Heimskringla - 24.09.1908, Blaðsíða 3

heimskeingex
WINNTPEO, 24. SKPT. IfiOS
3 bls
George G.
LENNOX
Selur f heildsölu SKÓ,
STÍGVÉL og YFIRSKÓ
150 Portage Ave. East,
Winnipeg.
MARKET HOTEL
146 PRINCESS ST. ‘J&um
P. O’CONNKLL, eigandl, WINNIPKQ
Beztu teaundir af vínföngum og vind
um, aðhlynning góð. húsið endurbætt
JOHN DUFF
PLUMBER, GAS AND STEAM
FITTER
Alt verk vel vaodaö, og veröiö rétt
662 Notre Dame Ave. Phone 3815
Winnipeg
Strathcona Hote!
Horni Main og Rupert Str.
N ýbygt og ágætt gistih ús; Gest
um veitt öll þægindi með sann-
gjarnasta verði. Frí keyrsla
til og frá öllum járnbr. stöðv-
um. Beztu vfu og vindlar; og
herbergi og máitlðar ágætar.
McLaren Brothers
EIGENDUR
Hotel Pacifle
219 Market 1 Il.M.IIidcs Street ' Bigandi Winnipeg - - - Manitoba
Telephoue 13 3 8
Ný-endurbætt og v Ný-tfeku hús f alla staði. V i ð s k i ft a yðar óskast virð- ingarfylst.
$1.25 a D a g
BRUNSWICK HOTJFL
Horni Main St. og Rupert Ave.
Besta borðhald; llrein og Björt Iler-
beryi; Fínustu Drykkir og Bestu Vind-
lar. ókeypis Vagn mœtir öllum Train-
lestum. íteynið oss þeyar Jiú ert d ferð.
H'áskólakiennari Rohert Koch,
setn, fann “Baccilus tuberculosis’’
o>g “Cholera Germ”, er naEnfræjr-
a sti vísindamaöurinin á þýzka-
landii.
Haiiiii er fiæddur í Klaustdal i
Hiamover á þýzkalndi 11. desemher
1843,, ojr því nú tirpra G5 ára aÖ
aldri. Haittn sttindaði lækrti.sfræöi í
Gobtiiiiaieu, og síöar lækninigar í
Wallsbeén:. Strax iinglingurinn var
harui g'tdimn fyrir aö rannsaka
sjúikdómsorsakir, ssm hann er nú
orðitiin fraBgur fyrir. J>á Jiiainn var
18 ára stundaði .haitun lœhn'is rarun-
sók'tiiir, þœr stundir, sem leikbræÖ-
ur hans voru að leikjum. þegar
bainti var í Wallsteiim, tók hann fyr-
ir alvöru að stunda Jækmisvísdudi,
einkum þá grein, er lýtur aið
gicrlaifræöi (Bacteriology). Ivttir að
haitm útskrifiaðist úr skóla, áður
cíi haom stundaðá lækmLugiar ui>p á
eigiin spýtur, var hann aðstoöar
uppskuröariækinir á aðal sjúkra-
húsimu i Hamborg, og kymtist >þá
við 'herkkxsýkir, sein Jxamn þar á
eiftir ga£ sig allan að. Jxegar Frakk-
Prússmaski ófriðurimmi hóist, gerð-
i’S't Jrarnn sjáilliboöalækmiir í fyrstu
lnerdaildinmi prússmesku, og Jraföi
þá stöðu rn'eöan ófriðurinn stóö
yfir.
Árið 187G, þá 33 ára gamall, var
hamm kottnimim svo laingt í bierkla-
fræöinmii, að hamm gat lækmaið
berklasýiki á ýmsum stigum', og
hindraið úthreiöslu hammar, sem áð-
ur var álitin ólækmaindi ogi bamvæn
Ltæknimgar Dr. Kochs eru nú við-
urkendar og notaðar um allan
h.irn, ,ái misðal vísimdamamma'. Að-
allega oru þó ekki nema sjö ár
siðam liamii lagði síðusbu hönd á
eitit læknislvl, setni hrúkað er í
þiessuin sjiikdómum.
