Heimskringla - 29.08.1907, Blaðsíða 3

HEIiHSKRTWnEA
iWimi'ipeg, 29. ájíi'tst 1907.
á laiui, konni þmjjmenniirnir
(lönsku ti])p á ba;jarbrílggjuna. þar
tóku alþiii'jjistrwíiiu á rnóti þeim,
fylgdu þeini til gistingar á hótel-
iimmi “Reykjavík” og “Island”.
Kii' söugilokkurinn sami og áöur
söng dönsk ættjaröarljóS, er þeir
geitgtt it])]> bryggjuna. Alþíngis-
íuenniruir liöföu búið ríkisþdng-
ínönnunum dögurö á gistihusun-
um, er þeir komti þar.
Eyrirhugaöar há'tíöa viötökur í
Alþingislfcisiiiu fórtt vel fram. þær
by,rjiiðu ])ar kl. 2. Borðum og stól
11111 hafði veriö búrtrýmt úr þing-
sal neðri dieildar og ræðustóll ver-
ið settur á viustri l.önd, er inn er
gtetiigiö, eu þar gegnt reist ofurlítið
lnásæti handa konungi, itinan við
dyrU'íir út á loítsvaliriiar. Kn söng
sveit karla og kvenna var upþi á
ál i*e y ren dapö ll u 111 deildarinnar. —
Jjestrarsalurinti, þ'ingSalur eíri d.
og forseta herbergi og ráðgjafa
.vortt alskipuð ák'eyriendtim, körl-
itnf og komnii af lieldra fólki bœj-
•at'ins. Að alloknuin fyrra hluta
kvæðallokks þess, er sunginti var,
og ort halði þorsteittn G.slason,
€11 tívieitibjö'rn tíveiitbjörtisson tón-
skáld í lídinborg JtaÍðd samið lög
viið, 1— steig ráðgjafi í stól og
ilmt-ti vel og skörulega á dönsku
jiráli fiaguaðarræöti til konungS.
Að hetttLÍ lokinni stóð konungur
iitpp, og þakkaði sujöllum orö.ia'.,
fögruin og lijartnænium, lnntt
rrtiikla v’iðtökufagnað, er hann
kvað ltafa tekið stórum frattt þvi.
sienu liaiun lieföi frekast búist við,
og mundi sér þessi stund a’drei tir
Jtuiiiu.i liða. Mintist liattn og kotrtt
iöðtir síns til íslaitds fyrir þriðj-
utrgi aldar síöan, og bar tslending-
;«in kveðju frá drotniugu og öðrtt
fólki siitu. Kvað sig sælan telja,
€Í sér tækist að l'eggja friðarbrú
inilli siinta trúlymlu ísknidinga og
dönsktt þjóðarinnar. Mitntist milli-
latrda uefudarinnar, er hann kvaðst
haia skipað þá samdægurs, og
iirnaði landi og lýð allra Ineilla. —
þá flutti söugsveitin siðari hluta
fiagmiðarljóðauna. tíóló söttgva i
iþieim ljóöttm suugu frk. Elín Matt-
•Ii'íasdóttir og Geir próíastur tíæ-
mundsson.
J\ðttr slitiið var þessari satn-
komtt gieklc komutgur út á vegg-
svalir ívlþ'iiigishússins og ávarpaði
'örfáittm orðtt mann'grétia þann
Ititiii mikla, er þar hafði samian
saifnitist niðri á strætrnu og um
Austurvöll. Kagnaðaróp kváðu við
frá fijöldanutn bæði fyrir og eftir.
Á iniiðafni hófst veizla sti, er
stjórn og þittg haföi f'yrirbúiö kon-
tttigi, rikislþingmöirniinuin og lleir-
trm, í Itiitni íiýju ófullgerðu viðbót
við barwaskólatrn. það er skáli
trllmikill, 100 fieta langur og 30
fie<ta. breiðttr og ' yfir 20 feta hár.
