Heimskringla - 23.04.1908, Blaðsíða 2

■WINNIPEG, 23. APRÍL 1908
HEIMSKRINCIA
H EIMSKRINGLA
Published every Thursday by
Tbe Heimskririgia News 4 Fabli.shing Co.
Verö blaOsios f Canada og Handar
$2.00 um áriö (fyrir fram boriraö).
Sent til islftDds $2.10 (fynr fram
borgaöaf kaupendum blaösins hlir$l.S0.)
B. L. BALDWINSON, 4
Editor A Manager
Office:*
729 Sherbrooke Street, WiDoipeg
P.O BOX 1 1 6.
’Phone 3512.
Meira um Bóka-
okrið.
Kkki hefir umboS.smaöur Bók-
.sala'íélagsins íslonzka gert marjrar
athugasemdir við lista þaTin yfir
ísl'anzkar bækur og prósenit gróða
fií þeim, sem bdrtur var í IR-ims-
krmcr'lu, tbl. 28. í þe-im lista er þó
fiin villa, sem hann hefir fun'dið og
nrælist til leiðré'ttingar á. Sú leið-
nétting er hér tna'ð fúslega í té lát-
in. Bókin, sem hann talar um, að
gróðinn sé ranglega tilfaerður af,
«r í listatium itdlfiærð þannig : —
"“Söluvierð á Islctndi 85 aurar.
Söluverð til herra umiboðsniianns-
Mts 65 aurar. Útsöluverð í Ame-
Tiku 35C, eða taft»gildi 1 kr. 37 au.
*— Gróðitm er því að eins 73 au.,
cn ekki 1 kr. 66 au., eins og raítg-
3»ga stóð í listannm. Prósent
gróðinn af þessari bók, er og rattg
Ieg«i tilfúerður í fotanum. þar er
hann talinn 103 prósent, en á að
.réttu lagi að vera 114 prósent,
sem gertr jaínaðar framfærslu bók-
anna ekki 13212 prósent, eins og
-talið var, heldur 133 og einn sjö-
itnda. þctta eru lesendur virðingar-
fylst beðnir að athuga', og uð
virða á betra veg, aö vér töldum
prós&nt gróða berra Bárdals nokk-
urn minni en hann i raun réttri sr.
Kntla er það i fullu samrætni við
það, s:m vér áður sögðum, að
Jfeimskrin'gla hefði ertga löngttn til
þess, að sagja framiferslu hans
meiri en hún í raun réttri væri, —
því að ekkert er tmnið við að
ratigfæm það að nokkru levti. —
Kkki heldtir tókum vér með í list-
ann ytnsar 'bækur, sem hægt befði
vorið að tilf-æra, svo sem bókina
‘‘Milíóna íit'ærin”, sem gert befði
prósent framfærslu bans nokkrtt
hærri, en ennþá heiir talin varið
og var það gert af einskœrri hlífð
við mannino, og til þess að sýna
honutn fylstit sann'girni í viöræð-
TMltim.
Með þessum athugaiseind um telj
-um vér, að sj'nt sé, að ákærur
Ifetmskringlu trm okurverð á is
lonzkum bókum vestanhafs, hafi
veráð og séu á fylstu samilaiksrök-
/irni bygðar, — þar sem vé.r höfum
þeg^ar sýnt fram á, að framfærslan
hér er — k smimm' bókum meira
jen 5 sitmum hærri, heldttr en Bók-
salafélagið k-yfir að htm tíé á ís
-landi, þar sem engnm umiboðs-
matt'iM er leyft, að sef ja tnoira en
23 prósent umfram söluverð til
til þeirra. Kn satna félag kyfir
mn.boðsmanni sínnm hiér, að setja
-nteira en 133 prósent 4 þær.
Athugamir h'erræ Bárdals utrt
það, að rftstjóri Il'eim.skringlu sé
að viiniia í þágu sérstaks tnann, en
ekki íslsndinga í heikL sinni, Hggja
oss mjög í léttu rúmi. Sabt að
segja er H'eimskringht og ritstjóra
henttar gersa mlega sama í livers
höndum 'bókasalatt er, bkvðið ósk-
ar að eins að hér sé samkepni í
bókasölunni, þannig, að hún ,sé í
höndurn fieiri en etns tnantts, með
því að þá ntá telja áreiðanlegt, að
verð bókanna lækki að mnn og
verði þannig Vestur-íslienditi'gum í
heild sinni til hagsmuna. þetta er
og álit ýmsra matma, og þar mieð
eins mentaðastra íslendings vesitan
itr landi, sem síðau sfðari bóka-
listiun var birtur í Heimskringlu
hefir rit-að oss bréf tneð svofeldutn
oröum :
undir, það er hreitiasta rangslieitni
og hneyxli gagnvart bæiidutn' og
■bnalýð hér vestra. Haiðu góða
þökk fyrir það, seotr komið er.
