Heimskringla - 17.10.1907, Síða 3

I
HEIHSKRINGLA
WinniípeE, 17. okt. 1907.
læra o" eftir honum a5 brcyta, cn
,V iestm-í slending'um.
AÖ dæmi séra Tómasar hafa
þeir farið að því lcyti, a>ð þcir
hafa yfirgiefið ættland sitt og kann
að ókunnia sti'gu í framandi landi ;
séð og lært margt nytsamt þur,
sem óþekt er á fósturjörð jwdrra,
og sein gæti orðið Henni til ómet-
anlagrar blessunar, en alt of fáir
hafa mótað þá hugsun ,hans í huga
sinn, að láta fósturjörðina nijóta
ávaxtianna af þekkjngu sinni. Auð-
vitaö ber því ekki að neita, að fi.il
eru örfáir tnenti, sem hafa dvalið
hér vestra, en farið svo alfarnir
tii dvafar haim á Frón, og breitt
þar xi/t þá þekkingu, sem þeir
höfðu aflað sér hér. Og skal ég
þar til nefna t. d. Jóh. Nordal ís-
húsvörð í Reykjavík. F,n því verð-
ur ckki neitað, að þessir menn eru
sorglega fáir, þegar miðað er við
fólksfjölda íslendinga hér vestra.
iþví í raun og veru ætfi’i hvert ein-
asta íslenikt mannsbarn að hafa
þá hujisun, að láta fósturjörð sína
njóta avaxtannn af þekkingu sinni
og gefa hetmi aldroi lausan tau-m.
J>að er vafamáJ, hvort h'ægt er
að telja það fólk til þjóðarinnar,
sem hefir sk-pt þessari hugsun, —
hvort held-iir það lifir hér vestra
eða á íslandi. í það minsta er
naumast hægt að kalla það ‘góða’
íslondinga i orðsins fylstu merk-
ingu. Mér kemur ekki til hugar,
að hafda því fram, að Vestur-ís-
lendingar hafi ekki margt gert vel
fiii-1 ættlands síns og þjóðar, og oft
ur en einu sinni hlaupið undir
l>agga til hjálpar, þegar eiitfhvað
helir áreynfi-. En ég held J>ví fram,
að sárfáir Vestur-ísl>en-dingar hafi
til Jjessa tíma um það hugsað, að
láta æfitjörð sína rnjóta góðs af
auði sínum, lærdómi og lífsreynslu
og hvað það sniertir hafa Jneir ekki
far'ið að dæmi forfeðra vorra, sem
æfinleiga lertuðu æ'ttjarðar sinnar
eftir aið Jx-ir höfðn aílað sér “fjár
og frama’’, eins og }>eir komust að
orðá’. Ivf Vestur-í-slendingar hefðu
farið að dæmi ]>eirra, og hefðu
s»mu hugsun og Tórnas Sæmunds-
son, hve ósegjanlega fljótt mu.ndi
ættlandið okkar kæra verða að
skrautklæ'ddri drotningu. þegar
vestur-íslenzki bómlinn kæmi með
öll fuIlkomnu'Stu jarðyrkju verk-
færi og taeki til óspiltra málanna
að rifa niður þýfi og móa, sem ó-
rækfiaðir hafa verið frá ómunwtíð,
en gierði úr 'þaim annaðhvort jarð-
eiplaakra eða grasivaxnar slétfiur,
sem hægt væri að vinna með nú-
tiðar heyskapar verkiærum. Skóga
tmindu Jjtetir líka fljótfi geta jdant-
að í kring um hedmiH sín, en gefa
danskinn “upp á bátinn” að J>ví
er þá rækfiun snerti. Auðmenndrnir
viestur-íslen/.ku, sem vanir cru
'borgalífimi, gœtu lagt jveninga
sína í að stofna banka, öflug fiski-
veiðaféiög með botnvörpuskipmm,
verzlun í stórum sfidl, eða eitfil.vað
sem }>oim lnelzt sýndist arðvæn-
legt. Nóg er til að gera. Og út-
fendar þjóðir, sein hafa “afl Jx'irra
bhtba, sem gera skal”, cru marg-
búnar að sýna það og sanna, að
nóg er til af ísleuzkutu gulhtáim-
um.
