Heimskringla - 29.08.1907, Blaðsíða 3

Heimskringla - 29.08.1907, Blaðsíða 3
HEIiHSKRTWnEA iWimi'ipeg, 29. ájíi'tst 1907. á laiui, konni þmjjmenniirnir (lönsku ti])p á ba;jarbrílggjuna. þar tóku alþiii'jjistrwíiiu á rnóti þeim, fylgdu þeini til gistingar á hótel- iimmi “Reykjavík” og “Island”. Kii' söugilokkurinn sami og áöur söng dönsk ættjaröarljóS, er þeir geitgtt it])]> bryggjuna. Alþíngis- íuenniruir liöföu búið ríkisþdng- ínönnunum dögurö á gistihusun- um, er þeir komti þar. Eyrirhugaöar há'tíöa viötökur í Alþingislfcisiiiu fórtt vel fram. þær by,rjiiðu ])ar kl. 2. Borðum og stól 11111 hafði veriö búrtrýmt úr þing- sal neðri dieildar og ræðustóll ver- ið settur á viustri l.önd, er inn er gtetiigiö, eu þar gegnt reist ofurlítið lnásæti handa konungi, itinan við dyrU'íir út á loítsvaliriiar. Kn söng sveit karla og kvenna var upþi á ál i*e y ren dapö ll u 111 deildarinnar. — Jjestrarsalurinti, þ'ingSalur eíri d. og forseta herbergi og ráðgjafa .vortt alskipuð ák'eyriendtim, körl- itnf og komnii af lieldra fólki bœj- •at'ins. Að alloknuin fyrra hluta kvæðallokks þess, er sunginti var, og ort halði þorsteittn G.slason, €11 tívieitibjö'rn tíveiitbjörtisson tón- skáld í lídinborg JtaÍðd samið lög viið, 1— steig ráðgjafi í stól og ilmt-ti vel og skörulega á dönsku jiráli fiaguaðarræöti til konungS. Að hetttLÍ lokinni stóð konungur iitpp, og þakkaði sujöllum orö.ia'., fögruin og lijartnænium, lnntt rrtiikla v’iðtökufagnað, er hann kvað ltafa tekið stórum frattt þvi. sienu liaiun lieföi frekast búist við, og mundi sér þessi stund a’drei tir Jtuiiiu.i liða. Mintist liattn og kotrtt iöðtir síns til íslaitds fyrir þriðj- utrgi aldar síöan, og bar tslending- ;«in kveðju frá drotniugu og öðrtt fólki siitu. Kvað sig sælan telja, €Í sér tækist að l'eggja friðarbrú inilli siinta trúlymlu ísknidinga og dönsktt þjóðarinnar. Mitntist milli- latrda uefudarinnar, er hann kvaðst haia skipað þá samdægurs, og iirnaði landi og lýð allra Ineilla. — þá flutti söugsveitin siðari hluta fiagmiðarljóðauna. tíóló söttgva i iþieim ljóöttm suugu frk. Elín Matt- •Ii'íasdóttir og Geir próíastur tíæ- mundsson. J\ðttr slitiið var þessari satn- komtt gieklc komutgur út á vegg- svalir ívlþ'iiigishússins og ávarpaði 'örfáittm orðtt mann'grétia þann Ititiii mikla, er þar hafði samian saifnitist niðri á strætrnu og um Austurvöll. Kagnaðaróp kváðu við frá fijöldanutn bæði fyrir og eftir. Á iniiðafni hófst veizla sti, er stjórn og þittg haföi f'yrirbúiö kon- tttigi, rikislþingmöirniinuin og lleir- trm, í Itiitni íiýju ófullgerðu viðbót við barwaskólatrn. það er skáli trllmikill, 100 fieta langur og 30 fie<ta. breiðttr og ' yfir 20 feta hár. Hanu V'ttr tjaldaðtir litmyndum á vieiggjtrm og innviðir vaföir bl.i t- trm, ratrðtiin, Lvítum og bláatn. tíæti voru Jnar búin 250 boðsgest- utn, og urðu fullskipuð, eða þvi sem næst. þtir voru, auk hinnia út- leti'dit giesta og þinigmianna, flest- tvllir lreldri menn bæjarfns, ásamt mörgurn tiðkomandi viðsviegar að tif landinti. Komtnigtir sat fyrir miðjutn lanigvegg hintvm syðri, og liiö næsta honum stórmennii hið . Ledzta á tvær Lendur. Inn frú að- U'lborðinu voru 12 borð minni ttm þvieran skálann. Kon'uttigur flutti