Heimskringla græðir tnarga vini
fyrir hluttöku sína í þrssu máli”.
Atvnaö bráf, dags. 15. þ.m.,bljóð
ar svo : —
“Kg bafi lesið með athygli það
sam þú og harra Bardal bafið
skrifaö ttm verð á isfepzkum bók-
um, og ég er þér þakklátur fyrir
þá hrteyfingu, og vona, að Bók-
sakifé'lagið og lJardal veröi að
Iiætita við okurverzlun ]»á á ís-
fenzktim bókirm, sein að undan-
förnu befir átt sér stað. því ef
samkejrni hefst, eirts og mér nú
skilst að muni verða bráðum, þá
hlýtur okrið að hvería'. O-g skyldit
sanngjarnari bóksaLa komast á, og
nokkur umboðsmaður yröi béir i
bygð, þá skyldi ég gera ]>að sem
ég gæbi, til þess að hlynna að
þvirri 'bókaverzlutt.
“Ivg fékk margar bækuf áður
frá +......... bóksala í Reykja-
vík, en svo myndaðist Bóksalaíé-
lagið, og þar á eftár fyl-gdi ltin
hóflausa framíærsla á bókunum
bóksakunna svo tnjög út ttm’ alt
land, að bókaútgeíendur eru farnir
að forðast þá eins'og þrfr mundu
forðast smákahreiður. Vestur-ísl.
alþýða verður þeiss vegna að líða
fj’rir óorð það, scm vestan bók-
sikurnir hafa feat'gið á sig fyrir ó-
skilsemi þrfrra.
það er kuitnugra en trá þttrfi að
segja, að sutnir meðlimir bóksaLa-
félagsins eru algierlega hættir að
senda bækur sínar hin'gað vestur,
af því þrfr hafa ekki fengið þeim
fulln'æ'gjandi borgun fyrir það, scm
!þeir höf'ðu áður sent 'hin'gað til
sölu. .
það er og vi'tanlagt, að Bók-
salafélagið liefir um mörg undan-
furiti ár verið svo sár-óánægt við
bóksalaha bér vestra, að það hefir
gart ítrekaðar tdlraunir t.il þ.ss,
að fá trúvierðuga ínienn til þess að
taka bóksöhtna að sér. Kn svo
virðist, sean saniningar um þertita
ltafi ekki tekist fyr en i vetur, að
fyrir alvöru var íarið að hreyfa
við málinu í blöðunum beggja
tnegi'n hafsdns.
A’rnnað eða meira virðist ckki
þörf að taka fram aö svo stöddti.
Bok ritstjóri
hér, og þá neitaði 'Bóksala£é4agið, I
að senda mér bækur, þó ég sendi | Hieimskringla hvfir þogar sýnt, að
framfærslan hér á isfemzktim bók-
alla leið frá 100 til
pendnga 'með pöntun, og þá var
mér vísað til bóksalans bér vestra.
þess vegna er ég mjög fús tdl þess
að greiða götu hvers þess manns,
sem reynir að brjóta á bak aftur
okurverzlun þá, er ve.riö heíir á ís-
fenzkum þóktim í liðtnni tíð.
“Já, aftur, kæra þökk fyrir
um, er alia toto tra 100
400 próseii't, eða frá 4 til 8 sinnum
hærri, en hún má vera á ísLandt,
og að meöal-fratn færskm á þeim
bókum, sein taldar hiif.i verið, er
íú’itifega 133 próseiti't. Og ennþá
■geitur HeimskringLa tilfært bœkur,
sem svo er mikill gróði á, að jafn-
vakning þessa máls, og óg vona, aðar-prósent framfærslan verður
að framkvæmdin verði svoleiöis, ! einnþá mieirt, en sú, sem enn liefir
að Vestur-ísfendingar ættu að ] verið talin.
vera þér og Hedmskrínglu þakklát-
“Ixtð er almenn skoðun matina
í þessu bygðarlagi, að þú eigir
þökk skylda fvrir ritgerðir þínar
nm bókatnálið, og ég óska, að þú
Italdir áfram að riita um það þar
til viðunanleg 'breyting fœst,( því
bóksölu-okrið,' sem við btium hér
ir í komandi tíð”.