Árið 1882 var Dr. Koch oröimn
aiþekitur rnn allan hinrti vísinda-
löga hedm, fvrir þiiimni og stœrri
inppigötV'anir, sem hattm ritaði U'rn.
Jtieigar ltanm lamim gieril herklave'ik-
inmar, var hamn sandur frá stjórn-
inni á Jjýzkalandi til Suðurálfunn-
ar, að stúdéra “svieiiti veikiima”
í Vestur-Afríku, og edmnig til
Indilamdanina til að stúdéra así-
önsku kókruima. J>á fanm ha.mn
“Cottt'inia ihacillus”, sotni fruni-
kvoikju þiessa hræðiliega sjúkdóms.
Árið 1890 básúmað'i allur heiimttr-
inm fraegð og vísimdia-U'pipgötvamir
Dr. K'ochs, sarm yfirgnæfði öll önn-
ur lækn'isvísimdi áður þekt. Hamm
halði þá fe.mgið memn, tiil þess að
rækta og gróðursetja, umdir öllum
áliriifuim og kriagumstæðum, þá
gerlai, sem gætu framleitt og lækn-
að uni lcið tærtimgarvieiki. þessi
lækti'ing kotn að notum beiimiimum
eítir fá ár, og Kochs læknimgar
bergmiáiluðu imann frá nuantii, frá
þainti, setn kummu að 'heiiita henni, 4
þvi og því stigi. Sarmt seitn áður
reyndist ekki þessi lækmimg öryggis
viss 4 þei'tn tíma, emda þótt þau
rá,ð og mieðul væru ekki óyggjandi
fyrir ttuammlega byggimgu. Samt
seitn áður verðnr að giæta þess, að
hér um ræ.dd Koch-lækn.ingaiaðlerð
hctir frelsað liundruð og þúsundir
maimna líf. Og allsberjar eru þær
mcxtaiðar þann dag í dag. þiatin
dag í dag er sp'urmiimgin frá vís-
indiailegu s'jómarmið'i, hvort berklar
valda sömu stiga sjúkdómi a,
möninum og dýru'in. A læknastelu-
unnii, sem haldin var í Lundúimum
árdð 1901, og fjalliaiði um þiessa
sjúikdóma, sagði Dr. Koch, að
yrði þa'ð sa'nnað, að sjúkdómiar í
möminim og dýrum væru ó 1 í k i r,
þá væru uppgötvanir stmar ónýitar
og einfcisverðar. En, eitis langt og
komáð er, hetir það ekki vierið
samitiað.
Dr. Koch er yfirforsprakki og
frumkvöðull að riammsóktnum manai
fiokka s'iúkdómanna í Suðttr Af-
ríku og B'Uibonic pláguimmar ;x Ind-
laimdi. Hann lítur eiftir þessum
sjúkdó'ijiu'm fyrir stjórmima, og í
bemniar umíboði, og fraimliaggur
meið’Uil, sem vísindamieinin álíta og
,skoða þau beztu og einustu, nýj-
ustu og óhultustu, sem fást, sem
eiigia við þessum sjúkdómum.
Dr. Koch uppgötvaðr “Cerum”
sem sýmir mppvekju Asíu kóleru án
vafa’, og fékk fyrir það $25,000 frá
stjórninmi á þýzkalamdi. Hamn er
höíundiur fjölda bóka og ritsmiða
viðkotnandi hærstu vísimdium lækn-
isfræðin'nar, og er formuð'ur beirkla
fræðiunar og ramusókma heuuar við
háskólamn í Berlin, í stjómarinmar
umboði. K. Á. B.
W. I M + V,:—4
TRYGÐ.