En íivað veldur því, að Vestur-
íslendingar viilja ekki a.lment
lcggja þar höml á plóginn og með
því hjálpa til að hefja þjóð sína
og ættjörð til framfara og farsaeld-
ar fyrir alda og óborna, og um
ledð gieita sér ódauðlegt nafn í sög-
unni' ?
I/andar mínir!' Kynnist raiki-
leig.a ætfijarðarvininum TÖMASI
S/KMUNDSSYNI, með því a ð
kaupa og ksa bxéfln hans. þá 1
}>ykist ég sannifærður um, að marg j
ir af ykkur finnáð innri hvöfi áður
en langir tímar líða, til að feta í
hans fótspor. Sérstaklega vil ég
beina orðum mínum til unga fólks-
ins, það er að segja þess hluta
þess, sean fætfi er og að miklu leyiti
uppalið á íslandi, og b i ð j a það
að taka Tómas Sæmundsson sér
til fyrirmyndar, b i ð j a vesfiur-
íslenzku ungu menndna ,þess, að
íara tdl stórbændan*na og læra hjá
þisim, að brúka öll jarðyrkju og
beyskapar verkáæri, og fara svo
hiedm td'l Fróns og útbreiða þá
Jx'kkingu þar. þefita umfram alt
annað. ísfand þarf langflestar
hendiur til a>ð vánnia að því, að það
sé “ræktað” eftir kröfutn nútím-
ans. þeir sem ekki eru af náfifiúr-
utinar bendi' upplagðir til að læra
jarðrækt, ættu þá að læra eitt-
hvað anmaö, t. d. múrstednsgerð,
plastursgerö, vatnsleiöslu (plumb-
ing), rafin'aignsfræði, hitunarleiðslu
og margt fliaira, setn oíiangt yrði
uj>p að telja, en sem ójx-kt er eða
lítt þekt á tsdandi. Aldrei skortir
þaö sem hægt er að lœra, sé að
edns um það hugsað.
Ungu stúlkumar vildd ég biðja
ailveg Jjiess sama sem pi.ltana, þ. e.
a. s., bi'ðja Jjœr að læra alfi það,
setn }>a‘i- tuga kost á að læra hér
og fiil þjóðheilla rniöar, en um-
fram ait fara svo heim til fóstur-
jarðarinnar nveö pdltuninm, svo
þaitn “vegni vel og þeir verði lang
lífir í landdnu".
Allmar.gir Austur-íslendiingar
haf nú í séinnd tíð fardð að dæmi
sr. Tómasar og ferðast til annara
landa til lærdóms í ýmsum fræöi-
greinum. Má þar meðal annara
telja J>á húnaðarráðtinautana Sig-
urð Sdgurðsson og Guðjón Guð-
mundsson, sem auk alinara eiga
bá'ðir mdkinn þátfi í framförum
þeim, sem hafa orðið í búnaði á
íslandi á síðari árum (stofnun
kvnbótabúa, injólkurbúa m. fl.).
þá, má telja ýmsa efnil-ega menn,
sem stjórna verksmiðjnm viðsveg-
ar um landið, svo sem grjótverk-
smi'ðjum, trésiníða -Iverksmiðjum
klæðaverksmdðjum o.fl., en sem ég
ekki í svipinn tnan nöfn á, enda
gerir }>að minst fiil. “það þýðir
ekki að þyilja nöfnin tóm, því þjóð
in mun þau annarstaðar finna”,
segir þorstoinn Erlíngsson, og sá
vie.it vanalega hvað hann syngur.
