Heimskringla - 17.09.1908, Blaðsíða 3

Heimskringla - 17.09.1908, Blaðsíða 3
afiiBSKKlNOES *aa*£',mra George G. LENNQX Selur ( heildsOlu SKÓ, : STÍGVÉL og YFIRSKÓ 150 Portage Ave. East, Winnipeg. ^ MARKET HOTEL 146 PRINCESS ST. P. O’CONNELL, elgandi, WINNIPBG Beztu teeundir af vínföuKum og vind' um, adhlynninK góð, húsið endurbætt JOHN DUFF PLUMBER, GAS ANDSTEAM FITTER Alt verk vel vandaö, og veröiö rétt 662 Notre Dame Ave. Phone S815 Winnipeg Strathcona Hotel Horni Main og Ruport Str. . Nýbygtogágætt gistifiúsjGost um veitt öíl jiægiiuli moð sartn- gjamasta verði. Frí keyrsla til og frá öllum jftrnbr. stöðv- um. Beztu vfn og vindlar; og herbergi og máltíðar ágætar. McLaren Brothers EIGENDUR Hotel Paciiic 219 Market I II,M.Hicke 8 treet ' Eigaiuli Winnipeq - - - Manitdba Teiephoue 18 3 8 Ný-endurbætt og Ný-tfzku hús f alla staði. V iðskifta yðar óskast virð- ingarfylst. $1.25 a D a g BRUNSWICK HOTEL Hurui Maiu St. «g Rupert Ave. Beeta bordhald; Ilrein og Bjðrt ller- hergi; Fínuetu Drykkirog Beslu Vind- lar. ókeypin Vagnmætir ÖUum Tram- lestum, Beynið oxs þegar þá ert d ferð. 111 tíðindi vestan um haf. Fáránlegt trúmálaofstæki. Friá kdirkjtvþingi liiiterskra laiKÍa vorra í Viesttirbeiimi haía 'borisit tíSinidii, seim hljóta aS viekja ólvug trneiS hvierjuim þaim, etc anti frjáls- U'tti huigisuitiuim íslenzkria mannia. KiirkjuiþinigdS befir saimiþykt, aS bætftia á nœsta ári vdS íslemzku- kensl'U þá, sem þaS hefir lialdáS nppi nokkur ár vdS 1-æröa skcla Vitistra. þieissiari !merkiJ«gu samþykt viedd- ur 'trúiarofstækiS og drotnunrar- g'inniin. Skólít'miál Vestnr-tslandiinga er nærrd því jaín-gaimial't kirkjufélagd þadrna. Og framam af hugsuSu ínii.'imn ekki um anruaiS en sérstaka skólastajnun. Huigmyindimar um haina var nokkuS á reiki. Sumir huigsuSu sér fullkomiinin æSri skóla, ednis <>g þedr tíSkast v.estra saim- sviariaJiidi mientask ólanum hér, nietma hviaS liei'nispeikisnámi er þar viS 'baett. Fyrir ö&rumi v&kti nokk- urs konar unid'irb úiningisskóli undiir æSri mieonbastofnianir. í huigum sumra mantiia átti þessi ístenzki skóli aS vera vörSur íslianzks þjóS- emLsi. t ftugum anttaTa kastald lúti- erskrar kristni. Stundutn var Iton- u'tn jafnvel ætlaS, aS bætia úr prestafæ 5 Vestur-Í slan.dittigia. Fé var síd'niað árkga tiil þessar- ar skólastofnunar. Ivn þegtar þaS hiaffti veriS gert um tnörg ár, fór möninum aS verSa Ijóst, aS V©st- ur-íslienidingum yrfti urn langan tíniia ofurefli æS koma. upp stofnun, sem þeim kæmi aS fullu haldii og þeir væru fullsæmdiir ai. þieir tóku þá eiinkítr-viturlegt ráft. Með tniikilli fyrirhöfn tókst þeiim aS fá háskóLastjórn M'ami- tobaifylkis tdl þess æS viSurkieinina ÍSkRNZKA TUNGU TAFN- GILDA ÖDRUM TUNGUM viS staiidentspróf, þ. e., nemiendurnir gáitu kosiS sár íshn/.ku í stiæS ein- hvers a.nnara hinna nýju tumgu- máila. AS því femgnn stofnuSu þeir kennaraiemibaeitti viS eiinm af hitntm æftri skóltvm í W'iinmiLpeg, WesLev ColLeige, satn er eign Maþócliste- kirkjumnar. ASrir þess kotiiar