Heimskringla - 17.09.1908, Síða 4

4 bl* WINNIPEG, 17. SEPT. 1908.
heimseeingijx

Athugasemdir við
trúarjátning vora.
jþað má sjá, al útdrætti úr fyrir-
Isstni séra Jóns Bjarnasoruar um
‘•'Gildi trúiarjátnikugar ’ ’, og umræS-
um, er út al því spunnnst aí prest
um lúiterska kirkjuiélaigsins, að tr-ú
arjáitniin/g lútersku kirk junntir, —
sara kölluð er þó “kristiifeig” —ver
oröin iþeim sumutn að nokkurskon-
ar villuljósi, senn varla sé na’i lemg1-
ur hafandi, en þyrftii að verndast
af horvalrli, eins og íiest atunað
unidiir óréttví&ininiar fyrirkomuLapi
ónéit'tvísra tímaibiila. I'Lg get þó
gLaöst af að sjá, að það muni þó
ekki vera diauðasök, að breyta til,
og aukíi ljósi við aiiwuað ljós, sem
ekki er farið að lýsa mönmmi y-fir
þekkinigiarsviðið nui, en sstm áður
var brúkantogit meðain sr'iðið vur
miiinnia. Og þó ég sé niú langt fyrir
nsðiain’ það, að vera gæddur presta
ha'fiLeiknnr, í flestum ig.neiniuin, og
ekki lueJdur prestur — eins og allir
vitia — eða nieiinis koruar leiða'ndii
miaður, þá ætla ég nú að biðja um
orðið, að fá að Láta í ljósi mina
maiiníiin'gu um þotta mál.fn.i. því
ég álít, að allir þurfi það að geta
skilið, iti'l að fylgja því rétt eða þá
að v©ra þar utanvið. Eg tala ekki
í 'þeirr.i moininigu, að minn skilrii-
inigiur á máliuu sé viðtekinni, né
forsmiáðtir, í hugsunarLeiysi, hieWur
vieitit hliðsjón tiil af t*/tu sannftör-
ingu og graindskoðnn, ef nm graind-
skoðun mætitii tala.
Eg tek þá upp fyrstu grein trú-
arjátniiingar vorrar, og hefi ekkert
út á hana að setja, hún er rétt og
óbreytiainLeg stnmkvæímt kristilagri
kirkju. Hér segir : “Eg trúi á
einn guð föður, ahniáttugan skap-
ara himirus og jarðar”. Se»n mrin-
ar., aö óg trú'i á einn en ekki tvo
guði, og að hann sé fia'Sir vor, og
skaipari aJls, ám nokkurar undian-
tekiiiiiingiar. þar með er þessi greim
'búin.
þá ketnur önnur igreám, sem
mieira varður tvíræð, og sumt í
rmótseitning við fyrstu grein. Hór
segir : “Eg trúj á Jesúm Krist,
som hans eangetinn, drottinin vorm,
—” Hér ier auðsjáamJiegia römg
frainse tning, er þurfti að framsatj-
ast Jíkt þessu : Eg trúi, að Jesús
Kristur sé guðs soniitr, fyJtur guðs
hedlaiga a,nda og í eðLissambnindi
við hann. Frurmburður Mairíu,
konu Jóseps, síns eiginmanns. Ef
var píndur, krossíestur, dieyckLur
og 'greétraður, saimkvæmt vaJd-
stjórmarráði þess tíma. Uppnisinn
aí hojdinu (stirma og útgenginn) og
upipstégímin til himmeskrar vistor-
veru, 'þaðan aftur komanda tiJ að
fratmkvæitma sína missión, er hanm
viarð að yfirgefa. Kf memn kunna
beitur við, að niðurförim til heJvít-
is sé ekk-i feJd úr, þá meinar húm
ekkiort annað, em frá guðLegu bai-
lagsamdaieöli himnaríkis til hold-
legs, vieraJdtegs eðlis. Neifnilega fná
hæsta lífsstigi, er vér k.eppmn að,
miður tiJ hins sama sti'gs, er vér