FLestir ' af þessuin inönnum hafa
byrjað nám sitt í ókunnii landi
mioð tvær hemliir tóina.r, einiungis
haft kjark sinn og dugnað til að
styðjast váð. Síðarmeir hafa sum-
ir þeirra verið að nokkru styrktir
af almannaíé (landsjóði), en Jxir
hafa ekki varið þeitn peningum til
að komast.af landi burfi og gefa
s-ig þar viö því, sem tsland getur
aldne'i liaft nioin not af, — heklur
hafa Jx'ir ávaxtað þann litla f.jár-
sjóð svo vel, að vextrrnir verða ó-
úfiroiknanlliegir. Aftúr hafa aðrir
alviag hafið sig áfram af ei.gin ram-
Laik, og má tnieðad þoirra telja
háða ískmzku rafmagnsfræðingana,
þá Ilalldór Guðmundsson og Guð-
mund Hlíðdal. Allir Jxssar menn
og margir fleiri af ungum fjram-
sóknarniönnum á íslandi, hafa
klofið þar til þrítugan hamardnn,
að læra eitt og annað, til Jxss að
fósturjörðin igæti notið ai þvd á-
vaxtanna. Og alveg sömu hugsun
eigum við Vestur-tskndmgar aö
hafa.
Kin vísa hvarflar ætíð í huga
minn, þegar ég m'innist íslands.
Hún er eítir ísla.ndsvdninii Hannes
S. Blöndal,. sem fór “liemi tdl
fjalla” á yfirstandandd sumri. Vís-
an hljóðar svona :
“því enn ertu perlan í úthafi blá
og ennj>á sú móðir cr synirnir
þ r á,
og onn J>ó að skaut þitt sé afskekt
og k alt
vér elskum og b 1 e s s u m
;{>ig J>irátt fyrir alt”.
Hver einasti Islendmgur ætti að
kunna J>essa látlausu on fa-Hogu
vísu og íhuga hana alvarlega, því
þá tnundi hann «ins og skáldið
þrá, elska og bkssa “pierlun'a í lit-
hafinu”, og þegar hver eiinasti ís-
kndiingur hefir lært J>að, þá kvíði
ég ekki fram.tíð' íslands, og þá
munidum við hérna megin lmfsins,
engu síður en þjóðin fyrir handan,
vilja1 taka undir með Gunnari á
Hlíðar.enda, og segja : “þar (bér)
vil ég nna æfi minnar daga, alla
þá ©r guð mér sendir”.
A. J. JOHNSON.
------------*---
FRÉTTIR FRÁ ÍSLANDL.
[Framhald frál. hls-J
boðsmaður á Álfgeirsvöllum. Ráð-
lierrann skijjar fimta manninn í
ne'fndina. Tillögu um að stofna há-
skóla hefir alþingi samþykt. Sam-
þykt að reisa kennaraskóla i R,-
vík. Alþingi var slitið 14. septem-
ber.----Verzlun á Bilduda.1 ætlar
að fara að rækta refi (tóur), hefir
Jxgar keypt 34 yrðlmga.-----------
Sýslumannsembættið í Rangár-
vallasýslu er veitt Björgvin Vig-
fússyni, sýslumanni Skafttellinga.
—— Bókmentastyrkur sá, er al-
þingi vedttí nú, er mdklu bserri en
að undanförnu : 1200 kr. edga J>eir
að fá hvor Einar Hjörleifsson og
Guömundur Magnússon (“Jón
Trausbi”) fyrra fjárlagaárið, fyrir
skáldrit. Stefanía Guðmundsdóttir
Luikkotva 600 kr. verðlaun fyrir
Leikin'ent sína. Asgrímur Jónsson
málari 3000 kr. ferðastyrk til Suð
urlanda og Jón Olafsson rifistjóri
3000 kr. bil að búa undir prentun
íslenzka orðabók. (Vaíalaust er
öllum Jxssum jjieninguin vel varið)
---Heiin frá Ameríku kormi
snemm'a í september 9 íslsndingar,
8 af þeim alfluttir, s-egir “Lögr.”
