Heimskringla - 11.06.1908, Blaðsíða 2

2 blft
WINNIPEG, ii. JTjNÍ 1908.
HEIM5KRINGLA
/
HEIMSKRINGLA
Published every Thursday by
VerC blafsius í Canaría og Bandar
$2.00 nm Ariö (fyrir fram bf)rgao).
8eut til islands $2.00 (fyrir fram
borgaCaf kaupeDdum blaOsius hér$1.50.)
B. L. BALDWINSON,
Editor & Mauager
Office:
729 Sherbrooke Street, Winnipeg
P.O.BOX 116. ’Phone 3512,
Sambandsmálið
Fítmtuda'g’imi þann 14. maí var
Jrmnvarp meiri hluta rmllilanda-
meÆndiariuinar símriitaö á íslanzku
•til blaöamanniaíétlaigisins, og er þaö
premtjaö í Ingólfi, s&m út kom
sunnudiaginm þann 17. tnai, og er á
þessa leiö :
•‘Uppkast að lögum um rík-
réttarsamband Danmerk-
ur og Islands.
X- íeland er írjálst og sjálístætt
land, er eigi verður af hendi
l'áitið. þaö er í saanibaindi við
Da'imiörku um einm og sama
ionung og þau mál, er báöir
aðiilar hafa orðið ásáttir um,
*uð tieija 'samieiginleg í lögum
þessum. Dammörk og. Island
eru því í ríkjasam-
íb a n d i , er nefnist V e. 1 d i
D a n a k o n u n g s. í heili
konungs ko-mi eftir orðiö Dan-
amerkur : og íslands.
2, Skipun sú, er gildir í Dan-
Bnörku um ríkisierfðir, rétit kon-
ungs tiil að hiafa stjórn á hendi
í öðrum löndum, trúanbrögð
konumgis, myndugteikia. hams og
um rikisstjórui, er konung.ur er
ófuilveðja, sjúkur ©ða fjar-
staddur, svo og um það, er
koming'dómiurinn er laus og
eagiinn ríkisarfi til, skal einnig
gilda að því er tii ísJamds kem-
ur.
3. þessi eru saimieiiginJieig mál Dan-
rruerkur og Islands :
B. Konungsma'ta, borðíá ætt-
miamna komungs og önnur
gjöld tiJ konungsættarinnar.
h U tam'rikism'ák'íni ; emginn
þjóSasamminigur, er smertir
íslamd sérstakl'Eiga, skal þó
giilda fyr.ir íislamd, memai rítt
stjórmarvöld íslemzk sam-
þykki.
C. Hiervarnir á sjó og landii á-
samt gumnfáaa, sbr. þó 57-
gr. stjórnarskr. 5. jam. 1874.
d*. Gæzla fiskiveiðarét'tar þegn-
anna a.ð óskertum réitti Is-
larnds til að 'auka eftirlit
, með fiskiveiðum við ísland
eftir samkomulagi við Dan-
mörk.
e. Fæðimgarráttur. Löggjafar-
vald hvors lands um sig get-
ur þó veitt' fæömgarrétt
rm&ð lögum, og nær hann
þá tdl baggja lamdia.
í. Pemiimgaslátta. ^
g. Hæstiréttur. þegar gerð
verður breiy'timg á dómskip-
un landsims, getur löggjafar-
vald íslamds þó sett -á stofn
jmmainJamds æðsta dómstól i
islemzkum málutn. Meðan sú
breytimg eigi er gerð, skal
þess gastt, er sætd losinar í
hæstarótti, að skipaður se
þa,r maiður, er hafi sérþekk-
ing á ísl'emekri löggjöf og
kunmugur sé ísliemzkum hög-
um.
ib. KaupJáninm út iá við.
gp Öðrum rmáleánum, setni taka
bæ&i tiJ Danmerkur og (j^ands,
svo ssm póstsamibandiið og ru-
fimatbandið miilli lanidanna,
ráða dönsk og islenzk stjórnar-
vökl í sameiinimgu. Sé um lög-
gijaJarmál að ræða, þá gera
lögigjaiarvald beggja lamda út
um máJáð.
