Heimskringla - 17.09.1908, Side 3

afiiBSKKlNOES
*aa*£',mra
George G.
LENNQX
Selur ( heildsOlu SKÓ,
: STÍGVÉL og YFIRSKÓ
150 Portage Ave. East,
Winnipeg.
^
MARKET HOTEL
146 PRINCESS ST.
P. O’CONNELL, elgandi, WINNIPBG
Beztu teeundir af vínföuKum og vind'
um, adhlynninK góð, húsið endurbætt
JOHN DUFF
PLUMBER, GAS ANDSTEAM
FITTER
Alt verk vel vandaö, og veröiö rétt
662 Notre Dame Ave. Phone S815
Winnipeg
Strathcona Hotel
Horni Main og Ruport Str. . Nýbygtogágætt gistifiúsjGost um veitt öíl jiægiiuli moð sartn- gjamasta verði. Frí keyrsla til og frá öllum jftrnbr. stöðv- um. Beztu vfn og vindlar; og herbergi og máltíðar ágætar.
McLaren Brothers EIGENDUR
Hotel Paciiic
219 Market I II,M.Hicke
8 treet ' Eigaiuli
Winnipeq - - - Manitdba
Teiephoue 18 3 8
Ný-endurbætt og
Ný-tfzku hús f alla
staði. V iðskifta
yðar óskast virð-
ingarfylst.
$1.25 a D a g
BRUNSWICK HOTEL
Hurui Maiu St. «g Rupert Ave.
Beeta bordhald; Ilrein og Bjðrt ller-
hergi; Fínuetu Drykkirog Beslu Vind-
lar. ókeypin Vagnmætir ÖUum Tram-
lestum, Beynið oxs þegar þá ert d ferð.
111 tíðindi vestan um haf.
Fáránlegt trúmálaofstæki.
Friá kdirkjtvþingi liiiterskra laiKÍa
vorra í Viesttirbeiimi haía 'borisit
tíSinidii, seim hljóta aS viekja ólvug
trneiS hvierjuim þaim, etc anti frjáls-
U'tti huigisuitiuim íslenzkria mannia.
KiirkjuiþinigdS befir saimiþykt, aS
bætftia á nœsta ári vdS íslemzku-
kensl'U þá, sem þaS hefir lialdáS
nppi nokkur ár vdS 1-æröa skcla
Vitistra.
þieissiari !merkiJ«gu samþykt viedd-
ur 'trúiarofstækiS og drotnunrar-
g'inniin.
Skólít'miál Vestnr-tslandiinga er
nærrd því jaín-gaimial't kirkjufélagd
þadrna. Og framam af hugsuSu
ínii.'imn ekki um anruaiS en sérstaka
skólastajnun. Huigmyindimar um
haina var nokkuS á reiki. Sumir
huigsuSu sér fullkomiinin æSri skóla,
ednis <>g þedr tíSkast v.estra saim-
sviariaJiidi mientask ólanum hér,
nietma hviaS liei'nispeikisnámi er þar
viS 'baett. Fyrir ö&rumi v&kti nokk-
urs konar unid'irb úiningisskóli undiir
æSri mieonbastofnianir. í huigum
sumra mantiia átti þessi ístenzki
skóli aS vera vörSur íslianzks þjóS-
emLsi. t ftugum anttaTa kastald lúti-
erskrar kristni. Stundutn var Iton-
u'tn jafnvel ætlaS, aS bætia úr
prestafæ 5 Vestur-Í slan.dittigia.
Fé var síd'niað árkga tiil þessar-
ar skólastofnunar. Ivn þegtar þaS
hiaffti veriS gert um tnörg ár, fór
möninum aS verSa Ijóst, aS V©st-
ur-íslienidingum yrfti urn langan
tíniia ofurefli æS koma. upp stofnun,
sem þeim kæmi aS fullu haldii og
þeir væru fullsæmdiir ai.
