Heimskringla - 11.06.1908, Page 4

4 bla
tWlNNIPEG, it. JÚNÍ 1908.
HEIMSKRINGL'A’
Hlaupa-drengir fást á svip-
stundu ef kallað er á
Phone
4862
WESTERN MESSENGER
SERVIGE,
336V2 Smith St. - Winnipog
Virðinyarfylxt óxka Viðxkijta yðar.
Auglýtingn-Skiltum
Dreyft oy Fext Upp.
A. J. Huckell, ráðsmaður.
JOHN DUFF
PLUMBER, GAS AND STEAM
FITTER
Alt verk vel vaodaö, og vorÐið rétt
662 Notre Dame Ave. Phone 3815
Winnipeg
KJÖT.
“Ef það kemur
frá Johnson,
þá er það gott”
C. G. JOHNSON, Kjötsali,
Lan«side og Ellice Fón 2631
Giftingaleyfisbrjef
selur Kr. Ásg. Benediktssou,
477 Beverley St Winnipeg,
FÉKK FYRSTU VERÐLAUN k SAINT
LOUIS SÝNINGUNNI.
Cor. Portage Avo and Fo.it St.
Kennir Bókhald. Vélritun, Símritun,
Býr undir Stjórnbjónustu o. fl. Kveld
og dag kensla. Sérstök tilsögn veitt
einstaklega. Starfshögunar-skrá frí.
DR. A. E K E R
Sérfræðingur f Augna-, Nef-,
Eyrna- og Holdssjákdómum.
Grand Forks, N. Dak.
Sendið Heimskringlu tii
vina yðar á Islandi.
Cancer Cure.
R. D. EVANS, sem fann upp
hið vfðfræga lyf til lækninga
krabbamcinnm
óskar að allir sem nú pjást af
krabbameinum, skrifi sör. 2.
daga notkun meðalsins, lækn-
ar Citvortis eða innvortis krab-
bamein. Skrifið strax til R. D.
Kvans, Brandon, Man. 27-S-8
A. N. ItAKOAI.
Selur llkkistur og anuast um átfarir.
Allur útbnuaöur sé bezti. Knfremur
selur hauu aliSkouar miuui.svurðu og
legsteina.
121 Nena St. Phone 306
Böas Ar nbj örnson
Hin.n 28. rrmrz sl. lézt ' á einu
sjúkrahinsiinu í Sa.lt Lake City
bónd'inn Bóas Arnbjörnsson, til
hiehnilis bér í Spamsh Fork. Fór
bann á sjúkrahús iþatta 10 dögum
áö'ur en. hann lézt, til J>ess aö leita
sér lækniniga viö tinhv*eirskortar uin-
vortis ineinsemd, siem hann haffti
fundiö til rruaira og mii.nnia nokkra
und.aníairnia mánuöi. Kn þegiar hcr
var kotni'ö söguaia'i, smerist veikin
upp í skæÖa luniginoibólgu, sem
kiididi hiann til l'ai.n.a eEtir io daga
dvöl á sjúkrahúsinu.
Bóas sál. var fæddur á ísl'amdi 7.
ágúst 1857, og því tæpra 51 ára
aö al'dri þagar hamn dó. Il.aihn var
sonur Arnibjarniar bómla Sigmunds
sonar ög Guöniýjar Krkndsdó'ttur,
hjóna á þorvaldiss'tööum í Breið-
dal í Suðurnvúlasýslu, og þar \ ar
BoAS ARNBJoRNSON.
hanm leeddur. Kn uppaliinm og íóstr
aður hjá Guðmundi gulls'miið Sig-
mundssymi, föðurbróðir sínum,
•bónda í Geitadal í sötnu sveit, og
þar dvaldi hann fram yfir ierming-
araildur. Ivftir það lór hann -að
Bor.g í sömu sveit, og dvaldi þar
uffl nokkur ár hjá' öörum fræuda
símitn, Jóni Guðmun.dssyni að
naifnii. Ánð 1883, í júlí mánuði,
fluttist Bóas til Amieríku og sett-
ist íiyrst a,ð í Pemihiimia, N. Dak.
þiaÖam flutti hanm til Helenia, Mom-
tnmíL, og siöast til Sp&mish Fork,
Utah, og befir búið þar ávalt síð-
an.