stöndmim á. Vér vvtum ekki til,
að hiaiun fóMi eða stigi dýipra nið-
ur. Hainn kom r föðursins andLegu
eigiitiJisii'kum, semi er sama og rétt-
vísiinnar guöLeiga eðJi, til að snúa
■mannkyn'inu frá óréttvísinmar íá-
fræðis vilLumyrkri, er sífeldLega er
og vicrður óvinveitt réittvísi og
hetmar 'guðLegu og góðu framþró-
utiv Ef óg trúr á guð o.g sonSmm í
tvieim persónuleikum, svipað og
hjón eru, setn elskasit og andl iga
eru síitri'eáimiö., og guðLagu eðLislög-
máJd siani'kvæ'm, þá trúi t,g á tvo
'gtiði. þar geri óg Krist'i og tnér ó-
rótt'læiti, því þar með ræni óg guð
sitimi dýrð, og gief öðrum það, ex
óg hvorki á, eða get frjálsLega öðr-
um gwfið. S>tel ég þar gttlli frá
guði og gie’fi1— eða revnii að gief>;g—
hati'S syni það, sem hiam.n ald'reii af
rn.'r þt'ggur í sínum rétt íhugaöa
persónuLeiik. Hiír er hrein rsttvisi
v-ið að skifta, er ekkert þiggur sér
ósaimiboðið. Með því losast Iramn
ekki við sinn kross. FneJs'is heimit-
inigini tiJ baiis er svndia'byrði vor,
setn li'ggur honnm á herðurn, sam
véir þurfum ré.ttvísLöga sjálfir að
sjá, hvors er að hera og afpláua.
þar í liiggur opinberlega suma eðli
eins og jnegar vér gierum fiver öðr-
um rangt. þá eðlisfarsleiga borg-
asrt jy.ið ranglæti ekki m;8 öðru
em andlegri fyrtrgeifningu þess, se.ni
fyrdr óréttinum verður, sé hún þá
þagin.
þá er nú þriðja greinin. Gáum
að hieiirjt'i : ‘‘Eg trúi á hieiila.gain
amda”. þarna ketmur þá þriðja
persónam,. senr mér er sagt að trúa
á og við trúutn á í guði einum, og
oigiirn að trúa á í honunu einum.
Eg seigi því til úitskýmingar : Eg
trúA á guð. En ág trúd J esú Kristi.
I»a.ð er sitt hvað að segja : ‘.‘ég
trúi á”, cnöa að setgja : “'éig trúi”.
Eg trúi ekki á alt, setn óg trúi
fyrdr að vera saitit'. Eg trúd Jueilögi-
nm auda (fyrir að toiða tndg t'.l
s.innJiarkams og rébtlætisins). Ég
trúi, að j>aö sé ed'U fuailög og al-
meiniti knisitileig kirkj-a, setn þýðir
og er saimnwiti hiaiLagira (iandLag
sátrt og sa'tiueii.iiAnig), fvrirgiJning
synda og u.pprieisn andians til æðra
stigs og fulikomfeika eilífs lifs —
guðsríkis. 1 réttlæiti og hieilaglieiik-
ans samnautn — ex kris'filaga
kirkjan, sam Jesús stofnseitti —
kotrnim vér í .sauniney ti guðs og
Krists. þar satniainmnst við guðs
persónuleiik. þar þurfuim við að
koma öll saman. Hanm er bruna-
punktur trúar vorr.ar. í honum
erum, JAfuim og hrærumist vér. 1
honum fánm vér vort satnneyti,
en hvergi ,annar.staiðar rétitlátLega.
jnívr er vor tilbed.ðslustaður. þar er
friöur, sáitit og fyrir'gciSnAng alful'l-
komin og eil'íft Jíf. Vér öll, er þar
koinutn, korminr saman í eininigu
andans og biandi friðar, freJsuð frá
óréttvísi og hennar sorgleiga fá-
frœðis myrkri. Annars er }>ar ekki
vort hiarmiiK.
Hjón eru sameAnuð í guðlegu'in
kærleáka, dsku og eindrægni, rétt-
vísi og dyg>ð, setn tezit má verða.
