Heimskringla - 20.12.1906, Blaðsíða 6

6
Wititttpeg, 20. des. 1906.
HEIMSKRINGÍ.A
gkt-ajfiir,
Eggjarn og fí.
Mjilg f'nlk'gir kassar moð stórum kj<U hníf, ffnffii og jftrnbríni f. Bozta
“Sheffiekl’' stftl, og að fflln leyti vol vandað
Kjdtskurðarhnífur, gafiall og bríni, (Carving set), í skrautgerð-
um kassa, með hornskafti ..............................
Einnig kassar með 2 kj<'>tskurðar hnffum í aðe'ns.
Kjðtskurðarhnífar og gafflar úr bezta “Sheffield” stftli ......... $ J[ .
f>g járn l>orðI>únnður af ymsum tegundurn.
Areiðanlegir “Rogers Sheffielfl” vasahnffar, met skelplðtn
sknfti. Fyrir hvort heldur konnr eða karla.
Skæri hðfurn vér til að snfða með og s*'rstaka tegund fyrir útsaum
Stórir vasahnffar frft 15e. og þar yfir.
Rakhuífar af góðri tegund.....................'....... $1 50 og $2
“(lillette’s Safety” rakhnffar ............................ .... $5
Sleðar
’Str'rkir dreugjn sloðar frá 35c. og þar yfir
“ stúlku sleðar..................... $1.35
(tóðar jóla-gjafir fyrir þau.
Skautur
Drengja “hockey” skautar 5(>c. og yfir.
Ágætir silfur plett skautar ....$1.50
Kvenninanna “Bttaver” skautar .... $175
L a m p a r ammmm
Gler lampar, ætlaðir til lestrar, frft 35« , og þar yfir. Komið og skoðið
vfirnrnar. 1 kkur er það velkomið þ<| ekkert sé keypt.
/ •«•
&&&»&& Husgoqtl
Miklar byrgðir af allskonar matreiðslu áhóldum og húsgðgnum. Bezta tegund
;if steintaui. (Euamelled Ware), með sem hegstu verði. Kúst.nr <>g bustar.
Þvotta yi'lar hófnm vér fyrir $5 00 og þar yfir. Smfðatól af óllum tegnnduui;
og beztu tegundir aðei ■»s.
W. JOHNSON,
JÁRXVÖUU8ALI
COR. SARCENT & FURBY AndspíonÍH Tjaldbúðinni

imwmxw
^--------------------

i
1
4
t
«
*
«
«
t
4
4
t
4
t
l
4
4
♦
4
♦
4
4
4
4
4
4
«
♦
t
4.
I
4
♦
♦
*
I
<9
4
4í
4
4ó
4
4
t
4>
4
t
«5
4
4
4t
4
t
1
GIMLl
s
Er staðurinn sem á sér mikla
framtíðar von, ftður en lnngt mn
lfðnr
Nú er komin j&rnbraut hingað
og nú fftnm vér allar nauðsynjar
vorar daglega í búð vora.
TTndirritaðan langar til að
tala, — með ffteinum o r ð u tn
aðeins. — við Gimli-búa
Ég er nýbúinu að pantíi
miklar byrgðir af ýmaum vór
nm, svo sem matvöru, fatnaði,
leirvóru og fleiru. Eiuaig hefi ég
góða vindla sern gacnan er- að
reykja. Hangikjfit, það bezto sem
v(>l er á, fæst hjft mér fyrir jólin.
Jólagjafirnar verða hér marg-
breyttar. Bamaguil og ýmsar
aðrar jólagjafir lianda bórnunum.
Komið með bórnin og skoðið liin
nýju og skrautlegu jólakfSrð sem
ög hefi að sýna yður — af /msum
tegundum. Þau verða seld fjarska
ódýrt. — frft 15c upp f $1.00.
Hentug gjóf fyrir börniu.