Um1 háustáð 1885 gekk hann að
eiga unglrú Bja/rnikiiViigii líyjoifs-
'dóttdr, GuðmumLssomtr, frá Kyja-
bakka í Hvamshrepipi í Húniavatiis
sýslu, og eigm'uðust þau hjón 7
biörn, ög eru niú 6 af þsim á lífi,
fjórar stúlkur og tviedr piltar. Hið
elzta 21 árs iem það yngsta 10 ára.
Vtð íráíall Bóasar, á bezta aldri,
bedð vor iáimiem«i islemzki þjóð-
flokkur tjón mjkiÖ, því liahn var
eáflMi í tölu vorra “merkustu
manma”, duga'ndis maður til allr-
ar virvnu og sm.iöur allgóðar,
fnermir vel greimdur, og vel að sér
í bókleg.um, Iræðum. Búhö'.dtir í
góðu tnieðiaUaigi, og be/.ti húsfaðir.
Er hans 'því sárt 'saknað, ekici cin
astai ;uf ekkju ha-n'S og börnuiti,
heldur öllum, er af hornum liöfðu
V'jiökvnin'in'gii, 'bœði nær og f;ær.
Bóas sál. var meðfimur I bifæðra-
íé'lagin'U “Kmights of thn Alacca-
•bæs o£ the World”, og hafði þar
fi'fsábyrgö upp ú 5i,ooo. Stóð fé-
laig þettia (fyrir úitför hans, og sá
um hamia aiö öllu kyti, og lór hun
friam frá heímiili binis látn.,i og lút-
ersku kirkjunmi, í viðurvist miesta
fjölmcnnns þ. 30. f.m. Hicldu tveir
.prestor ræöur yfir moldumi hans í
kirkjunni, en þrír af íélögum h»tis
töluöu við gröfina.
U'fsábyrgöina, f 1,000, borgaö;
ti'm'boöstniaiður fiúikugisims ©kkjunni
aö fullu þamin 20. þ.m.
Sp, Forkj-Utah, 25. a.pr. ’o8.
E- H. Johmson.
Spurnin<rar og Svör.
Ritstj. Hkr. Geriö svo vel, að
svama eiítirfylg’jamli spurttivn'gum i
hl'aði yðar :
1. Getur sá maður verið póstaf-
gmed'ðsluimaöur, setrt hefir koniið
eiigmium sínum undir nafm konu
sinminr, t'il iþess aö Erijast viö aÖ
biorga áíallnar skuldir, sem honum
biar a‘ö borga ?
2. Gatur sá miaður veriö póstaf-
gneiðsl tmuiður, sctn að einhverju
leyti hefir ærukrenkjamdi maninorð ?
3. Htefir nokkur ipóstofigreiiðslu-
maður haiinild til þess, að afsegja
að gefa kvitterinigu, þegar bann
registrerar bréif, nemia tniað þvi
móti, að hítnm fiái að vita frá
hverjum bréfið er ? FáCróður.
öv.ar : Vér hvggjutn', aö öllum
þssum spurm'ingum iberi að svara
játandi. Pósta'fgraiðslu miaðurinn
getur hafa gefi'ð póstmáladeildin'm
tryggimgu fvrk- embættisfaerslu
sinni, þó harut sé persónuk'gia
etigmakttis tnaður, og 'pósttnála-
ckilditia varðar ekkert utn það, al
hverju’mi 'ástæðmm hamn er eigna-
lams. — Póstnf'groiðsfitmaður get-
ur haift eða haia haft bkkt miamn-
orð, en samt fulln'ægt embætti sínu
seim .pósta'fgnaiðshi'maður Óaiðfinn-
amlaga. — Póstaiigreiðslumaður hef-
ir fylstu letnibættisskyldu til að
vAta', fuá hvérjum þau 'bróf eru,
sem hamm “megisterar”', og að
nieiita að kvittera fvrir þau, ef upp-
lýsinig um seti'damdia brófsinis or
ekk'i vei’tt hon.um. Htinn verður að
bóka svarið um það, í hvers naftii
bréfið er semt. Slík up.plýs,m.g ætti
að viara hverjum semcktmda útláta-
lau-s og póstaÆgrefÖslumaiðuriflin
alla heii'mjtimigu á hemini.
R1 tstj.
1. Hverniig eru upipþurkunarlög
Miíuniitoba fylkis ?
2. Geitn partar af eiflmi svoitarfv-
l aigi gen'gið umdir þau ?