þieir tóku þá eiinkítr-viturlegt
ráft. Með tniikilli fyrirhöfn tókst
þeiim aS fá háskóLastjórn M'ami-
tobaifylkis tdl þess æS viSurkieinina
ÍSkRNZKA TUNGU TAFN-
GILDA ÖDRUM TUNGUM viS
staiidentspróf, þ. e., nemiendurnir
gáitu kosiS sár íshn/.ku í stiæS ein-
hvers a.nnara hinna nýju tumgu-
máila. AS því femgnn stofnuSu þeir
kennaraiemibaeitti viS eiinm af hitntm
æftri skóltvm í W'iinmiLpeg, WesLev
ColLeige, satn er eign Maþócliste-
kirkjumnar. ASrir þess kotiiar skól-
ar ein kiirkjuskólar eru jvir ekki tdl.
Séma FriSrik J. •Bargmainm' v,ar
fediS þatte ný.ja emibætti. Hamu
var þá prestur aS Gardar i N orft-
ur-Dakoita. Vegur hams var þar
iniikiLl, Söfnuftir hæits báiru hamm á
höndum sér.
Fyrir þreiinur áirum' var ainuiaS
saims konar embiætti stofnaS viS
GustaiVus Adolpltus College í St.
Pieiber í Mininesota.. Kemmard varS
jfar JLa.gnús Maigmmssom kamdídat
frá Knglaindii, seim dvaliS haffti þá
héir á Lamdi nokkttr ár.
Kienslain í St. P'eber haffti ekki
þóibtt svara kostnaSi. FLestdr ís-
lendinigar eiga lamgt þangaS. Og
jteir hiafa ekki netna örfáir sótt
skó'Lanm.
Utn kiemsluna í Winnoipeg er alt
öSru mtál'i aö gegna. AÖ Wiesley-
skólam.umi hefir veriö aSstneymá af
í'sLemdimigiiim, siSæn er isLenzku-
kiemsLam hófst þar. Oig mdkilL mieiri
hluitd' ísLenzkra memianda þar hefir
lagt st'umid á íslemz.ku. Vern ls-
femdiiniga }>ar viS skó.la.nn hefir attk-
iö mjög. veg þjóSflokks vors vestra
Kieminariar skóLæns liiaifa lýst y.fir
'því, aiS ísLemzkÍT n.emiem'dur væru
meir «01 jafuokar ammara æö aind-
ÍM*
iýglfl og jaímvel líkamletgrí atgötvi.
Og á 'því gáitu engin tvímæLi leik-
iS, aS þjófterni voru vestra var
stórmdkdli styrkur æft jnessari ís-
Leatizku-kianslu.
Nn máittd ætla, aft alt gemgd vel.
Em þá kom fcnúarofstækiS til sög
unrnar.
Eg 'gait um J>æft í einum farfta-
pistli mdnum, þairra er premtaSir
hafa vieriS í Noröuriamdi, æö sá
kvititur bafi gemgiS um íslenzku
byigfttrmar í íyrra., aiS tiil orfta haffti
komift á síftasfca kirkjuþimgi, að
naka séra Friörik Bergmiamn frá
kiemsluinmi viö Wiesley-skólann fvrir
TRÚARSK'OÐANIR. hans. Mér
veiitibi örSuigt aS trma því, að slík
óhæfa heiffti borift á góma. Em nú
verfta btefti ég og æftrir æft trúa
því seitn mieiira er.
AS trúarskoSunum scra FriSriks
Bergmamms mundi ek ki verfta fund-
iö í mokkurri lúberskri þjóSkirkju
í NorSurálfunmi'. H.amn hiefir ekk.i
látdft U'pipt neiinn ágreining vift
kiirkjufélagiS utn meitt trúaratrifti.
