Heimskringla - 20.12.1906, Blaðsíða 5

II K I M S K R I N ö L V
Winnipeg, 20. des. 1906.
S
I
m Vopni=5igurdson,
LIMITED
Corner Ell ce and Langside, Winnipeg
Gleðileg Jól!
Ef yður vanhagar um beztu tegundir af
matvöru {jólaréttiua, þá heimsækið oss.
Vér höfum alt þess háttar á reiðum hönd-
um, og með mjög lágu verði.
Svo þegar þeim kaupum er lokiðMeyfum
vér oss, að draga athygli yðar að vorum miklu
og margbreyttu byrgðum af skófatnaði, er
hefir það ti] síns ágætis, að vera ódýrara og
betra en annarstaðar er fáaniegt.
Hagsælt Nýár!
Svo komum vér siðast að leirvöru og glis.
varningi, — sem er verðsettur mjög
lágt, og þo gefum vér í kaupbætir, 10
ceot af hverju dollars-virði sem keypt er.
Á hverju kveldi í þessari viku, verða búðir
vorar opuar til klukkan 10.
Vopni - Sigurdson byggingiu. aetn hoit.ir: AURORA COURT.
'*i L .■■"iiJ l!!" !■■!■■ ■ 1 1 ■ ■■ll T V
Glatt
er um
GieymiÖ ekki því, aíi jóIagkHÍi %-inatina j'öar w aíJ miklu leyti konrái u&dir þv*í, aó þér
gefið þéim vrösápandi jólag'jafir.
Tö ieáðbeittingar tet ég' þess gietiö, aö ég bcfi aldrei fyr fiaít jafn m’ikiö firval ai á-
jra'tis gull og silfur vamiwgi og allskonar skratrt’gripum, cins og einmiitt á þcssnm jóium.
pessiVT gjafir eru vi-öeig.uvdi: — ___
KYRIR KONtJNA: — Guilúr, Arm-baud. — Eða i bfii-ð : Skratvt-
skorna kristal.smuni eða þsi taik'gu klukku.
KYRIR BÓNDANN: — SjáMbkkimg, Sluíí-uprjón, oöa Hring
KYRIR STÚLKUNA: — Stásslega Hálsfesti oy Men (‘-‘lockot"),
SkruTrthring eöa Brjóstnál.
KYRIR PILTINN: — Vasahtvíi, Pensil, KkLspýtnahyUu, og roargt
Oeira, sem Irér er t-kki rúm til aö trrfja upp.
Bg býö aiia ískmdinga vv-lkom na, að be>imsa:kja mig i búö minni, aö 292 Main st., til
að skoöa þar vörurnar og s-amv-fa-rast um ágoíti 'þeirra og kjörverö. Ég loía að skifta
svo við landa mtna, að þcir bafi .ustæöu til þess aö fara án*göir frá mér. Ég brð yður
að tmnva aö koma í búð mína áöur eti þér kaupið ann.íirst'aöar. Ég abyrgist', að það
sé yöur til hagnaöar. Staðuritm er sá satni, sem ég hefi vwilaö á í sl. 7 ár, gogpt C.N.R.
vagrvstööÍTmi. — Meö þakkkoti fyrir fiöm viðskifti og von um framtiðar vináttti vöar, býö
ég yður ölhjjn : GLEÐILEG JÖL!
TH. JOjHNSOjsl
J E W E L E R
292 1-2 MAIN STREET.
292 1-2 MAIN STREET.

8*
Sjón aftur eftir 20 ár
Biaðið London Chromcie fKrtti
nýkga. markveröa grein utn komt
nokkra, að nafní Maria Goodj'ear,
sem frogTtriti ■bfaösins fé-kk frá
konuími sjálfri.
