Heimskringla - 21.11.1907, Blaðsíða 6

Winnipeg, 21. ttóv. 1907.
BEIBSEff INt3E A
‘Öorglegur sannleikur’
[þegar ég las gneimna í 27. Nr.
Bkr. “SorgJ'Cg'ur sannkikur’’, cftir
3*ómla, þá efaði ég þa5 ekki, að
fciann segðd alveg satt, bæöi af
stnni eigin og annara reynslu, edns
og bann segir sjálfur. Og má þa5
sannarlega beita sorgarheimiLi,
þegar börnán eða drengirnir (9em
bóndi sérstaklega beinist að) eru
céns og hann segir, og telur það
gamanlaust að vera þar faðir og
MÓöir.
En nú vil ég spyrja bónda, —
kverrng var uppeldis'aefi drengja
þlinna frá því þeir höfðu f.yrst vit
á til 20 ára, það nefnir þú ekki
með einu orði. Skyldd ekki eitt-
hvuð viera ábótavant 4 foreldr-
anna hlið við uppeldis aðferðdna á
drengjum þessum, sem hagia sér
■edns og þú lýsir því, nfl. bera
hvorki eslsku né virðdngu tiil for-
eddra sinna né hedmiKs þedrra? En
nn er að athuga, hv^rnig fóru nú
dnengirni}: þdn’ir og hinna, sem þú
tafar um, að verða svona óþægir,
e«ns og þú lýsir því ? þeir voru þó
góö og saklaus börn í fyrstunni
og, þófati vænt um pabba og
mömmu. Hvernig íór sú barns-
edska út um þúfur ? Eg veit þú
þykist ekki vita það, þú sást ekki
sólina fyrir gleði, þegar þú eágnað
dst soninn frískan og fallegan. þeg-
«r hann fyrst hrosti framan í þig,
þá kaliaðir þtt hann öllum þeitn
*lskunöfnnm, sem í þínu minni
vorn. þegar hann tók fyrsta spor-
ið, þá kallaðir þú á alla vdni þína
ir honum, þá var það þinn vani,
að fmna edtthvað að því öllu,
hvort heldnr verkið var vel eða
illa gért, m.fl.
Eg vil segja, að það sé ekkert
gaman að viera sonur þess föður,
scm svona breytir við barnið sitt,
og það sé ekki að furða, þó barn-
ástin kólni við svona lagaða upp-
eldis aðferð, og drengirnir þínir,
sem þú kvartar undan, hlaupi til
Páis og Péturs, sem engir sækja
þó auðnu til, heldur en að vera
kyrrir í fdjðurhúsum.
það er ekki vandalaust verk, að
uppala börn, því sín aðferð á við
hvert, en þó er eiitt víst, að bar-
smíði á ekki við neitt barn. Og
eins er það,. að enginn fa'ðir ber
barn sitt án þess að verð reiður,
og má þá geta nærri, hvað vitur-
leg <ui hirting er. En hvar er að
fá tilsögn í þeim gneinum ? Ekki
er að fara til prestanna. þeir
segja, cins og hann Jón hérna um
árið, að alténd gætu þcir hýtt, —
prestleg tiJlaga, en ekki kristdleg
lillaga, því ekkí bauð Kristur að
berja börnin. Lesuín mannúðarriit,
t. d. “Dvöl”, “Freyju", “Dýravin-
inn” og “Foreldrar og börn” eftir
séra Ólaf í Arnarbæli, og að síð-
ustu það, þiegar Kristur tók börn-
in sér í fang og blessaði en barði
ekki.
Fleira mætti um þetta segja, en
ég læt hér við staðar numið, með
þeirri ósk, að ekkert foreldri smiði
sverð úr saklausum hjörtum barna
sinna til þess að stinga þeirra eig-
ið hjarta. KONA.
kallar með dimmum rómi :
“Meun eiga ekki að syngja gam-
anvisur, þegar menn vaka hjá lik-
um framliðinna”.
Án þess að líta upp írá vinn-
unni, svarar skósmiðurinn :
“Menn eiga ekki að taJa, þegar
þeir eru dauðir”.
Eftir þetta reyndi enginn að
gera káta skósmiðinn hræddan.