Líf jneirra'er unaður og gleði. þar
stendur sainieðJið á liástigi kær-
Lt'iJ&ams. par er guðs mnsteri.
Hiamn býr í|sáJutn þeirra og þairra
sáj í honum. þau eru eitit með
guði og guö með jx'im. það miein-
ar, að í þetssari þrennAnigu, iguði,
tn inni og konu, býr guðs eðlis
samræmi, og vinnur sam .eiitt væri.
því sanieðli tvieggja, þriggja eða
hviað mmrgra sem, er, H'innur r sam
ra»ni. það er eðlissaimræm.ið, sein
samieAnAnn'irinia- ska.par, líkt og Jnað
er eðLisósamræmið, sem óeining-
una skapar. Jesús Kristur va r
fyltnr þessu góða eölissamræm.i
við föðurinn guð, og J>nr fyrir gat
hann meö sa.nni sagt : “Eg og fa.ð-
iriinn errnn eitt”. \ engri réttri
orðsins m-rking segir hann oss á
sig að trv’ua. En að trúa sér, er alt
annað. Boðorð hams er : “Elskdð
hvier annan eins og éig elska yður”
Ef að þér haJdið rnín boðorð, þá
niuiuuð þír haJda rniniii eJsku, cins
og ág héLt boðorð föður míns og
beld hans eJsku. “þertita er hið ed-
lífa líf, að þér þekkið edtui mnnan
guð, og þann, sem hann sendi,
Jesútn Krist”. þetta mieinar :
Að vér vierðum að þekkja guð-
dóms persónu Jesú Krists í eðlás-
farstogri einiing við griödóm föð-
ursins, til þess vér skiljum þá
æðstu eðlísfarslagu réttvísi, er vér
þurfumi að keij>pa að og ná til að
skilja og sjá guðsríki. Guðs á-
trúnaður er ,einn samkvæmur Jesú
KrAsti. Enginn annar en guð er
rátrtvís og algóður. Jyugum öðrum
en honum l>er sú dýrð. Enginn
antrar er sjáJfráður. lynginn annar
■all-stoðar náJægur. lýngAnn. annor
aiknáititugur. lýngiinn annar alréitt-
vís, og etiginii annair ósundurgrein-
anJiagur, því síður honum íretniri.
Við hann sitansa vorar hugsanlagu
stághneytánigar upp á við. Trúar;
játning kristi'fcigfar kirkju getur
aldrai crðið hertn'erki eða herhvöt,
því hermerki er ósamlíkjanlegt við
guðleigt gæzku og réittlætism'erki.
Hermierki tilhi&yrir ofurvaJdi og
Saitons (órétitvístnnar) myrkrarík-
is ánanð, er leáðir oss' frá lrAnu
guölíega góða.. Merkt Krists er
rétblætis og fri'ðar mierki. það er
satnkvæmt ha.ns rébtia persóntiLeik.
KristiJieig kirkja er ekki Krdsrs
brúður, ef hún er ekki honurn
samræm. Kkki honutnj samkvœtn,
©f hún slær sér út við Satans
þ.jóna. eða .e’itid.regma holdsins
þræla. Htin lifir aldrei nem.a kvala-
ftillu lífk og þroskalaus'U undiir
stafn'uLeysi ónéttitvísinnar, frernur cti
hvrjit akur án h.irðingar. H'ennar
rnerki er }>ví friðar og ráttvísis-
merki og Kristur er henmtr mierk-
isberA. Krists kirkja verður að
Vitira í samiræmi við sinn brúð-
gutna, þvi slái hútv sér út nueö ó-
rébtvísi, þá hryniuir musteriö eða
verður að faJsljósi og henmar post-
ular fal'sspiáimen'n, W.skeiinv'mdur,
'hlinidaðiir af óróttvísi frá að sjá,
hvnð rótitvisit er. I.Afandi Kristur
er hór mie>ðal vor þaiun dag r daig,
og óskar, að vér tAlbAðjum guö
föðrvr vorn, em ekki hinn dána
Najzanemus, hvern sumir, er kaJLa
sig kristna, hafia tilbeðið og tAl-
biðja ernn í stað guðs föðurs. þeir,
sem ekki trúa á aukning núitímans
ljóss, eru þvr villuráfandi.
