Heimskringla - 05.03.1908, Blaðsíða 2

'Winmpeg, 5. marz 1908.
heimskringla
H EIMSKRINGLA
Published evcry Thursday by
Thf Heimskringla News4 Publistiinj Co.
Verö blaösins f Canada oft Bandar
|2.00 nm ériö (fyrir fram borgaö).
Sent til Jí-lHLids $2.T0 (fyrir fram
bor^aOaf kaupendum blaösius hér$1.50 )
B. L. BALDWINSON,
Editor & Manager
Otfice:
729 Sherbrooke Street, Winnipeg
P.O BOX 116. ’Phone 3512.
Sunnudaga-lögin
Uögreglu yfirvöldin í Winnipeg
hafa be'kiö að sér, fyrir tilstálli
prcsbafcila'gsins, a-ð lögsækja og
sekta alla þá, sesn víssvitandi og
að ástæðulausu brjótii sunnudaga-
halgina. Njósnarax voru gerðir út
í tugajtali til þess, sunnudaginn j>.
2. 'þ.m., að komast i-ftir öllum tal-
-fe'ilnm, þar siem lagabrot þessú
varu þann dag frattvin hér í borg-
inni. Afkiðingin af þeirri starf-
semi varð sn, að um 5 hundruðutn
Mnwn« lvefir vtrið stefnt fyrir rétt
og mál nokkurra þairm Hafa ve-riö
xannsökuð. Sumir baía þegar ver-
ið díMivdir, en í öllum tiltelhim
hcfvr verið ákveðvn ki-gsta siekt,
sem lög kyfa. kaga’l>rotin eru í
ficstum tiHzllum einkar smávægi-
kg. Til dæmis hefir útgcfendum
stórblaðanna hér verið stofnt fyrir
að viniva að því á sunnudögum',
að 'búa undir prentun þ;iu blöð,
setn út figa að koma snemtna á
mánudagsmorgna. Járnbrautar-
•ú'-lögunmn lielir vcrið sbaiiit fyrir
að hrayfa vagna á sporum sínum
á sunnudöguin. Greiðasölu hús-
ráðendum fyrir að selja máltiðir
á sunnudögmn, og búftarmönnum
-fyrir að selja brjóstsykur, vindla
og blöö. ]>eir, sam halda opnum
skautasvæðmn, hafa verið ssktaö-
ir fyrir, að lofa fólki að sketnta
sér á skautum á supmiílöguni. Og
margt fleira þessn líkt.
Vér setjum bér aftal innibald
þessíira laga eins og þau voru af-
grcidd írá Ottau'a þinginu þann
13 júlí 1906 :
1. Sunnudagur er talinn frá kl.
12 á laugardugskveldin til kt.
12 á .siinnmHugskveld'i.
2. Rnginn vinna er leyfileg á
smmudögnm, nemu þa'ð, sein
tekið er fram í þessum lögmn,
eða í lögum hínna ýtnsu fylkja
— þau er nú cru i gildi efta
bér eftir kunna að verða í
gildi.
3. En þó má á sun'nudögum gera
líknarstörf og þau önnur störf,
sem eru óumflýjantega nauð-
synleg, svo Si.-m hcT segir :
a—ÖIl störf í sambandi við
gnðsþjónustu og kirkjufélags
starfsemi.
’b—Hjúkrun sjúkra, að með-
íbaldri meftalasölu í smásölti.
c—Að sentja telegraf og batefón
skeyti og veita þeiin móttöku,
og send-a þatt til vifttakendá.
d—Aft kveik ja eld í og gera ,viö
eldstæfti og önnu-r slík áhöld,
þegar það er nauðsvnkgt til
þess að forftast tap fvrir og
skemdir á framkiösltt og iön-
aftarstíifmi nuin.
e—Aft kveikja elda og halda
þeim við, að færa hreint loft
inn i nátmi, punipa vatn úr
þeiin og yfirlíta þá, þsgar það
er viíauðsyiíkgt til verndar
heilsu, lifi og eigniun.
•f—alla vinuu, sem út'heiinitist
•til ]x*ss, að framkiða rafmagn,
Ijós, hita, gas, vatn og kalt
.loft, svo «ö þaft gK-ti orftift
veitt viftskiftavimim uppihalds-
laust til liiglegra nota.