Hanu V'ttr tjaldaðtir litmyndum á
vieiggjtrm og innviðir vaföir bl.i t-
trm, ratrðtiin, Lvítum og bláatn.
tíæti voru Jnar búin 250 boðsgest-
utn, og urðu fullskipuð, eða þvi
sem næst. þtir voru, auk hinnia út-
leti'dit giesta og þinigmianna, flest-
tvllir lreldri menn bæjarfns, ásamt
mörgurn tiðkomandi viðsviegar að
tif landinti. Komtnigtir sat fyrir
miðjutn lanigvegg hintvm syðri, og
liiö næsta honum stórmennii hið .
Ledzta á tvær Lendur. Inn frú að-
U'lborðinu voru 12 borð minni ttm
þvieran skálann. Kon'uttigur flutti
yfir borðum ræðu þá fyirir máuni
íslands, sem annarstaðax er biirt í
þ.essu blaði. Fyrir öörum minntim
Iti'ælttt forsetar AlþittfJiSj forseti
Fólksþingsins og J. C. Christensen
yftrrtiðgjíifi. Á undan þeirri ræðu
var suiígdð danskt kvæði, nafn-
laust, um ísland. Söngsvieit herra
tíigfúsar lCinarssonar flutti yfir
borðttm Látiðíirljóð e.ftir séra
Matthías. Kftir að staðið var upp
frú boröum kl. 9.30, höföust gest-
irnir við í bekkjarstofum skólans
og drttkku kaffi og skemtu sér
fram undir miðnæbti. þar stóð og
konungur við um liríð og talaöi
v'ið boðsgestina.
Næsta dag hafði koiiungur nokk-
ttrti gesti í boði sinu að dögurði í
skólautiin. Htiiin skoðaði áður
spítalana í I.attgatiiesi 'og ét Kleppi.
Að kveldi þess dags, var hann í
li'ei'iniboði ráðgjafaus, en alþitngis-
mieiin Iréldtt ríkisþings íiiöntntin
vei/lu í liévtel ‘‘R.eykjavík”.,
Orð er gert tt ljúftneiisku kon-
tmgs við hvern ínaun. títundu eft-
ir tvð hauii var kominit í giistiiigar-
stitið siiin í skóliiiutm, lagði liatiu
ttf sér skrautklæði sín og t’ignur-
nnerki, brá sér í viðhafnarlausau
hversdags búuing og gekk inn
stræti bœjarins og þektti Itanit þá
fittiir. Haim talaði hlýlegu við þá
er á* vegi hans urðti, jafltt æðri
sem lægrt, og tók í Jiönd þeirra.
I/aiHÍ-fieröaJag konuitgs og ríkis-
þiíngsmanna liófst 1. ágúst. 1
Milli-landa liefndiii er skipnð 20
möitmtm, 13 dötiskmn og 7 íslen/.k-
um. Skulu þeir koma sér saman
ntn stjórivarstöðu Íslands í öllv
hinti dtinskti riki, og eiiga að setnja
frmnvarp til laga ttm það, er
leggja megi fyrir ríkisþitig Dana
og Alþing á iiæ'sta sttinri.
Sorglegt slys.
það sorglega slvs vildi til aö
bei'inili tíveins lCirikssonar, þann
11. ]). m., að dóttir hans Auna, 3
ára gömu;, varð fyrir skoti étr
byssu, sem níu ára gamull dreitg-
ur (sonur nábtia hans) þretf í
liarnaskap, án þess að athuga eða
ha.fa vdt á, að byssatt var hlaðiti.
tíkoitið kom í höfuð sttilkunnar og
dó hún satnstiindis. títúikan var
sérlega efnilegt og viðfeldið lnarn.
Hún var nýgengin inn í húsið frá
föður sínum til að fú sér te mieð
öðrum börnum, þcgar slysið vildi
til.