3. Hvað þ'iiría menm að borga
mikið 4 ár.i, og hve mörg ár ha kk-
ar skiatturinm á 1 öndunum~við að
fá .þam þiirkuð upp?
4. Hve lamigam tima tekur að
þurka löndiin ? F.áfróður.
Svar : Stjórniarráð fylkisims hef
ir vald til Jnass, að myflidia fram-
ræshi'hiéruð hvar og hvemiær sem
J>að er áli’tið niaiuðsymJiegt' og til al-
memtra haigsbóta. Áður en nokk-
unt slíkt héráð er myndað, skal
stjórniini láta ha.“fam lamidmiælinga-
verkfræðimig nt'ælá Iö.nd J>am, sem
ætla'St er til, að mymdi héraðið,
tnfi'ð þe'im ásetminigi, að komast ná
kvæmfaga eítir., hvað verkið mtini
kosta., og hvorit sá kostmaður satn-
svari þeitn timihó'tnan, sem' vdð það
fáist. Verk.frseðimgur sá, sem lönd-
in mælir, skal legigja fyrir r.áðgjaia
AÐAI.HEIDUR Jy5
“Syingdm, kæra Aðalheiður, ef Jtú .ert ekki of
þreytt”, saigði lávarðtirinm.
“Mtr þykir Leiðintegt, að nedta þér, Alk'im, en mér
er 'ómöguteg't að syngja í kveld”.
Honum' sýmdist glitra tár í augum hannar, og
málrómnr hemittar lýstt hrygð. Hama lafltigaði svo
til að smiúa sér að homum' og segja : “AlLan, elsk-
aðu m.ig'. þ'ú ert maðuriim minn. Láttn. hama ekki
komiast upp á milfi okkar, — ekki taka þig frá mér.
Vertu góður vdð mdg, vertu mér trúr, því éig elska
þig svo heiitt! ” Orð.in brunnu á vörum heflimar.
pa>6 var svo sárt, að geta ekki sa.gt það við haiin.
Aðrar konur gátu talað v.ið mienn sítta U'in sorgir sín-
ar. Hiúm ga.t þaö ekkí. Húm varð að -þagja og
reytiia að brosa, þótit hjárta bennar væri mær við að
'hresta Hún varð að ibera alt þotta ein.
Hertogiaiinmi'im gaf sig ekki f_vrir þatta, heldur
smeri sér nú að lávarðimum :
“þér verðið ekki jafn harðbrjóstai lomið og
syngið mieð mér”.
“Hver gæti nieijtað þessari bóm ?” sagði hamn og
stóð ihrosaindi upp og gekk á eftir htmiii að hljóö-
færinm,
"Ég skal finmia nóiturnar”, sagði Lady Aðalheið-
ur, og gekk til þeirra. Allam tíiniamn meðan þau
suingiu, stóð hútt á m.illi Jjeirra.
‘‘H'iimi skal ekki gata femgið honum bréfið í kveld”
htigsaöi hútt. En bantiii féll samt mjög illa, að verða
að gœ'ta hemmar svona mákvpmlega.
ivinu sinmi emn þá frelsaði hún mamn sinn frá
fr.-.iistuiiguniu. Bréfið va-r emm þá í hoiidii'in hertoga-
imnummiar. Húm snieri sér n.ú að lávarðinum, hrósaði
homu'in' fyrir- söng hams og sagði síðan :
“Viljið þér tefla skák við mig, Caren, ég á hjá
yður, sfða.n síöast?”
*‘Já, með ámægju’ \
i itLÍ •
2y6 SÖGUSAFN IIICIMSKRINGLU
l •
Nú vdssi Aðalhedöur ekki, hvaö gera skyldi. Hún
ásotti sér samt, að gieifast lekki upp fyr em í full.i
hncfama.
‘•‘Ef þér haldið að bertogammn leiðist”, sagði
búm við bertogaiinnuma, “þá skal ég gjarnam koma í
yöar stað”.
Em hertogaimmian hló háan hæömishlátur. “Nei,
þökk Cyrir, Lady Aöalheiöur. Maðurinn rninn liefir
blöð sín og sakttar mín ekkert”.
Car.en lávarður skildi ekkert, livað þeár áittu viö.
J>vi var hertogainiiian eins og sigr’i hrósamdi, em kona
hams svo riiðurbieygö og hrygg ? Hanm skildii ekkcrt
í þvi.