•g—Flutningur farþegja og !
nauftsynleg störf í stvmbandi
við þ-að.
h—Aframh'ald gufulesta og !
flutningaskipa, sem eru á ferð
í bvrjun sunnudags helginnar,
og vinna í sambandi við það.
i—Að fcrina og affernia vörur
á tnillistöftvum af farþsgja-
skipum og farþegjatestum.
j—Að halda hreimum járnbr.-
sporum, svo að snjór og ís
ekki festist á þeim, og aö gera
viðgerðir í nauðsynja tilfellum,
og öll önnur nauðsyn jastörf til
þess að halda hreinum spornn-
um yfir sumnidaginn.
k—Að vinna fyrir kl. 6 f.h. og
eftir kl. 8 e.h. í sambandi við
hreyfingu vagna á járnbrau ta-
svæðu-m.
1—Að hlafta og afferma haf-
skip, sem annars orsakaði ]>eiin
óþægilegrar tafar frá því, aft
geta fylgt áætlun sinni, efta
hveirt annað skip, sem annars
yrfti of seint til þess, að halda
áfram ferðum símim áður en
ísar banna skipaferftir. Einnig
tná ferina og a’fíerma kol,
málmblending og kornvöru fyr-
ir kl. 7 á inorgnania efta eftir
kl. 8 á kveldin, eítir 13. sept.
in—Uinsjón mjólkur og llutn-
ingur hi-nnar til viðskiHavina,
einnig umsjón osta og gripa,
og vinná við vwndun 'þess
varnings, sem annars l.cgi und-
ir skemdum.
n—Að starfa á tollbrúm og
við tollhlið á ferjubá'tum, sem
hafa fólksflutningal'eyfi á sunn-
dögum.
ó—Að lána hesta og kerrur og
smábáta til persónutegra nota
lánitakandans, eða fjölskyldu
hans, til alira starfa, sem ekki
eru bönnuð með þossum lögum
p—ÖIl nauðsynteg störf eftir
kl. 6 á sunnudagskviold «til und-
irbúnings tindir tnánudags-
ínorguns fnétita'blöðin.
q—Alla vinnu í sambandi við
póstflutninga.
r—Vinnuhjú og _ gæzlumenn í
me'ga vinna alla sunnudaga.
s—F'ólksfevstar á raénuagnsbr.
mega ganga séu ]>ær brautir
milliíylkja oða milliríkj.i br.,
stakir m-enn eiga hlirt að máli.
En verði felög brotteg optar en
einu sinn-i, þá hækkar sektin
frá Sioo minst alt upp i 5,500.
13. Ekkert í þessmn lögum skal
kotna í bága við þaiin rétt til
fólksfluitninga, sem járnbrauta-
felög hafa fengið írá hinum
ýmsu fylkjum.
14. Ekkert í þessum lögunt skal
skoða sem ónýting á nokkrum
lögum um helgi'hald, sent gcrft
hafa verið í hmum ýmsu fylkj-
um.
15. Málsóknir mót broti gegn á-
kvæðum þessara laga verða að
garast innan 60 daga frá þvi
brotið var fmmið, og ckkert
mál má höfða undir þeiut
ncnita nteð teyfi dómstnálasfjór
ans í því fylki, sent brotið tr
framið í.
an hér í bænum sem ríki sjálfu sér
sundurþykt. Hún er trúuðum
hneyxli og hinuin hehnska.
II r ó 1 f u r.
T.
SAMTAL UM BÚSKAP.
kveldum.
v—-ÖU vrnna við tnapfe sykur-
í þesstmt 15 atriðmn cr laustega
tekinn fram kjarni laganna. |mu
sýna ljósfega, að öll nauðsynieg
virma er feyfife’g á sunnufióguni.
En að öðru feyti ertt þan svo
þröng, að ekki er búanJi nridit
•þaini, iventa einkis annars sé i'ost-
og hver sú braut, scm nú hefir ur' 'er nokktir i máli, að
sunnudaga vimvuleyfi. vrer5ur L‘Tíis dóntsmálastj.'.r-
/a., 1 ri' í htnum ýnrsu hlkjuni tif
t—Oll stíoruarv'i'miia cr leyule^ u v , . . ,v , .. J , .