Eg Iucfi þá sýn.t J>ess dálitinn lit,
hvieirnAg ég vil hlynna að tnAnni
tniairjá'tningar óðalseAgn, sam-
kvæint áliti sóra Fr. J. Berg-
niamtis getur hún veríð firemur óð-
alseign mér, en aldred hermerki né
berhvöt. Frá innstrt réittvísis sjón,
má ekkert kristilegt trúarlif inn-
vinnast rneð hemiði, heldur nneð
réitttnm skilniug um hvað er nótt-
vist og s iTiikvænvt réttvísi. Kiétt-
vísm'er ekki réttvísi, ef hún helgar
sér óðul inminmin imeð óréttvísinnr
ar valdboði og ránsaðíierð, blóð-
ugum bardögum og svrvirðu eyði-
leggingart Réittvísin viðurken.ndr
aldned svo fiengna mitni s-’na eAgm,
hún getur eJtki brúkað þá og verið
frjáls frá þræJsböndum óréittvísis.
Krossinn, sem Jesús Kristur var
nsgildur á', var byrðin þess sam-
soðna' valdrá'ða og Jieimslega ó-
réfbtlætis fiéJaigsskapar, sem sanvan-
saínaðd ekki eiingöngu sinni eág'in
syndaibyrði fyrir liarnn aið biera í
sinn stað, heldur líka hlóð þa.r
undir og ofan á aJlra anmara íyr
og síðiari syndiaþræla hyrðum, rétt
á samia nnáta og hLaðið var á
hesta á tsLamdd, og þedr svo dóu
umdir þeinn ofþ'it.nga, voru ekki fyr
leys'tir frá. Oft tnunu niemn sarnt
hafa iðraist þessarar órniskimsemi, j
og aifplánað þar með Jirot si'tt
rnótd réttvísAnni. En Kristur ber
'}x>ssa sörnu byrði énn ,þamn dag í
dag, og einl'ægt, þar tiJ vér öll við
urkemuum hvert meö öðrtt, að 'það
sé rótbvísis skyJda vor, að hver
beri sina eAg'in, og bedðumst fyrir-
geifniimgar að hafa hlaðið á hann í
þeirri trú, að hamn óþakkláitlaga
'biæri vora symdabyröi. En á með-
an viér e.kki viljum sjá réittinn, —
hvers er að svara ívrir óróttinn,
þá þýðir ekbert að framihjóða fiyr-
irgeifniimgu, hún er ekk'i í róttunr
andia þieigím. Sá rétitkrisitni þarf
æitflð að viera reiðubúimm að fiyrir-
gífa öörum 'm'óbgeröir han.um
gerðar, em hinn heíi'r fiyrirgeifin'imgar
emigin not, fyr cn af hjarta það
þigigur að sér sé fyrirgefið, og til
þess það að geba þegdð, þá verð-ur
hamn að kannost við að haía gert
öðrum rang.t ttJ. J>á, em fyr ekki, !
er synd hams fyrirgefin. þar með
uppfylli'St róttjætið, em- fyr ckki.
Fyrst er að sjá, hvað réittvíst er,
og svo að viniiiia að róttv.ísi.
Trúarjá'tnimg mín er svoua :
1. gr. Eg trúi á eAniit guð föður,
aJmáittugan, skapara alls.
2. gr. Eg trúi, að Je.sús Kristur
sé guðs somtr, fyltur guðs heilaga
anida og í eölissamrænii við haiuu.
Frumjlvurður Maríu komu Jósops
henriar eAginmiamms. Er pimidur var,
krossfestnr og detyddur og grL'fitr-
aður samikvæmt vald'stjórnarráiðA
þess tima. Frá hiaiJags anda vist-
arveru til manindóms niðurstAgiimn.