Eftir
BJÖRNSTJERNE BJÖRNSON.
Á Völlum i svi'itinmi, sem tg ólst
upp í, hjuiggu hjóni, sem ábtu sex
syni. J>an umnu með rniikilli elju á
stiórri, eim miðurniddri jörð, umz.
hómdinn dó voveiflega og ekkjan
sat leftir með erfitt bti og börn sín
sax. Hún lét þó >ekki hugfallast,
hieildur leiidd'i tvo el/tu symima frarn
fryrir kistuna og lét þá loía sér ,því
j'fir lífci föður síms, að þeir skyldu
sjá' fyrir himum ynigri ibiwðrum sín-
umi og aðstoða hama síem gttð gtefi
þieiim afl til. þessu hlótu þeir og
það eínd'U þieir líka, þaingað til bú-
ið var að fermai yngsba hróðurLmm.
þá þót'tust þeiir lausir allra mála,
og hinn elz'ti giftist þá ni'eigandi
biómidackkju,' og skötrwniu siðar
giftist sá næstielziti systur hemmar,
siem líka var vel fjéxð.
Nú áitt'U hiinir fjórir, seitti eftir
voru, að taka við .stjórminmii á öllu
eftiir að þeitn hafði hingað til ver-
iö stjórmað sjálfum af öðrurn.
J>dir þótitust rtveira emi svo ekk'i
miemni til þesvs. þedr voru frá barn-
æsku vandir að halda sajttiian, tveiir
og tvieir eða allir íjórir, o.g nú
gerðtt þcir það ekki siður, er þedr
þurftiu hver á amnars hjálp að
halda. Ettgimn þeirra lót uppi síma
skoðun, fyr ein haimti þóbtist vera
viss um skoðaimir himma ; þeár
vissu m«ira að segja í ranminini
ekki, hver þeirra skoðun væri, fvr
en þeir höfðu horít hver framaii í
amnam. Ám þess að þeir hefðu sam-
ið moMtuð um það sín á nvilli,
urðu þeir þó orðaiaust ásáttir
um, iað þeir skildu iekki skil ja moð-
an móðir þeirra lifði. lin búm vildi
mú samt haga því öðruvísi, og
íékk þá tvo, setn hurt höfðu fluitt,
á siitit mál. Jörðin var orðin góð
bitijörð og þurfti því nveiri mianm-
afltx við. M-óðirin stakk því upp á,
að levsa tvo ei/tu bræðunta úit
ntieið laiusaféi, og skifta svo jörðimmi
miiBi foimma fjögurra, þaitvtiAg, að
tvieir og tviedr byggju sanvam, hvier-
ir á síttum part-i. Skykii þá bvggja
mý'jaim bæ við hliðima á gamla ba tt-
utn:, og skvldu tveir bræðrattima
búa í ný'ja bætvuttv, en tveir vera
kyrrdr hjá heutti. Ií« amnarhvor
þeirra, sem flytti í nýja beeiaui,
yrði að giifta sig, því þeiir yrðu að
hafa C'Uthvierja fvrir framam hjá
sér, — og móðirin tiltók stúíkuma,
sem hútt vildi fá fyrir tengdadóitt-
ur.
Emginim haifði meitt 4 inóti þessu.
En niú var spurniimgýi að ei.ns um
það, hverjir tvefr af bræðrunum
æ’ttu að flv'tja í nýja 'bæimn, og
hvor af þeiim ættá að gifta sig.
Hiitttt elzti kvaðst fús til að flyitja,
en af'tók nveið öllu að giftia sig, oig
hvier hiimna veikst líka mndan því.