yfir borðum ræðu þá fyirir máuni íslands, sem annarstaðax er biirt í þ.essu blaði. Fyrir öörum minntim Iti'ælttt forsetar AlþittfJiSj forseti Fólksþingsins og J. C. Christensen yftrrtiðgjíifi. Á undan þeirri ræðu var suiígdð danskt kvæði, nafn- laust, um ísland. Söngsvieit herra tíigfúsar lCinarssonar flutti yfir borðttm Látiðíirljóð e.ftir séra Matthías. Kftir að staðið var upp frú boröum kl. 9.30, höföust gest- irnir við í bekkjarstofum skólans og drttkku kaffi og skemtu sér fram undir miðnæbti. þar stóð og konungur við um liríð og talaöi v'ið boðsgestina. Næsta dag hafði koiiungur nokk- ttrti gesti í boði sinu að dögurði í skólautiin. Htiiin skoðaði áður spítalana í I.attgatiiesi 'og ét Kleppi. Að kveldi þess dags, var hann í li'ei'iniboði ráðgjafaus, en alþitngis- mieiin Iréldtt ríkisþings íiiöntntin vei/lu í liévtel ‘‘R.eykjavík”., Orð er gert tt ljúftneiisku kon- tmgs við hvern ínaun. títundu eft- ir tvð hauii var kominit í giistiiigar- stitið siiin í skóliiiutm, lagði liatiu ttf sér skrautklæði sín og t’ignur- nnerki, brá sér í viðhafnarlausau hversdags búuing og gekk inn stræti bœjarins og þektti Itanit þá fittiir. Haim talaði hlýlegu við þá er á* vegi hans urðti, jafltt æðri sem lægrt, og tók í Jiönd þeirra. I/aiHÍ-fieröaJag konuitgs og ríkis- þiíngsmanna liófst 1. ágúst. 1 Milli-landa liefndiii er skipnð 20 möitmtm, 13 dötiskmn og 7 íslen/.k- um. Skulu þeir koma sér saman ntn stjórivarstöðu Íslands í öllv hinti dtinskti riki, og eiiga að setnja frmnvarp til laga ttm það, er leggja megi fyrir ríkisþitig Dana og Alþing á iiæ'sta sttinri. Sorglegt slys. það sorglega slvs vildi til aö bei'inili tíveins lCirikssonar, þann 11. ]). m., að dóttir hans Auna, 3 ára gömu;, varð fyrir skoti étr byssu, sem níu ára gamull dreitg- ur (sonur nábtia hans) þretf í liarnaskap, án þess að athuga eða ha.fa vdt á, að byssatt var hlaðiti. tíkoitið kom í höfuð sttilkunnar og dó hún satnstiindis. títúikan var sérlega efnilegt og viðfeldið lnarn. Hún var nýgengin inn í húsið frá föður sínum til að fú sér te mieð öðrum börnum, þcgar slysið vildi til. það 'er bægra að ímynda sér en lýsa tneð orðttm trega foreidranna yflr }>essu hörmulega tilfelfi, sérí- lagi móðuriuuar, sem ekki var Jveitua þá í bili, en kom beim Yz stundu seittna að barni sinti liáftnu, setn hún hafði skilið við fyrir skö'tnmu í fullu æskufjöri, hvers varir hún hafði þá í lifanda lííi þrýst hinum síðsta kvieðju-kossi. þá má -nærri geta nm hrygð og angist föður drengsin'S, því svo sárt, sem það er, að sjá á bak ást vinum sínmn og aettingijum, þá virðist það að öllu sárara, þegar manns ástvinir eða ættingjar gefa tilefni til sorgar og dauða, og það í garð vina. Nýlenduhii'ar samhryggjast af hjarta þessmn sorgmæddu familí- um. títúlkan var jarðsungin þ. 14. þ. m. af séra JC. Vigfússyni í grafireit Kristnies safnaðar. John Janusson. í sambandi við ofanritað votta ég hé.r með öllum, sem tóku þátt í jarðarför míns ástkæra barns, mitt innilúgasta þakklæti, og sérí- lagi Skúla Johnsynii og þeim hjón- um Mr. og Mrs. B. Jasonson, se^n aldnei þreyitast, að rétta hjálpar- hönd þeim sem bágt eiga. Gttð bfessi þ.at 1 og þeirra hag! Sveinn K/iríksson. Kjartaii ÖgniiiiHlmn. HANN VAR