-5. Damir og íslemdingiar á íslandi
og íslemdinigar og Darnir í Dan-
mörku njóta fulls jafnréittis
! þó skulu forréttimdi íslemzkra
námsmanna til hlumninidia við
•Kaupmammiahafniar háskóla o-
ibreytit. Svo skulu ogi haimilis-
iastir íslemdimgar á íslamdii her
eétir sem hin'gað til vera und-
amþagnir herþjómustu á sjó og
landi. Um fiskiveiöar í land-
• lueJgi við (stremdur) Danunerk-
' ur og íslamds sknlu Danir og
Islendmgar jafni rértith'áir með-
an 4. artriði 3. greinar er í gildi
b. þangað til öðruvísi verður á-
kveðið mieð lögum, er rikasþing
og aJiþjmgi sertja og komungur
staðfestir, tara dönsk stjórnar-
^ yöld edmmig fyrir homd íslands
moð máJ þau, sem eru sameig-
imJeg samkvæmt 3. gr., að öðru
fcyti ræður hvort ’ landið að
íuJlu öUum símum máJumi.
7. Mie.öan ísland tiekur emgan þátt
í meðferð hinna sameiginlegu
mála, tekur það heJdur ekki
’þátt i kostnaði við þau. þó
loggur íslamd íé á konunigsborð
og til 'borðf'jár konumgsætt-
miemma hlutfallslega eítir tekj-
um D.anmerkur og íslands.
Framlög þessi skulu ákveðin
fyririram um táu ár í se.nm með
konuings úrskurði, er forsætis-
ráðhieTTa Dama og ráðherra Is-
lamds undirskrifi. Ríkissjóður
Danmierkur greiiöir landssjóði
íslands eitt skifti fyrir Öll 1
milj. 500,000 kr., og eru þá
jafnáramit öll skuldaskiítá, sem
verið hafa að undaimíörn'U milli
Dain.merkur og Is'lamds, íull-
komJega á emda kljáð.
8. Nú ris ágreiningur um það,
hvort málefni séu sameiginkg
eða eigi, og skulu þá srtjórnir
be.ggja landamna rey’ma að jafna
það moð sér. Takdst það edgi,
skal kg.gja mál'ið í gerð til
fuJlma'ðar úrsliita. Gerðardóm-
inn skipa f jórir tnenm, er kon-
untgur kveður til, rtvo eétir til-
lögu ríkisþimgsins (sdrnn úr
hvorri dieildi) og tvo 'eftár til-
lö-gu aJiþingis. Geröa'rmienniirnir
velja sjálfir odd«imarin. Verði
görðarmenm ekki á edtrt sáttir
mm kosnimgu oddamammsins, er
dómsforseti hæstarátitar sjálf-
kjörinm oddamaðnr.
9. Ríkisþing og alþingi getur
hvort um sig krafist endur-
skoðumar á lögum þessum þeg-
ar Hðim eru 25 ár frá því lögin
'gemgu í gildii. Ledði emdtirskoð-
unin ekki til mýs sáttimáJa. uin-
an þriggja ára írá því, er end-
urskoðumar var krafist, má
heimta endurskoðum aif nýju á
sama hátt og áður að fimm
árutn liðnum frá því ncfndur
þrigpja ára frystur er á enda.
Nú 'tiekst ekki að koma á sam-
komuLaigj meðaJ löggjafarvalda
beggja landa imman' 'tvieggja ara
frá því en.diurskoðunar var kraf
ist í annað sinm, ákveður kon-
ungur þá með tveggija ára fyr-
irvara, eftir tillögu utn það frá
ríkisþingi eða alþingi, aö sam-
'bandiinti um samieiginJiag mál,
þau er ræðir um í stafl. d. e. f.
og -h. í 3. gr., skuli vera slitið
að nokkru eða öllu kyti.
í riitstjórmargrein tvm írumvarp
þetta, segir ImgóJfur mreðaJ annars,
að undirtiektir þjóöarinnar séu all-
ar eimum rómi þær, að ekki se
meitrt vdðliit', að særtta sig við það,
að landsimenn segd ail'ir einum
rómi, að þe.tita frumvarp milli-
landíuneíndiarimnar sé með öllti ó-
haíandi, og að 'ef Danir séti ráðnir
í, að ummai ekki íslandi amnars jafu-
rérttis við sig', en þess sem frum-
varpið 'býður, þá sá hneiinn og al-
gerður skilnaður við Dammörku
einu úrræðin fvrir ískndimga nú,
svo fratnaxlega, s«m þair ætJi ser
að edga sjálfir lamd'ið og aö ráða
aitvinmu simni og þjóðarhögum,
nokkurn'vegin.n eftir þörf 'þeirra og
ma'U'ösyn, en ekki eítir vilja og
hagsimunum Dana.