skól- ar ein kiirkjuskólar eru jvir ekki tdl. Séma FriSrik J. •Bargmainm' v,ar fediS þatte ný.ja emibætti. Hamu var þá prestur aS Gardar i N orft- ur-Dakoita. Vegur hams var þar iniikiLl, Söfnuftir hæits báiru hamm á höndum sér. Fyrir þreiinur áirum' var ainuiaS saims konar embiætti stofnaS viS GustaiVus Adolpltus College í St. Pieiber í Mininesota.. Kemmard varS jfar JLa.gnús Maigmmssom kamdídat frá Knglaindii, seim dvaliS haffti þá héir á Lamdi nokkttr ár. Kienslain í St. P'eber haffti ekki þóibtt svara kostnaSi. FLestdr ís- lendinigar eiga lamgt þangaS. Og jteir hiafa ekki netna örfáir sótt skó'Lanm. Utn kiemsluna í Winnoipeg er alt öSru mtál'i aö gegna. AÖ Wiesley- skólam.umi hefir veriö aSstneymá af í'sLemdimigiiim, siSæn er isLenzku- kiemsLam hófst þar. Oig mdkilL mieiri hluitd' ísLenzkra memianda þar hefir lagt st'umid á íslemz.ku. Vern ls- femdiiniga }>ar viS skó.la.nn hefir attk- iö mjög. veg þjóSflokks vors vestra Kieminariar skóLæns liiaifa lýst y.fir 'því, aiS ísLemzkÍT n.emiem'dur væru meir «01 jafuokar ammara æö aind- ÍM* iýglfl og jaímvel líkamletgrí atgötvi. Og á 'því gáitu engin tvímæLi leik- iS, aS þjófterni voru vestra var stórmdkdli styrkur æft jnessari ís- Leatizku-kianslu. Nn máittd ætla, aft alt gemgd vel. Em þá kom fcnúarofstækiS til sög unrnar. Eg 'gait um J>æft í einum farfta- pistli mdnum, þairra er premtaSir hafa vieriS í Noröuriamdi, æö sá kvititur bafi gemgiS um íslenzku byigfttrmar í íyrra., aiS tiil orfta haffti komift á síftasfca kirkjuþimgi, að naka séra Friörik Bergmiamn frá kiemsluinmi viö Wiesley-skólann fvrir TRÚARSK'OÐANIR. hans. Mér veiitibi örSuigt aS trma því, að slík óhæfa heiffti borift á góma. Em nú verfta btefti ég og æftrir æft trúa því seitn mieiira er. AS trúarskoSunum scra FriSriks Bergmamms mundi ek ki verfta fund- iö í mokkurri lúberskri þjóSkirkju í NorSurálfunmi'. H.amn hiefir ekk.i látdft U'pipt neiinn ágreining vift kiirkjufélagiS utn meitt trúaratrifti. Kn guðfræSd hams er aS því leyti önmur em guSfræSi séra Jóms Bjiarmaisomar, aS séra FriSrik litur á ritiiidiuiguma sömu augum eims og mú er litiiS á hana VIÐ AI/bA SKÓLA NORDURÁBFUNNAR — og söimt a'Ugum eins og li'tiS er á hana. viö PRESTASKÓLANN HER HEIMA. þá skoSun hefir séra Friörik LátiS up'pi fy.rir mörg- utn árum. Svo aS efbir því getur hún naumast veriS tilefnAS til þetiirrar ofsókmar, sem hafin var gegn horntm á kirkjuj>intgimu í sum> ar. Em. í tímiariti sínu Breiftabldkmm, setcn hamn hiefir lialdi'S úti um tvö ár, hiefir hamm gierst iteilsmaiSiur ALGERS SKODANA- OG KENN ingar frebsis innan kirkt UNNAR. 