Nú tapaði I.ady Aðalhviður allrí von. Ilúm hafði
gert alt sem húm gat. þó hún ney.tti allrar skj’ii-
scmi sinnar, þolinmœði og góövilja, þá gat hún ekki
hjálpað. Hún g-ait ekki gert uppistand í hinum
skrautlegia gestasal. Hún gat ekkii sag.t við manu
sinn : “Spilaiðu ekki við hama. Húm vill fá þér
hréf, setn hún hefir skrif.iö til þín”.
Hentoigiainma/n befði straix neitað því, og maSur
bemmiar heíöi ekki að eins reiðst hemm.i, heldur álitið
hama aiíbrýiðissamia og illa uppalda.
Húm gait ekki sagt viö hertogaimnurna : “þér
haldið á ’hnéfi í bendi yðar sem þér ætlið svo að af-
htinda inianmd miimum, strax og þér íáið tækifæri til
þess. En ég vil standa við hlið yðar, svo þér getið
ekki 'femigið honum það, og mcð því komiið honum til
að drýgja stórsynd”.
'1 síunkvæmisldíinu verður straiig'teiga að fara eft-
ir sdðaragJunuiti, Jjóit-t að hjörtun bresti við Jioð.
Nú var öll árvekni og þolinmæði heminar til eiink-
'is. Hún sá þau gamga yfir salinn, }>amgað semi spila-
borðið stóð.
Ilún seittist niður í algerðri örvæntingu. Hún
I
| opimiberra verka skýrslu yfir þaÖ.
hver Jömd skuli tekim inn, í héraðið,
hve mik.il hagsbót hverju slíku sér-
stöku lamdi verði aö verkinu, og
hver upphæð skufi reiknast hverju
sérstöku ktmdi tiJ skuJdar, o,g hve
mikiö skuLi árlega leggjast á hvert
lamd, og tál hve margra ára, þar
til borgað er að fullu fyrár verkiö.
Aö femg'iinmii skýrslu verkfræðLngs-
ims, skal opinberra verka ráðgjaf-
ánm láta gena núkvæma uppdrætti
yfir og áætlanir uin kostnað við
fraim.ræslu héraðsins. J>etta skal
hann teggja fyrir aJt stjórnarráðið
sam svo ákvarðar, hvort balda
skufi áfram að vtnna vierkið. Eftir
að ákveðið hefir veráð að gera
framræsliinia, er það anglýst, og
'Jxir auglýst, hver lönd verði imman
héraðsin.s, og hve tnikla fjárupp-
hæð þurfi aið teggja á hvert latid á
ári og til hve mjargra ára. Ef ibú-
ar inflían þessa héraðs hafa ekki ii
mó'ti þvi, að verkið sé ummið, þá
er haJdið áfram með fyrirtækiö.
En ef eá.gemdur heJfuigs allra þeirra
lamdia immiami þessa ákvéðna héraös
hafa á móiti' því, að haldið sé. á-
frain að v.intika verkið, þá fellur
rnáfið J>ar tncö.
þotita er aðal kjarni la.gamma.
Borgunar tímubi'lið ge,tur verið
15 eða 20 eða 25 ár, eftir því setn
um setnur, því að í flnyndun slíkra
liéraða fer stjórnán sem tiæst eft-
ir auglýstii’m válja .Jieirra mamua,
sem hlut eiiga að málái, og seni
verða að 'borga í ártegum sköttum
}>að sem verkið kostar. Ekki heJd-
ur er stjórmin vön, að mytidia slík
héruö fiyrri em húm hefir fengiö
formlegia bilky.nmi.ngiu íbúaflMia um,
að það sé vilji Jxiirra., aö tá lönd
sín ræst fmáan.
Af þessu er þaö auöráöiö, aö
hlfliti af ednmá löggdltri sveiit getur
verið initiia'n' fra'mræzluhéraðs, }>ó
atimar partur sömu sveitar séi það
ekki. UpphæðKii, sem á hvert land
legst og árlegdr skattar,, eru komn-
ir uirnlir því, hve mikið verkið
kostar. þeissir ártegu framræzlu-
skatitar geita verið frá ioc til 1
dollar á ekru aftir ástæönm. Upp-
hæöin er ótakmörkuð aö öðru
loy.td em því, að stjórn'im kyfir ekki
■myndiim' slíkra héraöa, nenna hún
sé samnkvrö um, að uimibót sú, er
á lömdumim veröur, tnicira ian svari
tilkostina'öifc'U'm''vdÖ aö Jiurka J>au.