það eru þeir, sem voru í fyLgd
meið Asmundi Jóhannssyni, tré-
smið héðan úr bæmim.------- Tekjur
aí landsdmanum voru í maímánuði
4,209 kr. en í júní 4,324 krónur. —
r>f*gar myndir yðar eru stækkaöar eöa settar
1 ramma hjá
Wiunipfig Ficture Frame Factory
L>6 vertur þaö vel verl. Myndin er st.iekkuö og sett 1
unriKjörb fyrir aBeius $r,.00. NftiC 1 þetta : — 100 mftlm-
myndir 1 ramma 6 20c hver. KanpiB tina í dai?.
l'lione Í789. 595 ,\o(ri' l>«nie A ve
---- Veðrátta hefir verið stírð á
Norður og Austurlandi, snjór og
frost. 6. sept. rig-niing á Seyðds-
firði en góðviðri á Akureyri. t
Rieykjavík sama tlag dnndælisveð-
ur, en loítvog fallin, og var ekki
stigin er síðast fréttist. Próf í ís-
len/.ku hefir O. Forberg, landsíma-
stjóri, tokið 4. sej>t. -- Síldvedöi
hefir verið ágæt nyrðra á J>essu
sumri, }>rátt fyrir óhoyrilegan yfir-
gang úttendra vedðdmanna (Norð-
inanna) í landhelgi.-----þór-arinn
Jónsson, frá Hjaltabakka í Húna-
v.aitnssýslu, sem verið hefir kon-
ungkjörinn alþingisma'ður, hefir
lagt niður þingmensku umboð sitt
nú í þinglokin.------Kirkjumálin
eru eitt af því eftirtektaverðasita,
sem cftir alþingi liggur. Prestum
dembt á föst laun úr landsjóði
með 13—1700 kr. launum, og verk-
svið þedrra sumra stækkað og
þei'tri fækkað að miklum mun. Ri'ga
nokkrir Jx-irra að Jjjóna frá 4—7
kirkjum. (Undrun vekur Jxið, að
annað ains ófrelsisband, ©ins og
ríkiskirkjan er, sktrli vera þa/ivniig
hert að hálsi ísfenzkti þjóðarinnar
í byr.jun tuttugustu aldarinnar, af
fulltrúum henniar, — þrátt fyrir
éindreginn vilja landsmianna að að-
skilja ríki og kirkju — samattiber
þinigmála fundargerðir frá síðasta
vori —).------Siglufjarðar bardag-
inn, sem' getið var ttm hér í blað-
inu fyrir nokkru, var ekki alvieig
eins stórkostlegur edns og sím-
skeytáð, sem himgað barst, skýrði
frá, en emgu að síður er frásögnin
um ltann sönn. Sýslumaður flúði
í kirkju, iem þar fór fram norsk
messa, því norskur prestur haföi
femgið kirkjuma að láni Jnenma dag.
Hafði h.uin þvi eiigi þar griðastað,
og tók því að safna að sér liði af
löudnm sínum. Og tókst þeim að
lokum að reka óróamennina á
flótta, l>ó miklu væru Jxur liðfærri
eu n>okkra þeirra tóku þeir og
SGittu í járn. — (Frébbir Jjessar eru
eiftir tslandsblöðum fram að 17.
septennber ).
----«-♦---->
C.P.R. telegraf félagd'ð befir aug-
lýst, að blöðdu í Vesttir Caniada
íái hér eftir íréttir með vírum Jx'ss
með sama verð'i og var fyrir I.
júli sl. það hefir sjáamlega f.ætt
við allar einokunar tilraunir þeigar
það fann, hvernig blöðiu og al-
menningsálitið snérust móti því.