þessar fátt línur sýna, hvernig á
mál þot'ta er litið af almenningi,,
eða eins og 'brófritarinn ketnst að
orði, “af bændnm og búalýð” í
'bygðum íslendin'ga. Fólk vort brf-
ir lengi stunið undir einokuiiar-
fargi fsfenzkrar bókasölii hér vest-
anhafs. Rn nú •gotur Heintskringla
íært almenningi hér vestra þá
gfeðifregn, aö’ Bóksalaifélagið í
Reykjavík befir 4 aðalfundi í febr-
úar sl. sett ’atitian bóksala hér
vestra, og þar meö er afnutndn ein-
okunarstrfnan, er aö þessutn tima
hefir þrangt jafnt að sjálfu Bók-
salafé'lag'inu og Vestur-ísfendiingutit
— mað því 4 eina hliö aö rjúf t
borgunar samninga við félagið og
•bedta það “óþolandi sviksemi”, —
eins og “I/ögrátta” kemst að orði,
— og hins vegar að kreysta tit úr
Vestur-Í sfendingtim hinn síöasta
tnögukga penitig fvrir þær bækur,
setn fólk hér er neyfct til að kaupa
með FIMM-faft u]»pspreingdum a-
góða.
Sú afsökun herra Bardmls, að
ekki sé mögulcgt að selja ísfenzk-
ar 'bækur hér með mitini ágóða en
hunn sertur á þær, er jxtnnig vaxin,
að óiþarft er að ræða hana hér.
Reyns'lan f því rfmi ketnnr í ljós,
■þegar hiun uýi bóksali félagsins er
tekinn hér til starfa og heiðarL;g
satnkepni kemur á bókasöluna. Kf
verö bókanna lækkar ekkert, þá
befir herra Bardal rétt fyrir sér.
Kn lækki bækurnar að tnun í verði
— þá ar þaö sönnun fyrir því, aö
niað'urinm hefir sagt ósatit.
Heinnskringla
Jtct'ta tvent :
hefir því sannað
Að þassum tima ltefir Ifeims-
kringla haldið sér fast við þá iiliö
þessa' bókasölumá'ls, sotn snýr að
B óksa laféktgintt séTstakfega, og
vgt aðaláherzluna á raiigsleitni
þess gaignvart Visstur-Islemdingum.
Kn t.l eru aðrar hltðar á málinu,
seon takandi eru til athugunar,
og er sú ein þeirra, að Vestur-
ísleiidingar eiga engan kost á því,
svo árum skiftir, að fá ýmsar
bækur, sem þeim eru ænnars nauð-
symiegar, svo sem stafrófskverin,
ensk-ísfenzku og isfenzk-ensku orða-
bókina, sent talsverö eiftirspurn er
eiftir, og ffeiri bækur, 'þar með
ýmsar þrfrra, sem nýfega bafa ver-
iö grfnar út á íslandii. Astæðan
fyrir ]>essu er sú, að ú'tgefetidur
>essara bóka þora ekki að eiga
tað á hættii, aö sanda þær vestur
hingað t’il sölu, ttf ó'tta fyrir því,
að þeir fái ekki borgum fvrir þa'r.
Blaðið “I/ögrétta” er búið að út-
hró]>a óskilsemi vestur-ísfeaizku
1. Að hér vestra hafir verið hiti
svæsnasta eimokun á bókasd-
unni, og að verðið á ísfenzktim
bókuni , hefir þar af feiðandi
verið rándýrt.
Síðar, ef þörf gerist, verður
Heimskringla vtð því biiin,^ að
feiða rök að því og sanna :
1. Að sú 'bót, sem hér eftir kann
að fást á bóksölttna hér eest-
anhafs, veröur ekki núveramdi
umboðsinan'ni félagsins að
þakka, því að hann hefir enga
tilraun gert til þess að fá
ráðna bót á því.