Gaman er að vera giftur
Vetrarkvöld nokkurt, í kulda
miklum og snjókomu, kennir Níels
heim utan úr skógi, þreyittur og
gegnyotur. Hann hafði allan dag-
inn unnið úti í skógi við að
höggva niður við. Inni í stofunni
sat kona hans Malin vdð endann á
borðinu, og var að spjalla við
tvaer nágrannakonur sinar. Allar
héJdu þær á kaffibollum, sem þær
voru að drekka úr, og yfir glóðar-
keri á borðinu stóð kaffikannan,
hálffull af l.eitu kaffi, semi a£ rauk.
í ofninum logaði vel, og brast i
þurrum viðnum.
ITndir éins og Níels kemur inn úr
dyrunum, kallar kerling hans:
“þú getur sótt fyrir mig vatn í
fötu, Níels, fyrst þú ert votur á
annað bor8 og befir ekkert að
gera”.
Nícls tekur fö.tuna þegjandi, fer
eftir vatninu, kemur inn aítur með
fötuna í hendinni, liellir úr henni
yfir konu sína ag segir svo :
“Nú getur þú sótt vatn, Malin,
fyrst þii ert vot á annað borð og
hefir ekkert að gera”.
Giftingaleyfisbrjef
selur Kr. Asg. Benediktsson,
477 Beverley St. Winnipeg.
til að dást að fótataki drengsins
þíns. þú lést hann heita í hiiíuðið
4 konginum og prestinum, svo
liann yrði bæði stjórnvitringur og
kristinn. þá fanst þér að þú hafa
þó nokkru aflokið. þegar hann fór
að hafa vit á nokkru, léstu alt eft-
ir honum og uppfyltir á allan hátt
kaiis barnalegu kröfur, og þú sýnd
ir vandalausum kuldatillit, ef þeir
ckki gerðu þaö sama. Svona gekk
það tril 3., 4., 5. tfl 6—8 ára, þá
íóru kröfur hans að’ verða/ svo
mnrgar og óviiturfagar, að þú gast
ékki uppfj’lt þæF. þá /ór nú dreng-
lirinn ~^'.hn að verða óþægur Og
illa lyntur, brá við eftir alt dieknð
þú sást, að þaö má'tti ekki svo
búið standa, því þú vildir gera
Jhanu $tð góðum manni. þá áJeistu
þezt, að gnpa til svokallaðs aga,
sem £103131' íi»,,iþinfia undir harð-
■sseakjn og Stífttí, !. ’ .
þú fyrsfc og svo byrjaðir
_ ’ að slá hann á kinnina,
Honuro brá ekki.
Skósmiður nokkur í stúdenta-
hverfinu í Parísarborg, sem halði
mikla aðsókn við atvinnu sína af
stúdientum, lét svo mikið af hug-
rekki sínu, að viðskifitamönnum
han.s var farið að sárleiðast. Svo
var það einn dag, að ungur stú-
dent kom til hans, sem sagði hon-
um, að fiéiagi sinn væri dáinn, og
bað skósmiiöinn, að vaka hjá hon-
um um uóttina. Skósmiðurinn
kvaðst þess albúinn. Af því hann
átti annríkt, tók hann með sér
það sem hann var aö gera þá um
kveldið. Settist svo hjá kistu hius
j ðána tttanns og hélt áfram virtnií
1 siuii'i.
Um miðnætti var honum fiært
kaffi, svo honum veitti hæ.gra að
vaka. Hapn drakk bað o<r ífe
íst syo af því, aö hann fór að
syn^ja viö vinnu sín;t,
Alt í einu reís hinn (Íauði, sem
átti að vera, upp í kistu sinni, og
The Bon Ton
BAKERS & OONFECTIOXERS
Cor. Sherbrooke & Sargent Avenue.
Verzlar meö allskonar brauö og pæ, ald.
ini, vindla ogtóbak. Mjólk og rjóma.
Lnnch Counter. Allskonar ‘Candief*/
Keykpipur af öilum sortum. Tel. 6298/
Takið ábyrgð
II .F A
The
Braodon Fire Iiisiiraiice Ca.
i»
AEOERT.EOA A fíETtlA NT.EO OO
HloSK A F ULT. IIBI MASTOt'N'UN
E. s. nilier l.imit.'d
Aðai umboösmenft
Phone ‘4083 <17 McIvtvre blk.
