Heimskringla - 17.09.1908, Page 4

Heimskringla - 17.09.1908, Page 4
4 bl* WINNIPEG, 17. SEPT. 1908. heimseeingijx Athugasemdir við trúarjátning vora. jþað má sjá, al útdrætti úr fyrir- Isstni séra Jóns Bjarnasoruar um ‘•'Gildi trúiarjátnikugar ’ ’, og umræS- um, er út al því spunnnst aí prest um lúiterska kirkjuiélaigsins, að tr-ú arjáitniin/g lútersku kirk junntir, — sara kölluð er þó “kristiifeig” —ver oröin iþeim sumutn að nokkurskon- ar villuljósi, senn varla sé na’i lemg1- ur hafandi, en þyrftii að verndast af horvalrli, eins og íiest atunað unidiir óréttví&ininiar fyrirkomuLapi ónéit'tvísra tímaibiila. I'Lg get þó gLaöst af að sjá, að það muni þó ekki vera diauðasök, að breyta til, og aukíi ljósi við aiiwuað ljós, sem ekki er farið að lýsa mönmmi y-fir þekkinigiarsviðið nui, en sstm áður var brúkantogit meðain sr'iðið vur miiinnia. Og þó ég sé niú langt fyrir nsðiain’ það, að vera gæddur presta ha'fiLeiknnr, í flestum ig.neiniuin, og ekki lueJdur prestur — eins og allir vitia — eða nieiinis koruar leiða'ndii miaður, þá ætla ég nú að biðja um orðið, að fá að Láta í ljósi mina maiiníiin'gu um þotta mál.fn.i. því ég álít, að allir þurfi það að geta skilið, iti'l að fylgja því rétt eða þá að v©ra þar utanvið. Eg tala ekki í 'þeirr.i moininigu, að minn skilrii- inigiur á máliuu sé viðtekinni, né forsmiáðtir, í hugsunarLeiysi, hieWur vieitit hliðsjón tiil af t*/tu sannftör- ingu og graindskoðnn, ef nm graind- skoðun mætitii tala. Eg tek þá upp fyrstu grein trú- arjátniiingar vorrar, og hefi ekkert út á hana að setja, hún er rétt og óbreytiainLeg stnmkvæímt kristilagri kirkju. Hér segir : “Eg trúi á einn guð föður, ahniáttugan skap- ara himirus og jarðar”. Se»n mrin- ar., aö óg trú'i á einn en ekki tvo guði, og að hann sé fia'Sir vor, og skaipari aJls, ám nokkurar undian- tekiiiiiingiar. þar með er þessi greim 'búin. þá ketnur önnur igreám, sem mieira varður tvíræð, og sumt í rmótseitning við fyrstu grein. Hór segir : “Eg trúj á Jesúm Krist, som hans eangetinn, drottinin vorm, —” Hér ier auðsjáamJiegia römg frainse tning, er þurfti að framsatj- ast Jíkt þessu : Eg trúi, að Jesús Kristur sé guðs soniitr, fyJtur guðs hedlaiga a,nda og í eðLissambnindi við hann. Frurmburður Mairíu, konu Jóseps, síns eiginmanns. Ef var píndur, krossíestur, dieyckLur og 'greétraður, saimkvæmt vaJd- stjórmarráði þess tíma. Uppnisinn aí hojdinu (stirma og útgenginn) og upipstégímin til himmeskrar vistor- veru, 'þaðan aftur komanda tiJ að fratmkvæitma sína missión, er hanm viarð að yfirgefa. Kf memn kunna beitur við, að niðurförim til heJvít- is sé ekk-i feJd úr, þá meinar húm ekkiort annað, em frá guðLegu bai- lagsamdaieöli himnaríkis til hold- legs, vieraJdtegs eðlis. Neifnilega fná hæsta lífsstigi, er vér k.eppmn