þetita segar 'blað.ið aJla hafci séð
þegar i fyrstu, af því imnlimumar-
ákvæði fru.mvar.psins sé svo aðdá-
amkga' berrt, að þar sé ekki tuska
á tdl að skýla ne.inu, og. tjóður-
bandiö við Danmörku svo vafa-
laust, aið hver maiöur í landinu
geiti séð það og þredíaö á því.
Fyrstir allra á Islandii, að kveða
niður frumvarp þatta var þ.jóð-
málaíélaigið á Seyðisfirði, sem hik-
lauát kvað u.pp þaun úrskurð, að
það væri “BKIN ÁRÁS GKGN
FRKLSIS BAHÁTTU þjríDAR-
INNAR. KONUNGS SAMBAND
EITT ÓFÁANLEGT, SKILNAD-
UR þVl SJÁLFSAGÐUR”. LanJ-
varnarféJagið í Reykjavík kveöur
U'PP ejmróma; sama dómiinn. Kng-
inn er í vafa um, hvað nú er fyrir
höndumi. Nefndar frumvarpið talið
gersaimlegt rothögg á sjálfstjóru-
airvonir lamdsmamna. þar væri uin
það að tefla, að allra dómi, að
selja af luendi þau landsré.ttimdi,
sem sjáJft trumvarpið byggir á og
Danir liafi viðurkemt, að íislemding-
ar eigi tmn óskert eftir gainla sátt-
mála. “O-g verðum við mú þeim
mtm vesælli, en' allir okkar feður,
að Danir fái það nú hjá oss viljug-
tiim, sem þeir urðn að kúga með
byssmm og hermönmmn' út úr þeini
feðrum okkar, sem varnarlausastir.
voru og bágstaddastir á verstu
hörmungaröldunum” segir Imgólfur
Stórgallana á Irumvarpinu teltir
blaðið þessa :.
I. Islendingar innlimaðir óupp-
eiepjank'ga dönsku valdi i utau-
rikismiálum og bermiálumi.
2l Dönumi á IsJaiadi heimilt jafu-1
rértrti við ískndinga, óuppsegj-
anJaga, og öUurn þcgnum hius
danska ríkis heim'ilaður fiski-
veiðanérttur í landhelgd Islands
un 30 t'il 40 ára bil.
3. “Danniabrog” jatnleing'i lögfcst
verzlunarflagg út á við.
4. Háyfirdiómari hæstarérttar Dan-
merkur gerður oddamaður, eí
ágneiniinigur rís milli alþingis
og ríkisþings. •
það þykir og blaðinu aithuga-
ver t :
að Islemdiinigar greiöa hlutfalls-
legai konungi og tconungsætt, og
að Daniir eru losaöir við út-
gjöld til ’slenzku sknifstofunniar.
Við athu'gun1 þessai frumvarps,
kemur Hed'miskringJu málið svo fyr
ir sjóntr., að ýmis'kgrt sé þar at
huigavert fkira eU' það, sem Ing-
ólfur liefir tilfært.
1 fyrsitu ginei.ni frumvarpsins er
það tekið fram, aö island st
frjálst og 'sjál'Ssbærtt land, .ar eigi
verði af hendi látið. Viér fáum ekkt
séð, í hverju frelsi og sjálfstæði
landsins er fólgið, stjórnarliarslega,
ef iþað er á vaJdii nokkurar erlendr-
ar þjóðar að ákveða nokkuð um
það meö lögum, hvort ’Jiað verður
eða verður ekki. af hemdi lártið. Og
al hvers heudi ærttd það að lártast,
neitia sjáJfra Iskmidiiniga, eí landið
er frjálst og sjálfstærtt ? — þetta
ákvæði bendiir ótvíræðkga tiJ þess,
að Damir tielji sig haía algerðan
eigmarrétt yftr IsJandi, — ammars
gætu þei.r ekki nneð tþessu frum-
varpi fcyfrt sér. að ákveöa nokkuð
um það, hvað um lamdið skal
vorða í framitíöiinmi. Og meðan
Damir gera slíkt eiignar og umráða
tiilkall með tilli'ti til Islamds, fáum
viér ekki séð, að það geiti heitið
Irjálst og. sjáJifstartt lamd.