U. J, OLIVER— SÉRSTAKim UM-
B0t>£MAÐUR, 609 AONES KTRtÍKT.
pagnaugitn, eyrun eða hvern þann
stað, sem fyrst varð fyrir þér. C,
hvað dreingntt'm þinum brá við!
5>á revddist hanu við pabba, og
gegroli eJkki. þá hertir þú á agan-
ttni^ bál-íjúkandi reiður, og barðir
drtenginn þinn ttneö hverju, sem
hönd- á fiesti, ltvert heldttr keyri,
kaðii eða kassa. Jtessu hélstu á-
érarn þar til hann sneri á móti þér
og þti þorðir ekki lengnr. I>ogar
Jrann vann eitithvað, sem )ni sagö-
rjm
StœKkuð i/i^iynt af vin yB«t gerir sérlega hugBnæma
Og hnn or stækkuö h já
Wisniftfg Picture Frame Factorv
vorð^ir hón vel íforö. Veröiö, aö meötöldum ramman-
wm, er $5.0a Meö þvf aö þér borgið oss $1.00 nú, skulum
vér stækka myndina o« Ruyma hana til jóla, eða ]>A, aö
J>ér Ketið borpraö $1.00 A hverri viku. Finnið oss som fyrst,
svo vér getnm uppfylt óskir yöar A tilteknum tíma.
ritoue sí7Hi>. 595 Xotre Ihnic Ave
' AÐAI/HEIÐUR 55
var svo ab örugefin og mæðuleg að sjá, að allir
hefðu getað kent í hrjóstí um hana.
I/ítdy Die fór nú út úr herber<£timi, og Aðalbeiiður
ætlaði á eltir henni, en þá sagði I.ord Allan, aö
hann Irvrfti að tala við hana. Hún beiið þess vegna
4yr, °k hjarta hennar sló hratt af eftirvæntimgu efitár
að fá að vita, hvað hann ætlaði að tala við hana.
Skyldi ltann tfti.t aö þakka hienni fiyrir, hve hún hafði
*kt-tnt vel pestum hans ? Skyldi hann ætla að tala
nokkttr vingjarnleg orð við hana, sem hann þó ekk'i
var vanttr að gera ?
þegar I.ord Canen hafiðt boðið Sir Guy góða nótt
sneri liriiin sér að hennd mjög alvörttgiefinn án þcss að
segj:. i:eitt.
‘|>ú óskaðtr að tala við mig, Lord Caren”.
“Já”, niiælti hann. “Eg vij hvorki vera harður
né ósannigjarn, ett þú verður að mnna eítir einu, og
það er það, aö láta ekki koma fyrir oítar það scm
kom fyrir itér t kveJd. Kona, scm grætur í annara
viðurvist á sínu cigin heimili, vekttr umtal, Qg engin
vel men-tuð kona myndi láta annað eins koma fyrir.
iþt tta er nokkttð, sem mér er ómögnlegt að líða.
|>ú gcrir svo vel, að miuna eitir þessu, Lady Caren”.
Hún IJóðroðnaði. “þakka þér fyrir”, mælti
hún kttldalega. “þú skalt ekki þurfia að mlnna mig
4 það oftar”.
X. KAPlTULI.
Um kveldið, er Sir Guy og Dady Díe voru komin
5til Iterbergja sinna, íóru þau að taJa nm Lord Careu
og Aðadheiði. Die sagðdst ekkert skilja í, hvernig
pambúð þeirra í rann og vern væri.
s6 SÖC.USAFN HEIMSKRINGI/U
Hún kvaðst :aJt af haía haldið, að Allan yrði
bæði góður og efitirlátur eigiimtaöur, en það væri
langt írá að svo væri, þv-i Aðalheiður væri attðsjáan-'
!t-ga hrædd t ið hann, og þyrðd varla að tala orð,
þegar haitn væri viðsitaddur. Aftur á mótd þóttdst
hún \iss tttn, að Aðalheiður eJskaði Allan tnjög
heitt. Sir Guy þótti um engan mann edns vænit og
Lord Allan, að konu hans undanskflinnd, og þcss
vegna tók hann svard AUans. Ilann áleit, að Aðal-
heiður, sem var svo ung, vantaði þekkingu til þess
að stýra jafnstóru heimili, qg þess vegna væri hún
feimin og drægi sig í hli. “En af hverju heldur þú,
e ð hún elski ltann svo heitt?”