að, miður tiJ hins sama sti'gs, er vér stöndmim á. Vér vvtum ekki til, að hiaiun fóMi eða stigi dýipra nið- ur. Hainn kom r föðursins andLegu eigiitiJisii'kum, semi er sama og rétt- vísiinnar guöLeiga eðJi, til að snúa ■mannkyn'inu frá óréttvísinmar íá- fræðis vilLumyrkri, er sífeldLega er og vicrður óvinveitt réittvísi og hetmar 'guðLegu og góðu framþró- utiv Ef óg trúr á guð o.g sonSmm í tvieim persónuleikum, svipað og hjón eru, setn elskasit og andl iga eru síitri'eáimiö., og guðLagu eðLislög- máJd siani'kvæ'm, þá trúi t,g á tvo 'gtiði. þar geri óg Krist'i og tnér ó- rótt'læiti, því þar með ræni óg guð sitimi dýrð, og gief öðrum það, ex óg hvorki á, eða get frjálsLega öðr- um gwfið. S>tel ég þar gttlli frá guði og gie’fi1— eða revnii að gief>;g— hati'S syni það, sem hiam.n ald'reii af rn.'r þt'ggur í sínum rétt íhugaöa persónuLeiik. Hiír er hrein rsttvisi v-ið að skifta, er ekkert þiggur sér ósaimiboðið. Með því losast Iramn ekki við sinn kross. FneJs'is heimit- inigini tiJ baiis er svndia'byrði vor, setn li'ggur honnm á herðurn, sam véir þurfum ré.ttvísLöga sjálfir að sjá, hvors er að hera og afpláua. þar í liiggur opinberlega suma eðli eins og jnegar vér gierum fiver öðr- um rangt. þá eðlisfarsleiga borg- asrt jy.ið ranglæti ekki m;8 öðru em andlegri fyrtrgeifningu þess, se.ni fyrdr óréttinum verður, sé hún þá þagin. þá er nú þriðja greinin. Gáum að hieiirjt'i : ‘‘Eg trúi á hieiila.gain amda”. þarna ketmur þá þriðja persónam,. senr mér er sagt að trúa á og við trúutn á í guði einum, og oigiirn að trúa á í honunu einum. Eg seigi því til úitskýmingar : Eg trúA á guð. En ág trúd J esú Kristi. I»a.ð er sitt hvað að segja : ‘.‘ég trúi á”, cnöa að setgja : “'éig trúi”. Eg trúi ekki á alt, setn óg trúi fyrdr að vera saitit'. Eg trúd Jueilögi- nm auda (fyrir að toiða tndg t'.l s.innJiarkams og rébtlætisins). Ég trúi, að j>aö sé ed'U fuailög og al- meiniti knisitileig kirkj-a, setn þýðir og er saimnwiti hiaiLagira (iandLag sátrt og sa'tiueii.iiAnig), fvrirgiJning synda og u.pprieisn andians til æðra stigs og fulikomfeika eilífs lifs — guðsríkis. 1 réttlæiti og hieilaglieiik- ans samnautn — ex kris'filaga kirkjan, sam Jesús stofnseitti — kotrnim vér í .sauniney ti guðs og Krists. þar satniainmnst við guðs persónuleiik. þar þurfuim við að koma öll saman. Hanm er bruna- punktur trúar vorr.ar. í honum erum, JAfuim og hrærumist vér. 1 honum fánm vér vort satnneyti, en hvergi ,annar.staiðar rétitlátLega. jnívr er vor tilbed.