, ... J * p<?ss ao næet aö baita •neim, o*r
a sunnudogunt. . <Lð því leyti getur það vwið á
ii Oh óumflýjanleg fiskitöku- ( þg.irr^ v*aidi, hv-ernijr þcjitn -er beitt
vinna eftir kl. 6 á sunnudags p«n væntanfeg.i veigra dóinsmála-
stjórarnir sér við því, að noita að
láita íbúa K’lkis síns beygja sig
töku, og sykurgerð á akrinum. und-r ríkislögin, fyr en þeír eru
w ÚU óumflýja'ivteg vinna til 1 þúnir að fá fulkt sönnun fvnr því,
v emcfar edgnmn, í nauðsynja j a'lmenningur ætli sér ekki að
tilfellutn, efta þar sern slíkar i j>Qia j)a,,
•eignir eru í bráðri hæfctu, að
skemmast eða eyðikgg'jast.
x—felverja þá vinnu, sem járr-
'brautan'eifnd ríkisins, hafandi
. tillit til 'þessara laga, álítur
réfct aö leyfa a-ð' vinna í san<-
bandi við vöruflutninga, og til
þess að koma í veg fyrir skaö-
SíMnlegar taíir flutningsins. En
jkyfiskostnaftur undir þessmn
staflið, skal borgaður af u.m-
sækjaanda, hvort seni það er
LÚTERSKAN í INNIPEG.
Eítirtektavert er það, hv® gagn-
stæðar eru hyggjtir ntanna hér og
heiiiba á Fróni tmt kirkju-ú'tláifcin.
þar heima cr ekki uin annað hugs-
að meir, en finna ráð til að
minka þau og spara fi á hverja
lund. vAÖ bræfta brauö sarnan, aft
instaklingur eðiá félag. Beiftni- I fækka prestum, að nettla af tolla
formiu vei-fcir jámbra'tibadieildin. I og kirk ju-ískyldir eru viusæl mál
3. Að ttndanfcioímim natiðsynja- í nueð bóndtint þar. Fjársparnaðnr
tili.lltim, skal engmn v.rkveit-
anda leyfitegt, áð heimta vinnti
er þeiitn fyrir mestn. Svo afkára-
legri tillögu hefir jafnve.l verið
af hjúi sínu undir sfcallið c, 3. leyft inn ú leikviill ophvberrar unt-
gr. þ.ssara laga, eða við iftn- j ræftu, aft teggja af prestskap og
aftarvinnu, efta við flutninga- | láta. koltta í staftinn tímarit and-
vinnu, irema þvi lijtVi sé veititnr legt, gefið út aft opinberri tilhlivt-
24. kl.sfcunda hvildarthni sam-lun. En hér í Winnipeg er mönnuni
stæftur á næstu döguut viktinn- ekki svo mjófct inilli augnanna, aft
ar. En þó skal ekki þetta á- j því er til kirk ju-útláta keinur. Hér
kvæfti ná til neinnar }>eirrar | er mundangift öfúgt. það liggur
vinmigreipar, ]>ar senn vinmi- j við, að hér þvki ekki vel, nein>v
tíminn er ekki fe-ngri en S kl,- sólundað sé fe* til kirkjunnar, ln>i'-
stund'ir á dag. [ iö í hana fé aft óþörfu.
Engutn skal vera leyfitegt éi j Tveir lúterskir söfnuftir erti í
sitnnudegi — nema svo sé td- j bænum íslenzkir svo sem alkunna
skilift í logmn fvlkjanua. — aft ; er, og heldur sína kirkju hvor
stmnla neina Uiki efta kapjtad- j jielrra. þettíi tvöfalda kirkjuhald
in-gar fyrir laununt efta \xrka- er óþarfi, því söfmiðirnir geta vel
laumim, efta vara viftst. slikar j koinist fyrir umlir einu þtki báftir,
skeni'taiiir efta aft hafa nokkra j og afardýrt cr Jxift.Gin það erekki
hluttöku í efta vvra viðstadd- wrið að fást mn það. Hvor-
nokk rar opinberar skemtanir j tveiggi söfntiðtirinn er þó fátækur
eða fundi, aðrar en guðsþjón- : og í hvorumitvvggja er fjéirrcdöan
listnr efta í kirkjum, ]>ar sein j til saínaðarþarfa svo þuiig, aft
aftgangur er seldur, heinlínis 01:1111 fá ekki undir risift neina incft
j hintiin inestu herkjutn. Menn
í knetta um fjárhaginn, en hefjast
ekki hatida til aft ráfta bót á því,
j efta sjá ■ekki, livernig það megi
j verfta. Sparnaftar útsjónhi, sem er
Atli og Ketill voru uppeldis-
■bræðuT cog jaínaldrn, fóru báftir
Sienn til Amaríku.