það 'er bægra að ímynda sér en
lýsa tneð orðttm trega foreidranna
yflr }>essu hörmulega tilfelfi, sérí-
lagi móðuriuuar, sem ekki var
Jveitua þá í bili, en kom beim Yz
stundu seittna að barni sinti liáftnu,
setn hún hafði skilið við fyrir
skö'tnmu í fullu æskufjöri, hvers
varir hún hafði þá í lifanda lííi
þrýst hinum síðsta kvieðju-kossi.
þá má -nærri geta nm hrygð og
angist föður drengsin'S, því svo
sárt, sem það er, að sjá á bak ást
vinum sínmn og aettingijum, þá
virðist það að öllu sárara, þegar
manns ástvinir eða ættingjar gefa
tilefni til sorgar og dauða, og það
í garð vina.
Nýlenduhii'ar samhryggjast af
hjarta þessmn sorgmæddu familí-
um.
títúlkan var jarðsungin þ. 14. þ.
m. af séra JC. Vigfússyni í grafireit
Kristnies safnaðar.
John Janusson.
í sambandi við ofanritað votta
ég hé.r með öllum, sem tóku þátt
í jarðarför míns ástkæra barns,
mitt innilúgasta þakklæti, og sérí-
lagi Skúla Johnsynii og þeim hjón-
um Mr. og Mrs. B. Jasonson, se^n
aldnei þreyitast, að rétta hjálpar-
hönd þeim sem bágt eiga. Gttð
bfessi þ.at 1 og þeirra hag!
Sveinn K/iríksson.
Kjartaii ÖgniiiiHlmn.
HANN VAR FŒDDUR 21, JtJNÍ, 1875. á HrafnkelsstftÖum 1 Hrnnamannahreppi i Xrnessýsln. Foreldrar
hans eru þau Ögmundur Öífmnndssou og I>orbjörg Gísladóttir, ÖgmundssÖD, dó i Winnipeg. Mejj
þeim fluttist hanun til Canada 1888. — í apríl 1903 fór hann fré foreldrum sinum. sem þé bjugfru ó
Grand Point, skamt fré Wicuiipe.ff, og vestur é Kyrrahafsströnd. — í>aÖ sama sumar fluttist hann norður
f 'gulllandiO Nome í Alaska. til þess að reyna hamingjuna í némunum þar. — 24 marz 1904 varö hann
úti þar í grendinni — Haföi hann veHö é ferö með skozkum manni, félaga sinum, 1 gullskoðunarerind-
um,ogfariö aö heiman 2.3. marz og legiö úti um DÓttina. — Bleytuhrfö var svo mikil aö þeir viltust
og héldu þannig éfram matarlausir, votir og kaldir. — Eftir raikla hrakninga uppgafst Kjartan, svo hann
treystist eigi aö fylgja félaga sínum eftir, og sé þé félagi hans þann kost einan, aö reyna aö halda einn éfram
til aö bjargíf líff sínu og Kjartans, ef aö hann kynni aö komast nógu fljött til mannabygöa, og eftir 16 kl.stundir
komst hanri til Nome. þé uter dauöa en lífi. —
I>eir félagar höföu verið á skíöum, og þegar lík Kjartans fanst var svo aö sjé, sem hann heföi hulgiö
éfram af skíöunum og d£iö mjög fljótt. - JarÖarför hans fór fram annan í péskum, (4. april ), aö viöstöddu
miklu fjölmenni. —
Hön byr ekki’ í málskrftði’ hin sára sorg,
er sviðanum þyngsta veldur.
Hún kallar ei út um hin opnu torg,
né auglýsir bænirnar heldur.
Nei, duld er hún geymd hin sára sorg,
er sviðanum þyngsta veldur. ■
í móðurhjartanu’ er opin und,
þar ástinni stöðugt blæðir.
Hún syrgjandi þráir enn sonarins fund,
það sár ekki tfminn græðir.
— I leyndmn er gtátin hin liðna stund,
sem lftið og dauðinn hæðir.
()g mér iinst að dauðinn sé daprari þá,
er drengirnir íslenzku falla,
svo langt — svo langt sínu landi frá,
að leiðirnar eygjast varla,
og vita þá hjálplausa hlusta á
er helklukkur dauðans gjalla.