Svo þakka ég mfnum mórgu
við8kiftavinum allúðlega fyrir öll
liðin viðskifti. Og óska þeim, ft-
samt fillum vinum mfnum, gleði-
legrn jóla og hagsæls ný&re.
"V’irðin-garíylst.
€. 0. Cbomscn
Verzlar með all fiest. sem heimilið |>'arf.
Gimli
Man.
4 f#*viiVvf*vvvVi>ivvvvvvv'>vvTTvvvvvtt#Ý^####
:'£*y,!* ■ Vi
henir há nezf* hj6r sem
bú*n e» n'l 1 (yAUHcla.
Hhíííi er a 1' i*t£ min> úrt-
u» hMtiii f*ýiiiet.
Kf t<é» viljit' fn b»d serri
b« zc er o»f holi»8t þá
er þart bjor. Ætfci
nrS vcru h hvnrs m»uuH
heiuiili
Bezta Kjöt
og ódýrastn, sem til
er f bienum fa-st ætið
lijft niér. —
Nú hefi ég iiindælis
hangikjfit að bj<Wa
ykkur. —
C. ö. JOHNSON
Cor. Elliee <>g Laugside St.
Tel.: 2631.
Það borgar sig- að aug-
lýsa í Heiinskringlu.
7 SVIFURINN HKNNAR.
kiýnir allar óskir mtitar, <>g hún\skal einaig veröa
hlllnæg'ing óska þinna’’.
“En, Roy. hvaÖ immu .ettingjar þinir segja?”
“Ég á hvorki föður né móður", svaraði lávarð-
urinn, “og þar eö hinir aetbmgjar mínir spyrja mig
ekki rnn, ie. a( l«ir eági að gera, vö ég tkki beldur
krita ráða þeirra uni mfna hegöun. það er stjúp-
bréðir tninn og srtjúpsystir, sem mér trr ant um".
“J»ú heíir «kki tninst á þau fyr, Roy ’.
“Hetiégekki? pað 'er 'þá af því, að þegar ég
er hjá þcr, þá hugsa ég að eins um þig. Ég verð ■
því að biðj.> þij*. að íytrirjfeia mér 'þessa þögn, og ég
skal nú bæta úr I>ct»>h eftir bezta megni. — Faðir
ntioH dó ineóa'i wg var uaglittgur. Aðor cn ég fór á
hankólann ’ ar ég orfthm lávaTður Clynord. Móðir
mín, tiguleg og góð kona, setn þú án alls «fa hrfðir ,
lært að elska, ef LtVn væri lifamli nú, var ekkja í j
nokkur ár, *n gifti síg aitur tneðait ég var á báskól- j
aniirn. Seittif' maðurinn hennar var ofursti Gilbert j
Monk, vttgri sotiur aðalsmanns nokkurs, og fyrver- !
autl: heríoríngi i Austur-Indía hernum, maður, setn
hafði eiitkemtilegt v.dd yfir mórgnttn öðrum, og sem j
irtcð þessti v Ijaafli simu þvingaði móður mina til að
giftast scr, au fx-ss að nokkur ást ætti sér stað á |
milli ]>eirra. það var einkeniíilcg giftimg, sem ttter j
sidrci líkaði - !. Monk ofursti hafiði verið giiftur áð-
ut — í Aiistur-Ir.'díirtn — og át'ti tv<> h<>rn, son <>g
dóttur, setrt liatrn k<ntt tneð til Clvnord. Iftftogu ári ,
íftir að haitn giftist nióðtir ininni, dó hann. þar eð j
bamt atti engar oigtíir aðrar en •eftirlann sín, gat
hann citgan arf gefið bt'imum sínnm, og jxess vegna |
k-kk hann það loforð hjá tiióður tttinni, að lntn skykli '
• nuast þau. ' Að tæpu ári liðnu dó móðtr tníu lífea ; j
áðtir en húti <Ió fól hún mér á henditr að annast,
itjúpbcrn sín. og tufaði eg henni því, að Sylvía skyldi
ivalt eiga htinwji i Clyitord hóUintii ; ég skoða þau 1
8 SVII’URINN HlýNNAR í)
setn hróður og systur, og þau umgangast heimili
tnitt og e.gnir •ems og þau væru jafn rétthá og ég”.