1 því bLaSimu, sem út kom neest á undan kirkjuþi'ttginu í suittttar, kemst hann með'al ammars svo aö orfti : “Skoðamafrolsi og kenmingar- írelsi fyrir alla, lei'kmammiimm, kenm- aramm og kLerkimn, ættd aS vera sjálfsögö eiimkæréttindi með Ivverri samitimemte ftri þjóS. GuSi er emgin þægS í því, aS honum sé þjóinað í bafti. Hieilö.g skvlda hvers mamms er aS seigja jjað, sem hænn vedt í dag sammaist og rébteiiit. Öðru má ltamm ældrei lofa — ainmað aldrei geriíti. Saum'leikammn verSmr alt amntaiS til háðungar og — samn- Leiiksjvjómun um líka'. Faigma.ft.tr'bioð- skapmnt'm er tneð því .breytt í lög- málsibiölvan". Ixassi' frelsiskraifá' — jafn-sjálf- sögft eins og öllum frjálslvndum mömmutm niiuti fimniasb húiri — hefir kveikt í skaipsmunum séra Jóins 'Bjarnasonar. Á kirkjujtingi, sem hrtiLdið vær í síSastliön.iiim júníimán- uSdi, fluitti hrtrnit erindi um GIIyDI TRÚARJÁTNINGA. það er sjált- sægt eimstakt í siinmi röð immam um öll jtau erindd', sem mú eru fluifct á nokkru kirkjujvingi eða mokkurri kristilegri saankomu um allam heiiínx Hamit tedur j>ar meittt, sem KENNINGARFREL.SI hælda fram — varga' í vérnm, likir þedm viS KFiÍALiTES, MÖRD VALGARÐS- SON, JÚDAS FRÁ KARlOT, V/íiGA-HRAP’P og SAUÐAþJÓFA. M'ummsö'fnuðurimn' sá er ekki aö eiims ósaimibioðimn kristnum' mainmi, efta 'tmantttSu'm miammi, heldur og inammii með ölium ntjalla. Og öll ókvæftisorðin eru þulin í DROTTTNS NAFNI. það eykur aiiðviteð •amdstygðinia aö stórum irt'um. En ekki ar jtaS ammað iem J>a.ð, sstem veföldin helib átt að vetojast öld ettír öld. þegar klerk- armir tafea að ofsækja bræöur sína, eru þeir vami'r að gera jtað í mafná föftur okkar á bimnum. L trtigi.ii'iv eiftir var aðal orustan háö. Hún stefndi öll að því hjá séra Jómi og hams mönmum, að fá séra Fr.iörik rekimn frá íslemzku- kemislummi viö Wesley-skólami. Eftir því, sieim Hedmskrin.gLa skýrir frá, viðurfeemid'i framsögumaður þeirra féiLaiga', Dr. Brahdtson, “iaö íslemzktt- kiensiLam heföi reyinst miæba-vel frá þjófterríisiLeigu sjónarmiði, og hieífti laiftað flieiri í.slendimgia til náms em ella munidi”. SömtiLeiftLs virftist og megiæ ráða það af umræðma frá- sögniitmi, að séra Friftrik hafi ald- reii Láitið bera á ágreinimgsskoftun- uttt sínum í starfi sínnt viS skóLann Saimt var lemgd viö það' barist, aS fá séra FriSrik rekimt frá feemm- ítravmihæbti sínu fvrir trmnáiLa- skoftantir, meft þsdrri .fyrirætlu'n, að kama öftru'tti mammi að í hams stað. Sú Leáðiin revndist ófær. ÖLlum mönmuiti' hLattt að Liggja í amiguin uppi, að þetita a.tíierli bteiniti ekki á Qnmiað em hiefndargiriiti og sóðalieg- ustu togumd hræsninmar. Kl kirkju'fiéLagið Leit á séra Frið- rik sem ijtarnn frávil’iin'g í trúnrofn- um, að ktemnin'gar hans væru óijxfl- amdi, þá lá beint v'ið, eftir því sctn séra Jón Bjarnason haíöi hald- iö Lraitn í ræðunni, sem áður er um getAð, að Losna viS hamm sein PREST kirkjufélagsins. J>á var sjáL6sagt aS skoræ á söfttuð þaiiim, sem naut þjónustu hams, að -segja homum mpp — gera það að skil- yrði þetss, að söfnuðurdmn niætti í kirkju'féilagimu vera:. Ekki viröist þurfrt að skýra jxtð mál f.yrir meim- ttm ht'ilv'iita mamni, að ef séra Friðrdk væri orðiiin svo h'ættuleig- ur í trúarcfmmn, að ekki mábti trúia honittm , fyrir því, að segja m'ömmium til í islemzku, J>á var emm hæittule.gra!, að' hainn prédikaði í eimum af söín.uSum' kirkjuíélaigsins tvAsvar á hverjum summiudegi.. En viö