Heimskringla - 11.06.1908, Blaðsíða 4

Heimskringla - 11.06.1908, Blaðsíða 4
4 bla tWlNNIPEG, it. JÚNÍ 1908. HEIMSKRINGL'A’ Hlaupa-drengir fást á svip- stundu ef kallað er á Phone 4862 WESTERN MESSENGER SERVIGE, 336V2 Smith St. - Winnipog Virðinyarfylxt óxka Viðxkijta yðar. Auglýtingn-Skiltum Dreyft oy Fext Upp. A. J. Huckell, ráðsmaður. JOHN DUFF PLUMBER, GAS AND STEAM FITTER Alt verk vel vaodaö, og vorÐið rétt 662 Notre Dame Ave. Phone 3815 Winnipeg KJÖT. “Ef það kemur frá Johnson, þá er það gott” C. G. JOHNSON, Kjötsali, Lan«side og Ellice Fón 2631 Giftingaleyfisbrjef selur Kr. Ásg. Benediktssou, 477 Beverley St Winnipeg, FÉKK FYRSTU VERÐLAUN k SAINT LOUIS SÝNINGUNNI. Cor. Portage Avo and Fo.it St. Kennir Bókhald. Vélritun, Símritun, Býr undir Stjórnbjónustu o. fl. Kveld og dag kensla. Sérstök tilsögn veitt einstaklega. Starfshögunar-skrá frí. DR. A. E K E R Sérfræðingur f Augna-, Nef-, Eyrna- og Holdssjákdómum. Grand Forks, N. Dak. Sendið Heimskringlu tii vina yðar á Islandi. Cancer Cure. R. D. EVANS, sem fann upp hið vfðfræga lyf til lækninga krabbamcinnm óskar að allir sem nú pjást af krabbameinum, skrifi sör. 2. daga notkun meðalsins, lækn- ar Citvortis eða innvortis krab- bamein. Skrifið strax til R. D. Kvans, Brandon, Man. 27-S-8 A. N. ItAKOAI. Selur llkkistur og anuast um átfarir. Allur útbnuaöur sé bezti. Knfremur selur hauu aliSkouar miuui.svurðu og legsteina. 121 Nena St. Phone 306 Böas Ar nbj örnson Hin.n 28. rrmrz sl. lézt ' á einu sjúkrahinsiinu í Sa.lt Lake City bónd'inn Bóas Arnbjörnsson, til hiehnilis bér í Spamsh Fork. Fór bann á sjúkrahús iþatta 10 dögum áö'ur en. hann lézt, til J>ess aö leita sér lækniniga viö tinhv*eirskortar uin- vortis ineinsemd, siem hann haffti fundiö til rruaira og mii.nnia nokkra und.aníairnia mánuöi. Kn þegiar hcr var kotni'ö söguaia'i, smerist veikin upp í skæÖa luniginoibólgu, sem kiididi hiann til l'ai.n.a eEtir io daga dvöl á sjúkrahúsinu. Bóas sál. var fæddur á ísl'amdi 7. ágúst 1857, og því tæpra 51 ára aö al'dri þagar hamn dó. Il.aihn var sonur Arnibjarniar bómla Sigmunds sonar ög Guöniýjar Krkndsdó'ttur, hjóna á þorvaldiss'tööum í Breið- dal í Suðurnvúlasýslu, og þar \ ar BoAS ARNBJoRNSON. hanm leeddur. Kn uppaliinm og íóstr aður hjá Guðmundi gulls'miið Sig- mundssymi, föðurbróðir sínum, •bónda í Geitadal í sötnu sveit, og þar dvaldi hann fram yfir ierming- araildur. Ivftir það lór hann -að Bor.g í sömu sveit, og dvaldi þar uffl nokkur ár hjá' öörum fræuda símitn, Jóni Guðmun.dssyni að naifnii. Ánð 1883, í júlí mánuði, fluttist Bóas til Amieríku og sett- ist íiyrst a,ð í Pemihiimia, N. Dak. þiaÖam flutti hanm til Helenia, Mom- tnmíL, og siöast til Sp&mish Fork, Utah, og befir búið þar ávalt síð- an. Um1 háustáð 1885 gekk hann að eiga unglrú Bja/rnikiiViigii líyjoifs- 'dóttdr, GuðmumLssomtr, frá Kyja- bakka í Hvamshrepipi í Húniavatiis sýslu, og eigm'uðust þau hjón 7 biörn, ög eru niú 6 af þsim á lífi, fjórar