ðslustaður. þar er friöur, sáitit og fyrir'gciSnAng alful'l- komin og eil'íft Jíf. Vér öll, er þar koinutn, korminr saman í eininigu andans og biandi friðar, freJsuð frá óréttvísi og hennar sorgleiga fá- frœðis myrkri. Annars er }>ar ekki vort hiarmiiK. Hjón eru sameAnuð í guðlegu'in kærleáka, dsku og eindrægni, rétt- vísi og dyg>ð, setn tezit má verða. Líf jneirra'er unaður og gleði. þar stendur sainieðJið á liástigi kær- Lt'iJ&ams. par er guðs mnsteri. Hiamn býr í|sáJutn þeirra og þairra sáj í honum. þau eru eitit með guði og guö með jx'im. það miein- ar, að í þetssari þrennAnigu, iguði, tn inni og konu, býr guðs eðlis samræmi, og vinnur sam .eiitt væri. því sanieðli tvieggja, þriggja eða hviað mmrgra sem, er, H'innur r sam ra»ni. það er eðlissaimræm.ið, sein samieAnAnn'irinia- ska.par, líkt og Jnað er eðLisósamræmið, sem óeining- una skapar. Jesús Kristur va r fyltnr þessu góða eölissamræm.i við föðurinn guð, og J>nr fyrir gat hann meö sa.nni sagt : “Eg og fa.ð- iriinn errnn eitt”. \ engri réttri orðsins m-rking segir hann oss á sig að trv’ua. En að trúa sér, er alt annað. Boðorð hams er : “Elskdð hvier annan eins og éig elska yður” Ef að þér haJdið rnín boðorð, þá niuiuuð þír haJda rniniii eJsku, cins og ág héLt boðorð föður míns og beld hans eJsku. “þertita er hið ed- lífa líf, að þér þekkið edtui mnnan guð, og þann, sem hann sendi, Jesútn Krist”. þetta mieinar : Að vér vierðum að þekkja guð- dóms persónu Jesú Krists í eðlás- farstogri einiing við griödóm föð- ursins, til þess vér skiljum þá æðstu eðlísfarslagu réttvísi, er vér þurfumi að keij>pa að og ná til að skilja og sjá guðsríki. Guðs á- trúnaður er ,einn samkvæmur Jesú KrAsti. Enginn annar en guð er rátrtvís og algóður. Jyugum öðrum en honum l>er sú dýrð. Enginn antrar er sjáJfráður. lynginn annar ■all-stoðar náJægur. lýngAnn. annor aiknáititugur. lýngiinn annar alréitt- vís, og etiginii annair ósundurgrein- anJiagur, því síður honum íretniri. Við hann sitansa vorar hugsanlagu stághneytánigar upp á við. Trúar; játning kristi'fcigfar kirkju getur aldrai crðið hertn'erki eða herhvöt, því hermerki er ósamlíkjanlegt við guðleigt gæzku og réittlætism'erki. Hermierki tilhi&yrir ofurvaJdi og Saitons (órétitvístnnar) myrkrarík- is ánanð, er leáðir oss' frá lrAnu guölíega góða.. Merkt Krists er rétblætis og fri'ðar mierki. það er satnkvæmt ha.ns rébtia persóntiLeik. KristiJieig kirkja er ekki Krdsrs brúður, ef hún er ekki honurn samræm. Kkki honutnj samkvœtn, ©f hún slær sér út við Satans þ.jóna. eða .e’itid.regma holdsins þræla. Htin lifir aldrei nem.a kvala- ftillu lífk og þroskalaus'U undiir stafn'uLeysi ónéttitvísinnar, frernur cti hvrjit akur án h.irðingar. H'ennar rnerki er }>ví friðar og ráttvísis- merki og Kristur er henmtr mierk- isberA. Krists kirkja verður að Vitira í samiræmi við sinn brúð- gutna, þvi slái hútv sér út nueö ó- rébtvísi, þá hryniuir musteriö eða verður að faJsljósi og henmar post- ular fal'sspiáimen'n, W.skeiinv'mdur, 'hlinidaðiir af óróttvísi frá að sjá, hvnð rótitvisit er. I.Afandi