Kiatill: ]>-á critm við báðir hing-
að komnir í hiö faigra og frjósarna
land feeifs hins hepna. Fagurt er
j ú'tli tið, víðlendar sléttur meö bylg
andi graslúfta, ri-savaixnir skógar,
silfurtær fiskivötn, stóréir og la*k-
j ir og guæf indi fjöll. Vift erum hér
komivir t aldingarð velsældar, mað-
ur þarf ei nerna að rétta út hend-
ina eftir gæðum náttúrunnar. Við
uamnm okkur land, og þá erum
vift hólpnir.
Atli : Svo segir mé*r hugur um,
sern land þetta muni frjósamt, en
því að r.ins frjósannt, að hendnr og
byggja séu í samvinnu rnieð nátt-
úrunni. Ivn búland er okkur be/.t
að nerna sem fyrst, ei tnun síðar
vænna.
Ketall : því ertu svo áhyggjuivg-
ur, Atli fe'lagi ?
Atli : í huga mér sé ég margar
þraufcir og þrepskildi, er í vegi
mínurn mrinu varða. Kg er að
vefefca því fy-rir nnér hvort mér
muni endast þrek og aldur til að
yfirstíga tálmanir og torfærur þær
og hvort að ég muni geta oröift
“Víða frægur utn síftir”.
— — Að tuttugu og fnnm áruin
liömmi. —
Atli : Komdu mi sæll osr bless-
afttir, Ketill félagi, minn ganili og
gófti vinur. Hvernig hefir þér Iiftift
í ]>essi 23 ár, sern Aimliftin eru síft-
an vift' skildum? Hvað hefir þú
starfaft ?• Hvernig hefir Amaríka
teikift viö 'þig ?
Ketill : Mér hefir tengstum liftift
wl, hefi unnift aft húsabvggingum I
og öftru, er þar aft lýttir. Eg h.'v'.li
vift landnámið, treysbist ei til að
• ttaka bnskap á heiidur svo niér
I yrfti éumælislaust og sneri því held-
jur aft ]>ví, að læra byggingarfræfti,
i ]>eirri grein er ég fulliiuma, nueft 1
! imistaraprófi. En hvornig hefir þét. r
; liftift ?
Atli : Aft ílestu teyti vel, þótt
oft hafi örðugt verift og þröngt
fvrir dýrum. Ég tók mér til éibúð-
ar 320 ekrur af laudi, 160 ekrur
oftar en uin sinn, þ.e.a.s., ]xir sein
ég sái höfrum í ár, sái ég ínaís
næsta ár, læt þannig röðina ganga
áíram á víxl. það geri ég vegna
]>ess, aö ein jurt þróast á þeiin
efnum nroldar, er önnur þrííst ckki
á. I’la'-gjmgu verður nmftur vei að
vanda, ekki dugir aft plægja alt af
tiil sömu dýptar, maftur veröur að
smádýpka pla*ginguna í hvert sinn,
þar tife maður er kominn niðtir 5—
6 'þuinfe, rnieft því móti fær maðttr
t hvert sinn nýja mold efst. þegar
plægingin hefir náö þeirri dýpt, fer
maður aftur að smá grj'ntiia hama.
í görnlu ríkjunum plægja þei r
stunduin, hd/.t í þurrtim éiruni, —
með grunnplógum — alt að 20
þuml. djúft, giera það til að veii'ta
kuldasagganum aö nieðan til topps-
ins, að rótnm jurtanna. Mjög er
það áríöandi, að plægja sem fyrst
á haustin moðan gróftrarkraftur
er í jörftu, svo aö iJlgresisfræið nái
að spira aft hanstinu til, því vetr-
arfrostiö drepur þær smáu illgres-
is plöntur, og ver þannig út-
breaðslu og þroskun illgresis. Kin
af endnrbótum og viöhaldi akurs
er áburfturinn, mykjan. Vift verft-
um að láta okkur ant um, að
hirfta og nota mykjuna sem bezt,
því hún er okkur verðmæti mikið,
— nueð ýtnsu móti getum við
drýgt haua, t.d. með háhni og
ýmsu þess liáttar rttsli. Hálmnn-
utn megum við ekki brenna, i hon-
um er fyrst og fremst mikið fóður
eéni íyrir gripi vora og svo áburð-
ur fyrir akurinn. Við verftum antí'ð
að hafa það hugfást, að
t:I þess að akur okkar geti orftið
frjósaimir' verftum viö að ltgg.ja
hontnn til frjóefni, því svo er irueð
frjóefni jarftar sem alt nnnaft, aft
1 feyftis't ]xiö sem af er tekið”. Ef
við reynuni aft þröngva náttúr-
utini, marghefnir hún sín éi okkur
fyrir singirinna.