stúlkur og tviedr piltar. Hið elzta 21 árs iem það yngsta 10 ára. Vtð íráíall Bóasar, á bezta aldri, bedð vor iáimiem«i islemzki þjóð- flokkur tjón mjkiÖ, því liahn var eáflMi í tölu vorra “merkustu manma”, duga'ndis maður til allr- ar virvnu og sm.iöur allgóðar, fnermir vel greimdur, og vel að sér í bókleg.um, Iræðum. Búhö'.dtir í góðu tnieðiaUaigi, og be/.ti húsfaðir. Er hans 'því sárt 'saknað, ekici cin astai ;uf ekkju ha-n'S og börnuiti, heldur öllum, er af hornum liöfðu V'jiökvnin'in'gii, 'bœði nær og f;ær. Bóas sál. var meðfimur I bifæðra- íé'lagin'U “Kmights of thn Alacca- •bæs o£ the World”, og hafði þar fi'fsábyrgö upp ú 5i,ooo. Stóð fé- laig þettia (fyrir úitför hans, og sá um hamia aiö öllu kyti, og lór hun friam frá heímiili binis látn.,i og lút- ersku kirkjunmi, í viðurvist miesta fjölmcnnns þ. 30. f.m. Hicldu tveir .prestor ræöur yfir moldumi hans í kirkjunni, en þrír af íélögum h»tis töluöu við gröfina. U'fsábyrgöina, f 1,000, borgaö; ti'm'boöstniaiður fiúikugisims ©kkjunni aö fullu þamin 20. þ.m. Sp, Forkj-Utah, 25. a.pr. ’o8. E- H. Johmson. Spurnin<rar og Svör. Ritstj. Hkr. Geriö svo vel, að svama eiítirfylg’jamli spurttivn'gum i hl'aði yðar : 1. Getur sá maður verið póstaf- gmed'ðsluimaöur, setrt hefir koniið eiigmium sínum undir nafm konu sinminr, t'il iþess aö Erijast viö aÖ biorga áíallnar skuldir, sem honum biar a‘ö borga ? 2. Gatur sá miaður veriö póstaf- gneiðsl tmuiður, sctn að einhverju leyti hefir ærukrenkjamdi maninorð ? 3. Htefir nokkur ipóstofigreiiðslu- maður haiinild til þess, að afsegja að gefa kvitterinigu, þegar bann registrerar bréif, nemia tniað þvi móti, að hítnm fiái að vita frá hverjum bréfið er ? FáCróður. öv.ar : Vér hvggjutn', aö öllum þssum spurm'ingum iberi að svara játandi. Pósta'fgraiðslu miaðurinn getur hafa gefi'ð póstmáladeildin'm tryggimgu fvrk- embættisfaerslu sinni, þó harut sé persónuk'gia etigmakttis tnaður, og 'pósttnála- ckilditia varðar ekkert utn það, al hverju’mi 'ástæðmm hamn er eigna- lams. — Póstnf'groiðsfitmaður get- ur haift eða haia haft bkkt miamn- orð, en samt fulln'ægt embætti sínu seim .pósta'fgnaiðshi'maður Óaiðfinn- amlaga. — Póstaiigreiðslumaður hef- ir fylstu letnibættisskyldu til að vAta', fuá hvérjum þau 'bróf eru, sem hamm “megisterar”', og að nieiita að kvittera fvrir þau, ef upp- lýsinig um seti'damdia brófsinis or ekk'i vei’tt hon.um. Htinn verður að bóka svarið um það, í hvers naftii bréfið er semt. Slík up.plýs,m.g ætti að viara hverjum semcktmda útláta- lau-s og póstaÆgrefÖslumaiðuriflin alla heii'mjtimigu á hemini. R1 tstj. 1. Hverniig eru upipþurkunarlög Miíuniitoba fylkis ? 2. Geitn partar af eiflmi svoitarfv- l aigi gen'gið umdir þau ? 3. Hvað þ'iiría menm að borga mikið 4 ár.i, og hve mörg ár ha kk- ar skiatturinm á 1 öndunum~við að fá .þam þiirkuð upp? 4. Hve lamigam tima tekur að þurka löndiin ? F.