Kristur er hór mie>ðal vor þaiun dag r daig, og óskar, að vér tAlbAðjum guö föðrvr vorn, em ekki hinn dána Najzanemus, hvern sumir, er kaJLa sig kristna, hafia tilbeðið og tAl- biðja ernn í stað guðs föðurs. þeir, sem ekki trúa á aukning núitímans ljóss, eru þvr villuráfandi. Eg Iucfi þá sýn.t J>ess dálitinn lit, hvieirnAg ég vil hlynna að tnAnni tniairjá'tningar óðalseAgn, sam- kvæint áliti sóra Fr. J. Berg- niamtis getur hún veríð firemur óð- alseign mér, en aldred hermerki né berhvöt. Frá innstrt réittvísis sjón, má ekkert kristilegt trúarlif inn- vinnast rneð hemiði, heldur nneð réitttnm skilniug um hvað er nótt- vist og s iTiikvænvt réttvísi. Kiétt- vísm'er ekki réttvísi, ef hún helgar sér óðul inminmin imeð óréttvísinnr ar valdboði og ránsaðíierð, blóð- ugum bardögum og svrvirðu eyði- leggingart Réittvísin viðurken.ndr aldned svo fiengna mitni s-’na eAgm, hún getur eJtki brúkað þá og verið frjáls frá þræJsböndum óréittvísis. Krossinn, sem Jesús Kristur var nsgildur á', var byrðin þess sam- soðna' valdrá'ða og Jieimslega ó- réfbtlætis fiéJaigsskapar, sem sanvan- saínaðd ekki eiingöngu sinni eág'in syndaibyrði fyrir liarnn aið biera í sinn stað, heldur líka hlóð þa.r undir og ofan á aJlra anmara íyr og síðiari syndiaþræla hyrðum, rétt á samia nnáta og hLaðið var á hesta á tsLamdd, og þedr svo dóu umdir þeinn ofþ'it.nga, voru ekki fyr leys'tir frá. Oft tnunu niemn sarnt hafa iðraist þessarar órniskimsemi, j og aifplánað þar með Jirot si'tt rnótd réttvísAnni. En Kristur ber '}x>ssa sörnu byrði énn ,þamn dag í dag, og einl'ægt, þar tiJ vér öll við urkemuum hvert meö öðrtt, að 'það sé rótbvísis skyJda vor, að hver beri sina eAg'in, og bedðumst fyrir- geifniimgar að hafa hlaðið á hann í þeirri trú, að hamn óþakkláitlaga 'biæri vora symdabyröi. En á með- an viér e.kki viljum sjá réittinn, — hvers er að svara ívrir óróttinn, þá þýðir ekbert að framihjóða fiyr- irgeifniimgu, hún er ekk'i í róttunr andia þieigím. Sá rétitkrisitni þarf æitflð að viera reiðubúimm að fiyrir- gífa öörum 'm'óbgeröir han.um gerðar, em hinn heíi'r fiyrirgeifin'imgar emigin not, fyr cn af hjarta það þigigur að sér sé fyrirgefið, og til þess það að geba þegdð, þá verð-ur hamn að kannost við að haía gert öðrum rang.t ttJ. J>á, em fyr ekki, ! er synd hams fyrirgefin. þar með uppfylli'St róttjætið, em- fyr ckki. Fyrst er að sjá, hvað réittvíst er, og svo að viniiiia að róttv.