Ketill : Hvernig héittar þá eivgj-
| um þl'iium og liaga ?
AtJi : Haga og engi lvefi ég til
grasnytja fyrir 3—5 ár, samkvæmt
aldursstfgi þairra grastegunda, er
ég nofca i hvert sinn. Aft þeim tímia.
liðnum, flyt ég engi og haga á
nýjar slóftir. þær grasfcegundir, er
ég oftast nota, eru “timothy" og
smári (Clover), - “’timothy" sfcend-
tir í fullum blóma í 5 ár, en smári
í 3 ár. Smárinn er að öllu teyti
betra Ivey, en mjög vaudhirtur,
svo aft fullutn notum komi, en
“timothy" er mjög auðvelt a5
rækfcíi. O r r i. .
MARKERVIfefeE, AfeTA.,
(fe'rá fréttaritara Hkr.).
28. febr. 1908.
Sania inndæla tíftin hefir haldist
þsnnán mánuð. feítil frost og kyr-
viftri fyrri hluta méunaftarins, en
eftir |>»n 20. geröi þíðviftri, svo'
mikið tók upp af þeitn li-tla snjó,
sem kominn var, og sfeðfæri tap-
að af öllum akvegum. Nú aftur
kaldara þrjá daga, með litlu fjúki,
sem lítur út fyrir, að máskie hald-
ist framvegis.
Kér hefir verift utn tima kvilla-
saint af kvefveiki, á sumum heiim-
iltmt aftur og aftur. Mr. John Hill
man, frá Markerville, liggur á Red.
Hraer spítala. Hann var skorinn
upp, og er sagðttr á góðum bata-
vegi. Annar ntaður hér úr sveit,
Jón Böðvarsson, ier nú á samta
spútafet. Hafði liandteggsbrotnoð'
fyrir löngu siftait, en mun ekkr
hafa sest rétit siunam og gréri eksi
— enda kárnað aftnr um hatid-
tegginn. Nú er sagt, að eigi mttni
dtiga amvaft eu taka af hontiiu
handlegginn.
Viissa er fengin, að stjórnin leggi
telcfón frá Innisfail til Marker-
ville. Búift að höggva og llytja'
póstana undir hann. Ennfrcmur
®ru bændur aö biöja urn telefón
gegnum bygftina upp nueð Medi-
cinie River ti! Evarts B.O., sein
talift er víst aö íáist.
Halldór Hjálmarsson
T) A I N N.
lueirnilisréttarland og 160 ekrur
j skógplöi»tunarland, og á þessu
j landi liefi ég búift, yrkt og unnift
1 síftan vift skildum. s”
I Ketill : Vift hvaft áttu, er þú
tckift skógi>löntunar-
efta óbeijtlínis, annafthvort fyr-
ir aftgang aft slíkum skemitun-
um efta fundtim, e'fta fvrir
nokkur hh-nnindi í sambandi
vift ]xtft.
þegar nokkuft þaft er fatiftisvo rík heimn, er ekki gefin mönn-
fiara írain, sein aftgangur er | um hér. Dálitift af helMti gæti þó
sldur aft eft.i hluttökueyrir er komift sér vel.
seldur fyrir í því húsi efta éi það er einsæfct söfnuðunnm aft
]>: im sfeift, stin fólk er flufct til j saimeinast og fe’ggja niftur aftra
fy’rir gjald af þewn, er íyrir | kirk juna og selja hanaí Meft því
skeintaninni- staiida efta u'itt- j móti sparaftist þeim mikift fe, of-
hoösmönit'um Jx'irra, — þá skal | an ét það, sem þcir losuft'u peninga
álíta, aft flutnings kostnaður- tir dýrtt og arðlausu fyrirtæki, og
inn sé a'ftgöngugjald áhorfeinda. j f'engju til umráfta til ívatiftsvnja
Engmn skal leyfitegt ét sunnu- ! máfei ]>eirra, sertt nú sitja á hak-
(tegi, aft flytja f-ólk í liópum til j anuin fyrir féteysi. Prestum sínum
ski.-mtistaða fvrir nokkurti mæfcti söfnuðurimi ekki fa kka,
gjald. j það liiundi ekki gjörtegt. Hinn
Engum skal 1 yfilegt, að aug- sameinafti söfnuftur yrði svo stór,
lýsa á nokktirn há tt nokkra j aft ekki mvndi veita af þeim. þaft
sk-emtun, efta annaft, sem bann j væri og bein ósvinna, aft láta sér
aft er með lögum þessrnn. | til htigar koma, aft teggja af jafn-
Kngtim skal leyft að auglýsa í í mikla andans skörunga og þeir eru
Canada nokkuft Jxtft, setn á aft ■ séra Friftrik Bergmann og séra
fara frani í Cíinada og bannaft | Jón Bjarnason, — ég nefni þá effcir
settum stjornar-| Jónsclóttir frét Jórvík í
Svstkyni Ilalldórs eru þessi : —
H'ernuann, akuryrkjuvélasali, ^ft
Edinburgh, N. Dak.; Vilhjálnvur,
bóndi ; Konráft, knupmaðtir ; Mar-
ía, gift, >og Guðrún, ógift ; öll til
bairnilsis aö Brekkti í Mjóafirfti ;
og Gisl'i, kaupmaður aft Nesi i
Noröfirfti.