Kn guðfræSd hams er aS því leyti
önmur em guSfræSi séra Jóms
Bjiarmaisomar, aS séra FriSrik litur
á ritiiidiuiguma sömu augum eims og
mú er litiiS á hana VIÐ AI/bA
SKÓLA NORDURÁBFUNNAR —
og söimt a'Ugum eins og li'tiS er á
hana. viö PRESTASKÓLANN
HER HEIMA. þá skoSun hefir
séra Friörik LátiS up'pi fy.rir mörg-
utn árum. Svo aS efbir því getur
hún naumast veriS tilefnAS til
þetiirrar ofsókmar, sem hafin var
gegn horntm á kirkjuj>intgimu í sum>
ar.
Em. í tímiariti sínu Breiftabldkmm,
setcn hamn hiefir lialdi'S úti um tvö
ár, hiefir hamm gierst iteilsmaiSiur
ALGERS SKODANA- OG KENN
ingar frebsis innan kirkt
UNNAR. 1 því bLaSimu, sem út
kom neest á undan kirkjuþi'ttginu í
suittttar, kemst hann með'al ammars
svo aö orfti :
“Skoðamafrolsi og kenmingar-
írelsi fyrir alla, lei'kmammiimm, kenm-
aramm og kLerkimn, ættd aS vera
sjálfsögö eiimkæréttindi með Ivverri
samitimemte ftri þjóS. GuSi er emgin
þægS í því, aS honum sé þjóinað í
bafti. Hieilö.g skvlda hvers mamms
er aS seigja jjað, sem hænn vedt í
dag sammaist og rébteiiit. Öðru má
ltamm ældrei lofa — ainmað aldrei
geriíti. Saum'leikammn verSmr alt
amntaiS til háðungar og — samn-
Leiiksjvjómun um líka'. Faigma.ft.tr'bioð-
skapmnt'm er tneð því .breytt í lög-
málsibiölvan".
Ixassi' frelsiskraifá' — jafn-sjálf-
sögft eins og öllum frjálslvndum
mömmutm niiuti fimniasb húiri — hefir
kveikt í skaipsmunum séra Jóins
'Bjarnasonar. Á kirkjujtingi, sem
hrtiLdið vær í síSastliön.iiim júníimán-
uSdi, fluitti hrtrnit erindi um GIIyDI
TRÚARJÁTNINGA. það er sjált-
sægt eimstakt í siinmi röð immam um
öll jtau erindd', sem mú eru fluifct á
nokkru kirkjujvingi eða mokkurri
kristilegri saankomu um allam
heiiínx Hamit tedur j>ar meittt, sem
KENNINGARFREL.SI hælda fram
— varga' í vérnm, likir þedm viS
KFiÍALiTES, MÖRD VALGARÐS-
SON, JÚDAS FRÁ KARlOT,
V/íiGA-HRAP’P og SAUÐAþJÓFA.
M'ummsö'fnuðurimn' sá er ekki aö
eiims ósaimibioðimn kristnum' mainmi,
efta 'tmantttSu'm miammi, heldur og
inammii með ölium ntjalla.
Og öll ókvæftisorðin eru þulin í
DROTTTNS NAFNI. það eykur
aiiðviteð •amdstygðinia aö stórum
irt'um. En ekki ar jtaS ammað iem
J>a.ð, sstem veföldin helib átt að
vetojast öld ettír öld. þegar klerk-
armir tafea að ofsækja bræöur sína,
eru þeir vami'r að gera jtað í mafná
föftur okkar á bimnum.
L trtigi.ii'iv eiftir var aðal orustan
háö. Hún stefndi öll að því hjá
séra Jómi og hams mönmum, að fá
séra Fr.iörik rekimn frá íslemzku-
kemislummi viö Wesley-skólami. Eftir
því, sieim Hedmskrin.gLa skýrir frá,
viðurfeemid'i framsögumaður þeirra
féiLaiga', Dr. Brahdtson, “iaö íslemzktt-
kiensiLam heföi reyinst miæba-vel frá
þjófterríisiLeigu sjónarmiði, og hieífti
laiftað flieiri í.slendimgia til náms em
ella munidi”. SömtiLeiftLs virftist og
megiæ ráða það af umræðma frá-
sögniitmi, að séra Friftrik hafi ald-
reii Láitið bera á ágreinimgsskoftun-
uttt sínum í starfi sínnt viS skóLann
Saimt var lemgd viö það' barist,
aS fá séra FriSrik rekimt frá feemm-
ítravmihæbti sínu fvrir trmnáiLa-
skoftantir, meft þsdrri .fyrirætlu'n, að
kama öftru'tti mammi að í hams
stað.