— Bandaríkja stjórnin er að láta
útibúa öll skip sín með loftskeyta
talfærum. Skip með 20 milna milli
brli talast við, hljóöið er svo
skýrt, sem væri það talað við hlið
rmanns. Knn *r ekki með vissu á-
kveöið, hve langt það hljóð getur
borist.
— Neepawa bær hefir meö ait-
kvæðum sannþykt að afnema vin-
bann þar í bænum.
Nýlega er látin í Grand Forks,
N. Dak., kona ein, Jame Page að
að nafnd, 104 ára gömul. Hún var
fædd' í Wdnnij>eg og var 18 barma
móðir. Maður herumr dó hér í bæ
fyrir 30 árum, 97 ára gamall.
Oiftingaleyfisbrjef
seltir Kr. Ásg. Benediktsson,
477 Beverley St. Winnipeg.
Woodbine Hotel
Btærsta Billiard Hall 1 NorövestnrlandÍDt»
Tln Pool-borö.—Alskonar vlnog vindlar.
Lennon ék Hebb,
f Eigendur.

FLUTTUR
f mfna nýju sölubúð að 581
Hargent Áve. bar sjftið þér
úrval af allskonar hitunar
ofnum frft $1.60 uppf $12-50.
Te og kaffi könnur niður-
settar f 45c.—voruftður $1.10.
(dóðar kaffi kvamir A 45c.
W. JOhnson,
Jarnvörusali
581 SARGENT AVENUE.
Korth Went Kiuployment
A. H. BARHAIi
Belnr llkkistur og annast nm átfarir.
Allur átbnnaöur sé beefci. Enfremur
selur hann aliskonar minnisvarða og
legsteina.
121 Nena St. Phone á06
The Bon Ton
BAKERS & CONFECTIONERB
Cor. Sherbrooke & Sargent Avenue.
Verzlar meö allskonar brauö og p», ald-
ini, vindla ogtóbak. Mjólk og rjámu.
Lunch Countcr. Allskonar ‘Candies.’
Reykplpur af öílutn sortum. Tol. 6298.
604 Main

C. Demeet.er { • .
P. Buiseeret >e K
Winnipeíf.
Max Mains,
Mauag^r.
VANTAB
r>0 Skágarhöggsmenn— 400 mtlnr vestur.
50 “ austur af BaDiiing; $30
til $40 á mAiiuÖi og fæöi.
30 “Tie makers“ aö Mine Centre
50 Lög^smenn aö Kashibcims. Og 100
eldiviöarhöggsmenn, $1.25 A dag.
FinniÖ oss strax.
W innipeg Selkirk & Lake W‘peg Ry.
LESTAGANGUR;—
Fer frá Selkirk —kl. 7:45 og 11:45 f.h.,
og 4:15 e. h. Kemnr til W’peg — kl. 8:50
f. h. og 12:50 og 5:20 e. h. Fer fré W’peg
— kl. 9:15 f. h. og 1:30 og 5:45 e. h. Kem-
ur til Selkirk - kl. 10:20 f. h., 2:35 og
6:50 eftir hédegi.
Vörur teknar meö vögnunnm aöeins
é ménudögum ogjöstudögum.
Tl«DomiDÍon Bank
NOTRE DAME Ave. RRANCH Cor. Nena St
Vér seljum peninjtaávfsenir borR-
anlegar ft Island: og öðrum lönd.
Allekonar bankastörf af hendi leyst
SPART8JÓDS-DEILDIN
teknr $1.00 innlaft og yflr ok Refor bœrto
gildandi veiti. sem leggjast vi6 ínn-
stieOuféO 1 sinnum ft ftn, 30.
jflul, 30. sept. 31. descmbr
og 31. march.
MARYLAHD STABLES
Hestar til leigu. Oripir teWnir til fóOnrs.
Ef þú þarfnast einhverrar keyrslu. þ« mun-
i» aO vér gefnm sérstakan gaum a» BAU-
GAGE og EXPRESS keyrsfu. Telefén 520..