PRESTSKAP hans var <ikkert neymt: að hnevii.. Söfnuftur séra FriSriks er lítt efmmm búimn., og hefir hittigað til ekki séö sér feert, að gjakia séra Friðrdk neítt nálægt því, sem pmesbur þar»f til j:ess að gota verið í Wimtiiifpeg. Og emgimn islemzkur pnositur vosten hais muttidi vilja leggja á sig jafn-mikiö erfifti, eAns og séra FriSr.ik immir aif hemdi í sö'Sniuði siiitim fyrir jafn-Lítdð gjald. J>AR var ekki feifcan gölt að flæ. Km KENNAR ASTADAN viS Woslefy-skó lamtt er S.FMI I.IvGA LAUNUD. J>AR var J>ó fremur eifitir eiuihverju aS sLægjast fyt'.ir dv'rfeemdiur ljósfæ 1 ninmar. Og mietS J>EIM hætti varS séra Friðrik komdS í FJÁRHAGS-VANDA. Em þessi leiftin reymdist ólær, edms og áður er sagt. Hræsniti var of br.-rskjökluS. Heifnidargirni.n var of hra.niæLega stórkarlaleig. þá var 'jtað ráö tiekiS, að smúa ákærumutn gergn. skólamunn S'jálfum.. H'rtmm væri fullur æf vísdmda'ieigum véifeMgimigv- um um bókstafleigam inabLástur ritmiimgarinmiar og þrtr fram eiftir gö'tumum, svo að rótttrúma&i lút- erskna umginieitma væri þar hætta •b.úiim. VitamiLaga hefir onigittin tnaður, sem nokkurt skym bar á tniáiið, .WiNNTPKG, SÉl’T 1008. .. ú i>h trúaiS á þá Iláettu vii'bt áU’gnaibiik Allir haLa hlegið að he.nlli í hjuTtia sínu, ef. ofstækiskergjrt'U er ekki bú- in að fara miað hvert bros í sál- um 'tfairtnuanma. SkóLimn er kirkju- skóli, stemdur á al-kristnuin gru.nd uelli. Söfnuðir Meþódista hiaia neti'S’t barnn og hald.a honum viS. Hiænm Laggmr aS sjálísögSu stund á, að vekja ltjá nemiein'dum LOTN- INGU FÝRIR KRISTINNI TRÚ. EN GUDFR.KDI kiR j>AR KNG- IN KEND, Og mámskröfurmar eru svo miklar, að tiiemiend’ur haifa emg- an itíma til þess, að Lesa aðrar fcækur cn kiensluibœkur skólæns., mcðan á 'námstímammn' sbeindur. Geitu má mærri, hvort tímanium er þá var'iS í gu&fræðis-áigneiimittg. En nú reyndist sú Leiftin fær, sem verift var að íara. Einti flokk- ur inman kirkjufélagsins hafði frá óridverftu veriö því nuitLiUinti, aS samifciHittd væri gart vift aöræ ern lúte.rska skóla. Nú bar viel i vei&i fyrir þá m.entin. FyLgiismiemn séra Friftriks sáu, að kirkjtiféilaginu var ekki trúamdi ívrir skóLa'ináiLintt í meiimimi mynd.. J*eir samþyktu því, að Leigg.ja feemsluma nilöur. Og fylg- ismiemn siéma Jóns fengu mieð 'þaim ha'ibtii framgemgt lei.nra aitriftinu, sem fvrdr Jxátn vakti: aö svifta séra Friðrik keniiaraiemilwottdmu. Og ©f'tir alt stappiS íékst jxtS samþiykt í einu hljófti, að HÆ/TTA ISBENZKU KENSLUNNI _ á næstia vori VID BÁÐA SKÓIy- ANA. J>ar nneð er skólatnál kirkjufé- lagsims — þiaS málið, sem félaigið ltefir haít MKSTA SEMIJ AF, emda knðtoigarn'ir boráð ímest lyrir hrjósti —, vaíalaust liðið umdir lok flð fullu -og öllu, þó að kirkju- þingiim vetrðá sennileiga að hjala um það fyrsifcu árin til miáLaanynda. Viegiagasta þjóðerniistnál lamda vorra veisbaiii hafe. hefir verið. lagt sean fóoTn á blótsfcaLl drotnunar- giirnittitiiir, ofríkisins og trúarof- sbækisins. Viewtur-ií'sLend'inigum og þjóS- flokki vorum öllntn hefir