FŒDDUR 21, JtJNÍ, 1875. á HrafnkelsstftÖum 1 Hrnnamannahreppi i Xrnessýsln. Foreldrar hans eru þau Ögmundur Öífmnndssou og I>orbjörg Gísladóttir, ÖgmundssÖD, dó i Winnipeg. Mejj þeim fluttist hanun til Canada 1888. — í apríl 1903 fór hann fré foreldrum sinum. sem þé bjugfru ó Grand Point, skamt fré Wicuiipe.ff, og vestur é Kyrrahafsströnd. — í>aÖ sama sumar fluttist hann norður f 'gulllandiO Nome í Alaska. til þess að reyna hamingjuna í némunum þar. — 24 marz 1904 varö hann úti þar í grendinni — Haföi hann veHö é ferö með skozkum manni, félaga sinum, 1 gullskoðunarerind- um,ogfariö aö heiman 2.3. marz og legiö úti um DÓttina. — Bleytuhrfö var svo mikil aö þeir viltust og héldu þannig éfram matarlausir, votir og kaldir. — Eftir raikla hrakninga uppgafst Kjartan, svo hann treystist eigi aö fylgja félaga sínum eftir, og sé þé félagi hans þann kost einan, aö reyna aö halda einn éfram til aö bjargíf líff sínu og Kjartans, ef aö hann kynni aö komast nógu fljött til mannabygöa, og eftir 16 kl.stundir komst hanri til Nome. þé uter dauöa en lífi. — I>eir félagar höföu verið á skíöum, og þegar lík Kjartans fanst var svo aö sjé, sem hann heföi hulgiö éfram af skíöunum og d£iö mjög fljótt. - JarÖarför hans fór fram annan í péskum, (4. april ), aö viöstöddu miklu fjölmenni. — Hön byr ekki’ í málskrftði’ hin sára sorg, er sviðanum þyngsta veldur. Hún kallar ei út um hin opnu torg, né auglýsir bænirnar heldur. Nei, duld er hún geymd hin sára sorg, er sviðanum þyngsta veldur. ■ í móðurhjartanu’ er opin und, þar ástinni stöðugt blæðir. Hún syrgjandi þráir enn sonarins fund, það sár ekki tfminn græðir. — I leyndmn er gtátin hin liðna stund, sem lftið og dauðinn hæðir. ()g mér iinst að dauðinn sé daprari þá, er drengirnir íslenzku falla, svo langt — svo langt sínu landi frá, að leiðirnar eygjast varla, og vita þá hjálplausa hlusta á er helklukkur dauðans gjalla. Og mér tinst, þótt alstaðar moldin sé góð, sé mætast að hvfla sig heima, þvl þar búa æskunnar elskuðu ljóð, sem indælast veiður að dreyma. Og þar er vort óðal og eigin þjóð, sem á vora sál að geyma. Vér synina höfum svo marga mist, sem móðirlít grátið hefur, er einmana hafa þeir útlönd gist og unga þá moldin vefur. Og á oss hún kallar úr vorri vist unz valurinn allur sefur. <9 & Hann hugglaður mælti við hinstu sýn er horfði’ hann á móður kæra : “ ECg koma skal aftur mamma mfn og mildan þér kossinn færa ”. Og viðkvæm hún beið hans vonin þfn sem vorrósin dagsins skæra, En aðra leið fór hann af fjarri strönd en faðm þinn f, aldna móðir. Hann fékk ekki’ að þrýsta föðurhönd né linna’ ykkur systur og bróðir. Frá þrautum hann hélt á hin þöglu lönd, en þangað ei rötum vér slóðir. Þvf rfkir í brjóstinu sorgin sár er sonur og bróðir er liðinn. Og minningin vakir með votar brár við vonanna læstu^hliðin. — En það eru líka hin þungu tár, sem þögulan veita friðinn. Og þegar vér skoðum vor æfiár, og aðgætum Ijósin sem brenna, vér finnum að það eru' hin svíðandi sár, sem sannleik og vizku kenná, en glaumsins hlutur er gengin smár þá gleðinnar dagar renna. Og mitt í sorginni sælan skfnv 0 sem sólin frá myrkum skýjum, því eilífa réttlætið aldrei dvfn þótt eigi vér dauðann flýjum. Og dygðar og göfginnar sömu sýn vér sjáum í myndnm nýjnm. Og sonarins góða þið sjáið mynd í sólstöfum harms og gleði. I kærleikans eilífu ástarlind — í útsprungnu rósabeði. Frá Syrgisdölum á Sigurtind hún svffur f ykkar geði. Þorsteinn Þ. Þorsteinsson. 