Svo kom iþeiin og móður þeirra
samun um, aið láta stúilkuna skera
úr því sjálfai. Og eitt kv®kl spurði
ttióðiriin hana mppi við sumarfjós-
ið, hvort bún ekki vildi flyitja að
Völlmn sem eiiginkoma, og stúlkan
kviaðst til í það. lim hvern a£ pil't-
urnum' ’húin vdldi i]>á eiga, því hútt
'gæti íengið livem jnoirra, sem hún
vildi. — Ja, þa'ð hefði hmn alls
ekki hmgteitt. — ]>á yrði hún nú
að gera það, því það væri komdð
unddr 'hemni. — Jxið yrði þá líkle.ga
að vera sá elzti. — Em hiamn gæt'i
húm ekki femgið, því hamn vildii fyr-
ir emigaim mun kvonga.st. — þá tvl-
mefndi stúlkan þamn ymgsta. En
móðurimmi fanst það eimhviernveg-
inm svo hjákátlegt, að hann yrði
fyrir því, “hann væri ymgstur”. —
þá þamn næstyngsta. — “J>ví þá
■ekki þamn næstelz/ba ?” — “Ja, því
þá efcki jxunn rvæstelzta ?” svaraði
stúlkan ; þvi það var eánttvitt hamn
sam hútti hafði alt aif verið að
bugsa um, þess ve.gma liafði liún
ekki m.'fttit hamn. Kn mójjurima
haifði al't af grtimað, frá því að sá
elabi baið sig undatt'þegdmn, að hamn
hlvti að álíta, að himmm mæstel/.ta
og stúlkummi litist vol hvoru á amn
að. Hintt ma'stel/itii ábtii því stúlk-
unia og lvimn elztd flii'tit’i 'bmrt tneð
homum. Hvermig jörðimnd var skift,
f. -kk eoiginn ó\ iðkonvandi neibt að
vita um, því ]>eir nmmu saman sem
áður og hjálpuðust allir að að
flyitja heviö heim ýmist í þessa
Jvlöðuma eða hiima.
Eftir mokkurn tínra fór móðirin
að verða lasin. Hún þarfnaðist
hvíldar og þurfti því að Bá aðsfcoð,
og synárnir urðu þá ásáttir um,
að ráða bil sin stúlku, sem við og
við var í vimnu lija þeim. Hiivn
yngstd átti aö spvrja bama um þtxð
næsta dmg, þegar þan væru liris-
mó, því hamn var kuntt'mgastur
henni. Ivn hinum yngsta hlýitur að
hafa litdsit vel á stúlkuma í kyrþey,
því jveigar hatvn átti aö fara að
spjailla við bana um vist-
arráðim, iþá gerði hann það svo
ankamnatega, að stúlkan héit hann
væri að biðja sín, og jábaðist hon-
um. Piltiiuum varð fel'nvt við, gekk
óðaria til bræðra sinma og sagði
þeimi, hve ilki heiföi tiiltiekist. ]>á
setti hljóða alla fjóra og engánn
■þorði að rjúfa þögmima og verða
fyrstur til nnáls. En sá næstjmgsti
sá á þaitti ypjgsta, að honum. þó'btd
í raun og vieru vænt tvm stúlkunæ,
o,g að það hafði giert, aö homuin
varö svo felmt við. Ha.mn grumaði
jaiíinfir>.ittiit, hvað ætti fyrir sér að
l'iggija, sein sé að verða pipar-
svednin, því ættd hinn ymgS'td að
gifita sig, þá gæti hainm ekki gert
það. Homum ramn það dálítið til
rifja, ]>vi hann þektd sjálfur stúlku,
sem hott'um leist vel á. En það
var mú ekki tdl medms arð fiást utn
það. H a n n varð því fyrstur tdl
m.áls, og sagði, aö það væri viss-
asta ráðið til að halda stúlkmnui,
að hún yrði eigdnkona á bœimum..
Jafmskjótt og einn liaíði látið sitt
álit uppi, voru hdndr homum sam-
máila, og nú gcttgu þeir bræðurmir
til aö 'tsila við mó'ður sdna. Kn
þeg ir þeir komn hevmi, var móðir
þeirra orðdn alvartega veik. þeir
yrðu aö bíða þanigað tdl hún værd
orðdm frísk, og þegar hanmi baitnaði
ekki, li.é'ki u þe’ir aétur r4ðs'tefimu.