Uppri'.sAuu og útgengimn af holdinu
og nppsitiigimiu til h'imins vis'tar-
vierui. paöan komandi, að fram-
hal'da sínaim boðskap, er hamn var
hrak.inm frá.
3. gr. Eg trúi beilögum anda,
er LeAðir mig til réttlætis og heil-
agrar krrstimmar kirkju, til sam-
nautmiar hoilagra, fyrirgofnAugar
rnAsgerða., andans upprei'snar og ct-
lífs lífs.
þebtia er minn “Spiiritnalismus”
(amdatrú).
B+G. Backman.
—F. Deluca—
Verzlar meö matvftru, aldiní, smA-kökur.
allskonar sætindi, mj6ik og rjóma, sOtnul.
tóbak og vindla. Oskar viöskifta lsleud.
Heitt katH eöa te á öllum tlmum. Kón 7756
Tvœr búöir:
ö#7 Notre Darne oij 711 Maryland St.
NOTRE DAME Ave. RKANCH Cor. Nena St.
Vér seljunn peninKaávísanir borg-
anlexar á íslaudi og öðrum lönd.
Allskonar bankastörf af hendi leyst
PPARI8JÓDS-DEILD1N
fiekur $1.00 inula? og yfir og Keftir hæztn
gilaandi vexti, setn leggjast viö ínu-
staiöuféð 1 sinoum ó ári, 30.
júní, 30. sopt. 31. desembr
og 31. march.
Giftingaleyfisbrjef
selur Kr. Asg. Benediktssou,
540 Simcoe St. Winnipeg;.
Til fullkomnustu tryggingar
Vátryggiö fasteignir yöar lijá The
St.Paul Fire &
Marine Ins.Co.
Fiiguir fólags. eru yfir 5 tnilllóii
dollars. Skuöabætur lx»rsraöar af
SauFraucisco eldinum lf4 mill.
SKULI HANSSON A CO., 55Tri-
bune Bldg,, Phone 6476, eru sér-
stakir umboðsmenn.
K. S. niller V.iinited
Aöal umooösinenn
Phonb 2083 21‘J McIntyke blk.
FÉKK FYRSTD VERÐLAUN Á. SAINT
LOUIS SÝNINGUNNI.
Cor. Portage Ave and FoJt St.
I.eiti ð upplýsAtiiga um kenslu-
gneiuar vorar. — KvieJdkensla byrj-
a,r 2. septómber. — það borgar sig
að nota kveldm til að menta sig..
«. \V. nONALD, ráðsmaður.
Cancer Cure.
R. D. EVANS,semfannupp
hið vfðfræga lyf til lækninga
krdbbameiiiiini
öskar að allir sem nú J>jást af
krabbameinnm, skrifi sér. 2.
daga notkun meðalsins, heku-
ar útvortis eða innvortis krab-
Vtamein. Skrifiðstrax til R. D
Evans, Brandon, Man. 27-8-8
Department of Agriculture and Immigration.
MANIT0BA
þetta fylki hefir 41,169,089 ekrur Jands, 6,019,200 ekrur eru
vötn, sem v©iba latrdinu raka til akuryrkjuþarfia. þess vegna
höfurn vér jafnatr nœgatr raka til uppskeru tryggin'g'ar.
Ennþá eru 25 milíóuir ekrur ótieknar, sem fá má .rrueð heim-
ilisrébti eða kaupum. ÍÍAfVj •' il.<0 ! . ■ H
lbúata;a árið 1901 var 255,211, nú ar hún orðin 400,000
manns, hefir nálega tvöfaldast á 7 árrnn.
IbúataJa Wnitripeg borgar árið 1901 var 42,240, en nú um
115 þúsundir, lieíir meir en tvöfialdast á 7 árutn.
Flutningstæki eru nú sem næst fullkomin, 3516 mílur járn-
hrauta eru í fylkinu, sem allar liggja út frá Winnipeg. þrjár
þverlandsbrauta festir fara daglega frá Winnipeg, og innan
fárra mánaða verða þær 5 talsins, þegar Grand Trunk Pacific
og Canadiari Northern bætast við.