2'Iloiiiinion Bank NOTRE DAME Ave. RRANCH Cor. Nena St. Vér seljurn peningaávísanir bor(?- anlegar á íslandi og öðrumlönd. Allskonar bankastörf af hendi leyst SPARISJÓDS-DEILDIN teknr $1.00 innlHft og yfir og gefnr hæztu gildaodi vexti. sem leggjast viö inn- stieöuféö 4 siiraum ó éri, ‘í0. júnl. .30. sept. 81. desembr ok 81. march. MARYLAND STABLES Hestar til leigu. Gripir teknir til fóöurs. Ef þú þarfnast einhverrar keyrslu, þé mun- iöaövérgefum sérstakan gaum aö “BAG- GAGE og EXPRESS’* keyrslu. Telefón 5207. <*. YlcKeag, eigandi 707 Marylaud St., and spænis Wellington. MARKET H0TEL 146 PKINCESS ST. P. O’CONNELL, eígandi, WINNIPEQ Beztu tecundir af vínföngum og vindl um, aðhíynning góð húsið endurbætt ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ FRANK DELUCA sem heflr búö aö 589 Notre Dame hefir nú opnaö nýja búö aö 714 Maryland St. Hann verzlar meö allskonar aldini og sætindi, tóbak og vindla. Heitt teog kaflö fæst ó öllum t.ímum. ♦ ♦ ____________________________ 4* sem hefir búö aö 589 Notre Dame hefir + ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ Giftingaleyfisbrjef selur Kr. Ásg. Benediktsson, 477 Beverley St. Winnipeg. Vér bjóðum yður á Sis:fús Pálsson EXPRESSMAÐUR Alskonar flutningr fluttur hvort sem vera skal um borgina. Heimili, 488 Toronto St. TEL. © v e o Woodbine Hotel Stærsta Billiard Hall 1 Norövesturlandinn Tln Pool-borö.—Alskonar vlnog vindlar. Lennon á Hebb, Elgendur. JÓN E. HOLM, 770 Simccre st., stníöar og yerir við gttJl og silfur- mtrni, bæöi fljótt, ódýrt ag viel. T.L. Heitir sé vindii] sem aiiir -oykjg. 4tHversvegna7’\ af því hann er þaö besta sem menu geta reykt. íslendingarl munið eftir aÖ biöja nm fim (UNION MADE) Western Cigar Facúnrj Thomas Lee, eigandi Winnnipeg Það borgar sig að aug- lýsa í HeimskrÍDsH- Bak viö Pósthúsiö Þar fæst góður bjór, stærstu glös f borginni. Beztu vfn og eingðngu beztu tegund af vindlum. Shea’s og Drewry’s “ Lager ” ætíð á krana Húsið er und- ir nýrri stj.órn. Vér borgum peninga fyrir banka-ávísauir ‘cohtraetara’ og verkamanna. Chas. Angle, ráðsm. Wimiiptg Selkirk í Lke \V‘ptg Ry. LESTAGANGUR:— Fer fré : elkirk — kl. 7:45 og ll:45f. h., og 4:15 e. h. Kemur til WT>©fí — Wl. 8:50 f. h. og 12:50 og 5:20 e. h. Fer f ré W’peg — kl. 9:15 f. h. bg 1: 350 og 5:45e. h. Kem- ur til Selkirk - kl. 10:20 f. bM 2:85 og 6:50 eitir hédegi. Vórur teknar meö vögnuuum aöeius é méuudögum oc föstudögum. Eeáwaoi Lapr nEitra Portðr Heitir 8ft oezt: Ljúr sntn bá'n er tíi i Cai adn. Hantt er a'cer eins ;óð- ur o»: bnmi sýnist. Ef t>ér vtljið fa pað sem bezt er ok hoflast þá er það þess: bjor Ætt.i að veia a hvers tnanns heiuiili. EDWARD l. DREWRY, Maw!