ísi. Trúarjá'tnimg mín er svoua : 1. gr. Eg trúi á eAniit guð föður, aJmáittugan, skapara alls. 2. gr. Eg trúi, að Je.sús Kristur sé guðs somtr, fyltur guðs heilaga anida og í eölissamrænii við haiuu. Frumjlvurður Maríu komu Jósops henriar eAginmiamms. Er pimidur var, krossfestnr og detyddur og grL'fitr- aður samikvæmt vald'stjórnarráiðA þess tima. Frá hiaiJags anda vist- arveru til manindóms niðurstAgiimn. Uppri'.sAuu og útgengimn af holdinu og nppsitiigimiu til h'imins vis'tar- vierui. paöan komandi, að fram- hal'da sínaim boðskap, er hamn var hrak.inm frá. 3. gr. Eg trúi beilögum anda, er LeAðir mig til réttlætis og heil- agrar krrstimmar kirkju, til sam- nautmiar hoilagra, fyrirgofnAugar rnAsgerða., andans upprei'snar og ct- lífs lífs. þebtia er minn “Spiiritnalismus” (amdatrú). B+G. Backman. —F. Deluca— Verzlar meö matvftru, aldiní, smA-kökur. allskonar sætindi, mj6ik og rjóma, sOtnul. tóbak og vindla. Oskar viöskifta lsleud. Heitt katH eöa te á öllum tlmum. Kón 7756 Tvœr búöir: ö#7 Notre Darne oij 711 Maryland St. NOTRE DAME Ave. RKANCH Cor. Nena St. Vér seljunn peninKaávísanir borg- anlexar á íslaudi og öðrum lönd. Allskonar bankastörf af hendi leyst PPARI8JÓDS-DEILD1N fiekur $1.00 inula? og yfir og Keftir hæztn gilaandi vexti, setn leggjast viö ínu- staiöuféð 1 sinoum ó ári, 30. júní, 30. sopt. 31. desembr og 31. march. Giftingaleyfisbrjef selur Kr. Asg. Benediktssou, 540 Simcoe St. Winnipeg;. Til fullkomnustu tryggingar Vátryggiö fasteignir yöar lijá The St.Paul Fire & Marine Ins.Co. Fiiguir fólags. eru yfir 5 tnilllóii dollars. Skuöabætur lx»rsraöar af SauFraucisco eldinum lf4 mill. SKULI HANSSON A CO., 55Tri- bune Bldg,, Phone 6476, eru sér- stakir umboðsmenn. K. S. niller V.iinited Aöal umooösinenn Phonb 2083 21‘J McIntyke blk. FÉKK FYRSTD VERÐLAUN Á. SAINT LOUIS SÝNINGUNNI. Cor. Portage Ave and FoJt St. I.eiti ð upplýsAtiiga um kenslu- gneiuar vorar. — KvieJdkensla byrj- a,r 2. septómber. — það borgar sig að nota kveldm til að menta sig.. «. \V. nONALD, ráðsmaður. Cancer Cure. R. D. EVANS,semfannupp hið vfðfræga lyf til lækninga krdbbameiiiiini öskar að allir sem nú J>jást af krabbameinnm, skrifi sér. 2. daga notkun meðalsins, heku- ar útvortis eða innvortis krab- Vtamein. Skrifiðstrax til R. D Evans, Brandon, Man. 27-8-8 Department of Agriculture and Immigration. MANIT0BA þetta fylki hefir 41,169,089 ekrur Jands, 6,019,200 ekrur eru vötn, sem v©iba latrdinu raka til akuryrkjuþarfia. þess vegna höfurn vér jafnatr nœgatr raka til uppskeru tryggin'g'ar. Ennþá eru 25 milíóuir ekrur ótieknar, sem fá má .rrueð heim- ilisrébti eða kaupum. ÍÍAfVj •' il.<0 ! . ■ H lbúata;a árið 1901 var 255,211, nú ar hún orðin 400,000 manns, hefir nálega tvöfaldast á 7 árrnn. IbúataJa Wnitripeg borgar árið 1901 var 42,240, en nú um 115 þúsundir, lieíir meir en tvöfialdast á 7 árutn. Flutningstæki eru nú sem næst fullkomin, 3516 mílur járn- hrauta eru í fylkinu, sem allar liggja út frá Winnipeg. þrjár þverlandsbrauta festir fara daglega frá Winnipeg, og innan fárra mánaða verða þær 5 talsins, þegar Grand Trunk Pacific og Canadiari Northern bætast við. Frarnför fivlkisins er sjáanfeg hvar setn litið er. þér ættuð að taka }>ar bólfiestu. Ekkert annað land getur sýnb sama vöxt á sama tíma'bAh. TI I> IT.KItAll AItlKA : ytjórnarformaSur og Akuryrkjumála Ráðgjatí, Skrifið ottir upplýsing;mn til .los< pli Knrke .1«**. Hartnev 178 LOGAN AVE., WINNIPEG. 