Sú Leáðiin revndist ófær. ÖLlum
mönmuiti' hLattt að Liggja í amiguin
uppi, að þetita a.tíierli bteiniti ekki á
Qnmiað em hiefndargiriiti og sóðalieg-
ustu togumd hræsninmar.
Kl kirkju'fiéLagið Leit á séra Frið-
rik sem ijtarnn frávil’iin'g í trúnrofn-
um, að ktemnin'gar hans væru óijxfl-
amdi, þá lá beint v'ið, eftir því
sctn séra Jón Bjarnason haíöi hald-
iö Lraitn í ræðunni, sem áður er
um getAð, að Losna viS hamm sein
PREST kirkjufélagsins. J>á var
sjáL6sagt aS skoræ á söfttuð þaiiim,
sem naut þjónustu hams, að -segja
homum mpp — gera það að skil-
yrði þetss, að söfnuðurdmn niætti í
kirkju'féilagimu vera:. Ekki viröist
þurfrt að skýra jxtð mál f.yrir meim-
ttm ht'ilv'iita mamni, að ef séra
Friðrdk væri orðiiin svo h'ættuleig-
ur í trúarcfmmn, að ekki mábti
trúia honittm , fyrir því, að segja
m'ömmium til í islemzku, J>á var emm
hæittule.gra!, að' hainn prédikaði í
eimum af söín.uSum' kirkjuíélaigsins
tvAsvar á hverjum summiudegi..
En viö PRESTSKAP hans var
<ikkert neymt: að hnevii..
Söfnuftur séra FriSriks er lítt
efmmm búimn., og hefir hittigað til
ekki séö sér feert, að gjakia séra
Friðrdk neítt nálægt því, sem
pmesbur þar»f til j:ess að gota verið
í Wimtiiifpeg. Og emgimn islemzkur
pnositur vosten hais muttidi vilja
leggja á sig jafn-mikiö erfifti, eAns
og séra FriSr.ik immir aif hemdi í
sö'Sniuði siiitim fyrir jafn-Lítdð
gjald. J>AR var ekki feifcan gölt
að flæ.
Km KENNAR ASTADAN viS
Woslefy-skó lamtt er S.FMI I.IvGA
LAUNUD. J>AR var J>ó fremur
eifitir eiuihverju aS sLægjast fyt'.ir
dv'rfeemdiur ljósfæ 1 ninmar. Og mietS
J>EIM hætti varS séra Friðrik
komdS í FJÁRHAGS-VANDA.
Em þessi leiftin reymdist ólær,
edms og áður er sagt. Hræsniti var
of br.-rskjökluS. Heifnidargirni.n var
of hra.niæLega stórkarlaleig. þá var
'jtað ráö tiekiS, að smúa ákærumutn
gergn. skólamunn S'jálfum.. H'rtmm væri
fullur æf vísdmda'ieigum véifeMgimigv-
um um bókstafleigam inabLástur
ritmiimgarinmiar og þrtr fram eiftir
gö'tumum, svo að rótttrúma&i lút-
erskna umginieitma væri þar hætta
•b.úiim.
VitamiLaga hefir onigittin tnaður,
sem nokkurt skym bar á tniáiið,

.WiNNTPKG,
SÉl’T 1008.
..
ú i>h
trúaiS á þá Iláettu vii'bt áU’gnaibiik
Allir haLa hlegið að he.nlli í hjuTtia
sínu, ef. ofstækiskergjrt'U er ekki bú-
in að fara miað hvert bros í sál-
um 'tfairtnuanma. SkóLimn er kirkju-
skóli, stemdur á al-kristnuin gru.nd
uelli. Söfnuðir Meþódista hiaia
neti'S’t barnn og hald.a honum viS.