"Ég v'ar kngi bktid”, makti kon-
an vtð fregnritann, ‘‘en nú or ég
búm aö fá sjónina aftur. Ég sé aö
þú hefir léreftspjötlu í ht-nddivni, en
inér er skrpað að sa-uma hvorkj
t-ða fesa, og ég geri hvorugt þcitta
•ennþá. Ég varð blind sem afleiö-
ing af hrekk, sem mér var gerður
fyrir 22 eða 23' árum síðan, þt-gar
ég vann á skósmíöa verkstaöi hr.
H. Convers í Grcat Wilson stra-ti.
j>að vildi svoleiöis til, að stúlka
eirt, er vami á verksta-öinu moð
mcr, hafði af hrekk bundið streng
í stólmn tninn mtðan t-g var fj;vr-
veraodi nokkur augnabhk. J>egar
ég koin aftur og ætla-öi að setjast
á stólmn, kipti hnn honum uudan
mér, svo ég datt aftur á bak. það
v-ar foikna fall, höfuðið á mér
lenti á járnhjóli i einni af vélun-
um og cg féll i dá. þaö var tm-sta
mildi, aö ég rotaöist ekki alger-
k-ga, og þó var böfuðkúpan hv orgi
spnmgin. Ég varð svo wrk við
þessa byltn, aö ég t'apaöi aöniestu
ailri matarlyst, og í íyrstu tólf
mánruöina eftir ivö ég datt, varö
ég svo veik í augummi, aö ég jx>ldi
iUa dagstjirtu og gasljós varð mér
óþolandi. Tveir fraegfr uppsktrröar-
laeknar stunduðu mig, bceði dr.
j Jessop og dr, Halliday, sem annar
I er nú’ lá'tinn. Eftir árið tapívöi ég
I sjónmná algerlega á einu augna-
bfiki. Jessop læknir sagðd, að höf-
*ökn<}xui þrengdi að sjóntauginni.
llvorugur lækn-anna sagðist gota
hjálpaö mér, en Jessop la-kmr kvað
þó möguleg't, að é-g ga-ti Sengið
sjónéna aitur. Eftir ráði þeirra
var ég flvrtt 4 spítaia og þar var
höfutfliúpan opmið. Um 12 áxa
tfma v-ax ég stemblind og mesti
aunsmgi, en gat þó gengið um í
hósi móður minn-ar i Christopher
strorti.
"það vfldi til einn dag 12 órum
síöar, aö ég var að ganga ofan
eldhússtig ann, og varð mér þá
fótaskortur, svo að ég féll niður
úr efetu tröppu og ofan á pktbús-
gólfiö. Af guölegri náð vildi það
til, aö höfuöið' á mér komst viö á
saana stað og það komst við, þeg-
ar ég daitt ofan á járnhjóHö. Sam-
stundis sá ég blóð á bendmni á
méT og hrópaði: "Móöir, ég get
séö! ” Og það var svo, að mér til
tnv-stu undnin-ar ba^Si ég vdð þott-a
tilíefli fengiö sjónina attur. jK-g-ir
dr. Jessop kom, sagöi hantv, að
hreyftng haföi komist á sjóntaug-
ina og aö sjón mín mundi vkki
veröa varanleg, bvkiur mundi ég
aftur verða bHnd. Hanu sagöi eom-
’frvmur, að ef hann ma-tti bcrþv
mig eftt höfuðhögg, sem bann þó
ekki þyrði að heetrta 4 að rt-yna,
þá gaeti hann máske gefiö mér
varauiega sjón. Og foreldrum min"
um sagöi batm , að eí- slík tilraun
væri gerð, þá tmitvdi það, hvað!
scm öðru Höi, orsako brjál.semi, al
því að hvilsa min v-.ert 4 þerm
títna mjög tæp. Jvetta var tnér hið
mesta hrygðarefni. Ég sá ekki föð-
ttr nvinn við þetta tækifari, og í
sannkika aJdrei framar, því aÖ
xfæsta dag var ég aftur orðiu al-
veg bfiud og var þaö í samfleytt |
tíu ár eftir JxiÖ.