áfróður. Svar : Stjórniarráð fylkisims hef ir vald til Jnass, að myflidia fram- ræshi'hiéruð hvar og hvemiær sem J>að er áli’tið niaiuðsymJiegt' og til al- memtra haigsbóta. Áður en nokk- unt slíkt héráð er myndað, skal stjórniini láta ha.“fam lamidmiælinga- verkfræðimig nt'ælá Iö.nd J>am, sem ætla'St er til, að mymdi héraðið, tnfi'ð þe'im ásetminigi, að komast ná kvæmfaga eítir., hvað verkið mtini kosta., og hvorit sá kostmaður satn- svari þeitn timihó'tnan, sem' vdð það fáist. Verk.frseðimgur sá, sem lönd- in mælir, skal legigja fyrir r.áðgjaia AÐAI.HEIDUR Jy5 “Syingdm, kæra Aðalheiður, ef Jtú .ert ekki of þreytt”, saigði lávarðtirinm. “Mtr þykir Leiðintegt, að nedta þér, Alk'im, en mér er 'ómöguteg't að syngja í kveld”. Honum' sýmdist glitra tár í augum hannar, og málrómnr hemittar lýstt hrygð. Hama lafltigaði svo til að smiúa sér að homum' og segja : “AlLan, elsk- aðu m.ig'. þ'ú ert maðuriim minn. Láttn. hama ekki komiast upp á milfi okkar, — ekki taka þig frá mér. Vertu góður vdð mdg, vertu mér trúr, því éig elska þig svo heiitt! ” Orð.in brunnu á vörum heflimar. pa>6 var svo sárt, að geta ekki sa.gt það við haiin. Aðrar konur gátu talað v.ið mienn sítta U'in sorgir sín- ar. Hiúm ga.t þaö ekkí. Húm varð að -þagja og reytiia að brosa, þótit hjárta bennar væri mær við að 'hresta Hún varð að ibera alt þotta ein. Hertogiaiinmi'im gaf sig ekki f_vrir þatta, heldur smeri sér nú að lávarðimum : “þér verðið ekki jafn harðbrjóstai lomið og syngið mieð mér”. “Hver gæti nieijtað þessari bóm ?” sagði hamn og stóð ihrosaindi upp og gekk á eftir htmiii að hljóö- færinm, "Ég skal finmia nóiturnar”, sagði Lady Aðalheið- ur, og gekk til þeirra. Allam tíiniamn meðan þau suingiu, stóð hútt á m.illi Jjeirra. ‘‘H'iimi skal ekki gata femgið honum bréfið í kveld” htigsaöi hútt. En bantiii féll samt mjög illa, að verða að gœ'ta hemmar svona mákvpmlega. ivinu sinmi emn þá frelsaði hún mamn sinn frá fr.-.iistuiiguniu. Bréfið va-r emm þá í hoiidii'in hertoga- imnummiar. Húm snieri sér n.ú að lávarðinum, hrósaði homu'in' fyrir- söng hams og sagði síðan : “Viljið þér tefla skák við mig, Caren, ég á hjá yður, sfða.n síöast?” *‘Já, með ámægju’ \ i itLÍ • 2y6 SÖGUSAFN IIICIMSKRINGLU l • Nú vdssi Aðalhedöur ekki, hvaö gera skyldi. Hún ásotti sér samt, að gieifast lekki upp fyr em í full.i hncfama. ‘•‘Ef þér haldið að bertogammn leiðist”, sagði búm við bertogaiinnuma, “þá skal ég gjarnam koma í yöar stað”. Em hertogaimmian hló háan hæömishlátur. “Nei, þökk Cyrir, Lady Aöalheiöur. Maðurinn rninn liefir blöð sín og sakttar mín ekkert”. Car.en lávarður skildi ekkert, livað þeár áittu viö. J>vi var hertogainiiian eins og sigr’i hrósamdi, em kona hams svo riiðurbieygö og hrygg ? Hanm skildii ekkcrt í þvi. Nú tapaði I.ady Aðalhviður allrí von. Ilúm hafði gert alt sem húm gat. þó hún ney.tti allrar skj’ii- scmi sinnar, þolinmœði og góövilja, þá gat hún ekki hjálpað. Hún g-ait ekki gert uppistand í hinum skrautlegia gestasal. Hún gat ekkii sag.t við manu sinn : “Spilaiðu ekki við