“0, það er nú Lægt að sjá. Hvenær sem húr.
hevrir til hans, roðnar hún svo yndislega, og ef hanr;
talar við hana, cr eins og sál hennar fái nýtt Kf. Ei
haun genpnr svo nærri hennii, að hann kotni viö kjól-
int hemtar, þá titrar hún. Já, hún elskar nann
Gtt}-, líkiega h<lzt of mikið”.
“því segir þú þetta, Díana! 1 En hvað kvenfóli
annars hefir niörg leyndarmáJ”
“Timinn mttr sýna það, hvort ég befi rangt fyrit
mér".
“Ég tr viss nm, að ALIan eJskax hana, 'það er ó-
mögulegt annað. Segðu mér, kæra Die. hefurðit
nokkurntíina séð jafnifagra og ynddslega konn og Lady
Aðallieiði ? það er aJveg óhugsandi, að maður hien*
ar ekki elski hana.
þau töluðu nú saman um Allan og hina spönsku
greifiainnu Júanítu Silvala. Hvorugt ,þeirra hafði
séð hana, en þau höfiðu rnikið heyrt um hana taJiaði
þau höfðu lie.yrt, að hún lneifði gajruan af að lokki
karlmennina að sér og ffieygja þedm svo frá sér aftur,
þegar hún kyntdst nýjum pilrti, sem henni þótti medti
fengnr í. F.f Lord Allan hieíði verið alvara með að
fá ltania, þá Lefði víst vejrið hægit fyrir hann að l'áta
Kjörkaup
TILBÚIÐ og GALVAN-
ISERAÐ í W’PFG: Sér-
' staklegasterkarfótur 11 þttml.
f þverm&l...........SÍOc
Sterkar kolafötur ... -25c
Númer 9 J>votta-“boilers”
fyrir...............$1.50
Þægilegir þvottaþunkunar- '
standar, áður $2.25, nít $125
Rúðugler í stormgluggana
yðar liefi ég; allar stserðir.
W. JOliiison.
Jarnvörusali
581 SARGENT AVENUE.
♦-----------------------------♦
Tönnur dreg'nar
sársaukalaust.
“ Plates ” falla vel og
fast að góranum
Tannfillingar d e 11 a
e k k i úr
Verð sanngjarnt
FRÆÐIST U M V E R Ð
MITT Á ALLSKONAR
Innanhúss
Smíði
EINNIG
“ SHOW CASES ” OG
“ FIXTURES ‘
smfðuð eftir fyrirsögn yðar og sérstökum þörfum. Gleymið
ekki, að það lx>rgar sig að panta strax úti-liurðir og úti-glugga
Verkstæði
273 Higgins Ave. ixr.
T<defón
3914
Heitir sá vindill snm allir “‘‘ykií’. ‘‘HvftrsveRnal".
af þvt hann er þaB besta swm monn geta reykt.
fslendingar! mnniB eftlr aB biBja um X. L,
IfXlQS MADE)
Western Olgar Factory
Thomas Lee, eieandi Winnnipeg;
1
■
Reflwoofl ^Extra Lager Porter
Heitir sá oezt> hjór som
búin er tíl 1 Canada.
Hann er alveg eins ‘óð-
ur og hann sýnist.
Ef þér viljið !k það sem
bezt er oic hollast þá
er þad þessi bjór. Ætti
að vera á hvers manns
heimili-
EÐWARD l. DREWRY
Mannfacfcuror & Importer
Winnipog, Canada.
New Method
Dental Parlors
Portage Ave. — móti Eaton’s
Winnipeg
Woodbine Hotel
Stærsta BDliard Halll NorövosfcnrlandÍDn
Tln Pool-borö.—Alskonar vlnog viudlar.