veriS g.erð ólxrriLtg nniukun með Vestur- hciitnsmötmunt. Mér er sem ág sjái, hvað hugsaS mun.i verða tum I«- L'iwLitt'grt, þegar Wesley-skólimi er orftiii.il svo óguftLegur í ltugum j«eirra, aft þeir jxira ekki Lengur að stamda í samibamdi við hamn. lin alt jyykir tUvi'ninaindd til Jx-ss að geba komið fram hefndum á mianmi, se.m ekkert hiefir til saka ummS aminiað <n J>aS, aS halda fr jál si\'mdinu og u'mburftarlyndiinu aft trúbræðru'tn simmn. Og alt er þ*otta umniö i drot'tons og Kristis mafni, inna.n, um sálnva- sömg og bænahai'd. Mikið má j>að vera, ef emgum vorftur kligjugjarmt. Einar Hjörleifsson. (“íaafoldi”) ERIST KÁIJPANDI Heimskringltt n ú þegar 23 árgangur- inn er að byrja. Það er betra seint en aldrei. Þér fíiið Heitnskringlu f 12 mánuði og tvær góðar sögur fyrir S5Í.OO. LJ p inir áreiðánlegu&tú — dg þar með hiuir vinsælustu — verzlunarmenn auglýsa f Heitnskringlu. —Tlie— Griterion Hotel MeDermott Ave. Nýtt, vamlað gistihús með ágæt herbergi, vðnduðustu drykkjir og fínustu vindlar. Vinsælt meðal Islendinga. Er beint á móti Tribune bygging- unui á McDermott Avenue. MORICE NOKES Woodbine Hotel ðtœrsta Billiard Hall 1 Norövesturlandion Tlu Pool-borö.—Alskouar vlnog viudlar. Lennon A Hebb, Eigendur. iSPONNÝTT HOTEL ALGERLEGA NÝTÍZKU Hotel Majestic John HcDonald, eigandi. James St. West, Kétt vestau viö MainSt. Winnipeg Telefón 4 9 7 9 $1.50 á dag- og þar yíir Bandaríkja-snið Alt sem hér er um hðnd haft er af beztu tegund. R<>ynið oss. MIDLAND HOTEL 2ó5 Market Bt. Phone 3491 Aiýtt hús, nýr húsbúnaður ** Fullar byrgðir af alls- konar vfinduðustu drykkj- um og vindlum í hressing- ar8tofunni. Gisting einn dollar á dag og þar yfir. W. (i. GUl'Ll) :: FRED. D. PETERS, Eigeudur winnipeo ::: ::: canada J immy’s HOTEL Rétt á bak við Pósthúsið íslendingar ættu að reyna þetta gistihús. í hressingarstofunni er sá eini íslenzki vínveitinga- , maður f Winnipeg. JaineM Thorpe, eigandi Fyrrnm eigaudi Jimmy‘s Kestaurant LEYNDAR'MÁL CORDULU FRF.NKU 43 “í giræmu stafunmi”, tmælti húm ám þsss að líta upp. “I>fl'S skaiLtu ekki giera oftar”, mœlti hamm ógn- anKÍi'. “■Mamtrmi Itiefir saigt, að þú hafir jjiar ckkert aö gerai. Hvað ertu aö skrifæ ?” ‘‘þaS .tr hamdræ herra Rdchter”. “'Svo, — hamdiæ berra Rkhitier”, tók hatiai mpp ef'tir heatmi og þurfeaði úit mað bemidanoiii alt það, setn húm haiföi skrdíað. “ímymdur þú j>ér, að mainmia sé svo heémisk, að ibongei kjemmiara Jyrir æö ke.n.ina }>ér sér- stækLe’ga. Niei,, feún igaeitir aö sé'ir. “J>oö akal mú tafea eoiida”, hefir húat sagit. — Nú gtatur jnú fariö þamigað, sean j>ú komsit frá, svo verður þú ciits og rnóftir þín, og 'j>etir fara moð þig oitiis og }:©ir fórtt xneð hiititia,, svom, —” og hamm gierftt hi'eyfimgiu nweð höind’mmum eitts og s’kyiti hamim af byssu. BarniS horfði un<Iramdá á hattitt. — Hanm var að tala uiin móðttr hemmttr, er lwt'tt alt af þráfti svo m jög. — jwtð ltaíSd emgiinin gisrt fyrri, em Lvún skildd ekki helmingiimm af því, stm bamn saigSi. “þiú iþiekkir ekk.i