«. MrKeae, ei*andi
707 Maryland St., andspamis Wellington.
MARKET H0TEL
146 PRINCE8S 8T.
P. O’CONIUELL. elgandl, WINNIPEG
Beztu tegundir af vínföngum og vindl
um, aðhlynninjc góð. húsið endurbætt
FRÆÐIST U M V E R Ð
MITT Á ALLSKONAR
Innanhúss
Smíði
MNNIG
“ SHOW CASES ” OG
“ FIXTURES
smfðuð eftir fyrirsöign yðar og serstökum þiirfum. Gleymið
ekki, að það borgar sig að pauta strax úti-hurðirog úti-glugga
Verkstæði
'273 Henry Ave.
’iVkfón
3914
T.L.
Heitir sé viudill sem allir -eykje. “Hversvegnn?“.
af l>vl hann er þaö besta sem menn geta reykt.
íslendingar! muniö eftir aö biöja um T. Jj,
(IMOy MADB)
Wetfern t’lgar l’aetury
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg
Redwood Lager
^Extra Porter
Heitir sá neztí bjór som
búin er tíl i Canada.
Hann er afvej? eins ^óð-
ur og hann sýnist.
Ef þér viljið fá það sem
bezt er og hollast þá
er það þessi bjór. Ætti
að vera ft hvers manns
heimili.
EDWARD l. DREWRY,
Mauufacturer &. Importer
Wiuuipeg, Cauada.
AÐALHEIDUR II
verið svo óróleg. Eg þorði ekki að ávarjm hann
þegar harm fór i burtu”.
“Ó, g>óða Aðalheiður, soj^ðu miér frá viðræðú ykk-
ar, ég þoli ekki þessa óvdssu lengur”.
”þ i þarft. ekki að vera neitt hraedd, I.ady Caren”,
sagðd Aðallieiðui lágt. “Brúðkiaupið skal standa
14. jítní eins og ij>ér hafið,óskað eítir”.
“það er mjóg gott
'tMii'f f.efir liftið afarilla, en nú er úr því bætt”.
“Ekki svo nrjög gott, Lady Caren. Sonur }>dnn
vill að vísu c-iijja mig, ien hann segist skidja við mig
við kiirkjudyrnar. Hann vill gera }>að, sem KRFDA-
SKRAlN býður honmm', en ekki m.eira. Hvernág á
cg að Tneri Jivílíka skömm og litilsvirðjngil ?”
I.ady Caren varð náhvít og augu lxnnar fyltust
tárum. “Vrslings Aðalhviður, sagði hann Jxtta ?”
“Ja, aldrei hefði ég getað trúað því, að ég gæti
'borið Jia.ð, sein ég hiefi orðið að hera Jjenna morgun.
Kf það hefði ekki verið vegna loforðsins, sem ég gaf
yður, Lady Caren, þá heíði ég far’ið strax i burtti úr
þessu húsi og aldr-ei litið hann framar”
“Af liverju nvyddir þú mig til að lofa þessu?”
þessi háa unga stúlka stóð upprétt fyrir framan
húsmóðiirina í þessu skrautle.ga húsi, og augu hennar
Leiftruðu af geðshræringu.
"Af hv-erju nvyddir Jnj mig til að lofia þessu ?”
spurði hiin aftur. “Hann sagði, að ég væri ókven-
að ég vildi giftast sér v-'egna nafnsins og auðæf-
anna. Áldrei gleymi ég þeim orðum, — aldrei”.
"Af hverju lést þú mig lofa Jnessu ? Eg sem er
móðii'-lanst bárn, og þú hefðir því átt að hafa með-
aumkvun með mér".
Lady Cancn stóð upp og tók hatiia í fang sér.