þriðja greinin staðfestir og
þatrta band, þar sem hervarmir og
ntamríkismiál eru sa'meigimleg, að
ÍS'Iamdii nia'uðugu.
Firnrti liður sömu griaimar kveður
á umi saimiaiginilogam íæöingar og
‘‘NaituraJizaition” rétt fyrir bæði
löndiin, og kmgra verður ekki kom-
ist í ófrelsi og ósjálfsrtæði lamdsins.
Oss skilst svo, sem Damdr gætu
uindir, þassuin l'ið gert tyrkneska
memm að ískmzkum 'borgurum, hve-
nær sem þcdm virðist ástæða til
þess, að tslandii'nigum alveg forn-
spurðum'.
“Kaatpfániinn út á vdð” rýir ís
lamd öllum þjóðréittiim'dum gagu-
vart umhieimimum.
Fjórða 'grein sviftir og lslend-
inga öldum ráðum í póst- og rit-
sfma miálunum, ef ágreimingur
veröur. því ]>a.r er svo umibúið i
fru'mvarpiniu, að Damir skuli jafinan
hafa fleirtölu manna í öUttm' þeint
ger5a rdómum, sem sieittir kunna
að veröa rtil þess að leggja fullmað-
anirskurð á slík ágre'iiuimgsmál
milli Dama og IsJemdimga.
Svo ramkga er nú um hnútana
búið, að 'íslendinigar eiga ekki að
híiifa vaJd itil þeiss, að ha-fa neitt
eftirlit ntieð gæzlu á fiskiveiöarttti
þeignamma, nenia eiftár samkomulagi
við Danmörku. Kf þeitrta er sam-
kvæmt þeiitn róttiy smii frjáls og
sjálfstæð þjóð ærtti að miagai til
eimka sér, þá er skilnimgur Viestur-
ísle.ndinga á fneJsi og sjálfstæði
nokkur ammar em virðist að hafa
vakað fyrir þe,'im neifnda r m ö nmu tn,
er umdirrituðu frumvarps upp-
kastið.
Yfirkétt virðist oss við fljóta í-
hugun frumvarps.ins aJImr kjarnt
þess lúrta að því, að fyrirbyggja
frelsi og sjálfstæði íslands frant-
vegis.
Heimskrmgla fullyrðir, að Vest-
ur-iíslemddmgar fylgi e,iinr(>ma Skúla
TJtoroddsem i 'þeissu miáli, og að
eina srteiinain, sem1 þjóðin getii tekið
'edms og nú horfir vvð sé hrednm og
heinm undamdrárttarlams og alger
aðskilnaðmr við Damavcldi.
Smá pistlar
ÚR FYRIRLR3TRAR FERÐ LÍRUSAR
GUÐMUNDSSONAR.
IV.
NtjA ÍSLAND. — Um bygðir
Jtar hefi ég áðmr skrifað fyrir
tveimmr árum síðam, og eftir þvi,
sem ég komst næst og kit eítir,
þá hefir sáralitil nýbreytmi átt sér
þar staö síöan, nema sú, að járn-
brautim er mú löngu fullger að
Gimtó, og sýmist hafa nóg að
flytja, og vera bygðinmi til hagn-
aðar og ttppörvumar. Anmað stór-
aitriði og friemmr óviðfeld'11 ný-
lundiai er Jtað, að helmiim'gur, eða
allur syðri hluti Nýja Islamdis er
gemginn úr greipmm Islendinga, að
kalla má. Galicim karlarnir og
kerlim'garnar hafai stungiið öllu und-
jr skinnúlpurmar simar. þeiim þykir
þetta hálf leiðimfcgt gömlu frum-
byggjimum, og ég svo sem lái
•þeim það ekki. En ungu 'memmirntr
kæra sig kollótta, Jtedm er sama í
hverri Keflavíkinmi að róiið e,r, ef
jaifnvej fiskast í báðum, og hlutinn
er hægt að draga út í góöum og
gi'lduim dollurum, og mega svo
vera frjáls og frí sem íugl á kvisti
græmum miöðan &jóðurinn emdist.