Og mér tinst, þótt alstaðar moldin sé góð,
sé mætast að hvfla sig heima,
þvl þar búa æskunnar elskuðu ljóð,
sem indælast veiður að dreyma.
Og þar er vort óðal og eigin þjóð,
sem á vora sál að geyma.
Vér synina höfum svo marga mist,
sem móðirlít grátið hefur,
er einmana hafa þeir útlönd gist
og unga þá moldin vefur.
Og á oss hún kallar úr vorri vist
unz valurinn allur sefur.
<9
&
Hann hugglaður mælti við hinstu sýn
er horfði’ hann á móður kæra :
“ ECg koma skal aftur mamma mfn
og mildan þér kossinn færa ”.
Og viðkvæm hún beið hans vonin þfn
sem vorrósin dagsins skæra,
En aðra leið fór hann af fjarri strönd
en faðm þinn f, aldna móðir.
Hann fékk ekki’ að þrýsta föðurhönd
né linna’ ykkur systur og bróðir.
Frá þrautum hann hélt á hin þöglu lönd,
en þangað ei rötum vér slóðir.
Þvf rfkir í brjóstinu sorgin sár
er sonur og bróðir er liðinn.
Og minningin vakir með votar brár
við vonanna læstu^hliðin. —
En það eru líka hin þungu tár,
sem þögulan veita friðinn.
Og þegar vér skoðum vor æfiár,
og aðgætum Ijósin sem brenna,
vér finnum að það eru' hin svíðandi sár,
sem sannleik og vizku kenná,
en glaumsins hlutur er gengin smár
þá gleðinnar dagar renna.
Og mitt í sorginni sælan skfnv 0
sem sólin frá myrkum skýjum,
því eilífa réttlætið aldrei dvfn
þótt eigi vér dauðann flýjum.
Og dygðar og göfginnar sömu sýn
vér sjáum í myndnm nýjnm.
Og sonarins góða þið sjáið mynd
í sólstöfum harms og gleði.
I kærleikans eilífu ástarlind
— í útsprungnu rósabeði.
Frá Syrgisdölum á Sigurtind
hún svffur f ykkar geði.
Þorsteinn Þ. Þorsteinsson.
2'Iloiiiinion Bank
NOTRE DAME Ave. RRANCH Cor. Nena St.
Vér seljurn peningaávísanir bor(?-
anlegar á íslandi og öðrumlönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
SPARISJÓDS-DEILDIN
teknr $1.00 innlHft og yfir og gefnr hæztu
gildaodi vexti. sem leggjast viö inn-
stieöuféö 4 siiraum ó éri, ‘í0.
júnl. .30. sept. 81. desembr
ok 81. march.
MARYLAND STABLES
Hestar til leigu. Gripir teknir til fóöurs.
Ef þú þarfnast einhverrar keyrslu, þé mun-
iöaövérgefum sérstakan gaum aö “BAG-
GAGE og EXPRESS’* keyrslu. Telefón 5207.
<*. YlcKeag, eigandi
707 Marylaud St., and spænis Wellington.
MARKET H0TEL
146 PKINCESS ST.
P. O’CONNELL, eígandi, WINNIPEQ
Beztu tecundir af vínföngum og vindl
um, aðhíynning góð húsið endurbætt
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
FRANK DELUCA
sem heflr búö aö 589 Notre Dame hefir
nú opnaö nýja búö aö 714 Maryland
St. Hann verzlar meö allskonar aldini
og sætindi, tóbak og vindla. Heitt teog
kaflö fæst ó öllum t.ímum.
♦
♦ ____________________________
4* sem hefir búö aö 589 Notre Dame hefir +
♦
♦
♦
♦
♦
Giftingaleyfisbrjef
selur Kr. Ásg. Benediktsson,
477 Beverley St. Winnipeg.
Vér bjóðum yður á
Sis:fús Pálsson
EXPRESSMAÐUR
Alskonar flutningr fluttur hvort sem
vera skal um borgina.