Frarnför fivlkisins er sjáanfeg hvar setn litið er. þér ættuð
að taka }>ar bólfiestu. Ekkert annað land getur sýnb sama vöxt
á sama tíma'bAh.
TI I> IT.KItAll AItlKA :
ytjórnarformaSur og Akuryrkjumála Ráðgjatí,
Skrifið ottir upplýsing;mn til
.los< pli Knrke .1«**. Hartnev
178 LOGAN AVE., WINNIPEG. 77 YORK ST., TOJíONTO.
Farið ekki framhjá Winnipeg, án þess að grienslast um stjórn
ar og járnbmutarlönd til sölu, og útvega yður fullkomnar upp-
lýsingar um heimilisréttarlönd og fjárgróða rnöguleika.
leyndarmAl CORDULU FR.ENKU 47
ur, niijög liægt, og er húti. sá það, hægðf bún heldur
á sér. Jiá, h.úti 'giekk þarna, hin hávaxiiiia kona,
ínilLi bieiggja sotua sinina', og allir, sem mæbtu henmA,
hneAgðu sAg djúpb og, aaiðmjúklega fyrir henni. þó
feii't húti aidred hlýlíiga tflJ nokkurs eiinasta manrns, og
allir, sem laituðu hjálpar hjá Juenini, fiengu * æð' eiins
hörð orð og fvrirli'tniiiiigu. Og yngri sonorr h.n.nar
harði þaai beitJara h'örn, sc.m voguöu sér iun í húsið,
— hantr var Jýgiiitii, og kvug oit, en sór svo hátíölaga
straix 4 eítir, að haflm seigöi sar»nJákan.u. Alt þatto
ger&i ekkcrt tdl. þau gi.ngu nú í guðsJiús og sotit-
ust inn í' lokaðan stól undir skrautgJugga, og báðu
tiil gu'ðs, — og hinn elskaiði þau, og þiu fejigar að
koma í bitnAnitiin tiJ Jiiatis. — þau voru heldur ekki
1 o d d a r a r!
þessar þrjár majmneskjur huríu nú inn um kirkju-
dyrnar. FieiHoiitias horfiði ótitoslegin á elitrir JxAin.
Svo læddAst hún fram hjá mörgv.m optiurn tlyrum.
HútL sá alla kirkjuhvelfLngiiiiM, heyrði orgeltóinana.
en húm veAtitri þedm eniga eftirtekt. Hennri var mjög
órótb, og LiitJa hj irta,ð h,emnnr sló hraitt er hún gekk
frá kirkjunmd. — Hún gait ekki í dag lueðið til hritis
•góða guðs, — sem vildi ekki lofu v©saJáng« góðu
mömmai að vera hjá sér, hafði ekki nirit't rúm hairida
hentui í hinaim sbóra, bláa hirnni. — II úm lá eiin,mana
úti í kirkjugaröinunt, og, þaiugað æ-tlaði baruið til að
heámsækja liana.
Felicibas gekk mú efitrir öðrum srtíg, sem náði etin
þá lengra upp elitir. Svo korn hún aið .gArðirigunnri
fyrár ubairi hæiuiii, Ijótnm, grárnn mÚTV'Ogg rrueið cmu
þá ljótari iturná. Eu fyrir uton siá hún glitta í
grærigresi, — J>a.ð voru lAnditré, sc-m ifireiiddust upp
rrue'ð hAnum gömlu tniúrum', álíka oin.s og þeigar
myrtukrains er Lagðnr á gráhært höfnð. Hátíðle,g
þögn hvíldii þar yfir öllu, og barnið hræddist sitt eig-
ið íótobak, þegar það gekk eftir sterinlögðum veigin-
18 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
nm. Húin íór }>e'tba líka í Leyfisleysi, eti hún hélt ;V
fratn t>g flýbtri sér æ mie'ira og tn'eiira, þarigiað til
loksins íiún sbaðriæmdist dauðuppgefin fyrir uba.n
kirkjugarðshJiðiið.