“En )>á kom fyrir tnig slys, sí-ui (
ég bélt' að verða mundi mér til
v»aranlegs tjóns, en sem rwv'iwlist
mér hin nvesta bk-ssun. Ég da/trt
aftur ofan stiga, og komst þar við
með höftiðið, senv skelin baíði ver-
ið þynt þegar ég lá 4 spvtalanum.
Ég þjáöist af voöalegum kvölum
svo setn klukkustund, en alt í einu
var sem ég fengd aðsvif. líg httm
snögga breytingti á ttvér allri, og
var sem elding leiftraöi fyrir aug-
um mimwn'. A þvi auguabHki fékk
ég sjónina aftur og hefi siöan hald-
ið benni. Ég hefi mi yfirkitt góöa
sjón, en þó koma fyrir tímar, þeg-
ar hún er daprari en á öðiriim tím-
um. Ilalkday læknir hefir sagt
mér, aö þtvyta ekki íutgim með
sattmutn eöa bókk-stri, <>g því ráöi
ætl-a ég að hlýöít, því við getum
ekki metiö, hvers viröi sjónin er
okkur fyr en við höfutn rnist hana
afgerlega”.
Blaöfð 'bætir því viö þessa sögu,
,að hún sé algerlega s'öim, eius og
baöi Væktvirmn og aöst'.ind'endur
stúlkunnar geta borið mn. Og það
bætir 'þvn við, að J>ó tvú séu liönir
meira en 12 niánuðir síðan hún
fékk aftur sjómu-a, þá bafi þaöekki
veriö auglýst í opitvberum blööum
fyr en nú.
Herra Aöalstednu Krdstjánsson
biður þess getiö, aö heimili hans
sé nú 623 Agnes st. )vér í bænum.
Jvett-a eru þeir, setn viö hann eiga
tmi'iwtleg eöa skrifkg eritnH, bömr
aö haéa hugfast.
Jn-ssir etga bréf á skrifstofu l£kr_
og orti beðnir að vitja þeirra sem
fvrstr:
Paul Johnsott, prcirtari.
Magmis Kinarsson Eyford.
Arni 0. Amkrson.
Mrs. Sigurbjörg Kristjánsson.
Mrs. Sigurbjörg Signrössou.
Hin tvö síöast töldu bréf eru frá
ungfrú Sarah S. Thordarson, Lad-
stock, Sask.
I■
A St. Kilda.
Síinkti L ild-.i er nyrzt af Mið-Hebrida eyjunum,
bér uni bil 150 milur vestur írá Skotlatwli, og vterö-
Ur namnast talin aimað en sker upp úr bafiuu. Hún
er 4 aö gizka 3 enskar milur á lengd og tveggja inílna
bieið. þegar seinast var tekið matmtal þar, vorn eyj-
arskeggjat 5>J talsins.
Við iitla vík á eyjtmni véstanverðri er eina þorpið
sent þar v.r til. Tvö bús eru þar, setn ögn bera aí hin-
um aö hæð og stærö, antvað er kirkjan og hitjt er
prr-sisvrtriö.
Ori kvöldtima sennt í október 18..., stóð ung
stulka cfsx á kletti mmttn til annarar hliðar við vík-
ina, og var þaðan hið öezta útsýni. Húu var ta-p-
lega 17 ára gömu), t-kki beinlíuis fríð sýmim, eu aug-
un voru gáfukg og andlrtið bar þ;ið mcö sér, aö Lún
murtdi v-erða •falleg.
Stúlka 'þessi var Veremka Gwelfan, kjörbaru séra
Ifavfðs Gwellan, prestsi-ns á St. Kilda. Nær þvi alla
ævi sina hafði hún dvulið 4 eyju þessítri, enda mutidi
4 SVIPURINN HKNNAR
hún ekki efrtir, að hún heföi verið annarstaðar, og
þekti engar aðrar mantwskjur, en þessa veðvtrbitnn
eyjarskesrgja.