2. Að sú óeinl'ægni er alls ófvrir-
gefanl'eg, setn fevfir einum
manmi, sem annars þyfist vera
hlyntur frjálsverzlunar stefnu
yfirfe'iitt, að lána stg til prívat-
samtaka- vað útfen't íélag, t.il
'þess að kotnvi á og viðhalda
þér svæsmistu einokun á 'þeirri
einu vörutegttnd, setn rniðað
getur til þess að viðhalda ís-
k'tizkri tungu í Amerfku, og
3. Að sú óþolandi óskilvísá í borg
ttn þrfrra bóka, sem Bóksala-
féiagið og 'blöðin ísLemzku
kvairta um, hljóti að vera eðli-
feg og óhjá'kvæmifeg afleiöing
af þeirri timular-kemningu, sem
hvetur fólk til að feggja mtk-
in.11 hlut þess fjár til kirkjunn-
ar, sem það brfir undir hönd-
mn, án tilli'ts til þess, hvort
íiéð er rfgn þess eða ekki, og án
tilliits 'til þess, hvorit það borgi
við.skiftavimmn sínnm það setn
það skuldar þeim, eða ekki.
lin þassi keivmng er jafnt sú
lanig s v í v i r ðifegasta ög lamg-
skaðlega sta, satn emm hefir v©r-
ið flutt inn í þjóðlíf Vestur-
ísfendinga.
Að sfðustu skal það játað, að
rítstjóri Heimskringlu er bóka-
sölum'áltnu ekki eins kunnur og
æskilegt^væri. K11 hann veit nóg |
til þess, að gata sajnnfært Vesttir
ísfe'ndinga tttn það, að þess fengur
sem umboðsmaður Bóksalafélags-
ins hrfdur áfratn að ræða mál
þetta, þess verri og óverjanfegri
verður málstaður hans.
það sm sérstakfega vekur at-
hygli, er tnistnunurinn á Kdward
W. Bok, 'setn ritstjóra “Ladies’
Home Journal”, og sama manns
©ins og lianti kemur fram í hvers-
dags umgeii'gni við umheiminii.
F'áiir 1110:1 n huía orðið fyrir mrfra
umtah, fetlgið flrfri hnútuköst,
verið hæddir meira og litilsvirtir
af andstæðitigum þrfrra en herra
Bok. Tugir þúsunda af smágrein-
um í tiáfega jafnimörgum blöðutn
og tímarrtmn baia tnimst á mamn
þennan. Stundmm' eru sýndar
skrtpatnyndir af honum og stund-
uttt kýtnnimyndir. Ýmist er hanm
þá að elda mat eða að saurna
kvemfa'tnaði, stundum að búa til
kvenhtt't'ta eða að þvo og klæða
ímábörn, og margt annað þessu
líkt. þessar greinar lýsa honum
sem virfklufegum væskli, sérfega
[sfcúlkufegutn hvar sem. á hattm er
i litið, og tilgerðarfegum og hugs-
) unarlitlum montara. þannig er
] hattn uppmálaður setn ritstjóri
]>ess útbreiddasta kveniblaðs, setn
'ttl er í heitni, og sem talið er að
vera lesiö af 7 miliónutn kvenna í
Amer’ku og víðar.
Kn skoðun sú, sem lesendur fú
á mamni þessum við festur slíkra
greitia, sem að framan eru taldar,
h-verfur eins og fis íyrir vindi, þeg-
ar miann kytimast manninum sjálf-
um, ems og hanm er í raun og
veru.
Að vexrti er hamii hár og grann-
ur, fljóttir í öllum hreyfingum, ett
karlmannlegur og kraftafegur fram
í fimgurgóma. Haiin er grainnfettur
í andlirti og svipurinn eins og Hk-
amsvöxiturinii', ber þess vott, að
antllegt aitgerfi hans vfirgmæfir
langsamlegíi motarlyst hans. All-
ur lýsir maðtirinit því, að hann er
hneigður til aflramna og úti líkams
æfinga, engu síður en til bók-
tnientafegra starf.t,
Hierra Bok er 44 ára gatnall og
lítmr þó iingfegar út, þrátt fyrir
nokkur silfurlituð hár á höfði
hans fvrir ofan og á bak við eyr-
un. Allur 'and'litssvipurinn bandir
á mikla steifnufestu og viljakraft.