Ekk-i er þessu rnú samit þamnig var-
iö, að Gallarnir hafi gJeypt Islend-
ánga með hmð og hári og allar
eitgmir þeirra þar meðra. Nei, langt
frá því. Misimumamdi eru sögurnar
um mpphaf þessa stóra máls. En
©ftir 'þ'ví, sem óg hefi komist nœst,
og sa-nmast mum vera, þá rcis mál-
ið af þrætu milli flokkamma'. Og
þiannig var því háttað, að Gall-
armir héldu því fram, aö loðnan
ærtti að snúa inm á skinm'úlpunum,
em lamdiimn sagöi, að húm ætti að
snúa út. Svo var þrárttað um
•þeitita fram og afbur, og fcitað up.p
lýsinga og úrskurðar allra vitr-
ustu mainma, sam nokkurn tím’a
beíðu séð eða íklæöst skimmbjálfa.
En siitit sagði hver, og Sigtryggur
stóð alvjeg ráðaJaus, og þóbti nú
mörgum súrt í broti, að BaOdwiu
var úr sögunni, og því ófáamlegur
úrskurður hams. Kn við svo búið
mátt'i ekki sitja aögsrðalaust. Svo
var það ráð tekiö, að flokkarnir
útvöldn sima vitrustu menm, til
þess að flytja málið umdir úrskurð
Manitoba stjórnarinnar, og J>ar við
’átrti að sitja. En þtr eru mú engir
þorskar, er úrskurða ástæöulaust
í vandaimáJum. þ.ví trsystu líka
trtiálsaðilar. Og nú eítiir að þeir
stóru herrar höfðu íklæðst sínunt
þngmianna'mmssu'm og sertfc hár-
kollur á sína virtru skalla, þá
spyrja þsir Gallama', hverjar á-
steeður þeir færi fyri'r iþivd, að hár-
in eigi að snúa inm á skimnúlpunui.
Et) )>eir sögðu, að mienm væru
lamgt um sfeipari og nemmitegri við
skógarhögg og aJla jarðyrkju, ef
loðnan sméri inn. En eies og þeir
háfctvirtm berrar v-issu, þá væri
kulditmn tnikill og J>eiir mauöbeygöir
að brúka úlpur símar v.ið vinmuna,
og seiint mundi Ginnli hénað verða
að algrænu'in kormökrmm., ef aldrei
væri gert þar handtak aJlam þemn-
am lamga vetur, se'tn hér ætiti scr
sbað. — 1,‘Svo þið ©ruð J>á jarð-
yrkjumienn, Gallarnir?” sagði inn-
flu'tmimgaráðgjafinn. — “Já”, sögðu
Gallarnir, “og k'erlingarnar okkar
líka, og við ©rutn skógarhöggs-
tncmn miklir og eigutn íjór- og
fim'mfalda eJdiviðarlilaöa meðíram
allri G'itnJi 'brautimmi, og húm hefir
ckþ urndán að ílyrtja fvrir okkur”.
— “AU rigbt”, sagði ráðgjafimn og
kiimkaði ániægjuLeiga símum vitra
kolli. — Síöam sméru ráðherrarnir
sér að lamdianum, seim kosinm var
framsögu'maður, og sögðu :
“Hvaða ástæður færið þer, liátt-
viirtu gömJu 'bæuidur, fyrir því, að
•hárin e.igi að snúa út á skinmúlp-
unum ?” — “Til J>ess ©ru jxer á-
ástæður, herrar mínir, að fyrst og
freimst er Jtað mióðins og lfcstir
misiri hátrtar memm halda þeint
vaua., og annað er það, að vér
Jtekkjum enga lifaat.di skopnu, setn
guð hefir skapað, sem háriu snúa
inná nietna GaJicíu bjálfama. J>ar
af drögunt vér þá áJykitun, að hár-
in eða loönan standi tneir og bet-
ur á móti frosti og vimdi, etf hárin
suúa út. Og vér, s©m veröum að
standia mikimn part af þessuni
griintnu Mamii'toiba vetruni úti á
vartmi við fiskjveiöar, erum nauð-
beygðir til að verja oss kald og
sketnd'um, og ]>að köllurit vér,. allr-
ar virðimgarfylst rótfchverfuna, þeg
ar h.árin snúa úit, og því höfuni