‘Ilve gc’tnul eru stjúpsystkyn þín, Roy ?“
“Gilbert cr tvorm árum c-kiri on ég, 25 ára, og
Sylvia, það er bcnnar oafn, sem skipnð mitt ber, er i
22 ára. Gilberc hefir onga' lífisstóðu vaHð sér onn, og j
þarf því ntiiiuar hjálpar við. Hann mun vora að.
hugsa um, að ná í ríka giftingu. Sylvia gotur efa-í
laust valió sér ríkan iminn, og er því íramtíð þeirra
borgið. lýg hold þú munir kuuna við stjúpsystki-m j
min, •ernkutn Sylviu. pau munu vorða bissa, þogítr!
ég ke’ii mtð u-nga konu. A tnorgun vorðum við að i
lara — viltn koma moð mér, Veronifea ?"
“Kf foreldr.-ir ntinir fcyía það”, sv-araði hún.
“Við skidtii') þá strax fara hoim", sagði Roy.
'* 1 lýg er að oitis hræddur um, að fööur þínum þyki þú
of uug til að giftast".
Clytiord lávarð latigaði mjög til að vita vissu
sína í 'þtssu ctni. og þv-í fóru þau strax af stað.
Sólin var gengin til viðar og mvrkrið læddást í j
l.aegðum sínum upp ofitir kleittinum. Ljósberi kast- .
aði gcisluni sfnutn á sjóinn frá toppi sigltvtrésms áj,
skipiiiu.
A leiðirn til prewtssetrins tnsettn þau ntörgum
eyyarbúum, og töluöu sutnir þeirra nokkur spaugs-j
yrði utn fyigdaniiann Voremku, 011 hún gekk þögul. á-
hvggjufr.ll <>g blóðrjóð í fcinnaim við hHð hans.
Hii:> gekk upp steinriðið, opnaði útidyrnar, og
f«<r svo inn i daglegu stofiuua. Httsmunirnir þar inni ’
voru sjáanlqga gatnlir on vel hirfcir.
Séra C\v< Ila’i sat við skrifiborðið sitt, og var að ,
sentj.t óan^rskrá til vohnogandi safnaða á Skotlandi.
uni að styikja kirkju eyjarbúa. Kona hans sat í l
h egindasiól skamt írá, <>g var að lagfæra sunmidaga
kjólinn sinn.
l'rcsttirinu var meðahnaður að vesti, á se»tugs-|
aklri, yráhærðut og góðtnannfcgur, Koira hans var
SVIPURINN HKNNAR.
10
SVIPURINN HíýNNAR.
og gráhærð eit nofcfcuð yngri, svipurinn var mildur
og rólogur, og öll fiamkoma hcntvar bar vott utn
g>tt vippcldi.
þogar lávcrður Olynord og Verenifea komu inn,
stóðu hjónin ttpp og buðu lávarðimi volkominn mjög
alúðlega. Ko>- hafði dvaHð tvo inánuði á St. Kilda
þftta sumar, vtrið dagk-gur gestur á jirestsbeimiliuai
o ' unnið virtíinga’ þoirra og ást sér til banda.
“þetta vtröur að líkindann í seinasta sáttn, som ég
kei ’ hvr, ,að m'nsta fcosti þefcta ár", sagði lávarður-
ittti. “Vtrði loiði á morgun, þá sig’him við hoim”.
“Við söknum yðar, lávarður”, sagöi presrturinn
areinskilnjslega. "Kn þér sogið satrt, voturintt' og
s’tormamir som í n'ánd eru, gora 'yður nauðsynh'gt
að far.t (ifekttr hefir vt-rið ttiikil ánægja að dvöl yðar
bir, við mttoum ávalt minmast yðar með volvild, og
>kkar beztii hiillaóskir fiylgja yður”.