Nefiið er stórt og v.el lagað og
'bendir til þess, að maðtt'rinn sé
fær íim, uð ryð.ja sér braut gegn
utn örðngleika lifsims. Varirnar
eru þunnar, en vel lagaðar, hak.an
iþykk, en ekki svo stór að til lýta
sé. Ivnmið er Jiátt og brirftt <>g
■bunigar út yfir hreinleg og skörp
augu. Aflur cr svipurinn góðfeg-
ur og yfirlætisl ius, og veknr ltjá
og virðingu fyrir
mianm trattst
nKitiiniinutti'.

inir áreiðanlegustu — og þar
með hinir vinsælustu —
verzlurtarmenn auglýsa í
Heimskringlu.
Kona hatls er bæglátfog, em fratn
korna htannar bendir á sjálfstráust
og tnikla hæfifeika í ágætu jafn-
v*gi. Hr. Bok starfar í fullu sam-
rawnti við þá kienningu sina, að
hver iniaður eigi að sfcunda köllun
stna af alvöru og með e'inlægnl, og
án 'ei'gitig'irni eða sjálfsþótta . það
'ier sjaldan, að þeir meittm séu á-
! nægjulegir í dagfegri tmrgengni,
I sem tmiklir eru alvörumemn, og emn
! sjaldmar ern ske mt ilegir
]féXagar tniklir alvörum'emn. Kn
harra Bok er hvorttveggja í sam-
edttingu.
“Kg er ekki Bamda'ríkjamaður”,
mælfci hamm, þogar hamm fór að
tala um sjálfam sig, “é-g var fædd-
ur í Niðurlöndum. Faðir tninm var
auðmaðmr í föðurlandi mínu, em
mist'i allar eigur sínar og flutti þá
mieð fjölskyldú sína til Atneríktt.
Kn öröugleikarnir, s&tn faðir minn
varð vtð að stríða til þess að
koita sér f-yrir ltér í lamdi, rey.nd-
ust honitim ofjarl, og haíim Lét líf
sitt í því stríði, og skildþ rftir
ekkjti sina og mig og bróðtir minn.
l'.g var þá 6 ára gaanull. Við
bjuggum í þrílyltu leigtthúsi í
'borgimmi Brooklyn. Faðir mimm var
harðttr við okkur bræðurna. Hamn
sieitti okkur á aljxýðuskóla strax
og við kotnum til lamdsi'ns, em þá
ktinnum við ckki svo mikið, sem
eifct orð í emsk'U máli. jtettei fanst
okkur strangleiki mdkill, en ég segi
nú, aö faðir okkar breyfcti hyggi-
fega.
Fyrstu pemingana, setU' ég vamn
fyrir hér í lamdi, fékk ég fyrir að
sel ja 'þeún farþegjum drykkjarvatm,
sem ferðuðust með hestavögwutn
'til Coney evjar, fyrir 1 cent glasið.
Kg tók rfifcir því, að skift var dag-
laga um hesfca á vissum stað,
skaimt frá heiini'H okkar, og þá
hlupti tnicmn oft lamgar feiðir tdl að
fá sér að drckka, rfnkanlega þegar
veður var tnjög beitt'. Mér datt í
■hng, að ég gæ-ti spnrað þrfmi
hlaupin, og titn kið grætt féieina
skildimga með því aö bfcra vatTiið
þangað sem þrfr áðtt. Ég íyltd þvt
fötti ttueð köldu drykkjarvatnd og
■seldi það.
“þegar nágramme drengirnir sán,
hvað ég gerði, íóru þrfr að gera
þaö satna, og ]iá kyntist ég fyrst
aitvininu samkepmis spursmálinu.
í>g varð é’g því að fint»a upp nýfct
ráð til að græða, og nú keypti ég
sykur og silrómtr og sekli það,
sem ég nrfttdi lcmoruj.de fyrÍT 2c
glasið. ]>efcta var mín fyrsfca fexía
í því grundvallaratriði, sem letðir
tál sigurs. Kn það er, að starfa að
iþví alimenna á óalmiennam háitt.