vér rétthverfu máJsims okkar meg-
tn, em Galla'rnir rainghverfuma”. —
“þið eruð þá fiskitnenm, hát'tvirtu
Iskmdingar”, sagði ráðgjafimn. —
“Já, sögöu landarnir allir í einu
hljóði. — “það er nú gotrt tneð
öðru góðu”, sagði ráðgjafinn, eu
ekki kinkaði hamn sírtum vitra
kolli, bara sneri sér mjög stilt og
•gætikga til hinna ráögja'famma og
sagði : “Hvað sýnist yður, herrar
mímár, að hægt sé að úrskuröa i
þessu stóLi, vamdaim áli ?” — Nú
varð löng, aiskapkga löng og
þreytamdi þö*g'ii. Raögjaikirmir voru
rátt kommir að þvt að sprimga af
hu.gsama ■u'mibrot'um i þetrra vitru
kollunt, og svitiinn kom út á hiu-
umi höfðingkgu ennum Jjeirra, aug-
un tindruðu eJdsnör, og varirnar
kkmdust samian. Enginn vildi
veröa fyrstur tiil •miáls. — þaö var
hatjami, sammkaJIaöa' hiotjam og mik-
ilmiennið mesta,' sem Mamirtoba á
nú, stjórnar'formaöurimm sjálfur, er
rauf þessa dauöaþögn, sem var
næ-rri btuin að gera út af viö alla,
sem_viðstaddir voru, og segir á
þessa leið : “MikiJsvirtu sendi-
nefmdir og háttvdrrtu starfsbræður,
sú er skyída vor og köllun á með-
an vér höfum J>anm heiður að
stjórna og starfa að velferð Miani-
toba fvlkis og Jtagsmunuini allrar
alþýöu, að Jíta á hvte(rt mál frá
sanmgjarnri hlið. Nú er J>að til-
gamgnr vor, og miklu )>ar tiJ kost-
að', að fá þetta fagra Jyllu upp-
'bygt aJ nýtum dnemgjum og dug-
lagum mönmurn, sem hafa orku og
áhuga á því, aö graifa J>aui hin
rmiklu auðæfi upp, seim' falin' liggja
í þeijgm frjófa jarövegi, sem hér er.
því eru það nýtustu niiemmirnir fyr
ir oss, sam að jarðyrkjummii vimma,
og mýtiistir bæöi sjáJfum sér og
þjóöfélag.sheildinmi allri. Og J>ar
sem nú Gallarmir hafá ibæði sýnt
það, og sanniað, að þeir eru jarð-
yrkjumenmi, þá úrskuröa óg þ©im
miátóð og mestan heiðurinin', og set
þá sem fyrirmynd og leiötoga
þeiirra, sem styrttra eru á kiö
komnir í rækrtun landamma ]>ar í
krtmig, — því hver hed'lvita rmaöur
getur séð, að slikt giertr engan
mum', hvorrt hárin smúa út eöa inn
á skimniúlp.um þeirra. UrskurÖur-
inn byggist' eimgöngu á dngmaði
þairna”. — Allir ráðgjafarnir
sögðu amien. (Meira).
það þrífst ekki sem
mér líst ekki.
þegar ég sá Sigtrygg Ágústsson
fyirst, þá var ég hissa, að íslenzka
þjóð-in skyldi eiga svo ljó'tam ttiaiin
i eigu sinmd, og nú þogar maður
befir lesið ritgerðir ha,ns í Hoims-
krimglu, að meötaldri þessari 275
þumfumga löngu ritgierö hans utn
ískmzku Goodbemplara stúkurnar í
Wimnipeg, þá sjá allir hvernig imnri
maður hans lítur úit, og diettur
mér þá í hug, að fcngd getur vont
versmað.
þeösari næsttim cndalausu árás
hains á íslemzku Good'be'mplara
stúkurmar, er í raumimnri eJtki vext
að svara, af þvá hún er ekkert
memai hefndaingraurtur, soðimm af ú
menmi og mieð illgiirmi' kymt undir.
Hjinn er reiður, aumingja maður-
imn, af því að hafa verið rekinn
hér úr tvedmur stúkum', eftir fárra
máma'ða dvöl í báð'um, og er það
einsda'mi, að stúkurmar hafi orðið
að bneyta þinnig við nokkurn með
lim á jaínötuttum tímai.