“íaTumHrter '300 tíÖGTJSAFN HEIMSKRINGLU lyrirlronnilagj’nii, til þess aft' gleyma sorgtnn símtm, en honnm giCáJt það ’illa, þaw vortt rótgrónari an svo <að þœr hyrfi strax. Hér um biJ sc-x dögttm síðar en Bisset fór, íckk Moiik bréf Irá Flack, sem sagfti honttm, aft Verettika væri faitgi hjá frú Kraul og hsimitaði óaflátankga (relst sitt. Gillrert tafði nú ekki lengtir, hann var hræddttr ttm, aft Bisset findi hana á ttndan sér, fór því tafar- lausf til Liiuidúna, og fékk sér náttstað á gistihúsi, þat sern er.ginn þek'ti hann. Hann skriifaði falskt nafn í gestaskrána, og K-t raka af sér aJt skeggiið, íteitta á efi i vörinni. Jregar hantl leit i spegiilinn, stundi hann. Hann va.r að sönnti torkenn'i'liegnr, en andlitsdrættirniir bárn vovt nnt hið sanna eftli hans, siem sk/egg'ið haf&i áðttr hulið. ílræsnin og síiig'irntn blöstu við sjómtm ann- ■ara á attd-liti h;uts. Hann hátl ttl strax, jen hugsunin ttm ókomna tím- ann og hvað hann mttndi gteyma í skauti síntt, tafði fyr.ir lvonttt 1 uð gieta sofnað fyr en langt var ]»6ið af nóttu. •Morgunimf •eiftir lét haivn færa sér morgundrykk- invt og trtorgitnv'erðinn npp i herbergi sitt, og um þaft Jeyti, f.tm kf. var 9, fékk hann sér vagn og ók til heionilis frti Kraul Ntðri í anddyrintt hitti hann þernu, siem -ýjsafti lionum til herbergja frúarinnar, og þegar hann barði •að dyrum, opnaði Flack, eti hvorki hann eða frú JCraul þektu hann. Bros Ji k nm stóra miinnmn á Gilbert um leið og hatm sagði : ‘•‘þift }:ekkjft' mig þá ekki! ” Rödtldna þektu þau strax, og störSu nú með cnn aneiri utidruu á hann. Loks sagði Flack : tíYIPURINN HENNAR 301 “F.r nokkuð að, Jwrra ? Er lögreglan að elta yður?" “Nei,” sagf'i Gilber.t, "mér hugsaðdst að eins að Dta raka af mét skieggið, em að Jögreglan elt'i mig, keituir ekki til nokkura mála”. “Nei, auftvitað ekki”, sagði Flack, “en breyting'- tn a utliti j ðar er svo mikil, að mér var ómögulegt að þekkj.L yður nema á röddinni. það lítur eáns út og þér séuð duJkJæddur.” “Alveg rett”, sagfti frú Kraul, og gægðist út til aft vita, hvort liún sæi lögriegluþjón. “það er skaði að rnissa íallegt skegg, þegar það þekur jafn ógeðs- lega audJitsdrætti", hugsaði hún með sér. “Hvað r.erir ungfru Gwyn?” spurði Gilbert. “Hun er rc-ift af því, að farið er með hana sem fatiga”, sagðt frú Kraul. "Hún helir oft kallað á hjálp, <m cngintl hefir heyrt það, því húsið er tnann- laust allan c'.iigtnn, og á kveldin gef ég h'enni svefnlyf, svo við petuin sofið'. Húsmóftirin er vinkona mín og ættingi, °g úS nc’* Jofað henni 5 pundum, þegar J.úslióndi minn — þanti'ig kalla ég yður — kemmr til að sækji' þesst. óþægtt systur sina. Frænka min heldur, að ungírú Gwyn hafi strokið að beiman til að veifta kikkona, og álítur rétt að geyrna hana sem fanga, þangað ti! hún er flutt heim”. “Hvernig fórst þú að fimra hana, Flack?” spttrði Gilljert. Flack sagði nú greitiikga frá öllum atvikum. “Fg vterð að tala vift' ltana ttndir eins”, sagði Gilbert, þegar Flack þagnaði. "Frú Kraul, þcr verðið t kveld aft fara með hana til St. Maur. tíjálf- ur giet 'cg ckki komið þangað fyr en eftir nokkra daga. þér verðið að gæta henttar eiins vel og hún væri' mikilhæíur ríkisfangi”. Ftú Kr..ul hueigði sig. Loftð tnér nu að komast inn til henrtar, röa, látið 302 tíÖGTJSAFN HKIMSKRINGLU þtð haná koma bingað, og farið þið inn á meðan. fíg vil tala € iö hana vitnalaust”. Frú Krattl gekk nú inm til Verenikm og Flack með ltenni, en Verenika fór út í framherbergið. Frú Krarl lokaði httrðinni