Hiænm Laggmr aS sjálísögSu stund
á, að vekja ltjá nemiein'dum LOTN-
INGU FÝRIR KRISTINNI TRÚ.
EN GUDFR.KDI kiR j>AR KNG-
IN KEND, Og mámskröfurmar eru
svo miklar, að tiiemiend’ur haifa emg-
an itíma til þess, að Lesa aðrar
fcækur cn kiensluibœkur skólæns.,
mcðan á 'námstímammn' sbeindur.
Geitu má mærri, hvort tímanium er
þá var'iS í gu&fræðis-áigneiimittg.
En nú reyndist sú Leiftin fær,
sem verift var að íara. Einti flokk-
ur inman kirkjufélagsins hafði frá
óridverftu veriö því nuitLiUinti, aS
samifciHittd væri gart vift aöræ ern
lúte.rska skóla. Nú bar viel i vei&i
fyrir þá m.entin. FyLgiismiemn séra
Friftriks sáu, að kirkjtiféilaginu var
ekki trúamdi ívrir skóLa'ináiLintt í
meiimimi mynd.. J*eir samþyktu því,
að Leigg.ja feemsluma nilöur. Og fylg-
ismiemn siéma Jóns fengu mieð 'þaim
ha'ibtii framgemgt lei.nra aitriftinu,
sem fvrdr Jxátn vakti: aö svifta
séra Friðrik keniiaraiemilwottdmu.
Og ©f'tir alt stappiS íékst jxtS
samþiykt í einu hljófti, að HÆ/TTA
ISBENZKU KENSLUNNI _ á
næstia vori VID BÁÐA SKÓIy-
ANA.
J>ar nneð er skólatnál kirkjufé-
lagsims — þiaS málið, sem félaigið
ltefir haít MKSTA SEMIJ AF,
emda knðtoigarn'ir boráð ímest lyrir
hrjósti —, vaíalaust liðið umdir
lok flð fullu -og öllu, þó að kirkju-
þingiim vetrðá sennileiga að hjala um
það fyrsifcu árin til miáLaanynda.
Viegiagasta þjóðerniistnál lamda
vorra veisbaiii hafe. hefir verið. lagt
sean fóoTn á blótsfcaLl drotnunar-
giirnittitiiir, ofríkisins og trúarof-
sbækisins.
Viewtur-ií'sLend'inigum og þjóS-
flokki vorum öllntn hefir veriS
g.erð ólxrriLtg nniukun með Vestur-
hciitnsmötmunt. Mér er sem ág sjái,
hvað hugsaS mun.i verða tum I«-
L'iwLitt'grt, þegar Wesley-skólimi er
orftiii.il svo óguftLegur í ltugum
j«eirra, aft þeir jxira ekki Lengur að
stamda í samibamdi við hamn.
lin alt jyykir tUvi'ninaindd til Jx-ss
að geba komið fram hefndum á
mianmi, se.m ekkert hiefir til saka
ummS aminiað <n J>aS, aS halda
fr jál si\'mdinu og u'mburftarlyndiinu
aft trúbræðru'tn simmn.
Og alt er þ*otta umniö i drot'tons
og Kristis mafni, inna.n, um sálnva-
sömg og bænahai'd.
Mikið má j>að vera, ef emgum
vorftur kligjugjarmt.
Einar Hjörleifsson.
(“íaafoldi”)
ERIST KÁIJPANDI
Heimskringltt n ú
þegar 23 árgangur-
inn er að byrja. Það
er betra seint en
aldrei. Þér fíiið Heitnskringlu
f 12 mánuði og tvær góðar
sögur fyrir S5Í.OO.
LJ
p
inir áreiðánlegu&tú — dg þar
með hiuir vinsælustu —
verzlunarmenn auglýsa f
Heitnskringlu.
—Tlie—
Griterion Hotel
MeDermott Ave.
Nýtt, vamlað gistihús
með ágæt herbergi,
vðnduðustu drykkjir
og fínustu vindlar.