"Segðu ijxt ta ekki, Aðalheiður. Aldred skaftu
vcrði mofturlaus meðan ég fifi. Viesalings barn,
hvað þu hefir grátið. Blessuð fallegu atigun þin eru
12 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
þrutir. af grát'.. Hverii’ig á ég að þakka þér fyrir
það, sctn þú helir gent fyrir mig ? Eg veit, hvað þú
h'ggur í söhirnar fyrir mig og kann að meta það. þú
ert svo göfug og góð stúika, og sonur mdnn hlýtur
mcð tímamnn að elska J>ig, og þá fer alt vel”.
'Nci,” sagfti Aðalheiðtir sorglega, “en ég hefi gef-
'e }>i r ioforð mdtt, Lady Caren, og það vil ég halda.
Kn enginn skal neitt ttm það £á að vita, og ég sfcal
It.if 1 það cin út af tyrir ntig. Aldrei mttn AlLan
el.^ka* 'itig. Hann ætlar að giftast ntér og yfirgefa
mig strax, svo úg verði höfð til sj>otts og aðhláturs.
1'ólk mun betida á mdg og segja: 'J>ettet er kooan,
setn lavarði.r Caren yfirgaf við kirkjudyrnar á sjálf
an brúfikí-upsdaginn’. þag mun híægja a.fi mér og
segja, aö ég hafi átt hann að eins vegna peninga
hans, og haim kæri sig ekkert utn mig. Hvernig á
cg að bera þetta ? I>að mun segja, að ég hafi ,pen-
inga hans, en gevi verið án ástar hans”.
Lady Caren kysti hið fagra andlit hennar. ‘“þú
ert dugleg og hugrökk og þess vegna gietur þu borið
þetta. þu elskar son minn og ást þín er sönn og
slaðföst. Hans vegna getur þu liðið og þagaö.
Ast þín til hans geíur }x-r styrk til Jxssa. Hefir á-
li't niit't á Jxt ekki veriö rétt ? Eða hiefi ég uin of
álitið þig hugrakka?”
AtSalheiður tieiis upp úr faðmi I.ady Caren og }>að
var eins og fcjarm'a legði yf>r andlit hennar.
“ftg get borið það", sagöi hún, — “vegna hans.
-Ast ntíii er sterkari enn dauðdnn. Hún getur einnig
þofað fvr'rlitndngu. Vertu ekki hrædd eða óróleg
rtiín vegna, eg get bor.ið það alt saman”.
Augu I/ady Caren lýstu innilegu trausti og Jxakk-
læt.
"Eg er nú ánæglðari og rólegri, «n ég hefi vterið í
langan tima”, mæHi húti. ”0, Aðalheiður! þú
hefir fnefsað niig, — fæelsað son mdnn. Sá, setn
AÐALHEIÐUR 13
blessað gecur, blessi þig þiisund sinnum fyrir það!
“þig tntiu aldret iiðra J>ess”, bætti hún við, Jœgar hún
sá, hversu hin unga stúlka Le.it vonle.ysislega út.
“Nei, ég hefi haldið orö min og ætla mér efcki að
takit þau aftur héðaniaf. Vertu alveg róteg þess
vegna, Lady Caren”.
það inátti næsUvm lesa örvæntinguna út úr svip
Aðailheiiðar, Jx-gar Lady Caren gekk út til að skipa
fyrir um ui.dirbúning undir brúðkaupið. “Allflestar
fctpfiir gefa edivutigis iást sína”, sagði hún npphátt við
sjália sig, "en ég hefi ekki að eins gefið hana, heMnr
einnig heiður mdnn, — já, jafnvel sjá-Lft lííið, og ekk-
ert 'fengið i staöinn nema — fyrirl'itnmguna”.
Nokkrum tíma seiima sagði hún við Lady Caren
án 'Jjess að l»ta npp : “Segðu Allan ekki oitfi edn-
asta orð af því. sem ég hefi sag.t Jx'r. Láittu mig
eina um, að milda skap hans. það er trúa mín, að
}>að geri einnngis iilt verra, a>ð aðrir bfandi sér inn í
málefni okkar”.