Presturinn var íæddur í Wales, en kona bans á
Skotlandi. J>au voru batöi af góöum ættum og kutirvu
vel að umgangast hcldra fólk, enda þótt Jxvu hefðu
komið sér samau um, að velja sér Jjenrta eiuimanaJegu
verustaö.
Presthjóttin höfött voitt kjördóttur sirmi gott
annað, setn æöri nveutun tilheyrir, enda var hún tvám-
uppeldi, kent hcmvi hJjóöfci-raslátt, ýms tungumál og
fús, iðiu og gáfufi og ágætiega htndgóð.
En hvaö átti hún -að gera af sér í framtíðn>m ?
Að hún giftist uokkrum af ungmentwim eyjarinnar,
var chugsandi, og jafn óhugsandi, að hún visnsvöi )>ar
sem önnur rós. Efna úriausirin var því sú, að hún
flyrttist til fjölbygðari héraða.
J>essi stund v-ar nálægan, en prestshjónin áittu
von á. Örniii var farin að reyna afl vængja siuua og
tann ser óba-tt að fljága upp í loftið.
Aleöan Vtrt nika sitóð þarnu á þessum h*irttuh*ga
kletti og horföi út yfir hafið, námu augu benuar stað-
ar við fagurt erskt lystiskip, sera tók satnon seg) sín
0= varp vkki-iTvrr í víkurmynnwiu. SHk sjón var tnjög
sjaldg;vf twu þessar sloðir. Fáeinir sjóm*rtw» i bláum
stutttreyjum stóðn 4 þilfarmu samt'alandi, en fjórir
aðrir voru komnb oian í lttinu bát, ýttu frá skipi-nu
og réru til lards
Afl.ttr í þt-ssum litla bát 1 stóð eigandi skenrti-
duggutimvr, tr.r.rkgreifmn á Clynord. Utn kið og bann
’sit upp, varð honnm htiið á vrngu stúlkuna þör swn
úúr stóð á kiettbrúninni. Honum varð sjáaniega bilt
V'ið', Og hanr veifaði vasakjútnttm aðvarandi til
hc.tnav.
Gieðibrcs lél- á vörum meyjarinnar, þegar bún sá
þrt sa bendingu. og viökvæmntsgeisfi glampaði í aug-
tmi hennar. sem bvorttveggja hjálpaðist til að gera
5 SVIPURINN HKNNAR.
hana undurfagra ásýnduni. I/éttfætt og liðug eins og
getns.-., hoppaði hún stall af stall oSan klettiim.
Um le.'ð og 'báturimi kendi grunns, var Verenika
komtn ofan í rúnigóða steinhW'Iting, skamt fyrir ofait
flæðarmitliö
Hvelfing þ.sí i ieit út fvrrr að vera vildaraösetur
hcnnat, stciivgólfið var þakiö þurru þaugi, og inni 1
holimt, betu vortt t bergiö, láu nokkur bindi af ljóöa-
bokntn og skáldsögum, og auk J>ess vandaöur gitar.
þarna fanr. markgreifinin bana. J>i-gar bann ste 1
land, knUaöt harnt á hatva, en í staðinn fyrir svar,
b.irst að eyrm.-i hairs undurfagTtr hljóöfærasiáttur.
Með utlm-iddan faöminn gekk hann itwt i hvclii.ng-
una. ck hún hopaði 4 hæf mcð dálítiHi tilgerö, hljóp
svo ham hjá hcnum út úr hveifwigunni.
Vcrt'nika'’; sagöi fávarðurimt í ásakandi rótn,
"er þetta fagaaðarkveöjan, sotn ég fæ ? I>ú -ert eins
hrædd við mig og æðarfuglarnir, sem synda hér
tneölratti oyjtm-RÍ. Aldrei bafa varir þiuar aálgast
minar, og þó hefir þú viðnrken’t að þtt Nskir tmg”.