hama. Húm vill fá þér hréf, setn hún hefir skrif.iö til þín”. Hentoigiainma/n befði straix neitað því, og maSur bemmiar heíöi ekki að eins reiðst hemm.i, heldur álitið hama aiíbrýiðissamia og illa uppalda. Húm gait ekki sagt viö hertogaimnurna : “þér haldið á ’hnéfi í bendi yðar sem þér ætlið svo að af- htinda inianmd miimum, strax og þér íáið tækifæri til þess. En ég vil standa við hlið yðar, svo þér getið ekki 'femigið honum það, og mcð því komiið honum til að drýgja stórsynd”. '1 síunkvæmisldíinu verður straiig'teiga að fara eft- ir sdðaragJunuiti, Jjóit-t að hjörtun bresti við Jioð. Nú var öll árvekni og þolinmæði heminar til eiink- 'is. Hún sá þau gamga yfir salinn, }>amgað semi spila- borðið stóð. Ilún seittist niður í algerðri örvæntingu. Hún I | opimiberra verka skýrslu yfir þaÖ. hver Jömd skuli tekim inn, í héraðið, hve mik.il hagsbót hverju slíku sér- stöku lamdi verði aö verkinu, og hver upphæð skufi reiknast hverju sérstöku ktmdi tiJ skuJdar, o,g hve mikiö skuLi árlega leggjast á hvert lamd, og tál hve margra ára, þar til borgað er að fullu fyrár verkiö. Aö femg'iinmii skýrslu verkfræðLngs- ims, skal opinberra verka ráðgjaf- ánm láta gena núkvæma uppdrætti yfir og áætlanir uin kostnað við fraim.ræslu héraðsins. J>etta skal hann teggja fyrir aJt stjórnarráðið sam svo ákvarðar, hvort balda skufi áfram að vtnna vierkið. Eftir að ákveðið hefir veráð að gera framræsliinia, er það anglýst, og 'Jxir auglýst, hver lönd verði imman héraðsin.s, og hve tnikla fjárupp- hæð þurfi aið teggja á hvert latid á ári og til hve mjargra ára. Ef ibú- ar inflían þessa héraðs hafa ekki ii mó'ti þvi, að verkið sé ummið, þá er haJdið áfram með fyrirtækiö. En ef eá.gemdur heJfuigs allra þeirra lamdia immiami þessa ákvéðna héraös hafa á móiti' því, að haldið sé. á- frain að v.intika verkið, þá fellur rnáfið J>ar tncö. þotita er aðal kjarni la.gamma. Borgunar tímubi'lið ge,tur verið 15 eða 20 eða 25 ár, eftir því setn um setnur, því að í flnyndun slíkra liéraða fer stjórnán sem tiæst eft- ir auglýstii’m válja .Jieirra mamua, sem hlut eiiga að málái, og seni verða að 'borga í ártegum sköttum }>að sem verkið kostar. Ekki heJd- ur er stjórmin vön, að mytidia slík héruö fiyrri em húm hefir fengiö formlegia bilky.nmi.ngiu íbúaflMia um, að það sé vilji Jxiirra., aö tá lönd sín ræst fmáan. Af þessu er þaö auöráöiö, aö hlfliti af ednmá löggdltri sveiit getur verið initiia'n' fra'mræzluhéraðs, }>ó atimar partur sömu sveitar séi það ekki. UpphæðKii, sem á hvert land legst og árlegdr skattar,, eru komn- ir uirnlir því, hve mikið verkið kostar. þeissir ártegu framræzlu- skatitar geita verið frá ioc til 1 dollar á ekru aftir ástæönm. Upp- hæöin er ótakmörkuð aö öðru loy.td em því, að stjórn'im kyfir ekki ■myndiim' slíkra héraöa, nenna hún sé samnkvrö um, að uimibót sú, er á lömdumim veröur, tnicira ian svari tilkostina'öifc'U'm''vdÖ aö Jiurka J>au. Ritstj. 50 Próccnt Afsláttur. 