Vinsælt meðal Islendinga. Er
beint á móti Tribune bygging-
unui á McDermott Avenue.
MORICE NOKES
Woodbine Hotel
ðtœrsta Billiard Hall 1 Norövesturlandion
Tlu Pool-borö.—Alskouar vlnog viudlar.
Lennon A Hebb,
Eigendur.
iSPONNÝTT HOTEL
ALGERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John HcDonald,
eigandi.
James St. West, Kétt vestau viö MainSt.
Winnipeg Telefón 4 9 7 9
$1.50 á dag- og þar yíir
Bandaríkja-snið
Alt sem hér er um hðnd haft er
af beztu tegund. R<>ynið oss.
MIDLAND HOTEL
2ó5 Market Bt. Phone 3491
Aiýtt hús, nýr húsbúnaður
** Fullar byrgðir af alls-
konar vfinduðustu drykkj-
um og vindlum í hressing-
ar8tofunni. Gisting einn
dollar á dag og þar yfir.
W. (i. GUl'Ll) :: FRED. D. PETERS,
Eigeudur
winnipeo ::: ::: canada

J immy’s
HOTEL
Rétt á bak við Pósthúsið
íslendingar ættu að
reyna þetta gistihús. í
hressingarstofunni er sá
eini íslenzki vínveitinga-
, maður f Winnipeg.
JaineM Thorpe,
eigandi
Fyrrnm eigaudi Jimmy‘s Kestaurant

LEYNDAR'MÁL CORDULU FRF.NKU 43
“í giræmu stafunmi”, tmælti húm ám þsss að líta
upp.
“I>fl'S skaiLtu ekki giera oftar”, mœlti hamm ógn-
anKÍi'. “■Mamtrmi Itiefir saigt, að þú hafir jjiar ckkert
aö gerai. Hvað ertu aö skrifæ ?”
‘‘þaS .tr hamdræ herra Rdchter”.
“'Svo, — hamdiæ berra Rkhitier”, tók hatiai mpp
ef'tir heatmi og þurfeaði úit mað bemidanoiii alt það, setn
húm haiföi skrdíað. “ímymdur þú j>ér, að mainmia sé
svo heémisk, að ibongei kjemmiara Jyrir æö ke.n.ina }>ér sér-
stækLe’ga. Niei,, feún igaeitir aö sé'ir. “J>oö akal mú
tafea eoiida”, hefir húat sagit. — Nú gtatur jnú fariö
þamigað, sean j>ú komsit frá, svo verður þú ciits og
rnóftir þín, og 'j>etir fara moð þig oitiis og }:©ir fórtt
xneð hiititia,, svom, —” og hamm gierftt hi'eyfimgiu nweð
höind’mmum eitts og s’kyiti hamim af byssu.
BarniS horfði un<Iramdá á hattitt. — Hanm var að
tala uiin móðttr hemmttr, er lwt'tt alt af þráfti svo m jög.
— jwtð ltaíSd emgiinin gisrt fyrri, em Lvún skildd ekki
helmingiimm af því, stm bamn saigSi.
“þiú iþiekkir ekk.i mötrmiu mina ?” ma'Lti hún
spyrjidmdi, em í eíafullumi imáilrótmi.
“ó, <g þekki haiiia miklu betur em þú”, meelti
hamaii. CLg svo bieittii hanai viö eátir ofurliifcla þiitgit og
Itii't ilskulegft itiil hemimar : “Ég þori að veftja, að þú
yeizit ekkiii, hverjtir foreldrar þámir voru”.
Barmið 'hristi ym.dii'SiLe'ga liitla höfuðiS. Hiim leit
á hamn fiorviitmiiisaitjguim, em samit var húti hálfhraedd,
því húni þekti hiænn of vel bil þess aS vifca ekkd, aS
það', sem haatm seigfti hiemni, ímyindd hryiggja hama.