Ritstj.
50 Próccnt
Afsláttur.
50 prócent afslátt-’
ur verður gefin á öll-
um skrautgeiðum
s u m a r Kvenkjóla-
dúkum frá þesssum
tíma og þar til 3.
Júlí n. k. — Vér höf-
um mikið úrval af
þessum vörum.
Schweitzer
Brothers
CÁVALIER, N. DAK.
■F. Deluca-
Verzlar meö matvftru, aklini, smó-kökur,
allskonar sætindi, mjóik og rjóma, sömul.
tóbak og vindla. Óskar viöskifta íslend.
Heitt kaffi eöa te 6 öllum tlmum. Fón 7756
Tvœr búöir:
587 Nolre Dameoy 714 Maryland St.
iHloiiiiuion Riiiik
NGTRE DAMEAve. HRANCH Cor.NenaSt.
Vér seljum peninKaé vísanir borg-
anlegar á ísiandi or öðrum Iönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
8PARISJÓDS-DEILDIN
tekur $1.00 innlag og yflr og gefur hæztu
gildandi vexti. som leggjast viö mn-
stæöuféð 4 sinnum A Ari. 30.
júnl, 0. sept. 31. desembr
og 31. march.
Til fullkomnustu tryggingar
Vátryggiö fasteignir yöar hjá The
r
■ St. Paul Fire &
} Marine Ins.Co.
Eignir félags. eru yflr *5 millíón
dollars. Skaöabætur borgaöar af
San Francisco eldinum 1‘4 inill.
SKULI HANSSON «fc CO., 55Tri-
buue Bldg., Piione 6476, eru sér-
stakir umboösmenu.
S. Miller
Aöal umooösmenn
Phone 2083 219 McIntyre blk.
H
KI3ISKKlNUI.il oK TVÆR
skeratilegar sögur fánýirkaup-
eralur fvrir að eins áfíí .OO.
Department of Agriculture and Immigration.
MANIT0BA
þetta fylki hefir 41,169,089 ©krnr lands, 6,019,200 ekrur eru
vötn, sem vaita latiditiu raka til akuryrkjuþarfa. þess vegna
höfum vér jafnan nægain raka til uppskeru trygginga'r.
Ennþá eru 25 málíónir ekrur óteknar, sein fá má mieö heim-
ilisréitti eða kaupum. -'&i 11 1
Ibúataja árið 1901 var 253,211, nú e-r hún orðin 400,000
inanns, hefir nátega tvöfaldast á 7 árii'tn.
Ibúatala Winmipeg borgar árið 1901 var 42,240, en nú um
115 þúsund'ir, hefir ttieir en tvöfaldiast á 7 árum.
Flutningstæki eru nú settt næst fullkomin, 3516 miílttr járn-
brauta eru í fylkiíiu, setn allar liggja út frá Wimtnpeg. þrjár
Jiverlandsbrauta Lestár fiara dagtega frá Winflt'i'peg, og inttan
fárra mánaða verða þær 5 taisins, Jiegar Grand Trunk Pacific
og Canadáam NorthiL'rn bætast við.
Framför fylkásims er sjáanleg hvar sem litið er. þér ættuð
að tafea }>ar bólfestu. Ekkert annaö land gt-tur sýnt sama vöxt
á santa tí'mia'bdli.
TIL FF.ICIIATIAIHIVA :
FariÖ ekki f.ramhjá Winnip'eg, án Jtess aö gr'enslast um stjórn
ar og járnhrautarlönd til sölu, og útvega yður fullkomnar upp-
lj'singar um h'eimilisré'ttarlönd og fjárgróða tniiguleika.
Stjðrnarformaður og Akuryrkjumála-Ráðgjafi,
Skriflö eftir upplýsiugum til
.loscpli llarke. Jdn llnrtney
178 LOOAN AVE., WINNIPEG. 77 YORK ST„ TORONTO.
ADALHEIÐUR
297 298
SÖGUSAFN HICIMSKRINGLU
gat ickki haiit augttn af þeiiin, og eítir lítinn tíma, sá
hún hertogaintiutm leg.gja bréfið í hömd lávarðiarins.
Hemná fanst alt hrinigsmiast fyrir aiiigutn sér, en
hún náðd sér brátt aftur og stundi þungam. fevo
■giekk hún að gluggiainutn og horfði ínt. HLn liræði-
tegiít ó'hami'ngja, sem hún svo lengi haiföi kviðið fyrir,
var nú fallin yfir hanai.