Heimili, 488 Toronto St.
TEL. © v e o
Woodbine Hotel
Stærsta Billiard Hall 1 Norövesturlandinn
Tln Pool-borö.—Alskonar vlnog vindlar.
Lennon á Hebb,
Elgendur.
JÓN E. HOLM, 770 Simccre st.,
stníöar og yerir við gttJl og silfur-
mtrni, bæöi fljótt, ódýrt ag viel.
T.L.
Heitir sé vindii] sem aiiir -oykjg. 4tHversvegna7’\
af því hann er þaö besta sem menu geta reykt.
íslendingarl munið eftir aÖ biöja nm fim
(UNION MADE)
Western Cigar Facúnrj
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg
Það borgar sig að aug-
lýsa í HeimskrÍDsH-
Bak viö Pósthúsiö
Þar fæst góður bjór, stærstu
glös f borginni. Beztu vfn og
eingðngu beztu tegund af
vindlum.
Shea’s og Drewry’s “ Lager ”
ætíð á krana Húsið er und-
ir nýrri stj.órn. Vér borgum
peninga fyrir banka-ávísauir
‘cohtraetara’ og verkamanna.
Chas. Angle, ráðsm.
Wimiiptg Selkirk í Lke \V‘ptg Ry.
LESTAGANGUR:—
Fer fré : elkirk — kl. 7:45 og ll:45f. h.,
og 4:15 e. h. Kemur til WT>©fí — Wl. 8:50
f. h. og 12:50 og 5:20 e. h. Fer f ré W’peg
— kl. 9:15 f. h. bg 1: 350 og 5:45e. h. Kem-
ur til Selkirk - kl. 10:20 f. bM 2:85 og
6:50 eitir hédegi.
Vórur teknar meö vögnuuum aöeius
é méuudögum oc föstudögum.

Eeáwaoi Lapr
nEitra Portðr
Heitir 8ft oezt: Ljúr sntn
bá'n er tíi i Cai adn.
Hantt er a'cer eins ;óð-
ur o»: bnmi sýnist.
Ef t>ér vtljið fa pað sem
bezt er ok hoflast þá
er það þess: bjor Ætt.i
að veia a hvers tnanns
heiuiili.
EDWARD l. DREWRY, Maw!“íaTumHrter
'300 tíÖGTJSAFN HEIMSKRINGLU
lyrirlronnilagj’nii, til þess aft' gleyma sorgtnn símtm,
en honnm giCáJt það ’illa, þaw vortt rótgrónari an svo
<að þœr hyrfi strax.
Hér um biJ sc-x dögttm síðar en Bisset fór, íckk
Moiik bréf Irá Flack, sem sagfti honttm, aft Verettika
væri faitgi hjá frú Kraul og hsimitaði óaflátankga
(relst sitt.
Gillrert tafði nú ekki lengtir, hann var hræddttr
ttm, aft Bisset findi hana á ttndan sér, fór því tafar-
lausf til Liiuidúna, og fékk sér náttstað á gistihúsi,
þat sern er.ginn þek'ti hann. Hann skriifaði falskt
nafn í gestaskrána, og K-t raka af sér aJt skeggiið,
íteitta á efi i vörinni.
Jregar hantl leit i spegiilinn, stundi hann. Hann
va.r að sönnti torkenn'i'liegnr, en andlitsdrættirniir bárn
vovt nnt hið sanna eftli hans, siem sk/egg'ið haf&i áðttr
hulið. ílræsnin og síiig'irntn blöstu við sjómtm ann-
■ara á attd-liti h;uts.
Hann hátl ttl strax, jen hugsunin ttm ókomna tím-
ann og hvað hann mttndi gteyma í skauti síntt, tafði
fyr.ir lvonttt 1 uð gieta sofnað fyr en langt var ]»6ið af
nóttu.