þaö blamdast því emgum hugur
um' þaö, hvað maðurinn hefir
meint nteð þe.ssari dellu sinmd í
Heimskringlu um islemzku Good-
itemplana stúkurnar, — ekkert
nema hcfnd, og af því hann hefir
treyst S'amnkikyintwn illa, þá hefir
hanm verið óspar á ósamnindum
aLt í gegn utn greinima. Ég skaJ tll
diæmis fara fáedmmn orðutn um eitt
ósanimimtla atriðiö í greininni hans,
af því það kemur mér porsómulega
dáli'táð við.
þaö er viövíkjandá sainskotunum
til Goodtiemplarahússins. Sigtrygg-
ur Ágúvstssom segir, að mdnimi hlut-
samskotanna hafi komið frá með-
limunumi, og að stúkurnar haíi
sýmt vainþakklæiti til giefemdianna.
Hvorutveggja þcrtta eru vísvt'fcandi
ósanmndi, sögð af einrtómum
strá'kakap.
Fyrir tvedmur árttm, þegar stúk-
urnar afréðu að Láta 'byrja á Good
templara'húsinu, ]>á voru þær svo
fólitlar, að jxer sáu vel að þœr
gátu ekki komið verkinu áfratn
með þeim pendngmn, sem þær
höfðu. það var því samþvkt í
stúkum'um, að kirta altnieninra satn-
skoba, og til þevss kosim mefnd
manna, að hafa .þunn starfa á
hemdi. Ég fciniti í mefmdinmi frá stúk
unni Heklu, og af því ég var kos-
inrt' skrifari og féhirðir samskot-
anna, þá varð J>að líka mitt verk,
að gefa skýrslur tdl stúkunmar, og
þagar éig hefi gart Jxið, þá hefi cg
fcvsið U'pjx öll nöfin gefemdaimma og
upphæðir, og sdðan rtilfœrt hvað
mikið féJagar ltaía gefið og hvað
mikdð U'tan stúku fólk, og nú
stamdia listarnir þanndg, að af öllu
þ'VÍ, sem síifnað hefir verið í st-úk-
unnd Heklu, þá er sjöumdd hver
dollar frá ufcan stúku fólki. (Ekk-
©rt málægt Sigtryggs sögm).
Samia er xinx hitt atriödð, — van-
þakklætiið. Eg hefi verdð heyrnar-
vottur að því á 'fundmn stúkn-
amma, að gefemdumtim hefir verið
•ednlæglega þakkað fyrir þá miklu
hjálp, sem J>edr hafa veitt Good-
teunplurum til Jtess að koiria upp
þessu veglega húsd,. Stúkuruar
hiefðu ekkd getað Jtakkað J>að b©t-
ur em Jxer haía gert, meimH' þá að
þakka fyrir gjafirmar í blöðumum.
Enda hefir verið talað ttm, að
gera það, þegær samskotainiafndin
skdlar af sér til fulls og aLls, sem
©r 'búist vdÖ að verði næsta haust.
Svona er öll þessi áminsta, greiu
Sdg'tryggs Ágústssomar, edn ósliliu
ósanminda-defla, og því rrnn'i sann-
arlega illa vardð í blaði, sem fcekiö
er upp með öðrurn edns þværttingi,
okk'i sfzt Jnegar það eru miargir
dálkar i mörgum -blöðum.
Medra. ætla ég ekki að skrdfa utti
Jtertta að simmd. Ég hefi nú bent fcs-
cndum blaðsdms á ásitæðuna fvrir
því, að S.Á. skrifaðd Jievssa árás á
stúkurmar, og eáns líka livað ó-
vamdur hamm hefir verið að vopn-
um.
B. M. LONG
Á Giftingardegi
Charles B. Sampley og
Láru V. Grímson.
7. JÚNt, 1908.
ó, hve inndælt er líf
um s u m a r mieö sönigfuglahljóm
og sólskim og litfögur 'bióm,
og aJt, sem er inmdælast tdL
1 lífsiins ljósvakans dans
hvert ldfandi firækorn ber krams,
og hedlddm er bljómiþrum>gið spilj
Ö, hvie inndælt það líf.
Ö, hve imndæLti er líf,
í j ú n í , á jarðldfsims braut ,
J>8gar jurtirmar klæðast • í skraut,
og sóldin í suðrdm'U skím.
Og rúm fylList raddíögrum kldð,
og r ó s segir fífilinn við ::
já æfilamigt ásrt min er þím.
•ó, þá er inmdœlt hans líffi
ó, hve in ndæ lt er ]if,
þegar á-stvimir ©iga sér f.und
i iLmríkum, Mómskrýddum lund,
rmeð sumar í h jarta og sál.