Næst tók ég að tmér að þvo
jgluigga á bakarti í nágremmimu, og
Ifyrir það fékk ég 50C 4 \áku, og
eftir nokkttrn tíma fékk ég vúnmu
fyrir innan söluborðið f 'bakaríi
þessu eftir skólatiima fyrir dollars
laim um vikuma. Faðir okkar skildi
okkur effcir fátæk, þegar hamm and-
] aðist. Móðir mín, sem var vöm við
allsnægtir i h'rfmalandi okkar og
hafði þar vinnufólk, varð nú að
íammast sjálf um öll sinhúsverk, og
við bræðurnir reymdum að hjálpa
hemin'i. A hverjum degi, þegar við
komvrm heitn af skólamum, hjálp-
uðutm við henni alt sem við gát-
xitn. Við þvoðum gólfin og stiganm
og -alt húsið á hverjum þreinur
vikum. Ég þvoði diskama fyrir
' bana og lærði að maitreiða, og
losaði hana Jtannig við eiins mdk-
ið af störfum í húsinu eins og ég
•gat. Á þennan hátt lærði ég það,
setn ég aldrei siðan hefi gfeymt, að
þekkja hin margvísfegu og örðugtt
hversdagsstörf húsfreyjunmar. Karl
] tttenm fara út og hafa samncy'ti við
jaðra tnenn, og keppa hverjir við
■aðra, og breytifeiki starfs þeirra
heldnr þeim þ-reyttilausumi, en kon-
unwT verða dag eftir dag, ár eftir
ár, að strita hvíldarl'aust við hin
sörmi störf, að sauina, bæta, þvo,
clda, sópa o. fl. þessi þekktng, er
ég fékk í húsi móður minmar, gerði
: mér skiljamlogar að nokkru leyti
þarfir amieríkanskra kvenma á heim
iltnn þeirra. þess vegna brosi é-g
sttimdum, þegar konur skrifa íjtiér
og spvrja, hv-að ég eiginlega viti
: um æfi <>g örðugleika og eftirlang-
amir og þarfir fátæklinga', — ég,
sc'iit fæddmr ltafi verið og uppalinn
við allsnægtir. Kn þessar vesal-
tmgs kontir grunar ekki, að ég hafi
revnt alla ]>4 örhyrgð og örðttg-
I feika, sem ltinir fátækustu fátækl-
inpar verða að berjast við. Kg
h?'fi reynslu fvrir þvf, hvað það er,
að Iifci á því nær en-gu, <18 læöast
út tir húsi'nu að kveldlagi til þess
að tína upp nokkur smásprek á
auömn húslóðtim og bakstrættim,
! «í því við 'höfðum ekki 4 oents til
■að kaupa iippkv'eikjnefm'i, — og að
'tína itþ{) kolainola og hrista þá úr
öskuha'ugum nágramii'amna, þar til
blóðið rann úr gótmim mínttm. Ég
þekki hvttö það er, að fara á fæt-
iir fvrir dögtin til að kveikja eld-
in.11. og uð ótfcast að vor.V ú. v»({i
matsaLams, af þvi ekki voru pett-
ingur fyrirliggjam'di til að borga
: honttm skuld liams, — og að forð-
ast að HKvta fólki, <af því fötin
I min voru svo stagbætit. Alt þetta
i þekki 'ég af eigin reynslu. Kg veit
vel, hvað 'þ.ið er, að vera íátœk-
! irr, hefi haft margra ára Tieynslu
j nf því. Kn þá skoðun verð iég að
I láta í ljósi, að fátæktin sé hverj-
utn mamni sú itiesta blessun, og
svo reynflist htin niér. það er ekk-
ert 'betra trppörfunaTmeðal til, til
þcss ao vinna sfg áfratn og upp á
við i brfmimim. Um þessar tnund-
tr fékk ég löngun tdl, að safna eig-
im'hamdarn'öf'nitm mcrkra tnanma og
nú á é'g amti'að stæfsfca safn, siam
til er í lamdinu. Ég las á liverju
kvcldi um merka ntiemm, svo ritaði
éig þetm bréí, ekki beinlínis til Jtcss
æð fá nöftiim þeirra-, ]>a*u eru lífcil.s-
virði, heJdur til að uá í séTken'tii-
feika hvt'T.s manti'S fyrir sig. Til
dæinis ritaðt ég Gieneral Grant og
bað hatim að segja mér nákvæ'in-
lega 'bfett þantt, sem Geitueral Izae
ltafðd gangið á bemdur honutn, og
lagt niður vopn sítt'. Hanm svaraði
mieð 4. blaðsíðu bréfi. þamttig fé-kk
ég fjiilda bréfa frá merku’tn möttm-
mn, með því fyrst að kymmast æfi-
sögm og starfi þeirra, og svo að
spyrja þá uin þatt atrjöi, sem é'g
þó'fct'ist viss umt', að þeir fceldu
merkustu viðburöi í líli sínu. —
Úr skóla fór ég 13 ára gaanall, og
var ég þá kominm' upp í ínálfræð-
isdrfldina. Kffcir það fór 'ég aldrrf
á skóla, en hefi ttnmið kappsatn-
fega frá þeim tíma til þessa dags.