‘•‘iþiaiu voru loddiainar! ” hrópaði hann iillhryssimtgs-
lega, alveg eiims og fólkið, svm viö höfum scö við
fu'gíaveiiðirtrnar. J>að gerir ýmsar íþrótitir, steypir
sér kollslnttvit og því um ldfet, og g-engiur svo niivnna
á milli tnteð dtsk og biður um að gela sér”.
44 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
Spjaldið féH á gólfiö og íór í marga mola. Feii-
citas haffti stokkið úr sœiti sínu. Hiúm hljóip sean viti
sítni fjær út í eLdhúsið til FriSriku. Natlianaei stóS
eltir háJi forviftai..
“Ifamm lygur!I Lýigur hann ekki, FnSrika?”
s-puröi baruið í ákaifiri gieiðshrærinigu og grieip i ha.nd-
lcgg heinniar.
“AS V'ísu lý'gur liiamitii ekki, en hamm ýkir”, sægfti
Friðrika., er þrábt fyrir 'geövonsku sína gait ekki
anitað em k©mt í brjósfci mni hariiiö, þeigær húu sá í
Itve miiklai 'geiðsbræring.u }>aið konust. “Að vísu b©tl-
uðu þiau leikki, ©n lodidærar voru þwu samit s>am áöur”.
“Og þæu sýnd'U ilLa iþróibtir sínar”, bæibti Nath-
anaieil viið t því hamai g©kk yfir aS ©ldstæSinn og
horlöi ratinsakaikIl aiugum á 'FeiLioifcais. Hún grót
en.nþá .ekki, heldiur horffti ,á haam svo fyrirlitlega, að
bamn varð íráviitæ af tlsku.
“J>iau sýmd'U voftalaga ljóta Leiki”, mœLti hamm
e'iinifremur. “Maimana þiím freistaði mieð því g.uðs,
skaipara okkar, og jt©ss vagna iær hún ekki að korna
í himmæríki, s©g>ir maimmia”.
“Hún er ekfei dáin”, sbuudi Fielicitas. Viærir
heminar skulfu og húm hélt dauSahaldi í kjól eldakom-
uniittir.
“Vís't er liiúin dæin, heiimsfcinginai þimm, og þaS
fyrir löngai síðiaini. 'Piaibfcd S'áluga heflr bttra ekki sagt
l>ér 'þaið. H'ermietttiiidrniir sku'tu hana í rá&húsimu,
l>egar húu eeitlaiði að íara að sýna fimleika sima”.
Fiedicitas rak up.p hátt, skénamdd hljóft. FriSrika
haffti hiiieigt hö'íuðift tiil staSf.'stingar orðuim dremgs-
ins. Hiæmm haáfti þá ©kki logiö.
í ]>essu kom Hiinrik aiftnr. Na'thianaieil flýttd sér
t burtu, J>að er etns og þeir, sem hafei vondar lynd-
iseiinikunnir og slæma samvi/.ku, forðisit aö sjá fram-
an í hrieinskiLi'n og góSinannLt'g aitidlit. FriSrika var
LEYNDARMÁL CORDULU FR£XKU. 45
einmig skömmiustuLfig, og þuxfti alt í eirnu að læga til
hiibt oa> atnnað á eldasitóii'ni.
Rrtrmiiö hljó'ftaSi ©kki langur,, ©n þaýs'ti ©nni sínu
&ö þiLinu og .byrgSd niftri í sétr grátAitm, eiftir því sem
bcz/t húai 'ga.t.
Hionrik haiföd, ©r hiamn var i fDamclyrmt.um, heyrt
'hljóð heiiiaiar, og httnn sá, er NaitihaaiiaieL læddist i
burtii. Hamtti vissi því, að ciitthvaö haÆSi kotnið
fyrir. Am þess að swgja eátt eiimasta orð dró hainn
barniö frá veiggmum og leút fræmam í það. Amdliit
litlu stúlkunjiflr bair vott urn iii©gnustu sorg, og }>eg-
ar hiún sá, að Himrik var h.já sér, fór hún aftur a5
'gráita og stemafti út úr sér : “Jieir hafa skotdð
hana mömamt mina tiiil dauða, — hana ás.tkæru góðu
niöttnmu tuiitia”.