“Kg krefst meira eti þess, séra G\vellan’', sagði
R<>> og roðtiac-i “Kg er kontinn til að sogja yður,
að ég c-lska dóttur yðar, og til að biöja yður að
refa mér hau t fyrir konu”.
Hjónin litu A hann tindrandi.
“•% var ekki við þessu búinn”, sagði presturinii.
“Við Höfuiíi V'diö blind, konan mín og <ég. Við höf-
mn til jx-ssa 'úlitift Vert tiiku vora barn, ondít er hún
að oins rúnmi 16 ára. Hvernig stendur á því, að
þér, jafin ættstór, auðtigur og láklogur til góðrar fram
tíðar, sktili viljtc gjftast svo langt náður fyrir yður ?
Vci. góði. ungi vinur mántt, þér gleytttið bráðlega
þ. ssari u-Skuást ti! barnsins okk.tr. og |>ttð er Hka
be/.- :ið svo vt rði".
“.Mism.murinri á lífsstöðu cr <>f mikill, til að gvta
inyndað \ araiáega gæiu”, sagði frú Owellan.
‘j>: ssi misnumur er að eitts uppgierð", sagði lá-
virðurinr. ’Að þvi er fogiirð t/g fritinkoinji snertir,
stendur Vcrenika ekki á baki neitnim enskum aðals-
j kvnnuiu. Hi :: er tignartney! J>css utan eruGwell
arnir af góðutu og gömlunt aefctum”.
“Að sónuu, lávurðttr tnmn", sagði presturinn,
“°g V ercnika cr okkur tins kær og hún væri okkar
eigift baru, eu lmn er engin Gwellau. Hefir Lún ekkí
sagt yftur það ? Húu váll ináske ekki trúa því sjáli
Að því et vtK-rtir betmar ytri og iimri hæfifcika, þá tn
hún fullboðin hverjum prm.s. Jýn enda þótt að þér,
sökurn ástar yðar, t-kki takið tilht t-H dmtmu þetrr-
;u, seni h\ ilir yfir fæðingu bennar og ætt, þá trninu
ættingjar y ðar verða á amtaTi skoðun, og sá titdi
mun kotita, t.ft -þér iðrist þewsa fljótræðis, Jjegnr fyrsti
ástnrWossitn fcr ögu að rétía”.
þýr þekfeið mtg ekki, hr. prestair”, sagði lávarð-
tiriiin ákafur “Mín á-st er ekki augnabhks tiifcnn-
ing, ég elska Vertniku af öllu hjarta, og hver setn
stað.v Itennur *r, þá er hún sérhverri tign santboðin.
výatneining liennar við tttiig lyftir benni ekfei fieti ha-rra
1 inannvirðingastigatiami heldoir en hún er nú, og þess
vegn.i endurnýja ég beiðni mína unt hönd honnar”.
Presturinn hikaði við að svara og horfði spyrj-
andi til konu sinnar.
Af h-inum innileg® áikafia, sein lýsti sér i orðurn
j lávarðarins, og föla fiitbum og tárvotu augunum, sem
I hann ;á i „nclliti Vereniku, var hann i efa liverju
j scara sk\ id'.
“l/tv irftur minn", sagði hann alvarfegur. “þetta
| er meiri freisting. en ég fæ staöist. Stundaiglas mitt
! er þegar ir.riinnift ; þtsgar kona mín befir lokað ati^-
| tim inínuui, gæti hún auðvitað farift til ættingja okk-
l '<r á f- kotlanil:, en þuir • ‘c-ru allir íátækir ög goetu
nautiiasí alið <>nn fyrir Veretuiku litiu. Hún j>ekkir
heimtnr. lítið. blcs.sað barnið — og hvað ætfci svo að
• v rft'.i al Itetim ? Hér á eyjumii getur hún ekki verið.
j Mér væri því satt að segja ánægja í því, að vita
I haim giffu góftum mamni, að sjá hana’ sem árnegða