Á henmi fékk sá yngsti þá til að
samþykkja, að mieðam mióðir
þeirra' lægi veik, skyldu þeir ekki
gera neima breytingu á hö'gum sín-
nmi; 'því ekki rmæbti teggja á
stúlkuma, að þjóna tl.drum en mióö-
urinrni. Og þar viiö sat.
'Móðirdn 14 í 16 ár. 1 16 ár hjúkr-
aði hin tdlvonandd be>mgdadóbtir
henttd rmeð st'iJlittgu og þolinmœði.
1 16 ár komu synirnir 4 hverju
kvitldi að" rúmi hemnar til
að híilda bæmagerð, og 4 summu-.
döigumi líka tveir elz.tu hræðurmir.
Hún boið þá oft á þessum kyrlátu
kviddstuttd'imn, að niiinnast þeirr-
ar, sem höfði lijúkrað hemmi. J>edr
sk'ilditi, við hvað hún átti, og hétu
hemmi því. í öll þessi 16 ár btess-
aði 'húin sjúkdóm sArm, af þvrí h.tmn
hefði láitið hana njóta móðurgleð-
itiimar ti4 síðustu stundar. Hún
jxxkkaði Jveim fyrir liverja komu,
og loks viarð ein þcirra hiu síð-
asta'.
Jxegar hiim var dáim, komu allir
s©x syttirnir tiil að bera harna til
grafar. ]>að var siöur þar í sveit,
að kviettifólk fylgdi líka ti-1 grafar,
og í þc'itba siimn fylgdi allur söfnuð-
urimn, konur og karlar, allir, smn
vetlámgi gáitu valddð, aft ndður að
börmunu'm, — fremstur hringjairinin
sem forsöngvari, svo syndrndr sox
ínieð kist'uma, og þvi næst ullur
söfmu'ðuriinti, allir syngjandd, svo
að heyra mátti rastar leið burtu.
Og þegar búiö var að jarðsetju og
.svmirnir sax bútt'ir að moka yfir
gröfinai, smeri öll likíylgdiii imn í
kirkjuma, því þar átiti að gifta
vmgsta bróðurinn í sömu lotunni.
jxdr vildu svo vera 14ta bræðurmir,
því þotita hvorttveggja a-bti í rattm-
immi aö fyligýxst að. J>ar tialaði
presit uriintt, sem var faðir nidmu sál-
mgd, utn trvgð og trúifeisti, og tal-
aði svo hrífaudi, að niiér, scm af
heitidiimigu var þar viðstaddur,
.fanS't, þe'gar ég kom mt úr kirkj-
mmnd, ati það kæmd hedm við fjöllin
og liafið og mdkilledkantt í aflri
máitt'úrimmi. V -G.
— (“Eimried.ðin”).
---------------
HI'.l llNli Itmd.l ok TVÆB
skemtileKar sögur fá nýir kaup
endur fvrir að eins SSÍ ,4M>.
inir áreiðanlegU8tu — og þar
uieð hinir vinsælustu —
verzlunarmenn auglvsa f
Heimskringlu.
—The—
Criterion Hotel
McDermott Ave.
•
Nýtt. vandað gistihús
ineð ágset herbergi,
vönduðnstu drykkjir
og ffnufetu vindlar.
Vinsælt meðal Islendinga. Er
beint á móti Tribune bygging-
unni á McDermott Avenue.
MORICE NOKES
KIGANDI
Woodbine Hotel
ðtœrsta Billiard Hall I NorðvesturlaDdÍDC
Tlu Pool-borö.—Alskonar vlnog viudlar,
Lennoii A Hebb,
Eigeudur.