Hálldór ólst ttpp hjá föftur sín-
utn til tvítugs aldurs (mcáftitr
rnisti hann 6 ára gamiall). þá fór
hunn til Jijönis bónda Ilalldórs.fon-
ar
er með þessuin lögum.
8. Engtim skal leydt á summdegi,
að nota efta skjóta rneft byssu
efta riffli, eöa öftrtt sainkynja
verkfœri, hvorki í hagsmuna-
fegu tilliti, efta þannig að þaft
ónáfti ]>á sem sækja guftsþjón-
ustur efta :.t aunau héutt halda
hvíldarda ginn heilaga n.
9. Engutm skal levíilegt, aft flytja
inn í Cauada efta seifja éi stinmi
degi nokkurt útleiiit blað eða
tímarit.
10. Ifever sá, s?m óhlýftnast ein-
hverri grein þessara laga, skal
fvrir livert slikt brot sæta
dómi og siektum í niinsta lagi
Si og ekki ineira en S40 ásamt
með dómskostnnði.
ir. felver vinmiveitandi, sem skip-
ar eða lætur vinna hjá sér á
sunmictegi í trássi vift ákvæfti
þessara laga, skal sektast frá
S20 til Sioo án cl-óiniskostnaftar
12: Kf félög gera-st Ivrotleg vift
■þessí lög á „sania hátt, skulti
þau sektast frá S50 til S200,
eöa tvöfalt ltærra en ef ein-
stnfrófsröö.
fe'leiira heldur líka til samwning--
ar ui fjársparúafttir cimi. E-irts og
nú sfcendur halda mnrgir fetndar
sig utan safnaöa, af því þeir
'trcysta sér ekki undir fjárkvaftirn-
ar, sem inngöngti fy-lgja, og þarf
■ekki að fjölyrfta hvflíkur háski sé
■h'úinn mönmim þessum eða sálum
]»eirra,í atigtun alvarkgra safnað-
armanixt að minsta kosfci. þaft
æfcti aft vera ekki lítil hvöfc til aft
víkja s,tfnaftarféiagsskapnmn dálít-
ift í sparaaöaráttinn, og megin-
viftir og krossfcré saifnaðanna gierðti
vd, d ]>eir vildu bertast fyrir því;
ella er við btiið, að tvimæli leiki á
cinfeægni ]x*irra við krisfcindóminn
ekki sí'ður en vift stimar æftri hitg-
sjópir.
Ef söfmiftirnir sameinuðust
mymfei ]xift og m -iri slófta draga,
en þegar er títTt. T vískiStingin
veldnir ríg, mieitnaði, óvild, sem er
alveg óvi'ðurkvæm'ileg milli trúar-
bragfta. Yfir það ínmuli fyrnast,
ef söfmiftirniir gengu saman í eimi
söfnuft. Iyins og nú er, er lútersk-
segist liafa
land ?
Atli': það cr þannig, að auk
heimilisrétit'arlands getur inaður á
]x\ssum skógfeiusn sléttum hér
numið 160 ekrur irueft ]>eiin skil-
mála, aft jilanta skóg á 15 ekruni,
en sú skógyrking verftur aft vera
gerft samkvæmt
regltnn.
K@till : Svo ]>ú ert ]>ét orftinn
skógáræftingur líka, — en hvernig
eru aftrir liftir búskapar ]>íns,. svo
1 scin akttryrkja og kvikfjárrækt ?
Ml-i : Hvaft akuryrkjtt snertir,
|þá sfcendur liún svo fyrir mér, —
j fetndið er alt pfevgt frét horni til
horns, skógur ét 15 ekrum, gripa-
hagi ét 60 ekrum, og landið alt ttm-
girt.