"þú máá't't ekki ávalt taka orö nngrar stulku
eins og þau eru töiuð”, sagði Veremka og reigði stg.
"Ég v>jit ekki, hvaö hefir komið yður ti! að koma
bingað i dag, )ávarðnr Oynord, ett fyrst þér eruð
kotni.tn, þá sknlttm við Ijúka vúð að k-sa ‘Margaret'.
VHJ.jjö þér sækja bókiiua, eða a ég að gera það?”
Lávaröuriut: varð alvarlegur á svip. Hann var
friður maður, með Ijóst hár, Ijós augu, kigkgt j-fir-
skegg, og yfir höfuð að öllu útHti sannur PJnigknding-
ur. Hantt var ttgugiogur á velli, hár og granmtr, og
þó stáhnagn : mjóu fitigrunum hans ; stundum kom
það' fyrir að augun Veiítruðu. Hann var hugaður
sem Ijón, og að öllu k*yti ágætur maðttr, með hreint
hugarfar. gott lundertii, og aldrti hafði ósatt orö far-
ið yfir varir hrus í augum Vereniku var hann sem
nieaí halfguö.
l*þiö frtúíkurnar eruð bver ann-ari likar”, sagöi
ti SVIPURINN HENNAR.
lávarðuritvn uigilcgur. "þó einhver ykkar værí afint'
upp á eyöimorkinni S-ahara, inyndi húu samt verða
tilg'erðarleg Dvöl mln hér er á enda, Verenika.
Velurinn ’iálgast með snjó sinn og storma, svo 6g .rr
ueyddui til að íara. A morgtin smr ‘Svlvia' stefil-
ittu í át'tina tdl beimilis tníns”.
Vertmka fölnaði og lett kviðafuHum augum á
þami scm tfe’aði
‘\ morgtin”, endurtók bún. "Svo fljótt, Roy,
Uoy, ég get tkki áttað mig á þeirri hugsun, að þú
ytirgefir St. Kilda nokkurntíma! A tnorgun! Nei,
W, þú ert að gera að gamni þintt. Swgðn að það
sé ckki alvnra þin, Roy!
'það hryggir þig J>á að ég fer?” sagðt íávarður-
inti tueo aktíö. "Jú, ég verð að fara Vereuika. Eg
vvt ' aó ral j;- skyJdur mínar gagnvart stöðu imnui,
vrautii og ættingjum, som ekki vita hvar óg hefi veTið
siö.istlrðiKi fjóra mánuöi. Jú, ég er ueyddur til að
fi'-ra, €u vg vil ekki fara einn. Ég er koimnn hing-.tð i'
dag til aö spyrja þig, hvort þtt vtljir fylgja mér —
fylgja ttxjr sejn kona mín ? Jrú ert tné-r kærart vWalt
auiuió' í heÍDunutn, Vereniika, ég vil ekki fara án þin
llanu gekk til hennar, en mi ftúði hún ekki, cins
og lianu var hræddur utn, að hrún myixii gera, nei,
hún koiu -.1 móti honum og fél! í faöm hans, f>g hann
þrýoti iyrsr.o kossinum á varir liennar.
•’Eg get i'kki mist þig, Roy", hvislaöi hún, "áu
•þin væri' nér Hfið einskis virði. Eftir Jjetta yndis-
rika sutnar. get ég ekki frfað af vetunmi hér. Kn —
bti átl auð og tign, «1 ég er fátæk, — htidurðu uð þú
vcrðir ekki leiður á tnér, tieldurðu að þú fyrirverðir
þig ekki min vegna, yfir minni látlausu framkomu,
miuni ótrgnu ætt? Hcldurðu að þú iðríst aldrei
þa.irar stumiar að taka mtg fyrir konn?”
"Astin gerir aíla jafna, Verenika. Ég vfl heldur
eiga þdg en öll auðæfi betmsins. Sanoeining wið þíg