Leniion A Hebb,
Eigendur.
A. S. IIAKDA L
Selur líkkistnr og annasfc um úfcfarir.
Allur útbnnaönr sé bezti. Enfromur
9elur hann aliskonar minnisvaröa og
legsfcoina.
121 NenaSt. Pbone 306
Tl»l)(iiiiiiiioii ilnnk
NOTRE DAME kn, RRAXCH Cor. Nena St
Vér seljunn peningaávísanir borg-
aulegar á Islandi og öðrum lönd.
AIlskúDar bankastörf af hendi leyst
SPARI9JÓDS»t)EtLWN
tekar 11.00 <>r yfir o« upfur hieztu
glldandi vexti. sem leggjast vio ínn-
stæBuféB 4 sinnnm é éri. 30.
júnl, 30. sept. 31. desembr
og 31. march,
»
MARKET H0TEL
146 PRINCESS ST. !i,Ænnm
P. O'CONNELL, eigandi, WINNIPEQ
Beztu teRundir af vínföngum og vind
um, aðhlynning góð, húsið endurbætt
lil^^^i^^^^NlVvVSlVvNé
Winnipeg Selkirk k Lake W‘peg Ry.
LESTAQANGUR:—
Fer fré C elkirk — kl.7:4T> og ll:45f. h.,
og 4:15 e. h. Kemur til W’peg — k 1. 8:50
f. h. og 12:50 og 5:20 e. h. Fer f rá W’peg
— kl. 9:15 f. h. og l: 30 og 5:45 e. h. Kom-
ur til Selkirk - kl. 10:20 f. h„ 2:35 og
0:50 eftir hádegi.
Vörur teknar meB vögnunnm aðeius
á mánudögum og fðstudögum.
Department of Agriculture and Immigraiion.
MANIT0BA
| I Laiiíl möguleikanna fyrír bændur og handverksmenn, vorkit
menn. Auðnuból landleiteilda, þar sem kornrækt, griparækt,
smjör og ostagerð gera menn fljótlega auðuga.
1906
]. H,141,537 ekrur uáfu 61,250,41i] bushels liveitis. Að jafnaði
yfir 19 bushel a?ekrunni.
2. Bændur lögðu yfir $1,515,085 í nýjar byggingar í Manitoba.
3. í Winnipeg-borg var $13,000,000 varið til nýrra bygginga.
4. Búnaðarskóii var bygður í Manitoba.
5. Land liækkaði 1 vorði alstaðar f fylkinu. Það er nú frá .$6 til
$50 liver ekra.
6. í Manitoba eru 45,000 framfara bændur.
7. í Mamtoba eru enþá 20 nfillíón ekrur af byggiiegu óteknu
ábúðarlandi, sem er f vali fyrir innflytjendnr.
TIL VÆJSTÆL^JSTH,- LÆZSJ'JDTTELsÆ.A.
komandi til Vestur-Iandsins: — Þið ættuð að stansa í Winniþeg
og fá fnllar upplýsingar um heimilisréttarlönd, og einnig um
önnur lönd sem til sölu erú hjá fylkisstjórninni, járnbrautafélög-
um og landfélögum.

Stjórnarformaðnr og Aknryrkjum&la Ráðgjatí.
Skrifiö eftir upplýsrinffUm ti\
•IoM‘nli Biirki1. Jhm,
617 MAIN Sf , WINNIPEG. 77 YOltK ST„ TORONTO.
AÐALHEIDUR 57
haua verða Lady Canen. En í stað þess valdi hann
AðaJhedðí, nnga og yndáslega stúlku, sem ekkert átti
til annað en íeg.urð sina. þau höfðu ckki min,stu
I;U’gmyml vm, að Allan befði átt AðaJheiði einungds
vegna cifðaskrár föður síns.
{>etta kvcld grét AðaJhiediður ennjþá sárara en
vainalega. Hún var frá sér ai örvænitinigu yfir þvi,
livernig maður henniar ibreyttd við haitta. Hjarta
hennar nærri hrann' afi löngnn til þess að gangia til
nianns sins og seigja honum LeyndarmáJ sitt, sem al-
gei k|ga œyndi' ey'ðdJiqggija hantii. Að siða hana al-
veg eins og hún væri dlla nppalin skólastelpa! * Hún
átti i tnegnu stríðd við sjálrfia sig, en að lokum sigr-
aði ást heiinar, qg hún hélt áfram að 'bera hina
þiingii byrði, er hún varla gait risið unddr.