•Morgunimf •eiftir lét haivn færa sér morgundrykk-
invt og trtorgitnv'erðinn npp i herbergi sitt, og um
þaft Jeyti, f.tm kf. var 9, fékk hann sér vagn og ók
til heionilis frti Kraul
Ntðri í anddyrintt hitti hann þernu, siem -ýjsafti
lionum til herbergja frúarinnar, og þegar hann barði
•að dyrum, opnaði Flack, eti hvorki hann eða frú
JCraul þektu hann.
Bros Ji k nm stóra miinnmn á Gilbert um leið og
hatm sagði :
‘•‘þift }:ekkjft' mig þá ekki! ”
Rödtldna þektu þau strax, og störSu nú með cnn
aneiri utidruu á hann. Loks sagði Flack :
tíYIPURINN HENNAR 301
“F.r nokkuð að, Jwrra ? Er lögreglan að elta
yður?"
“Nei,” sagf'i Gilber.t, "mér hugsaðdst að eins að
Dta raka af mét skieggið, em að Jögreglan elt'i mig,
keituir ekki til nokkura mála”.
“Nei, auftvitað ekki”, sagði Flack, “en breyting'-
tn a utliti j ðar er svo mikil, að mér var ómögulegt
að þekkj.L yður nema á röddinni. það lítur eáns út
og þér séuð duJkJæddur.”
“Alveg rett”, sagfti frú Kraul, og gægðist út til
aft vita, hvort liún sæi lögriegluþjón. “það er skaði
að rnissa íallegt skegg, þegar það þekur jafn ógeðs-
lega audJitsdrætti", hugsaði hún með sér.
“Hvað r.erir ungfru Gwyn?” spurði Gilbert.
“Hun er rc-ift af því, að farið er með hana sem
fatiga”, sagðt frú Kraul. "Hún helir oft kallað á
hjálp, <m cngintl hefir heyrt það, því húsið er tnann-
laust allan c'.iigtnn, og á kveldin gef ég h'enni svefnlyf,
svo við petuin sofið'. Húsmóftirin er vinkona mín
og ættingi, °g úS nc’* Jofað henni 5 pundum, þegar
J.úslióndi minn — þanti'ig kalla ég yður — kemmr til
að sækji' þesst. óþægtt systur sina. Frænka min
heldur, að ungírú Gwyn hafi strokið að beiman til
að veifta kikkona, og álítur rétt að geyrna hana sem
fanga, þangað ti! hún er flutt heim”.
“Hvernig fórst þú að fimra hana, Flack?” spttrði
Gilljert.
Flack sagði nú greitiikga frá öllum atvikum.
“Fg vterð að tala vift' ltana ttndir eins”, sagði
Gilbert, þegar Flack þagnaði. "Frú Kraul, þcr
verðið t kveld aft fara með hana til St. Maur. tíjálf-
ur giet 'cg ckki komið þangað fyr en eftir nokkra
daga. þér verðið að gæta henttar eiins vel og hún
væri' mikilhæíur ríkisfangi”.
Ftú Kr..ul hueigði sig.
Loftð tnér nu að komast inn til henrtar, röa, látið
302 tíÖGTJSAFN HKIMSKRINGLU
þtð haná koma bingað, og farið þið inn á meðan.
fíg vil tala € iö hana vitnalaust”.
Frú Krattl gekk nú inm til Verenikm og Flack með
ltenni, en Verenika fór út í framherbergið.
Frú Krarl lokaði httrðinni á eftir Jtenni, svo Ver-
enika var ttú einsömul lijá tlilbe.rt. J>au stóðu
stundarkorn þegjandi hvort gag-nvart öðru.
Vicrenika var föl og mögttr, e-tt hún var rókg og
með lákveftmnn svip. Hún var ekki fteimin eða
Jtrædd stúlka, heldur djörf og eðallynd kona.