77 YORK ST., TOJíONTO. Farið ekki framhjá Winnipeg, án þess að grienslast um stjórn ar og járnbmutarlönd til sölu, og útvega yður fullkomnar upp- lýsingar um heimilisréttarlönd og fjárgróða rnöguleika. leyndarmAl CORDULU FR.ENKU 47 ur, niijög liægt, og er húti. sá það, hægðf bún heldur á sér. Jiá, h.úti 'giekk þarna, hin hávaxiiiia kona, ínilLi bieiggja sotua sinina', og allir, sem mæbtu henmA, hneAgðu sAg djúpb og, aaiðmjúklega fyrir henni. þó feii't húti aidred hlýlíiga tflJ nokkurs eiinasta manrns, og allir, sem laituðu hjálpar hjá Juenini, fiengu * æð' eiins hörð orð og fvrirli'tniiiiigu. Og yngri sonorr h.n.nar harði þaai beitJara h'örn, sc.m voguöu sér iun í húsið, — hantr var Jýgiiitii, og kvug oit, en sór svo hátíölaga straix 4 eítir, að haflm seigöi sar»nJákan.u. Alt þatto ger&i ekkcrt tdl. þau gi.ngu nú í guðsJiús og sotit- ust inn í' lokaðan stól undir skrautgJugga, og báðu tiil gu'ðs, — og hinn elskaiði þau, og þiu fejigar að koma í bitnAnitiin tiJ Jiiatis. — þau voru heldur ekki 1 o d d a r a r! þessar þrjár majmneskjur huríu nú inn um kirkju- dyrnar. FieiHoiitias horfiði ótitoslegin á elitrir JxAin. Svo læddAst hún fram hjá mörgv.m optiurn tlyrum. HútL sá alla kirkjuhvelfLngiiiiM, heyrði orgeltóinana. en húm veAtitri þedm eniga eftirtekt. Hennri var mjög órótb, og LiitJa hj irta,ð h,emnnr sló hraitt er hún gekk frá kirkjunmd. — Hún gait ekki í dag lueðið til hritis •góða guðs, — sem vildi ekki lofu v©saJáng« góðu mömmai að vera hjá sér, hafði ekki nirit't rúm hairida hentui í hinaim sbóra, bláa hirnni. — II úm lá eiin,mana úti í kirkjugaröinunt, og, þaiugað æ-tlaði baruið til að heámsækja liana. Felicibas gekk mú efitrir öðrum srtíg, sem náði etin þá lengra upp elitir. Svo korn hún aið .gArðirigunnri fyrár ubairi hæiuiii, Ijótnm, grárnn mÚTV'Ogg rrueið cmu þá ljótari iturná. Eu fyrir uton siá hún glitta í grærigresi, — J>a.ð voru lAnditré, sc-m ifireiiddust upp rrue'ð hAnum gömlu tniúrum', álíka oin.s og þeigar myrtukrains er Lagðnr á gráhært höfnð. Hátíðle,g þögn hvíldii þar yfir öllu, og barnið hræddist sitt eig- ið íótobak, þegar það gekk eftir sterinlögðum veigin- 18 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU nm. Húin íór }>e'tba líka í Leyfisleysi, eti hún hélt ;V fratn t>g flýbtri sér æ mie'ira og tn'eiira, þarigiað til loksins íiún sbaðriæmdist dauðuppgefin fyrir uba.n kirkjugarðshJiðiið. Húíii haíði aldrei kotndð hirigað fyr, og vissi ekk- ert um liAnur smáiu