Húíii haíði aldrei kotndð hirigað fyr, og vissi ekk-
ert um liAnur smáiu þústir, er láu þar hver við anriar-
ar hlið, — þeuinatii hvíldarstoð hinaia Jmeybtu. — Váð
iturigainigAnri, sem jáffnigiráindnr voru íyrár, stóðu tveAr
yili-rumiiar, og greinar );eirra svoígfiust til jarðar
utidiari tþuriga stóru,, svörtu berjatima, setn á þeAm
voru. — Skamit firá stó'ð göim'Ul, fornfiáLeg kirkja, em
l.rigra í b'urtu lá griasLeiiidii þitit sott íögrutn hlómum
og ruririum, s. m htiaisbsól'iii varpaðr á hinuni gullnu
gdslum sinum.
“Að hverju ertu að gá, Jitla stúlka mín,?”
spurði snögjgklæddur m,aður, senn stóð við líkhús-
dyrniar og v,ar a,ð reykja.
“Að rnömmu miinri", nrœlt'i harnið og rendi for-
vitnAsaugum yfir a,Uar hJiómsturskraybtu gnafirnar.
“Svo, — ier hún diáiiiu? Hver var bún<?”
“Hiúti via.r korna loddariams”.
“N’ú, hún, — sem íyr.ir nokkrum árum síðaM dó á
ráðhiúsAnu. — Hún liggair þarna rótt við kirkju-
hornáð”.
Nú stóð libla, muriaiðorLausa barnið við gröf móð-
ur sinanar, sem hatiia haiðA svo oít dreymt um, að
hugiurimn sruerást ávalt urn haitiia. HrAti'gAmn í kririg
voru 1 lómaimstráðar grafir, — á sumum }>ciirra var
svo nnikið af marglibu smástirni, að það v-ar engu
líkara, en guð brifiöi láitAð aJlar stjörnurnar fiaMa af
liimrinum og riiður á grafirriar. Að eirus á Laiðinu,
er 'barniið stóð við, voru engfin bJómi, — að eiris íár
eirr 'grasstrá, er fiar'iin voru að visna, og ónærga'tnir
menn höfðu troðið niður. MoLdán bafiði sigið niður
í rigriAng.um, svo steAnftinin, sem lá yfir gröfinni, sást
ekki alveg a,Uur. — Meta. d’Orlowsky, stóð á honuin
LEYNDARMAL CORDULU FR.ENKU 49
með stórnm, svörtum stöfum.. — FieJieitas sottist hjá
steAnAniunii og rótoði true,ð heridirini í moldinini. — Mold
— ekkent aniniað ein nrold. — þetta }>unga, tilfinniugr
arliusa eifini huldi' hið ástkæra andJit, hinri elskaða
líkaima, sem lá Jmrna í livLtum atlasksilkis klæðumi
með iblóm í hvítu stirðinuðu hötid'nnium. — Nú vissi
harnið, að móðurin halði ekki einigötugiá sofið, þegar
hún sá haria r síðaisba sáiuni.
“Elsku tnumtna”, hvislaði hiun, — *þú gettir ekki
séð m ig, — ein éig er hór hjá þér, — og J>ó að guð
vilji ekki lofa iþér að vera h.já sir — hatiin heíir held-
ur ekki 'gufið Jaér tuuin hJótn — og )>ó etngum maftrii
þykji vætiit titn JjAg, — þá skal ttiér þyk ja va'iib um
þig og alt af koma tiJ þift. Eg ska 1 ,ekki lába iniér
]<y,kja væ,nit um fteitiri neiru 1 ]>ig, ekki leiirni sAntui nm
guð, iþví ha,ria er voftdur viil þig, og vill ekki loifia Jaér
að vera lnjá sér”.