Ég hyrjaði að vimna, fftm skrif-
stofuþjónn hjá Wesfcern Union Urfe
grap'h félaginu. Clarence Gray,
einn aif vimttm föðttr ináiia, sagði
við mig : “Kf þú lærir hraðritun,
þá mimtil satvna, að þú kemst bet-
ur áfram, að livcrjp sean þú vimm-
ur". Og tók ég nttg því .stra'x til
og lærði hraðritun á kveldsk<>la,
og ieftir fáar vikur, var ég orðinm
svo æfður, að cg gat ritað niðtir
]>að semt talað var. Kn á daginn
vanm ég a skrifstofnitlhi eða híjóp
semdiferðir, tók eftirrit af bréfum
og ammaö það sa:n fyrir kom, og
sem' alt er verðmast reyitsla h.verj-
unt mammi, hversn hátt sem hanm
kieinst í lífinu, af því tneð því lærir
hamn að þekkja inögutsika hverrar
lífsstöðu. Homm hefir sjálfur gemg-
iö í ge'gm um það alt.
lífcill ntiði premtaður öðru tmegin.
Frederiek Colver, nú aöstoðarmað-
ur við Sucoess 'Magazinia, og bróð-
ir nvimn, gemgu í félag nmð tniér til
þeiss að kotnia þessu í verk. Við
sötndum við 4 fetkhús um, að
stækfea dagskrá þeirra upp í 4 bls.
og að fylLa þær með auglýsimgar.
Við græddutn vikulega allvel 4
þessu. Að hafa uppgötvað mútíðar
leikhússkrá, er frægð, setn hver
írtaður hiefir ásfcæðu fcil að vera
hreykimn af. Um lrfð og við unn-
um þeita verk, stofnuðum við
Brooklyp Magazine og prentuðutn
ræður DeWitt Talmage og Hettry
Ward Beachars, svo að í mátiað-
arrifci þessu premituðum við 8 ræð-
I ur auk annars lestnáls. Ég fékk
1 ýmsa tnes't leiðamdi rmemn til að
j rifca í tímarit okkar bamplaust.
Kg var í söfttuði sára Beachers og
hamm hjálpaði mér alt sent hanm
! gat. Við h'éldum blaðinu úti tttni
tvoggja ára tiina og seldttm það
svo mcð hagnaði.
Ég var nú orðinn 17 ára gamall
og vinttr minin, Claremce Gray,
spurði mig, hvað ég hugsaði mér
að taka fyrir, þar setn ég nú vært
í •búinm að færa hraðritun. Ég sagð-
: ist vilja vinna' að einhverju, sem*
I gæfi tmér kost á', aö kynmasit bók-
um. Hamm útvegaöi tttér þá hrað-
j rítiara stöðu h já bóka'útgefamda
! Hienry niolt, og var ég árlangt h já
! hcmtnn. þá var tnér boðið að
verða hra'ðritari fyrir öcribniers
' Magaz.ine, og eftir 4 ára starf þar,
I var ég sefctur til að rita amglýis-
ingar. það vi?rk átfci vel við tnig,
og jafnvef mirna, vil ég heldur rifca
atiglýsingu en ritstjóríiargTeim. í 7
ár var ég hjá Scribmers, og á þeim
árumt mymdaðt ég og bróðir mimn
Bok útgá'fufélagið. T'il þess aö
I öyggja ttpp félag þetta, tók ég það
I ráö, setn étg hefi síðan séð eftir r
; Ég íékk 40 komtr til þess að rita
' sitit bréfið hverja í bJaðið, og fékk
’þannig bré'f frá flestum iruerkustu
komum þrfrra daga, og vikulegia
] féikk ég bréf frá New York fregn-
rifca, scin ég nefndi “Bok”, og éig
! srfdi ritst jórutn annara blaða rétt.