mötrmiu mina ?” ma'Lti hún spyrjidmdi, em í eíafullumi imáilrótmi. “ó, <g þekki haiiia miklu betur em þú”, meelti hamaii. CLg svo bieittii hanai viö eátir ofurliifcla þiitgit og Itii't ilskulegft itiil hemimar : “Ég þori að veftja, að þú yeizit ekkiii, hverjtir foreldrar þámir voru”. Barmið 'hristi ym.dii'SiLe'ga liitla höfuðiS. Hiim leit á hamn fiorviitmiiisaitjguim, em samit var húti hálfhraedd, því húni þekti hiænn of vel bil þess aS vifca ekkd, aS það', sem haatm seigfti hiemni, ímyindd hryiggja hama. ‘•‘iþiaiu voru loddiainar! ” hrópaði hann iillhryssimtgs- lega, alveg eiims og fólkið, svm viö höfum scö við fu'gíaveiiðirtrnar. J>að gerir ýmsar íþrótitir, steypir sér kollslnttvit og því um ldfet, og g-engiur svo niivnna á milli tnteð dtsk og biður um að gela sér”. 44 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU Spjaldið féH á gólfiö og íór í marga mola. Feii- citas haffti stokkið úr sœiti sínu. Hiúm hljóip sean viti sítni fjær út í eLdhúsið til FriSriku. Natlianaei stóS eltir háJi forviftai.. “Ifamm lygur!I Lýigur hann ekki, FnSrika?” s-puröi baruið í ákaifiri gieiðshrærinigu og grieip i ha.nd- lcgg heinniar. “AS V'ísu lý'gur liiamitii ekki, en hamm ýkir”, sægfti Friðrika., er þrábt fyrir 'geövonsku sína gait ekki anitað em k©mt í brjósfci mni hariiiö, þeigær húu sá í Itve miiklai 'geiðsbræring.u }>aið konust. “Að vísu b©tl- uðu þiau leikki, ©n lodidærar voru þwu samit s>am áöur”. “Og þæu sýnd'U ilLa iþróibtir sínar”, bæibti Nath- anaieil viið t því hamai g©kk yfir aS ©ldstæSinn og horlöi ratinsakaikIl aiugum á 'FeiLioifcais. Hún grót en.nþá .ekki, heldiur horffti ,á haam svo fyrirlitlega, að bamn varð íráviitæ af tlsku. “J>iau sýmd'U voftalaga ljóta Leiki”, mœLti hamm e'iinifremur. “Maimana þiím freistaði mieð því g.uðs, skaipara okkar, og jt©ss vagna iær hún ekki að korna í himmæríki, s©g>ir maimmia”. “Hún er ekfei dáin”, sbuudi Fielicitas. Viærir heminar skulfu og húm hélt dauSahaldi í kjól eldakom- uniittir. “Vís't er liiúin dæin, heiimsfcinginai þimm, og þaS fyrir löngai síðiaini. 'Piaibfcd S'áluga heflr bttra ekki sagt l>ér 'þaið. H'ermietttiiidrniir sku'tu hana í rá&húsimu, l>egar húu eeitlaiði að íara að sýna fimleika sima”. Fiedicitas rak up.p hátt, skénamdd hljóft. FriSrika haffti hiiieigt hö'íuðift tiil staSf.'stingar orðuim dremgs- ins. Hiæmm haáfti þá ©kki logiö. í ]>essu kom Hiinrik aiftnr. Na'thianaieil flýttd sér t burtu, J>að er etns og þeir, sem hafei vondar lynd- iseiinikunnir og slæma samvi/.ku, forðisit aö sjá fram- an í hrieinskiLi'n og góSinannLt'g aitidlit. FriSrika var LEYNDARMÁL CORDULU FR£XKU. 45 einmig skömmiustuLfig, og þuxfti alt í eirnu að læga til hiibt oa> atnnað á eldasitóii'ni. Rrtrmiiö hljó'ftaSi ©kki langur,, ©n þaýs'ti ©nni sínu &ö þiLinu og .byrgSd niftri í sétr grátAitm, eiftir því sem bcz/t húai 'ga.t. Hionrik haiföd, ©r hiamn var i fDamclyrmt.um, heyrt 'hljóð heiiiaiar, og httnn sá, er NaitihaaiiaieL læddist i burtii. Hamtti vissi því, að ciitthvaö haÆSi kotnið