók ég dóttur ntfna
nueð mér, til þess að vfta, hvort
húu nvuudi sjá og hcvra ait jvað
satna, sem ég sæi*og heyrði. Og
lver húu tnér vftni um jvaö, að hún
hafi ekki fundið tii neitina þeirra
áhrifa, er líkjast aldei'fu, o.g hiVn sá
og heyrði alt það, er óg sá og
beyrði.
t jx-tha skLíbi vnr ásigkomulagiö
hið 'bez.ta fyrir mina rannsókn,
setn hugsast gat, því frá bitunar-
ofni k'iddi nógn mikia birtu til að
við gœturn séð lúðurinn taka sig
sjáifkraáa upp af gólfinu og líða til
og frá um lofbið, og ég 'bel þenn’a
fyrirburð meira viröi en alt aainað
setn ég hefi séð.
Mér finst ég néi hafa gert nógn
nákvætna rannsókn í jx-ssa ábt til
jx-ss að sýna, að allir þessir fyrir-
bur'ðir eru á •einhvern bábt eðliteg-
ir, þótt mcnn geti ennþá ekki gert
sér vísindalega greiu fyrir þeiin.
En ef jx'ssir mentameim, sem svo
vel haf'a kynt sér liitt hærri vís-
indi, ug haía svo mikla hjartans
löngun lil þess aö forða þjóö sinni
trá trylling, hjátrú, vesöld og hé-
gilju, — viija gera svo stórt góð-
verk, að skýra frá visindategum
orsökutn jxssara oinkenniiegu t>T-
irburða, þá eiga jxtir j»akkir skyld-
ar. J>ví þa>ð hljóta jveir að vera á-
sá'ttir um, a-ö éf þetta er alt b;ura
liégilja, þá er engitt öttnur aðterð
til að éitrýtna hetvni en vísimláteg
iitskvring. En sé svo, að þéir hafi
enga císindahga iVtskýrir.gn að
bjóða, hvernig stendur þá á því,
að þeir fordætna það alt og vilja
taka fvrir kverkar þess ?
Eg skora á þessa nvenn i nafni
samtileika'tis, í nafni veiterðar og
ftlls’ jx'ss, sem heilagt er og gott,
að gefa visindatega útskýringu á
Jx'ssmn fyrirburðum, ef þeir geta
þaö. ]>að er engin afsökun fvrir þá
setn l.afa tækifæri til jx-ss að ratin-
saka, áið neita að gera það, til
þess að sjá með eigin augum,
hvort þetta er virkilegt eða ekki
Og ;-f menn vilja taka sig s.aman
tií að rnnnsaka þetta, þá geta
jx-ir með iithvm tilkostnaöi fengið
tniðil til þess að konva á beimili
sitt. það er að vísu ei'tt atriöi,
sem eflaus>t hefir hamlað inörgutn
frá að rannsaka þetta. og það er
jvað, að þessir miðlar eru ckk.i æv-
inntega ráðvandir. En dr. Hudson,
setti Ivs-íir svo oft mætt þeim, skýr-
ir frá j»ví, að jxjtta sé að nokkru
h-vtif eðhlégt, af j»ví að éistandið
sé oft svo, að góðir fyrirburðir fá-
ist ekki, og reyni því þcssir miðlar
s'.in nafnfrægir eru orðnir, tii að
lirúka svik. En það cr ekki þar
nveð sagt, að J»eir allir l.afi svik í
fraiiimi. Allir vita, að það eru til
góðir og ráðvatidir la-knar, en það
eru Kka margir til, scm nefnast
"Fakirs”.
j»ar eð ég álít, aö ritstj. Vín-
lands álíbi ^nátefná þett-a áríðaaudi
fyrir þjóð vora, þá vona ég einn-
ig, að margir aðrir álíti það svo,
og vilji þess vtogna, hvar sem þeim
vieftist tækifæri til þess, gera rann-
sóknir í þessa átt, svipaðar þewn,
sem að framan er g©tið um, — og
dragi svo sínar ályktanir aí á-
rangri þeirra rannsókna. þetta er
jafn áríðandi fyrir landa vora
beggja megin hafsins.
Chicago, 3. des. 1606.
M. C. BRANDSON.
Meiin cij’ft tið kunna að
bj rj> a sér.
Einu sinni kotn flokkur tnauna
meö villidýrasafn til sýnds í stná-
bæ nokkurn á þýzkalandi, og
bengdi tvpp á húsin stórar auglýs-
ingar utn Irin sjaldséðu og mörgu
dýr, SL-ra tii sýnis v;eru, til |>ess
að ginna fólk að kaup;i aðgöngu-
trriða. Fvrsta kvöldið fór iðnað-
arnvaður nokkur að finna od-dvit-
ann til að biðja hann utti vinnu.
, “(Veturðu öskrað dugtega?”.
s]»ttrði oddvitiun.