Kiatill : ]>ú segist hafa landið nlt
plaegt'. Get-urðu haft gripahaga á
akri ?
Atfei : Já, en það er svn aftskilja
aft ég séui í akurinji grasfræ-i til
beitar; við tækifæri síftar mun ég
•segja ]>ér iun þaft. Ilesta hefi ég
10 og 3 tryppi, naut 35, þar af
12 mjólkurkýr, 150 sattftfjár, 50
svín og 300 hænsni. Svo vinnuvél-
ar, setn þörf krefur.
Ketill : En hvaft skuldarftu mik-
ift ?
Atli : Eg mtindi ekki, vimir
minn, telja ]>atta b ú 111 i t t ef
á þvi hvíldu sktildir. Eg éi ét
bankia dálifcla peninga tipphæft, svo jKU_
ituér er tnn tiina óhaatt fyrir smá-
óhöppum. — í byrjun var stofnfe
mifcfc 5i<x>o.
Ketill : Itkki er aft furfta, þótt
]>ú sért orðiiin gráhafcrftur fefeagi,
en hve mörg börn áfctu, og hvar
•erti þau ?
Afcli : Eg á tvö, son og dófctur,
’jxvu eru bæfti á háskóanum í bún-
aftardyildiimi.
Kefcill : Ifeverju þakkarftu belzfc.
þessa V'elgengni 'þína ?
A tli : þessu ]>ne«mi : varfærni,
nákvæinni oor orfthefedni í
viftskiffc uin.
sfceiinar vefegettgnimxtr
þalin 4
hieimili sínu
bina County í Noröur-Dakofca,
bóiidinn Halltlór Hjálmarsson, eft-
ir langavaramli <>g stríftann heil.su-
brest, sm or.snkaftist al krabba-
itueini i lifrtnni. Hann var jarftsett-
ur i SuSur-San'dhæöa grafreit, þ.
9- febrúar, nft viftstöddum inikluni
mannfjökla. þjónustu veitti séra
fe'riörik J. Berginaim.
Halldór Hjálmarsson er íæddur
að Reykjum í Mjóafirfti í Suftur-
niulasýslu ét íslandi 15. dag maí-
mánaðar 1851. Faftir hans Ifejálm-
ar HertnannSson Jónssonar, bjó
tengi m/eft fyrirnrvnd aft Brekku í
sömu sveit. Móftir hans var María
Bred'ftdal.
íebr, sl. íHidaftist aft fkémhílégíi fauftteífcum blæ, og
nálægt Akra, í Pem- horfði út úr þeim góövild og staft-
festa. Tilliitift var éthrifeimikift,
fasfc, og var sem þaft ;tæki mantr
fanginn. Málrórmirinn var djúpur
og fromur óþíður. í viðræðum.
haffti hann orðskrúö lítið, þar valdr
hamn alfetr leiftir sem skemsfcar, ett
héímskur var sá, sein þurfti aft
biftja uin skýringar. fe{kki var hanir
fríftur (jða glæsirmemri í sjón, enda
var hanu yfirjætislaus í klæfta-
btirfti og allri framgöngu. Samt
gat þaft ekki farið fram hjá atfuig-
tilum tnanmi, að 'þar var heill og
ósvikinn maftur, sean hamn stóft,
enda var hver einasti þráður í
honumC hárftsnúiun fcil halds og
karlmanntegra n-ytsemda.
Ilanfci var allra inamna rm'kil-
virkastur og bagsýnastur, hradn-
lýndur, hr.einskiffcimn og réttsýnn_
Hamn lefc ekki tfel sín koma máfe
annara, lie heldur teyfði hann öör-
um 'aft hlutast tdl um sín. Hann
gengdi skyldum sínum með ár-
vekui og samvizkusemi. Hanm hafði
glögt auga fyrir öllu, siem betur
fór og miðafti til hagsælda, og
stna gladdist af hverju spori, sam sfcig-
ið var í ]>á áit. Tildur og prjétl
og triíftaraháitit hafði hann í léigu
gildd. Ekki var honttni samt varn-
aft þess, að sjéi kýmnishlift 1 fsins,
þó alvaran væri hans sfceirkasti
þáttur.