I.adv Caren h 1 vddi hienni meö mestu ánægju.
Hennd þóvti efckeri mi'ður, að vera laus v'ið afskifti af
J/eim.
Undirbiiningurinn unddr brúðkaupið gekk vel. j
BKiðin fluttu íréttir um brúðarskrautíö og ginvstiein- I
ana, ný aktýgi, nýja hesta, og þau sögðu, að ungu
hjónin ætluðu strax eítir brúftkaupið til Brooklatvds
— búgarðs Carens lávarðar — og dvelja þar hvedti-
brauðsdagana. það var ekki nedtt ofm-ælt í Jx'Ssuin
fregnuir, því margax henöur fengu nóg að starfa í
tilefni af brúðkaupimi. Margar sautnakonur voru
fengnar. Ladv Caren ga-f brúðurinnd svo mikið ai
dýnpætum siffurgripum og gimstoinum., að þa-ð var
næstnm ótiljandi. Margar ungu stúlkurnar sáröf-
unduðu Aðaiheiði, sem átti að nijóta alls þessiai. En
það levt'ekki út fyrir, að Aðalhuiöur tækd ueiitt eftir
því. Hún var alla tdma, þegar hún gat því viið
14 SÖGUSAFN HEIMSKRINGI.U !
komið, á herbergi sínu, og talaði iátt. þeg.ar hún
var spurð irni eitthvað, sem viftkoiu búnmgi hennar,
þá stóð h'enni svo alveg á sama mn haun, að inargir
undrii'ðust yhr því. Sauinakomirnar sýndu henni
margar tognndir af hvítu silkd, sem hiin átti svo að
velja ur í bruöarkjólinn. En hún sagði Jxim að
: fara með þao tól Lady Caren og láta bana velja,
— “húu hefir mifclu fullkomnari Jnekkingu á því en
ég”, mælti húu. Madame Louise, e’in af saum.tkomin-
"in, lcit upp brosandi c>g sagði : “En þetta er brú.ð*
arkjóllinn yðar, Miss CarLton! Og hann ætituS
Jx-r sjalfar aö vtlja. Miér finst fiyrir mitt Leyti, að
Jxr ættuð að taka Jjetta". Aðalheiður Leit snögg-
Lega á J>að og sagði, að þa'ð ‘■‘væri vist gott. Eftir
|ietta hélc Mad. Loutse, að eitthvað væri hér öðru-
visi en Jiað ætti aft vicra. Heiini Jjótti það ekki
riatturLegt, að ung stúlka skyldi ekki hafa g a m a n
af því, að velja sér i brúðarkjól. ‘‘ltg er viss um,
að þo érg hefði sýnt- hienni svart “Crejx'”, þá hefði
hún sagt að J>að væri ágœtt”. Aðallneiður hugsaði
líka, að eftir ástæðum ætti hún miklu fremnr að
standa fyrir framan altarið svartklædd, en hvít-
klædd. Hún næstum skalf, þegar I.axly Caren sýndi
henivi Orange bk>nvin, sem hún átti að bera. Ilenni
fanst það itapurt háð, aö skreyta brúður, sem ekki
átti áét manns sdns, me>ð Orange blómum. Hún
hafði innilcga beðið I.ady Caren, að lá.ta brúðkaupiS
: fara fruin svo lítið bæri á, en L-ady Car«n hafði svar-
; aö því nieft Jxssum oröum : “Hvað ætld heimnrinn
segði ? Allan stendur svo hátt í mannfélagimi, að
að héæ getur ekki vorið að tala um brúðkaup í kyr-
’pev. Margir daigar liðu svo, að Jxir einungis voru
sorg og kviði fyrii Aðallteiði. þó tók hún öllu meS
þolinmæði, og ekki sá hun eítir skuldbinddngn sinni/
Kn hún bað guð um styrk og hugirekki til að leysa
það verk af hendi, sem hún hafði nú tekað aö sér.
_..J