“Hvert é-g get?” svaraði hitin.
“Ejg get öskrað edns og stungið
svin’.’.
“Gott, j»á geturðu feúgfð vttinu
hjá mér”.
jxiir koutti sér hrátt samari uttt
vista’rskilmévlána, pg fyrsta vérkið
viinniitnaitjsitis varð að hjáipa odd
vt’tamtm til að flá ljón, setn’ hafði
drepist daginn áður, og að |>ví
bt'tnu varð vKmumaðurinn að
skrýðast ljóushúðinni. Síðun bjó
oddvitinu hann svo vei út, aöháritt
líktist fylíitega ljóni, og fór svo
nieÖ hanti í járnbúr, og bað’ lvantt
áð haga sér eins óg ■ hann héfði
verið ljóii .alla sína daga.
það kom . brátt i ljós, að odd-
vHinn haifði vcriö heppinn i vali
sinu. Nýja Ijótrið öskraöi jafn nátt
úrlega eins og vagga jxss Ix-fði
staðið i evðrmörkintri Sahara, og
hristi og skók járngrindurnar á
þaun hátt, að ekkert Ijón hefði
gert það betiir. Kn þvi miðttr
gerði hanu af mikið að þcssu. — t
búrinti við hliðtitn á ltans búri lá
stórt tigrisdvr, og jiegar liann var
að hrista þann grindavegg brotn-
aði hann. Nt’t var lokiö ölltt ljóns-
hugrekkinu og ljónsvonzkuitni.
{»etta m ál atnv ndarljé>11 skreiddist
ú't í ei'tt liornið á búri sinti og fór
að kalla eftir hjálp, af J»ví það
Inigði sér dauöan vísan af hálfu
tigrisdýrsms. Kn alt i e-inu heynr
það 'tígrisdýrið kalla:
“Ilaitu kjafti, asninu þinn, Lg
hefi jafn mikið sanngildi og þii ’.
O
inir ítreiðanlegustu — og þar
nteð liinir vinsælustu —
rerzluuarint-iui auglýsa I
Heiuiskringlu.
. GLÁPIÐ Á I ETTÁ
_____ ^
iig heh nýlega keypt á þRIDJA
þLJSUND ’DOLLARA virði aá
ýmsttm nauðsvnja og jólavamingv,
sem t-g fékk með kjörkaupsveröi.
þessar vörur sel ég mi aftur tneð
lægra verði, en kostur er á að fá
slíkar vörur annarstaðar. Komið
og skoðiö vörurnar og sannfærist
um gæði þeirra og kjörkaupsverð.
Húspláss fyrir hesta yðar — þeg
ar J»ér komið i verzlunarerindum
— t-r yður velkomið ókeypis.
líg kaupi got-t stnjör við hærra
verði, en nokkrir önnur verzlun á
Oak Point.
Sv.o óska ég öllutn gleðilegra
jóla, og þakka fyrir umliðin við-
skifti, og vona að sjá sem flesta
viðskiftaviui mina í bétð minni
fvrir ’jólin,
G. THORKKI.SON.
DRESSMAKER
Uudirri'tuð te-kur að sér aliskon
ar faitasaum, svo sem drcngjafabti
að, stúlkukjóla, “Blouses” og aöan
óbrotin sauinaskap.
ANNA KINARSSON.
690 Sherbrooke st.
NV't.r I<lu<V
“Dagfari” heffeir uýtt blað, sem
nýlega er farið að kotna út á Ivski-
firði, sértegn varnlað og tnyndar-
lcgt, og eina íslenzka blaðið, sem
mælir eindregið nteð skilnaði ís-
lands og Danmerkur. Verð $1.50
um íirið. Nýir kaupendur, sera ger-
ast áskritendur að fvrsta og öðr-
tttn árg., fá 1. árg..fyrir bálfvirði
(75C) og gefins sögnna “Fátækt”,
rftir M. Wilkms, í ísl. þýðing.
II. S. BARDAI,,
cor. Elgin and Nena, Winmpeg.
Haimes Linðal
Selur húsoR lóöír: útvef?ar poninírnlán.
hygKÍn^a viö oj? fleira.
Room 205 MclNTVRE BLK. Tel. 415»

w n ■ ■■■ ■■ ■■ ■ w.
Bein leid til audlegdar
Eru bæjar og ekruióðir í
QOLDEN QATE PARK
Golden Gate Park er vestur med Portage Avenue. Lóðir 100 fet á breidd. Krí* til $15*00
fetið á Portage Ave nu
og eru stöðugt að hœkka.
Fyrstu kaupendur fa mestan hagnad

Th.
jj Triimm Block.
Upplýsiugai' um verð og sölustcilniála fást lijá : —
ildxim & (o., 'y llagg &
Telcliois 2312. 207 Mclnlyre B1 ocL
Phons 399í.