Ilt'S góðmamniLoga amdlit Hinriks varö ösku’grá'tt
af reifti, og hami- bolyaði í hljófti.
“Hver hefic saigit þéc jnetitou?” sipurSi hamm og leit
reiðiilciga tiil Friðrikti.
Barniið þagði, em FriSrika siægSi homum alt sam-
an, og svo skaraðd hnim í eLdimm, helti yfir steifeina,
J>ó húm væri nýtoúdm að þvt, og gerft; hdtt og þeitta,
er alls ekki þnrfitd að gera, til aft þuría ekki að honfa
framatn í H'imrik.
“Mér fiii'st mú, að Nabhamael hefð'i ekki Jnirft straix
í drtig að seigjii hwmtii 'þr-itta”, saigði Frdðrika eot.n.fri m-
ur. “En á morigun erftæ hdnn daiginm segir frúin bemimi
•J>aft, og þiú aniátt veca viss umt, aft hún tckur ekki á
hemmi meft sdlkdihöimd'Umi”.
Hiinrik feiddi FieLiciitias inn í r’iit.nttfólkshcrhergiS og
spt'ti hanæ v.ið hl:ð sé.r á tróbekkinn og reyndi að
lingga haiita eftiir því sem be*t hamn ga.t. Hamn
saigfti heinmd mieð mjög væig.um orSum, j>að sem sk.eé
hrtffti í rá'Shásinu, og svo sagfti Itamm henmi, að
mamima hiemmar heiffti verift falk^, og allir heiðu
40 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
sa.gt, að h'úoi Viti út ©ins og emgill, og nú væri hún á’
hAtnmum hjá guSi, og sæi æfinfeiga nið'ur ttil litlu Fee.
Svo kktippaði hiænn hlýilaga á höfuö baaniskis, sein íór
nú æftur aS gráta.
;*JJir r- t
V , • - ií-lSi’ ■*+*'■’ ' • '
I
Yiir.
DÓMURINN.
Næsta morgun var feirkjuklukkumtln hrimgt og
kirkjtifólkáð st.neymdi eftdr mjónm fceinum stig, er lá
ttpp að kirkjunni, er kölluð var “B@r-£a>btra muinka-
kirkja”, og sbóS fyrir ofarn Wtm. Sutttir báru flau-
©ls og silkifciúttiiinig, aiSrir voru aftur á móti ekki ©ins
.skræntfeiga klætklir. Samt voru alldr í simim baz.tu
fötuim, 'bæfti æ£ virftingu fyrir guftsl>jáiiustunmi, <>g
lika til aö 'gfc'Sjast náitingannm.
Frá hinu veiglagæ hási á horm aöalgötu þorpsins
gekk l'itil, sv.irtklia'dd' stúlka upp fcirkjustiginn. Erng-
inn muindi hæfia Jnefet litlu FieLioites, þær sem hún g&kk
tm-S stórt, gróft, svart sjal yfir berftum s©r, nælt
santiam ’mieð næl nndir hökunni. það httldi alveg
hina yntLisfeigu liiartiaifcnrfti hennar. Friftrika haffti
it tn leiið’ og hútiii lét |>að á hanæ, sagt hemmi, aS frú
HiaiLwig hcffti gefiö hettkni þeibta falLeiga sjal, sem hún
ættd aö toejia seon sorgarbúíiiing. Svo haföi Friö-
rik.a feugit rífet á viS 'harnið, að færa ekki imn í stól
Heiilwigs aBttarimnar í birkjutinii, eins og hún var vön
að' .geina, hieldur sitja hjá skóLabörnutium. það væri
nóig rúm í bekknum hjá þeim.
Felioitas tók nú sálmabókina og flýtfci sér af
stiið. Hianni var auftsjáanlega ant um, að kotnast
áíriam. — H iitnt truogin i göitunni gartgu þrjár persón-