LIX. KAPÍTULI.
Loksáii'S var kveldið á .em'dai. Lady Aðal'h®iður
vi'ssi tæpast, hvernig það hafiði ltðið. Húm næstir.n
hræddisit sjálía sig. Húm famn því betur, hva heilt
húiti/ lelskaði ítiíimm simm, s.tn á’stríðan og óttinm að
mtssa Jwnnm kvaldi hana mietra.
Ilúm hafði ekki haft augun ai þeáín alt kvcldiö,
oig Jtemmi vieátitist sú ánægja, að sjá, að það va.r kingt
frái, að hamm láiti glaðlegia út. Jjviert á móti, hun
las út úr.amdiliti hams óámægju og nndrum.
Hieirtogaiinmain talaði ntjög alvarleigia Ýiö liann.
&tuflidti'in lék bros u«ni amdlit bemmar, en svo varð liún
aftur alvark’ig.
I.ady Aðalhieiiðtir viss* varla sitt rjúkandi ráð
Stun'du'm á’sstiti hún sér., að ganga til þeirra, taka
um höítid' rniamms síns og seig.ja : “Kom tneð mér,
Allam, hún vill draga J)ig möur í skötnm og svívirÖ-
ingu”. En svo sá hún, aö hún gat ekki ger.t lnað.
“Ég held að gg miissi vitíð, ef ég sLt hór öllu
teitngiur”, saigði húm váð sjálfa sig.
Svo stóð húm upp og reyiHfi að hr.essa sig u]>p
eftir því seim bún ga/t. Hún skemti gestum sínum.
ÖJJum virtásit búm vera ánægð, en henmd sjálfr'i, faust
húm vera eins og í drauimi.
Jxtð var að eáns e'imm, sem skildi hama, og þaÖ
var k<Lifteiimin RamdolpJi. Hanit þ.urftá að eáms að
horfa 4 homoi táJ að sjá, livernig hemtii Leiiö', tniElu
'batur «n þó hiún h«£Si sagt honum það, og — ástæð-
utia fvrir því. Hian.n á.sctti sér, hvað sem J>að kost-
aði, að slíta samitali Lávarðairáiis og her't'Ogiaáiii'ininn-
ar, 'Jxví hammi gait ekki séð Lady Aðalheáði svona
hry.gga til kmigdar, þó hún reymdá að hylja það fvrir
gewtum sínum. Hamn gekk sein ekk.ert væri yfir
sítlimn, þa.ngað sem þa.u sáitu lávarðurimmi og heíitoga-
innaitt, og spurðfl þa.u, hvermág spilið gemgd, og geröi
þammig anda á samtali þeirra. Lady Aöa'lheiður
bl.ssaðá baiin í hjarta sínu fyrir það, ein hertogainm-
ati lci't td hams hatursfflillu afli'gnaráðá..
það leit helzit út fyrir, að Cartm lávaröi sitæöi
alvcg á satna, Jx> hamn kæ>mi. Og kaftedinninn lét
semi hanm tœkd ekki efitir afligmjaráði hertogaimmunnar.
Hann vissi, að hamn gerði vel í, að slíta samtali
þeiirra. þagar taflið var á emda, biað hamm hertoga-
inmuna um, að mcga tefla viið liana., Lti hún neitaði
Hví tmjög dremihái’.ega. þá bauöst ba#n til að sýiu
Jieám spálagaldra, scm hanmi væri nýibiúánin að læra.
Lávarðurimt kvað sig lamga til að sjíi þá, svo her-
togaLnman varð að gera sig ámægða með, þó haiiu
sý'ti.di þá, e.n hún sat þegjan.di lallan timamm og lét
emga ánægjtt í ljósi. Rétt strax kom svo Lady Katt
tál þeárra, svo nú var úti mieið alt saflntal milli ht't'-
togaiminunnar og lávaröarims. Ilún huggaöá sig
saflmt váð það, að þaö garöá ekkert til. Hemmi væri
sigurinn vís. Lávarðmrinm. myndá ©kki ne.ita því,
som húiá haföi bieðáð hanm um í bréfimu.
Loksims stóö hiúm 11 pp og gekk í hurtu. Hún
kvæöst þurfa aö vita, hviernig mammi sínum liði.
Húm bauö Caren góöa nótt tneð hiamdaibamdi, og »agöi