50 prócent afslátt-’ ur verður gefin á öll- um skrautgeiðum s u m a r Kvenkjóla- dúkum frá þesssum tíma og þar til 3. Júlí n. k. — Vér höf- um mikið úrval af þessum vörum. Schweitzer Brothers CÁVALIER, N. DAK. ■F. Deluca- Verzlar meö matvftru, aklini, smó-kökur, allskonar sætindi, mjóik og rjóma, sömul. tóbak og vindla. Óskar viöskifta íslend. Heitt kaffi eöa te 6 öllum tlmum. Fón 7756 Tvœr búöir: 587 Nolre Dameoy 714 Maryland St. iHloiiiiuion Riiiik NGTRE DAMEAve. HRANCH Cor.NenaSt. Vér seljum peninKaé vísanir borg- anlegar á ísiandi or öðrum Iönd. Allskonar bankastörf af hendi leyst 8PARISJÓDS-DEILDIN tekur $1.00 innlag og yflr og gefur hæztu gildandi vexti. som leggjast viö mn- stæöuféð 4 sinnum A Ari. 30. júnl, 0. sept. 31. desembr og 31. march. Til fullkomnustu tryggingar Vátryggiö fasteignir yöar hjá The r ■ St. Paul Fire & } Marine Ins.Co. Eignir félags. eru yflr *5 millíón dollars. Skaöabætur borgaöar af San Francisco eldinum 1‘4 inill. SKULI HANSSON «fc CO., 55Tri- buue Bldg., Piione 6476, eru sér- stakir umboösmenu. S. Miller Aöal umooösmenn Phone 2083 219 McIntyre blk. H KI3ISKKlNUI.il oK TVÆR skeratilegar sögur fánýirkaup- eralur fvrir að eins áfíí .OO. Department of Agriculture and Immigration. MANIT0BA þetta fylki hefir 41,169,089 ©krnr lands, 6,019,200 ekrur eru vötn, sem vaita latiditiu raka til akuryrkjuþarfa. þess vegna höfum vér jafnan nægain raka til uppskeru trygginga'r. Ennþá eru 25 málíónir ekrur óteknar, sein fá má mieö heim- ilisréitti eða kaupum. -'&i 11 1 Ibúataja árið 1901 var 253,211, nú e-r hún orðin 400,000 inanns, hefir nátega tvöfaldast á 7 árii'tn. Ibúatala Winmipeg borgar árið 1901 var 42,240, en nú um 115 þúsund'ir, hefir ttieir en tvöfaldiast á 7 árum. Flutningstæki eru nú settt næst fullkomin, 3516 miílttr járn- brauta eru í fylkiíiu, setn allar liggja út frá Wimtnpeg. þrjár Jiverlandsbrauta Lestár fiara dagtega frá Winflt'i'peg, og inttan fárra mánaða verða þær 5 taisins, Jiegar Grand Trunk Pacific og Canadáam NorthiL'rn bætast við. Framför fylkásims er sjáanleg hvar sem litið er. þér ættuð að tafea }>ar bólfestu. Ekkert annaö land gt-tur sýnt sama vöxt á santa tí'mia'bdli. TIL FF.ICIIATIAIHIVA : FariÖ ekki f.ramhjá Winnip'eg, án Jtess aö gr'enslast um stjórn ar og járnhrautarlönd til sölu, og útvega yður fullkomnar upp- lj'singar um h'eimilisré'ttarlönd og fjárgróða tniiguleika. Stjðrnarformaður og Akuryrkjumála-Ráðgjafi, Skriflö eftir upplýsiugum til .loscpli llarke. Jdn llnrtney 178 LOOAN AVE., WINNIPEG. 77 YORK ST„ TORONTO. ADALHEIÐUR 297 298 SÖGUSAFN HICIMSKRINGLU gat ickki haiit augttn af þeiiin, og eítir lítinn tíma, sá hún hertogaintiutm leg.gja bréfið í hömd lávarðiarins. Hemná fanst alt hrinigsmiast fyrir aiiigutn sér, en hún náðd sér brátt aftur og stundi þungam. fevo ■giekk hún að gluggiainutn og horfði ínt. HLn liræði- tegiít ó'hami'ngja, sem hún svo lengi haiföi kviðið fyrir, var nú fallin yfir hanai. LIX. KAPÍTULI. Loksáii'S var