HPÖNXÝTT HÓTEL
ALGERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John HcDonald,
eigandi.
James St. West. Rétt vestan viö MainSt.
Wiunipeg Telefóu 4 9 7 9
$1.50 á dag' ofi( þar ylir
Bandaríkja-snið
Alt sem hér er um hönd haft er
af beztu teg-und. Reynið »ss.
MIDLAND HOTEl 255 Market St. Phone 3491
Jl/ýtt hús, nýr liúsbúnaður * * Fnllar byrgðir af alls- konar vönduðustu drykkj- uni og vindlum f hressing- ar stofunni. Gisting einn dollar á dag og þar yfir.
W. li. GDILD :: FRED. D. FETERS, Eigendur winnipeq ::: ::: canada
&
Jimmy’s
1 HOTEL |
$ Rétt á bak við Pósthúsið ;

8 íslendingar settn að í c royna þntta gistihús. í j 8 hressingarstofunni er sá ; X eini íslenzki vínveitinga- : S maður f Winnipeg.
jHineK Thorpe. eisandi Q Fyrrunt cigaudi Jimmy's Restauraot

LEYNDARMÁI. CORD'.ULU FRÆNKU 51
“Frá hvaða hlið, sem miaiður lítur á þetta mál, ]
er hairmið þó töpuð sál".
“NieA, kæra inóðir. “Að vdsu vil ög ckkj meiita
því, aið tettúðim ligtgii í blóðimui, — en svo trúi ég ekk’i
öðru en því, að gotit uppelddi giati------—
“Mieiioiiar þir, að við í mörg, mör.g ár emn.þá' eigum
að bor.gia fyrir kienslu henimar jaínmikla peninga og
liimgað fcil hefir vemið igietrb, — krakka, seni okkur
kiemur ekki hið mimsta við ? — Hún fær tilsögn i
írönsku og dráittilist”,
‘‘Gnð viarðvoiitá okkur, — það’ deibtur mér ekki í
httgl ” saigðd Jóihammes, og h.iimm þumibaraileigi mál-
rómur hams ,varð ögn líflogri. “]>«Ö diettúr mér ekki
í hug", endiiirtók hanim. “Eg hefi líka aawlstygð ú
iþessari nýmóðiíns ttianitium kvonfólksins. En konnr
eims og þúi, seim í kristilieigmmi kærleika og kristdlegttm
dygðum ávialt halda sér imttan vdð takmörk þau, scm
þaim eru seitt, — vierða að skömmmn tjma iiðnum
áfitimar sam fyrirmyimd sbéittar siinnar. — Nei, ol't
þetitia takur mú einnlia. -Káfctu stulkutwrniið læra það,
sem gema þarf í húsiniu, og kendu og vendu hana við
það, siem ednihverimtdma verður atvimna hemnar, sem
sé 'dttgteg vdimnttkomai. Elg fel þér rótegur wmsjá
'bairnsiiins, — þú nittmt imieö guðræknd þiniuii og eim-
beiLtitium vilja — —” ,
1 þassu var hurðiinitti hruttdið upp ag N'aithattiaial,
stm leiddiis't samital þeitifca, koim hlaupattidii út. Fiali-
citas þrýstá sér einini ifciotur upp að vaggnum, en samit
koim hatttt attga. á hama' ag stökk eins og rátifugl yíir
litlu sfcúdkttma skjálfaittdii af bræðslu.
“Jiái, fel þú’ þig, ian iþað gaigmar ekk.i sitórt”,1 sagði
haai-n, um leiið og haitttt kraisti hana svo fast, að húm
rak u.ptp hátit hjjóð. Svo dró hann hania íram á giól'í-
ið. “Nú kcmnr þú miaS mér til rniúnitmi og sagir
h:ennd tieixitamtt vdð ræðu pnastsitts. — E>g þord að viaðja
iað þú 'gatur það ekki. J>ú s>ast ekki hjá skólaibörn>-
52 SÖGUöAFN IIEIMSKRINGLU
unumi, ég tók ttáikV'æitti'teiga effcir þiví, Og hvað er
þetita' ? — Nmi, niamima^ littu 4, hviernig kjóllinn
heinitiiar er útldfcandd”.