þústir, er láu þar hver við anriar- ar hlið, — þeuinatii hvíldarstoð hinaia Jmeybtu. — Váð iturigainigAnri, sem jáffnigiráindnr voru íyrár, stóðu tveAr yili-rumiiar, og greinar );eirra svoígfiust til jarðar utidiari tþuriga stóru,, svörtu berjatima, setn á þeAm voru. — Skamit firá stó'ð göim'Ul, fornfiáLeg kirkja, em l.rigra í b'urtu lá griasLeiiidii þitit sott íögrutn hlómum og ruririum, s. m htiaisbsól'iii varpaðr á hinuni gullnu gdslum sinum. “Að hverju ertu að gá, Jitla stúlka mín,?” spurði snögjgklæddur m,aður, senn stóð við líkhús- dyrniar og v,ar a,ð reykja. “Að rnömmu miinri", nrœlt'i harnið og rendi for- vitnAsaugum yfir a,Uar hJiómsturskraybtu gnafirnar. “Svo, — ier hún diáiiiu? Hver var bún<?” “Hiúti via.r korna loddariams”. “N’ú, hún, — sem íyr.ir nokkrum árum síðaM dó á ráðhiúsAnu. — Hún liggair þarna rótt við kirkju- hornáð”. Nú stóð libla, muriaiðorLausa barnið við gröf móð- ur sinanar, sem hatiia haiðA svo oít dreymt um, að hugiurimn sruerást ávalt urn haitiia. HrAti'gAmn í kririg voru 1 lómaimstráðar grafir, — á sumum }>ciirra var svo nnikið af marglibu smástirni, að það v-ar engu líkara, en guð brifiöi láitAð aJlar stjörnurnar fiaMa af liimrinum og riiður á grafirriar. Að eirus á Laiðinu, er 'barniið stóð við, voru engfin bJómi, — að eiris íár eirr 'grasstrá, er fiar'iin voru að visna, og ónærga'tnir menn höfðu troðið niður. MoLdán bafiði sigið niður í rigriAng.um, svo steAnftinin, sem lá yfir gröfinni, sást ekki alveg a,Uur. — Meta. d’Orlowsky, stóð á honuin LEYNDARMAL CORDULU FR.ENKU 49 með stórnm, svörtum stöfum.. — FieJieitas sottist hjá steAnAniunii og rótoði true,ð heridirini í moldinini. — Mold — ekkent aniniað ein nrold. — þetta }>unga, tilfinniugr arliusa eifini huldi' hið ástkæra andJit, hinri elskaða líkaima, sem lá Jmrna í livLtum atlasksilkis klæðumi með iblóm í hvítu stirðinuðu hötid'nnium. — Nú vissi harnið, að móðurin halði ekki einigötugiá sofið, þegar hún sá haria r síðaisba sáiuni. “Elsku tnumtna”, hvislaði hiun, — *þú gettir ekki séð m ig, — ein éig er hór hjá þér, — og J>ó að guð vilji ekki lofa iþér að vera h.já sir — hatiin heíir held- ur ekki 'gufið Jaér tuuin hJótn — og )>ó etngum maftrii þykji vætiit titn JjAg, — þá skal ttiér þyk ja va'iib um þig og alt af koma tiJ þift. Eg ska 1 ,ekki lába iniér ]<y,kja væ,nit um fteitiri neiru 1 ]>ig, ekki leiirni sAntui nm guð, iþví ha,ria er voftdur viil þig, og vill ekki loifia Jaér að vera lnjá sér”. þetta var fiyrsta ,bætt bani'sáins við gröf hinftar harinifærðu imóður. — Hægur vindl lær leAð firain hjá, — alveig eins hugljúáur og svaLandi táns og þegar ivm- hypggjusötni móðir legigiur heindd sína á eaifti hitus sótb- veákia barris sín«. Smiástirniin lutu niður að sor.g- hitria, Litla barnimi, og vfindbJærimt