Ed'tivs og afliö í ársbraumsins foss,
er ©lskiemda töframdi koss,
J>C't'ta ‘eldhiaita æskulífsbáll I
ó, hve inndælt það líffj
Ó, hve imndælt er líf,
Jnogax öll v©rða ámæli rengd
og ástin er sannfciknum tengd,
og samvizkam segir J>au eitt,
— Að elskast er alvöruspdl,
og ©kkiert í veröld er til,
sem gertur þe.im guðslöigU'm
breytt.
Ó , hve mmdœlt þa ð lííll
Ó, hve inndælt er lif,
ykkiar útsjón og anda í diag,
þá ómiar brúðsöngvalag
og við aLtarið vinnið þið eið
af á.st, sem er ódattþteg þrá, LI.II
er opdmibert segið þið : Já, —
að fylgjast á framtíðarleiið,
Ó, hve inndælt það líffj
* Ó, hve immdæJt er líf,
að hlusta á hljóðfærasömg,
þegar haustnóttin kiemur svo löng?
aí fögmuð’ þín sál vierður full,
— sem purpura plantan á 'greim, —*
þú veizt perlan er í s 1 © n 7 k
• — og hreiti
' og á®t henmar æðr'i em. gull.
Ó, hve inndælt J>að lif!.
Ó, hve jimdæít er líf,
við sumiarsins sólblíða skaut,
oss sýnist aJt logamdi skraut,
ef. hjartaö á himnieskan frið
Ó, b r ú ð h j ó n., kynddð kærleik*
amis bálll
Með kvæðintt segi éig : SkáJ
ykkar möfnum í niumda lið!l
Ó, hve inndælt það lifL
Ó, hve inmdælt er líf,
lif þti CHARLKS og LÁRA í frið,
að lofsverðum hjóma'bamds sið,
og haldi'ð Jtamm hieiilaga eið.
i ltuig þímum hián verði r ó s!
í h'jarfca’ hemnar þú verðir 1 j ó sll
Fylgd 'guð ykkur farsældarkið,
að eilífu, alt ykkar lífJi
þ.K.K.
=— NýJega hefir lagreglan í París.
funddð þjófaskóla í Toulouse borg,
sem að öllu leytii er úrtbúdnm' eftir
nýmóðins tízku og beztti vinnu-
tækjum. Umgur húsgagmiasmiður,
22 árai giamall, veiit'ir skóLamum
forstöðu. SkóLah'úsið var áður not
að 'tdl guð»l>jónu’Sttigei'ða, om síðan
bmeytrt í skóLa þeminam. I honum
eru ýmsiir dedlddr : Viajsaiþjóíadeild,
búða riþjóiíadeiild, i nmbr o t sþjófa-
deiiJd, rán«dieiild, deild sem kemnir
að spremig'ja upp peninigaskápa o,
fl. Öll handrtök voru sý'nd og nýj-
nstu verkfæri, sem Jæssari “pro-
fession” tiLheyrai. Hver ddJd var
unddr umisjóm sérsrtaks “prófessors”
sem sjáJfur hafðd' útskrifast af
skóla þessumi. Á skólammm voru
svmi'shorn af allskonar pemiimga-
skápum og veigghólfum með öflug-
ustu skrám, sem tiibúmar eru, og
nemsmdiunuim var kemit, að opna
hverja skrá með lítilli fyrirhöfm og
á stU'ttum tíma. Nememdur urðu
daigleiga að hafa verklegar æfimgar
úifci í 'borgimnd og flytja þýfið á
skólamm, tal að sýma framför sína.
En þedr, seitn voru í ráms og inu-
brortsdoild'Unum, gerðtt allar sínar
æfin'gar á nótituuni umdir æfðum
Leiðtogum, setn skólinm laigði til.
Jneir .áttu að byrja á, að brjó'tast
iiim í og stela úx famdtóuhúsu'm, og
Jneigar nægil©g æfirng var femigin i
því, voru skrifstofur, járn'brauta-
skrifetofur og bankiar tekndr fyrir.
þessi skólasveit bafði slegið ó'trta
yfir Toulouse borgar búa í lamgatt
undaMifarinm tima, þar til lögregl-
am uppgötvaði skóla 'þemiuan og
tdlgaji'g hams.