þetta var fiyrsta ,bætt bani'sáins við gröf hinftar
harinifærðu imóður. — Hægur vindl lær leAð firain hjá,
— alveig eins hugljúáur og svaLandi táns og þegar ivm-
hypggjusötni móðir legigiur heindd sína á eaifti hitus sótb-
veákia barris sín«. Smiástirniin lutu niður að sor.g-
hitria, Litla barnimi, og vfindbJærimt feykti grass'trá-
utmtn 'tiil og frá. Hátit uppi lvlis'ti vAð hmiiincmm'
heiður o.g blár, — hAntn letrdaJiaaisi, óumibte'ytainlagii
himiimin, er hu'gmynKLir marin'atwia gora að Lríkvolli
jaröineskra, ástriða.
þiegar Feliciibas löngai síðar kom heAtn til ,siiv, —
hún vtissi ekkeirt, hve Lerigi hútr hafð'i s®tið dreyinaiiidi
úti i kirkjugarðiintim, — stóð framhivrðin í bálfia
gáht. Húri læddúst i,nm, en settasb straix úit r liorn,
þvi dyrtiar á skrifstcfu írændai hienmar sbóðu gailopn-
ar, og, T'ó'haftnets gekk þar um gólf og var að tala við
rnóður siria,.
Frá því degAnutn áönr hafði hjarta harn'si.ns verið
þrungið af reiði, em «ú varð bræðslan reiðiniui -yfir-
50 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
stcrkar'i,. — Haim ótb ið,isb sVo þessi grátr, harðLegu
augiu og þeniiiiaft kiaJda,, tilfiriniiin,garlaiuea máJrótn. —
Hún va:r svo hrædd, að hai.n þorði ekk.i að hre,yía sAg,
luJdur s'tóð som feiS'triegld þar sem húm var komáin.
“Eg er alveg á sama máli og þai, móðir mín”,
mælbi JjóJianiios í því ha,n,n staiðmæmidiist á g-óJfinu.
“]>að værá iiábtúrleiga -bezit íyrir bia'rnið, að alast upp
hjá aJmiúgaíóIki, — em Jiebta lváJfriaða bréf, sem íaðir
•nviimn heJir skríJUö rébt f.yrár diauða siruu, í því felur
hann mór a baftdur umsjá með barninrr, og þaö svo
skiJmerká'Leiga, ‘að íig álít }>ið eAns gildiaudii og erfiða-
skrá. í íyrsta lagi vill fiaðir miuur, að húri alist hér
upp, — undiir etuginm kriinigumstæðum fiari af beAmdl-
iuu, rietna faiðir jnannar komi og krieÆjvst bennar, — og
svo end vr hiam,n tneð þessutn, orðtvnr : “Ég þori fiull-
komLeiya,r ,að trúa þér fyrAr barnátvu, sem mér v,ar
brúað fyrár”.-----------Mií,r hrer ekki a-ð fimna að ^erð-
um fiöður rníinis, en ef haftu heíði vi.tað, hve ntfikla,
óheiit iig hefi á sains koiuar fióJki og harn þetta á |kvn
sitb að riekja tJJ, þá fveAði ha,nn hlílt m>ér við þessu”.
“þú viei/.t ie,kk,i, hvers þú krefst af- mér, Jóhannes",
’sayðA ekkjan tnjög ergAleigia. “L li>n:«n ár hefi ég
Jiegjaridi orðfið að þola þiabto úrþva'tbi í krittg nm
miig, — og óg Jftdi það okki lengur”.
“Nú, — þiá er ekkiert anmað hægt að gera, eri t
halda spurnnm lyrir unn íööuf henc.ar”.
“J'á, þá mábtu lanigii leiba”, s vgöi frú HieáJwíg og
hló kaldan lvæönishláitur. — “Han.ti þakkar víst .guði
fiyrir, aö þrirfia iekk'i að draga umsorgHn fyrir Iveiuni.
Böhm lækiuir jhefir líka sagt mér, að þnð hafi að ei'n'S
eibt hriédi komiiið tr,á honavm r-étt eftir að hanm fór tiéð-
ani, og þá var Jiann í Hamiborg. Síðan fuefir haiun
aldnen skrifað”.
“Sem góð, kristiri kona vilt þú he'dur ekki, kæra
móðir mín,, að harnið hvierfi aftur til föð.ur sítrs, og
sturidi þá iðit, iqr toritímir sálu þess”.