kveldið á .em'dai. Lady Aðal'h®iður vi'ssi tæpast, hvernig það hafiði ltðið. Húm næstir.n hræddisit sjálía sig. Húm famn því betur, hva heilt húiti/ lelskaði ítiíimm simm, s.tn á’stríðan og óttinm að mtssa Jwnnm kvaldi hana mietra. Ilúm hafði ekki haft augun ai þeáín alt kvcldiö, oig Jtemmi vieátitist sú ánægja, að sjá, að það va.r kingt frái, að hamm láiti glaðlegia út. Jjviert á móti, hun las út úr.amdiliti hams óámægju og nndrum. Hieirtogaiinmain talaði ntjög alvarleigia Ýiö liann. &tuflidti'in lék bros u«ni amdlit bemmar, en svo varð liún aftur alvark’ig. I.ady Aðalhieiiðtir viss* varla sitt rjúkandi ráð Stun'du'm á’sstiti hún sér., að ganga til þeirra, taka um höítid' rniamms síns og seig.ja : “Kom tneð mér, Allam, hún vill draga J)ig möur í skötnm og svívirÖ- ingu”. En svo sá hún, aö hún gat ekki ger.t lnað. “Ég held að gg miissi vitíð, ef ég sLt hór öllu teitngiur”, saigði húm váð sjálfa sig. Svo stóð húm upp og reyiHfi að hr.essa sig u]>p eftir því seim bún ga/t. Hún skemti gestum sínum. ÖJJum virtásit búm vera ánægð, en henmd sjálfr'i, faust húm vera eins og í drauimi. Jxtð var að eáns e'imm, sem skildi hama, og þaÖ var k<Lifteiimin RamdolpJi. Hanit þ.urftá að eáms að horfa 4 homoi táJ að sjá, livernig hemtii Leiiö', tniElu 'batur «n þó hiún h«£Si sagt honum það, og — ástæð- utia fvrir því. Hian.n á.sctti sér, hvað sem J>að kost- aði, að slíta samitali Lávarðairáiis og her't'Ogiaáiii'ininn- ar, 'Jxví hammi gait ekki séð Lady Aðalheáði svona hry.gga til kmigdar, þó hún reymdá að hylja það fvrir gewtum sínum. Hamn gekk sein ekk.ert væri yfir sítlimn, þa.ngað sem þa.u sáitu lávarðurimmi og heíitoga- innaitt, og spurðfl þa.u, hvermág spilið gemgd, og geröi þammig anda á samtali þeirra. Lady Aöa'lheiður bl.ssaðá baiin í hjarta sínu fyrir það, ein hertogainm- ati lci't td hams hatursfflillu afli'gnaráðá.. það leit helzit út fyrir, að Cartm lávaröi sitæöi alvcg á satna, Jx> hamn kæ>mi. Og kaftedinninn lét semi hanm tœkd ekki efitir afligmjaráði hertogaimmunnar. Hann vissi, að hamn gerði vel í, að slíta samtali þeiirra. þagar taflið var á emda, biað hamm hertoga- inmuna um, að mcga tefla viið liana., Lti hún neitaði Hví tmjög dremihái’.ega. þá bauöst ba#n til að sýiu Jieám spálagaldra, scm hanmi væri nýibiúánin að læra. Lávarðurimt kvað sig lamga til að sjíi þá, svo her- togaLnman varð að gera sig ámægða með, þó haiiu sý'ti.di þá, e.n hún sat þegjan.di lallan timamm og lét emga ánægjtt í ljósi. Rétt strax kom svo Lady Katt tál þeárra, svo nú var úti mieið alt saflntal milli ht't'- togaiminunnar og lávaröarims. Ilún huggaöá sig saflmt váð það, að þaö garöá ekkert til. Hemmi væri sigurinn vís. Lávarðmrinm. myndá ©kki ne.ita því, som húiá haföi bieðáð hanm um í bréfimu. Loksims stóö hiúm 11 pp og gekk í hurtu. Hún kvæöst þurfa aö vita, hviernig mammi sínum liði. Húm bauö Caren góöa nótt tneð hiamdaibamdi, og »agöi

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.