j 'til að nota þiessi bréf, seim voru 3
dalkar á viktt. Jxrfr lögðu til aðra
3 dálka um kvemfeg máfcfni, og
'þttmmig var stofiuuð kveitsíðam í
ttinieríkai»skri blaðamonsku. Ég hefi
aldroi v-erið ánægður tiuoð þcssa
'blaðsíðu, en hún hjál'paðt nuér þó
mikið í franitíðarstarfi miímm. það,
um mál kv emina í
yfir nttfni
bróðtir mítts, svo að ég kætnist
<-kUí í énáð Hjá Scrfbnor fálagúut,
húsbaenduni mínum. Kn horra Cy-
rus Curtis, útgrfaiKW Tzadies Honue
Joiinial, las blaö okfear og komst
að þvf, hver ritaði þar tim kven-
niá'l'in. Curtis famm mig að máli og
bauð m.ér stöðn við bíað sitt, og
"þaö ’þáði ég. öíðan eru liöin 18
ár. Vinir tnínir löttu mtg þessatar
farar, til I’lnladielphta, -þar sem
fcfmiaritið var grfiö út, og sögðuv
að ég yrði þar að eitgu. Km ég
vissi, að 'það setm býT í mamni, fær
fratnras, ltvar setn haitin er, hvort
heldtir i PhiladieXphia eöa an'itar-
staðar.
s?m ég ritaði
Bok tiinaritiö, gerði
Meðajt ég vann á tielegmf skrif-
stofunmi <og gekk á skóla á kvrfd-
in, kom mér til ltugar, að hægt
væri, að stækka dagskrá l'rfkhnsa
og áð græða á því. þá voru allar
slíkar lrfkhúsa auglýsimgar að eins
Margir hafa hrósað mér fyrir út-
| 'bnrfðslu Ladies Hotne Journal, og
sa tt að segja hefi eg unnið fcals-
vert að því, en aðgætamdi er, að
lierra Curtis var bii'imn að koma
blaðdmti á nokkurn veginn fastam
fót, þegar tig tók aö starfa við
1 það. það hafði ]>á 450 þús. fcaup-
emdur, og það var m'itt ætlunar-
vierk, að auka við þá kaupeoda-
tölu. það hefi ég reymt að gera-
]xiö er sagt, að hver góður kvan-
rifchöfund'ur riti greinar' sítiar tmeð
hugamn stöðugt á einbverjii'in viss-
11111 karlmatMi'i sam húm vifci að
lesi það seitn htVn skrikir. Kins er
fyrir mér, ég hefi í sl. 15 ár rifcaö
tímarit init't með etna konu stöð-
Ugt í linganum, s?m ég ætlaðist
fcil aö læsi blaðið. Iig befi nldrei
mætt h'eiimi eða talað við hama.
Ivn «111 eða tvrfmur árumi eftir að
ég varð ritstjóri, ferðaðist ég með
hiarra Curtis um mikinm hluta af
Bandttrikjiinum, til þess að kvnma
mwr liugsunærhá'fct þlóðaTirntar og
jwrfir ltennar. í smábæ éimun sá
é'fr konti, sem mér virtist að búm-
iugi og framgangsmáta algerð fvr-
irtnymd anterikanskra kvemdygða.
Ég sá hana i kirkjtt og á skieinti-
samkomum tneð bónda sínunu og
böi^nutn þrfrra. Ég g?kk frant hjá*
heimilf hennar, og það var um-
kriugt sattua hiei'mdldslega smekk og
siðprýðisblæ, eins og ég liafði tek-
iö ef-tir hjá konummi. “þessi kona",
sagði ég við sjáXfan tnig, "skal
v?ra tnér i liuga við ritstjórn
mína á tt'niaritinu”. Ég koinst að
þvi, að húm var ekki fcaupamdi
timaritsins. Kn 2 árurn síðar sá
ég tiafn h'ennar á kaup?'ndalisbaii-
U'in, og nokkrum árttm síðar skrif-
aði hú<h mér, að sér félli bXaðið
I vrf í geö. Hún fær aldrei aö viita,
! hve nuikla ánægju bréf iienmar jók
niér, em ég svaraði hemni með ör- _
fáum orðum og þakkaði benmi vel-
þóknunar vofctorðið. Fyrir 4 árum
árum stansaði ég i Xtæ j>?iin, s?in
kona þessi býr í, «að eims til aö sjá
h'ama, og gekk fratn hjá hmsi bemn-