fyrir. Am þess að swgja eátt eiimasta orð dró hainn barniö frá veiggmum og leút fræmam í það. Amdliit litlu stúlkunjiflr bair vott urn iii©gnustu sorg, og }>eg- ar hiún sá, að Himrik var h.já sér, fór hún aftur a5 'gráita og stemafti út úr sér : “Jieir hafa skotdð hana mömamt mina tiiil dauða, — hana ás.tkæru góðu niöttnmu tuiitia”. Ilt'S góðmamniLoga amdlit Hinriks varö ösku’grá'tt af reifti, og hami- bolyaði í hljófti. “Hver hefic saigit þéc jnetitou?” sipurSi hamm og leit reiðiilciga tiil Friðrikti. Barniið þagði, em FriSrika siægSi homum alt sam- an, og svo skaraðd hnim í eLdimm, helti yfir steifeina, J>ó húm væri nýtoúdm að þvt, og gerft; hdtt og þeitta, er alls ekki þnrfitd að gera, til aft þuría ekki að honfa framatn í H'imrik. “Mér fiii'st mú, að Nabhamael hefð'i ekki Jnirft straix í drtig að seigjii hwmtii 'þr-itta”, saigði Frdðrika eot.n.fri m- ur. “En á morigun erftæ hdnn daiginm segir frúin bemimi •J>aft, og þiú aniátt veca viss umt, aft hún tckur ekki á hemmi meft sdlkdihöimd'Umi”. Hiinrik feiddi FieLiciitias inn í r’iit.nttfólkshcrhergiS og spt'ti hanæ v.ið hl:ð sé.r á tróbekkinn og reyndi að lingga haiita eftiir því sem be*t hamn ga.t. Hamn saigfti heinmd mieð mjög væig.um orSum, j>að sem sk.eé hrtffti í rá'Shásinu, og svo sagfti Itamm henmi, að mamima hiemmar heiffti verift falk^, og allir heiðu 40 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU sa.gt, að h'úoi Viti út ©ins og emgill, og nú væri hún á’ hAtnmum hjá guSi, og sæi æfinfeiga nið'ur ttil litlu Fee. Svo kktippaði hiænn hlýilaga á höfuö baaniskis, sein íór nú æftur aS gráta. ;*JJir r- t V , • - ií-lSi’ ■*+*'■’ ' • ' I Yiir. DÓMURINN. Næsta morgun var feirkjuklukkumtln hrimgt og kirkjtifólkáð st.neymdi eftdr mjónm fceinum stig, er lá ttpp að kirkjunni, er kölluð var “B@r-£a>btra muinka- kirkja”, og sbóS fyrir ofarn Wtm. Sutttir báru flau- ©ls og silkifciúttiiinig, aiSrir voru aftur á móti ekki ©ins .skræntfeiga klætklir. Samt voru alldr í simim baz.tu fötuim, 'bæfti æ£ virftingu fyrir guftsl>jáiiustunmi, <>g lika til aö 'gfc'Sjast náitingannm. Frá hinu veiglagæ hási á horm aöalgötu þorpsins gekk l'itil, sv.irtklia'dd' stúlka upp fcirkjustiginn. Erng- inn muindi hæfia Jnefet litlu FieLioites, þær sem hún g&kk tm-S stórt, gróft, svart sjal yfir berftum s©r, nælt santiam ’mieð næl nndir hökunni. það httldi alveg hina yntLisfeigu liiartiaifcnrfti hennar. Friftrika haffti it tn leiið’ og hútiii lét |>að á hanæ, sagt hemmi, aS frú HiaiLwig hcffti gefiö hettkni þeibta falLeiga sjal, sem hún ættd aö toejia seon sorgarbúíiiing. Svo haföi Friö- rik.a feugit rífet á viS 'harnið, að færa ekki imn í stól Heiilwigs aBttarimnar í birkjutinii, eins og hún var vön að' .geina, hieldur sitja hjá skóLabörnutium. það væri nóig rúm í bekknum hjá þeim. Felioitas tók nú sálmabókina og flýtfci sér af stiið. Hianni var auftsjáanlega ant um, að kotnast áíriam. — H iitnt truogin i göitunni gartgu þrjár persón-

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.