Hianm dró barmið', sem streyttist á móti, að
dyrunium.
“Kodtt'du hdmigaið ittu, ibiarn”, sa.gði Jóhanines, er
stóð niditit í herbiergAmi miað biréf föður síns í hettdi
sár.
FiaLkitas gekk hikajidd iimn. Hún ledt snöggvast
á háimn háa og graiiittv;uxima miatttt., settri' sfcóð fyrir
frattuain: haima. Kkkj eitt ednasta ryk-korn var sjáatt-
leigt á luimutn fialfegu, svörtu fötum 'hans. Hálslin
liaims var mjaJLiihvítit, og hár hans ýfðist ekkert, þó
hann stryk'i yfir það tnieð hettidiinttd. — Ned, alt var
eins oig það átiti að vera, og hautt *Leit með nokkurs-
kotuar ófceit ndður á kji'ditan birnsdns.
“II var heftr þú giert þig svona ínoldugia ? ” spurði
hamn og fcemfci á kjólinim þar sienn hann v.ar moldug-
astnr.
I.ifcla stúlkaim ledt hræðsltttcga ndður fvrir sig.
Hún var í raun. og vcru illa úítKtandi. Grasdð liafði
verdð vofct aif döggditind, og hiún hafði ekkn-rt hngsað út
í það, þt’igiíxr hún kastaiði sér niður við gröfiiKi. —
Httim saigðd ekkeirt eiiimastai orð.
“Æxtilarðu ©kkii að svara mér ? það litur út fyr-
ir, atð ]>ú hafir eikki sem' tezta sa'tttvizku. þú varst
víst e.kki í kirkjunndi ?”
“Ned”,. mœlti harndö hredttskilniistega'.
“Hvar heíir þú þá verið ?”
Húim þaigði. Húm viildd heldur vier'ða barin, en
nicfma maifn truóðiir sdmniar í vdðurvist þessa fólks.
“Eg skal seigja þér það, Jóhattvnjes”, mæltd Natdi-
niti.ael, — “hún hefir verið ú'fci í 'gairðinum að stela á-
vöxtum edtts og hún er vön”>.
Fel'iicitas teifc haturslegia til hans, en bærði ekki
eittn simni Viarirtnar.
LEYNDARMÁL CORDULU FRÆNKU 53
“Svainaðu! ” skipaiði Jóhantties. “Segir N'athan-
aiel réfct frá>?”
“Nei, hamn Lýgttir eiitis og. vattit er”, mælti Fclici-
tas.
Naithamael stökk til og æt'laðd að herja barmið,
en Jóhattmes igmeiqr í hatttt og héfct honum.
“þú lirevíir haima ekki, Nathamad”, sagði frú
Iíeiilwig. Hútt hafði himgaiS til aetdð þegjaindii í
hægiimdasitól mattns síms við glmggatttt. Nú stóð hún
\lpp, — oig það var srcm kulda legði frá htsttiná um alt
herbergið.
“J>ú tirúdr mér víst, J óhannvs”, sagði iún og
smeri sór a,ð svmi sínum, “er óg segi þér, a,S Na'than-
ael segár aldrei ósaitit. Hann er guShræddur og ,góð-
ur drettigur, o-g bcr lotndttgu fv rir díotni sínum, og fá>
Lr muttu fittmast jafndmgjar lians. — J>að vamtaði ekkj
ammað, en þessd rœfilsskepna spdlti samlyndi bræðr-
atitia, eiiti'S og hún komst upp á 'tniilli foreldra þiedrra!