Ilann > haffti staðfestu og ]>riek
.v í ., « - . t víkingamia forini, því bvitfci hann
Buuaftarfelaigs Suftur og Anst hlífóarbu,st í berferðum sím.m 4
ur Amtstns um tveggy, ara skeaft. j hendur „,á,t,fcú.ru,nai. Hama tók hani,
Arift' 1882 flnt'ti hann á ný- kverktaki og neyddi til að fram-
Reypta jörft sína Hauksstafti í seJja gripi sina, ]>v| {ra néutfcúrunni
Vopnafirði. þar bjó hann um 3 ár. tók hann auftæfi sín, cm ckki meim-
fe'yrstm 2 árin vamm hanm aft jarfta- um manni. Aft síftustu varft haim
tft rilfsstöft.uni í Uoftumnd
ur-
firfti. Eftir 112 éirs dvöl ]>ar sigldi
hann til Notegs. þar gekk haini á
bumaftarskóla og irtskrifaSisfc þaft-
an tiílir 2l2 éir. Ivftir aft hann kom
til ísfetnda nfittir, var hann í þjón-
nstu
bófyiin fyrir eimsfcaklinga og felög
í Norðurmúfea og þdngeyjarsýsluni.
t'ftir gaf hann sig eingciiigu
við sínnm eigin búskap. Arift 1885
1 flutt hamn aft Strandhöfu i Vopnar
• firfti. ]>ar bjó hann 11111 2 éir. ]»tft-
1 an fluttist hann til Ameríku éuift
1887.
|>o aft lma takift, <>g þoð scm áð-
ur vtir sókn., snérist í vörn, því
liiedfestibnestur og danfti luerjuftu á
h'auu, en vörnin var jafn edmbeitt
<>g a ftrufeins, seni sóknin h-affti ver-
ift,
>0 orustan væri. l<>ug og sfcröng
Gllum sínum sökurn ráftstafafti
haiin mieð nákvæmni og rósamte
Kffcir aft bala dvalift fitt ar lijét , Uann léfc eftir sig mikfetr eigmir,
tiemgdaföftur sínum nédægt Moun-j sem h.11111 haffti safnaft" éi fciltölu-
tain, N. I)ak., keypti haun lamd og léga stuifctunt tíma'. Enda var hamn
byrjaði búskap. Fljótfc gra*ddist lánsamtmr í því senn öðru, að eiga
honum fé svo liann kcyptí ffyiini hána ágætustu konu, siein aðsfcoð-
lönd, ]xir til nm aft rniér
er sagt. aft liann lutfi áfcfc 7 bú-
. ölluin í garfta cftít M 20 ckrur. Mikið af
það eru hyrniugar- ' þe«smn lönd.m. beíir hanu unnið úr
rninnfcr. * j skógi og kjarn.
Kiefcill : Hvert er fyrsta skilyrði j þann 20. júlí 1882 gekk hann að
búsældar ? - j ciga ungfrú Margrétd Björnsdóttir,
Atli : Rétt unninn akur, —lyóndi Ifealldórssonar, frá tjlfsstöðum í
er bústólpi, bú er landstólpi — Ixiötmindarfirfti, sem enn lifir.
em slíkt «r alt lucgra sagfc en gert. J
, , . “ ,1 y • .v I «orn þeirra hjona fjbgur, oll
akuryrkjan er ínargbrotm og v>o-; , ■ J 9..
f . . , r, - - , mannvanteg, eru þessi : Bjorn, 22.
famgsnukil. lil dæirns, skifti cg akr 1 . . T . , ., 1 , J
imum m.ím,m niöur í 7 hltrti og ‘ rhal,u'^ Magmts ,5 ara ;
stundum fleiri, ’— 1) fyrir hveiti, |fIIura- Aðafebjorg,
2) fyrir liaira, 3) bygg, 4) liörfræ
(Flæx), 3) fyrir m^ískorn, 6) fyrir
engi og 7) fyrir haga, og sái svo
aldrei sömtt tegund í sama btett og skegg
Halidór Hjéilmarsson var vel
mieöalinaifttir ét vöxfc, jarpur éi héir
tgun
brún tnieft ein-
afti hanri í öllu.
Af kirkjumáfeum skifti hann sér
iekki. þau voru fryrir tifcan og neft-
am hans verkahring. Samt hygg
óg bann hafi verift Únítari í skoð-
timum.
Halldór var fyrirmyndarmaður í
ílestum grieinum, og gerðu ungir
mienn, sem enn eru óreyndir, vel í,
að taka lvann sér til eftif'breytmi.
það yrfti þemi og þjóftfélaginu
haviir.
W'innipeg, 29. fefcr. 1908.
iS'. />’. Brynjólfsson.
“Aiistri” er vinsamlega beöinn,
aft giefca um dáiiarfregm ]x‘ssa.