feykti grass'trá- utmtn 'tiil og frá. Hátit uppi lvlis'ti vAð hmiiincmm' heiður o.g blár, — hAntn letrdaJiaaisi, óumibte'ytainlagii himiimin, er hu'gmynKLir marin'atwia gora að Lríkvolli jaröineskra, ástriða. þiegar Feliciibas löngai síðar kom heAtn til ,siiv, — hún vtissi ekkeirt, hve Lerigi hútr hafð'i s®tið dreyinaiiidi úti i kirkjugarðiintim, — stóð framhivrðin í bálfia gáht. Húri læddúst i,nm, en settasb straix úit r liorn, þvi dyrtiar á skrifstcfu írændai hienmar sbóðu gailopn- ar, og, T'ó'haftnets gekk þar um gólf og var að tala við rnóður siria,. Frá því degAnutn áönr hafði hjarta harn'si.ns verið þrungið af reiði, em «ú varð bræðslan reiðiniui -yfir- 50 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU stcrkar'i,. — Haim ótb ið,isb sVo þessi grátr, harðLegu augiu og þeniiiiaft kiaJda,, tilfiriniiin,garlaiuea máJrótn. — Hún va:r svo hrædd, að hai.n þorði ekk.i að hre,yía sAg, luJdur s'tóð som feiS'triegld þar sem húm var komáin. “Eg er alveg á sama máli og þai, móðir mín”, mælbi JjóJianiios í því ha,n,n staiðmæmidiist á g-óJfinu. “]>að værá iiábtúrleiga -bezit íyrir bia'rnið, að alast upp hjá aJmiúgaíóIki, — em Jiebta lváJfriaða bréf, sem íaðir •nviimn heJir skríJUö rébt f.yrár diauða siruu, í því felur hann mór a baftdur umsjá með barninrr, og þaö svo skiJmerká'Leiga, ‘að íig álít }>ið eAns gildiaudii og erfiða- skrá. í íyrsta lagi vill fiaðir miuur, að húri alist hér upp, — undiir etuginm kriinigumstæðum fiari af beAmdl- iuu, rietna faiðir jnannar komi og krieÆjvst bennar, — og svo end vr hiam,n tneð þessutn, orðtvnr : “Ég þori fiull- komLeiya,r ,að trúa þér fyrAr barnátvu, sem mér v,ar brúað fyrár”.-----------Mií,r hrer ekki a-ð fimna að ^erð- um fiöður rníinis, en ef haftu heíði vi.tað, hve ntfikla, óheiit iig hefi á sains koiuar fióJki og harn þetta á |kvn sitb að riekja tJJ, þá fveAði ha,nn hlílt m>ér við þessu”. “þú viei/.t ie,kk,i, hvers þú krefst af- mér, Jóhannes", ’sayðA ekkjan tnjög ergAleigia. “L li>n:«n ár hefi ég Jiegjaridi orðfið að þola þiabto úrþva'tbi í krittg nm miig, — og óg Jftdi það okki lengur”. “Nú, — þiá er ekkiert anmað hægt að gera, eri t halda spurnnm lyrir unn íööuf henc.ar”. “J'á, þá mábtu lanigii leiba”, s vgöi frú HieáJwíg og hló kaldan lvæönishláitur. — “Han.ti þakkar víst .guði fiyrir, aö þrirfia iekk'i að draga umsorgHn fyrir Iveiuni. Böhm lækiuir jhefir líka sagt mér, að þnð hafi að ei'n'S eibt hriédi komiiið tr,á honavm r-étt eftir að hanm fór tiéð- ani, og þá var Jiann í Hamiborg. Síðan fuefir haiun aldnen skrifað”. “Sem góð, kristiri kona vilt þú he'dur ekki, kæra móðir mín,, að harnið hvierfi aftur til föð.ur sítrs, og sturidi þá iðit, iqr toritímir sálu þess”.

x

Heimskringla

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.