Er það ekki líka ófyrirge&untegit, að í sfcaiSdnin fyrir að
giattgia í kirkju, hteypur hún eibfchvað au/txaið. — Láibtu
hatt'a batra viera þar scirn hútt vifl".
Hún LíAt kuldatega og fyrirLitlega á Litlu st'trlk
u ua,
“Hvar er nýija sja’lið, serni ég gaf þér í morgun ?”
spurði hún alt í eimi.
Felicifcas grcip vamdræSailega •eftir því, — ett þaS
var 'horfið af herSum he'iittiar. j>aS hafSd efalaust
orSiS effcir í kirkjugarðtinum. Hún vissi mikið vel,
að nú hafði fcienimi orð'ið ái. — Hún led't tnijög, skömtn-
ustulega úti, augutt fyftust af táruin, og frajn á vardr
bemimar kom ten um fyrdrgefndttgu.
“Kvað segir þú mú urn þefcfca, Tóhammes?” spurði
frú Hedlwjg mjög: biturtegia. ‘‘Eg gaf henni sjalið
fvrdr fiáum klukkutímum sdðan, og þaS er hægt að
sjá á henmd, að hún hefir týinit því”.
‘ Eg vildii að éig vissi”, hél't hún áfram, “hve
54 SÖCUSAFN HFJMSKRINGLU
Hrjtr** ^ 'irvi'^iwi
miklu faðir þiinji íwJugi hefir eyfct í föt handa heinimi
um árdS. þú ættir ekki að skifta þér meifct af henmi.
J>aið er spilt ónmk. þú igieitur aldreii ttpprætt þaS,
sem húii hefir tiekið að eríSum leítir tótitúðuiga, glat-
aða móður”.
Jnegar Felicitas heyrSi þetta, hljóp blóðiS fram í
kinttiar henatar, og hin dökku augu, cr nýfegia stóSu
fnll af iðruinairtáru'm', litu ógmaindi framain í frú Heil-
wig. Hútt. hafði alt af vx-riiS anjög hrædd viö hatta,
og aldrei þorað að svara hemd einu orði, — «n ttiú
hvarf óititimn ait í einu, og aft, sem hún haíði orðið
að ijnola írá því diciginuin áiður, braust niú frami í huga
h'enjiiar og gierði hinia fráviba af reiði.
“Segðn ekki neitit um batta vesalings miýminn
míma, — ég þoli það ekki! ” hrápaöi hún, MáJróm-
ur hermar, er vajiateiga v«r svo ska-r og blíður, varð
nú sbemattidi. “Hún hiefir ekkert gert þér, — ViS eijj-
um aldned að taJra illa um ]>á dauSu, sagðd frændi alt
af, — þeár geta ekki horið höttd fyrir höfuð sér. — Em
þú gerir það satmt seín úiður. — það er attdsityggilegt,
— mijög andstygigiitegit'! ”
“Sérö 'þú LitJa geSvarginn, Jóhamnes?” spurði
I frú ITcilv ig háðsJega, “ Jxarna eru ávexitdrnir af
j hLnni frjáilsu uipipeldisvemju föður þíns. — J>etta er
| þessi yndiisfega vera, sem hantt kallar “barnið” í
j bréfimu”.
“Hún gierdr réibt í því, að taka málstað móSur
siniuir", sagði Jóhamimc's í há’fum hljóðum, “em allur
frajngamgs'ináiti lncttttar er óliælur. — llvernig þorár
' þú, að tala þessum orðum tdl þessarar konu ?•" sOigSi
hanJi vió Felic'itas og tóttur roði flaug vfir kimrnor
hans. “Veizitu ekkj, að þú yrðár að svelfca í liel, ef
hútt gæfi þér ekki að borðn,"x>g þú yrðir aS liggja á
steiinsfcétifcinmi hérna úiti, ef hún ræki þig í burfcu ?”
“Ég vil ekkd borða brauð hemnar”, svaraSi bartx-
____fc-- -