“Fyist þekti hún' ekki Gilbert, og þegar hún kit
á þcssa Ijótti andlitsdrætti með grirmlarlegu hrtikk-
urnar um munninn, fölnaði hún emn meir, og eðlis-
ávísau hennar varaði hana við þessunt manni, sem
náttúran haíði svo greinilega sýnt imjra eðlið á and-
litinu. ICn þegar hún aðgætti hann betur, sá mó-
ranði híirundslitinn, litlti, dökktt augun og hrokkna
hárið, þá hopaöi hún undan af ttndrun og ótta.
“þekkir þú m!ig ekki kngttr, Verenika?” spurði
Giltrert, giekk til hennar og rétti fram hendina.
“Krt það þú — þú Gilbert ?”
“Víst er þaft ég, en hvers vegna hoparðu undan ?
Hvafta oguriegur viðbjóðttr er í augnm þínttm ?
Hamingjan göða, befði ég vitað, að ást þin var bttnd-
in við skeggið, þá væri það kyrt enn”.
"Httgsaðtt ekki ilt um mig”, sagði Verenika.
“þú erl svo umbreyttur, að ég gat ekki þekt þig.
Fyrirgefðtt, ef ég Irefi sært þig, cg get ekki lýst því,
hvc glöð ég cr að' s já þig".
“þrátt fvrir það, að þú hefir strokið frá mér”,
sagði Gilbt-rt.
“Eg yfirgaf þig leynilega af því, að ég óttaðist
að þú mnndir ekki af frjálsum vilja skppa mér”,
svaraði 'Vc'rtnika. “ “Rg var þér e'inlæglega vinveitt,
góði Gilbcrt, en ég vildi ekki vera háð þér. það er
ekki rétt, að þú, se«n ert Eátækur maður, skulir eyða
SVIPURINN HFNNAR 30.3
efnum þtntttn fyrir mig, þegar ég get ttnniið fyrir mér
Sílálf".
“Eu .ég er viljugur til aft aðstoða þig, Verenika.
þú ert tnér ekki til byrði, heldttr til ánægjtt”.
“Kn það er byrfti íyrir mig, að vita mig vera
konttta tt'pp a 'þina rnáð. Kg get ekki alla æfina verift
þér li! byrfti, og vil því viuna fyrir mér. Kg vildi
þu gætir séð þetta trá sömu hlið og ég”.
“þaft get ég aldrei, Verenika, úform þitt er ó-
framkvæmanlegt Kg elska þig og vil gifitast þér —
strax i dag — og íara svo eiitt hvað til útlanda, til
Austnrríkis t. d.. og —”
“N'ti, Gilbert! Getnröu ekki skilift mig ? Kg
gfct ekki gifr.t þér, minstii ekki oftar á það”.
Gilbert sá, að nú var engin von fyrir sig, en
bjóst við Jxtri byr, þegar Clynord væri g'iftur, og á-
kvað aft bíft.i þess tíma.
“Fyrirgefðu mér, Verenika, hafi ég verift of ákaf-
ur, fvnrgefðu mér viegn^ ástarinnar, sem ég ber í
bi jósti til þítt. Kg er einmana í heiminum eins og
þú, og þrái manneskjtt, setn ég má reiða mig á, og
sem ég má st.rita og starfa fyrir. Fg skal ekki oft-
ar auka ]<r leiftindi'. Kg bið þig að búa þig undir
að fara til St. Maur tneö frú Krattl og Flack í
kveld”.
“Omögulegt. Til St. Maur fer ég aldrei, og:
síst mcð frú Kraul og Flack, hún hefir haldið mér if
/attgelsi heihr viktt, svo ég hata hana, og Flack er aði
eins niðingslegt þrælmenni. Fyrst þú ert konrinn*
Oilhert, hift ég þig að fylgja tnér út og finna hætilega.
stöftu hartda tr.ér”.
“Kg get ekk: gert annað fyrir þig, en útvega þér
heimili á tít. Mattr”.
“J>á verð ég nft hjálpa mér sjálf. Viltu ekkf
segja fru Kraul, aft aÆhteiwia mér hattánn mann og,
ferftatösknna ?”
■f - . .