á eftir Jtenni, svo Ver- enika var ttú einsömul lijá tlilbe.rt. J>au stóðu stundarkorn þegjandi hvort gag-nvart öðru. Vicrenika var föl og mögttr, e-tt hún var rókg og með lákveftmnn svip. Hún var ekki fteimin eða Jtrædd stúlka, heldur djörf og eðallynd kona. “Fyist þekti hún' ekki Gilbert, og þegar hún kit á þcssa Ijótti andlitsdrætti með grirmlarlegu hrtikk- urnar um munninn, fölnaði hún emn meir, og eðlis- ávísau hennar varaði hana við þessunt manni, sem náttúran haíði svo greinilega sýnt imjra eðlið á and- litinu. ICn þegar hún aðgætti hann betur, sá mó- ranði híirundslitinn, litlti, dökktt augun og hrokkna hárið, þá hopaöi hún undan af ttndrun og ótta. “þekkir þú m!ig ekki kngttr, Verenika?” spurði Giltrert, giekk til hennar og rétti fram hendina. “Krt það þú — þú Gilbert ?” “Víst er þaft ég, en hvers vegna hoparðu undan ? Hvafta oguriegur viðbjóðttr er í augnm þínttm ? Hamingjan göða, befði ég vitað, að ást þin var bttnd- in við skeggið, þá væri það kyrt enn”. "Httgsaðtt ekki ilt um mig”, sagði Verenika. “þú erl svo umbreyttur, að ég gat ekki þekt þig. Fyrirgefðtt, ef ég Irefi sært þig, cg get ekki lýst því, hvc glöð ég cr að' s já þig". “þrátt fvrir það, að þú hefir strokið frá mér”, sagði Gilbt-rt. “Eg yfirgaf þig leynilega af því, að ég óttaðist að þú mnndir ekki af frjálsum vilja skppa mér”, svaraði 'Vc'rtnika. “ “Rg var þér e'inlæglega vinveitt, góði Gilbcrt, en ég vildi ekki vera háð þér. það er ekki rétt, að þú, se«n ert Eátækur maður, skulir eyða SVIPURINN HFNNAR 30.3 efnum þtntttn fyrir mig, þegar ég get ttnniið fyrir mér Sílálf". “Eu .ég er viljugur til aft aðstoða þig, Verenika. þú ert tnér ekki til byrði, heldttr til ánægjtt”. “Kn það er byrfti íyrir mig, að vita mig vera konttta tt'pp a 'þina rnáð. Kg get ekki alla æfina verift þér li! byrfti, og vil því viuna fyrir mér. Kg vildi þu gætir séð þetta trá sömu hlið og ég”. “þaft get ég aldrei, Verenika, úform þitt er ó- framkvæmanlegt Kg elska þig og vil gifitast þér — strax i dag — og íara svo eiitt hvað til útlanda, til Austnrríkis t. d.. og —” “N'ti, Gilbert! Getnröu ekki skilift mig ? Kg gfct ekki gifr.t þér, minstii ekki oftar á það”. Gilbert sá, að nú var engin von fyrir sig, en bjóst við Jxtri byr, þegar Clynord væri g'iftur, og á- kvað aft bíft.i þess tíma. “Fyrirgefðu mér, Verenika, hafi ég verift of ákaf- ur, fvnrgefðu mér viegn^ ástarinnar, sem ég ber í bi jósti til þítt. Kg er einmana í heiminum eins og þú, og þrái manneskjtt, setn ég má reiða mig á, og sem ég má st.rita og starfa fyrir. Fg skal ekki oft- ar auka ]<r leiftindi'. Kg bið þig að búa þig undir að fara til St. Maur tneö frú Krattl og Flack í kveld”. “Omögulegt. Til St. Maur fer ég aldrei, og: síst mcð frú Kraul og Flack, hún hefir haldið mér if /attgelsi heihr viktt, svo ég hata hana, og Flack er aði eins niðingslegt þrælmenni. Fyrst þú ert konrinn* Oilhert, hift ég þig að fylgja tnér út og finna hætilega. stöftu hartda tr.ér”. “Kg get ekk: gert annað fyrir þig, en útvega þér heimili á tít. Mattr”. “J>á verð ég nft hjálpa mér sjálf. Viltu ekkf segja fru Kraul, aft aÆhteiwia mér hattánn mann og, ferftatösknna ?” ■f - . .

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.