Hún harfði gengið frá honnm þetta kvöld irueð
þót'tasvip, og hann baíði aldred séð hana svo áður.
Og köld og þóttaJieg sat hún inm í sveíniherbergd
sínu, með tárvot augn. “það er hart”, sagjðd Kún
aftur og aftur vdð sjáJfa sdg, “að ég skuli jmrfa að
Kða fyrir amiara syndir og yfirsjóndr”.
En svo varð hún smámsatnan rólegrL. Ves-
ldngs Allan, ef hann bajnai v'issi ajlt. Ég verð að vera
þolitimóð og bera iþetta vegua hans, og með tímian-
um mun liaun eJska m'ig. Og þessi orð haföi hún
upp aftur og aftur. Hún readdi sdg a okomna tim-
ann. Haun var vinur hemiiar, sem einhverntíma
mundi flytja henni l.uggrm og gleði. En bún stundi
þungan í hvert skditi, er húu hugbaöi um, hve langTt
myndi verða þangað tiJ sá tími kæmi.
Næsta íii'orgun við morgunverð var talað um,
hvar menn ættu að skemta sér um daginn. “Við
skttlmn keyra til Treuton Abbedi”, sagði Lady Die.
“Ég hefi íastlega ásett mér, að flara þangað í dag”*
“A ég að að keiyra M spurði Sir Guy.
“Nei”, mælti húo>, “Allan keyTir mig, þú keyrir
s8 SÖGUSAFN HIÍIMSKRINGLU
næð Lady AðaJhedði í beunar vagni. Saimiþykkið
þrr það?" spurði hún Aðalheiði.
“Já, með mesitu áJiægju”, svaraði hún. Henni
fanst svo lnikið til um, að þaö skyJdi vera tekið til-
lit til, livers hún óskaði sér.
“þér fááð góðan fyJg|darmaun þar sem Guy ttidnu
er”, sagði Leudy Dia, og ég myndii ekki sleppa hon-
um við neina aðra en yður. En þcr megið ekki heJd-
ur verða afbrýðissöm, þó ég segi eitthvað falliegt við’
Altan".
Hvertuiig átii hún að vera afibrýðissöim ? Hún
var svö gröni' íneð sjálfri sér, og henni fanst him
gieta hlegið kuldahJátur yfir þvi að nokkrum skyldrf
koma aitnað eins tfl liugar. En hún gætti sín, og
engiinn sá neina gremju á svip hennar.
‘ ‘J'á, ég skaJ loía y?]ur 'þvij ajð % skiujl ekki ver?}t
lirædd um hann”, sagði hún svo. En hún leit ekki
á tnanu siun, þegar hún sagjði þatta.
“það sýndr. að þér berið fullkomið traust annað-
hvort ;til mín eða Allan, og ég skal með timanutni
komast að, hvort okkar það er”.
Aðalbedð'ir sá, hve tnikla nœrgætni oa umhug^utt
Lord Allait sýndi Ixidy Die. Hann gætiti að, hvort
aktýigin vacru rétt á hestunum. ‘‘Prins Charlie (svo
hét aunar hesturinn), er dutlunigia'Samur og misjaán-
lega fjörugiir, og við verðum að harfia góða stjorn á
honum, Die’-'.
“Ali seut lifir verður að haía fjör í sér", sagði
Die, “niienn, konur og börn. Ef þau eiga ekki fjörr
og' gfeði, væri betra fyrir þau að vera án lífisins’fc^
Hún hafði veœtt Allan niákvæma eftrfrbekt alla»
morguninn, og þún sá, að hann að vissu leiyti varr
mjög aísklftailaus ai konu siivni. “Ég skyldrf vist
lljótt opna á homrni augun væri ég í AðaJheiðar
sporum”, hngsaði hún. “Áðaibeiður er allt of eftir-
gclanleg við hann, en' það er alls ekki rótt að komai
honum upp á það”.